GastRecensie : Het Joshuaprofiel – Sebastian Fitzek
April 2016
ISBN : 9789044349870
The House of Books
Allereerst wil ik uitgeverij The House of Books en Hebban.nl bedanken voor het mogen lezen van dit #hebbanbuzz boek. (e-boek)
Voor mij is het de eerste kennismaking met deze auteur en die is me erg goed bevallen.
Het verhaal gaat over Max Rhode, een mislukte schrijver. Hij is een plichtgetrouw burger die nooit een vlieg kwaad doet. Hij is het tegenovergestelde van zijn broer Cosmo, die in een psychiatrische inrichting zit. Max heeft nog nooit iets illegaals gedaan. Tot nu toe dan, binnen een paar dagen zal hij een van de meest verschrikkelijke en weerzinwekkende misdaden plegen, alleen weet hij dat zelf nog niet …De mensen die dit wel weten willen Max vermoorden voor het te laat is.
Max’ leven krijgt in een klap een hele andere wending als hij te horen krijgt dat hij moet uitkijken dat hij niet iemand vermoord, hij besteedt er weinig aandacht aan . Maar hij krijgt een paar keer een waarschuwing dat hij op moet passen. Als hij dan ook nog eens te horen krijgt dat Jola, zijn pleegdochter, terug moet naar haar biologische ouders ,die junkies zijn, vlucht hij met haar. Hij blijft lastig gevallen worden met boodschappen van onbekenden, die zeggen dat Joshua hem heeft uitgekozen. Wie is die Joshua? Wat wil men van hem? En van Jola? Heeft hij iets raars gedaan?
Je kan je goed inleven in Max, hij is een plichtsgetrouwe burger die nu als een leeuw moet vechten voor het leven van Jola en hemzelf. Je voelt zijn angst en pijn. Vaderliefde die sterker is dan zijn angst. Jola heeft het in dit verhaal niet makkelijk voor een tiener. Wat zij meemaakt, is ongelofelijk. Wat een dapper meisje.. Wat een daadkracht en relativeringvermogen heeft ze. Ik vind haar het beste en het sterkste karakter hebben.
Het verhaal pakt je vanaf de eerste bladzijde, het is niet alleen spannend maar ook actueel. De schrijver pakt onderwerpen zoals kindermishandeling, pedofilie en het verzamelen van data op het internet aan en maakt het bespreekbaar. Je kan het boek niet wegleggen. Het eind is zeer verrassend, er zit een paar keer een plotwending in die je niet ziet aankomen.
Een van de betere thrillers van 2016. Fitzek heeft mij overtuigd meer van zijn boeken te gaan lezen.
De wereld in de verre toekomst daar zijn alle mensen geregistreerd door middel van een chip. Ze hebben door die chip recht op een baan,eten en onderdak.
Mensen die niet in het bezit zijn van een chip of die om een bepaalde reden ongeregistreerd raken daar is op deze wereld geen ruimte en worden daarom ook verbannen. Antartica is zo’n plaats waar de mensen naar toe gestuurd worden. Joshua leeft daar en is illegaal omdat hij niet gechipt is. Hij is geboren terwijl zijn moeder ongeregistreerd is geraakt.
Het veilige leven op Antartica raakt verstoord en daarom besluit Harry “de leider op Antartca” hem te verplaatsen naar een veiliger haven waar Tristan de leider is. Deze haven is ondergronds en leven daar veilig.
Als Joshua wat ouder is mag hij in een team mee op missies naar de wereld om voedsel te stelen en ongeregistreerden in veiligheid te brengen. Hij wordt samen met zijn beste vriend Kilian ingedeeld in het team van Dante.
Dit team van Illegalen gaan de stille oorlog aan met de regering.
Toen ik het boek in handen kreeg had ik zo van dit is een dikke pil en meteen daarna van hoe kan dit verhaal me tot het einde geboeid houden zonder dat het saai en langdradig wordt waardoor mijn aandacht verslapt.
Maar meteen vanaf het begin zat ik in het verhaal en was ik verbaasd dat het me volledig in zijn macht had.
Het verhaal is onderverdeeld in verschillende gedeelte en ieder gedeelte heeft zo zijn inbreng aan het verhaal.
Continu werd ik aangenaam verrast door de wendingen die er in werden verwerkt zodat het verhaal bleef groeien en ik maar steeds dieper in het verhaal werd getrokken.
