Riejanne schrijft: Samenlezenisleuker

Wie had gedacht dat Samenlezenisleuker zo’n groot succes zou worden? Ik niet. Ik ben lid vanaf de eerste dag en al heel snel was ik niet meer uit deze groep weg te slaan. Inmiddels hoor ik bij het meubilair en daar ben ik alleen maar ongelooflijk trost op!

Wat een bijzondere dingen brengt deze groep met zich mee. Ik weet nog zo goed dat moment dat Kaat en Crien vroegen of ik (samen met San en Carool) moderator wilde worden, omdat het niet meer te bolwerken was voor hen twee. Ze kozen daar ook een heel mooi moment voor uit. Ik was bezig met de samenloop voor hoop, een 24 uur durende wandelestafette van het KWF, toen het appje binnen kwam. Wil je moderator worden? Met mijn gedachten bij de samenloop zei ik: ‘Ja is goed.’ Totaal geen idee wat ik moest doen of wat ik moest verwachten. En toen kwam het….

Inmiddels  was ik al bijna 24 uur op en ik kreeg de ene na de andere melding binnen van mensen die lid wilden worden van de groep. Zien jullie het voor je? Daar liep ik midden in de nacht in de stromende regen en ja hoor daar begon mijn telefoon weer te piepen…..waailap als ik ben keek ik natuurlijk gelijk. En ja hoor, daar was weer iemand die lid wilde worden van Samenlezenisleuker  ‘Hoezo krijg ik deze meldingen?’ Nou ik kan jullie vertellen dat door het slaapgebrek dat kwartje pas een paar uur later viel. Ineens had ik een helder moment en bedacht me dat dat dan vast kwam omdat ik nu moderator was. Slimme zet hoor Kaat en Crien om dat te vragen op een moment dat ik alles maar voor de helft meekreeg 😉

Maar jongens nu zijn we al zo’n tijd verder en heb ik mijn draai helemaal gevonden in deze groep. Nog elke dag ben ik er trost op dat ik mezelf een teamlid van de waailappen mag noemen. Hoe mooi is het dat ik door Samenlezenisleuker zoveel fijne mensen heb leren kennen. Nog elke dag zie ik hoe er vriendschappen binnen onze groep ontstaan en wat is er fijner dan dat? In een tijd waarin we vaak negatieve dingen over het internet horen zie ik een totaal andere kant. Nog elke dag ben ik blij en dankbaar voor de vriendschappen die er voor mij persoonlijk zijn ontstaan. Mensen die ik in het dagelijks leven nooit tegen was gekomen, simpelweg omdat we daarvoor te ver uit elkaar wonen. Mensen met wie ik nu lief en leed deel en die ik dagelijks spreek. Mensen die een plaatsje in mijn hart hebben en me erg dierbaar zijn geworden. Samenvriendschappenverdiepenisookleuker 😉

Zoals de meesten van jullie weten schrijf ik ook af en toe een stukje. Eigenlijk doe ik dat al jaren, maar hield dat altijd voor mezelf. Hier in deze groep voelt het goed om het te delen en elke keer ben ik weer verwonderd door de reacties die erop komen. Niet alleen wat betreft hetgeen ik schrijf, maar gewoon de openheid waarmee onze leden over hun eigen leven schrijven. En elke reactie treft me dan, gewoon omdat ik me er dan weer bewust van ben hoe veilig mensen onze groep ervaren. Zo veilig dat ze soms hele persoonlijke dingen durven te delen.

Inmiddels mag ik ook trost vertellen dat ik al een aantal keren proefgelezen heb en dat dat eigenlijk ook voort komt uit de contacten die ik onder andere via Samenlezenisleuker heb opgedaan. Dus ja, wat Samenlezenisleuker gebracht heeft is eigenlijk teveel om op te noemen. En ja zoals in elke groep zijn er bij ons ook wel eens wat kleine dingetjes, maar altijd is daar dan het supersnelle overleg met de waailappen hoe we het op gaan pakken. Wat dat betreft liggen we zo op 1 lijn en staan we voor, achter en naast elkaar en ik kan jullie vertellen dat dat heel erg fijn voelt!

