De Top 12 van 2018 van: Karin

**Zooo, we gaan weer fijn een vierkant ei leggen. Ik las pak hem beet gooi hem weg 61 boeken dit jaar en kom-tie dan. Kom-tie kom-tie dan hè!

De Top 12 van 2018; op de collage zijn 13 boeken te zien, dus ik doop het om tot de Sjoemel Top 12 van Karin. Daar begint het gedonder al 🤪

Ik begin al vals te spelen met twee maal een nummer 1 en dat is in de categorie Young Adult: Hart-Slag van Joanne Carlton. Ik kan werkelijk niet één boek in deze categorie opnoemen dat zo’n indruk op me heeft gemaakt, prachtverhaal.

Blogtour – Karin las: Hart-Slag Joanne Carlton*****

**Hopsekee en door naar mijn andere favoriet van 2018. Jonges wat een bruut thriller debuut en ik kan niet wachten op het volgende deel! Nieuwsgierig naar Geir Tangen en Joanne Carlton? Onder het kopje Samen Praten zijn onze interviews met de beide nummers 1 te vinden, ben ik ook best wel trots op.

Karin las: Het meesterwerk-Geir Tangen*****

**Hè jong, dat waren de nummers 1 en het zou geen Sjoemel Top 12 zijn als ik nu netjes af ging tellen naar de nummer 12. Ik ga dat dus ook niet doen maar ik ga gewoon even verder met de thrillers. Want mensen, deze boeken zijn DE voorbeelden wat mij betreft waarom dit genre ook zo populair is!

Ik begin even met Buitenlands Gedistilleerd en om het verhaal niet langer dan nodig te maken som ik mijn favorieten even voor jullie op:

De Krijtman van C.J. Tudor ( petje af voor zo’n debuut en ook daar is een interview van te vinden)

De Opvolger van Fiona Cummins ( De opvolger ook van De verzamelaar, je weet wel die enge bottenkerel, mennnnn wat een goed en spannend tweeluik is dit)

Lazarus van Lars Kepler (waar de één denkt too much, denk ik alleen maar geef me méér van dit. Hoe dan ook, er zit een flinke ontwikkeling in deze topserie en ai lof Joona Linna)

Het oordeel van John Grisham (dit is thriller, dit is legal, dit is historisch. Dit was ook echt zó mijn boek! Genieten met een grote G ook weer)

**Las ik alleen thrillers? Hell no en er was één roman die me steil van de klompen blies, te weten:

Kinderen van de rivier van Lisa Wingate. (ontroerend mooi, echt ontroerend mooi en ook hier is een interview van te vinden, mag ik ons stoer vinden met onze stoere hobby?)

**Uiteráárd las ik ook Fantasy en dan is er maar één de koning ook hè. Toch.

De buitenstaander van Stephen King. ( dit boek is weer waarom ik al jaren fan ben, had ook graag de link naar ons interview geplaatst! *keihardelachhardop*)

**Oké, ik zit op 7 stuks nu. Een gestechelde 8. Tijd voorrrr:

Binnenlands gedistilleerd!

Allereerst noem ik onze Keizerin van de Fantasy. Ik smul ook van haar korte verhalen maar welk boek ik dan zo geweldig vond?

Kleine moordenaar van Sophia Drenth (bestaat dat? Literaire Fantasy? Man wat schrijven en Bloedwetten gaat in 2019 op zeker opgepakt worden)

**Gaan we weer even terug naar de thrillers en jongesjonges wat hebben we toch veel abnormaal moois van eigen bodem. Ik begin even met een spectaculair duo:

Meedogenloos van Sharpe & Skye (de titel is precies what you get, onmenselijk goed dit)

**Mooi bruggetje van duo naar de solisten en over solisten gesproken! Euhmm damn, dit is ook wel weer een duo eigenlijk maar dan in het verhaal:

Vonk van Anita Terpstra (ik was al fan, hier zou je groupie van worden)

**En dan was er nog dat bijzondere boek met die fantastische schrijfstijl. Ik heb het over:

Herberekening van Frederik Baas (Baas is een Baas, maar dan ook echt)

**Tijd voor de hekkensluiter en dat is dan weer een roman:

Noem het liefde van Daan Heerma van Voss (origineel en gewoon fantastisch schrijfwerk)

**Volgens mij heb ik ze nu! Viel best mee dat sjoemelen dus ik sjoemel hier nog snel even aanraders die mijn moaten Corina en Jac ook al genoemd hadden. Want als iemand onverhoopt daar wat gemist heeft en mijn lijstje gebruikt om de NTL te spekken dan zou ik met stip de Erika Foster serie van Robert Bryndza noteren. Vergeet dan ook zeker Oktober van Søren Sveistrup niet en als je toch bezig bent zet dan De tattooverzamelaar van Alison Belsham er even bij ook. (Interview te vinden, ja echt!) Niet genoemd door mijn blogmaten maar die moest er gewoon bij ook.

Lieve allemaal hier dan echt de eindboodschap. Ik wens jullie allemaal een fantastisch en geweldig 2019 met uiteraard ook weer veel leesplezier! Tot volgend jaarrrrrrrr. *Cheers* 🥂

Lieve groet Karin Meinen.

