*EbookWinactie gesloten* Win Truckergirl 1 en 2 van Cecilia Campos!

Daar zijn we dan met de winnaar van deze meer dan gave actie. Wat een te leuke gifjes zagen we weer voorbij komen! En na alle handelingen gedaan te hebben kwam daar ….

Carola Slappendel

uit de spreekwoordelijke bus rollen… Whoop stuur je ons je email-adres even via samenlezenisleuker@gmail.com ? Dan fiksen wij de rest…

Wij bedanken Cecilia Campos voor het mogelijk maken van de actie!

———————————————————————————————————————————————

En op deze mooie Tweede Paasdag komen wij met deze te gave exclusieve winactie, waarvoor een heule dikke dank aan Cecilia Campos herself! In Aalsmeer werd deel één een tijdje terug al gelezen. Recensie gemist? Klik dan even deze link:

Corina las: Trucker Girl-Cecilia Campos***1/2

En nu wordt deel twee gelezen waar de recensie natuurlijk nog van volgt… Maarrrr jullie maken kans op allebei de delen!!! Whoop is dat gaaf of is dat gaaf? Natuurlijk moet je daar wel een klein dingetje voor doen, let’s goooooo:

1: Like de Facebookpagina van Cecilia Campos via deze link:

Facebookpagina Cecilia Campos

2: Je bent lid van onze gezellige Facebookgroep Samenlezenisleuker… nog niet? Doe maar even via onderstaande link:

Samenlezenisleuker

3: Reageer met je leukste Trucker-gifje onder dit bericht in de groep. Vind je een gifje lastig? Dan mag een foto ook 😉

Piece of Koekie toch weer? We zullen op maandag 9 april de gelukkige winnaar bekend maken whoopppp 😀

Over Trucker girl – De weg kwijt :

Nina is een bad girl. Ze verleidt mannen en gebruikt ze voor haar seksuele avonturen. Als vrachtwagenchauffeuse staat ze zeker haar mannetje, maar toch is ze de weg kwijt. Als ze de mysterieuze Sebastian Strong ontmoet, is ze er zeker van dat ze hem zal kunnen verleiden tot één van haar sekscapades. Sebastian is echter niet van plan een van haar vele speeltjes te worden. Hij is van plan haar te veroveren en niet alleen voor een nacht.

Als ze geconfronteerd wordt met het feit dat zaken niet zijn zoals Nina dacht, moet ze beslissen wat de juiste weg is. Zal ze haar weg kunnen vinden? En wat wordt de eindbestemming? De weg vinden is moeilijk wanneer die onbekend is. Zal Sebastian haar op het juiste pad kunnen krijgen?

Over Trucker girl – Stuurloos :

De sekscapade 2.0 gaat door. En hoe!

In dit laatste deel van de Trucker Girl reeks groeit de turbulente liefde tussen de mysterieuze Sebastian en de temperamentvolle Nina tot ongekende hoogte, om vervolgens keihard naar beneden te storten. Komen de verwachtingen die ze van elkaar hebben uit of kunnen ze elkaar accepteren als de onvolmaakte mensen die ze zijn?

Blogtour-Karin las: Kleine moordenaar-Sophia Drenth****1/2

Met dank aan Sophia Drenth voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Sophia Drenth

Serie: De tweede Bloedwetten-bronvertelling

Uitgever: Staaldruk / Quasis

Aantal pagina’s: 116

Genre: Fantasy

Verschijningsdatum: 15 maart 2018

 

Over de auteur:

Het eerste boek van Sophia Drenths Bloedwetten, Bloedwetten: Vonnis, werd genomineerd voor de Hebban Award 2015 en won de Bastaard Fantasy Award. Luitingh-Sijthoff publiceerde haar verhaal Gedichten van licht en schaduw in de bundel Halloween Horror Verhalen en bij Quasis Uitgevers verscheen Zwart hart, een afzonderlijk leesbare Bloedwetten-bronvertelling.

( Bron: www.bloedwetten.com )

Cover:

Dat oogt best luguber! Niet per se mooi, maar dit maakt me zeker nieuwsgierig naar de flaptekst.

Achterflap:

De twaalfjarige Rafaël heeft één wens: van de tirannieke luimen van zijn vader worden verlost. Wanneer hij in de door waterpest getroffen straten van Hofstedes Scheepskwartier getuige is van een moord, lijkt het erop dat hij de ideale leermeester heeft gevonden. Maar hij komt bedrogen uit.

