Met dank aan Uitgeverij Cargo / De Bezige Bij voor het recensie-exemplaar.
Over de auteur:
Joakim Zander (Stockholm, 1975) woonde in zijn jeugdjaren in Syrië, Israël en Amerika. Hij studeerde rechten en promoveerde in Maastricht, werkte voor het Europees Parlement in Brussel en woont nu in het Zweedse Lund. Zijn debuut De zwemmer werd direct een internationale bestseller.
Intrigerend, je vraagt je gelijk af wat de afbeelding te maken kan hebben met het verhaal en ook de flaptekst: ‘Een jongen op zoek naar zijn afkomt, een zus opzoek naar haar jongere broer’ trekt direct mijn aandacht! Dus hup die achterflap lezen.
De achterflap:
Yasmine Ajam heeft met haar goede baan in New York haar verleden in een achterstandswijk in Stockholm van zich afgeschud. Dan krijgt ze te horen dat haar broertje Fadi naar Syrië is vertrokken om voor IS te vechten. In een poging zijn verdwijning op te helderen, raakt Yasmine verstrikt in een gevaarlijk web van loyaliteit en geweld. Intussen bereidt Klara Walldéen haar presentatie voor een EU-bijeenkomst in Stockholm voor, waarbij ze beseft dat ze ongewild bijdraagt aan de schaduwagenda van de conferentie.
Als de wegen van Yasmine en Klara elkaar kruisen, tekent zich in De redding een gewetenloos netwerk af, en blijken ze beiden pionnen in een groter spel te zijn.
Mijn mening:
In een voor Scandinavische schrijvers typerende manier neemt Joakim je mee door de levens van Yasmine, Fadi en Klara. Ik hou van die details in een verhaal. Verspringend van zowel tijd als personage vertelt hij het verhaal op een rustige manier.
Mij soms iets te rustig en door de drie verschillende verhaallijnen vraag ik me af hoe deze kluwen ooit ontrafeld kan worden en de eindjes aan elkaar kunnen komen. Wat past bij wat en waar ligt in hemelsnaam het verband? Het haalt mijn leesplezier er een beetje af en wat me zelden gebeurt is dat ik echt terug moet lezen als ik na een dag werken het boek weer oppak. Vooral in de eerste helft van het boek heb ik het gevoel dat alleen Fadi echt wordt uitgewerkt, gelukkig komt daar in de laatste helft verandering in.
Als de kluwen dan eindelijk ontrafeld is komen de draadjes kleur bij kleur te liggen en voegt Joakim ze prachtig samen. Super gedaan zoals alleen die Scandinaviërs dat kunnen, jammer is wel het niet vertalen van veel woordjes. Straattaal is leuk voor de jeugd en die moet gestimuleerd worden om te lezen, maar ik begreep vaak niet wat er bedoeld werd.
Klara komt na De zwemmer meer tot leven als persoon en dat is altijd heerlijk om mee te maken. Ik kijk dan ondanks de paar minpuntjes zeer uit naar nog meer Klara. Want Joakim weet je toch weer te pakken met een thriller die zowel maatschappelijke problemen aan de kaak stelt, als de vieze politieke spelletjes die er gespeeld kunnen worden in de wereld.
Met dank aan LetterRijn uitgeverij voor het recensie-exemplaar.
Titel: Masterplan
Auteur: Pjotr Vreeswijk
Uitgeverij: LetterRijn
Pagina’s: 352
Verschijningsdatum: oktober 2016
Genre: Actie Thriller
Over de auteur:
Pjotr is werkzaam als politieagent binnen de eenheid Den Haag.
De keiharde actiethrillers van nu in combinatie met zijn passie voor verre reizen en jarenlange ervaring als politieman in verschillende Haagse wijken hebben geleid tot Masterplan.
Een beetje flets, maar het is na goed kijken duidelijk dat we hier met een actie thriller te maken hebben en dat maakt me bloednieuwsgierig.
Corina:
Wazig, maar ik zie een pistool dus daar moet actie komen. Ik ben benieuwd dus gauw die achterflap lezen.
De achterflap:
Ruim zestig jaar nadat een Duitse naziwetenschapper zijn geheime Wunderwaffen van de brandstapel wist te redden, vindt er in het grensgebied van Soedan een mysterieuze explosie plaats waardoor de bevolking van een compleet dorp van de aardbodem verdwijnt.
Als het bericht van de slachting Europa bereikt, wordt Alex De Klerck, een agent van de geheime Europese antiterreureenheid OPERATIONS, gevraagd een onderzoek in te stellen. Samen met zijn team reist hij naar Khartoem, waar zij door een lokaal ingehuurde agent worden opgevangen. Ze weten niets, hebben amper aanknopingspunten en zijn geheel aangewezen op de hulp van een onbetrouwbare huurling. Als het team dicht bij de ontknoping komt, slaat een onzichtbare vijand meedogenloos toe en doet Alex een huiveringwekkende ontdekking; de wereld staat op het punt drastisch te veranderen.
Onze mening:
Karin:
Een actie-thriller en een debuut, dat past helemaal in mijn straatje en ik popel om te beginnen met lezen. De proloog neemt je mee naar 1945 en dit blijkt de voorbode te zijn van het mondiale spektakel wat 70 jaren later plaats zal vinden. Het boek bestaat uit twee delen en hoofdpersoon is Alex De Klerck. Het verhaal is gewoonweg vanaf de eerste bladzijde goed. Het switchen van het één naar het ander, van het heden naar verleden en van personage naar personage is ter introductie van het geheel nodig maar zorgt er wel voor dat ik er net niet lekker inzit nog. Wanneer dit afzwakt is het een regelrechte go with the flow en is het pagina’s omslaan geblazen.
