Coenraad las: Daar heb je vrienden voor-Astrid Harrewijn*****

daar-heb-je-vrienden-voor

Titel: Daar heb je vrienden voor
Auteur: Astrid Harrewijn
Genre: (Feelgood) roman
Uitvoering: Paperback
ISBN: 9789022574430
312 pagina’s| Uitgeverij De Boekerij|2016

5*****

De achterflap:

Een humoristische vriendenroman over de grote keuzes in het leven – en hoe verleidelijk het is om die voor je uit te schuiven

Stoer en aantrekkelijk wil hij zijn, stoffig en degelijk is hij. Joost, veertig, ongehuwd, schrijver, kunsthistoricus en archeoloog; werkzaam bij het Rijksmuseum en de Universiteit van Amsterdam. Een verblijf van twee maanden in Rome, waar hij werkt aan een boek over keizer Augustus, zorgt voor de ommekeer. Hij beseft dat de tijd niet stilstaat en dat hij een beetje moet doorpakken als hij wil dat er ooit iets verandert. In een moment van overmoed laat hij zich een nieuwe look aanmeten – wie weet volgt de rest dan vanzelf?
Terug in Nederland ziet het leven er helaas toch wat anders uit dan in de Italiaanse zon. Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden wordt hij op één dag twee keer ontslagen en raakt hij verstrikt in een geheim genootschap en een mysterieus raadsel. Maar wat hem het meest uit zijn slaap houdt, is het besef dat hij een kind wil. Zijn vrienden wijzen hem fijntjes op de logische consequentie waar hij zelf nog voor terugschrikt: wil je een kind, dan heb je een vrouw nodig…

Mening:

Joost (40) wil stoer en aantrekkelijk  zijn. Hij is  een ongehuwde schrijver, kunsthistoricus en archeoloog. Als hij na een verblijf van twee maanden in Rome – waar hij aan een boek over keizer Augustus heeft gewerkt – weer terug is in Nederland beseft hij dat als hij dingen anders wilt gaan doen in zijn leven hij het totaal anders moet aanpakken, want de tijd staat niet stil. Om te beginnen laat hij zich een andere look aanmeten.

Als hij op één dag twee maal wordt ontslagen beseft hij echter dat het scenario wat hij in Rome voor ogen had niet zich niet afspeelt. Wel raakt hij in de ban van een ontdekking en  komt hij in aanraking met een mysterieus en geheim genootschap. Wat er wel uit zijn Rome-tijd is voortgekomen is dat hij een kind wil, maar daar heeft hij een vrouw voor nodig, wat een  probleem voor hem is. Zijn vrienden steken er de draak mee.

Tijdens het lezen van het vorige boek van Astrid Harrewijn, Drie vrienden, een huis en een klusjesman, had ik regelmatig een glimlach om mijn mond en in dit vervolg  weet ze dit door te zetten. Joost is ditmaal de hoofdpersoon en ik heb me direct in hem kunnen verplaatsen . Het was zelfs zo dat ik op enig moment Joost werd, al was dat natuurlijk slechts het gevolg van mijn inbeelding.

Het verhaal heeft naast de dosis humor en spitsvondigheid  tevens diepgang, waarmee Astrid als schrijver is gegroeid. Met name de diepere betekenis van het mysterie van het geheime genootschap zorgt daarvoor en de spanning wordt flink opgevoerd .

Daar heb je vrienden voor heeft alle ingrediënten in zich en zelfs meer dan dat,  want het is een ware feelgood-roman. Astrid Harrewijn heeft met het eerste deel Drie vrienden, een huis en een klusjesman de basis gelegd voor deze trilogie en in deel twee Daar heb je vrienden voor wordt de body gevormd.

Coenraad de Kat.

 

follow-this-blog-with-bloglovin

 

Corina las: Achter gesloten deuren-BA Paris**1/2

achter-gesloten-deuren

Over de auteur:

B.A. Paris is van Frans-Ierse komaf en groeide op in Engeland. Ze heeft ook een tijd in Nederland gewoond. Momenteel woont ze in Frankrijk, waar ze met haar man een talenschool heeft opgezet. Achter gesloten deuren is haar debuut, waarmee ze in één klap haar naam als thrillerschrijver heeft gevestigd.

Achter gesloten deuren lees je in één ruk uit! In Engeland zijn er meer dan 500.000 exemplaren van verkocht. Achter gesloten deuren is de spannende thriller die iedereen leest!

Iedereen kent wel een echtpaar als Jack en Grace: hij is knap en rijk, zij is charmant en elegant. Mensen om jaloers op te zijn, als je ze niet aardig zou vinden. Je zou Grace beter willen leren kennen. Maar dat is moeilijk, want Grace en Jack zijn altijd samen. Sommigen zouden dit ware liefde noemen. Anderen zouden zich misschien afvragen waarom Grace nooit de telefoon opneemt. En waarom ze nooit op visite komt, ook al werkt ze niet. En waarom een slaapkamer van hun huis tralies voor het raam heeft.

Achter gesloten deuren houdt je van begin tot eind geboeid en B.A. Paris is de sensatie uit Engeland. Deze thriller heeft al honderdduizenden fans in Groot-Brittannië!

Mijn mening:

In een eenvoudige schrijfstijl word je in afwisselend het heden en het verleden mee genomen door het leven van Grace en Jack. Deze afwisselingen zijn blijkbaar een nieuwe hype in de boekenwereld, want ik lees de laatste tijd niet anders. Bij dit boek in ieder geval niet erg, want het wordt duidelijk aangegeven en je verliest je concentratie er niet door.

