
Met dank aan Frank Krake voor de recensie-exemplaren.
Auteur: Frank Krake
Uitgever: Achtbaan
Genre: Waargebeurd
Aantal pagina’s: 478
Verschijningsdatum: 5 februari 2020
Over de auteur:
Frank Krake (1968) studeerde Marketing Strategy aan de RUG. Hij publiceerde in de Verenigde Staten en schreef eerder de autobiografie De Rampondernemer (Pearson – 2013)
(Bron: http://www.uitgeverijachtbaan.nl)
De achterflap:
Hannelore groeide vanaf haar derde op in de sekte “Gemeente Gods” waar haar ouders actief lid van waren. Het leven speelde zich deels af binnen de muren van een oud klooster in Nederland. Vijftien jaar werd ze gehersenspoeld en leefde ze in haar eigen wereld. De charismatische en zichzelf “Profeet” noemende sekteleider Sipke Vrieswijk voerde met zijn partner Aagje een waar schrikbewind. Niemand was veilig.
Toen het einde nabij leek “ontvoerden” ze Hannelore naar Israël, Zweden en Cyprus. Na jaren van gevangenschap, drank en drugs bevrijdde de politie haar, tegen haar eigen wil. Een internationale klopjacht op Vrieswijk begon. Vanaf dat moment begon ook pas haar echte strijd. Het gevecht om opnieuw te leren leven, weer Hannelore te worden in een vrije wereld. Met vallen en opstaan wist ze de strijd uiteindelijk te winnen. Nu leidt Hannelore (42) een gelukkig leven met haar grote liefde en vier kinderen en hoopt ze een voorbeeld te mogen zijn voor velen.
Hannelores verhaal lijkt wellicht een bizar incident, maar niets is minder waar. Anno 2019 zijn er alleen al in Nederland meer dan 80 sektes actief, met zo een tienduizend volgelingen.
Meningen:
Riejanne:
Ik was een van de gelukkigen die Hannelore vooruit mocht lezen en was dan ook heel erg benieuwd naar dit boek. Het verhaal begint met de manier waarop Julia ( de moeder van Hannelore) in contact komt met de sekteleider Vrieswijk. Langzaamaan wordt ze steeds verder meegezogen in zijn overtuigingen. Vooral in het begin lezen we veel over wat Vrieswijk predikt en dat maakt dat de rillingen me over de rug lopen. Ik betrap mezelf erop dat ik heel erg boos wordt op de manier waarop hij de mensen bespeelt. Hen ‘boodschappen’ geeft in de volle overtuiging dat zijn waarheid dè waarheid is. Het beklemt me en tegelijkertijd heb ik enorm te doen met de kinderen die meegenomen worden naar zijn diensten en daar soms urenlang zitten, verplicht luisteren naar de Broeder zoals hij zichzelf noemt. Een van die kinderen is Hannelore, een op dat moment driejarig meisje dat geen andere keuze heeft dan met haar moeder mee te gaan naar de Gemeente Gods.
Corina:
Hoe bijzonder dat we dit boek vooruit mochten lezen. Je zit vanaf de eerste pagina in het verhaal, vanaf de proloog tot het nawoord zit je af en toe met ingehouden adem te lezen. Het is bij tijd en wijle ook herkenbaar uit de tijd dat ik zelf nog naar de kerk moest en de rillingen lopen over mijn rug. Ik voel zo intens mee met Hannelore, omdat ze nog zo jong is en geen stem heeft.
Riejanne:
Vrieswijk is een meester in manipuleren en het uitdelen van straffen. De manier waarop hij zijn volgelingen vernedert is gewoon voelbaar. Het is gruwelijk om te lezen hoe graag de volgelingen gezien willen worden door Vrieswijk en daar alles voor over hebben. Natuurlijk denk je als lezer dat het jou nooit kan overkomen, maar dit boek bewijst hoe ‘makkelijk’ het is om kwetsbare mensen het gevoel te geven ergens bij te horen, dat ze iemand zijn en vooral gezien worden. Vrieswijk is daar ontzettend sterk in. Daarnaast heeft hij heel duidelijk zijn voorkeuren voor een aantal volgelingen en helaas is Hannelore er daar ook één van.
