*Actie Gesloten* Win de spiksplinternieuwe spannende roman Op eenzame hoogte van Saskia Oudshoorn!

 

Wowww ruim 100 mensen deden mee en het juiste antwoord was een voetbal.

And….the….Winner…..isssssssss:

Chantal Plantaz!

Stuur je ons even je adresgegevens? Dan komt deze gesigneerde mooierd asap je kant op!

Gefeliciteerd en veel leesplezier en nogmaals een dikke dank aan Saskia Oudshoorn voor het mogelijk maken van deze prachtactie!

 

 

Whoohooooo vandaag, 31 maart komt het tweede boek uit van Saskia Oudshoorn met als titel Op eenzame hoogte!

Wij lazen haar debuut Buiten Spel zie de link: Corina las: Buiten Spel-Saskia Oudshoorn*** en mogen ook deze recenseren, ow yeah,  maar dat is niet alles hoor!

Want bij Samenlezenisleuker kan jij Op eenzame hoogte gesigneerd en wel winnen!! Is dat gaaf of is dat gaaf? Natuurlijk “moet” je er wel een kleinigheidje voor doen.

*Laat ons weten welk sportattribuut er op de cover van Buiten Spel  staat en mail je antwoord naar Samenlezenisleuker@gmail.com

*Like de Facebookpagina van Saskia Oudshoorn: Facebookpagina boeken Saskia Oudshoorn

*Wil je vaker samen winnen? Houd dan ook onze Facebookgroep  in de gaten en word lid:

Samenlezenisleuker

Zaterdag 8 april maken we de winnaar bekend 😀

Heel veel succes allemaal!

 

Over Op eenzame hoogte:

Eva Groen, journaliste, werkt tijdelijk in New York. Ze woont sinds kort samen met Colin, een talentvolle voetballer. Hun leven lijkt aan de buitenkant perfect, maar Eva is niet gelukkig in het wereldje waarin ze leeft. Ze worstelt nog steeds met een aantal nare gebeurtenissen uit het verleden. Ze reist alleen terug naar Nederland om alles op een rijtje te zetten. Daar komt ze op een feestje Brian, de neef van haar beste vriendin Vesper, tegen die haar overhaalt om een paar dagen mee te gaan skiën. Eva besluit om het niet aan Colin te vertellen. Eva en Brian kunnen het in Oostenrijk bijzonder goed met elkaar vinden. Maar dan krijgt Eva de tweede dag een ernstig skiongeluk en ze wordt met spoed naar een ziekenhuis gebracht. Wanneer ze ontwaakt, is ze door een verwonding aan haar hoofd verlamd geraakt. Tot haar afgrijzen zit haar stalker Dirk de Wit, voor wie ze naar New York gevlucht was, naast haar bed. Hij voorziet haar van een valse identiteit en ontvoert haar mee terug in Nederland. Vesper zet, samen met haar neef Brian, haar vriend Reggy en Eva’s broer Robbert alles op alles om Eva uit de klauwen van de gestoorde Dirk te redden. En dan staat opeens Colin voor de deur.

Op eenzame hoogte is een zinderend en spannend verhaal met een diepere onderlaag. Je jeugd en het gezin waarin je opgroeit bepaalt voor een groot gedeelte wie je nu bent of beter: wie je eigenlijk het liefst zou willen zijn. Het vertelt hoe impulsieve beslissingen grote gevolgden kunnen hebben. Op eenzame hoogte gaat over liefde en loslaten, vriendschap en vechtlust. Hoe je bijna altijd een keuze hebt en dat niet kiezen ook een keuze is. We verlangen er allemaal naar om gezien en gehoord te worden. En hoe je soms door de donkerste dagen heen moet om door en barst in het dunne laagje vernis het licht te kunnen zien.

Karin las Nachtschade-Angelique van der Bijl****1/2

Met dank aan Uitgeverij Ellessy voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Angelique van der Bijl

Uitgever: Ellessy

Aantal pagina’s: 365

Genre: Thriller

Verschijningsdatum: 31 maart 2017

Over de auteur:

Angelique van der Bijl (1982) woont in Geertruidenberg en werkt als Business Analist. Haar thrillerdebuut Nachtschade heeft zij geschreven tijdens de cursus Creatief Schrijven die zij volgde bij journaliste en schrijfster Esther Kreukniet.

Na het insturen van een fragment werd ze geselecteerd om de cursus ‘Literair Debuteren’ bij het agentschap Sebes & Bisseling Literary Agency te volgen waarna zij de laatste hand heeft gelegd aan haar thrillerdebuut Nachtschade.

( Bron: http://www.ellessy.nl )

Cover:

Prachtig hoe in de houtstructuur een wanhopig iemand te zien is. Het van donker naar licht en daarbij de titel in het wit: ik zou het direct op uiterlijk oppakken.

Achterflap:

Carmen is een jonge succesvolle journaliste die de band met haar zus Irene probeert te versterken nadat ze elkaar een aantal jaren uit het oog zijn verloren. Op het eerste gezicht lijken Carmen en Irene weer dichter tot elkaar te komen, maar dat verandert wanneer de dubieuze zakenman Ivan in hun leven opduikt. Als op een dag Ivan plotseling samen met haar zus verdwijnt, gaat Carmen op onderzoek uit. Ze raakt verstrikt in een crimineel netwerk wat ooit is begonnen bij de moord op een Servische politicus waarna zijn vrouw met hun tienjarig zoontje naar Nederland vluchtte. Het eens zo evenwichtige bestaan van Carmen komt in schril contrast te staan met de machtsstrijd tussen twee zakenpartners. In haar zoektocht naar de waarheid ontdekt ze dat de psychologische strijd tussen haar en Irene een lange familiegeschiedenis met zich meedraagt.

