OverHet geheime kistje van Elle ( verschijnt op 19 februari) :
Voor de lezers van De nachtegaal van Kristin Hannah, Bloemen voor mijn dochter van Sarah Jio en Het familieportret van Jenna Blum.
Wit-Rusland, 1941. Tijdens een razzia in haar geboortedorp is de Joodse Ella getuige van de moord op haar familie. Ze weet zelf te ontkomen en vlucht het bos in, waar ze wordt opgenomen door een groep verzetsstrijders die zich daar schuilhoudt. In hun midden wordt Ella onverwacht weer gelukkig, maar helaas is dat van korte duur. Na de bevrijding krijgt Ella, die niets meer te verliezen heeft, valse papieren met de naam Elle. Ze reist verder naar Parijs om informatie door te geven over voortvluchtige nazi’s. Over haar afkomst en haar verleden zwijgt ze als het graf.
Nederland, 2013. Janna maakt een moeilijke tijd door nadat haar man haar heeft verlaten. Als haar oma Elle in diezelfde periode overlijdt, helpt Janna haar moeder met het uitruimen van oma’s huis. Ze vindt een versleten kistje op zolder waar spullen in zitten die ze niet kan plaatsen: een davidster, een oud identiteitsbewijs in een onleesbare taal, en een gladde metalen ring. Had haar stille, gesloten oma een geheim verleden? Janna gaat op zoek naar de waarheid, een reis die haar via Parijs en Wit-Rusland terugbrengt naar haarzelf.
Voor verpleegkundige Melle Lavijn is het leven weliswaar druk, maar wel lekker overzichtelijk: ’s nachts werkt ze op de kinderafdeling van het plaatselijke ziekenhuis en overdag is ze zo veel mogelijk bij haar zieke vader. Door een uit de hand gelopen grap raakt ze via Instagram in gesprek met de Amerikaanse muzikant Midas, dé superster van dat moment. Langzaam maar zeker ontstaat er een bijzondere band tussen Melle en Midas. Maar als Midas’ fans en de roddelpers dat ontdekken, staat Melles rustige leven totaal op zijn koop. Al snel wordt het contact met Midas levensgevaarlijk…
Kim Bonefaas maakte in 2019 een succesvol debuut met haar semi-autobiografische roman Julia Jonkers. Haar tweede roman Goud & Lavijn is weer een echte ‘Bonefaas’: meeslepend, ontroerend, grappig en nét even anders.
Jac leest:
OverDe dood zingt in Napels:
Napels, 1931. Een bittere wind raast door de straten van de stad. Het Koninklijk Theater San Carlo staat op het punt om een spectaculaire opera uit te voeren, met in de hoofdrol ’s werelds grootste tenor, Arnaldo Vezzi. Maar een paar minuten voor aanvang wordt de arrogante, opvliegende operazanger dood aangetroffen in zijn kleedkamer. Hij is op gruwelijke wijze vermoord: uit zijn hals steekt een stuk spiegel en alles zit onder het bloed…
Het is een zaak voor de mysterieuze, terughoudende commissaris Ricciardi, de meest succesvolle en gevreesde detective van heel Napels. Hoewel Ricciardi geteisterd wordt door het fascistische regime, is hij vastbesloten de waarheid te achterhalen. Zal zijn onverklaarbare gave hem ook dit keer helpen?
De dood zingt in Napels is een intelligente, sfeervolle misdaadroman, die geschiedenis en menselijke relaties moeiteloos mengt.
*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
Jérôme Loubry debuteerde in 2018 met Le douzième chapitre. Inmiddels heeft hij verscheidene thrillerprijzen op zijn naam staan, waaronder de prestigieuze Prix Cognac, en verschijnt zijn werk in acht landen. Toevluchtsoord geldt als zijn internationale doorbraak. Ook de tv-rechten zijn inmiddels verkocht.
De jonge journaliste Sandrine heeft haar grootmoeder nooit gekend. Als ze hoort dat de vrouw is overleden, wil Sandrine graag de plaats bezoeken waar zij vrijwel haar hele leven heeft gewoond: een eiland voor de Franse kust. Sandrine reist af naar het koude, grijze eiland en maakt kennis met de bewoners. Net als haar oma zijn zij in 1946 op het eiland komen wonen en nooit meer weggegaan.
Al snel realiseert Sandrine zich dat de bewoners een gruwelijk geheim bewaren. Er is destijds iets vreselijks gebeurd, en de bewoners zijn na al die jaren nog altijd doodsbang. Iets weerhoudt hen ervan het eiland te verlaten. Alsof ze gevangenen zijn… Steeds sterker vermoedt Sandrine dat ook zij slachtoffer is van deze dreiging. En dat die misschien ook een rol heeft gespeeld in de onfortuinlijke dood van haar oma.