Corina:
‘5 april 1945, kort na middernacht Kolce, Polen, 50 kilometer van de Tsjechische grens‘
Kijk, de eerste zin van de proloog en Pjotr heeft me! Wat gebeurt daar in het verleden? En wat gaat dat met de toekomst doen? Na de proloog kom je in het leven van Alex de Klerck en neemt Pjotr je in een snelle fijne schrijfstijl mee van Brussel naar Soedan en maken we uitstapjes naar Argentinië.
Karin:
Brussel, Soedan, Argentinië: van onderzoek naar terrorisme naar achtervolgingen naar list en bedrog. Moord, man op man gevechten, een groots complot en dit alles is actie op zijn best! Het is spannend, het is een intelligent verhaal en vele personages spelen een geniale rol in dit Masterplan. Van uitdieping van de personages is weinig maar voldoende sprake en helemaal passend in dit sensationele gebeuren waarbij de onderlinge relaties je continue getriggerd houden.
Corina:
Van uitgediepte personages kan je niet echt spreken maar toch is het niet storend, want de actie vliegt je om de oren. Dit wel na een ietwat langzaam begin. Maar als het eenmaal begonnen is, is het ook goed begonnen! Enkele in mijn ogen geniale plot twists laten je nadenken en op die momenten is wegleggen geen optie. De wisseling van de twee verhalen is super gedaan en houdt je lang in de greep, want wat is hier toch allemaal aan de hand?
Karin:
Vreeswijk hanteert een stoere en snelle pen en het is duidelijk dat hier de nodige research en kennis van zaken achter zit. Het plot is groots, kloppend en het einde liet me enigszins onvoldaan achter. Ik ben gewoon nog niet klaar met Alex, Suzanne, Sloand, Safi en wie weet nog meer? Ik hoop Vreeswijk zelf ook niet, we gaan het meemaken want een volgend boek, waarover dan ook, ga ik 100% op zeker oppakken!
Corina:
En dan is daar het plot. Bam, pats, boem! Top gedaan! Ik hou ervan. Het einde klopt 100% en toch laat Pjotr je nog even diep nadenken. Kom maar op met het volgende boek ik heb er nu al zin in. Dit was een debuut dus een volgend boek kan alleen maar beter worden!
“Kom voorrrrr”. Ik schrik van de plotselinge kreet van de man die op het grasveld naast het hondenuitlaatpad staat. Net op het moment dat ik hem passeerde dacht ik nog, wat een enge man, wat staat hij daar nou in zijn eentje met die wollen grijze muts over zijn oren getrokken op dat grasveld.
Vanuit de bosjes komt er met een bloedgang een enorme Duitse Herder tevoorschijn. In een rechte lijn rent hij op de man af, en een centimeter voor zijn voeten gaat hij zitten en kijkt met zijn tong uit zijn mond enthousiast naar zijn baas. “Af”, klinkt het streng. De hond duikt direct plat op de grond. “Blijf”, zegt de man terwijl hij met zijn wijsvinger zijn commando kracht bij zet. De man draait zich om en loopt weg van de hond. Met grote stappen loopt hij mijn richting op.
Het is een hele lange man. Zijn handen zitten diep in zijn zakken gestoken, tientallen gele bladeren verpulveren onder zijn zware bergschoenen. Ik besef dat ik stil was blijven staan en loop snel verder. “Goedemiddag”, zegt de man met een vriendelijke stem die ik niet bij zijn uiterlijk vind passen. “Goedemiddag”. Langs zijn gezicht kijk ik naar de hond die nog steeds plat in het gras ligt. Zijn oren zijn gespitst en wachten duidelijk op het seintje dat hij mag komen. De man besteedt geen aandacht aan de hond en lijkt meer geïnteresseerd in mij. Zijn ogen glijden over mijn lijf heen. Het geeft mij een ongemakkelijk gevoel. Ik kijk snel even om mij heen. In de verte komt er gelukkig iemand aanlopen.
“Wat een goed opgevoede hond heeft U”, zeg ik terwijl ik een knikje maak met mijn hoofd richting de hond. De man kijkt voor het eerst ook weer even naar zijn hond waarop deze direct zijn hoofd nog iets hoger houdt. Als de man weer wegkijkt zakt het hoofd teleurgesteld weer naar beneden. Nog steeds geen nieuw commando. “Bedankt, dat is mijn passie. Honden trainen zit in mijn bloed”. “Knap hoor”, zeg ik gemeend en maak aanstalten om weer door te lopen.
De persoon die ik in de verte aan had zien komen lopen is nu heel dichtbij. Het is een jonge vrouw met een Chihuahua aan een riempje. Ze glimlacht naar ons. Ik zie dat haar ogen plotseling blijven hangen op de Herder in het gras en met een snelle beweging pakt ze direct haar hondje op en houdt deze op haar arm. “Waarom pak jij jouw hond op?”, vraagt de man. Hij fronst zijn donkere wenkbrauwen die hierdoor tegen de rand van zijn muts aangedrukt worden. “Omdat mijn hond bang is voor Herders, hij is vroeger aangevallen door een Herder”. “Aangevallen?”, herhaalt de man. “Ja, toen hij klein was”.