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 😀

Karin las: Een Koninklijk Verraad-Sebastiaan Koen****

Met dank aan Sebastiaan Koen voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Sebastiaan Koen

Serie: De verhalen van Auruco, deel 2

Uitgever: Zilverbron

Aantal pagina’s: 300

Genre: Fantasy / NUR 334

Verschijningsdatum: december 2018

Over de auteur:

Sebastiaan Koen heeft van jongs af aan een talenknobbel gehad en las graag allerlei boeken. Gruwelijke en fantasierijke verhalen hebben hem altijd al geboeid. Dat weerspiegelt hij in zijn eigen verhaal. Ieder personage heeft te lijden.

Achterflap:

Er zijn geen veilige oorden in deze oorlog.

Na de vlucht uit Rodean en na Sedrans dood, is er weinig tijd om te rusten voor de gebroeders Staalhart en hun vrienden. Hun volgende doel is om de koning af te zetten en dat moet zo snel mogelijk gebeuren.

Terwijl Skjald en Elisia daar de eerste stappen voor ondernemen, reizen Edilion en Dorvin naar Vatthar af om meer over hun ouders te weten te komen. Daarbij krijgen ze meer informatie over de veroverde stad Istongyr. Buiten dat komt de gruwelijke achtergrond van Thorgdar boven tafel.

De tovenaar Felkon heeft de jacht op de broers en hun vrienden geopend.

Mening:

Ik was fan van deel één Een rijk in verval en ik blijf na dit deel ook absoluut fan van De verhalen van Auruco. Sebastiaan is een kei in het opbouwen van een avontuurlijk verhaal. Het is steeds meer in het verhaal groeien, met regelmatig owja-momenten en de personages worden langzaam maar zeker weer eigen. Er wordt subtiel teruggegrepen en af en toe denk ik hoe zat het ook al weer, help me even. Dit slaat gedurende het verder lezen om in duidelijkheid en hoe de ene na de andere opdracht uitgevoerd dient te worden door dit geweldige reisgezelschap om de kwaadaardige Felkon en consorten te kunnen stoppen.

Koen hanteert een kundige en beeldende pen en het leest allemaal makkelijk en fijn weg. Dit boek is wat mij betreft dan ook niet alleen bijzonder geschikt voor volwassenen, maar is ook zéker weggelegd voor de wat oudere jeugd.

Het loeispannende en ook afschuwelijke begin loopt over in een gevarieerd avontuur doorspekt met de elementen die je verwacht en dan ook graag ziet in Fantasy. Het gaat van onderhoudend naar letters vreten en je wordt meegenomen op deze queeste door fantastische omgevingen, gevuld met fantastische wezens. Je gevoel met de personages groeit met de minuut en de gebeurtenissen laten je zo af en toe op het bekende puntje van de stoel zitten. Gevechten, oorlog, plannen smeden, actie en jonges de magie.

Wat prachtig neergezet en wat brengt het ook de nodige verrassingen. Daar waar tovenarij meehelpt, daar waar hoop groeit, weet Sebastiaan je ondertussen om de oren te slaan met verliezen waar je even goed van moet slikken. Niks is dus zeker, personages staan dan minder vast dan je zou denken en dat maakt het extra eng. Want waar je de ene onder de mat wenst, wil je de ander gewoon niet kwijt.

Wanneer de spanning weer op grote hoogte piekt is gloeiende gloeiende het einde daar. Mooi kloten maar vooral helemaal mooi super dat we ons weer kunnen gaan verheugen op deel 3! Ik geniet nog even van de toffe landkaart voorin het boek, hier hou ik zó van en ik neem daarna het stukje Woordenboek Oude Taal achterin nog even door. Love it.

Sluit ik af met: graag een beetje doorschrijven heer Koen, we willen doorrrr.

Conclusie:

Schrijfstijl: 4

Spanning: 3.5

Psychologie: 4

Leesplezier: 4

Plot: 4

Originaliteit: 4

Maakt vier sterren voor Een Koninklijk Verraad.

Karin Meinen.

De Top 12 van 2018 van: Jac

December, lijstjestijd. Heerlijk. Geen rampen, oorlogen, verloren wedstrijden of ander ongerief, maar een persoonlijke top tien van de allerbeste thrillers gelezen in 2018. Wat zeg ik, een top tien, echt niet, in de beste supermarkt tradities krijgt u er een bonus van 20% bij voor dezelfde lage prijs en maken we er een top twaalf van.

Hieronder een twaalftal titels met een korte omschrijving waarom zij op de lijst terecht gekomen zijn. Zoals u zult bemerken zijn het lang niet allemaal titels die in 2018 zijn uitgebracht. Laten we ons alsjeblieft niet leiden door de waan van de dag en de omzetcijfers van de uitgeverijen. Want die zeggen lang niet alles. Want waar blijven de vertalingen van de laatste twee van Jean Christophe Gangé : Congo Requiem en Lontano. Wie is er nu ziende blind?

Wat is het criterium geweest om op dit lijstje terecht te komen? Daar kunnen we heel moeilijk over doen, maar uiteindelijk telt slechts een aspect als we het boek neerleggen en de inhoud laten bezinken: leesplezier. En als net dat ene boek waar u zo ontzettend van genoten heeft er niet bij staat? Geen man of vrouw overboord. Het aanbod is gigantisch en de concurrentie is moordend. De kans is erg klein dat we dezelfde boeken lezen en dezelfde smaak hebben. Dit lijstje is niets anders dan de ‘allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie’ zoals onze dichter Kloos het uitdrukte. Het aantal zeperds is dit jaar gering geweest. Misschien komt het doordat ik dit jaar extra goed geluisterd heb naar de leesmaatjes in Samenlezenisleuker die met allerlei mooie titels aan komen zeulen en er best goed in zijn om iemand onder druk te zetten om juist die ene titel ter hand te nemen. En dat blijkt dan ook nog een schot in de roos te zijn. Dank u wel dames!!!