Er zijn best veel karakters en er kwamen er steeds meer bij en ondanks dat het er best veel werden had het totaal geen afbreuk op het verhaal. Ze voegen stuk voor stuk iets toe. Ze zijn goed uitgewerkt en worden levensecht neergezet.
Spanning is er volop aanwezig en wordt steeds meer opgevoerd . De rust momenten in het verhaal zijn goed gekozen waardoor je alles mooi op zijn plaats viel en weer naar een ander spanningsveld wordt toegewerkt.
Anna heeft met dit debuut bewezen dat ze verhalen kan vertellen en prachtig neer heeft weten zetten. Ik ben ook zeer benieuwd naar nog meer verhalen van haar en groei . Wat mij betreft mag dit verhaal verfilmd worden in een serie en kan je in de toekomst niet meer om haar verhalen heen.
Waarom viel de Berlijnse Muur zo onverwacht en sneuvelden nadien zoveel idealen?
Maria Genova groeit op tijdens het communisme in Oost-Europa. Haar jeugd draait om oppassen voor strenge kameraden, verboden politieke moppen en scoren van westerse servetten. Met de val van de Muur verdwijnen de meeste beperkingen, maar de dwang van de communistische partij wordt vervangen door die van het geld. Is dit een vooruitgang?
Maria beschrijft treffend de verschillen tussen Oost- en West-Europa, maar ook de vreemde vooroordelen over en weer. ‘Dansen op de Muur’ is een even humoristisch als indringend tijdsdocument.
Lezersreactie: ‘Ik ben grootgebracht met het vijandbeeld van de Russen en een dreigende invasie. Die houding is nooit veranderd. Dit boek heeft mijn ogen geopend met betrekking tot alles wat er achter de Muur is gebeurd. Ik lees nu hoe de mensen daar leefden’
Reactie redacteur: ‘Dansen op de Muur’ doet wat je hoopt dat het doet: het zet aan het nadenken, brengt een glimlach op je gezicht en het informeert ook nog eens.’ (Bron: http://www.mariagenova.nl)
Mijn mening:
Het is echt een “vertel-boek”. Maria vertelt vanuit haar eigen persoon en in wisselende tijdsperiodes hoe het was om in Oost-Europa (Bulgarije) op te groeien tijdens het communisme en daarna. En natuurlijk de overgang naar het “vrije” westen.
Mooi verwoord zonder gekke, moeilijke zinsconstructies. Op vele momenten zat ik met een glimlach op mijn gezicht te lezen. En was er op de ene bladzijde nog verbazing, dan was er op de andere bladzijde herkenning. Het “vrije” westen wordt af en toe hilarisch neergezet met al zijn regeltjes en politiek correcte uitspattingen waardoor je af en toe echt onbedaarlijk in de lach schiet. Toch moet je soms ook met het schaamrood op de kaken concluderen dat de val van de muur vele schrijnende dingen ter weeg heeft gebracht en dat zoveel jaar na dato er op bepaalde vlakken nog niets veranderd is.
Voor een ieder die van geschiedenis houdt en met een kritische blik naar zijn eigen volk, politici durft te kijken, zeker een aanrader.
Paarse letters op een witte achtergrond, een omgevallen glas rode wijn. Eenvoud siert. Prima en passende cover voor deze roman.
Achterflap:
Vier veertigers rekenen af met hun perfecte leven. In het boek De midlifeclub realiseert Femke zich dat ze alleen nog maar moeder en echtgenote is. Langzaam maar zeker is ze veranderd in een grijze muis die het liefst joggingbroeken draagt. Waar is die ondernemende, aantrekkelijke vrouw gebleven die ze ooit was? Wanneer is ze zichzelf zo kwijtgeraakt? In de hoop zichzelf terug te vinden besluit ze met haar nieuwe vriendinnen mee te gaan op hun jaarlijkse uitje naar Frankrijk, waar ze precies doen waar ze zin in hebben. Gaandeweg blijkt dat Femke de plaats inneemt van vriendin nummer vier, die spoorloos verdwenen is. Wie was deze vrouw? Waarom voelt ze zich zo met haar verbonden? Femke komt steeds dichter bij de waarheid, maar niet iedereen is daar blij mee.