De man kijkt even naar het hondje op haar arm en begint dan hardop te lachen. “Toen die klein was?”, buldert hij. De vrouw glimlacht flauwtjes. De man blijft lachen. “Die Herder was zeker al heel oud dan?”. “Geen idee, hoezo vraagt u dat?”. “Nou, jouw hondje heeft de aanval van een Duitse Herder overleefd. Die herder zal wel geen tanden meer gehad hebben dan denk ik. Of had hij wel bijtwonden?”. “Nee, ze had gelukkig niks”, zegt de vrouw bloedserieus. De man kijkt haar aan alsof hij water ziet branden en schudt zijn hoofd. “Aangevallen, zei je toch net?” “Ik was er erg van geschrokken “, zei de vrouw zachtjes. Ik vermoed dat ze zelf ook wel weet dat dit waarschijnlijk geen echte aanval was geweest destijds. “Dus als ik het goed begrijp til jij nu je hondje bij iedere herder op omdat jij er bang voor bent?”.
Ik voel de spanning in de lucht hangen en vraag me af waarom ik hier nog bij sta. Ik heb totaal geen zin om in dit gesprek betrokken te zijn. Plotseling verandert de houding van de rustige vrouw. “Laat mij lekker mijn hondje beschermen als ik dat prettig vind”, schreeuwt ze ineens. Vanuit het niets geeft ze de man een harde duw tegen zijn schouder waardoor de Chihuahua zijn lip optrekt en hard begint te blaffen. Ik steek mijn hand op en besluit om snel verder te gaan. “De man steekt allebei zijn handen in de lucht naar de vrouw met de Chihuahua en zegt: “Rustig maar hoor, ik wist niet dat je kwaad werd”. “Kom Nero wij gaan lekker verder wandelen”, zegt de vrouw tegen haar hondje.
Nero, denk ik, en lach in mezelf. Met gebogen hoofd vervolg ik mijn weg in de tegenovergestelde richting als de vrouw. De man blijft in het midden achter. Mijn hart slaat een slag over wanneer ik weer die enorme harde kreet hoor: “Kom voorrrrr!”. Wanneer ik achterom kijk zie ik hoe de hond dolenthousiast voor zijn eigenaar zit. De man aait hem en zegt: “Braaaaf Peertje”. Peertje! Hoe komt die erop denk ik.
De volgende dag zie ik de man stomtoevallig voor de tweede keer lopen. Peertje loopt dicht naast hem. Hij steekt zijn hand naar mij op. Ik zwaai terug en loop snel door. Vanuit een zijweg komt de vrouw met de Chihuahua aangelopen. De man ziet haar ook aankomen. Vliegensvlug tilt hij zijn herder op. Een hand onder zijn buik en een hand onder zijn hals. De grote herder hangt gewillig in zijn armen als hij de vrouw met de Chihuahua passeert. Zijn gezicht strak in de plooi. De vrouw laat haar Chihuahua op de grond lopen en kijkt naar dit vreemde tafereel met verbazing in haar ogen. Op het moment dat ze elkaar passeren zegt de man tegen zijn hond: “Niet bang zijn Peerke, alles komt goed”.
“Wat doe je nou toch achterlijk”, zegt de vrouw met een veel te hoge stem. “Ja sorry, maar ik ben weleens aangevallen door een vrouw met een Chihuahua en sindsdien ben ik een beetje bang geworden.
Met dank aan A.W. Bruna Uitgevers voor het exemplaar in de goodiebag.
Verschijningsdatum: 1-11-2016
ISBN: 978-90-5672-568-6
Aantal pagina’s: 400
Uitgever: Signatuur
Vertaler(s): Elvira Veenings
Genre: Literaire roman, novelle.
Over de auteur:
Affinity Konar behaalde haar Master of Fine Arts voor fictie aan de universiteit van Colombia en woont in Los Angeles. Mischling verschijnt in meer dan 15 landen.
Over Mischling:
Stacha en Perle waren één, tot nazidokter Mengele hun magische wereld betreedt.
Het is 1944 als de onafscheidelijke tweelingzusjes Perle en Stacha in Auschwitz aankomen. Ze zijn Mischling: blond haar en bruine ogen, Arisch en Joods tegelijk. Nazidokter Mengele plaatst ze meteen in zijn experiment. Ze proberen de gruwel te overstijgen met hun zelfverzonnen taal en magische wereld. Tot Perle verdwijnt. Stacha kan niet geloven dat Perle dood is. Na de bevrijding trekt ze met een jongen uit het kamp, die ook zijn tweelingbroer verloor, door het verwoeste Polen op zoek naar Perle. Een tocht vol hoop en gevaar, gedreven door wraak: ze willen ook Mengele vinden… In een onthutste wereld gaan ze op zoek naar een mogelijke toekomst.
‘ Mischling is een paradox. Het is een prachtige roman over de vreselijkste misdaad, een diepgravende herdenking met de lichtheid van een sprookje en een coming of age van kinderen die de kans niet krijgen om het volwassen worden te beleven. Als je ziel de tocht kan doorstaan, zal je beloond worden met een van de meest schokkende, krachtige en originele boeken van het jaar.’ –
ANTHONY DOERR, auteur van Als je het licht niet kunt zien.
Mijn mening:
In een sprookjesachtige schrijfstijl neemt Affinity je mee door de levens van Perle en Stacha. Je loopt naast ze en voelt hun hoop, angst, pijn en verdriet. Ze laat je beleven hoe het zou kunnen zijn als eeneiige tweeling voor, maar ook zeker in de hel van Auschwitz.