Kleine moordenaar vertelt het verhaal over de geboorte van Ravàn, de rebel onder de Ath’vacii.

Mening:

Kleine moordenaar betekende mijn kennismaking met Sophia Drenth. Hoe is het mo-ge-lijk dat er in maar 116 bladzijden een groots geheel met zoveel inhoud past? Petje af, wat een kunstwerk.

Op elk front weet Drenth me in te pakken. De omgeving, de sfeer; je ziet het en je voelt het. Het is mooi èn het is duister. Dit blijft kenmerkend voor de rest van het boek. Je wordt als lezer in een sneltrein gezet en passeert bij elk station een ander gevoel. Het verhaal van Raf doet gruwelen, doet walgen, doet je huiveren, maar weet je dus ook te ontroeren en vervult je ergens nog met hoop. De grens tussen goed en kwaad wordt daarbij af en toe genadeloos in een grijs gebied gebracht. Wanneer iets slechts voelt als gerechtigheid, oeioei.

Na alle mishandelingen thuis, ellende in het Scheepskwartier, wil Raf maar één ding. Worden als de Gemaakte. Een man die niet menselijk en bloeddorstig blijkt. Dat dit alleen waargemaakt kan worden in het Gemaakte land door moeder Meg’aa betekent voor het jochie nog een lange en bizarre weg te gaan. Een weg gevuld met bijzondere personages, met goede en passende dialogen, waarbij die voorzien van spreektaal gewoon ook natuurlijk weglezen.

En dan het eind….fantastisch gedaan en dit suddert nog even na. Nu wil ik nog maar één ding: als de donder het eerste deel van Bloedwetten oppakken, want mennn ik wil meer van dit!

“Soi Ath’vaccii”

Conclusie:

Schrijfstijl: 4.5

Spanning: 4.5

Leesplezier: 5

Originaliteit: 4

Psychologie: 4

Plot: 4.5

Vier en halve sterren voor Kleine moordenaar.

Karin Meinen.

Samen wachten op, om te recenseren…

Ow ow ow wat komen er weer mooie boeken ter recensie op de stapel!! Heerlijk toch allemaal, wij zijn weer super blij!! Lezen jullie mee?

** Op 4 april verschijnt bij Uitgeverij Achtbaan het indrukwekkende verhaal van Wim Aloserij, De laatste getuige. Zijn verhaal is opgetekend door Frank Krake en ligt als nummer één op de nog te lezen stapel in Noord-Holland. En wat mooi al die persoonlijke foto’s erbij 🙂

** Op 14 april verschijnt bij Uitgeverij LetterRijn de nieuwste thriller van Bianca Nederlof met de titel Ondenkbaar. Karin vond Ongrijpbaar erg goed en kijkt dan ook vanuit Drenthe zeer uit naar dit boek!

**Op 8 maart verscheen De rode magneet van Bertina Mulder en daar zit een gave Blogtour met Winactie aan vast. Whoop en wij doen mee samen met negen andere collega bloggers. In de week van 16 april mag onze recensie online, so stay tuned!!

Over De laatste getuige :

Wim Aloserij (1923) zwerft als kleine jongen door de straten van Kattenburg in Amsterdam om uit de handen van zijn drinkende stiefvader te blijven. Daar leert hij te overleven en ontwikkelt hij eigenschappen die tien jaar later zijn leven zullen redden.

Liggend op het dak van een rijdende trein ontvlucht hij de verplichte Arbeitseinsatz in Duitsland. Hij duikt onder bij een boer in West-Friesland en schuilt maandenlang in een kist onder de grond, tot hij bij een razzia wordt opgepakt. Na een verblijf in het beruchte Gestapo-hoofdkwartier in de Euterpestraat en het Huis van Bewaring aan de Weteringschans, wordt hij opgesloten in Kamp Amersfoort. Na enkele weken gaat hij op transport naar een relatief onbekend concentratiekamp in Duitsland: Neuengamme, bij Hamburg. Hij weet te overleven door zijn inventiviteit, levenskracht en wat hij op Kattenburg leerde.

Enkele dagen voor de bevrijding komt hij na een gruwelijke tocht met zevenduizend medegevangenen op de luxe oceaanstomer Cap Arcona terecht, in de baai van Lübeck en op twee kilometer van de kust. De bevrijding is nabij. Terwijl de geallieerden het Duitse leger op de wal tot overgave dwingen voeren jachtvliegtuigen van de RAF bombardementen uit op de schepen die in de baai voor anker liggen.