Mening:
Ben je toe aan een vlotte spitsvondige roman met als kadootje spannende elementen? Dan is De midlifeclub je boek!
Het proloog begint spannend met een nog onbekende stervende vrouw en de prachtige zinnen maken indruk. Belt kan mooi schrijven, dat werd me direct duidelijk. Het verhaal vervolgt zich met het ik-personage Femke. Femke is de weg een beetje kwijt. Bedrogen door haar man proberen ze samen de boel te redden en het hele gezin verhuist. Het boek bestaat uit twee delen en in dit eerste deel maak je kennis met de perikelen van Femke en haar gezin, haar zus Mein met haar eigen restaurant en daar komt dan natuurlijk de Midlifeclub.
Alies, Loubna en Demi zijn personages waarvan je blijft denken: ‘wie zijn het nu eigenlijk precies?’Waar de één stoer is, is de ander meer van het spirituele en de yoga en allen delen ze de passie voor de motor waarmee ze jaarlijks naar de Vigne in Frankrijk toeren om daar hun eigen ‘verborgen vrouw’ weer op te zoeken. Lees: doen waar je zin in hebt en vooral ook los gaan.
Maar vooral ook: wie was Hazel en waar is ze? Wat is de connectie met Femke? Hazel blijft als een rode draad verweven in het gehele verhaal en langzaam maar zeker kom je steeds wat meer te weten over wie ze is en wat er gebeurd kan zijn. Belt hanteert een kundige pen, weet qua taalgebruik en humor me ook aan het lachen te maken en het geheel leest gewoon heerlijk weg. De situaties zijn heel herkenbaar maar ook juist absoluut niet, ik hou daar zo van.
In het tweede deel, wat zich afspeelt in Frankrijk, zijn de vrouwen dus op zichzelf aangewezen en geeft een ieder zijn eigen invulling aan het tot zichzelf komen, leert Femke ze beter kennen. Er wordt gewandeld, gekookt, gedronken, geklommen en gejaagd. Vriendschap, wantrouwen, bedrog en liefde. Zoeken naar jezelf, en blijven zoeken naar Hazel. Feest maken, wijn, goed eten, onderlinge dialogen en een meer dan prachtige omgeving zijn de ingrediënten die me aan het verhaal gekluisterd houden. De muziekfragmenten zijn voor mij jeugdsentiment, ik geniet en kan ze zo meebrullen.
Richting einde loopt de spanning op en de boog raakt steeds strakker gespannen. Her en der misschien wat ongeloofwaardig? Ik denk het wel maar het doet niks af aan het leesplezier. Op het puntje van mijn stoel volg ik de bizarre ontwikkelingen en sla uiteindelijk het boek met een voldane zucht dicht.
Pracht van een debuutroman, aansluitend bij mijn eigen leeftijd maar voor alle leeftijden meer dan geschikt. Het volgende boek wat komen gaat, staat gewoon nu al op mijn lijstje.
Noor krijgt bij het van Gogh museum in Amsterdam de baan als conservatator aangeboden en die kans pakt ze dan ook. Ze verhuist voor doordeweeks dan van Itteren ( bij Maastricht) naar Amsterdam . Haar vriend Ewald vind het maar niks dat ze alleen maar in het weekend thuis is. Hij en haar ouders vinden het maar niks deze drastische stap van haar. Kiki haar jongere zus die wild en onbezonnen is werkt voor een kunstenaar Jef Koons. Zijn werk komt naar Amsterdam.
Joost een studievriend van Noor werkt als adviseur voor het rijksmuseum en is tevens archeoloog en kunsthistoricus.
Ze betrekken met z’n drieën een pand aan de Herengracht. Thuis wordt er niet over het werk gesproken . Dit is een regel die ze hebben ingesteld en daar houden ze zich ook aan. Noor stuit op een groot schandaal in de kunstwereld en moet haar vrienden er buiten houden hoe moeilijk dit soms ook is.
Het verhaal “Drie vrienden ,een huis ( en een klusjesman) wordt verteld vanuit het oogpunt van Noor. Je begint eraan en je zit meteen in een chicklitachtige setting . Hoe verder je in het verhaal komt is het toch wel iets meer dan zomaar een chicklit.
