De eerste week van de leesclub zit er op. Alle volwassenen hebben hem al uit, maar de kinderen zitten nog midden in dit spannende jeugdverhaal. Er komen in de besloten groep de leukste foto’s en vragen voorbij, maar ook wij hadden natuurlijk een leesclub-vraag en dat was:
Hoe vinden jullie de personages zich ontwikkelen tot aan hoofdstuk 12?
Hier onder de antwoorden van onze deelnemers!
Gerrit:
Ik vind dat de personages goed in het daglicht worden gezet in hun onderlinge rol tot elkaar en hoe ze in het leven staan zowel als hun rol ten opzichte van de hoofdpersoon. Het had misschien iets dieper gekund maar gezien de doelgroep denk ik dat dat overkill zou zijn geweest!! Zoals de personen tot nu ( hoofdstuk 12 ) worden belicht is het goed volg baar en het leest vlot.
Lieselotte en Luna:
Tot nu toe vinden we niet dat de personages echt gegroeid zijn. Ze worden wel heel goed beschreven. Vooral Quinten met zijn doorzettingsvermogen. Wij hopen dat ze Quinten gaan geloven en hem gaan helpen dit te stoppen. Dat iemand uiteindelijk hem gaat geloven. Meneer en mevrouw zwart vinden wij op dit ogenblik heel eng. Vooral meneer Zwart dan.
Marieke:
Quinten wordt geteisterd door nachtmerries en hij gelooft ook in ‘iets bovennatuurlijks’. Hij heeft veel fantasie. Dit maakt dat hij als eerste iets vreemd aan het huis vindt en hij blijft ook sterk bij zijn mening, zelfs als niemand hem gelooft. Hij is de enige die niet beïnvloed wordt door de volwassenen.
De vrienden van Quinten proberen eerst nog te ontkennen dat er iets vreemd aan de hand is maar gaan uiteindelijk toch mee in Quintens verhaal. Al is het wel maar voor even want uiteindelijk lijken ze toch ook weer te geloven wat de volwassenen zeggen en zijn ze zelfs enthousiast om naar De Duistere School te gaan. Marin twijfelt echter. Aan de ene kant wil ze Quinten geloven, aan de andere kant ook weer niet. Voorlopig hebben de volwassenen nog vat op haar waardoor ze zich ook geen vragen stelt over het internaat.
Er zijn een aantal kinderen die letterlijk een verandering ondergaan hebben. Ze worden meegenomen en komen ‘veranderd’ terug. Ze zijn afweziger maar ook slimmer. Bertus lijkt een akelige man en mevrouw zwart lijkt al even akelig. Alhoewel de volwassen en de meeste kinderen niks abnormaal lijken te vinden en zich zelfs geen vragen stellen over hun aanwezigheid. Andere personages hebben niet zo’n grote rol, bv. de burgemeester, vader van Quinten, de leerkrachten,…
Vicky:
De personages krijgen net genoeg beschrijving om in grote lijnen een idee te hebben over de karakters. Je weet bijvoorbeeld dat Quinten stoer is of zich in elk geval stoer kan houden ook al voelt hij zich vanbinnen helemaal niet zo sterk. Of dat Bertus en Colette Zwart rare personages zijn waar je niet te veel vertrouwen in moet hebben.
Meer heb je niet nodig als kind, denk ik. Dit kan voldoende zijn voor kinderen tot 12 jaar om zich te kunnen identificeren met een personage. Stoer, sterk, bang, gevaarlijk,… Voor kinderen +12 denk ik dat het wel meer gedetailleerd mag zijn, voor mij als volwassene heb ik wel graag veel meer diepgang dan dat. Maar gezien ik goed besef dat dit boek niet voor volwassenen bedoeld is, vind ik het prima zoals het is!
Marie:
Persoonlijk mis ik in het begin een kleine intro over wie Quinten en zijn vrienden zijn en van welke leeftijd zij zijn. Ik heb daarbij in mijn hoofd de leeftijd voor de lezers aangehouden, maar hierdoor blijven de personages voor mij wat oppervlakkig.
Het is vrij snel duidelijk dat Quinten de hoofdrol heeft in het boek, dit valt vooral op door het veelvuldige gebruik van zijn naam in de eerste hoofdstukken waarbij de krul van de Q daar extra mijn aandacht in trekt als je de bladzijdes bekijkt. Voor mij persoonlijk worden de namen iets te vaak herhaald, maar ik kan mij voorstellen dat voor jongere lezers dit juist fijn is, hierdoor is wel goed duidelijk over wie het op dat moment gaat.
Wat ik ook fijn vind aan het boek is dat alleen de belangrijkste personages bij naam worden genoemd, teveel namen geeft verwarring bij het lezen, zeker als hun rol in het boek niet groot is. Ik blijf echter een band met de personages missen door weinig achtergrond informatie. Knap gedaan zijn Bertus en mevrouw Zwart. Direct komt er bij beide personages een bepaald gevoel tijdens het lezen bij mij naar boven, Bertus vind ik mysterieus maar lijkt sympathiek, terwijl ik bij mevrouw Zwart meteen al een onderbuik gevoel krijg, met haar moet je oppassen!
De kleine subtiele regels tussen het lezen door (betreft goed leren voor school en de lessen moeten bijwonen) vallen mij positief op. Vaak passen schrijvers zich daarin aan, dat school niet leuk is, beschrijven strenge leraren en geven zo school een negatieve sfeer, maar hier wordt spelenderwijs besproken dat school wel belangrijk is en spelen leuke leraren en schoolhoofd hierin een rol.
Corina:
Er wordt bij alle belangrijke personages tot nu toe genoeg informatie gegeven denk ik als je het boek als kind leest. Door het steeds benoemen van de namen weet je als lezer goed wie wat zegt en voelt. Als volwassene is het misschien af en toe een overkill maar ik denk als ik dit voor zou lezen aan de kids in de familie ze deze informatie wel echt nodig hebben om het te volgen. Ook het “groei-proces” gaat niet te snel, maar ook zeker niet te langzaam. Voor een jeugd thriller is tot nu toe alles in proportie.
**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 😀
Samenlezenisleuker 