Een paar dagen later krijgt inspecteur Damien Bouchard te horen dat er een jonge vrouw op het strand is aangetroffen, zwaar getraumatiseerd en onder het bloed. De vrouw, die Sandrine heet, beweert een vreselijke ontdekking te hebben gedaan op een eiland niet ver van de Franse kust.
Het probleem? Niemand heeft ooit van dat eiland gehoord.
Meningen:
Karin:
Een beetje overdonderend is het wel. Het is januari en dan denk ik dat ik het boek van 2021 al gelezen heb. Nondeju, wat een rodelbaan zonder eigen rem of vangnet is dit!
Per direct is daar een wolk van een schrijfstijl want Loubry betovert je met mooi gevormde zinnen die met gemak weglezen en beelden vormen. Loubry begint prachtig maar toch ook ergens best vaag en neemt hier in mijn ogen een flink risico. Ik ben iemand, eenmaal begonnen lees ik een boek uit. Toch denk ik na een kleine 100 bladzijden: mysterie en kwaliteit is uiteraard tof maar het mag van mij wel wat concreter en ergens ook gaan knallen. Ben je iemand die een boek zoveel bladzijdes een kans geeft en ervaar je het begin ook zo? Dringend advies: doorlezen! Want allemachtig dat concrete en knallende komt op een wijze die je nooit maar dan ook nooit bevroed zou hebben. Het lontje is op, BOEM. Daar is deel twee en hoe!
Wat een opbouw. Wat een wendingen. En wat een emoties weet dit verhaal bij je los te maken. Sandrine, och mijn God wat komt daar wat los en hoe is het mogelijk dat je in zoveel gruwel zoveel diepgang middels meerdere lagen weet te brengen. Lagen die gepeld worden tot je als lezer bij de pit van de waarheid komt. Deze weg naar de waarheid loopt langs afschuw, medeleven, verbazing. Het overkomt me maar zelden, maar via Damien, stiekem mijn held, komt er een scène voorbij die kaarsrecht door de ziel gaat en waar ik alleen maar wil huilen.
Toevluchtsoord oftewel Schuilplaats. Wat een titel, wat een verhaal en wat-een-einde. Daar zit je dan met je gelezen boek, waar het in elkaar vallen van de puzzelstukken tot aan de laatste letters geldt. Fenomenaal. Loubry, je bent een geweldenaar.
Conclusie:
Ondanks een risicovolle start, op alle fronten vijf hele dikke stralende sterren.
Karin Meinen.
Jac:
Over Toevluchtsoord:
François Villemin is lector op de universiteit van Tours en begint in september van het jaar 2019 aan een tweede sessie die hij ‘Toevluchtsoord Sandrine’ heeft genoemd. Na 300 bladzijden stopt hij zijn betoog met de opmerking dat het verhaal waar gebeurd is en komt met een opmerking over het laatste toevluchtsoord voor een van de hoofdrolspelers uit het drama dat zesendertig jaar heeft plaats gevonden. De persoon in kwestie gaat elke dag naar de kiosk op de place Carrée, in Saint- Amand-Montrond. En praat daar tegen de doden op de begraafplaats onder hem. François verhaalt van Valérie die in 1949 in de nasleep van de verschrikkelijke WO II haar hond uitlaat op het strand van een Frans kustplaatsje en vijf, zes en meer bundels met stoffelijke overschotten in de branding ontdekt. Het is 1986 en Sandrine Vaudrier walgt van de gekantelde swastika’s die op de flanken van de koeien van boer Frank Wernst gespoten zijn. Een mooi artikel voor de journaliste. Maar Mr Jean-Christophe Béguenau, de notaris bericht haar echter dat Suzanne Vaudrier is overleden op 27 oktober 1986. Zij heeft een testament, eigenhandig geschreven op 25 oktober, bij deze notaris aangereikt. Zij wordt uitgenodigd om de wens van haar grootmoeder in te willigen. En dat doet ze. Ze dient een aantal zaken af te werken op het eiland waar haar oma gewoond en gewerkt heeft. Maar zo simpel is dat niet. De tweede hoofdrolspeler is Damien Bouchard, een politie-inspecteur die, verhuisd is, alleen, na de spoorloze verdwijning van Mélanie, het dochtertje van Damien en Linda. Hij wordt belast met het onderzoek naar de herkomst van een jonge vrouw, die door een wandelaar op het strand is aangetroffen. De inspecteur krijgt daarbij hulp van de Véronique Burel, de jonge psychologe.