Op wonderbaarlijke wijze weet Wim het inferno te ontvluchten. Met niet meer dan vierhonderd andere gevangenen overleeft hij één van de grootste scheepsrampen aller tijden.

Op 94-jarige leeftijd is Wim de laatste overlevende die dit nog kan navertellen.

Over De rode magneet :

Vier astronauten, twee mannen en twee vrouwen, die naar Mars vertrekken om een nieuwe kolonie te starten. De mensen op aarde volgen de ontwikkelingen via het commerciële tv-programma ‘De Rode Magneet’, maar de beelden worden gemanipuleerd om de kijkcijfers hoog te houden. Wat is echt en wat niet? Voor- en tegenstanders van de kolonisatie roeren zich. Zijn de problemen die zich voordoen tijdens de reis een onfortuinlijk gevolg van de voorziene risico’s? Of worden ze opzettelijk veroorzaakt door een persoon, een organisatie of een land?

Over Ondenkbaar :

Amsterdam Pride, hartje zomer. Drie aanslagen, zesentwintig doden, tientallen gewonden. Ontelbaar veel levens zullen nooit meer hetzelfde zijn.

Een halfjaar later. Evelien probeert de band te herstellen met haar tweelingbroer, die sinds de aanslagen niet meer is wie hij was. Ondertussen voelt ze zich steeds meer in het nauw gedreven door een onbekende, die haar grimmige berichten stuurt. Wanneer er iets vreselijk gebeurt met een collega, vermoedt Evelien dat er iets niet klopt en ze is vastbesloten erachter te komen wat dat is.

Maar dan is het te laat en ze wordt voor een onmogelijke keuze gesteld.

Karin las: Trage paarden-Mick Herron****

Met dank aan Uitgeverij Prometheus voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Mick Herron

Uitgever: Prometheus

Oorspronkelijke titel: Slow Horses

Vertaler: Prometheus / Mario Molegraaf

Aantal pagina’s: 335

Genre: Thriller

Verschijningsdatum: 5 maart 2018

 

Over de auteur:

Mick Herron werd geboren in Newcastle en studeerde in Oxford, waar hij nu nog steeds woont.

( www.uitgeverijprometheus.nl )

Cover:

Het was in dit geval dan weer de titel die mijn aandacht trok. Ik hou van Londen, dit riekt naar spionage, dus op naar de achterflap.

Achterflap:

River Cartwright wordt gedumpt in Slough House, het afvoerputje van de Britse inlichtingendienst. Agenten die een missie hebben verknald, zoals hij, moeten hier onder leiding van de kleurrijke Jackson Lamb hun dagen slijten als pennenlikkers. ‘Trage paarden’, zo worden ze genoemd. Op een dag als River naar zijn werk gaat, wordt een jongeman gekidnapt. De gijzelnemers kondigen aan dat ze hem tijdens een livestream zullen onthoofden. Hiervan hebben River en de andere ballingen in Slough House gedroomd: eindelijk een nieuwe kans om zich te bewijzen. Maar hoe dieper ze in deze zaak duiken, des te verwarrender die wordt. Is het slachtoffer wel wie hij lijkt? En wat hebben de kidnappers te maken met een uitgerangeerde journalist?

Mick Herron voert in deze sensationele thriller bonte personages op, die stuk voor stuk een verborgen agenda hebben. Trage paarden is vanwege alle verrassende verwikkelingen, verbanden met de actualiteit en spotternij een ijzersterk begin van een ijzersterke serie.

Mening:

Zo dan! Wat een apart, bijzonder en origineel verhaal zet Herron hier neer. De opbouw is fantastisch. Herron introduceert de Trage paarden en weet beetje bij beetje de personages stuk voor stuk zó intrigerend neer te zetten, ze zijn ronduit geweldig. Wie is wie en hoe ver gaan de banden wel of niet onderling? Het is me een groot vraagteken en ik geniet.