Mening:

Wanneer dit gewoonweg je debuut is, dan maak ik een diepe buiging en neem ik met een zwier mijn pet voor je af! Wat een steengoed verhaal zet van der Bijl hier neer met Nachtschade! Wat een personages, wat een verhaallijnen en vanaf de eerste letter werd ik aan mijn kraag een wereld van drugs, vrouwenhandel, geweld, politieke ellende en criminaliteit ingetrokken.

De proloog is kort en spannend. Wie wordt daar vermoord en waarom? Vervolgens duik je het verhaal in en switch je van het heden naar het verleden. De opbouw is fantastisch. Hoe Carmen Ivan ontmoet en ze samen een zakelijke deal aangaan. Hoe vervolgens personages als Irene en Daan hun intrede doen en je al snel met gefronste wenkbrauwen verder leest omdat je gewoonweg aanvoelt dat dit foute boel is. De verdwijning van Irene en Ivan zorgt ervoor dat Carmen haar eigen onderzoek start, haar liefde voor Ivan houdt haar op haar eigen spoor. Het ene na het andere komt boven en oioi wat zit dit sterk elkaar.

De verhaallijn in het verleden over Jalena met haar zoontje, wat start in Belgrado, is zó beeldend en aangrijpend. Hier komt het stukje politieke ellende naar boven en je leeft en gruwelt mee. De uitdieping is ronduit geweldig en bij meerdere personages word je stevig tot nadenken gezet. Hoeveel ellende kan iemand dragen, hoe vecht iemand zich daar dan uit en in hoeverre slaat iemand daar dan wel of niet in door? Hoe liggen de connecties en wat speelt familie voor een rol? Het is spannend, het is ellendig en het gaat natuurlijk bij deze of gene alle perken te buiten. Komt daar nog bij dat je tussendoor getrakteerd wordt op schuingedrukte stukken en je je tot het einde afvraagt: Wie ìs dit dan en hoe gaat dit er straks in passen?

Van der Bijl hanteert een meer dan kundige pen, weet je op het verkeerde been te zetten zodat je bij een subtiele hint denkt: Wacht even, zit dat anders?? En mijn god ja hoor, dat zit anders. Het verleden en het heden komen dichter en dichter naar elkaar toe waarbij richting einde alles eindelijk compleet en duidelijk is. Je nog nadenkend en voldaan het boek dichtslaat en het allemaal nog een tijdje nasuddert. Nachtschade was ik niet zomaar kwijt, ik verheug me gewoon nu al op een volgend boek van van der Bijl!

“Die dag was de dag geweest waarop alles nog normaal was geweest en een mooie toekomst voor hen in het verschiet had gelegen.  Totdat de nacht zijn intrede had gedaan en een onherstelbare schade had aangericht…”

Conclusie:

Schrijfstijl: 4.5

Plot: 4.5

Psychologie: 4.5

Spanning: 4

Originaliteit: 4

Leesplezier: 5

Vier en halve sterren voor Nachtschade.

Karin Meinen.

Samen wachten op, om te recenseren

En toen kregen wij op de valreep in de maand maart nog een kei mooie roman in de mailbox ter recensie! Whoop whoop! Dat moesten wij natuurlijk even met jullie delen….  want kijk alleen even naar de cover, mooi of mooi? We love the beach dusssss  😀

Uitgeverij Ellessy bedankt voor het vertrouwen!! Wij hebben er zin in!!

Over Zoektocht terug:

“Ze hield haar adem in. Dit kon niet waar zijn. Toch… die stem… Het was alsof ze teruggezogen werd in de tijd.”

Wanneer Caitlin een paar dagen met een vriendin naar Londen gaat, laat ze haar vriend Steven met tegenzin achter in het Noorden van Engeland. In de hoofdstad kruisen heden en verleden elkaar geheel onverwachts. Al haar zekerheden, waaronder haar jarenlange, stabiele relatie, worden aan het wankelen gebracht. Ze klampt zich vast aan haar dromen, waarbij ze probeert een pijnlijk geheim verborgen te houden. Dit wordt haar echter moeilijk gemaakt door Max Jordan – filmster en befaamd charmeur -, die met plezier aan haar overtuigingen rammelt en daarmee de boel nog meer op de kop zet.

Via het bruisende uitgaansleven van Londen en de stranden van Cornwall raakt Caitlin het spoor totaal bijster. Lukt het haar de weg weer terug te vinden?

Katrien las: Muidhond-Inge Schilperoord****1/2

Gastrecensie.

Wat een debuut!!!

Nu weet ik wat muidhond betekent, nu weet ik waarom er vissen drijven op de cover. Geniaal gevonden. Het verhaal is geen alledaagse lectuur, lectuur die je meestal zo veel mogelijk wilt vermijden. Toch is het een thema dat zeer actueel is.