Lieve Kaat en Crien, Samenlezenisleuker is bijna de beste beslissing die jullie genomen hebben twee jaar geleden, maar het allerbeste was natuurlijk om ons er in te betrekken hahaha. Ik hoop op nog heel veel mooie jaren met jullie samen! En wat betreft de leden, ik hoop dat jullie net zulke fijne vriendschappen mogen ervaren als wij en het is gewoon echt waar….samen is het leuker!!

Riejanne Zwiers.

Corina las: Operatie Hanokmin-Ronnie Rokebrand***

Met dank aan Uitgeverij LetterRijn voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Ronnie Rokebrand

Uitgever: LetterRijn

Aantal pagina’s: 230

Genre: Thriller

Verschijningsdatum: 16 mei 2018

Over de auteur:

Operatie Hanokmin is het thrillerdebuut van Ronnie Rokebrand (1954), een man die in het dagelijkse leven reisondernemer en reishandboekenschrijver is. Hoewel het verhaal fictief is, zijn er gelijkenissen met bestaande personen en gebeurtenissen.

(bron: http://www.letterrijn.nl)

 

De achterflap:

De Nederlandse journalist Mike is er in Senegal getuige van dat een vrouw op gruwelijke wijze om het leven wordt gebracht. Het zijn beelden die hem in zijn dromen blijven achtervolgen.

Wanneer hij na anderhalf jaar naar Rwanda reist, is zijn beroep nog slechts een dekmantel voor zijn deelname aan een geheime internationale missie in samenwerking met de geheime diensten van Israël en Frankrijk. Het doel van deze samenwerking is het voorgoed uitschakelen van een van de gevaarlijkste mannen op het Afrikaanse continent, en het vernietigen van een opleidingskamp van de terreurorganisatie Al-Qaida. Als een vliegtuig met daarin de Rwandese president Habyarimana en de president van Burundi Ntaryamira met twee SAM 7 raketten wordt neergeschoten, werkt dat als lont in het kruitvat, en laait de stammenstrijd tussen Hutu’s en Tutsi’s weer op.

Een bloedstollend spannende thriller en de ontrafeling van een complex en onvoorstelbaar complot.

Mening: 

Ronnie heeft een fijne schrijfstijl en je kan merken dat hij met verstand van zaken schrijft. De omgeving zie je gewoon voor je. Het verhaal begint gelijk met vaart en er is een ongeluk (?) en een bizarre moord. Hmmmm waar gaat dit heen? Ronnie schrijft uitgebreid en gedetailleerd, en waar ik daar normaal van houd, is het nu af en toe too much voor mij.

Als Mike ( de hoofdpersonage) uiteindelijk in Rwanda terecht komt, dan heb ik nog steeds geen gevoel bij hem. Voor mij komt hij niet dichtbij en is hij bij tijd en wijle ongeloofwaardig. Zijn manier van doen, zijn denkwijze… ik geloof het niet. En dat is jammer, want het hele verhaal staat verder bol van actie en gruwelijkheden die je kippenvel bezorgen. Maar de “redder in nood” en zijn sidekicks… ze hebben het net niet.

Het einde is gaaf gedaan, en als een actiefilm zie je het beschrevene in je hoofd voorbij komen, maar ook daar is Mike het weer net niet.

Was het nu dan een slecht boek? Nee, zeker niet! Maar de belofte op de achterflap wordt helaas niet waar gemaakt.

Overall drie sterren.

Corina Nieuwenhuis.

Wat lezen wij nu?

Karin leest:

Met dank aan Uitgeverij Cargo voor het recensie-exemplaar.

Over Na 72 uur :

Manon Bradshaw is negenendertig en werkt als brigadier bij de politie in Cambridge. Om in slaap te vallen na een rampzalige internetdate luistert ze naar de politieradio en ontvangt ze een melding die haar naar een uitermate vreemde plaats delict zal leiden. Studente Edith Hind is inmiddels vierentwintig uur vermist en de politie moet in actie komen. Er zijn weinig aanwijzingen: een paar bloedsporen in de keuken, sleutels en een telefoon die op tafel liggen en de voordeur die openstaat. Al snel blijkt dat Edith er een verborgen leven op na hield. Manon staat onder zware druk om de zaak meteen op te lossen, want als een vermist persoon niet binnen 72 uur wordt gevonden, is diegene meestal vermoord…

Myrtle (15) leest:

Met dank aan Uitgeverij De Fontein voor het recensie-exemplaar.