Liefde,jaloezie,kunst en geluk zijn wel de belangrijste ingrediënten die in dit verhaal verwerkt zitten. Tim is een collega van Noor en hij zorgt wel dat de spanning in het verhaal opgevoerd wordt en ook voor emotie zorgt. Hij is wat mij betreft achteraf gezien wel een persoon die zeer belangrijk is geweest voor het verloop van het verhaal.
De schrijfstijl van Astrid Harrewijn is vlot leesbaar met geen moeilijke zinnen. Het is een heerlijke feelgood chiclit geworden waar ook nog een leuke dosis humor zit verwerkt.
Het verhaal heeft een logische opbouw en hoe het verloopt heeft me toch verrast.
Clare Mackintosh werkte jarenlang binnen de politiewereld. In 2011 begon ze als freelancejournalist en inmiddels is ze fulltime schrijver.
Haar debuut Mea Culpa was direct na verschijnen een grote hit in Engeland en wordt omschreven als een sensatie.
Cover:
Een (nacht)vlinder voor een beregend raam. Mooie kleuren, ik zou hem op uiterlijk direct oppakken.
Achterflap:
Wanneer een alleenstaande moeder de hand van haar zoontje even loslaat, gebeurt het ondenkbare: hij rent de straat over en wordt aangereden door een auto. De bestuurder rijdt door.
In een fractie van een seconde verandert Jenna’s wereld in een nachtmerrie. Om de vreselijke waarheid te ontlopen verhuist ze naar een afgelegen plek aan de kust in Wales, maar de herinneringen, angsten en rouw zijn allesoverheersend.
Inspecteur Ray Stevens leidt het onderzoek naar de dader. Vastbesloten om tot de bodem van de zaak te komen, zet hij zowel zijn professionele als zijn persoonlijke leven op het spel. Intussen wordt Jenna ingehaald door haar verleden, met alle verwoestende consequenties van dien…
Mening:
Wanneer je zo’n boek als debuut neer weet te zetten dan neem ik toch wel mijn bescheiden petje voor je af hoor. Het start allemaal met een direct pakkend proloog. De schrijfstijl is prachtig, de emotie komt gelijk bij je binnen en de toon is gezet.
Je maakt aan de ene kant kennis met het team van de recherche, met hoofdpersonages Ray en Kate. Daarnaast beland je in de ik-vorm in de belevingswereld van Jenna Gray. De personages zijn meer dan uitstekend uitgewerkt en vooral het persoonlijke verhaal van Jenna wist me het verhaal in te zuigen. Switchend van het heden naar het verleden kom je op subtiele wijze steeds wat meer te weten. Althans, dat denk je.
Waar in het eerste gedeelte van het verhaal de zaken wat voortkabbelden en de romanfactor voor mij soms wat te hoog lag, kwam daar dan met een knal de meer dan verrassende wending waar ik bijzonder blij van werd. Bam!
Nieuwe personages doen hun intrede, de ene sympathiek, een ander eng en walgelijk. Maar een ieder met een geweldige uitdieping. De spanning loopt nu op en Mackintosh weet geweld met een wel zeer beeldende pen neer te zetten. Met een klomp in mijn maag zat ik de bladzijdes op te vreten. Naast de uitdieping van de personages zie je ook met gemak de wereld voor je waar men zich in bevindt, alsof ik in een film zat.
Het plot zit in zijn geheel meer dan goed in elkaar. Ondanks de voorspelbaarheid met betrekking tot het einde, echt een genot om te lezen.
Conclusie:
Deze psychologische thriller bevat vele facetten op relationeel gebied. Waar het verhaal misschien eerst wat traag op gang kwam, volgde daar de spectaculaire plottwist en liep de spanning op. Dit boek bevat pakkende personages, complexe relaties, geweld, uiteindelijk spanning en het verhaal in zijn geheel zit gewoon echt goed in elkaar. Wat mij betreft een aanrader!
Een verlaten landschap met een lichaam op de voorgrond en in de verte iemand die weg loopt? Interessant, zeker door de tekst “De trillersensatie uit Zweden”. Dat maakt dat je hem oppakt om de achterflap te lezen.
De achterflap:
‘Memento’ van Emelie Schepp is een Scandinavische thriller voor de liefhebbers van Lars Kepler, Stieg Larsson en Jo Nesbø. Vluchtelingen, Chili, Zweden en een verborgen verleden zijn de ingrediënten van deze ijzersterke thriller.