Op een verontrustende geloofwaardige manier wordt beschreven hoe Mengele speelde me tweelingen, meerlingen, lilliputters en elk anders dan Arische uitziende kinderen. Niet alleen de medische experimenten maar ook de mind-fucks en dergelijke. Het snijdt door je hart en na al die jaren krijg je nog steeds een intens medelijden met al die onschuldige kinderen die blijven hopen dat als ze maar meewerken met “oom dokter” ze misschien hun familie kunnen redden.
Het ongeloof en de verwarring van Stacha als Perle verdwijnt komt regelrecht je ziel in en je vraagt je af of het mogelijk zou kunnen zijn het echt te voelen als je wederhelft wel of juist niet dood is. De hartverscheurende onwetendheid is voelbaar door de hoofdstukken heen.
Met tranen in mijn ogen heb ik gelezen hoe zowel Stacha als Perle hoop blijven houden in een uitzichtloze en über wrede wereld. Hoe ze hun zachtheid proberen te behouden maar toch harder worden. Hun alles omvattende pogingen om het zelfde te blijven terwijl ze met elk bezoek aan Mengele steeds iets meer van elkaar vervreemden.
Pijnlijk mooi en een niet te evenaren verhaal over een tijd die niet vergeten mag worden, maar waar toch hoop en liefde in bestond.
In Verboden Tranen wordt het Hoornse rechercheurs duo Sanne Philips en Luca Borra op een moeilijke zaak gezet. In het tuinhuis van een groot landgoed zijn namelijk vier onbekende lijken gevonden. Na forensisch onderzoek blijkt dat de overledenen op het landgoed hebben gewerkt. Jack Tildro, een zeer vermogend man, was de eigenaar van het landgoed en wordt al twintig jaar vermist. Sinds Jack’s verdwijning lijken ook zijn partner, Sarah, en hun zoon Sam van de aardbodem verdwenen te zijn. De ouders van Jack zijn verongelukt in Oostenrijk.
Sanne en Luca verdiepen zich in en het verleden van Jack en Sarah en gedurende hun onderzoek krijgen ze een melding van een vermissing van een oude vrouw, wat er mogelijk mee in verband staat. Dan stuit het duo op verschillende raadsels en proberen ze onderlinge verbanden te leggen…
Mening:
Je wordt vanaf een ijzersterke proloog het verhaal ingesleurd en dan rest er maar één ding: doorlezen. Je wilt achterhalen hoe dit verhaal in elkaar steekt. De hoofdpersonen Sanne en Luca staan een stuk steviger in hun schoenen dan in de eerste keer dat ik met hen kennismaakte in Virtuele Tango. In Verboden Tranen komen Jack en Sarah als de hoofdpersonen in de tweede verhaallijn aan bod. Zodra je deze verhaallijn volgt lijkt het alsof het in een ander tijdperk afspeelt vanwege de entourage van het grote landgoed en het personeel. Je vraagt je af wat deze twee verhaallijnen met elkaar gemeen hebben en daar kom je gaandeweg achter. Niets is wat het lijkt. De schrijfstijl is vlot, krachtig en de ontwikkelingen in het boek houden je scherp. Je blijft erdoor tot en met het einde geboeid.
Met Verboden Tranen laat Melissa zien dat ze, evenals haar karakters, een enorme groei heeft doorgemaakt. Chapeau! Ik ben zeer benieuwd naar welke nieuwe zaken dit rechercheurs duo uit Hoorn nog op hun pad zullen krijgen.
Daar zijn we weer!! Wat mogen jullie binnenkort weer verwachten van ons ter recensie?
Dat gaan we nu vertellen!
Karin mag namens Uitgeverij The House of Books Bewaring gaan lezen van Graham Norton, de bekende Amerikaanse tv-host. Na een autobiografie en een memoir is dit zijn eerste spannende roman debuut!
Over Bewaring:
Duneen is een rustig dorpje, ver genoeg verwijderd van de grote steden om z’n eigen charme te hebben behouden. Onder de inwoners bevindt zich de zwaarmoedige politieagent PJ, die een eenzaam, monotoon leven leidt en van maaltijd naar maaltijd leeft. Tot nu. Wanneer er een duistere ontdekking wordt gedaan op een bouwplaats bij de oude school, worden er lang verzwegen geheimen geopenbaard en komen oude twisten boven water, en blijkt het rustige, ooit onschuldige en in zichzelf gekeerde dorpje een duistere en inhalige kant te hebben.
Corina gaat voor A.W. Bruna Uitgevers meedoen aan de Blogtour van Lawinegevaar van Suzanne Vermeer.
Suzanne Vermeer is het pseudoniem van de in juni 2011 overleden auteur Paul Goeken. In 2002 debuteerde hij met zijn eerste thriller onder zijn eigen naam. Na vier titels ontstond het idee om daarnaast andere boeken onder pseudoniem uit te brengen.