De schrijfstijl is eigen en origineel en wel zo dat je werkelijk elke letter leest. Dit is geen boek waar je doorheen vliegt; regelmatig dacht ik in een warrig iets te belanden, om het vervolgens weer helemaal te snappen en me te verliezen in een volgend aspect wat zich aandient. Ik kan me voorstellen dat deze stijl je moet liggen en manman dit is echt mijn ding. Spanning wordt subliem gecombineerd met een groot gevoel voor humor, met politieke spelletjes, met terrorisme en al deze lagen laten je gewoonweg niet los. Uiteraard vallen er (onverwachte) doden; al met al genoeg stof waarbij Herron het web weer een stukje groter spint, en de spin zelf nog mooi verborgen weet te houden. Hoe mooi is het dan dat je ook nog af en toe even flink de verkeerde kant wordt opgestuurd. Meerdere keren weet het verhaal te wenden naar iets wat me wist te verrassen.

Dit boek pakte me op alle fronten in. Een intelligent en spannend verhaal, wat gewoon echt goed in elkaar steekt en dat je tussendoor ook hardop laat lachen. Met personages waar ik nog zó niet klaar mee ben! Ik hou nu gewoonweg van de Trage paarden én van de auteur Herron. Kom maar gauw met een volgend deel, want die pak ik op zeker op.

Conclusie:

Schrijfstijl: 4.5

Originaliteit: 4.5

Leesplezier: 4.5

Plot: 4

Psychologie: 4

Spanning: 4

Vier hele dikke sterren voor Trage paarden.

Karin Meinen.

Jac las: Zwarte lelies-Michel Bussi****

Over de schrijver:

Michel Bussi ( 29 april 1965), is geboren in Louviers , in de Haute-Normandie,waar veel van zijn boeken zich afspelen. Bussi is docent politieke geografie aan de universiteit van Rouen en onderzoeksdirecteur bij het Centre national de la recherche scientifique. Sinds zijn debuut in 2006 heeft hij  tien thrillers geschreven. Hij behoort in Frankrijk tot de best verkopende auteurs en is in het bezit van talloze literaire prijzen. Slechts twee boeken zijn in het Nederlands vertaald: Laat mijn hand niet los’en Zwarte lelies.

( Bron: https://it.wikipedia.org/wiki/Michel_Bussi )

Over het boek:

Drie vrouwen, drie feeën, drie heksen, drie sirenen of drie schikgodinnen, die de levensloop bepalen van stervelingen zoals deze een hoofdrol spelen in deze whodunit? Het lijkt bijna op een sprookje.

Het verhaal speelt zich af in Giverny, het Normandische dorpje waar alles impressionisme ademt, het dorpje dat dankzij Claude Monet aan de vergetelheid ontrukt is en waar zich in een tijdsbestek van 13 dagen, van 13 tot 25 mei 2010 een heus drama zal afspelen. Het bloed uit de ingeslagen schedel van Jérôme Morval kleurt het water van het beekje roze. Morval, een gerespecteerd oogarts, heeft  een kaart in zijn jaszak, een ansichtkaart van de Waterlelies met vier woorden, in drukletters: ELF JAAR. HARTELIJK GEFELICITEERD. En een bijgeplakt strookje met een citaat: ‘De misdaad van het dromen zou strafbaar moeten zijn’

Inspecteur Laurenç Sérénac, recent overgeplaatst naar Vernon, na stage te hebben gelopen op de afdeling kunst en antiekcriminaliteit in Parijs, wordt belast met het oplossen van de moord. Zijn adjudant is inspecteur Silvio Bénavides. Het slachtoffer, Jérôme Morval, had twee brandende passies, waar hij al zijn tijd en geld aan besteedde: schilderijen en vrouwen. Wat het eerste betreft, hij droomde ervan een Monet te bezitten. Zijn tweede obsessie betrof een onneembare vesting, de onderwijzeres van het dorp, Stéphanie Dupain, getrouwd met een waanzinnig jaloerse echtgenoot, had hij, met een obsessieve instelling, aan zijn rijtje jachttrofeeën willen toevoegen. Stéphanie Dupain met haar violette Waterlelie-ogen, met haar porseleinen huid, haar krijtwitte lippen en de zilveren linten in het haar… Zie hier de ingrediënten van een charmant, ruraal drama, met tintelende, blozende en verrimpelde hoofdrolspelers.

Conclusie:

Inspecteur Laurenç Sérénac is de scherpzinnige Jules Maigret, die aan de hand van zijn intuïtie en met behulp van het deduceren van feiten en gegevens, zijn best doet om de dader op te sporen. Sérénac is bepaald niet van steen en kan zijn beroepsmatige afstand maar moeilijk in de hand houden. Met alle gevolgen van dien.

