Samen praten met: Era Richmen!

Als team lazen wij bijna compleet de twee laatste thrillers van Era Richmen aka Eric Bakker. En we hebben er allemaal erg van genoten. Zie onder andere de recensie van onze Kaat over De Paarse Engel via deze link:

Karin las: De Paarse Engel-Era Richmen****1/2

Dit boek en de vorige riepen daardoor erg veel vragen bij ons op en dan kunnen we maar één ding doen en dat is even samen praten met de auteur. Zie hier onder het resultaat.

Het interview:

1: We weten allemaal dat je onder een pseudoniem schrijft. Zou je als je eventueel een ander genre gaat schrijven wel je eigen naam gebruiken? Of voor een ander pseudoniem kiezen?

De noodzaak om daarover na te denken, is er (nog) niet, omdat ik de bedoeling heb voorlopig in het thrillergenre actief te blijven. Als het aan mij ligt, komt er in ieder geval nog een boek in de reeks met Jim Matteos. Het einde van De Paarse Engel vraagt daarom . Daarnaast krioelt het van de hersenspinsels om een psychologische thriller te schrijven. Meer latent huist ook de gedachte in mijn hoofd om me een keer aan een roman te wagen. Die zou een serieus karakter moeten hebben maar wel met humoristische trekjes. Bij dit project is het wellicht een goede keuze onder mijn eigen naam (of een ander pseudoniem) te schrijven.  

2: Wist je vanaf het begin af aan dat er een vervolg op De Saraceense Samenzwering zou komen?

Nee, maar de reacties waren dermate positief dat het al snel ging kriebelen. Bovendien had ik het gevoel dat (onder andere) het personage van Jim Matteos nog verder kon worden uitgediept. De Paarse Engel heb ik wel geschreven met het idee dat er een vervolg moeten gaan komen.

3: De opbrengst van je boeken gaat naar twee goede doelen. Hoe ben je er toegekomen om deze twee te kiezen?

Anders dan bij De Saraceense Samenzwering (waar ik zelf een goed doel uitzocht), plaatste ik voor De Paarse Engel in december 2021 een oproep op Social Media om goede doelen voor te dragen.

Daarop kreeg ik verbazingwekkend veel reacties, ruim vijfenzeventig. Uit al die voordrachten heb ik vijf goede doelen geselecteerd. Met die organisaties ben ik vervolgens gesprekken gaan voeren om een gevoel te krijgen of het klikte. Bij zowel Dream4Kids als bij AYA ‘Jong & Kanker’ Foundation was die match er absoluut. Beide organisaties spraken met zoveel enthousiasme en passie over het werk waarmee ze bezig zijn. Dat sprak me enorm aan. Daarnaast maakten de verhalen over degenen die ze helpen of wat ze zelf hebben meegemaakt diepe indruk op me. Omdat ik eigenlijk niet wilde kiezen, heb ik beide organisaties voorgesteld mijn royalty’s te verdelen. Ze bedienen allebei een totaal andere doelgroep en bijten elkaar dus niet. Integendeel, ik denk dat we de actie ermee versterken, omdat we gezamenlijk een groter bereik kunnen creëren. Beide goede doelen komen daarmee in een breder perspectief in de spotlights.

Als je naar de aard van beide organisaties kijkt, geldt dat er mooie paralellen bestaan met mijn boek dan wel met de reden waarom ik ben gaan schrijven.

Voor Dream4Kids geldt namelijk dat Jorge Herreira (de antagonist in De Paarse Engel) gedrag vertoont dat voortvloeit uit een trauma dat hij in zijn jeugd heeft opgelopen. Er is nooit iemand in zijn omgeving geweest die hem heeft geholpen dat trauma te verwerken. Misschien had zijn leven er anders uitgezien als dat wel was gebeurd. Hoe dan ook, ik denk dat het essentieel is om kinderen met een trauma te begeleiden en ze het gevoel te geven dat ze ook belangrijk zijn en erbij horen. Kortom, om hen weer perspectief te bieden op een nieuwe start. En dat is exact wat Dream4Kids doet met een Droomdag die ze voor een individueel kind verzorgen.

Bij AYA ‘Jong & Kanker’ Foundation, die jongvolwassenen (adolescents & young adults) ondersteunt gedurende het proces van kanker zodat ze hun autonomie en kracht kunnen herwinnen, ligt een persoonlijk aspect ten grondslag. Ik heb heel lang geroepen dat ik ooit nog eens een boek wilde gaan schrijven, maar heb de koe pas bij de horens gevat (inmiddels zo’n dertien jaar geleden) op het moment dat twee geliefden in mijn omgeving werden geconfronteerd met kanker. Voor mij een duidelijke boodschap dat je niet alleen moet mijmeren over je dromen, maar ook moet proberen ze in te vullen. Want dat “ooit” komt misschien nooit.

4: We hebben als team allemaal erg genoten van je laatste twee thrillers. De hoofdpersoon Jim Matteos heeft een donker somber randje. Herken je dat ook in jezelf?

Absoluut. Dat sombere randje bij Jim reflecteert mijn eigen gevoel over alles wat er in de huidige wereld om ons heen gebeurt. Zonder negatief te willen overkomen, voelt de wereld voor mij als een steeds individualistischer wordend bolwerk dat gebouwd is op zelfgerichtheid. Daarbij vind ik het ook nog eens uitermate lastig om vast te stellen wat “waar” of “niet waar” is. Soraya verzucht op een gegeven moment niet voor niets: Waarom was niets gewoon eens waar? Ik heb Jim Matteos gecreëerd vanuit de gedachte dat hij in zijn rol als geheim agent de wereld een beetje beter zou kunnen maken. Tijdens het uitwerken van Jims personage voor De Saraceense Samenzwering stelde ik mezelf echter meermaals de vraag: mag ik me verschuilen achter een fictief personage of moet ik zelf proberen een bijdrage te leveren aan een betere wereld? Dat is de aanleiding geweest voor mijn besluit om al mijn schrijversroyalty’s af te dragen aan een goed doel, waarbij ik me realiseer dat een heel kleine druppel op een ontzettend gloeiende plaat is.

En dat donkere randje? Tja, ieder mens heeft misschien wel iets van een duistere kant in zich, maar ik zou die bij mijzelf niet echt kunnen benoemen. Er schijnen (voer voor discussie… ) ook maar drie sterrenbeelden te zijn die een duistere kant kennen: Tweelingen, Maagd en Boogschutter en ik behoor tot geen van hen.  

5: Waar haal je inspiratie uit om je verhalen te schrijven?

Enerzijds uit de dagelijkse gebeurtenissen in de hedendaagse wereld, anderzijds uit muziek. Ik ben hardrock/heavy metal liefhebber en hoe gek het misschien ook klinkt, als ik naar deze muziek luister, schieten er allerlei ideeën door mijn hoofd. Het kan zijn dat een titel van een nummer of een stukje songtekst iets bij me oproept en daarmee de basis vormt voor een passage binnen de verhaallijn, of, in het geval van een kort verhaal, voor het hele verhaal. Octavarium (uit Onder Druk) is daarvan een mooi voorbeeld. Maar ook de stemming van een nummer (hard, somber of juist rustig) helpt me om in een soort ‘trance’ te komen om bepaalde passages te schrijven. Voordat ik begin met schrijven draai ik meestal dan ook eerst een “passend” muziekje.  

6: Heb je voordat je gaat schrijven al een vast omlijnd plan, of raakt je schrijftafels steeds verder bezaaid met memo’s?

Het gaat in combinatie. Ik heb zeker, voordat ik begin met schrijven, een vastomlijnde gedachte over de opbouw van het verhaal, de plot, de personages etc. Die werk ik ook redelijk gedetailleerd uit, niet alleen in woorden maar ook in, wat ik maar noem, tijdlijnschema’s (welk personage doet wat op welk moment en hoe passen die acties ten opzichte van elkaar in de betreffende verhaallijn?). Vellen papier vol krabbels en een wirwar van lijntjes, waarop een bord spaghetti jaloers zou zijn. Toch, als ik dan daadwerkelijk bezig ben, ontstaan er gaandeweg allerlei brainwaves. Soms leidt dat tot aanpassing of toevoeging van een verhaallijn, soms tot het schrappen van een gepland idee.

Voor mij is dat ook het mooie aan schrijven: je hebt iets voor ogen, maar als je bezig bent, gaat het pas echt leven en dat duwt je soms (op fronten) een andere kant uit. Vooral in de schrijffase wemelt het dan inderdaad van de aantekeningen in mijn “zwarte boekje”.

7: Welk muzieknummer zou jij toepasselijk vinden bij de twee delen tot nu toe? En mogen we hopen op een deel drie?

Leuke vraag gezien mijn eerdere onthulling over mijn inspiratiebron . De antwoorden zijn dan ook niet moeilijk en worden feitelijk door de beide delen zelf verklapt, omdat een deel van de songtekst op een van de beginpagina’s van het betreffende boek is weergegeven. Bij De Saraceense Samenzwering was dat The number of the Beast van Iron Maiden en bij De Paarse Engel het nummer Invincible van Avantasia. Dit nummer heeft echt de vormgeving van het karakter van Jim (het sombere, duistere randje) beïnvloed.

Zoals gezegd, er komt in ieder geval nog 1 deel met Jim Matteos in de hoofdrol. Ook voor dit komende verhaal is een muzieknummer weer een grote inspiratiebron geweest.  

8: Je weet de setting echt top neer te zetten. Heb je iets speciaals met Amerika?