Kunnen we een conclusie trekken? Een goed thrillerjaar met nieuwe en veelbelovende auteurs zoals Dario Coretti, Niklas Natt och Dag, Geir Tangen, Sören Sveistrup en Bo Svernström. En ongetwijfeld nog vele andere debutanten, die ik gemist heb. Benieuwd hoeveel er nog schrijvende zijn over vijf jaar. Immers, continuïteit is zeldzaam in dit theater.

De volgorde is niet willekeurig.

Dario Correnti – Heimwee naar bloed *****

Een intrigerende, scherp geschreven thriller met korte hoofdstukjes en vele, vele uitstekende dialogen. Uitermate boeiend  door de vele zijlijntjes. En het mooie duo Marco Besana, de vermoeide journalist en Ilaria Piatti , de klunzige, onhandige stagiaire, in paarse Hello Kitty laarsjes. Het is een geanimeerde thriller met veel humor, een hoge amusementswaarde. Ik heb het boek met  ontzettend veel plezier gelezen.

R.J. Ellory – Bekraste zielen *****

Een krankzinnig goed boek met  twee hoofdthema’s: het geweld en het lot, toeval of  bestemming. Het donkere gesternte zoals het wordt benoemd. Nooit gedacht dat hij  voorafgaande juweeltjes zoals Een stil geloof  in engelen, De helden van New York , Een mooie dag om te sterven en Een  volmaakte vendetta zou kunnen benaderen, laat staan evenaren.

Arne Dahl – Grensgebieden *****

Carpe motherfucking diem. Tot de grensgebieden. Nordic noir op z’n best. Het boek met de fameuze kanteling. Na bijna 20 jaar aan de top gestaan te hebben, wordt hij steeds beter. Dit is ongetwijfeld zijn beste boek tot nu toe.

Jan van der Cruijsse – Bling Bling 3 Toen was er nog maar één *****

Jan van der Cruijsse heeft met deze trilogie bestaande uit:

Bling Bling Diamantroof in Delhi

Bling Bling 2 De Zaventemmers

Bling Bling 3 Toen was er nog maar één

een fraaie serie thrillers van internationale allure neergezet. In dit spannende laatste deel van de trilogie  houdt van der Cruijsse alle ballen op  een onnavolgbare manier in de lucht. En dat mag best een prestatie heten, want er  zijn  nogal wat verhaallijnen.

Niklas Natt och Dag – 1793 *****

Een uiterst ongewone historische roman.

Niklas schetst een uitermate  boeiend beeld van  de onderklasse  in Stockholm op het einde van de achttiende eeuw,  de teringzooi waarin ze wonen, de stank die hen dag en nacht omringt en het brakke  putwater dat ze drinken. Evenals de smeerlapperij van de bovenlaag van de Zweedse  maatschappij.

Philip Kerr – Vergeven en vergeten. *****

Philip Kerr op z’n best in dit dertiende Bernie Gunther verhaal. De op 23 maart 2018  overleden auteur haalt weer alles uit de kast en laat zien waarom hij zo’n formidabele schrijver was. Geldzucht, gemakkelijk gewin, Alte Kameraden en ex-nazi’s, het blijft een rare  combinatie, maar legt wel de bodem onder de beste Bernie Gunther tot nu toe.

Jean-Christophe Grangé – Voorbij de zwarte lijn *****

Een lange weg, met talrijke, haast ontelbare, verontrustende, fascinerende en mooie  feiten, weetjes en zijlijntjes. Dat is de  zoektocht naar de waarheid, naar de weg van het  bloed, het donkere bloed, het zoete bloed,  ijzingwekkend en smerig.  Welk een enorme fantasie legt de auteur aan de dag voor het bereiken van dit doel. Ruim 500 bladzijden in de ban van Grangé, dat leidt onverbiddelijk naar 5 sterren. Wat tevens geldt voor De vlucht van de ooievaar en De bloedrode gletsjer, allebei toppers van de grootmeester uit Frankrijk.

Michael Robotham – De andere vrouw 4,5 *

Het boek is met veel empathie geschreven, zonder in goedkope dramatiek te vervallen. Het is bovenal intelligent geconstrueerd met fraaie zinnen en mooie quotes die je doen glimlachen of die je als lezer wat langer doen stil staan. En een goed plot met een bloedstollende actie scene. Michael Robotham is terug.

Geir Tangen – Meesterwerk 4,5*

Het boek kent een aantal zeer goed uitgewerkte zijlijnen. De dader vergelijkt de uitvoering van zijn moorden met de partituur van een requiem. In dit geval het requiem (zielenmis) van Wolfgang Amadeus Mozart –  Requiem, een mysterieus Meesterwerk (sic!), want het gaat over een reis naar de  ultieme bestemming: de dood.

Sören Sveistrup – Oktober 4,5*

 Oktober is een vrij spectaculaire thriller waarin de auteur in staat is gebleken het hele boek de spanning er in te houden. En dat is een hele prestatie, want het boek telt 542 bladzijden. De enorme spanning is het gehele boek door aanwezig, dankzij een werkelijk ingenieus plot  en dat vergoedt veel,  heel veel. Maar niet alles. Een loodzware publiciteitscampagne is losgebarsten om het boek te promoten. Niet nodig, weggegooid geld. Het is gewoon een van de betere thrillers van 2018.