Zwarte lelies is een ontwapenende, romantische, lichtvoetige thriller, met donkere tinten en een werkelijk fabuleus plot. Het verhaal is niet bijzonder spannend, doch gaat zijn gang met de aangename, trage tred van een lome wandelaar op een gloeiend hete zomerse namiddag. Zo duikelt de lezer langzaam maar zeker dieper en dieper in het leven van de drie vrouwen en tal van bijfiguren.

Het boek ontleent zijn kracht grotendeels aan de met veel liefde neergeschreven ontwikkelingen. Enigszins bevooroordeeld ben ik zeker. Als van Gogh en Monet fan is het een heimelijke verrukking om kleine details uit het leven van Monet en zijn ingewikkelde huishouding  te zien opduiken in het boek. Dat geldt tevens voor de beschrijving van het meermaals bezochte Giverny en zijn omgeving.

Het slot is onthutsend, beklemmend en explodeert recht in je gezicht èn in je hart en zal niemand onberoerd laten. Het tilt dit ingenieus geschreven boek in een klap naar een hoger niveau. Hoe ingenieus blijkt pas als je het boek neerlegt.

4 sterren.

Jac Claasen.

Wat lezen wij nu?

Karin leest:

Met dank aan Ambo | Anthos Uitgevers voor het recensie-exemplaar.

Over Kinderen van de rivier :

Memphis 1939. De twaalfjarige Rill Foss leidt met haar broertje en zusjes een zorgeloos leven in een woonark op de Mississippi. Maar wanneer Rill door omstandigheden de verantwoordelijkheid over het gezin krijgt, slaat het noodlot toe. De kinderen worden uit huis weggehaald en meegenomen naar een weeshuis. Daar zijn ze overgeleverd aan een wrede directrice en dreigt Rill haar broer en zussen kwijt te raken. Ze moet alles op alles zetten om dit te voorkomen.

South Carolina, heden. De rijke Avery Stafford leidt een bevoorrecht leven, maar een toevallige ontmoeting dwingt haar haar familiegeschiedenis onder de loep te nemen; er blijkt meer verzwegen te zijn dan ze ooit had kunnen vermoeden.

Kinderen van de rivier gaat over familiebanden en de verregaande gevolgen van geheimen. Deze aangrijpende roman is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van weeshuisdirecteur Georgia Tann, die kinderen uit arme gezinnen ontvoerde en verkocht aan rijke families.

Myrtle (15) leest:

Over Dr. Jekyll and Mr. Hyde :

The story of respectable Dr Jekyll’s strange association with ‘damnable young man’ Edward Hyde; the hunt through fog-bound London for a killer; and the final revelation of Hyde’s true identity is a chilling exploration of humanity’s basest capacity for evil.

Jac leest:

Over Bekraste zielen:

De halfbroertjes Clarence en Elliot wonen in een weeshuis sinds hun moeder door geweld omkwam. Hun veilige leven neemt een bizarre wending wanneer ze gegijzeld worden door Earl Sheridan, een veroordeelde moordenaar en psychopaat van het ergste soort. Het trio trekt door Californië en Texas, op de vlucht voor de autoriteiten. De jongens worden geconfronteerd met een groeiende stroom van geweld waar ze beiden totaal anders mee omgaan. De keuzes die ze maken zullen hun levens voor altijd veranderen, evenals hun onderlinge relatie.

Corina leest:

Met dank aan Uitgeverij LetterRijn voor het recensie-exemplaar.

Over Ziva :

Onderzoeksjournalist Ziva Berkowitz krijgt een tip over grootschalige fraude in een middelgrote Nederlandse gemeente. Ze besluit er dieper in te duiken en achterhaalt geheimen die ze beter niet had kunnen ontdekken. Iets wat klein leek blijkt van een gigantische omvang. Corruptie, witwaspraktijken, mishandelingen en liquidaties zijn aan de orde van de dag in de wereld die ze steeds verder weet bloot te leggen. Buiten haar diepgravende onderzoek om raakt Ziva ook betrokken bij een duistere familiekwestie, waarbij haar vermogende broer Yakov wordt afgeperst.