Ik ben er meerdere keren en op verschillende plekken geweest. Vooral de eerste keer verbaasde ik me enorm over de extremiteiten die je er aantreft. Ik vind het daardoor een fascinerende samenleving, maar hetzelfde heb ik bijvoorbeeld met het Midden-Oosten, dat ook regelmatig in mijn boeken voorbijkomt. Op zich heb ik dus niet iets speciaals met Amerika. Dat is bovendien ook niet de reden geweest om Amerika als setting te kiezen. Ik wilde een thriller schrijven waarin een wereldwijde dreiging aan de orde was. Daarbij leek het me logischer/geloofwaardiger om dit te doen vanuit een Amerikaans geheim agent (en inlichtingendienst) dan vanuit het perspectief van eigen bodem. Als het gaat om de setting: ik vind het belangrijk in mijn boeken zo “natuurgetrouw” mogelijk te zijn en dan helpt het wel als je zelf op locaties bent geweest en/of iets van de plaatselijke sfeer hebt kunnen proeven.  

9: We love Uitgeverij Letterrijn. Hoe kwam je bij Theo terecht?

Na mijn eerste twee boeken (Het Dubai Ultimatum en Het Slater Delict) vond ik het – om redenen – tijd de samenwerking met mijn toenmalige uitgever te beëindigen. Op aangeven van mijn schrijfcoach (die ik sinds De Saraceense Samenzwering in de arm heb genomen) heb ik contact gelegd met Theo. Vooral door zijn manier van werken, was er al heel snel een match tussen ons. Theo komt zijn afspraken na, werkt volgens het principe “een man een man, een woord een woord” en is bovendien een uitermate fijn en oprecht mens. De samenwerking verloopt wat mij betreft dan ook erg plezierig.  

10: Op welk moment zou je zeggen dat je als auteur een succes bent geworden en waarmee mogen we dan met je proosten?

Als een van mijn boeken een (internationale) bestseller wordt en daarna verfilmd (omgekeerd mag overigens ook ).

Waarmee we in dat geval dan proosten, maakt me totaal niet uit, als we maar proosten…

En bij deze de belofte dat we dat dan ook gaan doen 

Ben je nu nieuwsgierig geworden? Klik dan even op dit linkje en bestel deze twee topthrillers… Uitgeverij LetterRijn

Wij bedanken Era cq Eric voor zijn tijd en antwoorden en hopen dat we snel kunnen proosten! 🥂

Corina Nieuwenhuis & Karin Meinen

Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Samen Praten met: Ingeborg Nienhuis!

Een tijdje geleden vroegen wij in de groep of er een beginnende (of nog wat onbekende) auteur het leuk zou vinden om zich bij ons in de kijker te willen spelen. Daarop kregen we een super leuk berichtje van Gronings auteur Ingeborg. Zij schreef al meerdere boeken, maar is nog niet helemaal doorgedrongen tot alle lezers van Nederland en Vlaanderen. En daar willen wij natuurlijk heel graag verandering in brengen door middel van dit interview. So let’s gooooooo!

Ingeborg her self

1: Wie is Ingeborg en waarom is zij gaan schrijven? 

Mijn naam in Ingeborg Nienhuis. In Groningen ben ik Journalistiek gaan studeren aan de Rijksuniversiteit, om de wereld kennis te laten maken met verhalen die in mijn optiek verteld moeten worden. Al vrij vroeg kwam ik erachter dat je niet naar een rampgebied hoeft af te reizen om verhalen te treffen die ertoe doen. 

Uiteindelijk heb ik meerdere masters afgerond aan de RUG, waarna ik aan de slag ging als tekstschrijver, onderzoeker en docent. Nog steeds run ik met toewijding een tekstbureau. Voor anderen redigeer ik manuscripten, maar ik schrijf als freelancer ook biografische en andere teksten. Dan werk ik nog als docent en voer projecten uit, zoals literatuurroutes. Tot slot schrijf ik buiten werktijd literaire romans in het Nederlands en het Gronings. 

Met mijn thuisgenoten woon ik op een prachtig plekje in het noordelijkste puntje van Nederland, helemaal aan het begin van de wereld. Af en toe organiseren we hier een (literair) festival. In mijn optiek werkt dat sterk verbindend binnen een vak waar solisme op de loer ligt.    

2: Je eerste boeken waren op Groningen gericht, nu heb je je eerste roman in het Nederlands geschreven. Waarom de omslag? 

Eigenlijk is het andersom en schreef ik zolang ik me kan herinneren in het Nederlands. Bij een van mijn masters studeerde ik af op een onderzoek naar literatuur in het Drents, het Ost-Fries en het Gronings. Het leek me goed om ook in mijn moedertaal te kunnen schrijven, als verbreding en verrijking. Ergens in het proces van manuscript tot roman (mijn Nederlandse debuut Randfiguren) vond ik tijd om Schoem of De Voarende Zoltkamper te schrijven. Dat verhaal moest er gewoon uit en heb ik in een recordtijd op papier gekregen. Door allerlei factoren verscheen die novelle uiteindelijk eerder dan Randfiguren. Het voelde voor mij als een voorrecht om twee keer meteen groen licht te krijgen van verschillende uitgeverijen, bij het aanbieden van die manuscripten. 

Op veel boekomslagen zie je een gedaante, vaak een vrouw, van achteraf of vaag wegkijkend. Bij dit boek wilde ik graag een andere weg inslaan. De hoofdpersoon van Randfiguren is in nagenoeg iedere situatie overduidelijk aanwezig, en dat in een tijd waarin het nog niet zo gebruikelijk was voor een vrouw om te breken met huwelijkse tradities en furore te maken als manager. Ze heeft zich voorgenomen te worden opgenomen in een circuit van hotemetoten en buigt daarbij voor niemand het hoofd. Het oogcontact dat ze op het voorplat legt is niet toevallig. Haar ambities neemt zij serieus, maar de krant op haar hoofd geeft aan dat ze wellicht niet de status geniet die ze zich wenst. 

Die krant is trouwens het Dagblad van het Noorden. Daarvoor kregen we toestemming van toenmalig hoofdredacteur (en boekenlezer met goede smaak) Erik Wijnholds. Het aanvankelijke idee was om de pagina met de beroemde Dr. Denker-puzzel te nemen, omdat in het verhaal eveneens raadsels zitten die je als lezer na verloop van tijd oplost, alleen werden die gekleurde hokjes te druk. 

De ‘borggravin’ heeft een zekere leeftijd en is na haar transformatie van heel ronde tot gemiddeld gevormde vrouw telkens meer make-up gaan gebruiken. Model Els Kramer kon haar precies de goede aanblik geven, voor de lens van fotograaf Carin Duisterwinkel. 

Het omslag is tot slot een pastiche van Meisje met de Parel van Vermeer. 

3: Blijft je ook in het Gronings schrijven? 

Daar kom ik voorlopig nog niet onderuit, want ik schrijf Groningstalige bijdragen voor verschillende bronnen. Met heel veel enthousiasme overigens, want het geeft mij verlichting om een verhaal de wereld in te sturen en de reacties zijn vaak positief. Mensen vinden het plezierig dat ook in de streektaal cursiefjes en verhalen uitkomen. Onlangs mocht ik bij de Nedersakische schrijfwedstrijd de eerste prijs in ontvangst nemen. Dat was een enorme waardering, want de zaal zat vol goede schrijvers waarvan sommige al decennia aan de weg timmeren. Voor mij een stimulans om vol begeestering door te schrijven.    

Ik dacht dat weinig mensen het Gronings konden lezen, maar zelfs een aantal van mijn Friese collega’s heeft het aangedurfd en dat viel hen alleszins mee. Toch lijkt het me goed als in ieder geval de boeken ook worden ingesproken voor slecht lezende en slechtziende mensen. En ja, ‘boeken’, meervoud, want komende zomer verschijnt mijn tweede Groningstalige roman. Daarnaast schrijf ik nog steeds het meest in het Nederlands; de taal waarin ik nu eenmaal ben geschoold. Die vijver is natuurlijk ook veel groter. 

4: Inspiratie kan een lastig ding zijn bij het schrijven, heb je een trucje om inspiratie op te doen? 

Eerlijk gezegd loopt mijn hoofd over van de ideeën. Niet iedere ingeving biedt voldoende munitie voor een complete roman, dus gelukkig is daarvoor het korte verhaal ‘uitgevonden’. Hoewel ik meer ideeën voor verhalen heb dan tijd om die uit te werken, moet ik bij mijn vaste columns en andere rubrieken vaak bedenken of er niet te veel overlap is met eerdere bijdragen. Het is me nog nooit overkomen dat ik niets wist om over te schrijven, maar ik denk dat het helpt om een goedgevuld leven te hebben. Ik kom geen aanspraak en observatiemateriaal tekort. Wat altijd helpt om me te concentreren op mooie verhaallijnen is heel hard fietsen, een fikse wandeling door de natuur of een tocht met mijn paard.   

5: Lees jezelf veel en wat is dan je favoriete genre? Heb je een boek dat echt met stip op één staat? 

Ik kan wel stellen dat ik veel lees. Dat is debet aan de opleidingen die ik volgde, maar in de eerste plaats is het een liefhebberij. Door goede teksten te lezen ga je ook nog eens beter schrijven. Plausibel gepsychologiseerde en gedocumenteerde literatuur heeft mijn voorkeur, al kan ik van bijna ieder genre genieten (iedere dag fastfood of juist haute cuisine gaat immers net zo goed vervelen…). Zolang het verhaal maar onderhoudend is en goed verteld wordt. 

Het boek dat voor mij de poorten wijd openzette naar het levenslange pad van onstilbare literatuurhonger is Wuthering Heights van Emily Brontë. Later ben ik blijvend liefhebber geworden van het oeuvre van Louis Couperus en de meeste werken van Renate Dorrestein. Gelukkig verschijnen er de laatste jaren nog steeds steengoede boeken.    

6: Kunnen mensen in jouw omgeving zich per ongeluk herkennen in een personage uit je boeken? 

Die vraag krijg ik regelmatig! En dat heeft vooral te maken met de subculturen waarover ik in mijn beide debuten (ja ja, tweetaligen kunnen tweemaal debuteren  ) schreef. Kennissen probeerden ook wel te raden: “Is Hades persoon X? Of is hij toch ontworpen naar persoon Y?” Gelukkig ‘customize’ ik de protagonisten en antagonisten in mijn boeken: een beetje van deze, een eigenschap van die, een ticje van een derde… en zo kneed ik er een personage van. Dat is het mooie van de vrijheid die fictie biedt. 

