Afgelopen mei verscheen bij Uitgeverij Boekerij de nieuwste historische roman van Michelle Visser. Eline werd met veel plezier gelezen door onze Corina en kreeg vier prachtige sterren. Recensie gemist? Klik dan even deze link:
Corina las: Eline- Michelle Visser ****
En wij mochten haar ook een paar vragen opsturen om toch eens te ontdekken wie de auteur achter dit prachtige verhaal dan eigenlijk is…
Het interview:
1: Wie is Michelle Visser in drie woorden?
Misschien dat ik deze vraag morgen alweer anders zou beantwoorden, maar vandaag typeer ik mijzelf als: fantasierijk, trouw en natuurliefhebber.
2: Je eerste historische roman was Véronique, je hebt haar ook verwerkt in Eline. Was dit vooraf bedacht of?
Ik was dat niet direct van plan. Mijn opzet bij Eline was een roman schrijven over de vraag: hoe was het leven in Nederland ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Uiteindelijk heb ik gefocust op de eindfase van die oorlog en de tijd daarna. Er gebeurde toen veel wat erg interessant was, zoals de Spaanse griep die heerste en de invoering van het algemeen kiesrecht. Dat was eerst voor mannen en kort daarna ook voor vrouwen. Zo kwam ik uit bij Aletta Jacobs, een belangrijke voorvechter van het vrouwenkiesrecht. Ik had al uitgebreid over haar geschreven in Véronique en wilde dat nu weer doen. Zo kwam ik erbij om ook Véronique nog weer even van stal te halen.
Je kunt ook zeggen: Véronique gaat over de levenssituatie van de Nederlandse vrouw rond 1885 (eerste begin vrouwenemancipatie) en Eline gaat over de levenssituatie van vrouwen rond 1919. Zelf vond ik het in elk geval erg interessant om die twee boeken en dus die twee levenssituaties naast elkaar te leggen.
3: Waar komt je interesse in de geschiedenis vandaan?
Geen idee, daar ben ik mee geboren denk ik. Het heeft zeker ook te maken met mijn grote mate van fantasie in het hoofd en denken. Vroeger als kind had ik dat al, waar anderen een saaie ruïne zagen, zag ik in mijn verbeelding het leven van toen met al die exotische ‘personages’ die vroeger op die plek geleefd hadden. Geschiedenis is voor mij spannend en mysterieus als een sprookje, maar wel echt waar en met een directe link naar onszelf en ons huidige leven. Hoe kan iemand dat nou niet interessant vinden?!
4: Wat is je eigen favoriete historische verhaal (welke je niet zelf schreef 🤪)
Ik ga even een lijstje noemen hoor, ik kan er niet maar 1 kiezen 😉 Als kind, en nu nog steeds wel, was ik gek op de historische romans van Thea Beckman. Ge-wel-dig vond ik die. Nog steeds vind ik haar personage Marie-Claire uit haar trilogie die start met Geef me de ruimte een schoolvoorbeeld van hoe een auteur een personage tot leven zou moeten brengen. Met Marie-Claire is het namelijk zo dat die ook buiten de boeken voor mij ging leven. Ik kon, en kan dat nog steeds, haar zo in een andere tijd en plaats neerzetten en dan zou ze ‘haar eigen ding doen’. Nu zou ze bijvoorbeeld een singer-songwriter zijn bij festivals en de Parade.
Ook ben ik superfan van Ken Follett die als geen ander een complex verleden op zeer toegankelijke wijze tot leven weet te brengen, zoals in zijn boek Pilaren van de aarde. Vreselijke titel trouwens, ik heb een oud exemplaar van dat boek met de titel De kathedraal, stukken beter. En De graaf van Monte-Cristo van Alexandre Dumas moet ik ook noemen. Fantastisch boek, heb ik zeker tien keer gelezen.”
5: Zou je een ander genre willen schrijven? Zo ja welk?