Conclusie
Na honderd bladzijden had ik het gevoel dat ik boek wel gelezen had, een dromerig. fatalistisch verhaal, niet echt mijn insteek. Een bladzijde later is dat gevoel verdwenen. De omslag is helder; er ontstaat een broeierige, mysterieuze thriller die de lezer moeiteloos weet te boeien. Jérôme Loubry laat telkenmale minieme deeltjes los van een geheel dat de lezer nog niet kan plaatsen maar waarvan je weet dat die een rol spelen. Dat is vooral te danken aan de fijne schrijfstijl van Loubry, die fijntjes en losjes de argeloze lezer meevoert in een mooi, psychologisch onderbouwde thriller met prima wendingen. De rol van het gedicht van Goethe, Elfenkoning genaamd, wordt er door Loubry op diverse momenten en bij diverse gelegenheden bij de haren bij gesleept als symbool voor bepaalde zaken m.n. voor de dood.
Bepaalde zaken kunnen moeilijk geduid of verklaard worden. Dit past wonderwel in de magische sfeer die over het boek hangt. Het boek wordt grotendeels en afwisselend verteld vanuit de standpunt van de twee hoofdpersonen Sandrine en Damien. Die afwisselende cameravoering, niet ongebruikelijk in thrillers, pakt goed uit. Het slot is sterk en verrassend. En onbevredigend omdat enkele vragen en met name een heel belangrijke, niet beantwoord worden. De vertaling van Saskia Taggenbrock is opmerkelijk goed, voor zover dat beoordeeld kan worden. De Franse titel is ‘Les refuges’, Toevluchtsoorden derhalve. En dat klopt helemaal. Toevluchtsoord is in dit verband een misser.
Vier sterren.
Jac Claasen.
*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
Daar zijn we dan op deze koude zaterdag met de winnaars van Kamp Alpha De pest meester. Jullie hebben veel gereageerd, maar we kunnen helaas maar vier winnaars blij maken met dit gesigneerde exemplaar. De mensen die bij de brievenbus kunnen gaan liggen zijn…….🥳📚📚🥳
Diane Kooistra
Bonnie Wielinga- Haring
Gerda van Drunen
Janneke van Schöll
Van harte gefeliciteerd en als je ons even via Samenlezenisleuker@gmail.com je adresgegevens mailt dan regelen wij de rest.
Nogmaals een hele dikke dank aanSuzanna Esther voor het mogelijk maken van deze meer dan gave actie! 📚🥂🥂📚
—————————————————————————————————————————–
Olaaaaa oww jongesjonges kijk eens wat eraan komt! Op 21 februari verschijnt het vervolg op 2020 Kamp Alpha De pest meester, namelijk 2021 Kamp Alpha De nieuwe wereld!
Heb jij het eerste deel nog niet gelezen? Kijk, dan hebben we héél goed nieuws! We mogen van Suzanna Esther herself niet één, niet twee, ook niet drie maar HOLY MOLY…VIER GESIGNEERDE EXEMPLAREN gaan weggeven! Hoe gaaf is dat dan weer?
Duss wil jij 2020 Kamp Alpha De pest meester winnen om vervolgens lekker up to date straks na 21 februari met het tweede deel verder te kunnen gaan? Zet dan nu even je *opletmodus* aan, klik zometeen even op de blauwe linkjes en voer de volgende drie stappen uit:
Laat in reactie onder de actie in onze gezellige Facebookgroep Samenlezenisleuker met een leuke passende reactie even weten dat je meedoet!
