Weten jullie nog dat wij af mochten trappen bij de Blogtour van P.I.D.? Nee? Klik dan de meer dan enthousiaste recensie van onze Karin nog even aan via deze link:
Blogtour-Karin las: P.I.D. -Bronja Hoffschlag*****
En dan mochten wij ook nog eens een vragenrondje doen met deze veelzijdige auteur!! Whooooooo 😀
Het interview:
1: Na eerder verschenen thrillers nu een roman. Vanwaar de ommezwaai?
Het was een beetje een samenloop van omstandigheden. 2014 en 2015 waren echt tropenjaren. Met het schrijven en mijn kantoorbaan werkte ik zeven dagen per week 12 tot 15 uur per dag en dat gaat je opbreken. Mijn vitamine D waarden waren op een gegeven moment zo laag dat de huisarts dreigde me te laten opnemen. We hebben brand gehad onder ons huis, waarbij we gelukkig net op tijd wakker werden gemaakt door een van de hondjes. Anders hadden we het niet eens kunnen navertellen. Toen we daar een beetje van waren bijgekomen, overleden in een paar maanden tijd drie van onze huisdieren. Alles bij elkaar was het teveel en ik belandde in het voorjaar van 2015 in een depressie. Ik rondde nog wel De Skinner Methode af, maar daarna heb ik maanden in een zwarte tunnel gezeten. Zodra ik daar een beetje uit begon te krabbelen, wilde ik gewoon heel graag back to basics: schrijven alleen voor mezelf, zoals het was toen ik aan De Dode Kamer werkte en niemand wist wie ik was. Gevoelsmatig kon dat alleen met een project waar niemand het bestaan van afwist. In december 2015 ben ik P.I.D. gaan schrijven, hoewel ik toen nog niet had bedacht dat het een roman zou worden. Ik kies het genre altijd pas als een manuscript af of bijna af is. In dit geval paste roman beter dan (psychologische) thriller, hoewel die invloeden er wel in zitten.
2: De eerste recensies voor P.I.D. zijn lovend (ook die buiten de Blogtour) hoe spannend was en is dit na de successen van de thrillers voorafgaand aan P.I.D.?
Ja, echt super! Ik ben helemaal blij. Recensies zijn altijd spannend. Ik denk niet dat dat ooit verandert. Misschien wordt het juist per boek alleen maar spannender, omdat je als auteur wilt groeien en dan natuurlijk niet van je lezers wilt horen dat je eerste boek meteen het beste was. Je hoopt natuurlijk altijd dat je lezers zien hoeveel tijd, research en bloed, zweet en tranen er in een boek zitten.
3: Wat is je eigen connectie met The Beatles?
Behalve dat ik archiefdozen vol research over ze heb, verrassend weinig. Uiteraard staan hun platen in de verzameling en ze worden ook wel gedraaid. De Beatles hebben veel muziek gemaakt die ik goed vind, maar ik ben geen fan.
4: Elk personage wist wat los te maken en wist indruk te maken. Zaten deze personages vooraf al in je hoofd of ontwikkelden deze zich ook tijdens het schrijfproces?
De belangrijkste personages in dit boek zijn gebaseerd op bestaande personen, dus de blauwdruk was er in dit geval al voor een groot deel. Het was voornamelijk een kwestie luisteren, observeren en analyseren. Dat had ik al jaren gedaan voordat ik begon met het schrijven van dit boek, dus ik kende de karakters door en door toen de eerste zin op papier kwam. Het was even zoeken naar het juiste vocabulaire voor ieder personage, omdat mijn informatiebronnen allemaal Engelstalig zijn. Daarvoor heb ik uit mijn directe omgeving geput. De echte ‘Beth’ bijvoorbeeld, deed me qua karakter en lichaamstaal een beetje aan mijn oma denken, dus zij praat in het boek zoals mijn oma deed.
5: Dat hier de nodige research aan vooraf ging was wel duidelijk, petje af. Hoe ontstond P.I.D. en hoe lang heeft het geduurd voor het af was?
Het basisidee stamt uit de zomer van 1999. Ik was in Engeland op een feestje. Door een kennis werd ik voorgesteld aan een oude man die daar ook was, en die in de jaren ’60 en ’70 als bodyguard voor de Rolling Stones had gewerkt. Hij vond het leuk dat ik als zeventienjarige geïnteresseerd was in zijn oude werk en hij had veel te vertellen. Op een gegeven ogenblik kwam het gesprek op de Beatles en vroeg hij me of ik wist dat Paul McCartney een bedrieger was. De echte Paul zou zijn overleden bij een auto-ongeluk in november 1966 en vervangen door een lookalike. Het was een bizar verhaal dat me niet meer los liet. Vanaf dat moment heb ik ruim 16 jaar af en aan research gedaan. In december 2015 ben ik eindelijk begonnen met schrijven en 15 maanden later was het af, dus alles bij elkaar heb ik er bijna 18 jaar aan gewerkt.