Zomer, 1986. Een jong meisje wordt wakker in het ziekenhuis. Ze heeft geen idee hoe ze daar terecht gekomen is.
2012: In Zweden wordt het hoofd van de immigratiedienst vermoord. Alle sporen leiden naar een kind als dader. Officier van justitie Jana duikt in de zaak en dat brengt bij haar gruwelijke herinneringen aan haar eigen verleden boven. Wat gaat er schuil achter de nu zo sterke Jana? En is zij eigenlijk wel te vertrouwen?
‘Memento’ was direct na verschijnen een grote hit in Zweden. (bron: Uitgeverij De Fontein)
Het verhaal:
Het hoofd van de immigratiedienst wordt dood gevonden door zijn vrouw en hoewel zij kinderloos zijn wordt er toch een vingerafdruk van een kind gevonden bij een openstaand raam. De inspecteurs staan voor een raadsel, zeker als er niet veel later een vermoorde jongen wordt gevonden tezamen met het moordwapen. Officier van Justitie Jana werkt nauw samen met de rechercheurs en bij de autopsie op het vermoorde kind doen ze een ontdekking die haar leven op de kop zet.
Daardoor heen loopt het verhaal van een klein meisje die wordt getraind voor afschuwelijke doeleinde.
Mijn mening:
Het verhaal is in twee verhalen opgesplitst. Het ene verhaal speelt in het hier en nu en het andere verhaal speelt in het verleden. Doordat het verleden cursief wordt verteld is dat goed te volgen en raak je niet in de war.
De rechercheurs Mia en Henrik worden redelijk goed uitgewerkt. Mia die een hekel aan Jana heeft en een chronisch geld probleem. Henrik die het moeilijk vind om de balans te vinden tussen werk en privé. Maar heel snel is duidelijk dat Jana de hoofdpersoon is. Ze wordt uitermate goed neergezet en haar demonen uit het verleden komen langzaam en geloofwaardig uit de kast. De keuzes die zij maakt, de (soms buiten het boekje om) acties die ze uitvoert zijn volledig te begrijpen, maar laten je wel met vragen zitten geduurde het verhaal.
Het duurt even voor er echt vaart in het verhaal zit maar zo rond de helft van het boek begint het dan eigenlijk echt. Dan beginnen ook langzaam de puzzelstukjes in elkaar te vallen. De combinatie van het gewone en het cursief geschreven gedeelte is op zich snel duidelijk maar laat nog genoeg ruimte over voor verrassingen en een paar mooie onverwachtse wendingen.
Het einde is open en laat ruimte voor een vervolg. Wat ik zeker niet erg zou vinden want ik had na het dichtslaan nog aardig wat vraagtekens. Mede door de huidige situatie m.b.t. vluchtelingen en dergelijke zat er ook een mooi maatschappelijk aspect in het boek waar ook zeker in een vervolg nog wel wat mee gedaan kan worden.
De eerste negen maanden verbleef Aloka in een weeshuis in Kerala.
Daarna werd ze geadopteerd door een Belgisch Nederlands echtpaar en groeide grotendeels op in de Kempen.
Ze kreeg de passie voor het schrijven mee via ‘de adoptiegenen’ van haar vader.
Die was naast redacteur – vertaler- ook jeugdboekenauteur bij Standaard uitgeverij.
Ze ‘beloofde’ haar vader om ook te gaan schrijven.
En daar ging ze voor!
Tijdens de middelbare schoolperiode deed ze vaak mee aan gedichten- en verhalenwedstrijden waarmee ze prijzen won.
Pas toen ze 26 was – en ver na het pijnlijke verlies van haar adoptievader – schreef Aloka haar levensverhaal neer, en kwam tot de ontdekking dat het niet bij enkele A4tjes bleef.
Een proeflezeres, die het met veel enthousiasme las, motiveerde haar dit te laten lezen door een uitgever.
Om het boek iets minder persoonlijk te maken, kleurde Aloka het verhaal nauwkeurig in met een fictief randje.