Bo Svernström – Wie zint op wraak  4,5 *

Een verrassende thriller die afwijkt van het doorsnee verhaal. Door een standpuntwisseling verschuift het perspectief in een klap  grotendeels naar de moordenaar. Zal de moordenaar slagen in zijn opzet?  Prima uitgewerkt.

Fred Vargas – De omgekeerde man *****

Fred Vargas geeft voor de zoveelste keer blijk van een unieke visie op het begrip thriller. Hoofdpersonen, setting en oplossing zijn niet onderhevig aan de normale wetten van de thrillerwereld. Voor de zoveelste keer heb ik genoten van unieke, dwarse mensen, die bepaald geen dwarsdoorsnede zijn van de normale bevolking, van het verhaal met dwarse dialogen vol humor en mooie zinnen.

Jac Claasen.

*Winactie Gesloten* Win het hilarische Het zal je broertje maar zijn van ANUAR!

En daar zijn we dan zo op de valreep van 2018 met de winnaar van Het zal je broertje maar zijn!

Wat een boel duimpjes weer, echt super leuk. Maar natuurlijk is het ook nu weer gelukt en de winnaar isssss…..

Marian Punt Hazenberg!

Als je ons een mailtje stuurt met je adresgegevens naar Samenlezenisleuker@gmail.com dan regelen wij de rest en kan jij geduldig (of niet) bij de brievenbus op de postbode gaan wachten.

Heel veel leesplezier en natuurlijk nogmaals een dikke dank aan Uitgeverij Pepper Books voor deze top actie!

—————————————————————————————————————————————–

Whooooop het blijft feest bij Samenlezenisleuker deze koude decembermaand. Want hier zijn we alweer met de volgende hele toffe winactie! In januari 2019 verschijnt de hilarische en eigentijdse roman van de Nederlandse comedian ANUAR en wel met de titel: Het zal je broertje maar zijn. 

Dankzij Uitgeverij PepperBooks mogen wij een exemplaar in de winactie slingeren yeehaaa. Is dat gaaf of is dat gaaf? Hier moet je natuurlijk wel wat voor doen hè dames en heren. Dussssss *oplet-modus aan* 😀

1: Like de Facebookpagina van Pepper Books via onderstaande link:

Uitgeverij Pepper Books

2: Reageer onder deze winactie in onze gezellige Facebookgroep Samenlezenisleuker met een (lollig) duimpje zodat we weten dat je meedoet.

3: Wacht (on)geduldig tot zondag 30 december want dan maken wij de winnaar bekend!

Niet verplicht maar geef je onze Facebookpagina een like, daar zeggen we dan geen nee tegen en dat kan hier 😉

Samenlezenisleuker

Iedereen veel succes en alvast hele fijne dagen gewenst. PepperBooks natuurlijk onwijs bedankt voor het mogelijk maken van deze pracht van een actie!

Over Het zal je broertje maar zijn:

Nordin is een nietsnut. Zijn tweelingzusje Fatma een hoogvlieger. Nadat Nordin zichzelf op een vreselijk domme manier in de problemen heeft gebracht, is zijn vader het zat. Om te laten zien wat hij waard is, moet Nordin naar Tetouan, zijn geboortedorp in Marokko om een geschikte man voor zijn zusje te vinden.

Wat een vakantie van meisjes kijken en op het strand hangen met zijn vriend Debiel zou moeten worden, verandert ineens in een bizarre roadtrip. Verkleed als zijn zusje, gaat hij op date met verschillende
mannen. Maar om iemand te vinden die bij zijn zusje past, blijkt nog niet zo makkelijk.

Anuar is een verhalenverteller. In zijn roman krijgen we een inkijkje in de Nederlands-Marokaanse cultuur, waar Anuar met een open blik naar kijkt.

Samen wachten op, om te recenseren…

**Op 23 november verscheen bij The House of Books  Gwendys Knoppenkist van niemand minder dan Stephen King en Richard Chizmar. In het mooie Drenthe zit een groot King-fan dus dit 176 bladzijdes tellende boek werd met plezier ontvangen en wordt gelezen as we speak, dus recensie volgt. Met een dikke dank ook aan Overamstel Uitgevers.

**Op 6 december verscheen bij Uitgeverij Zomer & Keuning het nieuwste boek van Marina Folkers namelijk Onder de sterren van Montpellier. Een heerlijk feelgoodverhaal van Nederlandse bodem, dat zich afspeelt in het zonnige Zuid-Frankrijk en daar houden wij zo op zijn tijd erg van!

**Op 15  januari verschijnt er bij HarperCollins Holland de thriller Schaduwman van Phoebe Locke (dit is een pseudoniem van een bekende Britse auteur, helaas we weten niet welke). Volgens het persbericht gaan we de creepyste figuur ooit ontmoeten in een thriller dus de verwachtingen zijn hoog gespannen.

**Op 17 januari verschijnt bij Uitgeverij Cargo een naar wij denken kei gave thriller, namelijk DNA van Yrsa Sigurdardottir. Niemand minder dan Karin Slaughter zegt op de cover “Dit boek is niet weg te leggen.” Nou ja dat maakt natuurlijk helemaal nieuwsgierig hè!