Al vrij in het begin voel je dat er iets niet klopt met Grace, maar je kan er niet gelijk de vinger opleggen. Is zij in de hoofdstukken vanuit het verleden nog een energieke jonge vrouw die nergens voor terugdeinst, in de hoofdstukken vanuit het heden lijkt ze meer op een zenuwachtig wrak die bang is voor alles en iedereen. Waar komt die verandering vandaan?

Redelijk snel valt alles op zijn plek en dan ben ik toch mijn concentratie kwijt, want ik las dit al eens eerder. Niet precies natuurlijk maar toch wel erg veel overeenkomsten en ook gaat het allemaal te snel wat het ongeloofwaardig maakt. Verliefd, verloofd, getrouwd en dan al die ellende in nog geen anderhalf jaar tijd zonder dat ook maar iemand vragen stelt, zich zorgen maakt?? Hmmmm ik weet het niet, het voelt afgeraffeld terwijl het in potentie misschien best echt heel goed had kunnen zijn. Met wat meer aandacht voor de geloofwaardigheid van de personages en het tijdsverloop.

Ook het einde kon mij niet bekoren, te makkelijk en te snel. Jammer.

Schrijfstijl: 3

Leesplezier: 3

Plot: 2.5

Originaliteit: 2

Spanning: 2

Psychologie: 2

Twee en halve sterren voor Achter gesloten deuren.

Corina Nieuwenhuis.

follow-this-blog-with-bloglovin

 

 

 

Samen met Saskia Jansen Storyteller: Geheel volgens traditie

baron

Iedere derde woensdag in september is het bij ons jaarmarkt. De grootste van Nederland heb ik mij laten vertellen. Vroeger was het traditie om op deze woensdag samen met mijn moeder en mijn kinderen naar de Efteling te gaan. Het was er dan altijd heerlijk rustig. Er was alleen ieder jaar een probleem. De dag voor de jaarmarkt is er standaard een gondelvaart in Alphen met aansluitend een feestje.

Mijn moeder wilde altijd vroeg wegrijden naar de Efteling. En ieder jaar vond ik dit een goed idee. En ieder jaar nam ik mij voor om niet tot heel laat op dit feestje te blijven hangen. Nooit lukte dit. Ik zag destijds het probleem niet, dan zijn we toch gewoon een uurtje later bij de Efteling? Of twee. Ieder jaar zat ik met een enorme kater in de auto en was ik dolgelukkig dat mijn dochter niet in de achtbanen durfde en mijn zoontje daar nog veel te klein voor was. Wij hielden het bij de carnaval attractie, je weet wel, die met dat deuntje wat je nooit meer uit je hoofd krijgt en de Fata Morgana. Mijn maag kon deze attracties net aan handelen.

Dit jaar besloot ik om deze oude traditie weer eens nieuw leven in te blazen. Mijn moeder moest werken en mijn dochter kreeg geen vrij voor de Alphense jaarmarkt aangezien zij tegenwoordig in Amsterdam op school zit, maar dat mocht de pret niet drukken. Dan maar samen met mijn zoontje. De avond voor de jaarmarkt zou ik met een vriend samen naar de gondelvaart gaan kijken en heel eventjes naar het feestje gaan. Op het laatste moment bedacht ik me en heb ik afgezegd. Uiteindelijk ben ik samen met mijn man en kinderen op de fiets even naar de gondelvaart gaan kijken om vervolgens broodje nuchter om half elf in bed te liggen. Dit hoorde totaal niet bij de traditie maar het voelde goed.

‘s Ochtends al heel vroeg sprong mijn zoontje wild op en neer naast mijn bed. “Gaan we al?”, gilde hij in mijn oor. Ik gaf hem een duwtje op zijn hoofd en zei dat ik nog minstens twee keer wilde ‘snoozen’. Opstaan is nooit mijn sterkste kant geweest, met of zonder kater, het blijft een moeilijk iets voor mij. Geheel volgens de traditie zaten wij een uur later dan gepland in de auto onderweg naar Kaatsheuvel. In de auto somde mijn zoontje op waar we allemaal in moesten die dag. Vooral de Python stond hoog op zijn verlanglijstje omdat hij eindelijk groot genoeg was om daarin te mogen. Ik was extra blij dat ik het feestje van gisteravond aan mij voorbij had laten gaan.

“Ik heb een beetje kriebels in mijn buik mama”, zei hij toen we in een korte rij bij de gevreesde attractie stonden te wachten. “Nou anders ik wel”, zuchtte ik. Ik voelde dat ik wat zweterige handjes had maar wilde natuurlijk wel de stoere moeder zijn dus wreef ik mijn handen af en riep: “We gaan het gewoon doen”. Tergend langzaam werd het karretje waarin wij zaten naar een akelige hoogte getrokken. “Is het te laat om me nog te bedenken?”, vroeg ik aan mijn zoontje. Hij gierde het uit en riep volmondig; ”Ja!”.

Op het punt waar het karretje met een enorme snelheid naar beneden zou storten om vervolgens met dezelfde rotgang in een looping te komen waarbij wij over de kop zouden gaan zei hij nog even snel: “Heel veel sterkte mama”. Mijn hart bonsde achter mijn ribbenkast. Het voelde alsof mijn hoofd explodeerde toen wij naar beneden zoefde, twee keer over de kop, een soort kurkentrekker en wat snelle bochten, daarna stonden we weer stil bij het begin. We lachten allebei heel hard van de opwinding. “Gaaf he mam?”, bulderde hij. “Heel gaaf”, zei ik terwijl ik als een soort dronken vrouwtje de trap afliep naar beneden.