Ennn dat was het dan, piece of koekie weer, ja toch niet dan 😃 We wensen jullie heel veel succes en extra feestelijk: we maken de gelukkige winnaars bekend op de verjaardag van Suzanna en dat is op zaterdag 6 februari whooooo 🥳📚🥂
Over 2020 Kamp Alpha De pest meester:
In Nederland breekt een mysterieuze bacteriële infectieziekte uit. Door de overheid wordt naar buiten gebracht dat dieren, met name huisdieren, de bacterie verspreiden. Het houden van huisdieren wordt verboden. Voordat alle monsters volgens protocol worden overgedragen aan het Centrum voor Diagnostiek trekt Warner Rosenboom, een net afgestudeerde laborant, een andere conclusie. Sophie Duval, tandheelkundige en gemeenteraadslid, legt de grondbeginselen voor een nieuwe politieke partij. De sfeer wordt met de dag grimmiger, achterdocht heerst. Mensen verdwijnen of worden in quarantaine gehouden, dieren worden in beslag genomen of afgemaakt en razzia’s zijn aan de orde van de dag. Een jonge man, Arjen Terlinden en een jonge vrouw, Lisette Jaring, weigeren te voldoen aan de eisen van de overheid en geven zich met hun huisdier op voor het verzet. Zo begint een avontuur dat leidt naar duistere wouden, tentenkampen en dreigende situaties, met de belofte op een nieuwe wereld. Welke rol speelt Warner Rosenboom en wat is het aandeel van Sophie Duval? Wie zit er achter het verzet en hebben Arjen en Lisette de goede keuze gemaakt? Hoe ver gaan mensen uit liefde voor hun dier…
Hopsakiedeeeee daar zijn we weer! Dankzij Godijn Publishing mogen wij weer meedoen aan een superleuke blogtour en daar zijn we een partij blij mee! De splinternieuwe roman Goud & Lavijn van Kim Bonefaas ligt klaar om gelezen te worden. Julia Jonkers vonden we ge-wel-dig dus de lat ligt weer lekker hoog. 🤩
Vanaf 1 februari houden onze collegabloggers jullie op de hoogte over deze roman en 16 februari gaat de recensie van Riejanne de lucht in. 📚🥂
Over Goud & Lavijn:
Voor verpleegkundige Melle Lavijn is het leven weliswaar druk, maar wel lekker overzichtelijk: ’s nachts werkt ze op de kinderafdeling van het plaatselijke ziekenhuis en overdag is ze zo veel mogelijk bij haar zieke vader. Door een uit de hand gelopen grap raakt ze via Instagram in gesprek met de Amerikaanse muzikant Midas, dé superster van dat moment. Langzaam maar zeker ontstaat er een bijzondere band tussen Melle en Midas. Maar als Midas’ fans en de roddelpers dat ontdekken, staat Melles rustige leven totaal op zijn koop. Al snel wordt het contact met Midas levensgevaarlijk…
Kim Bonefaas maakte in 2019 een succesvol debuut met haar semi-autobiografische roman Julia Jonkers. Haar tweede roman Goud & Lavijn is weer een echte ‘Bonefaas’: meeslepend, ontroerend, grappig en nét even anders.
*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
OverHet geheime kistje van Elle ( verschijnt op 19 februari) :
Voor de lezers van De nachtegaal van Kristin Hannah, Bloemen voor mijn dochter van Sarah Jio en Het familieportret van Jenna Blum.
Wit-Rusland, 1941. Tijdens een razzia in haar geboortedorp is de Joodse Ella getuige van de moord op haar familie. Ze weet zelf te ontkomen en vlucht het bos in, waar ze wordt opgenomen door een groep verzetsstrijders die zich daar schuilhoudt. In hun midden wordt Ella onverwacht weer gelukkig, maar helaas is dat van korte duur. Na de bevrijding krijgt Ella, die niets meer te verliezen heeft, valse papieren met de naam Elle. Ze reist verder naar Parijs om informatie door te geven over voortvluchtige nazi’s. Over haar afkomst en haar verleden zwijgt ze als het graf.
Nederland, 2013. Janna maakt een moeilijke tijd door nadat haar man haar heeft verlaten. Als haar oma Elle in diezelfde periode overlijdt, helpt Janna haar moeder met het uitruimen van oma’s huis. Ze vindt een versleten kistje op zolder waar spullen in zitten die ze niet kan plaatsen: een davidster, een oud identiteitsbewijs in een onleesbare taal, en een gladde metalen ring. Had haar stille, gesloten oma een geheim verleden? Janna gaat op zoek naar de waarheid, een reis die haar via Parijs en Wit-Rusland terugbrengt naar haarzelf.
Riejanne leest:
Over Toevluchtsoord:
De jonge journalist Sandrine heeft haar grootmoeder nooit gekend. Als ze hoort dat de vrouw is overleden, wil ze graag de plaats bezoeken waar haar grootmoeder vrijwel haar hele leven heeft gewoond: een eiland voor de Franse kust. Sandrine reist af naar het koude, grijze eiland en maakt kennis met de bewoners. Die zijn daar, net als haar grootmoeder, in 1946 komen wonen en er nooit meer weggegaan.
Al snel realiseert Sandrine zich dat de bewoners een gruwelijk geheim bewaren. Er is destijds iets vreselijks gebeurd, want de bewoners zijn na al die jaren nog steeds doodsbang. Iets weerhoudt ze ervan het eiland te verlaten, alsof ze gevangenen zijn… Steeds sterker vermoedt Sandrine dat ook zijzelf door iets of iemand in de gaten wordt gehouden. Iemand die misschien ook een rol heeft gespeeld in de onfortuinlijke dood van haar grootmoeder.
Wanneer inspecteur Damien Bouchard te horen krijgt dat er een jonge vrouw op het strand is aangetroffen, treft hij haar zwaar getraumatiseerd en onder het bloed aan. De vrouw, die Sandrine heet, beweert een vreselijke ontdekking te hebben gedaan op een eiland niet ver van de Franse kust.