Over Gwendys Knoppenkist:

Er zijn drie manieren om bij het uitzichtpunt in het plaatsje Castle Rock te komen: Route 117, Pleasant Road en de zogenaamde Suicide Stairs.

In de zomer van 1974 neemt de 12-jarige Gwendy Peterson elke dag de trap, die stevig verankerd zit met bouten in de bergwand. Als Gwendy op een dag boven aan de trap op adem staat te komen, wordt ze aangesproken door een vreemdeling. Op een bankje in de schaduw zit een man met een zwarte broek aan, een zwarte overjas en een wit overhemd. Op zijn hoofd heeft hij een zwart hoedje. Er zullen dagen komen dat Gwendy nachtmerries heeft over dat hoedje.

Over Onder de sterren van Montpellier:

Cleo wil het liefst ver weg van de roddels die haar achtervolgen. De kans om een paar maanden naar Zuid-Frankrijk te gaan, grijpt ze dan ook met twee handen aan. Ondanks haar verlangen om onzichtbaar te blijven, is een ontmoeting met de aantrekkelijke Luc onvermijdelijk: deze Fransman woont pal naast het huis waar Cleo verblijft. Ze voelt zich op haar gemak bij hem en geeft zich steeds meer bloot. Maar is haar vertrouwen in hem wel terecht?

Luc, die eigenlijk niet zit te wachten op gezelschap, schiet Cleo in nood steeds te hulp. Hiermee slaat hij een weg in die hem voor belangrijke keuzes stelt. Wat moet hij wanneer hij beseft dat hij bij Cleo geen kans zal maken als ze erachter komt wie hij daadwerkelijk is?

Over Schaduwman:

Een week nadat haar dochter Amber is geboren, pakt de jonge moeder Sadie haar biezen. Zestien jaar later staat ze ineens weer voor de deur. Langzaam probeert het gebroken gezin weer aan elkaar te wennen. Maar Sadie is psychisch onstabiel: ze ziet schaduwen, hoort stemmen en is ervan overtuigd dat Amber bij haar zou zijn weggehaald als ze niet zelf was vertrokken. En ze blijft maar praten over ‘de lange man’, die in het bos zou wonen en het op haar gemunt zou hebben. Als dochter Amber ook nog eens wordt verdacht van moord, is het familiedrama compleet.

De Lange Man die zich in de schaduwen ophoudt is een van de creepyste figuren die je in een thriller kunt tegenkomen. Bestaat hij echt? Of is er iets anders aan de hand? Door
tijdsprongen, Sadie’s visioenen en de documentaire die over Amber wordt gemaakt, krijgt Schaduwman een bijzondere structuur; langzaam ontrafelen de gebeurtenissen zich, totdat alleen de rauwe en duistere waarheid overblijft.

Over DNA:

In Reykjavik wordt een jonge vrouw op gruwelijke wijze vermoord. Haar zevenjarige dochter verstopt zich onder haar bed en is de enige getuige. Wanneer niet veel later een tweede vrouw op eenzelfde manier ter dood wordt gebracht, staat de politie voor een raadsel: wat is het verband tussen de twee vrouwen?

Voor commissaris Huldar is het de eerste zaak in zijn nieuwe functie. Hij moet daarbij samenwerken met psychologe Freyja, die het getraumatiseerde meisje onder haar hoede heeft. De samenwerking wordt extra gecompliceerd door hun onenightstand, waarbij Huldar Freyja voorloog over zijn leven.

Ondertussen ontvangt een radioamateur gecodeerde berichten die de slachtoffers met elkaar in verband brengen, maar niemand gelooft hem en hij besluit zelf op onderzoek uit te gaan.

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 😀

Karin las: De lange weg naar genade-David Baldacci***1/2

Met dank aan A.W. Bruna Uitgevers voor het recensie-exemplaar.

Auteur: David Baldacci

Serie: Atlee Pine deel 1

Uitgever: A.W. Bruna

Originele titel: Long Road to Mercy

Vertaler: Jolanda te Lindert

Aantal pagina’s: 416

Genre: Thriller / NUR 332

Verschijningsdatum:  november 2018

 Over de auteur:

David Baldacci werd geboren in Virginia in de Verenigde Staten. Hij studeerde politieke wetenschappen en rechten, en was negen jaar werkzaam als bedrijfsjurist en advocaat in Washington D.C.In 1996 debuteerde hij met Het recht van de macht. Baldacci’s werk is in 45 talen vertaald en wereldwijd zijn er meer dan 100 miljoen exemplaren van zijn boeken verkocht.

( www.awbruna.nl )

Achterflap:

Dertig jaar geleden werd de tweelingzus van special agent Atlee Pine ontvoerd uit de slaapkamer die ze als kinderen deelden. Mercy werd meegenomen, Atlee werd gespaard. Het was de laatste keer dat ze elkaar zouden zien. Enkele jaren later werd seriemoordenaar Daniel James Tor opgepakt en tot levenslang veroordeeld. Hoewel Mercy’s lichaam is teruggevonden, is Atlee ervan overtuigd dat Tor meer weet over wat er met haar is gebeurd.