Over The Cruelty 2 – Hebzucht :

Gwen en haar vader zijn ondergedoken in Uruguay. Het leven is er zwaar: voortdurend over je schouder moeten kijken is killing. Wanneer haar vaders naam op een dodenlijst blijkt te staan, beseft Gwen dat afwachten geen optie meer is. Ze moet proberen hen beiden te redden, maar de tijd dringt. Met de hulp van haar vriend Terrance, stort een vastberaden Gwen zich in de wereld van geld, spionage en verraad. Daar wachten nieuwe én oude vijanden. En deze keer zijn ze niet van plan haar te laten ontsnappen.

Jac leest:

Over 1793 :

1793. Stockholm is in de greep van paranoia en samenzweringen. En dan wordt er een gruwelijk verminkt lichaam opgevist. Een romp en een hoofd, zonder ogen. Onderzoek wijst uit dat er maandenlange martelingen aan vooraf hebben moeten gaan. Voormalig jurist Cecil Winge staat voor de ogenschijnlijk onmogelijke taak om de identiteit van de romp én van de moordenaar te achterhalen. Het zal zijn laatste zaak worden, want door tuberculose nadert het einde van zijn dagen. Zijn pad voert hem tot diep in de sadistische clandestiene organisaties van de Zweedse elite. Maar ook tot in de genadeloze standenmaatschappij, waar sloebers en zwendelaars alles op alles moeten zetten om te overleven.

Natt och Dag schildert in 1793 een overweldigend portret van het achttiende-eeuwse Zweden, waar poederpruiken vertrapt in de goot liggen. Wars van alle romantiek toont hij het echte, soms ongekend ruwe leven in de statige straten en de smoezelige steegjes van Stockholm, met haarscherp politiek inzicht en een geraffineerd plot.

Corina leest:

Met dank aan Clavis Uitgeverij voor het recensie-exemplaar:

Over Op het einde gaan ze allebei dood :

Een intrigerende roman over de laatste dag van twee Amerikaanse jongens. Een New York Times-bestseller voor young adults.

Iets na middernacht krijgt Mateo telefoon. Het is Death-Cast, de organisatie die mensen inlicht dat ze vandaag zullen sterven. Ook Rufus wordt gebeld. De twee kennen elkaar niet, maar ze brengen de laatste dag van hun leven samen door in New York. Het loopt allemaal anders dan ze hadden verwacht, maar maak je geen illusies: op het einde gaan ze allebei dood.

Een verrassend en intrigerend verhaal dat je aan het denken zet, of in de woorden van Nicola Yoon (auteur van De zon is ook een ster): ‘This book will make you cry, think, and then cry some more.’

Riejanne schrijft: Loslaten

Hoe vaak roepen we niet dat we iets los moeten laten, maar hoe moeilijk is datzelfde loslaten. Wanneer laat je iets los? Is dat omdat het moet? Omdat de tijd die beslissing voor je neemt, of laten we iets los omdat je er zelf voor kiest? En wat maakt het loslaten zo moeilijk? Is het makkelijker als de tijd de keuze voor je maakt dan wanneer je die beslissing zelf neemt?

Wordt loslaten makkelijker naarmate je het vaker doet? Daar kan ik kort en bondig op antwoorden:  nee! Noodgedwongen heb ik heel wat mensen los moeten laten, loslaten omdat zij door de tijd werden ingehaald. Met mijn verstand riep ik dat ze mochten gaan, dat ik ze los zou laten, terwijl alles in me schreeuwde dat ik ze dichtbij me wilde houden. Maar als lijden ondraaglijk wordt wint het houden van en houden van is loslaten……

Als ik voor mezelf spreek kan ik alleen maar zeggen dat ik het loslaten steeds moeilijker ben gaan vinden. Hoe meer mensen je verliest, hoe krampachtiger je de ‘rest’ nog bij je wil houden, en toch maak ik nu ook keuzes om mensen los te laten. Niet omdat de tijd hen inhaalt, maar omdat de tijd onze vriendschap ingehaald heeft, omdat ik veranderd ben, omdat ik nu anders in het leven sta. Ook dat doet loslaten met mij.

