I have always loved books and reading and writing, and I taught English Literature for nearly eighteen years so I spent a lot of time talking to young adults about the kind of things they like to read. I knew they liked thrilling, exciting stories which gave them something to think about and I wanted to try and write something which managed to do this.
For a long time, I had been growing apprehensive about the direction that England was heading in – the right wing media seemed to be continually reporting about “uncontrolled” immigration levels and the apparently associated rise in crime and drain on the health care and benefit systems. Racist language and ideas were being bandied about on social media, backed up with out of context statistics or down-right lies. I wanted to write something which attempted to address this in some way.
I had also been thinking about writing a story set in a circus for ages. I wasn’t a huge fan of actual circuses, which always seemed a bit run down and tawdry in real life, but fictional ones had always appealed to me. I think it was the way that the circus can represent an alternative to drab reality, a supposedly magical escape where anything can happen. For a couple of months, I had been reading books about historical circuses and toying with plot ideas.
One evening, the two concepts merged together. I sat and scribbled down the scene which became the Prologue and the rest of the story developed from there.
2: Door wie werd je geïnspireerd om te gaan schrijven? En waarom dit genre?
Ik hield altijd al van boeken, lezen en schrijven en ik heb bijna 18 jaar lang Engelse Literatuur gegeven dus heb ik veel tijd gehad om te praten met jongvolwassenen over wat ze leuk vinden om te lezen. Ik wist dat ze hielden van spannende verhalen die hen iets gaven om over na te denken en ik wilde proberen om iets te schrijven dat beide had.
Al heel lang was ik het niet eens met de richting waar Engeland naartoe ging – de rechtse media leek haast wel alleen nog maar te rapporteren over de “gigantische” immigratie en de blijkbaar groeiende criminaliteit en de bezuinigingen op de gezondheidszorg en bijslagen. Racistische uitspraken en ideeën kwamen als een vloedgolf over de sociale media, gesteund door uit de context gerukte statistieken of keiharde leugens. Ik wilde iets schrijven dat deze problemen op een manier onder de aandacht zou brengen.
Ik was ook al lang na aan het denken om een verhaal te schrijven dat zich afspeelt in een circus. Ik was geen grote fan van echte circussen, die altijd een beetje afgekraakt en opzichtig leken, maar fictieve circussen trokken me altijd wel. Ik denk dat het de manier is hoe het circus een alternatieve realiteit kan laten zien, een zogenaamde magische toevlucht waar alles kan gebeuren. Een paar maanden lang had ik boeken gelezen over historische circussen en speelde ik met plotideeën.
3: We thought the cover was absolutely stunning! Did you work on it yourself or did you let someone else take the wheel?
Thank you, I love the cover too! The illustration was by Liam Drane and the overall design by Andrew Biscomb who both work for Scholastic, my UK publisher. They are working on the cover for book two at the moment – I can’t wait to see it!
3: De cover vonden wij meer dan prachtig. Heb je daar zelf aan mee gewerkt of laat je dat aan iemand anders over?
Bedankt, ik hou ook van de cover! De illustratie is gemaakt door Liam Drane en het design is bedacht door Andrew Biscomb, die beide bij Scholastic werken, mijn Engelse uitgever. Ze werken allebei nu aan de cover voor mijn tweede boek – ik kan niet wachten om het te zien!
4: How much of Hayley do we see back in the characters? Were there people you know that inspired them?
In the novel, Ben learns to question the “truths” he has been told and realises that his own views on what is right and wrong are very different from his parents and others around him. I am fortunate enough to have lovely parents who are very, very different from Ben’s but I still think this is an experience which I had, and which all teenagers have, or should have, to some extent. I’m not saying that the values of our parents and the society we live in are always wrong and should always be challenged, but I do think it is important that young adults learn to think for themselves and form their own political opinions which may, or may not, be the same as those around them.
I would love to say that I am similar to Hoshiko -she is brave, feisty and a brilliant, beautiful and talented performer but, unfortunately, I don’t think I can claim any of these talents or attributes! I’d like to think I’d retain her dignity and determination if I went through the horrific experiences she does, but who knows? I do know that I was rubbish at gymnastics at school and I’m certainly no tightrope walker!
When I was ten years old, a man called Labi Siffre released a song called (Something Inside) so Strong, as a protest about apartheid which was still going on in South Africa at that time. It’s such a powerful outcry against oppression and injustice that the song always stuck with me and I was listening to it and thinking about the words of it a lot when I was writing Hoshi’s scenes:
4: Hoeveel van Hayley vinden we terug in de personages? Waren er bekenden uit je omgeving die inspiratie gaven?
In het verhaal leert Ben om de “waarheden” die hem verteld worden in twijfel te trekken en realiseert hij zich dat zijn kijk op wat goed en wat slecht is heel erg anders is dan die van zijn ouders en de anderen om hem heen. Gelukkig heb ik geweldige ouders die heel, heel anders zijn dan die van Ben maar ik denk nog steeds dat dit een ervaring is die ik heb gehad, en die alle tieners hebben of zouden moeten hebben tot op een bepaalde hoogte. Ik zeg niet dat de waarden van onze ouders en de maatschappij waar we in leven het altijd fout hebben en altijd uitgedaagd moeten worden, maar ik denk wel dat het belangrijk is dat jongvolwassenen leren voor henzelf te denken en hun eigen politieke richting inslaan die misschien wel, of niet, hetzelfde is als die van de mensen om hen heen.