Over Lawinegevaar:
Chantal Donkers breekt definitief door als strafrechtadvocate na het winnen van een zaak die vol in de aandacht van de media staat. Ineens hoort ze bij ‘de groten’ en is ze een graag geziene gast in nieuws- en actualiteitenprogramma’s. Dat de roem ook een keerzijde heeft, ontdekt ze als ze te maken krijgt met een stalker.Om even te ontsnappen aan alle stress en drukte boekt Chantal een skivakantie naar Zwitserland met haar vriend Niels. Maar een week voor vertrek gaat ’s avonds de deurbel. Er staat een meisje op de stoep dat beweert de dochter te zijn van Chantals jongere zus Amber. De zus met wie ze al ruim tien jaar geen contact meer heeft. Het meisje stelt zich voor als Fenna en stapt naar binnen met de woorden: ‘Mama zegt dat ik bij jou veilig ben.’
Ka & Co gaan samen dankzij Uitgeverij De Bezige Bij/ Cargo De stad van spiegels lezen! Het laatste deel van de trilogie. Deze verschijnt 12 januari 2017, maar we mochten de drukproef al ontvangen. In november zullen we meedoen aan de readingchallenge en de eerste twee delen oppakken. We hebben er zin in!
Over De stad van spiegels:
Het is stil geworden in de wereld. De Twaalf zijn vernietigd en de honderd jaar durende heerschappij van het duister is voorbij. Langzaam komen de overlevenden weer tevoorschijn, vastbesloten om een nieuw bestaan op te bouwen, en te dromen van de toekomst. Maar ergens ver weg, in een dode stad, wacht hij af. De Nul. De Eerste. De vader van de Twaalf. De haat die ontbrandde door zijn transformatie laait opnieuw op. En de enige manier om dit vuur te doven is het doden van Amy, het meisje dat is voorbestemd om de mensheid te redden.
And last but not least mogen we de jeugdroman Weg ontvangen van Jowi Schmitz via Uitgeverij Hoogland & van Klaveren. Hoe gaaf is dat!
Over Weg:
Jowi Schmitz baseerde dit boek deels op haar eigen jeugdervaringen: ze liep als vijftienjarig meisje weg, woonde in kraakpanden en liftte vanaf haar 17e door Europa. In Barcelona speelde ze viool op straat en probeerde acrobate te worden.
Deze autobiografische gegevens heeft zij als uitgangspunt voor haar jeugdroman genomen. Weg gaat over de bijna vijftienjarige Anna, die nadat haar vriend is overleden door een ongeluk, wegloopt uit het kindertehuis dat haar ouders hebben: op zoek naar vrijheid en iets om de leegte mee te vullen. De eigenzinnige vrachtwagenchauffeuse Mammita – een dwergin met rode klompjes – geeft haar een lift naar Barcelona, waar ze allerlei avonturen op straat beleeft.
Zondag 23 oktober was het dan zover, het Nederlands Thrillerfestival te Zoetermeer! Corina moest jammer genoeg werken maar ik, Karin, ging samen op pad met de gezellige Wendy Wenning van niet alleen Vrouwenthrillers, maar ook van Boekenbijlageen haar eigen blog Passie voor Boeken.
De reisuurtjes werden gemakkelijk voorbij gekletst en om half twaalf kwamen we via de paarse loper aan bij het Stadstheater.
Het was voor ons beiden de eerste keer maar we vonden al snel onze weg in dit mooie gebeuren. Om half 1 stond er voor ons een interview gepland met niemand minder dan Hakan Nesser en na wat leuke kletspraatjes met auteurs en collegabloggers was het echt tijd hem op te gaan zoeken. Dat we zeiden: Marlen (Beek-Visser) we moeten gaannn tot later! En dat dat er niet van kwam zeg. Damn, next time!
Sjemig maar wat een makkelijke en sympathieke man! Nesser nam echt de tijd, bleek een meer dan goed gevoel voor humor te hebben en Wendy redde zich meer dan prima in het Engels, toppert. Ook mijn eigen Engels is weer bijgespijkerd. Een onvergetelijk interview en deze zal binnenkort op Vrouwenthrillers en Samenlezenisleuker verschijnen. En zeg nu zelf, een duo interview door twee blogs, hoe mooi is dat? Trots oppp 😀
Het interview is ondertussen uitgewerkt en is HIER te lezen op Vrouwenthrillers 🙂
Nou nu eerst snel naar Isa Maron een gesigneerd exemplaar proberen te scoren. Yeah gelukt, superleuk en echt blij mee! Eindspel komt in november uit en ons interview Met Isa is ondertussen afgerond, maar dat komt allemaal nog.
Even kijken nu op het programma, dat is toch wel een dingetje deze dag. Het is zoeken en dingen overlappen elkaar. Oeps, opschieten! Het Young Adult Crime Event is begonnen!
Gelukkig, bijna niks gemist en wat was dit een gaaf Estafette Interview.
En dat is nog eens bankvulling zeg, ja jullie zien het goed! Jennefer Mellink, Eva Burgers, Cis Meijer, Marieke Nijkamp, Mirjam Mous en Margje Woodrow. Fantastisch om hier naar te luisteren, de meeste boeken zijn door Wendy en mij al gelezen en dan wordt er ook zomaar nog een quote van vrouw Wenning voorgedragen. Kers op de taart noemen we dat 😀
Tijd voor een snelle bak en eerst nu naar J. Sharpe die daar ook met zijn geweldige boeken aanwezig is.
Supergezellig gekletst, ik ben absoluut fan van zijn boeken! Was echt tof Joris en Wendy haar tas werd verder opgevuld met Eden en de Halloween Horror Verhalen. Never a dull moment.
Hoppetee op naar euhhh de grote zaal! Er werd volop gepitcht en de Gouden Vleermuis 2016 ging naar Hakan Nesser, prachtig om te zien allemaal.