Een aantal easter eggs bevatten mijn boeken daarnaast wel degelijk. Zo is een minder prominente kroeg in mijn debuut genoemd naar de Red Herring en maken verschillende bekenden hun opwachting in een bijrol. Een charmante, rossige internetondernemer uit Groningen komt bijvoorbeeld langs in Randfiguren. In het komende boek zitten zo ook wat cameo’s.      

7: Is er nog een onderwerp waar je heel graag over zou willen schrijven? 

Jazeker. Twee goeddeels uitgedachte ideeën zou ik heel graag op papier willen zetten. Uit angst dat iemand het idee steelt of dat het universum me afstraft voor mijn voorbarigheid (voor wie De Ontdekking van de Hemel heeft gelezen: jullie weten wat ik bedoel…), houd ik daarover nog even mijn kaken stijf op elkaar. De zorgboerderij vol kleurrijke karakters aan de rand van het Wad vond ik een feestje om leven in te blazen. Randfiguren is daardoor voor mij een spannende roman geworden waarin veel interessante personages en bijzondere zaken samenkwamen.   

8: Wat zou voor jou boektechnisch een goede reden zijn om met ons te proosten? Ennnnn waar proosten we dan mee? 

Zelf schrijf ik met bezieling. Ik word blij van ieder welgemeend compliment over mijn schrijven. Als ik door mag gaan met het vertellen van verhalen en de daaruit voortvloeiende romans gewaardeerd worden door uiteenlopende lezers én op waarde geschat worden dan is dat zeker een toost waard! 

Om met een helder oog te kunnen observeren drink ik zelden alcohol, maar des te vaker muntthee of, om wakker te blijven op een onorthodox tijdstip, cola zero. En als deze controlfreak de teugels toch eens laat vieren wordt het een glas wijn. 

Het boek dat komende zomer verschijnt, speelt zich af in het studentenleven. De boeklancering gaat gepaard met een tour langs de horecagelegenheden die in het boek worden genoemd. Om op de been te blijven wordt het dan vermoedelijk Spa Rood…

Voor nu is de bijdrage aan deze rubriek het proosten waard. Bedankt dat ik mocht vertellen over mijn schrijfactiviteiten! 

Wij bedanken Ingeborg onder het genot van een cola zero en voor ons een wijntje voor haar tijd en de uitgebreide antwoorden 🥃🍷

Wil je meer weten? Neem dan een kijkje op haar website.

http://www.greunenkriek.nl/

Corina Nieuwenhuis.

Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Samen praten met: Frank Krake & Hannelore

Na het lezen van het meer dan indrukwekkende Hannelore mochten wij een paar vragen stellen en wat een mooie antwoorden kregen we daar op. Onze duo-recensie gemist? Klik dan even deze link:

https://samenlezenisleuker.wordpress.com/2020/02/01/duorecensie-corina-riejanne-hannelore-frank-krake/

Het interview:

Frank:

1 Hoe was het voor jou om dit boek te schrijven? Je hoorde verschrikkelijke verhalen en het lijkt me dat je daar door geraakt wordt, maar desondanks toch een objectief verhaal neer moet zetten. Was het moeilijk om het verhaal los te laten na weer een gesprek met Hannelore?

Ja en nee. Ik ben vrij rationeel ingesteld en heb ook de nodige ervaring opgedaan bij het schrijven van mijn vorige boek ‘De laatste getuige’. Wel dacht ik in de rit van ongeveer een uur terug vanuit Hoogeveen na over het net daarvoor gevoerde gesprek. Direct na terugkomst op kantoor sloeg ik aan het uitschrijven ervan. Daarna was het voor mij klaar. Pas toen ik alle verhalen en interviews ging samenvoegen en uitwerken tot het eerste manuscript, merkte ik dat het onbewust toch onder de huid was gekropen. Maar nooit heb ik de neiging gehad niet objectief te zijn daardoor. Dat hoort ook bij de professionele werkwijze die ik na streef. Ik denk dat het verhaal juist sterker wordt door de lezer zelf zijn/haar gedachten te laten vormen en te laten oordelen  

2. Jij hebt gebeld met Vrieswijjk, maar kreeg steeds zijn assistente aan de lijn. Ben je ooit bang geweest dat wanneer je hem zou zien, je “meegesleurd’ zou worden? Gezien het feit dat hij zo charismatisch was. Daarnaast zou ik heel graag willen weten of jij je voor kunt stellen dat mensen zo meegesleurd worden en daar alles in hun leven voor opzij zetten.

Ik ben zelf geen seconde bang geweest om ingepakt te worden door Vrieswijk. Maar hij was toen ook al 90 en ik ken natuurlijk de hele voorgeschiedenis. De wens hem te kunnen spreken kwam voort uit het research voor het boek en het willen grijpen van de kans als die zich voor zou doen. Helaas is hij er voordat het zo ver kwam er tussenuit gepiept.

Ik kan mij er alles bij voorstellen dat mensen door een sterke en charismatische leider worden gemanipuleerd en geïndoctrineerd. Het gebeurd simpelweg te vaak en te veelvuldig, gewoon om ons heen. Dan zou het de kop in het zand steken zijn als je daar blind voor zou zijn. Het overkomt mensen uit alle lagen van de bevolking. Meestal zijn ze wat zoekende of door persoonlijke omstandigheden ontvankelijk daarvoor. Een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus voor mijzelf ben ik niet bang.

Deze week nog kreeg ik een melding van ouders die hun zoon in de hanen van een sekte zagen vallen. Het is werkelijk overal om ons heen, in stad en platteland;

https://nos.nl/artikel/2326966-duitse-sekte-probeert-studenten-te-ronselen-in-twente.html

TV Oost heeft ook een videoreportage gepubliceerd;

https://www.rtvoost.nl/nieuws/327195/Auteur-Frank-Krake-kreeg-al-tien-alarmmeldingen-over-sektes-We-moeten-weer-een-landelijk-meldpunt

3. Wist jij voordat je aan dit boek begon dat sektes in Nederland ook nu nog veel voorkomen? Was de reden om dit boek te schrijven, om Hannelore een stem te geven of hield je daarbij ook in je achterhoofd dat je andere mensen wilde waarschuwen? Wat woog voor jou het zwaarst?

Nee, dat wist ik niet. Waarschijnlijk net als de meeste mensen had ik werkelijk geen idee. Het staat ver van mij af, past niet in mijn belevingswereld, maar plotseling besef je hoe dichtbij het kan komen, doordat uit Hannelores verhaal bleek dat het iedereen kan treffen. Toen kwam Ruinerwold daar nog eens overheen. Het boek was al bijna af, maar het bevestigde weer wat ik toen al wist. Tussen de 80 en 130 sektes zijn er in Nederland en meer dan 1.200 in België. En niemand die het weet. Daar wilden Hannelore en ik wat aan doen, om tegen dat gevaar te waarschuwen. Daarboven op gaf Hannelore te kennen dat ze graag zelf als inspiratiebron zou willen dienen voor al die vrouwen die zelf met een rugzak door het leven gaan, om welke reden en ervaring dan ook. Zij gaf aan dat als het haar lukt om weer gelukkig te worden, na alles wat ze heeft meegemaakt, dan lukt het hopelijk andere mensen ook. Zo mooi en oprecht. Dat gaf voor mij de doorslag dit boek te willen schrijven.

4: Heb je zelf een les geleerd uit het praten met al de mensen die dit boek mogelijk gemaakt hebben? Zo ja welke?

Ja, vertrouw vooral op jezelf en wees gezond achterdochtig. Tijdens mijn werk in een zomerkamp voor homeless kids in Amerika schreef een leidster in mijn herinneringsboek; ‘Always listen tot he beat of your own drummer’. Dat is een mooi houvast waar ik zo af en toe nog wel eens aan denk.

Wat ik ook heb geleerd is hoeveel weldenkende en sociale mensen er zijn. Zoveel mensen gesproken die het beste met Hannelore en de andere (voormalige) sekteleden voor hadden. Zo’n Vrieswijk was gelukkig een uitzondering, maar je ziet wat een schade hij heeft kunnen aanrichten. Wees daarom kritisch op wat andere mensen denken en vinden, maar accepteer ook de helpende hand van mensen om je heen die het beste met je voor hebben

5:Waar komt je “fascinatie” voor het vertellen van dit soort verhalen vandaan?

Ik hou van mensen die een verhaal te vertellen hebben waaruit veerkracht blijkt. Dat is de rode draad in al mijn vijf boeken die ik geschreven heb. Veerkracht, door een diep dal gaan en je daar weer uit knokken.

Ook vind ik het gewoon ontzettend leuk om totaal onbekende mensen met onbekende verhalen een geluid, een stem, te geven. En zoals bij Menthol, Rood Bloed en De laatste getuige ook het geval was; er diende heel veel onderzoek te worden verricht, voordat ik uberhaupt kon beginnen met schrijven. In het geval van HANNELORE meer dan toen maanden. Er waren amper foto’s, het verhaal was onduidelijk en incompleet en klopte lang niet altijd in de tijd. Na dat kleine jaar van zeer intensieve research kon ik de puzzelstukjes wel op de juiste plek leggen en zo een consistent geheel van alle flarden maken. Dat was voor Hannelore zelf soms ook een eyeopener.

6: Hannelore krijgt als boek/verhaal veel publiciteit op tv en radio. Hadden jullie dat van te voren verwacht?

Deze vraag beantwoord ik niet alleen als schrijver, maar ook als uitgever, want dat ben ik ook. Ik geef mijn eigen boeken uit.