Hoe Inge Schilpoort dit verhaal heeft neergepend, is echt wel fenomenaal. Het verhaal mag op zijn minst als aangrijpend en vreselijk worden gezien. Korte dialogen geven extra kracht aan dit boek. Het is een opentrekken van gedachten die wij ons niet kunnen en willen voorstellen. Om over deze erge situatie een boek te schrijven, moet ze toch enige moed en research, maar ook een kracht bezitten, anders kan ze dit zo niet neerschrijven. Hetgeen ze neerpent moet echt wel kloppen met de werkelijkheid en ik denk dat ze  hierin ook is geslaagd.

Jonathan doet echt zijn best, vecht tegen heel wat opkomende gevoelens. Hij gaat ook aan de slag met alles wat de psycholoog hem in de gevangenis heeft bijgebracht. Maar houdt hij dit vol? Hoe gaat hij om met bepaalde gevoelens? Het einde kan je niet voorspellen, ook al denk je te weten hoe het zal eindigen.

Bij het dichtdoen van het boek blijf je toch wel eventjes met je eigen gevoelens worstelen en ook houdt dit verhaal je nog een zeker tijd bezig. Dit kan je niet zomaar neerleggen zonder erover na te denken. Ik heb dit boek heel graag gelezen. De personages worden genoeg onderbouwd en uitgediept. De opmaak, de schrijfstijl, de opbouw en het plot krijgen van mij 4 sterren.

De cover durf ik hier wel 5 sterren te geven. Wat mijn rating 4,5 sterren oplevert.

Katrien Baert.

Natascha las: Stilte Graag!-Erik le Romancier****

Gastrecensie.

Titel: Stilte Graag!

Auteur: Erik Le Romancier

Genre: 14 Korte Verhalen

Verschijningsdatum: mei 2015

Uitgever: Boektriomf

Paperback

ISBN: 987-90-822-616-2-2

Over de auteur:

Erik Le Romancier is geboren op 9 juni 1972. Hij is auteur en recensent. Zijn verhalen zijn vaak gebaseerd op waargebeurde gebeurtenissen en personen.

Stilte Graag! Is zijn debuut bundel verhalen.

Mijn mening over de cover:

De cover is eenvoudig maar beeldt duidelijk de titel van het boek uit. Mij persoonlijk spreekt dat wel aan. Het eerste waar ik naar kijk bij een boek kopen is toch de voorkant en titel, als dit mij aanspreekt, dan pas lees ik de achterkant waar het boek uiteindelijk over gaat.

Mijn mening over de inhoud:

Het zijn 14 verschillende verhalen. Dit is makkelijk om tussendoor even een verhaaltje te lezen. Om heel eerlijk te zijn wilde ik na het eerste verhaal al eigenlijk niet meer verder lezen, het greep mij enorm aan. Ik was boos en verdrietig door dit verhaal. Juist deze emotie spoorde mij aan om verder te lezen, hieruit moet dan toch wel blijken dat het goed geschreven is, dacht ik. Ik heb alle verhalen gelezen en het riep vele emoties in mij los. Ik werd verdrietig, boos, teleurgesteld en blij, bij ieder verhaal een andere emotie. Juist dit vind ik knap als een auteur dit voor elkaar kan krijgen met een verhaal.

Het staat dicht bij de werkelijkheid en daarom dus ook dicht bij de mens als individu. Dit boek heeft mij echt verrast. Daarom geef ik het 4****!

Natascha van Driel.

Jac las: 24 Dagen-Guillaume Musso***

Guillaume Musso – 24 dagen ***

Guillome Musso.

Guillaume Musso (1974, Antibes) was als kind al vaak te vinden in de bibliotheek, die door zijn moeder bestierd werd. Als student begon hij te schrijven. Zijn fascinatie voor de Verenigde Staten leidde er toe dat hij, 19 jaren oud, naar New York verhuisde. Hij had diverse baantjes o.a. ijsverkoper en woonde en werkte samen met andere werknemers met verschillende culturele achtergronden. Daarna keerde hij terug naar Frankrijk, zijn hoofd vol met ideeën voor romans. Hij behaalde een graad in een economische studie en begon les te geven.

In 2004 publiceerde hij zijn eerste roman: Et après. Met dit boek vestigde hij zijn naam als schrijver. In Frankrijk werden meer dan 1 miljoen exemplaren van dit boek verkocht. Zijn boeken zijn vertaald in 36 talen.

( Bron: http://www.guillaumemusso.com/)

Plot.

Het motto van de proloog is duidelijk. Arthur Costello zit op de rand van de bovenste matras van de dubbeldekker en zijn vader, Frank, zegt hem te springen. Hij zal Arthur opvangen. Arthur springt en Frank Costello doet een stap achteruit. De kleine Arthur komt hard en pijnlijk op de houten vloer terecht. “Je moet niemand vertrouwen in dit leven” zegt Frank. “Niemand”. Het waarom wordt later duidelijk.

In 1991 erft Arthur Costello  van zijn vader 24 Winds Lighthouse, een vuurtoren met een aangebouwde woning en de bijhorende grond op twee voorwaarden. Het onroerende goed mag nooit verkocht worden en moet altijd binnen de familie blijven. De tweede voorwaarde is mysterieuzer van aard. In de kelder bevindt zich een dichtgemetselde doorgang naar een andere ruimte. Deze doorgang mag niet opengebroken worden.