Als FBI-agent is Atlee gestationeerd in het zuidwestelijke deel van de Verenigde Staten, waar de bevolking op zichzelf is, de overheid wordt gewantrouwd en de natuur geen genade kent. Wanneer in de Grand Canyon het karkas van een muilezel wordt gevonden dat vreemde snijwonden vertoont, wordt haar hulp ingeroepen. De berijder wordt vermist en hij blijkt niet de enige persoon te zijn die recentelijk is verdwenen. Atlee weet misschien wel meer over moordenaars en andere misdadigers dan welke profiler ook, maar om deze test te doorstaan zal ze al haar kennis, moed en ervaring moeten aanspreken. Want niet alleen moet ze de confrontatie aangaan met een nieuw monster, ze zal ook het monster uit haar nachtmerries onder ogen moeten zien.

Mening:

Wat is Atlee Pine een gaaf ‘wijf’ zeg! Stoer, aantrekkelijk, eigengereid, en niet alleen een kei in haar werk maar ook in vechtsport. Ik hou nu al van haar en wat begint dit verhaal ook spannend met haar bezoekje aan Tor; een zwaar gestoorde, briljante en beer van een seriemoordenaar. Wat dat betreft had dit lijntje van mij zoveel meer terug mogen komen al, maar hey, geduld is een schone zaak we hebben het hier over deel 1 van de serie.

Baldacci vertelt dit verhaal op zeer beschrijvende wijze en dat is genieten. Wat een fijne en beeldende schrijfstijl is dit. Zowel personages als omgeving worden prachtig weergegeven en af en toe is het zo her en der doorspekt met techniek en/of feitelijkheden. Dat had bij bepaalde zaken minder gekund. Wanneer ik een complete restauratie of een workout tot in de details aan het lezen ben denk ik: en doorrr. En doorrrr gaat het! Naast actie, en ow wat worden bepaalde gevechten ge-wel-dig neergezet, geven personages als Sam en uiteraard Carol een fantastische schwung. Ontvoering, spanning, moord, onderzoek, het is allemaal aanwezig en een feestje voor een thrillerfan.

David Baldacci tilt het verhaal van een verminkte muilezel naar bijzonder hoge pieken en dan krab ik me toch af en toe even goed achter de oren. Wat een eigenlijk gewoon jammerlijke ontwikkeling. Het is vergezocht en ondanks het leesplezier vond ik dit als plot toch wel teleurstellend. Desalnietteplus, ik kijk reikhalzend uit naar deel 2 want oeh wat wil ik graag weten hoe het verder gaat met Pine en consorten!

Conclusie:

Schrijfstijl: 4.5

Originaliteit: 4

Plot: 2.5

Leesplezier: 4

Spanning: 3.5

Psychologie: 4

Drie en halve sterren voor De lange weg naar genade.

Karin Meinen.

De Top 12 van 2018 van: Corina

En daar zijn we weer met de lijstjes in december. Deden we vorig jaar nog een top vijf per zes maanden (oké met een beetje gesjoemel van mij en Jac), dit jaar doen we een Top12 aan het einde van het jaar. Twaalf maanden in een jaar dus een Top12. Goed idee leek het…. net als die Top5 van vorig jaar, tot je er voor gaat zitten. Man man man (of vrouw vrouw vrouw), wat een ellende toch weer elk jaar.

Mijn nummer één had ik eigenlijk gelijk wel in mijn hoofd, en als je naar de collage kijkt kan je het wel raden misschien ook. Maar oké mijn absolute nummer één van het jaar 2018 isssss

De laatste getuige van Frank Krake! 

Wat heeft dat boek een indruk op mij gemaakt en wat vind ik het nog steeds zonde dat ik meneer Aloserij niet heb kunnen ontmoeten bij een signeersessie. Wat een man en wat een verhaal! Echt met stip op één!!

Recensie gemist? Klik even hier:

Corina las: De laatste getuige-Frank Krake*****

Maar dit gezegd te hebben begint dus de thriller van het jaar in Aalsmeer, want nu moet ik nog elf plekken vergeven. Natuurlijk pak ik mijn recensies erbij, maar waarom ga ik de ene vijf sterren recensie op nummer twee zetten en de andere op bijvoorbeeld vier? Het is weer een duivels dilemma. Geloof me patat bakken is makkelijker. Maar oké here we go….

Op twee zet ik dan Het verdriet van Wilhelmina van onze meesterverteller van eigen bodem Tomas Ross. Faction ten top en gewoon kei goed!

Recensie gemist: Klik even hier:

Corina las: Het verdriet van Wilhelmina-Tomas Ross*****

Op nummertje drie komt dan de meer dan mooie roman Kinderen van de rivier van Lisa Wingate. Ik quote uit mijn recensie: “Een verhaal dat zeker verteld moest worden! Geromantiseerd? Ja natuurlijk, maar dat doet geen afbreuk aan de triestheid van het verleden en het mooie van wat sommige mensen voor elkaar over hebben. Toen en nu.” 

Recensie gemist: Klik even hier:

Corina las: Kinderen van de rivier-Lisa Wingate*****

Op vier komt dan weer een roman, namelijk De tatoeëerder van Auschwitz van Heather Morris. Dit soort verhalen blijven me raken, hoeveel ik er ook over lees. Altijd weer is er kippenvel en ongeloof, en ook bewondering voor de drang van overleven.

Recensie gemist: Klik even hier:

Corina las: De tatoeëerder van Auschwitz-Heather Morris*****

Op numero vijf komt dan echt de beste thriller van 2018. Want OMG wat was Oktober van Søren Sveistrup toch een keigoede thriller. Ongelooflijk goed in elkaar/ bij elkaar geschreven. Keihard en gruwelijk, maar alles met de juiste dosis.