Eigenlijk wel is het eerlijke antwoord. Dat is niet arrogant bedoeld, maar zo’n bijzonder, bizar en heftig verhaal, dat vraagt er om om verteld te worden. Na Jinek had ik echter niet verwacht dat er nog meer TV programma’s zouden volgen. Maar ook Hart voor Nederland, RTL4 5UUR Live en EenVandaag zonden het uit, dat geeft al aan hoe het leeft. En Omroep Gelderland maakte ism TV Oost een zeer indringende documentaire. Samen met veel radiostations en heel veel kranten en magazines was dat zó’n exposure dat bijna iedereen in Nederland er wel iets over gehoord zal hebben. En dat was ook het uitgangspunt van het marketing- en PR plan, dus in dat opzicht is het volledig geslaagd.

Natuurlijk hoop ik dat we veel boeken verkopen, maar ik onderschrijf Hannelores persoonlijke doelstelling volledig; ieder mens dat we kunnen behoeden voor de ellende van bezeten worden door een sektarische beweging is er één. En als dat lukt is het al die moeite, het bloed, zweet en tranen dubbel en dwars waard geweest.

Hannelore:

1.  Ik heb natuurlijk gelezen hoe jij en je zusje uit elkaar gehaald werden, evenals jij en je ouders. Heb je nu contact met je ouders en je zusje en hoe ziet dat contact er dan uit? Draag je het feit dat jullie uit elkaar gehaald zijn, en daardoor veel van elkaars leven gemist hebben, altijd mee of is dat overbrugbaar?

Ik heb een normaal gezond contact met mijn beide ouders en mijn zusje. Ze zijn betrokken in/bij ons leven en zijn dus trotse opa en oma en tante voor onze kinderen. Het heeft tijd gekost om de relatie te herstellen en je kunt de kinderjaren niet over doen. Mijn zusje en ik hebben dat wel als gemis ervaren maar staan daar niet vaak bij stil, alleen nu rond het boek zijn we ons daar weer bewuster van. We weten ook niet hoe onze relatie was geweest als we wel samen opgegroeid waren.

2. In hoeverre speelt Vrieswijk nu nog een rol in je leven? Je bent natuurlijk helemaal gehersenspoeld door hem, merk je nu soms nog wel eens oude gewoonten/gedachten bij jezelf, omdat die er als kind zo ingehamerd zijn? Zo ja, hoe ga je daar dan mee om?

Vrieswijk speelt geen enkele rol in mijn leven. Ik weet niet wie ik was geworden als ik in een ‘normaal’ gezin was opgegroeid. Wat ik weet dat ik heb ‘overgehouden’ aan mijn jeugd is dat ik voorzichtiger ben in het zomaar dingen aannemen. Het heeft lang geduurd voor ik mij niet meer afvroeg: ‘doe ik wel normaal?’, ‘heb ik wel goed gehandeld in deze situatie?’. Dus onzekerheid over hoe ik sociaal functioneerde heeft mij lang geplaagd. Soms vroeg ik gewoon aan mensen die ik vertrouw hoe zij er naar keken. Zo groeide het vertrouwen in mij zelf. Op mijn oude basisschool tijdens de lezing die wij daar gaven attendeerde iemand mij er op dat wij altijd met gebogen hoofd liepen, dus niet rond keken maar naar de grond. Toen ze dat vertelde kwam de herinnering bij mij boven dat ik toen ik net vrij was uit de sekte ik inderdaad op een gegeven moment mij bewust werd ik kijk niet rond ik kijk steeds naar de grond. Dat heb ik toen, zal in 1995 zijn geweest, bewust veranderd en ben om mij heen gaan kijken.

3.  In hoeverre heeft het sekte verleden nog invloed op je? Oud zeer? Heb je dat allemaal verwerkt, of heb je geleerd je leven daarom heen te bouwen?

Nee het doet niet meer zeer, het is ook al heel veel jaar geleden. Een leven er omheen bouwen past niet bij mij. Ik liep er eerst wel voor weg als oude pijn zich aandiende maar dat helpt niet want dan kom je het van zelf weer tegen. Dus uiteindelijk ging ik de confrontatie dan maar aan met of zonder hulp afhankelijk van de grote van de pijn. Ik kan nu dus gewoon aan mijn jeugd denken er over praten zonder dat ik daar last van heb. Ik heb ook geen nachtmerries of zo.

4.  Heb je nog contact met mensen die destijds met jou in de Gemeente Gods zaten? Zij hebben hetzelfde gevecht als jou moeten leveren om er van los te komen en ik vraag me af of jullie elkaar daar dan tot steun kunnen zijn of is het eigenlijk ieder voor zich?

Af en toe heb ik nog contact met mensen die ook in de GG hebben gezeten. Ieder is zijn eigen weg gegaan. We waren in de GG ook allemaal niet ons zelf maar een marionet van V. Wel vind ik het leuk om te horen hoe het met de anderen gaat, je bent toch als een soort rare familie met elkaar opgegroeid.

5:  Je geloof in God zelf is er altijd gebleven ondanks alles komt dit toch door je eerste levens jaren? Of meer door je familie en (nu) je man die je vlak na je terugkeer tegen kwam? Heb je Hem het nooit “kwalijk” genomen?

Ja ik geloof nog steeds in God en in de bijbel. Dat zou kunnen komen door dat mijn ouders mij in de eerste levensjaren een normaal bijbels geloof hebben bijgebracht. Het kan ook komen doordat er door mijn opa en oma en door familie en vrienden heel veel voor mij is gebeden. Zeker ben ik boos geweest op God en heb ik heel veel waarom vragen aan Hem gesteld. Ik heb geen antwoord hier op gekregen, maar wel vrede.

6: Wat ons erg raakte in het boek was dat je uiteindelijk tot de conclusie kwam dat je eigen gedachten niet veilig waren. Wat zou je nu willen zeggen tegen je kleine ik over die gedachtes?

Je mag er zijn precies zoals je bent bedoeld met alle gedachten en verlangens, boosheid en verdriet.

7: Wordt het nu je zoveel door het land reist om te praten over het boek en dus jouw leven het elke keer makkelijker of is het elke keer weer anders? Zou je soms terug willen naar de anonimiteit?

Ik vind het elke keer nog weer spannend omdat je niet weet wat voor publiek er tegenover je zit, het is dus elke keer anders. Ik vind het niet moeilijk om over mijn jeugd te praten, het is voor mij gewoon mijn jeugd. Toch ben ik elke keer weer blij met hoe het is gegaan en krijg ik vaak ook hele mooie reacties. Ik kan nog prima naar de winkel zonder dat iemand mij aanspreekt, dus ik heb er in mijn daagse leven geen ‘last’ van. Het geeft ook moed dat er mensen zijn die aangeven er echt iets aan te hebben.

Wij bedanken Frank en Hannelore voor hun tijd en uitgebreide antwoorden. En natuurlijk wensen wij hun nog veel geluk en plezier met de lezingen die nog komen gaan.

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Samen praten met: Antoinette Kalkman!

Alweer even geleden lazen wij voor een triple-recensie het meer dan mooie Bonuszoon van Antoinette Kalkman.En echt we hebben er zo van genoten met zijn drieën. Recensie gemist? Klik dan even het linkje en lees alsnog met ons mee:

Triple-recensie: Karin, Corina & Riejanne: Bonuszoon – Antoinette Kalkman ****

En je snapt het al dan willen we natuurlijk graag meer weten over de auteur en over allemaal andere dingen😁  Dus lees gezellig met ons mee!

Het interview:

1: Bonuszoon is je debuut thriller, ondanks dat je al heel lang schrijft. Wat gaf de doorslag om Bonuszoon te schrijven?

Het verhaal Bonuszoon is ontstaan zo’n zes/zeven jaar geleden toen Marten en ik ons huidige huis kochten. Marten is inmiddels mijn man, maar kende ik destijds pas vier maanden. We liepen in het natuurgebied Plantage Willem III en zagen ineens dit huis. Het lag schitterend maar er was heel veel aan mis. Eigenlijk was het een verwaarloosde bouwval. Al schurend, schilderend en klussend is toen het verhaal in me op gekomen. Zeker toen ik hoorde dat de vorige bewoners naast ons huis een grafkelder hebben gehad en we de eerste jaren elke nacht tussen 04.00 en 05.00 uur vreemde geluiden hoorden op zolder. We weten nog steeds niet waar die geluiden vandaan komen, maar we zeggen tegenwoordig dat dit van ons huisspook komt. We noemen haar Johanna. Overigens komen de grafkelder en Johanna niet meer voor in Bonuszoon, maar ze hebben wel als inspiratie gediend voor de eerste versie van het verhaal.

2: Je vertelt het verhaal vanuit twee personages en twee tijden, was dit een vooraf bedacht plan of kwam dit al schrijvend?

Die opzet is vrij snel ontstaan. Ik heb eerst nog gedacht om een derde stem te laten horen, maar daar heb ik uiteindelijk toch niet voor gekozen omdat ik vond dat dit het krachtenspel tussen de hoofdpersonen Lauren en Ellen zou vertroebelen. Ik heb bewust gekozen voor een personage vertellend vanuit de Ik-persoon en een personage vanuit de derde persoon. Het personage van waaruit ik het verhaal vertel vanuit de derde persoon is een wat afstandelijker type. Ik vond de derde persoon-verteltrant daarbij goed werken.

3: In hoeverre identificeer jij je met je personages uit het boek?

Gelukkig is het geen autobiografisch boek, want het zal je maar gebeuren. Ik zou niet in de schoenen willen staan van Lauren, maar ook niet in die van Ellen. Ondanks dat het geen autobiografie is, heb ik wel elementen vanuit mijn leven in het boek verwerkt. Het levensmotto van hoofdpersoon Lauren is mijn levensmotto. Ik heb dat gesymboliseerd met een zin in het boek: ‘Zelfs het diepste zwart gaat glanzen als je het oppoetst.’ Ik geloof dat hoe erg de situatie ook is, er altijd ergens nog iets positiefs te vinden is. Ik ben geïnteresseerd in de beweegredenen van mensen. Waarom doet iemand zoals hij/zij doet? Hoe komt het dat de één zijn neus stoot, misschien zelfs struikelt, maar toch altijd weer opstaat en doorgaat terwijl de ander verbitterd raakt. Dat intrigeert me. De verschillende levensopvattingen van mensen zullen altijd wel een zekere rol spelen in mijn verhalen.