Het ligt voor de hand dat Arthur, zo gauw zijn vader uit de buurt is, begint te slopen. Hij stuit op een stalen deur. Op de deur een koperen plaat met een windroos met alle windstreken die in de oudheid bekend waren. Daaronder als waarschuwing een tekst in het Latijn “Postquam viginti quattor venti flverint, nhil jam erit”, “en”Na de vlaag van vierentwintig winden, zal niets overblijven.”

Dan begint een strijd met een vijand die niet te bestrijden valt: de tijd. Eenmaal terecht gekomen in de kelder naast de kelder is er geen ontkomen mogelijk aan de vloek. Je komt terecht in een labyrint met verregaande consequenties voor de komende 24 jaren van je leven en vooral na het einde van deze periode, overeenkomstig de spreuk op de koperen plaat.

Conclusie.

Dit is de eerste roman die ik lees van Guillaume Musso. Het bovennatuurlijke en mysterieuze is in beperkte mate aanwezig. De in de ik-vorm geschreven roman bevat nauwelijks horror of fantasy en wat er is heeft voornamelijk betrekking op tijdsprongen. Naast de ik-persoon van Arthur, komt ook de ik-persoon van Lisa aan het woord. Arthur en Lisa vormen de hoofdpersonen in de liefdesrelatie, een relatie die gedoemd lijkt door de vloek. Musso weet te overtuigen in het verhalen van de ups en downs. Hij zorgt in de laatste 100 bladzijden voor een duidelijke versnelling in de waardering van het boek , met name  door de verhaallijn van het liefdesdrama dat zich aan het onttrekken is.

Musso is een fijne schrijver en weet veelvuldig de lezer te verrassen met op het oog simpele zinnen zoals bijv.

“Ik denk dat de vuurtoren een metafoor van het leven is. Een metafoor van het lot, beter gezegd. En tegen het lot kun je niet vechten”

“Om acht ’s morgens is elk leven in New York een roman”

“Door de aanslagen had ze een onlesbare honger naar het leven gekregen”

“Je kunt niet kiezen op wie je verliefd wordt”

Is dit een thriller? Maar zeer ten dele. De spanningsboog is latent aanwezig, maar overheerst niet. Er is nauwelijks sprake van een psychologische diepgang en uittekening van de karakters van de hoofdrolspelers. Toch leest het boek als een trein op stoom. De cover- een meisje dat over een houten brug naar een vuurtoren met aanbouw rent- is niet best wat kneuterig en doet onrecht aan de kwalitatieve inhoud van dit boek. De preoccupatie van de schrijver met de Verenigde Staten en met name New York is duidelijk merkbaar, met name beschrijvingen van straten, pleinen, winkels en mensen geven duidelijk sfeer aan het boek.

In het einde van het boek komt de gelaagdheid in dit boek naar voren. Let goed op de verschillende data in de kopjes om te begrijpen hoe het in elkaar zit. “De vloek van de vuurtoren” zou de ondertitel kunnen zijn, waarbij de relatie met fantasy en het mysterieuze zou worden aangegeven.

Drie sterren.

Jac Claasen.

Samen praten met Mathijs Hulster!

Onze Myrtle las alweer even geleden De Vrije Wereld van Mathijs Hulster, zie de link:

Myrtle (14) las: De Vrije Wereld-Mathijs Hulster****1/2

dus eigenlijk werd het hoog tijd voor een praatje met deze sympathieke schrijver!

Over Mathijs Hulster:

Mathijs Hulster (1985) is een schrijver van fantastische korte verhalen en boeken. In zijn werk verweeft hij elementen van fantasy en sciencefiction, en spoort hij de lezer aan zich te verwonderen.

Al van jongs af aan liet Mathijs zich inspireren door het onverklaarde en ongewone. Hij schreef verschillende (nog) ongepubliceerde boeken en korte verhalen. Koning van de Stilte (2003) kwam uit in eigen beheer. Daarna verdiepte hij zich steeds verder in de kunst van het schrijven. Vanaf 2011 werkte Mathijs hard aan verschillende lange en korte verhalen bedoeld voor publicatie. Een daarvan is zijn nieuwe boek De Vrije Wereld, dat het eerste boek zal zijn van de fantasy serie Portaal. De Vrije Wereld kwam in augustus 2016 uit bij uitgeverij Zilverbron.

(Bron: http://www.mathijshulster.nl)

Het interview:

1: Kun je ons in vijf steekwoorden vertellen wie Mathijs is?

Nou, vijf is niet veel. Oeps… Hier dan poging twee: nieuwsgierig, doorzetter, koppig, dagdromer, perfectionist (je wilt niet weten hoe lang ik heb gewikt en gewogen voordat ik deze vijf woorden koos).

2: De Vrije Wereld is deel één van de Portaal serie, hoeveel delen mogen we nog verwachten en hoever ben je met deel twee? Kan en wil je ons daar wat over vertellen?

Voor zover ik het kan overzien zal de serie uit drie delen gaan bestaan. Dat zal een uitdaging worden, want ik weet hoe alles tot een einde zal komen en hoeveel ontwikkelingen er nog op stapel staan. Als het een al te bonte bende wordt – ik ken mezelf – zal er een vierde boek moeten komen. Maar vooralsnog ga ik uit van een trilogie.

Hoever ik met deel twee ben? Je bent de eerste die het vraagt! ;P Het onvoltooide manuscript ligt al sinds 2012 op de plank. Ik ben de tweehonderd bladzijden ijverig aan het doorspitten, herschrijven, spannender aan het maken. Ik schat in dat ik daarmee op de helft ben – schatten is moeilijk, want ik ga er kriskras doorheen. Daarna zullen er nog enkele hoofdstukken moeten volgen. Het boek zal, net als De Vrije Wereld, meer dan driehonderd bladzijden gaan tellen.

