Met dank aan Agemo Uitgeverij voor het recensie-exemplaar.
Auteur: Bronja Hoffschlag
Uitgever: Agemo
Serie: Project X Trilogie Deel 2
Aantal pagina’s: 582
Genre: Psychologische Thriller / NUR 305
Verschijningsdatum: augustus 2015
Over de auteur:
In november 2013 verscheen de psychologische thriller De Dode Kamer, het eerste deel in de Project X Trilogie, dat lovende recensies kreeg en in 2014 de Hebban Debuutprijs won. In juni 2014 verscheen de thrillernovelle Snuff, een stand-alone. In augustus 2015 zag De Skinner Methode, het tweede deel in de Project X trilogie, het levenslicht. Later dat jaar bereikte ‘DSM’ de eerste plaats in de Hebban Leesclub Hall of Fame met een score van 9,7. In 2017 verscheen de eerste roman, P.I.D., gebaseerd op waargebeurde feiten. Het laatste deel van de Project X Trilogie zal eind 2019 verschijnen.
( Bron: http://www.bronjahoffschlag.nl )
Achterflap:
“Je hebt ze over me horen praten. De anderen. Je hebt de verhalen gehoord en geloof me, ze zijn allemaal waar. Allemaal. Ik ben de jager… Het monster… Slechts menselijk, totdat het beest loskomt uit zijn ketens en de duisternis hem tot zich neemt. Welnu, het beest is los en hij komt voor je…”
De Nederlandse architect Misha Larsen zit sinds zijn veroordeling wegens doodslag in een Amerikaanse staatsgevangenis. Slechts een handvol mensen weet dat hij in werkelijkheid op een wraakmissie is en een dodenlijst afwerkt. Door onvoorziene omstandigheden ziet Misha zich gedwongen om een pact te sluiten met seriemoordenaar Donald Skinner om ook de volgende naam van zijn lijstje te kunnen schrappen, maar lang niet iedereen is gecharmeerd van zijn nieuwe bondgenoot en Misha is niet de enige met een ‘Plan B’.
Ondertussen verdiept zijn broer Lennart zich op Misha’s verzoek in het verleden van Skinner en stuit daarbij op schokkende gebeurtenissen, waarbij feit en fictie naadloos in elkaar overlopen. Vastbesloten gaat Lennart op zoek naar de waarheid achter de legende. Hij komt erachter dat sommige dingen beter begraven hadden kunnen blijven, wanneer zijn research hem steeds terugleidt naar de man met wie het ooit allemaal begon: sekteleider Macchias Dawson, die zelfs vanuit het graf aan de touwtjes lijkt te trekken.
Mening:
Ik blijf me verbazen over deze serie en verbazing dekt tegelijkertijd de lading ook weer helemaal niet want je ervaart zó veel meer dan dat. Wat is dit toch een onvoorstelbaar goed geschreven en neergezet complex verhaal gevuld met personages die je alle kanten op weten te slingeren.
Ik kan allereerst niet wachten om verder te gaan met Misha, Lennart en Skinner want dat is wat je wil na De Dode Kamer, dóór. En natuurlijk wordt dit loeihete draadje weer opgepakt, maar het gebeurt vooral ook weer op zo’n andere wijze dan ik gedacht had!
Het verleden komt uit verschillende lijnen aan bod, komt naar boven of wordt bovengehaald, en hoe. Het spitwerk van onmisbare side-kicks geeft je een heel beeldend terugkijkluik op gebeurtenissen die verder gaan dan een sekte. Eng en zorgelijk met een grote Z, dat is het. Wat ook eng is? Skinner als kind. Hoe is het mogelijk een personage zo onmundig goed uit te diepen ook; kom ik toch nog weer even op dat stukje verbazing.
Komt het gevangenisgebeuren dan niet meer aan bod? Zeker wel, en gelukkig ook want dit blijft toch ook echt een favoriet onderdeel van het geheel. Die wereld en de invulling van die wereld ook. De steengoede dialogen, de kat- en muis spelen, want spelletjes zijn dit niet meer: het is letters vreten.
En dan…hebben we daar de ik-persoon waar ik zo niks mee heb eigenlijk maar die me tegelijkertijd óók weer weet te boeien. Oeh, dit is schakelen en het is dubbel. Je wéét gewoon dat dit stuk ellende, dat dit stuk diepe grauwigheid met wat roze randjes niet voor niks gebracht wordt en eigenlijk wil ik er niet in mee. Dat verandert al snel naar: oké de rest is even achtergrond maar ik zit er weer middenin.
En net wanneer ik denk: er mag nu wel weer wat richting de andere personages gebeuren, komt daar dan DIE plotwending. Ik geloof mijn ogen niet, lees opnieuw, NEE dit kan niet, lees opnieuw en verwens mijn wens ‘er mag wel wat anders gebeuren’. Je mag niet vloeken maar ik doe het stiekem wel. Het is een beetje verdoofd doorlezen, ondergaan wat dit met het verhaal en de andere personages gaat doen en als je dan denkt dat je het gehad hebt? Welnee! Wat een eind en ik ben zooooo blij dat ik niet zo lang hoef te wachten op het laatste deel. Manman wat een belevenis is dit!
Conclusie:
Wederom de volle bak in deze serie. Vijf sterren voor De Skinner Methode.
Karin Meinen.
**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