Loslaten heeft mij geleerd om op een andere manier naar de mensen om me heen te kijken, maar ook om op een andere manier naar mezelf te kijken. Het heeft me geleerd hoe betrekkelijk het leven is, maar vooral ook hoe kort. En ja, juist doordat het leven zo kort is wil ik mensen om me heen waar ik mezelf kan zijn, bij wie ik me goed voel, ongeacht hoe ik in mijn vel zit. Mensen met wie ik lief en leed kan delen, maar ook urenlang kan lachen. Mensen die me op mijn fouten durven te wijzen en het me gewoon durven zeggen als ik iets doe wat hen niet aanstaat.

En zeg eens eerlijk…Hoeveel mensen heb jij om je heen waar je helemaal jezelf kunt zijn, maar die jou ook op fouten durven te wijzen? Ik kan ze op 1 hand tellen, maar dat zijn dan ook de mensen die ik koester en waar ik voor door het vuur ga.

Maakt het feit dat ik nu zelf de keuze tot loslaten maak het dan makkelijker? Nee, toch niet. Ergens is er nog gevoelsmatig iets wat zegt dat ik mensen om me heen wil houden, maar tegelijkertijd is er dat gevoel dat ik het niet meer op deze manier wil. Dus dan hebben we gelukkig weer het verstand dat dan de keuzedoorslag geeft. Die mij vertelt wie echt waardevol zijn in mijn leven, met wie ik contacten wil verdiepen en die gewoon een plaatsje in mijn leven en mijn hart verdienen. En ja dat zijn een paar ‘oude’ vrienden die ik nooit zal kunnen missen, maar inmiddels zijn daar ook een paar nieuwe bijgekomen. Mensen die in korte tijd heel waardevol voor me zijn geworden, gewoon omdat het gebaseerd is op wederzijds vertrouwen en respect. Dat is toch waar vriendschap om draait?

En ja….de andere mensen laat ik los, gewoon omdat er in mijn leven geen plaats meer voor hen is, gewoon omdat ik met hen geen mogelijkheden meer zie tot verdieping van het contact…en nee dat maakt hen geen slechte mensen, het zijn alleen niet langer de mensen die ik om me heen wil hebben….gewoon omdat ik die keuze mag maken, gewoon omdat ik nu mag kiezen wat goed voor me voelt….en voor de mensen met wie ik mijn pad niet meer samen bewandel, dank voor alles wat was, nu laat ik jullie los…….

Riejanne Zwiers

Samen praten met: Frank Krake van het indrukwekkende “De laatste getuige”

Zoals jullie weten las Corina het meer dan indrukwekkende De laatste getuige geschreven door Frank Krake in samenwerking met meneer Aloserij. Helaas is meneer Aloserij sinds begin deze maand niet meer onder ons, maar wat heeft deze man een indruk achtergelaten op velen door zijn verhaal alsnog te vertellen. Wij zijn dan ook heel blij dat Frank de tijd heeft willen nemen om een klein interview met ons te doen.

Recensie gemist? Klik dan deze link:

Corina las: De laatste getuige-Frank Krake*****

Het interview:

1: Wie is Frank en waarom schrijft hij?

Als ik zo vrij mag zijn mij even voor te stellen. Mijn naam is Frank Krake, vader van 3 pubers en al ruim 20 jaar gelukkig getrouwd. Rasechte Tukker met bijbehorend accent en daar ook trots op.

Naast (creatief) ondernemer, voetbalfan en reisfanaat schrijf ik graag non-fictie boeken. Gewoon omdat ik daar ontzettend veel plezier aan beleef. Daarbij is het schrijfproces een uitvloeisel van heel veel research, interviews met betrokkenen en ook denkwerk. Terwijl ik midden in het schrijfproces zit denk ik vaak al na over het andere traject dat ik ook met ontzettend veel plezier bewandel, dat van uitgever. Ik ben dus een zogenaamde self-publisher. Met de uitgeefpet op probeer ik datgene wat ik geschreven heb ook tot een mooi en waardig boek te maken en succesvol onder de aandacht van de lezers te brengen. Daar beleef ik net zo veel plezier aan als het schrijven zelf. Met mijn achtergrond en opleiding (Master in strategische marketing) kan ik mij lekker uitleven op het succesvol maken van het boek. Dat is vrij ongebruikelijk in de schrijverswereld en daar onderscheid ik mij in. Reden is dat als je een kwaliteitsboek maakt waar ontzettend veel tijd en energie in zit, ik ook graag wil dat er net zo veel aandacht in het uitgeeftraject wordt gestopt. Een traditionele uitgever is vaak heel goed in wat ze doen, maar moet zijn aandacht over meerdere boeken per week verdelen. En de week daarna verschijnen er al weer een aantal nieuwe boeken. Iedere week opnieuw. Zelf kan ik mij maandenlang focussen op één boek, dat is het verschil.          