Ik kan zeker al iets vertellen! Waar boek één vragen opwerpt, zal boek twee een boek zijn van antwoorden. In De Vrije Wereld blijft er nog veel geheimzinnig. Het universum van de Portaal serie is groot en in boek twee zullen verschillende geheimen worden ontrafeld. Natuurlijk over het masker, maar ook over Thyranoen, zijn Orde van Apophis en de meesters van het Verzonken Continent. Het zal een duister boek worden. Dat moet het tweede deel van een trilogie nu eenmaal zijn…

3: Waar komt je inspiratie voor Fantasy vandaan?

Mysteries hebben altijd een magnetische werking op mij gehad. De oudheid, vreemde plekken op aarde, het bovennatuurlijke… Ik herinner me dat ik tien was toen ik van de bieb thuiskwam met een boek vol getuigenverslagen van slachtoffers van Ufo-ontvoeringen. Ik heb het ademloos uit gelezen. Wat nu als er ook maar 1% van waar is? dacht ik. Mijn fantasie sloeg op hol. Op de basisschool gingen mijn eerste opstellen over legers van aliens met mind control-krachten. Ik herinner me niet dat ik er van de juf een sticker voor kreeg… 😦

Later ben ik fantasy gaan lezen. Ik genoot erg van de werelden van Raymond E. Feist, Terry Goodkind en Terry Brooks. Ik heb veel gereisd en gezien dat ik veel gemeen heb met mensen die me ooit totaal verschillend voor kwamen. Vooral het onbekende en onverklaarde inspireert me. Bij het schrijven zoek ik vaak naar een mysterie en een manier om me te verwonderen over hoe veel we eigenlijk nog niet weten.

4: Hoe lastig is het je schrijfwerk te combineren met je andere werkzaamheden?

Lastig! Ik werk vier lange dagen als fysiotherapeut. Donderdag is mijn schrijf-boodschappen-e-mails-beantwoorden-klusjesdag en in het weekend schrijf ik wanneer het uit komt, vaak in porties van 3 à vier uur achtereen. Ik ben een langzame schrijver, dus ik pak alle tijd die ik kan vinden, zodat ik kan voldoen aan de verwachtingen van mensen die steeds vragen wanneer boek twee er komt… 🙂 Zo nu en dan neem ik ‘schrijfvakantie’ – een week waarin ik mezelf elke ochtend opfok met de woorden: ‘SCHRIJVEN! Nu heb je de tijd! NU!’

5: Op je eigen website zien we dat je heel veel verhalen hebt klaar liggen die nog niet gepubliceerd zijn. Gaat dat ooit nog gebeuren?

Misschien later. Er zijn enkele kortere verhalen van jaren geleden die ik ooit wel een kans zou willen geven. Maar ze moeten flink worden herschreven. Vooralsnog beschouw ik ze als oefenmateriaal. Dat geldt ook voor twee voltooide manuscripten van een trilogie waarmee mijn schrijfavontuur in 2003 begon. Ik ben bang dat het erg lang zou duren om ze publiceerbaar te maken. Daarom zie ik er vooral naar uit om nieuwe verhalen te schrijven. Dat wil zeggen, na de Portaal serie, want daar heb ik voorlopig nog een hele kluif aan.

6: Hoe eng waren de eerste recensies? Of blijft het bij elke recensie spannend?

Het begin was inderdaad eng. Alleen mijn redactrice en ik hadden de herziene versie van De Vrije Wereld gelezen. Wat zou de wijde wereld ervan vinden? Gelukkig kreeg ik al snel een verschillende vier en vijf sterren recensies en natuurlijk de 4,5 ster van Myrtle. Leuk was ook dat de recensies erg van elkaar verschilden – verschillende mensen haalden verschillende dingen uit het verhaal. De eerste recensies zijn het meest spannend. Maar elke recensie vertolkt een unieke leeservaring. Als ik er weer een ontdek, drijft dat altijd mijn hartslag wat omhoog, ook nu nog.

7: Ooit produceerde je elektronische muziek, hoe belangrijk is muziek bij je schrijfproces? Wil je ooit weer wat met muziek gaan doen?

Leuke vraag! 😀 Ik maakte muziek in FLStudio, vaak trance-ish, maar ook geïnspireerd op filmmuziek zoals van Hans Zimmer en James Horner (luister enkele van mijn tracks op mijn website!). Als ik een periode wat tijd heb, maak ik nog wel eens een nummertje. Nu je ernaar vraagt, begint het weer te kriebelen!

Tot een jaar of drie geleden kon ik amper schrijven als ik geen muziek aan had staan. Ik had vaak een favoriet, die ik dan drie uur lang in de repeat liet staan. Tegenwoordig schrijf ik wat vaker zonder muziek. Bij het schrijven van een nieuw stuk helpt muziek me om de tragiek van de scene te doorvoelen – vaak zijn het soundtracks van films, of is het trance of electornische muziek. Ik herinner me ook dat ik een keer met Gangnam Style in de repeat diep in een epische veldslag verwikkeld heb gezeten. Trouwens, als ik het commentaar van de redactie aan het verwerken ben, slaat mijn creatieve blik om in een perfectionistische en moet het muis en muisstil zijn…

8: Welk Fantasy feestje mogen we dit jaar eigenlijk echt niet missen en waarom?