4: Wat kunnen we in je eigen boekenkast vinden?

Haha, heb je even? Ik lees alles wat los en vast zit. In mijn boekenkast staan nog tientallen ongelezen boeken en ik kan niet wachten totdat ik ze kan lezen. Van autobiografie tot historisch boek, van roman, kort verhaal tot thriller. Binnen- en buitenlandse schrijvers. Ik lees graag recensies en laat me daardoor vaak inspireren. Voor je het weet sta ik dan weer in een boekhandel om het boek aan te schaffen en meestal blijft het er niet bij eentje.

5: Heb je een speciale schrijfplek en schrijf je dan in complete stilte of juist heerlijk met een muziekje?

Ik heb de luxe dat ik een enorm handige man heb die speciaal voor mij een schrijfhuis heeft gebouwd in de tuin. Ik kijk uit op de Plantage Willem III (waar Bonuszoon zich afspeelt) en zie dagelijks de natuur veranderen en de wilde dieren ronddartelen vlak voor mijn neus. Deze zomer was er zelfs een vossennest op 50 meter afstand van mijn schrijfhuis. Je begrijpt dat er dan van schrijven ineens niet zo veel komt.

6: Ben je al bezig met een volgend boek? Zo ja kan je ons daar al iets over verklappen?

Ik ben inderdaad zeer recent met een nieuw verhaal begonnen. Het plot heb ik uitgeschreven en ik ben nu bezig met karakterbeschrijvingen van de personages. Dat doe ik eerst voordat ik echt aan het verhaal begin. Ik wil eerst de personages echt voor me zien, eigenlijk één met hen worden zodat ik echt kan voelen hoe zij denken en inspringen op situaties. De werktitel is PUUR UIT LIEFDE. Ondanks dat de titel misschien iets anders suggereert, wordt het opnieuw een psychologische thriller. En waar het over gaat….? Dat verklap ik nog niet. Maar het brengt me wel op een idee: Misschien kunnen de lezers van Samenlezenisleuker alvast speculeren over het verhaal. Waar denken ze dat het over gaat? Degene die er het dichtst bij zit, krijgt het eerste exemplaar uitgereikt. Hoe vinden jullie dat?

(Hoe wij dat vinden? Whoooooo ontzettend gaaf! Ontzettend bedankt en hiermee komen we met een specifiek item later heel graag terug! 📚🥂🥂📚)

7: De recensies voor Bonuszoon zijn overwegend positief. Hoe spannend waren de eerste recensies? Of blijft het bij elke recensie billen knijpen?

Spannend? Spannend? Het was doodeng! Ik had heus positieve reacties van de Schrijfjuffers gekregen en ook de redacteur en mijn uitgever waren enthousiast, maar ja….wat zou het lezerspubliek ervan vinden. De recensenten, de bloggers. Brrrr, Bonuszoon kreeg gelijk een blogtour en de nacht voordat de eerste recensie zou komen heb ik nauwelijks geslapen. Eigenlijk die hele blogtour niet. Ik heb meerdere dansjes gedaan toen de recensies elkaar opvolgden. En nog. Ik vind het heel bijzonder dat de boekbloggers en recensenten zo veel aandacht besteden aan een recensie. Ik vind het knap dat iedere recensent steeds weer iets anders van het boek in de spotlights zet. De bewoordingen en het oordeel is ook altijd goed onderbouwd. Dat vind ik knap en daar heb ik respect voor. Eigenlijk heb ik geen negatieve recensie gehad. Dat had ik in mijn stoutste dromen niet durven dromen. Ik ben er enorm blij en heel erg dankbaar voor.

8: We proosten graag met je op het succes van Bonuszoon. Met welk drankje gaan we dit doen?

Wat lief! Proosten is fijn. Dat hoort helemaal bij mijn levensinstelling dat je het leven moet vieren. Ik drink liters Earl Grey thee per dag, maar proosten op het succes van Bonuszoon vind ik zo bijzonder, dat doe ik dan toch het liefst met een Mojito. En zeker in zulk leuk gezelschap als met de leading ladies van Samenlezenisleuker. Ik zeg: Proost! Vier het leven!

Wij bedanken Antoinette voor haar tijd en antwoorden enn Cheers!! 🥂

 

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Antoinette volgen? En dat kan hierrrr:

Facebookpagina Antoinette schrijft

Samen praten met: Marleen Hartog!

Een tijdje geleden deden wij mee aan de Blogtour omtrent Skoftig het thrillerdebuut van auteur Marleen Hartog. Er werd genoten van het boek en er werden dan ook vier welverdiende sterren uitgedeeld. Recensie gemist? Klik dan even dit linkje:

*Blogtour* Corina las: Skoftig – Marleen Hartog ****

Tja en dat vraagt dan natuurlijk om een vervolg in de vorm van een kort interview. Helemaal gezellig toch? Dus lees en geniet mee 🙂

Het interview:

1: Wie is Marleen in vijf woorden?

Ha, het is een uitdaging om mezelf in vijf woorden samen te vatten. Een gedreven thrillerliefhebbende introverte schrijfster? Vijf woorden die in ieder geval uitstekend bij mij passen zijn: Boeken, Zon, Pippi (Langkous), Spanje en Reizen.

2: Skoftig is je eerste thriller. Waarom een thriller en geen ander genre?

Skoftig is inderdaad mijn eerste thriller, maar niet mijn eerste boek. Al was dat destijds wel de bedoeling. Toen ik begon met het verhaal raakte ik zwanger van een kindje dat net als ik met een schisis (gespleten lip, kaak en gehemelte) ter wereld zou gaan komen. Hieruit is uiteindelijk een boek en platform ontstaan. Daaropvolgend schreef ik nog twee non-fictie boeken over uiteenlopende onderwerpen. Tussendoor werkte ik aan Skoftig. Het leven kwam steeds tussendoor, maar bij thrillers ligt overduidelijk mijn hart. Zowel om te lezen als te schrijven.

3: Komt de inspiratie voor een verhaal uit je omgeving? Mensen, gebeurtenissen?

Ik haal werkelijk overal inspiratie uit. Elk gesprek, elke gebeurtenis of ervaring zet mijn brein aan. Heel soms verlang ik weleens naar een uitknop, dan is het te veel. Maar meestal voel ik me gezegend dat inspiratie me zo makkelijk toekomt. Op mijn computer vind je dan ook documenten vol ideeën voor toekomstige verhalen. Ze moeten alleen nog even geschreven worden. Tja, tijd is voor mij een stuk schaarser dan inspiratie!

4: Lees je zelf ook veel en wat is je favoriete boek ooit?

Ik lees veel. Wat betreft het tweede deel van je vraag: daar heb ik geen antwoord op; ik kan echt niet kiezen! Ik merk dat boeken soms passen bij een bepaalde fase in je leven, waardoor het boek in die periode van enorme waarde is. Het boek blijft dan met die periode verbonden, maar zelf ontwikkel je je verder. Naast thrillers houd ik van business- en persoonlijke ontwikkelingsboeken, zoals de klassieker Think and grow rich van Napoleon Hill. Maar ook Master your mindset van Michael Pilarczyk heb ik verslonden. Ik lees af en toe stukjes uit het boek Handboek spiegelogie van Willem de Ridder. Naast inspirerend is dit boek ontzettend grappig. Qua thrillers… Oei, wat lastig. Ik lees in ieder geval alles van Sophie Hannah, Judith Visser (al is zij overgestapt op romans), Emily Barr, Ingrid Oonincx, Jussi Adler Olsen, Tess Gerritsen… O help , ik kan niet stoppen. 😉

Als ik mezelf nu uitdaag door een keuze te maken, dan kies ik voor 22-11-1963 van Stephen King. King is een fantastische schrijver, maar dit boek trok me totaal niet. Ik ben meestal niet zo weg van boeken over politiek of geschiedenis, en al helemaal niet over tijdreizen. Kortom: de drie thema’s die dit boek beslaan. Op een of andere manier ben ik het toch gaan lezen. Ik was direct verkocht en heb het boek verslonden. Het verhaal is niet mijn favoriete verhaal, maar als een boek je zo kan mee kan slepen, dan verdient het een favorietenstatus.

5: Heb je een bepaald schrijfritueel? Zo ja, hoe ziet dat eruit?

Een vast schrijfritueel is mij onbekend. Enerzijds verlang ik ernaar, het zou misschien meer rust geven. Anderzijds ben ik er blij mee, want ik kan overal schrijven. Op papier of op de laptop, in een café, thuis of in het bos. Zowel lang achter elkaar als in gestolen momenten, en het tijdstip maakt me ook niet uit. Mijn voorkeur gaat wel uit naar een rustige plek waar ik urenlang achtereen kan werken. Ik woon nu in een huisje midden in de natuur en dat is een enorm fijne schrijfplek. Skoftig heb ik overigens deels in Spanje geschreven. Zolang ik maar kan schrijven is het al gauw goed. Of nog beter gezegd: zolang ik zelf maar genoeg tijd blijf maken om te schrijven ben ik blij.

6: Je bent bezig met je tweede thriller, kun je daar al wat meer over vertellen?

Ja! Ik heb al veel voorbereidingen getroffen en in september begin ik daadwerkelijk met schrijven. (Al ben ik stiekem af en toe al wat aan het uitwerken.)

Spiegeleffect gaat over een vrouw die door bepaalde gebeurtenissen beseft dat ze zichzelf nooit echt gekend heeft. Ze besluit zichzelf gedurende een reis naar Thailand op nietsontziende wijze te vinden. Haar pad kruist met dat van een seriemoordenaar… Naast een spannend verhaal wil ik in dit boek afrekenen met alle uitgemolken clichés die je in thrillers en horrorfilms tegenkomt. Dit ga ik op een bijzondere, eigenwijze manier doen. Wordt vervolgd!

7: Skoftig wordt goed ontvangen in de Blogtour. Hoe eng waren de eerste recensies?