Recensie gemist: Klik even hier:

Corina las: Oktober-Søren Sveistrup*****

Op nummer zes komt ook een thriller, en dit was ook een vijf sterren recensie. Hierna zijn de vijf sterren recensies op, wat natuurlijk niet wil zeggen dat er van de laatste zes niet genoten is (anders stonden ze natuurlijk ook niet in de Top12), maar oké nummertje zes dus….. Dat is het debuut Het meisje in het ijs van Robert Bryndza. Ik vond het echt een ijzersterk debuut!

Recensie gemist: Klik even hier:

Corina las: Het meisje in het ijs-Robert Bryndza*****

En dan hebben we nog te gaan de nummers zeven tot en met twaalf, ja het is allemaal wat hé! Het wordt er niet makkelijker op en jullie krijgen wel een hele lap tekst voor geschoteld. Excuses daarvoor :-p Maar we gaan dus nog even verder…

Op zeven komt, Persona van Soraya Vink, echt een prachtig debuut uit ons eigen koude kikkerlandje. “Joder” wat een knaller!

Op acht komt alweer een boek van eigen bodem, namelijk De man van Venus van Daniël Meyer. Een razendsnelle actiethriller met een originele invalshoek.

Vanuit ons buurland België verschijnt op nummer negen de bijzondere thriller De tragische eindes van Boris Bastarache van Koen Strobbe. Niet nagelbijtend spannend, maar toch bijzonder moeilijk weg te leggen.

En dan op tien komt Stalker in de nacht. Dit is het tweede deel in de Erika Foster serie, en al werd er van genoten hij haalde net niet hetzelfde hoge niveau als van deel één. 

Nummertje elf wordt dan Op het spel van Karen Rose. Wat heerlijk schrijven doet deze auteur. Spanning met de juiste dosis romantiek er door geweven, I love it!!

En dan last but not least nummer twaalf, en dat is Het donkerste water van Sharon Bolton. Het was mijn eerste kennismaking met deze serie, maar wat was het genieten! Ik kijk dan ook erg uit naar het vervolg!

2019 here we come, want ook dan is Samenlezenleuker!!

Corina Nieuwenhuis.

Jac las: Watergraf-Simon Beckett***

Dit is deel vijf uit de serie rond David Hunter, voormalig huisarts en nu forensisch antropoloog van beroep. Het is het eerste boek van Simon Beckett dat ik ter hand neem.

Het verhaal speelt zich af in de Backlands aan de Engelse westkust in het Saltmere estuarium, waar eb en vloed een eeuwigdurende strijd voeren om de heerschappij over modder, water en land. En dat ervaart de lezer aan de lopende band. Het gaat over water, water en nog eens water. In alle mogelijke vormen maar meestal bedreigend en dodelijk. Het verhaal is snel verteld. Hunter raakt betrokken bij de vondst van een lijk op een wad waarbij zijn expertise vereist is om wat duidelijkheid te verkrijgen over zaken die kunnen bijdragen aan de identificatie van een lijk. Enfin, onze speurneus rolt van het ene lijk in het andere en weet daarbij telkens de politie een stapje voor te zijn. Een beetje onwaarschijnlijk.

De grote nadelen aan dit boek zijn de gedetailleerdheid en het ontbreken van een breder perspectief door de gebruikte ik-vorm. Neem bijv. het uitermate uitvoerig beschrijven van allerlei forensische onderzoeken. Het uitkoken van botten komt me op een gegeven moment de neus uit. Helaas is die wijdlopigheid niet aan mij besteed. Het deed me denken aan Elizabeth George, de Amerikaanse schrijfster, die haar omvangrijke verhalen altijd in Engeland laat afspelen en ook altijd breed van stof is.  Van deze schrijfstijl moet je houden. Ook de vrij kinderachtige manier waarop met de romantiek wordt omgegaan is hopeloos. Hoewel Beckett een meester is in het tactvol omschrijven van netelige situaties en handelingen is hij uiterst terughoudend, bijna verlegen als het liefdesleven van David Hunter aan bod komt.

Simon Beckett is een geroutineerd schrijver. Dat levert twee opmerkelijke zaken op. Het verhaal is fraai geconstrueerd en zit potdicht. Er zijn geen losse eindjes meer aan. De spanning is goed gedoseerd in het boek aanwezig. Verder is het van belang te vermelden dat Beckett een zeer actueel thema prominent in beeld brengt. Het  leidt tot een fenomenaal  wow moment.

De saaie schrijfstijl leidt tot:

Drie sterren.

Jac Claasen.

Corina las: De zeventiende verdachte-James Patterson***

Met dank aan Uitgeverij Cargo voor het recensie-exemplaar.

Auteur: James Patterson

Serie: The Women’s Murder Club deel 17

Uitgever: Uitgeverij Cargo

Originele titel: The 17th suspect

Vertaler: Waldemar Noe

Aantal pagina’s: 336

Genre: Thriller

Verschijningsdatum: 8 november 2018

Over de auteur:

James Patterson (1947), is de succesvolste hedendaagse thrillerauteur ter wereld. Van zijn boeken zijn meer dan 240 miljoen exemplaren verkocht. Hij schreef de succesvolle thrillerreeksen: Alex Cross en The Women’s Murder Club. James Patterson woont en werkt in Florida.

( Bron: www.uitgeverijcargo.nl )

De achterflap:

San Francisco is in de ban van een systematische maar onvoorspelbare moordenaar. Het
onderzoek brengt brigadier Lindsay Boxer in contact met een onwillige informant. Haar
informatie lijkt erop te wijzen dat er iets vreselijk mis is binnen het politiekorps.