Mooie momenten ook gehad samen met de mensen achter LetterRijn. Sandra Salome en Theo van Rijn, wat een feestje om jullie eens in het echt te spreken! Twee boeken genomineerd ook weer, Beschadigd en Schakels. Het gaf gesprekken hoe het achter de schermen te werk kan gaan, hoe op bijzondere en persoonlijke wijze LetterRijn onstond in mei 2012. Het was leerzaam, het was gewoon gezellig en waar rookpauzes al niet goed voor kunnen zijn 😛 En hey, wie komt daar dan aan???
Jawel, Pjotr Vreeswijk it issss. Met de Master Of Photobomb….Mike. Ge-wel-dig.
Tuurlijk gelijk weer aan de praat over boeken en Masterplan, het debuut van Vreeswijk. Corina Heeft Masterplan al uit, is enthousiast en ik ben nog aan het lezen. Duorecensie én een interview volgt en dat we stonden te stuiterballen om dit alles, dat moge wel duidelijk zijn.
En dan zou je nu een foto van de prijsuitreiking van de Hebban Thriller Debuutprijs 2016 verwachten. Ware het niet dat de uitreiking een kwartier of wat eerder plaatsvond en we deze dus gewoon gemist hebben. Heul jammer, dat we dachten roep het om? Dat er wijzigingen zijn in een programma is begrijpelijk maar dit vonden we eigenlijk best stom.
Maar goed, de winnaar was: Machtsstrijd van Wouter Helders! Gefeliciteerd namens ons!
En het kon niet op. Lopen we toch zomaar Hilda Spruit tegen het lijf! Dat Geestverwanten een aanrader is hoeven we niet uit te leggen. Dat Hilda een zo lieve, mooie en leuke eerste indruk wist te maken dat ís niet uit te leggen. Was echt super.
En dan, aan het einde van deze prachtdag was het nog volop signeren geblazen. Voor onze Myrtle de nieuwe Cis Meijers nog op de kop getikt want er moet natuurlijk ook een nog ongelezen YA mee naar huis.
Nog her en der nakletsen en dan is het toch echt tijd voor ons om weer richting de auto te gaan.
Hebban, bedankt voor de topdag. Prachtig opgezet maar het verloop van het programma hadden wij toch graag wat makkelijker en meer overzichtelijk gezien. Maar ga er maar aanstaan, het organiseren van zo’n groot evenement…hulde hoor aan de organisatie!
Groetjess Karin & Wendy. En Wendy jij ook bedankt, het was echt gezellig en ik heb me zo vermaakt!
Karin, je bent een van de oprichters van de blog Samenlezenisleuker. Zou je je misschien nog verder kunnen voorstellen?
Ik ben Karin Meinen, geboren en getogen in het schone Drenthe. Begin 40, getrouwd met mijn Karel en moeder van twee geweldige pubers. We hebben een eigen bedrijf, TerraCarta te Hoogeveen en naast lezen is mijn grote passie onze dieren. Er wordt veel gewandeld met Ansar en we zijn zo goed als dagelijks op stal te vinden bij onze paarden. Never a dull moment
Karin (links) samen met Corina
Hoe ben je op het idee gekomen op een blog te beginnen?
Via een Facebookgroep leerde ik Corina Nieuwenhuis kennen. Al snel zaten we samen te chatten en om een lang verhaal kort te maken: na een jaar of wat ontmoetten we elkaar in het echt en ik blijf het nog steeds bijzonder vinden hoe daaruit een hechte vriendschap is ontstaan. Samen recenseerden we toentertijd voor een andere blog. Toen daar een einde aan kwam keken we elkaar aan en zeiden: ‘Zullen we?’ En waarom ook niet? Op 29 februari 2016 werd Samenlezenisleuker geboren en wat zijn we er dolgelukkig mee!
Op je blog geef je aan dat deze is ontstaan door een gezamenlijke liefde voor thrillers en oorlogsboeken. Vanwaar de keuze om eveneens een vaste YA recensente op jullie blog te laten schrijven?
Ik heb een voorliefde voor YA en ik lees dit genre zo af en toe graag. Hoe meer de jeugd gestimuleerd wordt tot lezen, hoe mooier is ons motto. Wie lof YA!
De vaste YA recensente is onze dochter Myrtle Meinen, dus het is niet helemaal toevallig zeg maar. Al voordat Samenlezenisleuker de lucht in ging begon Myrtle al met het lezen van YA en schreef ze daar haar mening over. We zijn nu maar wat blij met haar, hoe mooi is het de mening van een 14-jarige te kunnen publiceren en om extra aandacht te geven aan YA? Wij genieten daar oprecht van en met ons meer: deze items worden ook meer dan goed bekeken op ons blog en dat geeft echt een goed gevoel.
Als ik naar je blog kijk, zie ik je dat je nog een grote stapel boeken hebt om te recenseren. Hoe bepaal je welk boek je gaat recenseren?
Corina en ik overleggen onderling wie welk boek gaat oppakken. We vragen recensie-exemplaren aan, maar reageren vooral ook met regelmaat op de persberichten van uitgevers die via de mail binnenkomen. We houden hier goed de vinger op, zit er een ‘deadline’ bij dan kijken we wie van ons dat gaat redden. Heerlijk vinden we dat! Lees ik dan alleen maar recensieboeken?