“Nu wil ik in Joris en de Draak”. Hij rende al vooruit naar de grote houten achtbaan. Ik kon mij niet herinneren of ik al eens eerder in deze achtbaan was geweest. Ik keek om mij heen en zag alleen maar kleine kindjes in de rij staan. Geen idee waarom, maar door deze aanblik had ik een geruststellend gevoel. Waarschijnlijk een leuk rustig ritje waarbij we in ieder geval niet over de kop gaan. Terwijl iemand controleerde of de veiligheidsbeugels goed vast zaten, zat ik totaal relaxt een beetje om mij heen te kijken. Plotseling vertrok het wagentje. De schrik sloeg mij om het hart. Dit ding ging veel harder dan de Python! Het was een helse rit vol diepe afdalingen en belachelijk scherpe bochten waarbij ik als een lappenpop heen en weer gegooid werd. “Jezus joh”, gilde ik. Dit tot groot plezier van mijn kind die met een glimlach van oor tot oor en rode konen zat te genieten. Eenmaal aan het einde van de rit voelde mijn maag een beetje raar en voelde ik dat mijn haar rechtovereind stond door de harde wind. “Je hebt een beetje futloos haar”, schreeuwde mijn zoontje het uit terwijl hij naar mijn kapsel wees. “Futloos?”, verdedigde ik mijn coup. “Dit hier”, ik wees naar mijn hoofd, “is geschrokken haar”. Ik had Joris en de Draak niet goed ingeschat.

Mijn zoontje kon niet stoppen met lachen. Na deze helse rit kon ik even ontspannen in de Piranha, bootjes die door een wildwaterbaan meegevoerd werden. Kletsnat maar ontspannen kwamen we hier weer uit. Uiteindelijk zijn wij nog in de Bobslee, de Vogelrock, de Vliegende Hollander, Villa Volta en Droomvlucht gegaan. De enige attractie die wij overgeslagen hadden was de Baron. We hadden er een tijdje bij staan kijken maar kwamen tot de conclusie dat wij dit allebei te eng vonden. Pas tegen sluitingstijd besloten wij dat het wel heel suf zou zijn om deze nieuwe attractie over te slaan en voegden wij ons in de rij bij de andere mensen met blijkbaar een doodswens. Hoe dichterbij we kwamen hoe enger ik het ging vinden. Waarom doen we dit? Ik hoef me toch tegenover niemand te bewijzen?

“Ik kan niet geloven dat we dit echt gaan doen mama”. Mijn zoon zijn gezicht was knalrood van de opwinding en hij hupste van zijn ene been op het andere. “Ik ook niet schat”, zei ik terwijl ik de tickets voor deze bizarre rit aanpakte van een medewerkster. “Veel plezier ” zei ze. Ik keek haar eventjes aan om te zien of ik iets van sarcasme kon ontdekken. Ze glimlachte naar me. Ik glimlachte flauwtjes terug. Voor ons stonden twee jongens van een jaar of vijftien. Ik vroeg aan hun of ze al eerder geweest waren. Ze knikten allebei. Op mijn vraag of ze het eng hadden gevonden knikten ze nog veel harder. “Het is doodeng”, zei een van hen. “Vooral het eerste stuk als je achtenveertig meter recht naar beneden valt”.

Dit was niet het antwoord waar ik naar op zoek was. Ik glimlachte beleefd en besloot maar niet verder te vragen. We werden in een stoeltje gezet en door een medewerker vastgeklikt met veiligheidsriemen. Ik kon niet normaal ademhalen van de zenuwen. Ook mijn zoon werd opvallend rustig. Ik kon hem amper zien zitten in die enorme constructie. “Nou mam, daar gaan we dan”, gilde hij toen het wagentje omhoog getrokken werd. Ik vroeg mij even af of ik nog iemand kon roepen om te zeggen dat ik er toch uit wilde, maar dat leek me vrijwel onmogelijk op dit punt.

Helemaal bovenin de attractie waarbij je over heel de Efteling uitkijkt hoorde ik een bel. Het karretje ging net over de rand waardoor we met onze gezichten zo de afgrond inkeken. Wat een hoogte! Na drie seconden viel het wagentje plotseling recht naar beneden. Het voelde alsof mijn maag door mijn mond naar buiten zou komen. Ineens was alles donker, een soort mist en toen was alles weer licht, we gingen over de kop en na enkele rare bochten waren we aan het einde. We gilden het allebei uit. Wat een opluchting! En boven alles voelden wij ons trots omdat we dit gedaan hadden samen. We gaven elkaar een high-five en bleven gillen hoe eng het was.

Mijn zoon wilde na dit avontuur nog een aantal keren achter elkaar in de Python. Het leek wel een kinderritje vergeleken bij de Baron. Met onze handen los en al babbelend gingen wij over de kop. Op het plein voor de Python besloten wij om even wat te gaan drinken en even bij te komen van alle spanning. Terwijl mijn zoontje met een rietje in zijn mond op zijn telefoon zat te kijken of er nog Pokémons te vangen waren in de Efteling zat ik te kijken naar een gezin wat vlakbij mij stond.

Een vader, moeder, een zoontje en een dochtertje. Het zoontje was een jaar of tien schatte ik en het meisje leek mij een jaar of vier hooguit. Het zoontje schreeuwde naar zijn vader of hij mee ging in de Python. Het enthousiasme van haar broertje zorgde er waarschijnlijk voor dat het kleine meisje met haar prinsessenjurkje heel hard in haar handjes begon te klappen en heel hard: “Jaaaaaa”, gilde naar haar broertje. Het jongetje keek verbaast naar zijn zusje en zei: “Weet je wel wat de Python is?”. Het meisje schudde haar hoofdje met haar leuke blonde krulletjes heen en weer maar zei dat ze ook in de Python wilde. Haar broertje pakte het meisje bij de schouders, draaide haar met haar gezicht naar de Python, en net op het moment dat er achtentwintig mensen gillend ondersteboven voorbij kwamen zei hij ; “DAT is de Python”.