Behoorlijk eng! Mijn eerdere boeken zijn ook goed ontvangen, maar omdat mijn hart bij fictie ligt en ik me de komende jaren volledig op thrillers ga richten, vond ik het dit keer spannender dan ooit. Is dit genre wel voor me weggelegd? Uiteindelijk is het aan de lezer en je kunt maar een keer je fictiedebuut maken. Gelukkig hoorde ik direct positieve geluiden, hoe fijn! De recensies in de Blogtour wegen voor mij vrij zwaar, want de deelnemende sites en Facebookgroepen hebben veelal een achterban van mensen die veel (thrillers) lezen. De recensenten zijn – geheel terecht – kritisch op de boeken die ze onder ogen krijgen. Ik ben dan ook opgelucht en dankbaar voor de prachtige recensies.

8: Wij willen graag met je proosten op Skoftig en je volgende thriller. Met welk drankje heffen we het glas?

Thee! Niet echt spannend, wel lekker. Die spanning stop ik liever in mijn thrillers. ☺

Wij bedanken Marleen voor haar te leuke antwoorden en haar tijd en gaan de waterkoker aanzetten. Cheers! 📚🥂🥂📚

 

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 😀

Marleen en haar boeken volgen? Dat kan hier!

Facebookpagina Marleen Hartog

Samen praten met: Michelle Visser!

Afgelopen mei verscheen bij Uitgeverij Boekerij de nieuwste historische roman van Michelle Visser. Eline werd met veel plezier gelezen door onze Corina en kreeg vier prachtige sterren. Recensie gemist? Klik dan even deze link:

Corina las: Eline- Michelle Visser ****

En wij mochten haar ook een paar vragen opsturen om toch eens te ontdekken wie de auteur achter dit prachtige verhaal dan eigenlijk is…

Het interview:

1: Wie is Michelle Visser in drie woorden?

Misschien dat ik deze vraag morgen alweer anders zou beantwoorden, maar vandaag typeer ik mijzelf als: fantasierijk, trouw en natuurliefhebber.

2: Je eerste historische roman was Véronique, je hebt haar ook verwerkt in Eline. Was dit vooraf bedacht of?

Ik was dat niet direct van plan. Mijn opzet bij Eline was een roman schrijven over de vraag: hoe was het leven in Nederland ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Uiteindelijk heb ik gefocust op de eindfase van die oorlog en de tijd daarna. Er gebeurde toen veel wat erg interessant was, zoals de Spaanse griep die heerste en de invoering van het algemeen kiesrecht. Dat was eerst voor mannen en kort daarna ook voor vrouwen. Zo kwam ik uit bij Aletta Jacobs, een belangrijke voorvechter van het vrouwenkiesrecht. Ik had al uitgebreid over haar geschreven in Véronique en wilde dat nu weer doen. Zo kwam ik erbij om ook Véronique nog weer even van stal te halen.

Je kunt ook zeggen: Véronique gaat over de levenssituatie van de Nederlandse vrouw rond 1885 (eerste begin vrouwenemancipatie) en Eline gaat over de levenssituatie van vrouwen rond 1919. Zelf vond ik het in elk geval erg interessant om die twee boeken en dus die twee levenssituaties naast elkaar te leggen.

3: Waar komt je interesse in de geschiedenis vandaan?

Geen idee, daar ben ik mee geboren denk ik. Het heeft zeker ook te maken met mijn grote mate van fantasie in het hoofd en denken. Vroeger als kind had ik dat al, waar anderen een saaie ruïne zagen, zag ik in mijn verbeelding het leven van toen met al die exotische ‘personages’ die vroeger op die plek geleefd hadden. Geschiedenis is voor mij spannend en mysterieus als een sprookje, maar wel echt waar en met een directe link naar onszelf en ons huidige leven. Hoe kan iemand dat nou niet interessant vinden?!

4: Wat is je eigen favoriete historische verhaal (welke je niet zelf schreef 🤪)

Ik ga even een lijstje noemen hoor, ik kan er niet maar 1 kiezen 😉 Als kind, en nu nog steeds wel, was ik gek op de historische romans van Thea Beckman. Ge-wel-dig vond ik die. Nog steeds vind ik haar personage Marie-Claire uit haar trilogie die start met Geef me de ruimte een schoolvoorbeeld van hoe een auteur een personage tot leven zou moeten brengen. Met Marie-Claire is het namelijk zo dat die ook buiten de boeken voor mij ging leven. Ik kon, en kan dat nog steeds, haar zo in een andere tijd en plaats neerzetten en dan zou ze ‘haar eigen ding doen’. Nu zou ze bijvoorbeeld een singer-songwriter zijn bij festivals en de Parade.

Ook ben ik superfan van Ken Follett die als geen ander een complex verleden op zeer toegankelijke wijze tot leven weet te brengen, zoals in zijn boek Pilaren van de aarde. Vreselijke titel trouwens, ik heb een oud exemplaar van dat boek met de titel De kathedraal, stukken beter. En De graaf van Monte-Cristo van Alexandre Dumas moet ik ook noemen. Fantastisch boek, heb ik zeker tien keer gelezen.”

5: Zou je een ander genre willen schrijven? Zo ja welk?

Toen in 2012 mijn historische debuutroman Véronique verscheen, vroeg een journalist mij hetzelfde. Ik antwoordde echt vanuit mijn tenen van ‘nee, echt nooit! Ik schrijf historisch en daar blijft het bij, daar ligt mijn hart.’ Afijn, in 2015 lag Het huis met de blauwe luiken in de winkels, het eerste deel in een serie over Loes die in onze tijd een nieuw leven opbouwt in een Frans dorpje. Iets totaal anders dus. Dat had ik niet zo bedacht maar het verhaal kwam tot me, om het zo maar te zeggen, en het moest eruit. Inmiddels schrijf ik aan het derde deel in die feelgoodserie. Het is ook erg fijn om die twee genres af te wisselen merk ik. Voor een historische roman moet ik zoveel onderzoek doen, het vergt echt veel inspanning. En dan is het lekker om me daarna even te wijden aan het mooie Franse landschap waar de rosé gekoeld is en de kaasjes romig zijn. Ontspanning voor de lezer, maar ook ontspanning voor de schrijver.

6: Hoe lastig is het om informatie te vergaren over bijv. de tijd waarin Eline leefde?

Dat kost wel inspanning ja. Het is een speurtocht van enkele jaren, die begint lang voor ik met het manuscript begin, en die voortduurt tot het moment dat het boek naar de drukker gaat. Maar dat onderzoek doen en kennis opbouwen over zo’n periode is nu precies wat mij zo boeit. Dus bezoek ik allerlei musea, lees ik veel non-fictie boeken, andere romans met een vergelijkbaar thema, bezoek ik steden of streken en nog veel meer. Uit de enorme brij van informatie die ik verzamel haal ik dan de dingen die voor mijn verhaal van toepassing zijn. En toekomstig onderzoek? Ik zal eens een tipje van de sluier lichten: volgend jaar ga ik op reis naar Australië, mede vanwege een boek. Daar verheug ik me echt enorm op.

7: Wat kunnen we in je eigen boekenkast vinden?

Veel historische romans en historische non-fictie natuurlijk. Ook een enkele thriller, maar dan wel het niet-enge soort, zoiets als de boeken van Donna Leon, vind ik wel leuk voor de afwisseling. Ik heb ook een rijtje fantasy, geschreven door vriendin Kim ten Tusscher. Leest als een trein en het is heerlijk om eens echt wat anders te nuttigen op boekenterrein. Ik heb verder een flinke verzameling van auteurs als John Boyne, Ken Follett en Simone van der Vlugt. Sowieso vind ik het belangrijk en leuk om Nederlandse auteurs en internationale auteurs af te wisselen. En dan ook niet alleen Engelse en Amerikaanse schrijvers, maar bijvoorbeeld ook Franse of Aziatische. Zo verbreed je je kennis van de wereld ook. Scandinavische thrillers zijn trouwens helemaal niks voor mij. Dat deel sla ik van harte over.

8: Als je schrijft doe je dat dan in totale stilte of juist niet?

Bij voorkeur is het zo stil mogelijk. Ik woon echter bij een vrij drukke weg en daardoor is er altijd verkeerslawaai, en in de zomer hoor je altijd klussers en bouwers met hun zagen en machines in de weer. Maar daar moet ik me dan maar zo goed mogelijk voor afsluiten. Meestal is dat aan het begin van een schrijfsessie wel lastig, maar zodra ik eenmaal weer in het verhaal zit, merk ik niet zoveel meer van mijn omgeving.

9: Wij vonden Eline prachtig. Met welk drankje gaan we proosten op dit prachtverhaal?

Heel erg fijn dat jullie van het boek hebben genoten! Daar hoop je als schrijver toch op, tijdens al dat geploeter 😉 Ik zou zeggen, om alvast in de sfeer van mijn volgende boek te komen, neem een kopje thee met een versgebakken Madeleine-cakeje, of een glaasje gekoelde rosé met wat olijven. Dan doe ik gezellig met jullie mee!

Wij zeggen proost want een heerlijke gekoelde rosé met olijven slaan wij zeker niet af. Al klinken die cakejes ook niet verkeerd! Een heule dikke dank aan Michelle voor haar tijd en toffe antwoorden!

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker😀

*Gesloten*Interview inclusief Winactie met: Tieme Woldman! *Detective* *Doodzonde*

En toen was het donderdag 6 juni en mochten we weer lootjes schrijven om de winnaar te loten van Doodzonde! Na alles braaf gedaan te hebben is de winnaar gewordennnnn:

Simone Schreuder-Bourgonje!