Nee, ik koop af en toe ook nog steeds en mijn laatste aanwinst valt deze week in de bus! De Halloween Horror Verhalen, ik ben een groot fan van bundels en ik verheug me nu al donders op deze gesigneerde versie. Recensieboeken gaan voor, maar ook dit gaat weer helemaal goed komen.
Je hebt zelf verschillende interviews gepubliceerd op je blog. Welk interview is je het meest bijgebleven?
Dat is 100% Jens Henrik Jensen van de Oxen Trilogie. Ik ben echt fan van Oxen en het wachten is nu op deel 3, de finale welke verschijnt in maart 2017. Met klotsende oksels vroegen we of hij mee wou werken en dat zweten bleek nergens voor nodig. Een meer dan prettige en sympathieke mailwisseling was het vervolg en ik ben nog steeds zo trots gewoon op dit interview. Met dank ook aan onze zoon Ragner die geholpen heeft met het vertalen van de vragen naar het Engels.
Het internet staat vol met duizenden boekenblogs. Wat is volgens jou het geheim van een goede boekenblog?
Wij zijn in vergelijking met anderen natuurlijk nog best onervaren met een blog wat krap 8 maanden bestaat. Recensies schrijven was ons bekend, maar een blog beheren is toch een heel ander verhaal.
Wat wij belangrijk vinden is eigenheid, eerlijkheid en bij jezelf blijven. We doen het op onze eigen manier, vol enthousiasme en met passie en dat dit mensen aan blijkt te spreken is voor ons een mega boost! Dit geldt ook voor onze recensies. We verwoorden vanuit onszelf, wat wil zeggen, wij zijn niet van de hoogstaande literaire zinnen en daar voelen wij ons goed bij. Ieder zijn rol!
Karel heeft onze header gemaakt. We zijn dit zelf en roze is echt onze kleur, wij vinden het zelf nog steeds gaaf We werken elke dag aan ons blog en proberen het eenvoudig, overzichtelijk en aansprekend te houden. Daarnaast hebben we ons blog gekoppeld aan de social media. Een eigen Facebookgroep wat nu richting de 2500 leden gaat, Twitter, Insta en Bloglovin’, al is de laatste nog even puzzelen.
Dit zorgt niet alleen voor een nog groter bereik maar het geeft echt een stuk extra plezier. Mijn favoriet is dan ook echt onze Facebookgroep. Er wordt dagelijks volop gekletst over boeken in allerlei genres. We staan bekend om de gezelligheid, daar zijn we ook trots op en het is gewoon genieten om met ‘soortgenoten’ ervaringen uit te wisselen m.b.t. boeken en samen lol te maken.
Hoe houd je je Facebookgroep gestructureerd bij? Of is het lang leve de lol en hoe meer zielen hoe meer vreugd?
Wat betreft de Facebookgroep: we houden toezicht maar we willen zo min mogelijk regels. We zijn beheerders en geen politieagenten zeggen we altijd. Fake accounts proberen we te ondervangen en die worden met een lidmaatschapsverzoek genegeerd. En die komen toch wel regelmatig voorbij! Er is 1 duidelijke regel: geen uitwisselen van e-books, om de eenvoudige reden dat dit gewoon wettelijk gezien ook niet mag.
Daarnaast hebben we vanwege het groeiende aantal leden en dagelijkse berichten drie bestanden aangemaakt. Eentje waar men een eigen pagina, site, enz. kan promoten. De tweede is genaamd Recensies en Blogposts CollegaBloggers en dan hebben we voor deze groep ook nog het bestand Winacties. Zo kan een ieder zijn ei kwijt, kan een ieder zijn interesse volgen en blijft de tijdlijn van de groep overzichtelijk voor het kletsen over boeken en onze eigen blogposts Werkt tot nu toe voor ons perfect!
Hoe voorkom je dat je dat het bloggen over boeken een sleur wordt?
Corina en ik hebben onderling de taken verdeeld. We overleggen wie wat doet en ons motto is ‘Het is geen moeten’. Werkt prima zo!
Je beoordeelt met enige regelmaat andermans schrijfwerk, maar heb je zelf ook ambities om te schrijven?
Daar kan ik kort over zijn, echt he-le-maal niet.
De volgende vraag heb ik aan al je voorgangers gesteld, maar wil ik jou ook graag stellen. Hoe ziet jouw boekenkast eruit?
Ik ben niet van een boekenkast, raar eigenlijk want bij een ander mag ik er bijzonder graag doorheen neuzen! In ons huis zijn her en der stapels te vinden, de mijne wel bij elkaar en dat groeit nu ook echt de pan uit. We zijn nog steeds aan het verzinnen hoe deze boeken op een leuke manier een plaatsje te gaan geven.
Wat is je favoriete boek uit je collectie?
Sjemig, dat is echt een hele lastige….Er zijn ondertussen echt best veel boeken die me van de sokken wisten te blazen. Euhmmm laat ik het bij dit jaar houden.
De verhalenbundel Tegenwicht van Conny Hoogendoorn is echt een parel van binnen en van buiten. En verder is mijn favoriet van dit jaar tot nu toe Het bloed kruipt van Stuart Neville.
Is er een boek waar je niet op kan wachten totdat die uitkomt?
Ik wacht met smart op Dood de engel van Sandrone Dazieri. Dood de vader las ik vorig jaar, man man wat vond ik die goed!
Hoe zie jij de toekomst van de boekenwereld voor je?