Het kleine meisje trok zich los van haar broertje en maakte met haar wijsvinger een cirkel gebaar naast haar hoofdje terwijl ze wegrende. Haar moeder rende haar achterna en riep dat ze niet in de Python hoefde. Ik keek toe hoe de moeder het meisje aan haar hand weer meenam naar de rest van het gezin. Met haar handjes veegde ze tranen van haar kleine gezichtje. Het broertje ging naast haar staan en aaide zijn zusje liefdevol over haar blonde haartjes. “De Python is veel te eng voor jou”, zei hij lief. Vertederd zat ik naar dit tafereel te kijken en moest aan mijn eigen broer denken. Ik wou dat mijn broer nog zo lief voor mij was. “Misschien wil je liever in de Baron?”, zei hij toen uiterst grappig. De ogen van het meisje lichtten op en ze begon wederom in haar kleine handjes te klappen. De moeder gaf hem een tik tegen zijn achterhoofd en zei dat hij op moest houden haar te plagen. Het meisje had het niet in de gaten en sprong wild op en neer terwijl ze gilde; “Baron, Baron, ik ga in de Baron”.

Mijn zoon tikte even tegen zijn voorhoofd en dook weer in zijn telefoon. Ik kreeg een katerig gevoel van deze broer-zus probleempjes. Ik glimlachte bij de gedachte dat dit dan wel weer geheel volgens traditie was. Gelukkig verdwijnt dit gevoel als sneeuw voor de zon wanneer mijn zoontje opspringt, mij omhelst en zegt dat hij mij de stoerste en de liefste moeder van de hele wereld vindt.

Het was wederom de mooiste dag van zijn leven. Ik hoop voor hem dat er nog duizenden mooiste dagen van zijn leven zullen komen en dat hij later geheel volgens traditie met mij en zijn eigen kinderen hier rond zal lopen, inclusief fikse kater natuurlijk.

Karin las: Eden-J.Sharpe****

eden

Met dank aan J. Sharpe voor het gesigneerde exemplaar.

Over de auteur:

Sharpe – pseudoniem van Joris van Leeuwen (1986) – heeft verschillende mysterieuze thrillers en fantasy boeken geschreven, alsmede meerdere korte spannende verhalen. Zijn werk wordt regelmatig vergeleken met de werken van auteurs zoals o.a Stephen King, Dean Koontz en Peter Straub.

Hij staat erom bekend verschillende genres met elkaar te mixen. Zijn thrillers bevatten vaak zowel horror, sci-fi of fantasy elementen. Zijn boek Gebroken geheugen was genomineerd voor de Harland Awards Romanprijs 2016, voor het beste boek van het afgelopen jaar, waar het naast de nominatie tevens een eervolle vermelding kreeg voor buitengewone originaliteit.

( Bron: www.jsharpebooks.com )

Cover:

Vanaf het moment dat de cover bekend werd was ik er compleet weg van. Hoofdzakelijk zwart/blauw en wat te verwachten? Wat is dat in godsnaam voor wezen? Duidelijk, die moet ik gewoon lezen.

Achterflap:

Engelen: ze zijn onder ons. Ik kan het weten. Er zit er één in me gevangen. Maar het beeld dat je waarschijnlijk hebt over deze “helpers van God” is verkeerd, dat garandeer ik je. Het zijn maniakale klootzakken.

Anna Meisner ontwaakt, naakt en in de war, vastgebonden op een stoel in een donkere ruimte. Tegenover haar zit een vrouw die sprekend op haar lijkt. Met tranen in haar ogen zet de vrouw een pistool tegen haar slaap en schiet zichzelf dood. Anna wordt pas dagen later gevonden, onderkoeld en op sterven na dood. Maar als ze in het ziekenhuis wakker wordt, komt ze er achter dat de politie haar niet als slachtoffer ziet, maar als dader. Het is het begin van een reeks catastrofale gebeurtenissen waar zij onderdeel van lijkt uit te maken. Is dit het einde van de mensheid?

Mening:

Met een glimlach lees ik het persoonlijke voorwoord van Sharpe. De meningen komen overeen dus met het leesplezier moet dit helemaal goed kunnen komen!

Hoe kun je van tevoren bevroeden hoe je na een bizar intro in zo’n wereld van hel en verdoemenis zal belanden? Met de meest uiteenlopende personages, inderdaad de maniakale engelen en de verhaallijnen in het heden en verleden die allemaal op de plek zullen vallen?

Het antwoord is: niet.

Het boek bestaat uit vier delen, geschreven in de ik-vorm, voornamelijk vanuit Anna en het lezen is een ‘go with the flow’. Ik laat me meeslepen in dit verhaal waarin de meest bizarre, erge en onwerkelijke dingen gebeuren. Het is een feestje om zelf niet te kunnen bedenken hoe dit verder zal gaan. Dappere Anna, ze steelt mijn hart. In haar gevecht voor alles wat haar lief is en tegen alles wat haar overkomt wordt het laag voor laag steeds duidelijker hoe dit in elkaar steekt en hoe dit tot zover is gekomen. Maar hoe dan verder?

Nieuwe werelden en deuren gaan open. Nieuwe contacten worden gelegd en de vraag is wie betrouwbaar is en wie niet. En dan is daar Abel, yeah! Het is onvoorstelbaar, het is spannend en ondertussen word ik geraakt door haar persoonlijke verliezen en vechtersmentaliteit. De schrijfstijl is puur en zeer toegankelijk en af en toe doorspekt met een tik humor, waarbij gruwel niet uit de weg wordt gegaan.

