Met dank aan Uitgeverij Prometheus voor de recensie-exemplaren.
Auteur: Stephanie Danler
Uitgever: Prometheus
Aantal pagina’s: 352
Genre: Roman
Verschijningsvorm: Paperback/Ebook
Verschenen: 13 oktober 2016
Over de auteur:
Stephanie Danler (1983) woont in Brooklyn, New York. Ze is afgestudeerd aan de New School in de richting Creative Writing.
Ze werkte als serveerster in het Union Square Café tot haar roman door een uitgever bij OneWorld ontdekt werd. De rechten van Zoetbitter zijn verkocht aan Engeland, China, Duitsland, Taiwan en Nederland.
Achterflap:
Je ontwikkelt een smaak. Je smaakpalet wordt een plek op je tong waar je registreert. Waar je woorden creëert voor de sensaties in je mond. Eten wordt een op taal gebaseerde kunstvorm. Je zult nooit meer simpelweg eten.
Tijdens de benauwde zomer van 2006 laat de 22-jarige Tess haar alledaagse, provinciale leven achter zich en vertrekt naar New York voor een nieuwe start. Als plattelandskind is Tess niet opgewassen tegen de losgeslagen levensstijl van de schreeuwerige New Yorkers. Ze huurt een kamer in Brooklyn en slaagt erin een baan te vinden als assistent-kelner bij een befaamd restaurant in Manhattan.
Tess sleept je mee door het chaotische, slopende, fascinerende horecaleven waar ze in belandt, tegen het decor van het genadeloze, rumoerige New York. Ze leert over oesters, champagne, bourgondische omgangsvormen en het nachtleven dat begint na sluitingstijd. Net op het moment dat ze de smaak te pakken krijgt, raakt ze verstrikt in een ingewikkelde maar verleidelijke driehoeksverhouding met een ingetogen, bloedmooie barman en een oudere collega aan wie Tess zich vastklampt als een kind aan haar moeder.
Zoetbitter is een zintuiglijke roman over verlangen, smaak en wat er overblijft na ontnuchtering. Maar boven alles is dit een verhaal over ervaringen: zoet én bitter.
De Cover:
(Eveline) De cover is in wittint met een wit servet als ruit in het midden en in wijnkleuren de titel van het boek. Het zijn allemaal kapitalen en de O in zoet is een afdruk van een wijnglas. Heet het boek zoet bitter of Zoetbitter? Aan de cover zie je het niet af. De naam van de auteuse en het genre van het boek staan ook in kapitalen in een handschriftachtig lettertype in het zwart. Deze worden kleiner vermeld dan de titel van het boek.
De cover komt vrij rustig op me over door het vele wit. De hoofdletters doen hier geen afbreuk aan. Of het m’n aandacht zou trekken? Ja zeker wel! De hint naar wijn op de cover zou mij zeker het boek laten oppakken.
(Annemiek) Best intrigerend, die afdruk van een wijnglas met uitgelopen druppels lijken te wijzen op alsof er iets van een ruzie is geweest? Een feestje die zoet begon en bitter eindigde? Het nodigt in ieder geval uit om verder te willen kijken!
(Marije) Ik vind het een hele mooie cover. De woorden Zoet en Bitter lijken op elkaar, maar toch ook weer niet. Zoet wordt een beetje bitter en Bitter een beetje zoet. Dit belooft wat voor het verhaal!
(Chrisje) Hemeltje, die geeft me enorm veel zin om meteen te beginnen lezen. Wat een ‘koele’ en aantrekkelijke teaser. Tegen de witte achtergrond steken de kersenrode en chocoladebruine letters uitstekend af. En de servet insinueert meteen de omkadering van de omgeving. Top!
Meningen:
(Eveline) Zoetbitter vertelt het verhaal van de 22-jarige Tess die in de zomer van 2006 vertrekt naar New York om een nieuw leven te beginnen. Wonder boven wonder vindt ze een baan als assistent-kelner in een beroemd restaurant in Manhattan. Het hele boek kom je er niet achter welk restaurant dit dan is. Er wordt naar verwezen als het Restaurant. Je weet dat het groot is, met verschillende zalen en barretjes, ontzettend veel personeel, een organigram waar je U tegen zegt en een goede reputatie geniet met welvarende gasten. Tess weet zelf niet hoe ze de baan heeft gekregen en geeft zich er volledig in over. Ze begint onderaan de ladder met servetten vouwen en probeert zich een weg naar boven te werken naar serveerster.
(Annemiek) Het verhaal gaat over de 22 jarige Tess die van het platteland vertrekt naar New York om te ontdekken wat ze nou eigenlijk wil. In New York aangekomen lukt het haar een baan te bemachtigen bij een bekend restaurant in Manhattan, wordt zij in het geheel eigen wereldje van de horeca gezogen en raakt verstrikt in de aparte verhoudingswijze die de diverse collega’s er op na houden. Gaat zij hierin haar eigen weg vinden?
(Marije) Tess vlucht weg uit haar geboortedorp om het te gaan maken in New York. Op goed geluk stapt ze een restaurant binnen op zoek naar een baan. Ondanks het vage sollicitatiegesprek wordt ze aangenomen. Vanaf dat moment volgen we haar belevenissen en die van haar collega’s in het restaurantwezen. De strikte gedragsregels tussen leidinggevenden en hun ondergeschikten. Het verschil tussen gasten en klanten. En we leren iets over de gerechten, hun bijzondere ingrediënten en welke wijn je daarbij dient te verkopen.