Als op een dag haar tipgever onder verdachte omstandigheden om het leven komt, raakt de zaak in een stroomversnelling. Een afgrijselijke moord is aanleiding voor rechercheur Johan Verhulst om zich nadrukkelijk met de zaak te gaan bezighouden. Maar ook Leo Klokman, producent van het televisieprogramma CrimeXplorer, stort zich op deze misdaad. Met zijn team neemt hij onverantwoorde risico’s die tot levensbedreigende gevolgen leiden.

Corina las: Ik weet alleen mijn naam nog-C.J Cooke****

Met dank aan Uitgeverij Harper Collins Holland voor het recensie-exemplaar

Auteur: C.J. Cooke

Uitgever: Harper Collins

Originele titel: I know my name

Vertaler: Ingrid Zweedijk

Aantal pagina’s: 352

Genre: Thriller

Verschijningsdatum: 6 maart 2018

Over de auteur:

C.J. Cooke is schrijver, dichter en redacteur. Ze doceert creative writing aan de universiteit van Glasgow. Ik weet alleen mijn naam nog is haar eerste psychologische thriller.

( www.harpercollins.nl )

De cover:

Ik hou van de kleurstelling, rustig en passend, zo groot de titel is niet echt mijn ding, maar hij triggert wel….

De achterflap:

Een vrouw wordt wakker op een strand, haar lichaam zit onder de schrammen en blauwe plekken. Ze heeft geen idee wie ze is of hoe ze daar terecht is gekomen. Ze wordt opgevangen door vreemden, en probeert er stapje voor stapje achter te komen wie ze is.

Een man krijgt een telefoontje: zijn vrouw is weg en heeft hun baby en peuter alleen thuis gelaten. Wanneer hij thuiskomt blijkt haar auto op de oprit te staan, ook haar mobiel, portemonnee en paspoort zijn er nog. Zijzelf is echter verdwenen.

Er wordt een landelijke zoektocht georganiseerd. Met de babycamera’s van het gezin blijkt te zijn geknoeid, iemand hield hen in de gaten. Wie heeft Eloïse meegenomen? Of is ze uit vrije wil vertrokken? Maar waarom zou ze de drie mensen die het meest van haar hielden in de steek willen laten?

Mening:

Cooke neemt je mee via niet te lange hoofdstukken door het verhaal via Eloïse, de man en een andere vrouw. Het begin is een beetje simpel en komt traag over, en je ergert je aan de man. Wat een flapdrol zo in eerste instantie, en dan opeens zit ik BAM in het verhaal. Was daar een keiharde plottwist? Nee niet per se, maar er is daar wel ineens een subtiele wending, een heel klein draaitje, en zit ik gekluisterd, want nu MOET ik weten wat er aan de hand is.

Doormiddel van flashbacks leer je Eloïse steeds beter kennen en heb je echt wel medelijden met haar, toch valt het ouderwetse kwartje niet gelijk om de “ontknoping” te kunnen voorspellen.

De andere personages leer je niet echt kennen, wat ik wel jammer vind, maar de verhaallijn van Eloïse maakt veel goed! En de ontknoping is geweldig. Nagelbijtend spannend? Nee. Maar onderhuidse spanning ten top. De laatste paar hoofdstukken waren wat mij betreft onnodig, maar ik kan me voorstellen dat een ander dat juist heel fijn kan vinden.

Conclusie:

Schrijfstijl: 3.5

Spanning: 3

Plot: 4.5

Leesplezier: 4

Originaliteit: 4

Psychologie: 4

Afgerond vier sterren voor Ik weet alleen mijn naam nog.

Corina Nieuwenhuis.

*Winactie gesloten*/Blogtour Bloedwetten-Kleine moordenaar van Sophia Drenth!

 

 

 

Goedemiddag, op deze zaterdag net voor Pasen hebben wij onze recensie geplaatst en hebben we een winnaar! Vele goede antwoorden stroomden onze mailbox binnen…. en na het loten is daar deze winnaar uitgekomen:

Natascha van Limpt

Gefeliciteerd en heel veel leesplezier! Stuur je ons nog even je adres gegevens? Het mail adres is al bekend dus na het mailen hoef je alleen maar bij de brievenbus te gaan zitten 🤗

Wij bedanken Sophia Drenth nogmaals voor deze toffe actie!