Richting einde weet Sharpe me iets minder te overtuigen. Deze insteek vanuit Hem himself is me te eenvoudig en vind ik minder sterk. Doet verder niks af aan dit boek. Sharpe heeft verschillende genres weer als een meester weten te combineren en met meer dan voldoening sloeg ik Eden dicht!

Conclusie:

Leesplezier: 4.5

Schrijfstijl: 4

Spanning: 4

Plot: 3.5

Originaliteit: 4

Vier sterren voor Eden.

Karin Meinen.

follow-this-blog-with-bloglovin

 

Samen wachten op, om te recenseren

recensieboeken

Wat mogen wij in onze email en onze brievenbus verwachten binnenkort?

Later als ik dood ben van Ilse Ruijters:

De wereld glijdt buiten bereik aan mij voorbij, als achter een plexiglazen ruitje met een cirkel van gaatjes waar je nauwelijks door kunt ademhalen.

Ik kan niet ruiken, niet horen, niet proeven, laat staan voelen.

Ik zie alles.
Ik zie niets.
De stoel, de keuken, zijn benen, het pistool in zijn handen.

Elin denkt alles te hebben. Een leuke vent, fijne ouders, een vaste baan. Maar dan ontdekt ze dat haar verleden één grote kluwen leugens is. Wie zijn haar echte ouders? En wie is zijzelf eigenlijk? Er is maar één plek waar ze deze antwoorden kan vinden: in het criminele circuit. Ze zegt haar vertrouwde leven op, accepteert een baan in een tbs-kliniek en ontdekt veel te snel dat aan elk antwoord een prijskaartje hangt.

*Met dank aan Overamstel uitgevers voor het recensie exemplaar. Na het debuut De onderkant van de sneeuw zijn wij meer dan benieuwd naar deze nieuwe thriller!*

De minnares van Camille Grebe:

In de hal van een riante villa wordt het lichaam van een vrouw gevonden, zonder hoofd. De eigenaar van het huis is spoorloos verdwenen, en de identiteit van de vrouw is een raadsel. Het onderzoek naar de onthoofde vrouw dreigt al snel vast te lopen, maar dan ontdekt inspecteur Peter Lindgren dat de zaak opvallende gelijkenissen vertoont met een onopgelost moord van tien jaar geleden.

De minnares is een intrigerende psychologische thriller met onverwachte plotwendingen, een onbetrouwbaar perspectief en fascinerende personages

*Met dank aan Uitgeverij Cargo voor het recensie exemplaar. De eerste solo thriller van deze Zweedse auteur.We love Scandinavische schrijvers dus we hebben er zin in!*

Meesterdeal van Marlen Beek-Visser:

Als Bo van Lierop ontdekt dat haar zestienjarige dochter Eva een verhouding heeft met haar mentor, een man van tweeënveertig, lopen de spanningen binnen het gezin hoog op. Eva ontkent alles en Bo’s echtgenoot Adam dreigt met onorthodoxe maatregelen die de situatie alleen maar verergeren. Yannick, het ongrijpbare vriendje van Eva, dat sinds enige tijd onderdeel uitmaakt van hun gezin, heeft een geheel eigen wijze van reageren. Het feit dat Bo en Adam al jaren een geheim met zich meedragen, een geheim dat zij beter eerder hadden kunnen vertellen, maakt de situatie er niet eenvoudiger op. Is dat de reden dat Adam zich steeds vreemder gaat gedragen?

*Met dank aan Uitgeverij Ellessy voor het recensie exemplaar. Na genoten te hebben van Stem! kijken wij uit naar dit boek van Marlen.* Voor de recensie van  Stem! klik op de link:

Stem! van Marlen Beek-Visser 

Voor ons interview met Marlen klik je hier:

Samen praten met: Marlen Beek-Visser

Masterplan van Pjotr Vreeswijk:

Ruim zestig jaar nadat een Duitse naziwetenschapper zijn geheime Wunderwaffen van de brandstapel wist te redden, vindt er in het grensgebied van Soedan een mysterieuze explosie plaats waardoor de bevolking van een compleet dorp van de aardbodem verdwijnt.
Als het bericht van de slachting Europa bereikt, wordt Alex De Klerck, een agent van de geheime Europese antiterreureenheid OPERATIONS, gevraagd een onderzoek in te stellen. Samen met zijn team reist hij naar Khartoem, waar zij door een lokaal ingehuurde agent worden opgevangen.
Ze weten niets, hebben amper aanknopingspunten en zijn geheel aangewezen op de hulp van een onbetrouwbare huurling.
Als het team dicht bij de ontknoping komt, slaat een onzichtbare vijand meedogenloos toe en doet Alex een huiveringwekkende ontdekking; de wereld staat op het punt drastisch te veranderen.

*Met dank aan Uitgeverij LetterRijn voor het recensie exemplaar. Wij kijken uit naar dit debuut, altijd fijn een actie thriller!*

img_2257

De Voyeur van Aloka Liefrink:

Als de 27-jarige Lisa, succesvol debuterend auteur, ontdekt dat haar vriend Sander haar bedriegt met Miro, een prostituee uit het voormalige Oostblok, komt haar hele leven op de helling te staan. Tijdens een signeersessie loopt ze de knappe, mysterieuze Richard, met wie ze ooit een korte romance had, opnieuw tegen het lijf. Hij is flamboyant, werkt als gesprekstherapeut en biedt haar een luxueuze flat aan tegen een vriendenprijs. Lisa tuimelt halsoverkop in een nieuw leven maar dan komt ze er langzaamaan achter dat Richard een erg gewelddadig kantje heeft. Met welke motieven is Richard opnieuw binnengedrongen in het bestaan van Lisa? En hoe is hij gelinkt aan Miro? De Voyeur is een onthutsende en ijzingwekkende psychologische thriller met een vleugje erotiek.