Het probleem? Niemand heeft ooit van dat eiland gehoord.
Jac leest:
OverHotel Solitude:
‘Liegen kan je nog niet, vrees ik. Liegen is een van de meest complexe menselijke vaardigheden. De dag dat je consequent kan liegen en de leugen handhaven, verklaar ik je voor genezen.’
Voor Max Costa, een redacteur bij een prestigieuze Franse uitgeverij, is de onstuimige auteur Makarov een hindernis te veel in zijn leven. Makarov heeft zijn lezerspubliek al lang veroverd en voelt niet dezelfde druk als Costa om snel een nieuwe roman te publiceren. Na veel toegevingen slaagt Costa er toch in de oude schrijver opnieuw aan het werk te zetten, maar wanneer de roman eindelijk zijn voltooiing nadert, sterft de auteur onder verdachte omstandigheden en gaat het manuscript verloren. Het is aan Costa om duidelijkheid te scheppen over Makarov, het manuscript en zichzelf. Koen Strobbe schreef een roman waarin schuld, lijden en liegen even alomtegenwoordig als relatief zijn. Zeer langzaam komt de lezer erachter wie het meest de weg kwijt is: hijzelf of het hoofdpersonage.
*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
Arjan Alberts (1975) is schrijver en gevangenisdirecteur. Hij werkt sinds 2000 voor het ministerie van Justitie en Veiligheid en schrijft zijn romans op persoonlijke titel. Met zijn debuut Natan Z. won Alberts de ThrillZone Juryprijs voor beste Nederlandstalige thriller.
Een hyperintelligente psychopaat jaagt op zijn slachtoffers en lokt ze in de val…
De jonge, veelbelovende advocaat Jurre van Loon krijgt de kans van zijn leven als hij wordt gevraagd om de beruchte seriemoordenaar Natan Z. te verdedigen. Tegelijkertijd wordt het OM opgeschrikt door de lugubere vondst van het verminkte lichaam van de minister van Justitie. Suus de Bruyn, ooit slachtoffer van Natan Z., werkt nu op de zwaarst beveiligde TBS-afdeling van Nederland. Ze is een ervaren therapeute, maar heeft ook een heel andere reden om dicht in de buurt van de levensgevaarlijke TBS’ers te zijn: wraak.
Arjan Alberts neemt de lezer mee in een bloedstollende achtbaan waarin een aantal ernstige misstanden op het ministerie van Justitie aan het licht komen, met de onherstelbaar beschadigde TBS’er Alex B. als onverwachte spil…
Mening:
Soms wil je een boek gewoon op zeker lezen omdat je de voorganger zo ontzettend goed vond. Het betreft in dit geval dus Alex B. , opvolger van Natan Z. Wanneer ik de voorkennis al heb dat ook Natan himself weer een rol gaat spelen, ja dan word je vanzelf erg gretig!
Alberts weet ook deze keer weer op meerdere fronten te imponeren. De schrijfstijl is kundig, filmisch, en het leest bijzonder prettig weg. Er wordt voldoende teruggegrepen zodat je weer lekker extra in het verhaal zit. Suus speelt weer een belangrijke hoofdrol en weet ook weer bijzonder enge en domme dingen te doen. Met name in de TBS kliniek gebeuren echt dingen die je je nagels kosten. Sjemig wat worden de TBS’ers steengoed neergezet. Ik bekijk een vliegenlamp ook nooit weer met dezelfde ogen. Het zit her en der ook op het randje of gaat erover, want ja dit is wel erg spannend maar daartegenover: ik geloof het soms niet, en dan haalt dat juist op zulke momenten de spanning ook onderuit. Gruwel wordt nergens uit de weg gegaan en dat krikt het vervolgens absoluut ook weer omhoog.
Waar was ik, imponeren. Wel, het plot in zijn totaliteit is toch echt wel imposant met de grote I. Grote goedheid wat worden de verschillende lijnen en invalshoeken ingenieus samengebracht en in elkaar gelegd. Dat is koppie erbij want ja, het is bijzonder intelligent en goed bedacht, maar voor de lezer soms ook veel. Veel in de zin van personages, veel in de zin van de bijkomstige moorden en gebeurtenissen. Verdere verrassende achtergronden worden duidelijk en die zijn ge-wel-dig.
Suus, Natan, Alex B. ( Joep is ook echt een vervèlende Joep, sorry Joep) Wat is het bizar goed hoe ze samengesmolten zitten in dit complexe verhaal waarin machtige privéperikelen samen met justitieel en politiek gekonkel zorgen voor veel leesgenot en twijfel op de weg naar het einde. Een einde waar veel lyrisch over zullen zijn maar waar ik dan minder voldoening aan beleef. Op naar een volgend deel, dus bietje doorschrijven Arjan want ik verheug me er nu al op!