Tsja, heel rooskleurig! Het blijft een feit dat lezen en boeken voor gigantisch veel mensen een geliefd tijdverdrijf zijn!
Wat mis je op dit moment nog in de boekenwereld?
Ik zou op dit moment niet zo gauw wat kunnen opnoemen. We laten ons voor nu even heerlijk opslokken in het hele gebeuren en leren elke dag bij. Genieten it is!!!
Tot slot: Aan wie zou jij graag het stokje door willen geven?
Lieve Wendy, bedankt voor je stokje en deze wil ik graag doorgeven aan Patrice van Trigt van De Perfecte Buren. Sinds Samenlezenisleuker kregen we contact met elkaar en daar ben ik nog steeds blij mee
Karin, bedankt voor je enthousiaste antwoorden en het leuke interview!
Kennen jullie het gevoel dat je soms zo terugverlangt naar de plekjes die vroeger zo bijzonder voor je waren? Waar je onbezorgd en onbevangen speelde, niet wetend wat je allemaal nog te wachten staat? Vanmiddag was ik bij zo’n plek waar ik vroeger heel vaak kwam: De Loenense watervallen. Het was zeker 35 jaar geleden dat ik daar voor het laatst geweest was. Hoe bijzonder dat ik het gevoel van vroeger weer terugkreeg toen ik daar bij het water stond. In mijn beleving was de waterval vroeger groter, maar dat zal wel het gevoel en aangezicht zijn van het kleine meisje dat ik toen was. Natuurlijk was het toen een grote waterval, ik was immers nog heel klein. Hoe leuk was het vanmiddag om de verwonderende gezichtjes te zien van de kinderen die naar de waterval keken. Zou ik daar vroeger ook op die manier naar gekeken hebben?
Starend naar het water gingen mijn gedachten terug en zag ik mezelf weer met blote voetjes door het water lopen….en even was daar weer het gemis aan hen die er niet meer zijn, maar die ik zo graag zou vertellen dat ik weer bij de watervallen was geweest. Inderdaad, de watervallen waar ik vroeger met hen kwam, waar mijn herinneringen zo met hen verweven zijn. En wat prijs ik me gelukkig dat ik die herinneringen heb. Dat ik hier als klein meisje onbevangen kon spelen, zonder het besef dat ik hier ooit zonder mijn dierbaren naar terug zou gaan.
Zo zouden we alles moeten beleven, onbevangen! Helaas gaat die onbevangenheid er wel af als we ouder worden, omdat er altijd wel weer iets is dat ons bezighoudt, wat we moeten doen etc. Maar hoe fijn zou het zijn als we nu nog onbevangen herinneringen konden maken? Herinneringen die ooit heel dierbaar worden, die we koesteren, omdat ze je door de moeilijke momenten heen kunnen helpen. Die we bewaren in een speciaal plekje in ons hart en tevoorschijn kunnen halen op momenten dat we weer naar die tijd verlangen. Die we kunnen delen met de mensen die ons nu dierbaar zijn.
Soms zou ik willen dat ik ze op kon pakken. Ze in een doosje willen stoppen waarin ze altijd tastbaar zullen zijn, gewoon omdat de herinnering dan niet kan vervagen. Niet een plaatje in een fotoboek, maar een totale herinnering, waarbij ik ook de gezichtsuitdrukkingen van mijn dierbaren moeiteloos naar voren kan halen. Om het moment dat we ooit samen deelden weer opnieuw te beleven, zoals ik dat vanmiddag bij de Loenense watervallen weer heel even mocht doen.
Namens Sterre Carron en Ka&Co van harte gefeliciteerd!!! Stuur ons een berichtje via samenlezenisleuker@gmail.com met je adres en dan komt GOTCHA! zo snel mogelijk naar je toe!
Win, win, win!!
GOTCHA! van Sterre Caron is vanaf vandaag te winnen bij Samenlezenisleuker! Dankjewel Sterre voor dit supermooie initiatief.
Over GOTCHA!
Sofia raakt in paniek als ze ’s nachts, terwijl ze aan het werk is, gebeld wordt door haar doodsbange dochtertje. Ze belt de politie en rijdt razendsnel naar huis. Via bluetooth probeert ze contact te houden met het meisje. Plotseling hoort ze iemand ‘Gotcha!’ roepen, gevolgd door vals gelach. Daarna is het doodstil. Wie riep daar? Wat is er gebeurd met haar dochtertje? En waar is haar man?
Sterre Carron behoort tot de top van de Nederlandstalige thrillerschrijfsters. Haar boeken worden op internetfora telkens met het hoogste aantal sterren beoordeeld.
Wat moet je doen om deze gesigneerde parel te winnen?
Geef antwoord op de volgende vraag:
” Wat is de juiste volgorde van de Rani Diaz serie?”
Stuur je antwoord naar samenlezenisleuker@gmail.com en zondag 30 oktober zullen wij een winnaar selecteren.
Heel veel succes allemaal! 🙂
En voor de liefhebber, geen verplichting natuurlijk, maar we zouden het te leuk vinden als jullie een kijkje kwamen nemen in onze Facebookgroepen. Klik en join! 🙂
We werken elke dag aan ons blog en proberen het eenvoudig, overzichtelijk en aansprekend te houden. Daarnaast hebben we ons blog gekoppeld aan de social media. Een eigen Facebookgroep wat nu richting de 2500 leden gaat, Twitter, Insta en Bloglovin’, al is de laatste nog even puzzelen.
Samenlezenisleuker 