*Met dank aan Aloka voor de gesigneerde exemplaren! Na twee interviews (waarvan de tweede binnenkort online komt) kijken wij zeer uit naar deze thriller!*

Witte zwanen, grijze zwanen van Viviane Gerits:

Vlaamse Anna vindt het dagboek van haar overleden vader. Er start een boeiende en spannende tijd als ze op zoek gaat naar de plek waar hij tijdens de oorlog twee jaar verbleef. Haar zoektocht brengt haar naar een oude hoeve in Friesland.
Doorheen zijn dagboek leert Anna haar vader als jonge man beter kennen en begrijpen. Het verleden bepaalt ook het heden. Heeft hij de hand in sommige gebeurtenissen of speelt enkel het toeval?
Tijdens de spannende reis, ontstaan er nieuwe vriendschap-pen, ontvouwen zich mooie landschappen en vindt Anna wat ze niet zocht.
Witte zwanen, grijze zwanen is meer dan enkel een feelgood-roman. Spanning, vriendschap, romantiek en de inhoud van het dagboek zelf, maken dit boek meer dan waard om te lezen.

*Viviane Gerits bedankt voor het recensie exemplaar. Heerlijk om weer eens een roman te gaan lezen!*

follow-this-blog-with-bloglovin

 

 

 

Samen praten met: Nienke Pool

nienke

Over Nienke Pool:

Nienke Pool is een geboren Drentse. Ze studeerde tot tweemaal toe geschiedenis en begon drie jaar geleden met het schrijven van korte verhalen, die in verschillende jaarboeken, verhalenbundels en literaire magazines in Nederland, België, VS en in Polen te lezen zijn. Haar verhaal over het Oude Egypte, En met de regen kwam de wind, werd in 2015 een Vlaams Filmpje en is daarmee op alle basisscholen in Vlaanderen te lezen.
Onlangs zette ze haar eindscriptie over de Martelaressen van de Vroegchristelijke kerk om in Fantastisch proza. Dat boekje heet Johannes 14:6 en is prachtig geïllustreerd door haar dierbare vriend Gidion van de Swaluw.
Daarnaast verzon ze een fantasywereld rond de Stympha’s; moordzuchtige mythologische vogels die het opnemen tegen de afstammelingen van Herakles. Dit bloeddorstige volkje noemt zichzelf de Alkeiden en blijkt een geduchte tegenstander. Dit YA-boek is 22 september verschenen als één van de boeken van project Boek10!

Het interview:

1: Je debuut is een Young Adult, waarom heb je voor dit genre gekozen?

Ik geef geschiedenis en merk dat leerlingen van verhalen houden. In het begin schreef ik historische verhalen, maar ik houd van Fantasy dus werd mijn boek Fantasy voor YA. Ik vind tieners gewoon erg leuk. Ze hebben zoveel meer interesses als dat volwassenen altijd denken. Ze hebben andere interesses niet minder!

2: De cover is apart te noemen, is dat een bewuste keuze?

De illustratie is van een vriendin. Die stuurde ze me ooit als cadeau. Nu horen deze vogels echt bij mijn verhaal. Ze heet Diana Silver en schrijft zelf ook Fantasyverhalen

falco

3: Je boek verschijnt bij ‘Boek10’, wat houdt dat precies in?

Tien veelbelovende beginnende auteurs geven op hetzelfde moment hun boek uit. Hierbij krijgen ze van Godijn Publishing gedegen redactie en de juiste begeleiding en Heel Nederland Schrijft zorgt voor een enorme publiciteitsslinger. Omdat je samen bent, “kan dat uit”. De boeklancering is bijvoorbeeld in de Verkadefabriek in Den Bosch. Een prachtige locatie die normaal alleen voor hele grote events wordt gebruikt. Nu zijn wij dat grote event. (En natuurlijk is er nog veel meer te doen die dag.) Er wordt heel veel voor ons gedaan en we doen ook veel voor elkaar, want iedereen is wel ergens goed in.

4: Lees je zelf ook graag YA?

Ik lees heel veel. Ik lees alles door elkaar. De laatste tijd meer jeugdboeken voor Hebban om te recenseren. Mijn favoriet is (nogal afgezaagd): Harry Potter.

5: Hoe vinden we je als je aan het schrijven bent?

Ik zit met een capuchon op achter de computer. Bril op en telefoon uit. Geen muziek; complete stilte.

6: Zit er veel Nienke in de personages?

Nee, helemaal geen spatje Nienke volgens mij. Ik heb ook de “moeder in me” proberen uit te schakelen. YA die wordt geschreven door moeders kan soms veel te braaf worden en dat wilde ik niet: het is een avonturenboek geen opvoedkundige les, verre van! Ik schrijf wel wat ik vroeger graag had gelezen.

7: Heb je favoriete auteurs en/of boeken?

Lord of the Rings, Kruistocht in Spijkerbroek, Hunger Games. Meer recent en van Vlaamse bodem: Shinu van Jonas Boets. Heerlijk rauw en ontzettend spannend. Helaas geen bestseller geworden, maar ik vond het geweldig.

8: Wie of wat heeft jou geïnspireerd om te gaan schrijven?

Umberto Eco en Hella Haasse

9: Kun je ons vertellen wie Nienke is behalve auteur?

Ik geef les aan kinderen die tijdelijk stagneren in hun leerproces. Ik heb heel lang mantelzorg gedaan. Toen schreef ik om even tot mezelf te komen. Nadat mijn schoonvader was overleden, wist ik even niet wat ik moest doen. Ik merkte dat ik schrijven heel erg fijn vond. En toen heb ik me een jaar gegeven om te kijken of het wat kon worden. Dat jaar is nog niet voorbij.