Whooooop gefeliciteerd en als je ons even je adres gegevens mailt naar Samenlezenisleuker@gmail.com dan regelen wij de rest en hoef jij alleen maar geduldig op de pakjesmeneer te wachten 👌🏼

Nogmaals een dikke dank aan Tieme Woldman voor het interview en aan Uitgeverij Van Gorcum Cultuur en Historie voor de toffe winactie 💃🏽📚

Whoooooo wij lazen Doodzonde al en er werd genoten! Karin schreef er een mooie recensie over. Gemist? Klik dan even deze link:

Karin las: Doodzonde – Tieme Woldman ****

Daarna was ze ook nog even helemaal gezellig bij de boekpresentatie en daardoor hebben wij nu al de antwoorden op onze brandende vragen…. Dus lees mee, want na het interview volgt de Winactie!

Het interview:

1. Wie is Tieme Woldman in vijf woorden?

Vader, schrijver, U2/Golden Earring/Rolling Stones-fan, filmfan, sportfan.

2: Wanneer en hoe ben je begonnen met schrijven?

In 2009 ben ik begonnen. Ik schreef voor mijn werk als programmeur handleidingen en vroeg mij af of ik ook creatief zou kunnen schrijven. Om mezelf te testen deed ik mee aan schrijfwedstrijden (onder meer het toenmalige Radio 6) en tot mijn verrassing won ik. Zo ontstond de gedachte dat ik zou kunnen schrijven. Als lezer lees ik het liefst detectives/misdaadromans en als schrijver voelde ik mij daar ook in thuis. In 2013 debuteerde ik met de misdaadroman Moord in het Mantingerveld (gebaseerd op waargebeurde en nooit opgeloste moorden in 1909 in Koekangerveld) en nu is er Doodzonde als eerste deel van de detectivereeks rondom rechercheur Tom Wessels.

3: Doodzonde speelt zich af in Drenthe, dat zie je niet vaak. Hoe kwam je tot deze keuze?

Een verhaal/boek bestaat in hoofdlijn uit drie onderdelen: acties (de dingen die personages doen), dialogen en de omgeving waar het zich afspeelt.
Van andere schrijvers leerde ik dat je wat betreft omgeving het beste kunt schrijven over een omgeving die je kent. Je kunt je energie dan vooral
richten op de acties en dialogen. Ik ben opgegroeid in Wijster en Drenthe en ken die omgeving letterlijk als mijn broekzak. En daarmee was mijn keuze
voor Drenthe snel gemaakt.

4: Zitten er in Tom Wessels en de overige personages dingen van jezelf of van mensen die je kent?

Tom Wessels en ik hebben dezelfde initialen en dat is met opzet, want hij is mijn alter ego. Ik laat hem dingen doen die ik niet durf maar stiekem graag zou doen. Verder is zijn achternaam Wessels een samentrekking van ‘Wessel zijn zoon’ en mijn vader heette Wessel. Ik ben dus Wessel zijn zoon en zo is de cirkel tussen Tom Wessels, mijn vader en mij rond.

Tom Wessels rijdt overigens net als mijn vader motor en in een Amerikaanse auto. De andere personages heb ik qua karakter zoveel mogelijk haaks op Tom Wessels’ persoonlijkheid gezet om spanning tussen hem en zijn collega’s te creëren. Personages die het met elkaar eens zijn en nooit botsen, zijn vreselijk saai. Ik kies zoveel mogelijk voor gewone namen om het dichtbij het dagelijkse leven te houden. De achternaam van patholoog Bart Lansberg heb ik overigens overgenomen van dokter Lansberg (acteur Manfred de Graaf) uit de tv-serie Zeg ‘ns Aaa waar ik fan van was.

5: Het element sport speelt een rol in Doodzonde. Best een specifieke sport ook, berust dit op toeval of heb je iets met klootschieten?

Toen ik in Wijster woonde, liep iedere zondagochtend een groepje klootschieters langs ons huis. Hun kameraadschap en lol is mij bijgebleven. Een paar jaar geleden las ik een berichtje over een ruzie op een bowlingbaan tussen twee groepen bowlers. Iemand van de ene groep maakte een foute opmerking over een vrouw uit de andere groep. Uiteindelijk gingen zij elkaar met bowlingballen te lijf en toen schoten mij de klootschietballen weer te binnen en was het basisidee voor Doodzonde geboren.

6: Hoeveel research was er nodig voor het schrijven van dit boek en op welk vlak?

Ik ben geen CSI-schrijver waarbij iedere politieonderzoekshandeling tot achter de komma moet kloppen. Ik zet de onderzoeksmethoden zo nodig naar mijn hand, want uiteindelijk ben ik fictieschrijver en gaat het mij om het verhaal. Een kleine spoiler wellicht, maar in Doodzonde verhoort Tom Wessels op een gegeven moment zijn beste vriend. In de praktijk zou dat niet kunnen, maar in Doodzonde vind ik het geen probleem en nodig voor het verhaal. Gelukkig vinden mijn lezers (gezien hun reacties) het ook geen probleem. Ik zoek dingen na (bijvoorbeeld over klootschieten) op het internet en vraag soms politiezaken na bij een oud-rechercheur. De oud-rechercheur heeft Doodzonde inmiddels ook gelezen en ik was verrast door zijn reactie dat ik behoorlijk dicht op de recherchepraktijk zit.

7: Doodzonde is het eerste deel in de reeks over rechercheur Tom Wessels. Kun je al iets vertellen over het tweede deel?

De titel van het tweede deel is Schijnheilig en wat betreft het onderwerp zeg ik maar één woord: windmolens. Een zeer actueel en beladen onderwerp in Drenthe. Verder worstelt Tom Wessels met de vraag of hij een volgende stap in zijn relatie met Sandy zal zetten. En er wordt meer duidelijk over Saskia Wolfsen: waar komt haar directheid en scherpe/harde humor vandaan? Roel Westerveld uit het eerste deel komt terug en speelt een belangrijke rol bij de ontknoping.

8: Lees je zelf ook? Zo ja, wat is favoriet?

Niet verrassend, maar ik lees het liefst detectives. Jan Willem van de Wetering van de Grijpstra & De Gier-serie is mijn favoriet, maar helaas leeft hij niet meer. Bij de huidige schrijvers heb ik geen favoriet. Met evenveel plezier lees ik bijvoorbeeld Karen Sander, Ian Rankin, Peter Römer (voortzetting De Cock/Baantjer) en Joël Dicker.

9: En last but not least: we proosten graag op het succes van Doodzonde! Met welk drankje gaan we dit doen?

Ik drink geen alcohol (teveel narigheid gezien en meegemaakt van dichtbij), dus ga ik voor een mocktail. Ik hou het in de sfeer van Doodzonde en Tom Wessels en kies voor een ‘klassieke’ Virgin Mojito op basis van bronwater. Cheers!

Wij zeggen proost en  nu komt het!!! Want jij kan deze toffe detective winnen. Wat te doen? Oké, ff opletten 😎

1: Volg Tieme op Facebook via deze link:

Tieme Woldman

2: Like de pagina van de Uitgeverij even via deze link:

Van Gorcum Cultuur & Historie

En als je dan toch lekker aan het klikken bent, klik dan ook even op de onderstaande link en geef onze openbare Facebookpagina een duimpje:

Samenlezenisleuker De Pagina

En als laatste….

3: Reageer onder dit berichtje in onze gezellige groep met een dikke duim. Nog geen lid? Hoe dan??? Nou ja klik dan even deze link en kom er gezellig bij!

Samenlezenisleuker De Groep

Nou dat was het alweer. Nu maar rustig wachten tot 6 juni, want dan maken we de winnaar bekend! 📚🎉🎉📚

Wij bedanken Tieme voor zijn tijd en antwoorden en Uitgeverij Koninklijke Van Gorcum natuurlijk voor deze meer dan gave winactie!

Interviews, samen praten

Er komt een te leuk interview aan met de auteur van de splinternieuwe Tom Wessels Detective reeks. Wij mogen namelijk Tieme Woldman het vuur aan de schenen gaan leggen. Op 5 april gaan we allereerst naar de presentatie van zijn nieuwste boek Doodzonde, uitgegeven door Uitgeverij Koninklijke Van Gorcum, en zodra die gelezen is zullen wij wat pittige vragen gaan uitbroeden. We hebben er zin in!

Hou ons in de gaten, want dit is gewoon gaaf al zeggen we het zelf!   🙂

Groetjes Ka & Co.

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 😀

Samen praten met: Michiel Geurtse: De vader van de familie Kreel!

We hadden jullie natuurlijk al gewaarschuwd en hier is hij dan, ons interview met de gezellige auteur Michiel Geurtse. Een schrijver van zowel prachtige boeken als hilarische columns. Onze Karin las zijn boeken over Piet en Tom Kreel en heeft genoten. Recensies gemist? Klik dan deze linkjes even:

Karin las: Piet Kreel is nog wel-Michiel Geurtse***1/2

Karin las: Tom Kreel is nog steeds – Op zwart ****

Na deze heerlijke boeken deden wij weer iets met stoute klompen en slippers, en is hier hij dan!

Het interview:

1: De eerste reacties op Tom Kreel is nog steeds – Op zwart zijn lovend! Wat doet dit met je?

Ja, dat doet vooral heel veel glunderen en trots. Je bent toch wel een beetje bang dat het misschien minder ontvangen gaat worden dan Piet Kreel, of dat er minder animo is. Maar eigenlijk was de aandacht van begin af aan meer dan bij Piet! Dat heeft me echt positief verrast. Dat je bijvoorbeeld op Bol magazine terecht komt is supergaaf!

2: Kunnen we na Piet en Tom Kreel nog meer verhalen over de familie Kreel verwachten of heb je alles over hun nu wel verteld?

Eigenlijk heb ik alles over hun verteld, maar de vraag is zo vaak al gesteld, dat ik toch even een twijfelmomentje kreeg. Op dit moment ben ik met een volgend boek bezig wat totaal los staat van de familie Kreel. Maar zeg nooit nooit.

3: Wist je vanaf het begin af aan dat je ook over Tom wilde schrijven?

Ja. Vanaf het moment dat ik Tom introduceerde in Piet Kreel, wist ik al dat dit het tweede boek zou worden. Tom was perfect om het leven door de ogen van een vader te schrijven. Hij had genoeg meegemaakt… voor Tom niet leuk, maar voor mij perfect!