6: Je bent ook tekstschrijver voor de metalband Burning. Hoe anders is dit en is dit goed te combineren? ( Lezen ze je boeken ook? *grinnik* )
Songteksten schrijven is een vak apart en heeft nauwelijks raakvlakken met boeken schrijven. Sowieso moet de tekst in het Engels zijn, het moet rijmen en je moet een volledig verhaal vertellen in ongeveer 3 minuten. Het is prima te combineren met al mijn andere werk, omdat het relatief heel weinig tijd kost. ‘Razors and Reasons’ schreef ik in twintig minuten. Bij ‘Anthem of the Lost Souls’ duurde het langer, omdat het een conceptnummer is van 13 minuten waarin drie losse liedjes zitten, spoken worden terugkerende instrumentale delen. Het laatste gedeelte stond al, dus ik moest een begin en middenstuk schrijven dat bij dat einde paste. Als ik mijn tekst heb ingeleverd, gaat de band repeteren, touren en opnemen, maar daar heb ik natuurlijk allemaal geen werk aan. Het is eigenlijk een ideale situatie voor mij: ik maak alle leuke dingen van dichtbij mee, ik heb totale vrijheid qua teksten en iemand anders gaat in de spotlight staan. En het zijn hartstikke fijne gasten om mee te werken. Het zijn niet allemaal lezers, maar zanger Hugo Koch en zijn vrouw Ellen lezen mijn boeken altijd. Hugo vroeg me als tekstschrijver toen hij Snuff had gelezen.
7: Welk boek van eigen hand ben je zelf het meest trots op?
Toch op P.I.D.. Gedurende mijn research heb ik heel mooie en bijzondere mensen leren kennen en ik ben er trots op dat zij mij het vertrouwen hebben geschonken om hun verhaal te mogen vertellen.
8: Als je schrijft is dat dan in complete rust of mag er een muziekje opstaan?
Er is niets dat mij zoveel afleidt als complete rust. Ik moet muziek op hebben staan, anders word ik afgeleid door ongeveer ieder geluidje in huis. Met vijf huisdieren en een man is er altijd wel iemand die geluid maakt. Om me af te sluiten heb ik altijd een koptelefoon met muziek op en staat mijn bureau tegen de muur, zodat ik niet naar buiten kan kijken. Daarnaast gebruik ik muziek om mijn personages vorm te geven. Ze hebben allemaal een eigen soundtrack, die past bij hun karakter. Het helpt me om me in te leven en te voelen wat zij voelen.
9: Wat kunnen we in je eigen boekenkast vinden?
Mijn eigen boekenkast is heel divers. Ik heb een heel brede interesse en lees ook heel breed, helaas alleen niet meer zo veel als ik zou willen. Ik heb heel veel werk van de Beat Generation-schrijvers, zoals Allen Ginsberg, Jack Kerouac en William S. Burroughs en rijen vol met typische hippie-literatuur, zoals Herman Hesse. Verder voornamelijk klassieke literatuur van all over the world, boeken over psychologie en biografieën over mensen uit de muziekindustrie, seriemoordenaars, it-girls van de jaren ’60 en ’70 en iedereen die ik verder interessant vind. En ik heb 1 zielige rij thrillers en fantasyboeken. Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik alleen boeken bewaar die ik ooit wil herlezen of die sentimentele waarde hebben. De meeste geef ik weer weg als ik ze uit heb.
10: Je hebt met je man een eigen uitgeverij, hoe moeilijk is dat te realiseren?
Het kost veel tijd en het is hard werken, maar zolang je dezelfde visie en een duidelijke taakverdeling hebt is het goed te doen. Sinds 2015 worden we bijgestaan door Natasja, die ons veel werk uit handen neemt.
11: Als je een co-auteur zou mogen kiezen, wie zou dat dan zijn en waarom?
Als ik heel eerlijk ben: niemand. Ik ben geen teamspeler wat schrijven betreft. Mijn man en ik zijn onze uitgeverij begonnen, zodat ik nooit te maken krijg met mensen die zich bemoeien met de inhoud van mijn boeken en ik mijn volledige artistieke vrijheid heb. Ik heb ook geen meelezers, zoals veel collega’s wel hebben. Zolang ik aan een manuscript werk, is het van mij en blijft iedereen er heel ver bij uit de buurt, totdat de laatste versie precies is zoals ik hem wil hebben. Mijn redactie houdt zich alleen bezig met typ- en taalfouten. Inhoudelijk bemoeien ze zich nergens mee. Als je meelezers en een redactie al niet trekt, moet je al helemaal niet aan een co-auteur beginnen.
12: Bij ons in de groep wordt graag een wijntje gedronken tijdens het lezen. Wat is jouw favoriete drankje tijdens het lezen en/of schrijven?
Ik drink eigenlijk alleen koffie en water, in de zomer soms ijsthee. Alcohol drink ik bijna nooit. Ik heb fibromyalgie en chronische hoofdpijn, en als ik alcohol drink of veel suiker binnenkrijg heb ik meer pijn, dus dat vermijd ik zoveel mogelijk.
Een hele dikke dank aan Bronja voor haar persoonlijke en te leuke antwoorden!
Zijn we weer heel trots oftewel trost op! 🙂
Samenlezenisleuker 