 2: De laatste getuige kwam binnen op nummer drie van de Bestseller Top 60. Hoe bijzonder is dat en wat doet dat met je?

Wim en ik waren als een kind zo blij. We hebben de dag dat het bekend werd gemaakt gebak gegeten en het samen gevierd. Daaruit blijkt wel dat het heel bijzonder was en dat we er ook van genoten hebben. Zo fijn dat Wim dit nog mee heeft mogen maken. Zeker als self-publisher is het heel uitzonderlijk dat je überhaupt in de Bestseller60 komt, laat staan in de top 10. Nu staat het boek al voor de vierde week in die top 10, op plek 4 en nog altijd geniet ik daar van, al is het nu dan zonder Wim.

 3: De laatste getuige is een prachtig indrukwekkend verhaal. Hoe kwam je aan dit verhaal? Wie heeft wie benaderd?

Ik gaf een lezing over een van mijn vorige boeken, MENTHOL (over de zwarte man die Nederland leerde tandenpoetsen) op de jaarlijkse contactdag voor de Stichting Vriendenkring Neuengamme. Menthol heeft twee weken in Kamp Schoorl vastgezeten en zij wilden graag dat luchtige verhaal horen als afsluiting van een zware en emotionele dag. Na afloop kwam er een man op leeftijd naar mij toe die erg geïnteresseerd was in mijn boek, een exemplaar kocht en door mij liet signeren. Een jaar later kon hij zijn eigen boek signeren. Dat was dus Wim Aloserij…!

 4: Hoelang heb je gedaan over het schrijven van De laatste getuige? Zijn er dingen uit gelaten?

Vanaf de eerste afspraak waarin we inhoudelijk over het verhaal van Wim gesproken hebben en het moment dat het boek naar de drukker ging, helemaal klaar en pagina voor pagina opgemaakt, zat exact negen maanden. Dat is dus gekkenwerk, maar het mooiste gekkenwerk dat ik ooit heb gedaan en meegemaakt. Ik heb al mijn andere werk aan de kant geschoven en me vol gestort op dit project. Twaalf tot zestien uur per dag en zeven dagen in de week. Vanwege de hoogbejaarde leeftijd van Wim moest en zou het boek in april 2018 klaar en op de markt. Gelukkig maar. Daardoor is het helemaal compleet geworden en staat er alles in dat Wim maar kon herinneren. Met de wetenschap van nu ben ik natuurlijk ontzettend blij dat ik het niet over twee jaar heb uitgesmeerd, wat gezien de hoeveelheid werk heel normaal was geweest.

Ik heb slechts één zinnetje in het boek gewijd aan het feit dat het commando om met Typhoon jachtvliegtuigen de Cap Arcona aan te vallen van Nederlandse bodem kwam, van het Twentse Delden. De piloten stegen op van een vliegveld net over de grens, op 25 km van waar ik woon. Ik ben als onderdeel van mijn onderzoek maanden bezig geweest om exact uit te zoeken hoe dit in zijn werk is gegaan en heb allerlei bewijzen gevonden. Ook ben ik met Wim zelf naar het vliegveld geweest waar vandaan die jachtvliegtuigen zijn opgestegen en hem op die boot hebben gebombardeerd. Heel speciaal om daar op die plek te staan. Vooral voor hemzelf natuurlijk, maar toch ook voor mij.

Dit hele verhaal was een enorme scoop en heeft knalgroot op de voorpagina en op liefst drie pagina’s in de regionale krant gestaan. Vreemd genoeg is het niet in het landelijke nieuws gekomen.

Ik had hier een heel hoofdstuk over kunnen schrijven in het boek, maar heb besloten dat niet te doen. Het zou te veel afleiden van de rode draad in het verhaal en het was een uiterst interessant zijpad, maar niet in het kader van het levensverhaal van Wim. Wellicht doe ik er ooit nog iets mee.