Sowieso zijn de grote festivals Elfia Haarzuilens op 28/29 april, Elfia Arcen op 23/24 september en Castlefest op 3, 4, 5 en 6 augustus een groot feest. Verder is de Dag van het Fantastische Boek (8 april) altijd een bruisend en goed verzorgd spectakel. Dan zal de langverwachte uitslag van de Harland Awards Romanprijs en de Harland Awards Verhalenwedstrijd worden bekendgemaakt – ik zie dat als het Nedelands Kampioenschap voor schrijvers binnen het fantastische genre. Helaas kon De Vrije Wereld niet meedingen voor de Romanprijs 2016, omdat het een tweede editie is (de eerste editie was uit 2011, toen was het nog een kinderboek voor 12+!).

9: Je hebt gereisd door Azië en Afrika, welk land of continent zou je nog willen zien?

Ik zie erg uit naar Canada, Australië en Nieuw-Zeeland. Het heeft geen haast, mijn reisbezetenheid is de laatste jaren niet zo extreem als geweest. Ik zou nog wel graag een keer naar Zuid-Afrika, Nepal en Japan willen terugkeren. De Alpen zijn tegenwoordig ook goed genoeg. Als de natuur maar indrukwekkend is en de mensen maar genoeg inspirerende verhalen te vertellen hebben. Dat geeft mij veel energie.

O ja, en Egypte natuurlijk! Het is schandalig dat ik daar nog steeds niet ben geweest. Ik zou dolgraag de piramides, tempels en de Sfinx van dichtbij willen zien.

10: Lees je zelf ook veel? En wat treffen we dan aan in je boekenkast?

Ik lees lang niet zo veel als ik zou willen, voornamelijk vanwege tijdgebrek. Daarbij lees ik ook nog erg langzaam, ik moet in mijn hoofd horen wat ik lees om het te begrijpen – het schijnt een vorm van dyslexie te zijn. Maar dat belet me er niet van om tijdens het lezen hopeloos de tijd te vergeten!

Ik heb twee boekenkasten voor non-fictie en twee voor fictie. De non-fictiekasten zijn gereserveerd voor anatomie-atlassen, boeken over inspanningsfysiologie, geschiedenis, mythologie, reizen, acupunctuur en wat mij nog meer allemaal fascineert. In mijn fictiekasten staan voornamelijk fantasy boeken en thrillers, in het Nederlands en het Engels. De plank met gesigneerde boeken van collega schrijvers neemt een speciale plek in. Op boekarme planken heb ik wijnflessen neergezet, die wachten om te worden ontkurkt wanneer ik met nieuwe aanwinsten thuiskom… Dan zal ik een proost uitbrengen op ieders gezondheid, en dat er nog vele mooie boeken mogen volgen! 🙂

Wij bedanken Mathijs voor zijn tijd en de gezellige antwoorden! En natuurlijk houden wij alles in de gaten omtrent het tweede deel!!

Corina las: Laatste woorden-Michael Koryta****1/2

Met dank aan Uitgeverij Cargo voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Michael Koryta

Uitgever: Uitgeverij Cargo

Aantal pagina’s: 480

Genre: Literaire Thriller

Verschijningsdatum: 9 maart 2017

Over de auteur:

Michael Koryta (Bloomington, 1982) is voormalig privédetective en journalist. Hij was eenentwintig toen zijn thrillerdebuut in Amerika direct op de shortlist van de Edgar Award belandde. Zijn werk wordt in meer dan vijftien landen uitgegeven.

( Bron: http://www.uitgeverijcargo.nl )

De Cover:

Een zee, een grot en een hele grote titel. Ik hou er wel van en als je dan ook nog ziet dat Stephen King zegt “Niet weg te leggen” dan MOET je wel de achterflap lezen.

De Achterflap:

Markus Novak weet uit eigen ervaring dat niet iedere politiezaak wordt opgelost. Maar het gebeurt niet vaak dat een verdachte zelf vraagt om de heropening van een zaak. Tien jaar geleden verdween een tienjarig meisje in een ondergronds gangenstelsel, waar Ridley Barnes dagen later uit kwam lopen, met het meisje in zijn armen. Barnes heeft nog altijd geen idee waar en hoe hij het meisje vond en is na al die jaren nog steeds op zoek naar antwoorden. Novak vermoedt echter dat er andere redenen zijn om de zaak te heropenen en ontdekt dat de geheimen die de grotten verbergen nauw verbonden zijn met zijn eigen verleden.

Mening.

Koryta neemt je in een vlotte, beeldende schrijfstijl mee door het leven van Markus. De proloog begint in 2012, Florida waar Markus leven een dramatische wending neemt. En gelijk wordt de titel duidelijk. Heerlijk i love it, but what next?

Dan verspringt Koryta naar 2014 en word je meegenomen in een zoektocht naar de waarheid. Het duurt even voor je de link legt met de proloog, maar vanaf het begin zit de vaart er in. De gebeurtenissen volgen elkaar in rap tempo op met paranormale aspecten waar ik persoonlijk even aan moest wennen. Toch past het compleet in het verhaal en houdt juist dát je in het boek.