10: 22 september was de lancering van je boek, was je zenuwachtig?

Ik was niet zenuwachtig voor de lancering maar wel dat mensen mijn boek gaan lezen. Er komt een boekenclub bij Hebban en er zijn daarnaast veel boeken naar recensenten gestuurd. Vrienden en kennissen hebben het besteld dus voordat het boek uit is, zijn de eerste 50 al de deur uit. Dat idee geeft me slapeloze nachten. In de eerste weken is het voor mijn gevoel “erop of eronder”.

11: Ben je stiekem al begonnen aan een volgend boek?

Mijn tweede boek is al bijna klaar. Het is veel historischer dan dit boek. Voor 15+. Het gaat niet over Stympha’s maar over de Renaissance.

12: Bij Hebban startte een leesclub omtrent je debuut, hoe spannend vind je dat?

Hebban is natuurlijk een beetje mijn thuis, dus het valt mee. Ik heb al een Hebban buzz geleid en al een aantal keren meegedaan. Het is vooral erg gek om nu aan de andere kant te staan. Ja, erg gek lijkt het me.

Wij vonden het super leuk dat Nienke bereid was mee te werken aan dit interview en wij wensen haar  veel succes met haar debuut Falco en de gestolen Stympha’s!

 

*WINACTIE* Win: Je maakt wat mee als hotelier van Peter Schoenmaker!

Wij mochten pas het boek Je maakt wat mee als hotelier ter recensie ontvangen van Peter Schoenmaker, waarvoor onze dank!

hotel

Een te leuk en vrolijk geschreven boek over de belevenissen in La France en hoe het kwam dat hij opeens hotelier werd. Corina las het boek en was zeer enthousiast, haar recensie lees je hier:

Corina las: Je maakt wat mee als hotelier- Peter Schoenmaker****

Om het nog leuker te maken mogen wij een exemplaar weggeven!

Gesigneerd en dus met een persoonlijke opdracht van de auteur, hoe gaaf is dat.

Daar moet je natuurlijk wel wat voor doen. Niet iets heel moeilijks hoor, ga naar:

http://www.peterschoenmaker.nl,

Kijk bij  foto’s van de hotels/ Just2Suites en beantwoord de volgende vraag :

Wat hangt er boven de niet brandende openhaard?

(Goed doorscrollen naar onderen en het hangt, het staat niet 🙂  )

Stuur je antwoord  voor 10 oktober naar samenlezenisleuker@gmail.com en we zullen uit alle goede antwoorden 1 winnaar kiezen!

Veel geluk en al win je niet, je weet na deze prijsvraag in ieder geval een mooi hotel in Frankrijk te vinden!

Corina las: Je maakt wat mee als hotelier- Peter Schoenmaker****

hotel

Over Je maakt wat mee als hotelier:

Altijd al gedroomd van een eigen hotelletje in een zonniger klimaat? Wacht maar tot de gasten komen! Geestig en vlot geschreven laat Peter Schoenmaker zien wat er zich allemaal afspeelde in en ook buiten de muren van zijn kleine hotel in het zuidwesten van Frankrijk. Geen treurige en uitgekauwde ‘Ik vertrek!’ verhalen maar verrassende anekdotes waarbij je steeds zult moeten grinniken als de clou toch weer anders blijkt te zijn dan je verwachtte. De waarheid wordt nergens overdreven om de boel ‘op te leuken’ want het echte leven blijkt al genoeg humor in zich te hebben. Een fijn boek, zeker niet alleen voor francofielen.

Waargebeurde belevenissen als ‘De overspelige bakkersvrouw’, ‘De rokende hond’, ‘De parenclub’, ‘De dorpsmoord’, ‘Het huwelijk van de Hollywoodster’ en nog 51 anekdotes.

Een paar hebben zich in werkelijkheid afgespeeld in Spaarne 8 in Haarlem (zie foto’s), maar met dichterlijke vrijheid heb ik ze vanwege de continuïteit verplaatst naar Just2Suites in Puydarrieux.

Mijn mening:

In korte, vrolijke hoofdstukken word je meegenomen door het leven van Peter en zijn vrouw, die op wonderlijke wijze een hotelletje beginnen, eerst in Haarlem en later in Frankrijk. De anekdotes worden beeldend en levensecht geschetst en niet glimlachen is geen optie.

Dat Peter ooit in de reclame heeft gewerkt en zo zeer goed weet hoe hij iets verkopen moet blijkt door het hele boek heen en geeft de verhaaltjes net dat extra beetje vaart, waardoor het lekker weg leest.

Er wordt geen woord teveel of te weinig gebruikt en je krijgt tijdens het lezen het gevoel of je er bij bent. Je ziet het landschap voor je en je ruikt bijna het vers gemaaide gras.

Was je nog niet verliefd op Frankrijk dan word je het wel tijdens het lezen van dit boek, maar wil je ooit een kamer boeken bij Peter zorg dan wel dat hij niet meer dan twee glazen whisky drinkt   🙂

Leesplezier: 4

Schrijfstijl: 4

Humor: 4

Originaliteit: 4

Vier sterren voor Je maakt wat mee als hotelier.

Corina Nieuwenhuis.

 

Karin las: Dark Matter-Blake Crouch****

matter

Auteur: Blake Crouch

Genre: Speculatieve thriller

Aantal Pagina’s: 320

ISBN: 9789045211244

Verschijningsdatum: september 2016

Vertaald door: Corry van Bree

Uitgever: Karakter Uitgevers

Over de auteur:

Blake Crouch is geboren in North Carolina en heeft sinds zijn afstuderen verschillende thrillers geschreven. Wereldwijd zijn er miljoenen exemplaren van zijn boeken verkocht.