Toen in 2012 mijn historische debuutroman Véronique verscheen, vroeg een journalist mij hetzelfde. Ik antwoordde echt vanuit mijn tenen van ‘nee, echt nooit! Ik schrijf historisch en daar blijft het bij, daar ligt mijn hart.’ Afijn, in 2015 lag Het huis met de blauwe luiken in de winkels, het eerste deel in een serie over Loes die in onze tijd een nieuw leven opbouwt in een Frans dorpje. Iets totaal anders dus. Dat had ik niet zo bedacht maar het verhaal kwam tot me, om het zo maar te zeggen, en het moest eruit. Inmiddels schrijf ik aan het derde deel in die feelgoodserie. Het is ook erg fijn om die twee genres af te wisselen merk ik. Voor een historische roman moet ik zoveel onderzoek doen, het vergt echt veel inspanning. En dan is het lekker om me daarna even te wijden aan het mooie Franse landschap waar de rosé gekoeld is en de kaasjes romig zijn. Ontspanning voor de lezer, maar ook ontspanning voor de schrijver.
6: Hoe lastig is het om informatie te vergaren over bijv. de tijd waarin Eline leefde?
Dat kost wel inspanning ja. Het is een speurtocht van enkele jaren, die begint lang voor ik met het manuscript begin, en die voortduurt tot het moment dat het boek naar de drukker gaat. Maar dat onderzoek doen en kennis opbouwen over zo’n periode is nu precies wat mij zo boeit. Dus bezoek ik allerlei musea, lees ik veel non-fictie boeken, andere romans met een vergelijkbaar thema, bezoek ik steden of streken en nog veel meer. Uit de enorme brij van informatie die ik verzamel haal ik dan de dingen die voor mijn verhaal van toepassing zijn. En toekomstig onderzoek? Ik zal eens een tipje van de sluier lichten: volgend jaar ga ik op reis naar Australië, mede vanwege een boek. Daar verheug ik me echt enorm op.
7: Wat kunnen we in je eigen boekenkast vinden?
Veel historische romans en historische non-fictie natuurlijk. Ook een enkele thriller, maar dan wel het niet-enge soort, zoiets als de boeken van Donna Leon, vind ik wel leuk voor de afwisseling. Ik heb ook een rijtje fantasy, geschreven door vriendin Kim ten Tusscher. Leest als een trein en het is heerlijk om eens echt wat anders te nuttigen op boekenterrein. Ik heb verder een flinke verzameling van auteurs als John Boyne, Ken Follett en Simone van der Vlugt. Sowieso vind ik het belangrijk en leuk om Nederlandse auteurs en internationale auteurs af te wisselen. En dan ook niet alleen Engelse en Amerikaanse schrijvers, maar bijvoorbeeld ook Franse of Aziatische. Zo verbreed je je kennis van de wereld ook. Scandinavische thrillers zijn trouwens helemaal niks voor mij. Dat deel sla ik van harte over.
8: Als je schrijft doe je dat dan in totale stilte of juist niet?
Bij voorkeur is het zo stil mogelijk. Ik woon echter bij een vrij drukke weg en daardoor is er altijd verkeerslawaai, en in de zomer hoor je altijd klussers en bouwers met hun zagen en machines in de weer. Maar daar moet ik me dan maar zo goed mogelijk voor afsluiten. Meestal is dat aan het begin van een schrijfsessie wel lastig, maar zodra ik eenmaal weer in het verhaal zit, merk ik niet zoveel meer van mijn omgeving.
9: Wij vonden Eline prachtig. Met welk drankje gaan we proosten op dit prachtverhaal?
Heel erg fijn dat jullie van het boek hebben genoten! Daar hoop je als schrijver toch op, tijdens al dat geploeter 😉 Ik zou zeggen, om alvast in de sfeer van mijn volgende boek te komen, neem een kopje thee met een versgebakken Madeleine-cakeje, of een glaasje gekoelde rosé met wat olijven. Dan doe ik gezellig met jullie mee!
Wij zeggen proost want een heerlijke gekoelde rosé met olijven slaan wij zeker niet af. Al klinken die cakejes ook niet verkeerd! Een heule dikke dank aan Michelle voor haar tijd en toffe antwoorden!
**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker😀
Samenlezenisleuker 