Ik zou het prachtig vinden om te zeggen dat ik lijk op Hoshiko – ze is dapper, hardnekkig en een briljante, mooie en getalenteerde performer, maar, jammer genoeg, denk ik niet dat ik kan zeggen dat ik een van deze talenten of karakteristieken heb! Ik zou willen denken dat ik mijn waardigheid en volhoudingsvermogen zou houden als ik de verschrikkelijke ervaringen die zij heeft moeten ondergaan zou moeten ondergaan, maar wie weet? Ik weet wel dat ik slecht was in gymnastiek op school en dat ik zeker geen koorddanser ben!
Toen ik tien jaar oud was, was er een man genaamd Labi Siffre die een nummer uitbracht met de naam (Something Inside) so Strong, een protest over Apartheid wat toen nog gaande was in Zuid-Afrika. Het is zo’n krachtige kreet tegen discriminatie en onrechtvaardigheid dat het nummer me altijd bij is gebleven en ik veel over de woorden nadacht toen ik Hoshi’s scenes aan het schrijven was:
The higher you build your barriers
The taller I become
The farther you take my rights away
The faster I will run
You can deny me
You can decide to turn your face away
No matter, cos there’s….
Something inside so strong
I know that I can make it
Tho’ you’re doing me wrong, so wrong
You thought that my pride was gone
Oh no, something inside so strong
Oh oh oh oh oh something inside so strong
The more you refuse to hear my voice
The louder I will sing
You hide behind walls of Jericho
Your lies will come tumbling
Deny my place in time
You squander wealth that’s mine
My light will shine so brightly
It will blind you…
Red. : wat een prachtnummer….luister het hier op YouTube:
Labi Siffre – Something Inside So Strong
5: If we could take a look at your bookshelf, what will we find? Do you have an all-time favorite?
My bookshelves are quite messy, I’m afraid, and very varied! I have lots of Young Adult books and modern literature as well as lots of classics. My favourite book ever is Wuthering Heights, by Emily Bronte – it’s such a passionate and wild story of all consuming love.
I think though, that The Handmaids Tale, by Margaret Atwood, has probably inspired more than any other book. I studied it at A level and a passion for feminist writing and issues, and the knowledge that dystopian literature can cast such illuminating and relevant light on contemporary society has stayed with me ever since.
The most recent book I loved was The Power, by Naomi Alderman, which is speculative fiction about what would happen if women ruled the world. It’s enlightening, shocking and absolutely compelling.
5: Als we een kijkje nemen in je boekenkast, wat treffen we daar dan aan? Heb je ook een favoriet allertijden?
Mijn boekenkasten zijn best rommelig ben ik bang en ook heel gevarieerd! Ik heb veel Young Adults en moderne literatuur, maar ook veel van de klassiekers. Mijn favoriete boek is Wuthering Heights, door Emily Bronte – het is zijn gepassioneerd en wild verhaal over obsessieve liefde. Ik denk aan de andere kant dat The Handmaid’s Tale door Margaret Atwood me waarschijnlijk meer geïnspireerd heeft dan welk ander boek dan ook. Ik heb het bestudeerd op A niveau en met een passie voor feministisch schrijfwerk en problemen, en de kennis van dystopische literatuur dat zo verlichtend kan werken en zo’n relevant licht schijnt op de hedendaagse maatschappij is me altijd bijgebleven.
Het meest recente boek dat ik geweldig vond was The Power door Naomi Alderman, wat een speculatieve fictie is over wat er zou gebeuren als de wereld door vrouwen zou worden geregeerd. Het is verlichtend, shockerend en niet te stuiten.
6: Can we expect a new book already? If yes, what can we expect?
The sequel to Show Stopper will be out in Holland next year, I believe. I’ve just finished working on the final draft, which is a lovely stage to be at. The circus is back and I’m afraid things get even worse for poor Ben and Hoshiko!
6: Kunnen we al een nieuw boek verwachten? Zo ja, kun je ons daar al wat over vertellen?
Het vervolg op Showstopper zal volgend jaar in Nederland uitkomen dacht ik. Ik ben net klaar met de laatste versie te schrijven, wat een fijne fase is om je in te bevinden. Het circus is terug en ik ben bang dat de situatie voor arme Ben en Hoshiko nog erger wordt!
7: Do you have a favourite character in Showstopper?
I think it has to be Greta. When I introduced her character, I wanted to make sure she wasn’t an apathetic victim just because she was a child and for her to play her part in the action and the plot too. She’s so positive, loyal and courageous but also has an innocent and trusting streak which make her very easy for me to love.
7: Zit er in Showstopper een personage welke je het liefste ziet?
Ik denk dat dat Greta moet zijn. Toen ik haar personage introduceerde, wilde ik er zeker van zijn dat ze niet gewoon zo’n zielig slachtoffer was omdat ze een kind was en ik wilde dat ze ook een gedeelte speelde in de actie en het plot. Ze is zo positief, loyaal en vol moed, maar heeft ook een onschuldige en vertrouwende kant zodat ze voor mij heel makkelijk is om van te houden.
8: And last but not least: We’ll gladly toast with you on the success of Showstopper. What kind of drink do you choose? 😉
Ooh, thank you! Anything with bubbles, preferably Champagne, but Prosecco will do…or a nice long gin and tonic please!
8: En last but not least: We proosten graag met je op het succes van Showstopper. Met welk drankje gaan we dat doen?
Ooh, bedankt! Alles met bubbels heb ik graag, het liefst Champagne, maar Prosecco is goed genoeg… of een goeie long gin and tonic alsjeblieft!
Samenlezenisleuker 