De verfilming van zijn trilogie Wayward Pines (Fox tv) maakte hem tot een bekend figuur bij het grote publiek.

( Bron: www.karakteruitgevers.nl )

Cover:

Hoe mooi wil je het hebben? Dit boek schaf je puur alleen om het uiterlijk al aan. Ontzettend gaaf.

Achterflap:

‘Ben je gelukkig met je leven?’

Dat zijn de laatste woorden die Jason Desson hoort voordat de gemaskerde ontvoerder hem bewusteloos slaat. Voordat hij wakker wordt en merkt dat hij vastgeketend is aan een ziekenhuisbed, omgeven door mensen die hij niet kent, die gekleed zijn in beschermende pakken. Voordat een man die Jason nog nooit heeft gezien naar hem glimlacht en zegt: ‘Welkom terug, vriend.’

In de wereld waarin Jason wakker is geworden is niets zoals hij gewend is. Zijn vrouw is niet zijn vrouw. Zijn zoon is nooit geboren. Jason zelf is geen doorsnee-leraar natuurkunde, maar een gevierd genie dat iets buitengewoons heeft ontdekt. Iets onmogelijks.

Is déze wereld of de wereld waar hij vandaan komt een droom? En zelfs als de wereld die hij zich herinnert echt is, hoe kan hij die dan ooit weer terugvinden? De  antwoorden liggen besloten in een reis die wonderlijker en afschuwelijker is dan alles wat hij zich ooit had kunnen voorstellen. Een reis die hem dwingt naar de donkerste krochten van zijn ziel te kijken, terwijl hij het moet opnemen tegen een angstaanjagende, nagenoeg onverslaanbare vijand.

Mening:

Dit is mijn eerste speculatieve thriller en speculatief it is!

Jason Desson, hoofdpersonage en beschreven vanuit de ik-vorm is docent natuurkunde, heeft een gezin en al snel komt daar de actie al om de hoek kijken. Zijn ontvoering is een feit en vanaf nu rol je een meer dan bijzondere wereld in. De vraagtekens vliegen je om de oren: Waarom? Waar? Hoe en wat dan? Het leest allemaal zeer makkelijk weg en opvallend zijn de staccato tussenstukjes: stoere twee tot vier woorden zinnen, het is origineel en eigen en ik vind het prachtig.

Dark Matter de donkere materie, een vijfdimensionale waarschijnlijkheidsruimte, het multiversum, het zijn de zaken die je aan het denken weten zetten in dit fantastische en verrassende verhaal. Jason vecht om terug te geraken, maakt kennis met te leuke andere personages zoals Amanda en de vraag Wat als? wordt je meer dan duidelijk.

Wanneer ik bij kwantummechanica, enkele theoretische en wetenschappelijke onderbouwingen geraak, zwakt mijn aandacht even af. Dit is maar even en binnen no-time zit ik er weer helemaal in. Waar gaat dit heen en hoe loopt dit in godsnaam af?

Het einde is prachtig, het lijntje Amanda had ik zo graag nog meer uitgewerkt gezien maar hey, je kan niet alles hebben. Wat een boek!

Conclusie:

Schrijfstijl: 4

Psychologie: 3

Originaliteit: 4.5

Schrijfstijl: 4

Plot: 4.5

Leesplezier: 4

Vier sterren voor Dark Matter.

Karin Meinen.

Paula las: Openhartig-Helma de Hollander*****

openhartig

Openhartig is een bundel verhalen waarin verschillende vrouwen over belangrijke gebeurtenissen in hun leven vertellen. Er komen diverse thema’s aan bod: liefde, homoseksualiteit, ziekte, euthanasie, eetstoornis, huiselijk geweld, je grenzen verleggen, etc. Mooie, ontroerende verhalen, maar ook feelgood verhalen, eigenlijk van alles wat en dus voor ieder wat wils.

Het boek begint met het verhaal over een moeder die moet zien om te gaan met het feit dat haar pasgeboren baby het syndroom van Down heeft. Kan ze wel van dit kind houden? Het verhaal wordt levendig beschreven. Zodra de baby is geboren, richt de verteller zich op haar kind en is het alsof je een brief van een moeder aan haar kind leest.

De verhalen worden verteld vanuit een ik-persoon waardoor je je als lezer goed kan inleven in de gebeurtenissen, alsof je er zelf bij bent en het zelf meemaakt. Hoewel de verhalen soms heftig zijn, is het geen zwaar op de hand liggend boek. De verteltrant is rustig en dat maakt dat het boek erg ontspannend is om te lezen.

Het mooiste verhaal is voor mij Czes dat over AnneMarie gaat die haar grote liefde verloor aan kanker. In dit verhaal wordt een gedicht aangehaald van Remco Campert dat heet Als ik doodga. Een gedicht dat snijdt door je ziel. Opvallend is dat het verhaal Czes het enige verhaal in het boek is waarin de naam wordt genoemd van de vrouw die over de gebeurtenis vertelt. In de overige verhalen worden de namen van de vrouwen niet genoemd. De verhalen worden geïllustreerd met tekeningen van Lidwien de Hollander. Mooie, eenvoudige zwart-wit tekeningen die cachet geven aan de vertellingen.

Dit boek is geen boek om in één ruk uit te lezen. Daar zijn de verhalen te mooi en indringend voor. Ik las vaak niet meer dan twee verhalen per dag. Vrijwel alle verhalen raakten mij en dat gevoel wilde ik vasthouden. Dan past het niet om het boek snel uit te lezen. De verhalen zijn het waard om langer bij stil te staan. Het is net als met een doos bonbons: die eet je niet in één keer op, daar wil je lang van genieten.

Vijf sterren.

Paula van Mourik.