‘Verweesd’ 2010 werd haar sterk autobiografisch getinte debuutroman. ‘Fotomodel gezocht’ 2011 Young adult thriller over de schaduwzijden van social media. ‘De passiecoach’2012 ging dit voorjaar inmiddels in 3de druk met als thema: ‘hoe ver ga jij voor je kicks?’ ‘Avondmasker’ 2013 ‘Onderhuids’ 2014 Deflo & Liefrink mei 2014 (bestseller zomer 2014) Bron: http://www.alokaliefrink.com
1: In 2010 kwam je debuut roman uit waarna je overstapte naar ya en daarna naar thrillers. Was dit bewust of had je het gevoel dat dat altijd al jouw weg moest zijn?
Met Fotomodel gezochtwilde ik jongeren bewust maken van de schaduwzijden van social media. Hoe belangrijk het is om daar omzichtig mee om te springen. Niet alleen jongeren zijn vatbaar voor deze media, maar ook volwassenen hebben vaak er vaak geen notie van dat social media – bij ondoordacht gebruik- schadelijke gevolgen kunnen hebben. (Dit boek gaat in herdruk.)
2: Na de samenwerking met Deflo kom je nu met een solo thriller, was de duo thriller daar een opstapje voor?
Zeker niet! Vóór de samenwerking met Deflo had ik al eerder vier boeken gepubliceerd. (Waarvan drie thrillers.) De professionele belangen tussen mij en Luc liepen uiteen en daarom koos ik er héél bewust voor om weer solo verder te gaan.
3: Lees je zelf ook veel thrillers of heb je een ander favoriet genre? En eventueel een favoriete auteur?
Als thrillerauteur lees ik vooral thrillers. Enkele favorieten? Judith Visser, Saskia Noort, Esther Verhoef… . Ik lees het liefst thrillers van eigen bodem omdat ik vertalingen meestal niet zo ‘écht’ vind. Ik leer ook veel uit de Nederlandse grammatica. Verder lees ik veel researchboeken om mijn ‘dader’ en ‘hoofdpersonages’ zo reëel mogelijk neer te schrijven.
4: Hoe vind je het dat de Vlaamse auteurs nog steeds slecht vertegenwoordigd zijn in de Nederlandse boekwinkel? Terwijl we “dood gegooid” worden met Scandinavische auteurs?
Jammer. En ergens ook begrijpelijk omdat de Vlaamse taal anders is dan de Nederlandse, alleen al op grammaticaal vlak. Voor Nederlanders daarom misschien minder toegankelijk?
5: Als je schrijft gaat dat dan op een bepaalde manier? Bijvoorbeeld in complete stilte of juist met goede muziek erbij?
Dat hangt af van het moment. Wanneer ik aan research doe, liefst in volstrekte stilte omdat ik dan moet ‘studeren’. Corrigeren en herlezen vraagt veel focus en daarom scherm ik me ook tijdens deze taak liefst af van alle geluid en social media. Wanneer ik in goede ‘flow’ zit, en dat is heus niet elke dag zoals vaak wordt gedacht, dan schrijf ik heel graag op muziek die bij de passage past. Wanneer je jaarlijks publiceert, beoog ik toch wel 1000 woorden per dag. En dat vraagt discipline en energie. Aangepaste muziek geeft me energie. Wanneer ik lezers beantwoord, want dat vind ik net zo belangrijk als het behalen van deadlines, dan zet ik ook een leuk muziekje op.
6: Was het lastig om in je debuut roman het fictieve randje te kleuren?
Ja en nee. Dit deed ik om juridische redenen.
7: Hoe kwam je bij je solo-thriller aan het onderwerp? Moest je veel research doen?
Ja, best wel. Ik heb dan ook intensief samengewerkt met derden waaronder een psycholoog. Als auteur ben je politieagent, onthaalbediende, ICT’eretc… Alles moet ook o.a. verhaaltechnisch sluitend zijn en dat vraagt veel ‘puzzelwerk’. Als schrijver ben ik er van overtuigd dat je over een groot been-there–done-thatgehalte moet beschikken. En dat heb ik waardoor ik me beter kan inleven in mijn hoofdpersonage.
8: Blijf je op het “thriller-pad” of kunnen we verwachten dat je blijft switchen tussen genres?
Ik houd me graag bij thrillers nu deze goed in de markt liggen, en ik dit genre echt wel héél boeiend en spannend vind. Ik heb ook het lezerspubliek opgebouwd dat mijn genre ‘lust’ en daar kan ik niet zomaar van afstappen.