—————————————————————————————————————————————–

Afgelopen 15 maart ging de Blogtour omtrent Kleine moordenaar van start met een mooi artikel van Sophia Drenth herself…. Benieuwd? Klik dan even deze link:

Kleine moordenaar De aftrap

Daarna volgden al mooie recensies van verschillende collega bloggers en op 31 maart mogen wij de afsluiter verzorgen!! Whooooop gaaf hè? We willen alvast wel verklappen dat we meer dan enthousiast zijn over deze bronvertelling, en de Bloedwetten staan nu hoog op de NTL!

Maar wat nog gaver is, is dat jullie hem op die dag ook kunnen winnen bij ons…. Sophia Drenth thank you so much voor deze toffe actie! Maar ja, voor niets gaat de zon op en zo dus je moet wel iets doen om dit indrukwekkende fantasy boek te kunnen winnen.

Let’s gooooo:

Nummero uno:

Like de Facebookpagina Bloedwetten van Sophia Drenth via de volgende link:

Bloedwetten Sophia Drenth

Nummero dos:

Het eerste boek van Sophia Drenths Bloedwetten werd genomineerd voor de Hebban Award 2015 en won de Bastaard Fantasy Award. Wat is de titel van dit boek?

Stuur je antwoord naar: Samenlezenisleuker@gmail.com en vermeld even als onderwerp: Winactie Kleine moordenaar.

Hopsa, dat was het alweer…. Nieuwsgierig en wil je meer info over de auteur en haar schrijfsels? Neem eens een kijkje op haar website en klik hier:

Website Sophia Drenth

Wij wensen jullie allemaal heel veel succes en op 31 maart zullen we  onze recensie plaatsen én de winnaar bekend maken…. Watch us!!

Over Bloedwetten, Kleine moordenaar:

De twaalfjarige Rafaël heeft één wens: van de tirannieke luimen van zijn vader worden verlost. Wanneer hij in de door waterpest getroffen straten van Hofstedes Scheepskwartier getuige is van een moord, lijkt het erop dat hij de ideale leermeester heeft gevonden. Maar hij komt bedrogen uit.

Kleine moordenaar vertelt het verhaal over de geboorte van Ravàn, de rebel onder de Ath’vacii.

Samen praten met: Tomas Ross!

Wij lazen  nog niet zo lang geleden de afsluiter van de meer dan mooie trilogie van Tomas Ross: Het verdriet van Wilhelmina. Genoten hebben we en met dank aan Uitgeverij Cargo mochten wij deze grootse Nederlands auteur een paar vragen stellen. Whoooo gaaf of gaaf? En recensie gemist? Klik dan even deze link:

Corina las: Het verdriet van Wilhelmina-Tomas Ross*****

Het interview:

1: Je hebt al vele boeken geschreven, alleen en met een coauteur, heb je een favoriet in je eigen oeuvre?

Mijn debuut uit 1980 De Honden van het Verraad, Koerier voor Serajevo (1996) en de laatste Het Verdriet van Wilhelmina.

2: De laatste drie boeken die je uitbracht gingen over de tijd net na de oorlog en met terugblikken op de oorlog. Komt je interesse voor dat onderwerp doordat je zelf na de oorlog opgroeide?

Absoluut. Juist omdat ik er al was, maar geen idee had wat er toen gebeurde, net als de oorlog zelf waarin ik werd geboren. En ook wel omdat mijn vader zei dat die eerste na-oorlogse jaren chaotischer waren dan de vijf jaren bezetting.

3: Hoe lastig is het om feiten en fictie te mengen tot een
geloofwaardig verhaal, zodat mensen ( waaronder Corina bijvoorbeeld) gaan twijfelen aan de bekende geschiedenis? En is dat een bewuste keuze?

Het is vooral lastig om fictie te schrijven, terwijl je je moet houden aan de feiten. Want soms zou je wel willen dat die anders waren. Dat is het prettige van pure fictie, daar mag de auteur naar hartelust verzinnen. En geschiedenis lijkt wel bekend, maar veel is verdoezeld, archieven zijn weg of vernietigd of niet toegankelijk. Ik probeer dan zo plausibel maar ook zo spannend als kan een oplossing te vinden.

4: Is er nog een verhaal wat je “moet” vertellen als auteur?

O ja, goddank wel. En veel ook. De eerste, het volgende boek over de raadselachtige moord op het Haagse hoertje Blonde Dolly in l959.

5: Hoe anders is het schrijven van een verhaal nu in vergelijking met het begin van je carrière? Is er door social media bijvoorbeeld nu meer druk?

Nee, al is het wat makkelijker geworden om research te doen, omdat mensen nu na al die boeken makkelijker met me willen praten.

