Een top 5 maken van de boeken die je het tweede halfjaar van 2017 hebt verslonden, is ogenschijnlijk heel wat gemakkelijker dan het aanleveren van een top 5 aller tijden. Let wel, het betreft titels die gelezen zijn in de achter ons liggende maanden. Dit zegt niets over het jaar van publicatie.
Ogenschijnlijk, want de duivelse dilemma’s blijven opspelen. Welke criteria neem ik mee? Die schrijver die al zo al zo lang aan de top staat en kwalitatief de ene na de andere thriller uit zijn pen laat vloeien, of de debutant die een scherp boek neerzet? Laat ik humor ook meewegen of originaliteit?
Ik schenk een schrobbelèrke in. Dit soort nattigheid verlicht de geest en doet de ochtendnevelen verdwijnen.
Het ratelen van de inmiddels gesmeerde harde schijf geeft tenslotte na enige tijd de enig juiste uitkomst: het leesplezier. Zo simpel is het. Ik kan wel moeilijk gaan doen en allerlei objectieve factoren laten meewegen in mijn denkraam, maar hoe je het ook wendt of keert, het draait toch om het plezier dat je als lezer ervaart bij het tot je nemen van al die lettertjes, woorden, paragrafen, bladzijden en hoofdstukken.
Ik schenk nog eens in.
Het moeilijkste komt er aan. Een keuze maken uit 25 of 30 boeken. Ik tel nooit het aantal boeken dat ik lees. Het valt op dat er een paar schrijvers zijn van wie ik meerdere boeken gelezen heb. Ha, dan kan ik misschien wat sjoemelen. Dat vinden Karin en Corina vast niet erg. Een sjoemeltop5. Een mooi woord. Daar gaan we dan.
5. Fiona Cummins– De verzamelaar.
De verzamelaar, waarvan sprake is, verzamelt geen postzegels of sigarenbandjes maar een speciaal soort artefacten, die bij een normaal mens de wenkbrauwen zouden doen fronsen. Maar bij deze freak, die mestkevers houdt en gebruikt om zijn doelstellingen te bereiken, is niets normaal. Een extreme dader, een bottenbeheerder, met een hart van goud voor zijn zieke vrouw, zo leuk, die zo weggelopen kan zijn uit een roman van Charles Dickens. Het hele boek ademt het Victoriaanse tijdperk.
Een meer dan goed debuut.
4. Jean-Christophe Grangé – De passagier.
Het boek handelend over de identiteit of liever gezegd over het verlies van identiteit.
Een thriller van 636 bladzijden. Kan dat? En of dat kan!
Het is niet alleen een superspannend boek, door de veelheid aam zijlijntjes, door de grandioze schrijfstijl, de vele bizarre, humoristische en boeiende dialogen en de ontzettend grote fantasie van Grangé, heeft hij een overrompelende thriller gecreëerd.
3. Jo Nesbo– De dorst & Arne Dahl – De grensgebieden.
Beide schrijvers hebben gemeen dat zij beiden al gedurende 20 jaar of langer een geweldig oeuvre hebben neergezet van spannende thrillers. Beiden hebben een monument verdiend.
Jo Nesbø heeft een uiterst spannende en boeiende thriller geschreven, geheel in de tradities van de Harry Hole serie, een thriller zoals te doen gebruikelijk bij Nesbo met meerwaarde. Wees gerust, Harry Hole staat nog steeds als een huis.
Grensgebieden van Arne Dahl is een wow thriller van het zuiverste water. Waarom? Een excellent plot met een fameuze kanteling. En wat te denken van die verhoren, waarbij je als lezer op het puntje van je stoel zit. En benieuwd bent wat het antwoord van de tegenpartij is.
2. Jan van der Cruysse – Bling Bling 1.
De verrassing van het jaar komt uit Vlaanderen. Inmiddels staat deel 3 er aan te komen. Ik weet het, ik loop wat achter, af en toe.
In een luchtige schrijfstijl heeft van der Cruysse een uiterst amusante schelmenroman geproduceerd. Een boek met enorm veel leesplezier.
Deel 2 heb ik inmiddels in huis.
1. Bernard Minier – Schemering en Huivering.
Bernard Minier, de beste thrillerauteur van dit moment, zit in een productieve fase van zijn leven. Hij slaagt er in om jaarlijks met een thriller van kwalitatief hoog niveau en grote omvang naar buiten te komen.
Dit was de slotalinea uit de recensie uit Schemering, de laatste thriller over de strijd tussen Servaz en Hirtmann, tussen goed en kwaad.
‘Deze thriller is een voortzetting van de vorige drie delen. In een uitstekende, intelligente schrijfstijl zet Bernard Minier de lezer een boeiend, superspannend boek voor. De strijd van goed tegen kwaad woedt voort. Met wederom in de hoofdrol de Pyreneeën, waar het sneeuwt, koud is, mistig en bovenal onheilspellend is. En het weer net zo veranderlijk is als Julian Hirtmann, de seriemoordenaar.
Bloedstollende ontwikkelingen, een fraaie tekening van de hoofdpersonen, vele mooie en boeiende zijlijntjes, en voor het eerst ook een dampende liefdesscene. De cliffhanger zorgt voor kippenvel en een kille rilling !’
Schemering is deel vier.
Ik realiseer me dat Dolores Rodendo – Beschermengel niet vermeld is. ‘El guardián invisible’, is het eerste deel van de Baztán-trilogie.
Maar niet getreurd.
‘Dit alles zal ik je geven’ komt er aan.
In 2018 zal Dolores Rodendo beslist figureren in deze top 5, die overigens in elke willekeurige volgorde geplaatst kan worden.
Hoog tijd voor een beloning.
Proost.
Jac Claasen.
Samenlezenisleuker 