9: Je bent al vroeg begonnen met schrijven van gedichten en verhalen, maar “pas” op je 26e kwam je echte debuut uit. Was het daarvoor niet goed genoeg in je eigen ogen of was je nog moed aan het verzamelen?
Een sterk autobiografisch getinte roman – en zeker een debuut- vraagt veel inzet en levenservaring. De emotionele inzet om Verweesd neer te schrijven vergde veel van me als mens en daarvoor had ik als beginneling in 2010 nog tijd voor nodig. Ik heb altijd graag en veel geschreven, en daarom bleef het jarenlang bij gedichten. Maar poëzie ligt minder goed in de markt en ik moet er wel wat aan verdienen.
Onder het uitwerken van dit interview bereikte ons het bericht dat Aloka’s nieuwste thriller Voyeur verwacht wordt in september en dat de herdruk van Verweesd een feit is. Onze felicitaties gaan vast uit richting Aloka en we kijken er naar uit. En na dit interview hopen we jullie ook nieuwsgierig gemaakt te hebben.
Maarten is elf jaar als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Als nsb-kind is hij het mikpunt van pesterijen. Terwijl zijn oudere broer Walter aan het oostfront vecht, voert Maarten op school zijn eigen kleine oorlog. Dan wordt hij, tot grote trots van zijn vader, toegelaten tot de Reichsschule, een ‘Hitlerschool’. Terwijl heel Nederland gebukt gaat onder de verschrikkingen van de nazi’s, is Maarten voor het eerst sinds lange tijd weer gelukkig. Maar dan capituleert Duitsland en breekt voor Maarten pas echt de oorlog uit. Als hij negentien jaar is, krijgt hij een relatie met Hanne. Zij is fel antinazi en Maarten kan niet langer zwijgen over zijn verleden. Er is iets wat hij als dertienjarige heeft gedaan wat mogelijk grote gevolgen heeft… ELKE DAG EEN DRUPPEL GIF is een schitterend verhaal over een vader-zoonrelatie, uitsluiting en het verlangen naar liefde, en zet de lezer aan het denken over individuele keuzes die ook nu aan de orde kunnen zijn. Wilma Geldof is sinds 2010 fulltime schrijver, columnist en schrijfdocent bij onder meer schrijfschool ScriptPlus. Voor dit boek pleegde ze veel research en interviewde ze twee mannen, nu 84 en 85 jaar oud, die opgroeiden in een nsb-gezin. Het resultaat is een indringend portret van een overtuigd nsb-kind dat de pech had op te groeien in het verkeerde gezin op het verkeerde moment.(bron: http://www.paagman.nl)
Mijn Mening:
Realistisch en aangrijpend geschreven. Het is 1 verhaal die zich in drie periodes afspeelt, maar dat is prima te volgen en maakt het verhaal compleet en zeer indrukwekkend. Maarten is een perfect neergezet personage en zijn gevoelens, angsten, schuldgevoelens voel je door het hele boek heen. In zijn jonge jaren zijn drang om de liefde zijn vader te winnen en het gevoel gelukkig te zijn op de Reichsschulle. Later zijn schaamte voor waar hij in heeft gelooft en zijn onwil om te praten over die periode zijn mooi, geloofwaardig en overtuigend beschreven.
Doordat Maarten al jong werd geïndoctrineerd met het gedachtengoed van de nsb duurt het daardoor als hij wat ouder wordt langer voor hij het beeld kan los laten. Toch twijfelt hij ook in de oorlog en op de Reichsschulle al en dat wordt op een mooie wijze duidelijk gemaakt. De kinderlijke logica maakt dat je moet glimlachen en ter gelijke tijd een traan moet weg pinken.
Het ongeloof als de oorlog net afgelopen is en de wil om te geloven dat al die foto’s van concentratie kampen propaganda zijn is realistisch gebracht en je krijgt echt een medelijden met de jongen die niet beter wist op zo een jonge leeftijd.
Maarten vertelt uiteindelijk zijn verhaal aan zijn vriendin Hanna en de gebeurtenissen die daar op volgen en ontdekkingen over dingen die in de oorlog gebeurd zijn worden goed verwoord en geloofwaardig gebracht.
Met dit boek heeft Wilma een nog redelijk taboe onderwerp bespreekbaar gemaakt en ik zou elke middelbare school aanraden deze op de leeslijst te zetten.
Samenlezenisleuker 