6: Als je geen auteur was geworden, wat zou je dan gedaan hebben?

Journalist of historicus.

7: Op een carrière als deze willen wij natuurlijk graag proosten… met welk drankje mogen wij met jou het glas heffen?

Een goed glas Schotse whisky. Of twee.

Wij bedanken Tomas Ross en Uitgeverij Cargo voor dit interview. Wat onwijs leuk om wat meer te weten te komen en hey, we lusten dan misschien geen whisky maar het wordt ons vast vergeven als we een glaasje wijn tegen de whisky aan klinken….. Cheers, op nog vele mooie verhalen!

Myrtle (15) las: Showstopper-Hayley Barker*****

Auteur: Hayley Barker

Oorspronkelijke titel: Show Stopper

Vertaling: Zosja Jonker

Serie: Tweeluik, Deel 1

Uitgever: De Fontein Jeugd

Aantal pagina’s: 416

Genre: Young Adult / NUR 285, 302

Verschijningsdatum: februari 2018

 

Over de auteur:

Hayley Barker is docent Engels op de middelbare school. Ze schreef Showstopper vanwege haar angst voor de toenemende haat en agressie tegen minderheden in Engeland.

( Bron: http://www.uitgeverijdefontein.nl )

Cover:

Ik vind de cover enorm gaaf, het goud met rood doet me gelijk aan het circus denken. “Strijd op leven en dood”, dat klinkt al erg spannend, ik wil direct beginnen met lezen. Op de achterflap staat nog “Als je De Hongerspelen goed vond, dan vind je Showstopper geweldig!”, nou dat is zeker waar. De Hongerspelen vond ik geweldig om te lezen en ik kan niet wachten op deel 2 van Showstopper.

Achterflap:

Als je De Hongerspelen goed vond, dan vind je Showstopper geweldig!

Koorddanseres Hoshiko is de sterattractie van de gevaarlijkste show van Engeland, waarin kinderen van minderheden moeten optreden met gevaar voor eigen leven. De blanke elite is dol op Het Circus. Hoe meer doden, hoe beter.

Wanneer Ben, zoon van een machtig minister, de show bezoekt, wordt hij op slag verliefd op Hoshiko. Haar indringende blik laat hem niet meer los. Kan hij haar redden uit deze gevangenis? En heeft Ben de moed het systeem aan te klagen dat zijn moeder in stand houdt?

Mijn mening:

Het boek begint met een erg spannende proloog, ik merk dat ik het gelijk al erg leuk vind en heel graag door wil lezen. Het perspectief verandert steeds van Ben naar Hoshiko, dit vind ik wel verfrissend een keer, want dat lees ik niet vaak, maar vind ik wel erg fijn en leuk. Wanneer het vanuit Bens perspectief vaak lijkt alsof Hoshiko hem niet kan uitstaan en alleen maar nijdige opmerkingen maakt, lees je vanuit Hoshiko’s perspectief weer de gedachtegang die daar achter schuilt. Dat is dus ook wat ik zo prettig vind aan een wisselend perspectief, ik kan me helemaal in de personage verplaatsen en ik snap waarom ze reageren zoals ze doen.

Ik vond het ook ontzettend mooi om te lezen wat ze in het circus allemaal voor elkaar zouden opofferen, de liefde en doodsangst wordt erg mooi beschreven. Iedereen is erg bang, maar toch zouden ze dat niet laten zien, omdat ze groot willen blijven voor de kleinere kinderen. En dan Ben die er achter komt dat het allemaal niet zo normaal is wat er gebeurt en dat de Droesems niet verschillen van de Zuiveren, en misschien nog wel veel normaler zijn dan de Zuiveren. Hoe Ben zich dan verzet vind ik erg dapper, daar is moed voor nodig.

Het is ook wel grappig dat het zich gewoon in de echte wereld in Londen afspeelt, misschien zelfs een soort ‘reality check’. Ik denk dat ik het leukst aan het boek toch wel de emotie vond, de verschrikkelijke situatie waar de Droesems in zitten, maar zich niet klein laten krijgen en gewoon nog met elkaar kunnen lachen, de opofferingen van zowel Ben thuis, als Hoshiko in het circus, de doodsangst en de enorme liefde. Zolang ze elkaar maar hebben komt alles goed.

Conclusie:

5 sterren voor Showstopper.

Myrtle Meinen.