Conclusie:
Schrijfstijl: 4.5
Originaliteit: 4
Plot: 5
Leesplezier: 4
Psychologie: 4
Spanning: 4
Maakt een 8/10 oftewel vier sterren voor Alex B.
Karin Meinen.
*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
‘Alle eenheden, graag uitkijken naar ene Julian Martin, blanke vrouw, tweeëndertig jaar. Gezocht wegens het maken van onzedelijk foto’s van een klein kind.’
Logan McRae is een treetje lager gezet op de functieladder en zit voortaan in een politieauto, eindeloos rondjes rijdend en hoort de hele godganselijke dag meldingen als de bovenstaande. Zijn maatje is Janet Nicholson die als ringtone de tune van The Muppet Show gebruikt. Wie kent er American Graffiti nog? De film uit 1973 volgt vier schoolvrienden in het stadje Modesto (Californië) die in 1962 een laatste nacht doorbrengen voordat ze uit elkaar gaan om elders in het land te gaan studeren of naar Vietnam te gaan. Doelloos rondrijdend, de politie een hak zettend, ouwehoerend en rotzooi trappend tot het dag wordt en het echte leven begint. McRae en Nicholson doen niet veel anders, alleen is het niet bepaald doelloos dat rondrijden. In Grapian, Aberdeen, Schotland loopt tuig van allerlei soort rond. Het ergste zijn natuurlijk de kindermisbruikers.
Het Tarlair Openluchtzwembad is de crime scene. Een dood kind bij een oud, vuil, groezelig en roestig zwembad aan zee, vlak bij de vuile, vervallen, betonnen muur en de helling naar het zwembad, half in ’t water en half op de rotsen. Dat hakt er in. Krantenkoppen in de trant van ‘Pedo op de loop; heeft griezel Wood weer een moord gepleegd?’
Stuart MacBride vermengt het ranzige politiewerk met een reeks van privé gebeurtenissen van Logan. Ook daar een golf van gebeurtenissen met Samantha en Helen in de hoofdrol. En laten we vampier Napier niet vergeten, die hijgt Logan McRae in zijn nek, na een paar mislukte acties. Maar niet alleen hij. Er lopen nog wat bloedzuigers rond bij die club. En wie ooit nog eens een beoordelingsformulier moet invullen – alleen de Here hierboven is op de hoogte van het juiste aantal – geef ik de gouden tip. Sturing. Altijd het woord sturing vermelden als je iets zinnigs wilt mededelen en je niets zinnigs voorhanden hebt. En kreten als ‘Het optimaliseren van de operationele efficiency.’ Dan kom je een heel eind op de apenrots die politieorganisatie heet.
Conclusie
Een laatste waarschuwing voor je aan dit boek van Stuart MacBride begint: enige aanleg voor het verteren van het betere en rauwere politiewerk is vereist. Gelukkig dempen de brede stromen sappen vol humor en venijn de oprispingen van maag en gal. Een arm bad. Ik heb grafstenen gezien die spraakzamer waren, is een mooie one-liner. Hard, veelal ranzig, maar ontzettend humoristisch. Er wordt traditioneel veel gegromd en geschreeuwd. Een van de betere tradities trouwens. En zijn figuurlijke knokpartijen met hoog geplaatsten, vier rangen hoger of zo zijn een mooie running gag. En een fantastisch slot, waar je het warm van krijgt.
Vijf sterren.
Jac Claasen.
PS: En wat betekent het als Logan met rozige wangen en warme handen zijn bureau binnen stapt?
PS2: ‘ The ballad of Eskimo Nell’ bestaat echt. Zoek, luister en huiver. Ik begin nu door te krijgen wat het woord ‘bawdy’ inhoudt.
*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
Mariska Overman en Rob Bruntink zijn de initiatiefnemers van Bureau MORBidee, dat als missie heeft de dood bespreekbaar te maken. Mariska Overman is van oorsprong docente levensbeschouwing en filosofie. Rob Bruntink is journalist en auteur met specialisaties palliatieve zorg en uitvaartzorg.
Een gids voor praktische tips voor ongemakkelijke en ingewikkelde gesprekken over rouw en verlies.
Ervaringen met dood, verlies en rouw roepen al snel ongemak op. Als een collega ernstig ziek is, een vader op de school van je kind is overleden, of als je hebt vernomen dat die vriendin van vroeger niet lang meer te leven heeft…
Ik weet niet wat ik zeggen moet… helpt je op weg om het gesprek toch aan te gaan of een troostende schouder te bieden. Dit boek biedt praktische tips en slimme handvatten om er op het cruciale moment voor de ander te zijn.