(Chrisje) Hoofdpersonage Tess ruilt het plattelandsleven voor een onbekend leven in New York. Met geen bezittingen en wat ervaring als barista in een koffiebar heeft ze een raar sollicitatiegesprek in het beste restaurant van Manhattan. Ze mag starten als hulp-serveerster en ontdekt de wondere wereld van de horeca.
(Eveline) In het Restaurant werkt Jake, de heerlijke barman, en Simone, de wereldwijze serveerster. Jake en Simone hebben een ingewikkelde band en voordat Tess het doorheeft, is ze in een gecompliceerde driehoeksverhouding verwikkeld. Om de chaotische, drukke werkdagen door te komen, blaast het team na werktijd wat stoom af door een drankje (lees: drankjes) te doen en een lijntje te nemen. De liefde voor Jake groeit, de drugsinname neemt exponentieel toe en de drank vloeit rijkelijk.
(Annemiek) Het eerste hoofdstuk begint veelbelovend met tussen het relaas van de aankomst van Tess in New York door beschrijvingen van de diverse smaken en wat deze kunnen doen. Je krijgt spontaan trek om de keuken in de duiken en aan de slag te gaan. Als je een kijkje neemt op de website van het bewuste restaurant kan je je inleven in de aangegeven hectiek en zien dat de weergave over het reilen en zeilen van de zaak goed gemaakt is. Ook verder in het verhaal lonken de diverse smaken door beschrijvingen van de diverse etenswaren en de lessen die Tess krijgt over het ontstaan van de diverse wijnsoorten.
(Marije) Maar wat we vooral leren is hoe alle mensen hun eigen problemen hebben en daarmee ook hun eigen oplossingen. Voor sommige mensen is het werk een vlucht voor de werkelijkheid. Voor anderen een opstap naar iets anders, iets beters misschien.
(Chrisje) Ze steelt met haar ogen en leert alles over ‘food and drinks’ én hoe je de gasten behandelt. De complexe relaties spelen op de voorgrond in een mini-gemeenschap met een rangorde, grofheid, cynisme, jaloezie en passie.
(Eveline) Wat in potentie een heerlijk boek kon zijn, valt me helaas tegen. Er is veel gewauwel, wordt van hak op de tak gesprongen, het eten lijkt op de achtergrond te staan en de drugsinname juist op de voorgrond. Wordt ons als lezers nu aangeraden ‘lekker een lijntje’ te nemen na het werk? ‘Of zelfs meerdere lijntjes en pilletjes, het liefst in combinatie met flink wat drank?’ Ik had er meer van verwacht. Hier en daar een receptje, mooie omschrijvingen van gerechten en hoe deze tot stand zijn gekomen of wat deze met je kunnen doen. Het blijft bij de omschrijving van enkele producten, terwijl in het begin de diverse smaken zo opgehemeld worden. Of een goed liefdesverhaal maar ook deze mist nog een paar ingrediënten. Helaas.. het had zo heerlijk kunnen zijn. Nu zit ik met een (zoet?)bitter nasmaakje.
(Annemiek) De ervaringen van Tess op sociaal gebied doorspekt met drugsgebruik en losse omgangsvormen benadrukken de bittere kant van deze roman en laten de lezer wellicht vlak na het lezen inderdaad een beetje ontnuchterd achter. Sommige verhalen moeten net als een wijn nog even bezinken. Laat dat ook bij dit verhaal gebeuren voordat je een mening vormt. Je zult nog verrast worden!
(Marije) Wat opvalt is de rommelige stijl van de eerste hoofdstukken. Geen mooie afgeronde stukjes, maar losse zinnen of gedachten, zodat het verhaal in het begin lastig te volgen is. Pas vanaf hoofdstuk 5 krijg je het idee dat het een echt verhaal wordt. Een vreemde vertelling over restaurantpersoneel dat met allerlei drank, drugs en pillen de dag en de nacht doorkomt en vaak met elkaar het bed deelt. Maar het blijft van de hak op de tak spingen en op die manier nergens echt boeiend. Tess is als hoofdpersoon niet echt iemand die gelijk sympathie oproept bij de lezer. Haar overkomt van alles, ze heeft zelf nergens invloed op. Als je niet echt bestaat, hoef je ook geen mening te hebben. Jammer is ook dat het boek niet goed geredigeerd is, er staan nog behoorlijk wat schrijf- en spelfouten in. Dat leidt de aandacht af. Al met al een grappig verhaaltje om er tussendoor te lezen. De verwachtingen over een mooi culinair verhaal worden absoluut niet waargemaakt.
(Chrisje) Dit zinnenstrelend boek gaat over saamhorigheid en eenzaamheid. Het geeft een kleine denkwereld weer met sex, drank en drugs. Het gaat over rauwheid en diepzinnigheid. Complex, diepgaand met karakters met ruwe en zachte kantjes. Ik heb een aantal quotes, die bij me binnenkomen: ‘Het leven overkomt je als je zit te wachten…‘Mooi!
Conclusies:
(Eveline) Een lijntje coke met een vleugje gerijpte wijn op een bedje van horecawezen, drie sterren.
(Marije) Al met al een grappig verhaaltje om er tussendoor te lezen. De verwachtingen over een mooi culinair verhaal worden absoluut niet waargemaakt. Ik geef het boek 2 sterren.
(Annemiek) Vlak nadat ik t boek uit had, had ik hem op 2 sterren gezet, maar na er een paar dagen over nagedacht te hebben en de recensie geschreven was heb ik het toch gewijzigd in 3 sterren.
(Chrisje) Oef! Met een zucht lees ik de laatste letters van dit intrigerend boek. In de chaotische horeca-omgeving speelt het verhaal met complexe karakters. Zin in een specialleke? Lees dan Zoetbitter. 4 1/2 Sterren
Samenlezenisleuker 