4: Is een tweede boek schrijven anders dan een eerste?

Eigenlijk niet. Ja, oké, doordat  je veel schrijft is mijn schrijfstijl misschien wat stabieler geworden en je bent minder zoekende met de hoofdpersonages omdat deze eigenlijk al staan. Wat wel anders was, is dat ik wilde dat het boek jonger en gewaagder werd. Ik heb bijvoorbeeld in hoofdstuk 1 heel bewust en direct een gewaagde scene geschreven. Dat de toon gezet was. Tom is jonger dan Piet, en dat zie je ook in zijn leven. Ik wilde dat niet omzeilen. Dus in die zin was het schrijven wel anders.

5: Zou je ooit een andere genre willen schrijven?

Ooit in het verleden schreef ik fantasy, ik heb zelfs een jeugdboek op de planken liggen, Thalius en het boek der goden, maar helaas is deze nooit uitgegeven. Ik zou hem eens moeten herlezen en herschrijven haha. Maar fantasy is wel een genre waarin ik nog wel een keertje zou willen schrijven. Het échte leven bevalt me goed om boeken en columns over te schrijven, dus blijf ik dat nog maar even doen. Oh ja, daarnaast schrijf ik ook toneelstukken, dus dat is ook een soort van ander genre.

6: Zijn er mensen in je omgeving die zich zullen herkennen in een personage uit je verhalen?

Ik hoop het niet hahaha… Nee serieus, ik denk het niet. Hoewel ik genoeg geput heb uit mijn omgeving en uit mijzelf, is het verhaal toch dusdanig uit mijn fantasiebrein dat de personages allemaal anders genoeg zijn dan waar ze wellicht op gebaseerd zijn… zegt hij heel politiek haha.

7: Wat is leuker, columns schrijven of een boek?

Oei! Dat is een moeilijke vraag. Columns zijn leuk omdat je daar lekker actueel kan zijn, je ei direct kwijt kan en natuurlijk ook spannend omdat je je niet verstopt achter een personage maar het jezelf bent. Wanneer ik over scheten of over zwarte Piet discussie schrijf, is dat een stukje ik wat ik de wereld prijs geef.

Een boek is leuk omdat je daarin helemaal los kan gaan. Je kan je personages alles laten beleven wat ik nooit in het echt zou meemaken. Je kan een verhaal vertellen, een wereld tot leven scheppen, iets schrijven wat bij iemand in de straat zou kunnen gebeuren. Jouw karakters gaan met de billen bloot en ze vinden het niet erg. Een boek komt in een boekenwinkel en bieb, als je geluk hebt mag je er interviews over geven en kom je in de krant. Dus een boek schrijven is veel werk, maar ook heel prachtig. Dan kies ik toch voor het boek denk ik… met 0,1% voorsprong.

8: Lees je zelf ook en wie of wat is favoriet?

Ik ben een boekenwurm! Ik lees veel! Ik ben zeer gecharmeerd van de laatste twee boeken van Martine Bijl. Op dit moment ben ik de biografie over Willem Wilmink aan het lezen en heb ik een boek van Freek de Jonge thuis. Waar ik door beïnvloed ben zijn Martin Bril, Nico Dijkshoorn, Marjan Berk en Herman Finkers. Finkers is tevens favoriet, maar dat komt ook door mijn Almelose roots. Miranda Hart lees ik ook graag. Heerlijke Engelse humor! Fantasy lees ik ook nog regelmatig. Zo lees ik op dit momenten de Tweelingen-saga van Weis and Hickman.

9: Zit in je eigen dagelijks leven muziek net zo verweven als in het leven van de familie Kreel?

Ja! Mijn brein koppelt veel aan muziek. Vaak hoor ik vanzelf wel ergens een liedje bij. Bijvoorbeeld, ik zag een keer bij het rijden van 90 km/uur op een 80 km, nog net een flits uit een kastje. toen dacht ik meteen: I fought the law and the law won. (Oww nu zit dit nummer direct in ons hoofd! Haha bedankt Michiel!) Ik ben ook nog echt zo’n ouwerwetse vinylspaarder… Mijn spotify zeg ik altijd (dus toch wel een beetje Piet Kreel), maar ik heb ook de echte spotify wel hoor (en een beetje Tom kreel).

10: Als laatste willen we uiteraard proosten op je succes. Met welk drankje gaan we dit doen?

Een cappuccino! Of een rosé! Of een lekkere cocktail dat mag ook! Maarrrrr dan wil ik hem ook echt proosten met jullie! 🙂

***Wij bedanken Michiel voor zijn tijd en te leuke antwoorden en natuurlijk willen wij heul graag in het echt proosten met een cocktail. Kom maar op met die datum! 🍸

 

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 😀

Samen praten met: Mariska Overman inclusief dubbele Winactie Gesloten!

Olaaaa het is woensdag 20 februari dus het is tijd voor de winnaars van Verdoemd! Whoooo te leuk weer om al dat enthousiasme te zien. Na alles gecheckt, en de lootjes geschreven te hebben, gaan we nu twee mensen heel blij maken. Komt-ie-dan-hè!

Linda Desle jij wint het ebook ennnnn

Demi Thijssen jij wint het fysieke exemplaar.

Willen jullie ons een mailtje sturen met de mail- en adresgegevens?

Samenlezenisleuker@gmail.com

Dan regelen wij de rest en kunnen jullie over niet al te lange tijd gaan genieten van een verdomd goed boek!

Wij bedanken nogmaals Uitgeverij De Crime Compagnie voor het mogelijk maken van deze mooie actie en Mariska voor het interview. 🥂🥂

—————————————————————————————————————————————–

In april 2017 maakte Nederland, en wij bij Samenlezenisleuker dus ook, kennis met Mariska Overman. Haar debuut Hoofdzaak viel gelijk meer dan in de smaak. Wat een kei goed debuut met Isabel in de hoofdrol. Daarna volgde Voltooid en waren we helemaal overtuigd. Dit is een auteur die we niet mogen vergeten.

Afgelopen januari verscheen haar derde thriller met de bijzondere Isabel in de hoofdrol, namelijk Verdoemd, en wat was die weer verdomd goed.

Recensie van Corina gemist? Kijk dan hier:

Corina las: Verdoemd-Mariska Overman****1/2

Tijd om weer even wat vragen te stellen natuurlijk. Ennnnn na het lezen van het interview, maak je ook nog eens kans op een fysiek exemplaar OF een ebook van deze gave thriller, dus blijven lezen hè!

Het interview:

1: Onlangs verscheen je derde thriller Verdoemd. Is het schrijfproces veranderd sinds je eerste boek?

Een beetje wel. Hoofdzaak schreef ik volledig zonder vooraf uitgedacht plan. Bij Voltooid had ik grofweg een idee, en bij Verdoemd heb ik nog iets meer vooraf uitgedacht. Vanwege de twee tijdlijnen die goed samen moesten vallen, was dat nodig.

2: Wij zijn nog lang niet klaar met Isabel. Hoeveel verhalen kunnen we nog verwachten met haar in de hoofdrol?

Wat mij betreft in ieder geval een vierde, en misschien daarna nog meer? Zolang er ontwikkeling mogelijk is in haar karakter, vind ik het leuk om te doen. Ik wil niet dat het uiteindelijk een herhaling van zetten wordt, dan schrijf ik liever iets anders.

3: Zou je ooit een ander genre willen schrijven? Of misschien een samenwerking met een andere auteur?

Een ander genre wel. Ik wil graag een feelgood schrijven (maar wel met een randje), en een roman. Een historisch mysterie staat hoog op mijn lijstje, die zit al een tijd in mijn hoofd, ik heb er al research voor gedaan in Weimar, Duitsland.

Een andere auteur….nee, ik vrees dat ik teveel de controle wil over het verhaal. Ik werk overigens nu wel met mijn man aan een non-fictie boek. Bij non-fictie vind ik samenwerken goed te doen. Het wordt een boek over de dood….(uiteraard 😉 )

4: Stel je verhalen worden verfilmd, wie zou dan de rol van Isabel “moeten” spelen volgens jou?

Carice van Houten vind ik wel een Isabel…

5: Zitten er in je personages dingen van jezelf of van mensen die je kent?

Absoluut. In Isabel zit wel iets van mij (vooral de moeilijke en ingewikkelde kanten, hahaha). In Peter zit wel iets van mijn man. En in andere personen zitten verschillende karaktertrekken van mensen die ik ken verspreid…

6: Heb je een favoriet moment om te schrijven?

Meestal in de ochtend. Maar als ik er zin in heb kan het eigenlijk op elk moment wel.

7: Als je schrijft heb je dan een vast plan en bijvoorbeeld het plot al in je hoofd, of is dat een proces wat tijdens het schrijven gebeurt?

Ik heb een vaag idee, meestal heb ik een beginzin in mijn hoofd, en dan begin ik gewoon. Al schrijvend ontstaat er van alles. En tussendoor denk ik soms weer een beetje vooruit, zeker als ik vast zit. Bij Verdoemd had ik het einde al vrij snel in mijn hoofd, en daar heb ik naartoe gewerkt.

***Wij bedanken Mariska natuurlijk voor haar tijd en antwoorden, en dan nu dankzij Uitgeverij De Crime Compagnie jullie kans op een fysiek of digitaal exemplaar! Wat te doen? *Opletmodus aan*

1: Wees of word lid en reageer op dit bericht in onze gezellige Facebookgroep Samenlezenisleuker en laat ons weten of je meedoet voor het fysieke exemplaar of voor het digitale exemplaar.

2: Geef Uitgeverij De Crime Compagnie je like via deze link:

De Crime Compagnie 

Als je dan toch bezig bent en het nog niet gedaan hebt, doe onze openbare pagina dan ook even je like via deze link:

Samenlezenisleuker

3: Heb een klein beetje geduld dan zullen wij op woensdag 20 februari de winnaars bekend maken whoohooo! 📚🥂🥂📚