Mijn mening:
Ik heb dit boek gewonnen bij de Facebookgroep Samenlezenisleuker. Zodra ik het boek in bezit had begon ik gelijk te lezen. Ik kwam tijdens het lezen herkenbare elementen tegen, waar ik zelf ook regelmatig tegen aan loop.
Je kent iemand in je vriendenkring die niet lang meer te leven heeft, of je kent iemand in je vriendenkring die een dierbare verloren heeft. Wat zeg je dan? De titel van dit boek Ik weet niet wat ik zeggen moet…. is een zin wat ik dan ook zeg. Ik vind het moeilijk om dan een gesprek aan te gaan. Want dan ben ik toch bang dat ik degene kwets door iets verkeerd te zeggen. Wat ik heb geleerd van dit boek is dat stuntelen mag. Dit boek laat vele manieren zien hoe je iemand tot steun kan zijn die ernstig ziek is of bij iemand in de rouw. De tips die in dit boek worden beschreven geven je dan ook een waardevol inzicht in de verschillende situaties, praktische ideeën om vrienden of bekenden te steunen.
Ik weet niet wat ik zeggen moet… biedt troost en herkenning zo heb ik dat ervaren tijdens het lezen.
In het begin staat een zin die mij aan het denken heeft gezet. “De dood discrimineert niet, de dood is niet gebonden aan leeftijd, niet aan status, niet aan sekse, niet aan ras.” En zo is het, iedereen krijgt er vroeg of laat mee te maken. De dood is een onderwerp waar men niet graag over praat. Het is toch leuker om bijvoorbeeld te praten over dat ene programma waar iedereen over praat, Big Brother. Of praten over alledaagse dingen, het weer, of een bekende die gaat trouwen. En je haalt daarbij leuke herinneringen op. Maar toch is het zo belangrijk om over de dood te praten. Stel het niet uit tot later, want later komt eerder dan je denkt. Denk bijvoorbeeld aan je wensen. Ik heb naar aanleiding van dit boek een uitvaartwensformulier aangevraagd bij mijn uitvaartverzekering Monuta. Ook kan ik online in mijn account van Monuta mijn wensen kenbaar maken.
Ondanks het serieuze onderwerp leest het boek makkelijk en het is puur geschreven, helder en goed ingedeeld in hoofdstukken. Na het lezen van dit boek ben ik erachter gekomen dat rouw geen tijdslimiet heeft. Ook heb ik naar aanleiding van tips uit dit boek de telefoon gepakt, en gebeld met een dierbare. Het was een mooi telefoongesprek, een gesprek waarbij de ander haar wensen vertelde. En dankzij dit boek durf ik de gesprekken aan te gaan. Eigenlijk is dit boek een must have. En zou iedereen het moeten lezen. Ook denk ik dan aan de mensen die werken in de zorg of in de uitvaartbranche. Hoe fijn is het om een ander tot steun te zijn en troost te bieden. Dit boek Ik weet niet wat ik zeggen moet…. Krijgt een mooie plek in mijn boekenkast, zodat dit boek binnen handbereik is.
Ik wil Mariska Overman en Rob Bruntink bedanken voor het schrijven van dit boek. Een boek dat ik nog vaak zal pakken. Om de tips te gebruiken in gesprekken. Ook is het een aanrader om op de website www.bureaumorbidee.nl te gaan kijken, leerzaam. Ik heb gebruik gemaakt van het werkboek, opdrachten nodigen je uit om na te denken.
Samenlezenisleuker wil ik ook bedanken voor de winactie die ze gehouden hebben met dit boek. Ik voel me echt een bofkont dat ik dit boek heb mogen lezen. Een boek dat indruk op mij heeft gemaakt. Dank je wel.
Ik geef dit boek dan ook de volle 5 sterren.
Lieve leesgroet Lydia Buist.
*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
De jonge journalist Sandrine heeft haar grootmoeder nooit gekend. Als ze hoort dat de vrouw is overleden, wil ze graag de plaats bezoeken waar haar grootmoeder vrijwel haar hele leven heeft gewoond: een eiland voor de Franse kust. Sandrine reist af naar het koude, grijze eiland en maakt kennis met de bewoners. Die zijn daar, net als haar grootmoeder, in 1946 komen wonen en er nooit meer weggegaan.
Al snel realiseert Sandrine zich dat de bewoners een gruwelijk geheim bewaren. Er is destijds iets vreselijks gebeurd, want de bewoners zijn na al die jaren nog steeds doodsbang. Iets weerhoudt ze ervan het eiland te verlaten, alsof ze gevangenen zijn… Steeds sterker vermoedt Sandrine dat ook zijzelf door iets of iemand in de gaten wordt gehouden. Iemand die misschien ook een rol heeft gespeeld in de onfortuinlijke dood van haar grootmoeder.