De verschillende draadjes komen langzaam bij elkaar en steeds als je denkt NU weet ik het heeft Koryta weer een twist en kan je mooi opnieuw beginnen met nadenken. Heerlijk!

Barnes wordt goed neergezet en vanaf regel één denk je “Dat is een vreemde snuiter, die spoort niet.” Markus komt het ene moment sympathiek over en het andere moment denk je “Ongevoelige kl******” Knap gedaan!

Het uiteindelijke plot is onverwacht en het einde is in mijn ogen redelijk open dus wie weet zien we Markus nog eens terug! Ik zou het zeker niet erg vinden!!

Conclusie:

Schrijfstijl: 5

Leesplezier: 5

Plot: 4

Psychologie: 4

Spanning: 4.5

Originaliteit: 4

Vier en halve sterren voor De laatste woorden

Corina Nieuwenhuis.

Samen Uit: ( Foto ) verslag van de Boekpresentatie van Evenwicht van Jacqueline Coppens!

Vandaag, zaterdag 25 maart 2017, was het dan zover! De lancering van de medische thriller Evenwicht te Hardenberg! Voor Corina was het jammer genoeg te ver fietsen maar Karin en mama Jennie gingen vol frisse moed richting het schone Overijssel.

De parkeergarage lag perfect gelegen bij deze mooie locatie. En waarom binnendoor lopen als je ook buitenom een omweg kunt nemen. Jennie is onlangs van haar gips verlost dus we zagen het maar als een fijne frisse neus en trainingsrondje, dat was het goede nieuws!  Je bent waailap of je bent het niet. *trotsop*

(v.l.n.r. Jennie, Karin, Wendy )

Bij binnenkomst was het kennismaken met de meer dan sympathieke Jacqueline Coppens en de felicitaties, bloemen en andere attenties vlogen in het rond. Mensen stromen binnen, er wordt gekletst en de koffie en thee met lekkers staat klaar. Dat kan beroerder! Al snel zien we Wendy Wenning van Vrouwenthrillers en dit was voor ons alvast een hele gezellige mini-reünie 🙂

Dan neemt Larry Iburg van Uitgeverij Ellessy de microfoon ter hand en na een te leuke speech mag Jacqueline natuurlijk zelf naar voren komen. We worden vervolgens getrakteerd op een interview! Anouk van de Boekenkrant stelt uiteraard toffe vragen en iedereen hangt aan de lippen van deze twee vrouwen. (Wat een rare zin??)

( links Jacqueline, rechts Anouk)

We krijgen een heerlijk achtergrondverhaal te horen over Evenwicht, en wisten jullie dat:

*Jacqueline als inspiratiebron Agatha Christie noemt.

*Ze daarnaast gek is op whodunits en psychologie en ook dat een inspiratiebron is.

*Ze begon met eigen schrijfsels over huis-tuin-en keuken onderwerpen op haar eigen web-log maar dit onder pseudoniem deed omdat ze niet goed durfde.

*Haar schrijfvriendin Natasza Tardio haar richting Thriller ‘stuurde’ en dat Natasza gewoon zelf ook nog binnen kwam lopen.

*Er toen ook driftig gezwaaid werd haha.

*Het begin van Evenwicht in 2008 al op papier werd gezet en dat Jacqueline haar ‘eigen’ ziekenhuis en haar eigen omgeving gebruikt heeft voor in het boek.

*Dat de leukste reactie op Evenwicht van een politie-rechercheur kwam, deze mocht het verhaal checken op feitelijkheden en dat deze gewoon het hele boek toen wou lezen omdat het zo gaaf was!

*We een scoop hadden! Het tweede boek is gewoon al klaar, mèt een rechercheur in de hoofdrol en dat deze rechercheur ook in boek drie terug zal komen! Gaat dit een serie worden? We gaan het meemaken maar nu terug naar Evenwicht.

Hier wordt  Remco in het zonnetje gezet. Hij was een belangrijke factor op redactioneel gebied.

En wauw, hoe mooi is dit traditionele kado uitgereikt door Larry! Waar zou deze komen te hangen? 😀

En dan is het in de lange rij  uitgebreid staan kletsen, stoot ik de bediening lekker lomp bijna een hapjesdienblad uit handen (there can be only one) maar weet ik veilig te belanden bij Jacqueline!

De feestbubbels gaan rond en ik glunder als een kind als ik zie hoe uitgebreid en mooi mijn Evenwicht gesigneerd wordt! *Blij Ei*

En hoe leuk! Ik leer auteur Kirstin Rozema kennen, spreek Larry van Uitgeverij Ellessy eindelijk eens in het echt in plaats van via de mail, Anna Bakker van Hebban zit bij ons aan tafel, gezellie! en heeeyyyyyy, wie zie ik daar dan samen kletsen?

Can’t help myself daar moet ik heen 😀

Jaaaaaaaa het zijn Natasza Tardio en Linda Jansma! Beiden direct in voor kletsen over boeken en voor mij was dit een gezellige en gave kers op de taart natuurlijk. Tnx dames, jullie zijn net als jullie boeken gewoon geweldig.

En dan is het tijd om naar huis te gaan! Allereerst een heule dikke dank aan Jacqueline Coppens herself. Voor het vertrouwen dat Samenlezenisleuker Evenwicht mag recenseren. Voor de uitnodiging en de meer dan geweldige middag dat het was!

Dan ook uiteraard dank aan de organisatie. Zalige locatie deze bibliotheek en het was allemaal perfect veur mekaar.