De jacht op de moordenaar lokt Lindsay naar onbekend terrein, maar treft haar ook persoonlijk. De vriendinnen van The Women’s Murder Club beginnen zich ernstig zorgen te maken, maar nu er levens op het spel staan, kan Lindsay niet anders dan tot het uiterste gaan. Als moeder, brigadier en vriendin stond Lindsay’s onvoorwaardelijke integriteit nooit eerder op het spel. Nu treft ze een moordenaar die vastbesloten is haar alles af te nemen.

Mening:

De achterflap deed mij echt kei-nieuwsgierig maken. Seriemoordenaar en de jacht daar op, ja dat is my cup of tea. Patterson schrijft vlot, maar ook chaotisch. Ik moet echt mijn koppie er bij houden om te weten of ik in het verhaal van Lindsay zit of in die van Yuki. En waar ik vaak geen last heb van het feit dat ik eerdere delen niet las, nu mis ik toch wel vaak achtergrond informatie. De vriendinnen club heeft duidelijk een verleden, maar ik kom er niet achter hoe of wat het precies is. 

Lindsay en Yuki spelen in dit deel de hoofdrol, met ieder een eigen verhaal. Claire en Cindy komen alleen zijdelings aan bod en die leren we dan ook niet echt kennen. Maar dat geldt eigenlijk ook voor Lindsay en Yuki. Er zit weinig diepgang in de personages, en vooral Yuki vind ik als er dan al ingegaan wordt op haar personage een beetje een hysterische drama queen. 

De twee zaken in het boek worden snel en duidelijk beschreven, maar zijn ook erg voorspelbaar. Zeker dat van de seriemoordenaar. Erg jammer, daar had meer in gezeten, net als in de verhaallijn van Yuki. Echt een kei-originele invalshoek, maar vanaf het begin was het plot mij duidelijk. Desondanks heeft Patterson een fijne schrijfstijl, maar houdt hij de twists en de plots voor mij te simpel.

Overall krijgt deze thriller van mij een krappe voldoende.

Drie sterren voor De zeventiende verdachte.

Corina Nieuwenhuis.

Corina las: De getuige – Steve Cavanagh****

Met dank aan Uitgeverij Boekerij voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Steve Cavanagh

Serie: Eddie Flynn deel drie

Originele titel: The Liar

Vertaler: Ralph van der Aa

Uitgever: Boekerij

Aantal pagina’s: 400

Genre: Thriller

Verschijningsdatum: 3 juli 2018

Over de auteur: 

Steve Cavanagh (Belfast, 1976) is mensenrechtenadvocaat en was bij veel spraakmakende zaken betrokken. Hij schreef De verdediging in de avonduren. In 2015 werd hij gevraagd voor het Amazon Rising Stars-programma, en in datzelfde jaar won hij de ACES-award van het Arts Council of Northern Ireland. Hij woont met zijn vrouw en kinderen in Belfast.

( Bron: www.boekerij.nl )

De achterflap:

Leonard Howells ergste nachtmerrie is uitgekomen. Zijn dochter Caroline is ontvoerd. Op de politie kan hij niet vertrouwen, dus belt Howell de enige man waarvan hij zeker weet dat hij zijn dochter terug kan krijgen: Eddie Flynn.

Eddie weet hoe het voelt om een dochter te verliezen en zweert dat hij Caroline veilig thuis zal brengen. Nu mag hij dan wel een succesvolle advocaat zijn, nog niet zo lang geleden begaf hij zich vaak genoeg in de onderwereld van New York als oplichter en straatvechter om er de weg te weten. Maar zodra hij weer voet zet in zijn oude leventje, beseft hij dat de tijd die wereld niet onveranderd heeft gelaten. De spelregels zijn herschreven en zijn tegenstanders spelen vals. Maar wie deelt de kaarten uit? Is er ook maar iemand die de waarheid spreekt in deze zaak?

Mening:

Zo, goedemorgen, wat een heerlijke snelle schrijfstijl is dit! Het is mijn eerste boek van Steve Cavanagh, maar dit smaakt zeker naar meer. De eerste twee delen in deze serie las ik niet, maar dat is geen enkel probleem, dankzij het schrijven van deze auteur.

De twee verhaallijnen komen langzaam samen en dat is echt briljant gedaan. Eddie is geen doorsnee advocaat en hij is echt geweldig uitgewerkt. Ook de overige personages komen prachtig uit de verf. Ik was een beetje bang voor trage rechtbankstukken, maar Cavanagh beschrijft die delen to the point en zonder te lange pleidooien. Het is snel en geloofwaardig tot en met. Een gaaf kijkje naar het jurysysteem in Amerika.

Het verhaal heeft de juiste dosis actie en op zijn tijd ook echt toffe lachmomentjes. Maar het is vooral gewoon spannend. De twists en het plot zijn echt heel tof, al zijn sommige twists misschien af en toe een klein beetje voorspelbaar. Het doet zeker niet af aan het leesplezier.

Conclusie:

Een supersnelle rechtbankthriller, welke zeker naar meer smaakt.

Schrijfstijl: 4

Originaliteit: 4

Spanning: 3.5

Plot: 4

Leesplezier: 4

Psychologie: 3.5

Vier sterren voor De getuige.

Corina Nieuwenhuis.