Wanneer inspecteur Damien Bouchard te horen krijgt dat er een jonge vrouw op het strand is aangetroffen, treft hij haar zwaar getraumatiseerd en onder het bloed aan. De vrouw, die Sandrine heet, beweert een vreselijke ontdekking te hebben gedaan op een eiland niet ver van de Franse kust.
Het probleem? Niemand heeft ooit van dat eiland gehoord.
Jac leest:
Over De vermisten en de doden (Logan McRae (9) :
Als je een gestoorde moordenaar vangt, zou dat toch op z’n minst beloond moeten worden. Niet voor brigadier Logan McRae. Hij mag ‘zich verder ontwikkelen’ bij de regiopolitie, waar hij – terug in uniform – achter drugsdealers, winkeldieven en soms zelfs ontsnapt vee aan moet. Totdat in het slaapstadje Banff het lichaam van een jong meisje aanspoelt. Hoofdinspecteur Steele wil McRae terug bij Moordzaken, maar Logan heeft zijn handen vol aan zijn eigen B-divisie. Terwijl zijn oud-collega’s het platteland afstruinen, raakt hij toch in het onderzoek verstrikt. Eén ding is algauw duidelijk: de provincie herbergt allerlei gevaarlijke criminelen – en niet iedereen zal levend naar de stad terugkeren…
Riejanne leest:
OverAlex B. :
Arjan Alberts werkt al jarenlang voor het ministerie van Veiligheid en Justitie. Zijn kennis van zaken gecombineerd met zijn schrijftalent resulteren in zenuwslopend spannende thrillers, waarin feit en ?ctie ontzettend dicht bij elkaar liggen.
In Alex B. volgen we drie personages die zonder dat ze het weten een belangrijke rol spelen in de ontmaskering van een grote doofpotaffaire op het ministerie van Justitie. Als hooggeplaatste ambtenaren alles op alles zetten om zichzelf te redden, een hyperintelligente psychopaat op wraak zint en oude vrienden elkaar de hand boven het hoofd houden, kan dat alleen maar uitmonden in het meest gruwelijke scenario…
Met Alex B. brengt Alberts de schokkende opvolger van Natan Z.
*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
Whoeiiiii daar zijn we dan met de winnaars van onze 15.000 leden actie. Wat onwijs veel leuke reacties, maar helaas kunnen er maar drie mensen deze fantastische trilogie winnen en die mensen zijnnnnnn… 📚🥳🥳📚
Laura Oosterdijk
Koos Korthout
Hannie Noordam
Van harte gefeliciteerd en als je ons even via Samenlezenisleuker@gmail.com je adresgegevens mailt dan regelen wij de rest en kun je lekker onder de brievenbus gaan liggen 👌
Nogmaals een hele dikke dank aan Angelique Haak voor het mogelijk maken van deze meer dan gave actie! 📚🥂🥂📚
Het is januari 2021, we naderen ons vijf-jarig bestaan en jonges kiek dannn! Samenlezenisleuker is de 15.000 leden dik voorbij! Picture this, of misschien beter van niet, maar Karin & Riejanne staan al stuiterballend te proosten nu 🥂💜📚🥳
Uitermáte goede reden voor een feestje dus, ja toch niet dan? Maar nu komt het…. Jullie gaan meedelen in deze Feestvreugde met de grote F want dankzij Angelique Haak mogen wij onder onze leden DRIE mensen blij gaan maken met de DRIE boeken van haar thrillerserie met Jennifer Brugman in de hoofdrol! Over drie keer recht is scheepsrecht gesproken whoooo 😍
Wil jij dus graag deze trilogie winnen ? Ja, domme vragen bestaan nog steeds 😁 Dus hopsekiedee doe je *opletmodus* aan want hier komen de voorwaarden die je wel even dient uit te voeren:
Like ons en dit bericht op onze pagina en tag daaronder twee leesvrienden die er ook voor in zijn om een vette serie winnen: Pagina Samenlezenisleuker
Laat even een gezellige reactie onder de winactie in onze groep achter dat je graag wil winnen: Groep Samenlezenisleuker
Alle DRIE de dingen gedaan? Dan maak je vanaf NU kans op dit prachtige boekenpakket. Heel veel succes allemaal en een héle dikke dank aan Angelique herself voor het mogelijk maken van deze meer dan mooie actie! 🙏
We maken de gelukkige winnaars bekend op zaterdag 30 januari.
Samenlezenisleuker 