Evenwicht lig nu naast me te pronken en te lonken thuis. Ik kan niet wachten het op te pakken dus ik brei er een eind aan nu. Tot de volgende keer!

Lieve groet Karin Meinen.

 

Leesclub Samenlezenisleuker: Over het spoor-De cover!

Yes!!! De leesclub is van start gegaan en natuurlijk wilden we alvast graag weten wat iedereen van de cover vond! Here we goooo.

Jac:

De cover heeft een neutrale uitstraling. Ik zie geen relatie met de synopsis van het boek.

Marc-Jan:

De jongen op de voorkant heeft een enorm donkere blik. Op de huid na is alles ook donker. Geeft misschien al iets weer van de spanning! Al snap ik het ook wanneer mensen zouden zeggen dat het er een beetje saai er uit ziet, veel is er niet te zien naast een gezicht 😉

Elsa:

De cover spreekt mij aan ondanks dat ik meestal niet zo van de grote gezichtsfoto’s/portretfoto’s ben. Toch door de kleurstelling en de opvallende plaatsing van de titel valt de cover wel in de smaak bij mij  🙂

Benieuwd naar het daadwerkelijke verhaal!

Simone:

Je ziet het gezicht van een puberjongen. Hij kijkt wat boos, naar mijn idee. Er zit een blauwe gloed overheen, wat een ijzigheid met zich meebrengt.

De titel van het boek is in gele letters geschreven, dat springt er ook uit.

Wilma:

Ik vind de kaft wat mysterieus hebben, het maakt me nieuwsgierig. Wat zou deze jongen er al dan niet mee te maken hebben en hoe komt hij voor in het verhaal. Deze persoon krijgt gelijk een gezicht, ben benieuwd of mijn beeld van deze persoon en de foto op de kaft overeenkomen.

Inge:

De cover triggert je wel. Die jongen kijkt je echt aan maar is meteen mysterieus. Je zou het spoor bijster worden. Ik ben wel heel erg benieuwd nu naar het verhaal hoor.

Katrien:

Op het eerste zicht, zeg ik dat ik het boek niet zou opnemen in de boekhandel. Foto’s op de cover vind ik sowieso niet zo fijn. In dit geval is het een gezicht redelijk dichtbij gefotografeerd en dat stoot mij af. Weliswaar kan ik van het gefotografeerde gezicht wel zeggen, dat het boekdelen spreekt. Een karaktervolle uiting met een diepe droefenis.

De keuze van de gele kleur om de titel weer te geven, vind ik ook niet zo geslaagd. Maar wellicht zal de verklaring hiervan duidelijk worden tijdens het lezen van dit boek. De titel daarentegen triggert wel.

“Over het spoor” kan vele richtingen uitgaan. Nieuwsgierig zie ik uit waar deze heen leidt. De naam van de auteur vind ik wel goed geplaatst. Sereen, klassevol, duidelijk maar niet overheersend, zachtjes neergestreken op een plaats met een totaal zicht. Fijn gevonden!

Yvonne:

Ik zie het gezicht van een tiener denk ik, een jongen zo lijkt maar hij lijkt ouder als 10, dus ik denk dat het Ingmar is. Verder zie je niet zoveel op de cover. Deze verraadt ook niet zoveel over het verhaal.En ik zou hem ook vanwege de cover niet opgepakt hebben eerlijk gezegd.

Corina:

Een close-up met een half weggevaagd jongensgezicht. Mysterieus maar niet perse mooi.

Karin:

Zo op het eerste gezicht denk ik met een YA te maken te hebben. Ik hou ook van YA en wanneer ik verder kijk is de aangename verrassing daar. Een thriller! Het blauw gecombineerd met de gele letters vind ik gaaf. Eva Keuris is me nog onbekend en het ‘over de auteur’ maakt indruk. Een debuut maar een cv waar ik U tegen zeg. Bloednieuwsgierig nu!

Over Over het spoor:

Op donderdag 21 augustus verschijnt de naam van Jordi de Wit om 20.30 uur op de politietelex. Het tienjarige jongetje is door zijn moeder als vermist opgegeven. Om 23.34 uur ziet agente Wilma de Rijk iets drijven in het riet van een vijver in het natuurgebied tussen Hilversum en Bussum, ongeveer anderhalve kilometer van de speelplaats waar Jordi voor het laatst werd gezien. De staat waarin het lichaam wordt aangetroffen, maakt al snel duidelijk dat het jongetje niet uit zichzelf in het water beland is. Jordi de Wit wordt op 30 augustus begraven. Zijn hele school is aanwezig, hij is nog nooit zo populair geweest.

Kort na de moord worden drie puberjongens opgepakt. Wanneer zij na hun gevangenisstraf vrijkomen, besluit ghostwriter Stella uit fascinatie voor de zaak en de dubieuze schuldtoekenning een boek te schrijven over de meest charismatische, hoogopgeleide van het stel, de enige van ‘de goede kant van het spoor’ in Hilversum: Ingmar. Voor hem en zijn reputatiegerichte familie is het de kans om zijn onschuld te bewijzen en zijn imago te verbeteren, zodat zijn toekomst er zonniger uit komt te zien. Naarmate Stella en Ingmar dichter bij elkaar komen, lijkt de waarheid echter steeds verder weg te raken. Maar íemand moet toch weten wat daar gebeurd is, die avond?