We volgen het leven van Hannelore, en beleven helemaal mee hoe zij van jongs af aan gehersenspoeld wordt met alle gevolgen van dien. Meermalen betrap ik mezelf erop dat ik haar daar weg wil halen, zo beklemmend voelt het. De volgelingen wachten soms urenlang voor een dienst begint, omdat Vrieswijk volgens zijn zeggen nog geen seintje heeft gehad van God. Dit resulteert erin dat mensen soms hele dagen zitten te wachten op een dienst die pas in de avond begint en soms de halve nacht duurt. Dan is daar het moment dat Vrieswijk niet langer Broeder genoemd mag worden, maar de Profeet. Dit heeft God hem doorgegeven. Een titel met nog meer aanzien.
Corina:
Als het verhaal vordert en de eisen van Vrieswijk steeds bizarder worden, steeds groter, moet ik af en toe het boek weg leggen. Ik kan er niet bij dat dit gewoon echt gebeurt, hier in ons Nederland…
Er gebeurt veel en alles onder het mom van “zo sprak de Here van de Heerschare”. Oi oi die opmerking doet me elke keer weer huiveren. Ook hoe hij zogenaamd met God praat en hij de vrouwen andere namen gaat geven en uiteindelijk ook de dochters van bepaalde vrouwen. Waar de ene dochter mag blijven, wordt de andere zonder pardon weggestuurd en ik zit vol verbijstering te lezen dat de ouders dat allemaal goed vinden. Wat gaat zo een hersenspoeling ver!!
Riejanne:
Wat mij enorm raakt is het moment dat Hannelore voor haarzelf de oplossing vindt over hoe ze zich moet gedragen. “De enige oplossing, de manier om met de pijn te kunnen omgaan was stoppen met denken, stoppen met voelen en haar eigen persoonlijkheid begraven, haar eigen ik.’ Dit zinnetje geeft in één klap weer hoe je gevangen zit in een wereld, waar je niet uit kunt stappen, omdat je totaal geen weet hebt hoe het er ergens anders aan toegaat.
Als dan na verblijf in het buitenland het moment komt dat Hannelore bevrijd wordt begint het grote gevecht pas echt. Hoe angstig moet het zijn om ineens zelf keuzes te mogen maken, terwijl die altijd voor je gemaakt zijn? Deel uitmaken van een wereld die nooit de jouwe is geweest en waarvan je nagenoeg niets weet, omdat je binnen de ‘veilige’ muren van een sekte bent opgegroeid. Wat een gevecht en wat dwingt Hannelore een respect af dat ze dat gevecht gewonnen heeft. Diepe buiging voor het feit dat ze haar verhaal naar buiten brengt.
Corina:
Als Hannelore na heel veel strijd (ook innerlijk van haar moeder) wordt bevrijd in Cyprus begint het volgende gevecht. Want hoe leef je in een wereld, waar je opeens na 15 jaar zelf moet denken, kiezen, voelen? Maar ze doet het en hoe! Wat fijn dat ze juist in die tijden de juiste mensen om zich heen had en haar geloof in God nieuw leven in kon blazen op een gezonde manier. Chapeau!
Conclusie:
Riejanne:
Krake heeft het weer gedaan. Hij heeft het vermogen om te schrijven met empathie zonder oordelen en zonder iemand tekort te doen. In no time zit je in het verhaal alsof je het van dichtbij beleeft. Daarnaast weet Krake haarfijn weer te geven hoe het er in de Gemeente Gods toegaat, waaruit ook weer blijkt hoe gedegen zijn research is. De foto’s maken het verhaal af. Dit boek kroop me echt onder de huid en daar blijft het nog lang zitten.
5 stralende sterren
Corina:
Krake bewijst ook met dit boek weer dat hij op een integere, meelevende en gevoelige manier iemands levensverhaal kan vertellen. Hij laat je de krochten zien van hoe duister mensen kunnen zijn, maar ook hoe iemand daar zo immens sterk kan uitkomen. En dat alles in een fijne schrijfstijl die op geen enkel moment belerend wordt.
5 meer dan verdiende sterren
**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