 5: Hoe moeilijk was het om bepaalde feiten te checken? De Duitsers waren natuurlijk erg van de administratie, maar er is ook veel verloren gegaan aan het einde van de oorlog?

Helaas is de hele kampadministratie van Neuengamme in het eindstadium van de oorlog in opdracht van de nazi’s vernietigd. Maar er bleek na lang graven en spitten nog heel veel te vinden op andere locaties en archieven. Het gemeentearchief van Amsterdam bleek een gouden bron. Maar ook het NIOD, het Nederlandse Rode Kruis, Kamp Amersfoort en de International Tracing Service in Bad Arolsen bleken over belangrijke documenten en informatie te beschikken. Daarnaast heb ik veel met historische verenigingen, heemkunde verenigingen, historische kringen e.d. in Nederland samen gewerkt en veel info boven water gekregen. Voor al die instellingen gold dat de medewerkers er ontzettend behulpzaam en vriendelijk waren.

 6: Jullie deden veel lezingen door het hele land, hoe bijzonder was dat om te doen met meneer Aloserij?

Samen met Wim heb ik een stuk of tien lezingen mogen verzorgen. Die zullen mij altijd bij blijven. Wim kon mensen in een uur tijd enorm inspireren en motiveren. Met zijn vergevingsgezindheid, relativeringsvermogen, humor en zijn grote hart wist hij werkelijk iedereen voor zich te winnen. De allereerste keer kreeg hij een staande ovatie van ruim 300 boekhandelaren op de Libris inspiratiedag. Dat overviel hem en raakte hem. Wim was een hele goede verteller. De mensen hingen aan zijn lippen en de verhalen bleven maar komen. Ik probeerde de presentaties te sturen en ook op de tijd te letten, maar we liepen standaard uit en dan moest de signeersessie nog beginnen.

Nu sta ik er alleen voor. Donderdag 17 mei was de eerste lezing zonder Wim. Een heel gemis. Maar ik ga door met waar Wim geëindigd is,met het vertellen van zijn (oorlogs)verhaal dat niet vergeten mag worden.

 7: Over welk onderwerp zou je nog eens een boek willen schrijven?

Over een sportheld.    

 8:  Wij proosten altijd graag met de auteur op zijn (of haar) mooie boek, met welk drankje mogen we met jou proosten?

Dat wordt een biertje. Standaard is dat Grolsch, maar bij een speciale gelegenheid als deze graag een Australische Foster’s.

Een hele dikke dank Frank en op 17 mei ( vraag 6 ) waren we erbij!

Het Fotoverslag van deze lezing vind je in deze link:

Samen uit in Drenthe en Noord-Holland! Fotoverslag “Noem het liefde” en “De laatste getuige”

Samen uit in Drenthe en Noord-Holland! Fotoverslag “Noem het liefde” en “De laatste getuige”

Normaal gaan Ka & Co samen op boekenuitje maar dit keer gingen we apart. *Huilie* Omgekeerde wereld! Want Karin las Noem het liefde en werd van de klompen geblazen:

Karin las: Noem het liefde-Daan Heerma van Voss*****

En Corina las De laatste getuige en ook dat werd een sterrenregen:

Corina las: De laatste getuige-Frank Krake*****

Vorige week woensdag was Co dus bij het Bloggers-event omtrent Noem het liefde en ging Ka op de donderdag naar de lezing over De laatste getuige in de prachtige boekhandel The Read Shop Pet te Hoogeveen.

Hieronder dan de fotoverslagen van beide mooie avonden!

Noem het liefde van Daan Heerma van Voss:

Vanuit Drenthe ging ik op tijd terug naar het mooie Amsterdam, want om 17 uur ging het Bloggers-event zo ongeveer van start. Buiten zag ik al een bekend gezicht en eenmaal binnen trof ik collegablogger Truusje Truffel. (Oké oké zij herkende mij want ik ben en blijf een waailap in gezichten herkennen) Even een drankje pakken, wat kletsen en toen ging het van start.

Er werd begonnen met twee liefdesliedjes dankzij Bent en zijn ukelele.

Daan gaf een uitleg van de avond en daarna arriveerden Daan Boom en Stijn van Vliet. Een mooi gesprek volgde over verliefd zijn, liefdesverdriet en het je willen verliezen in de liefde.

Daarna was het tijd voor een potje speeddaten…. laat ik dit zeggen als ik ooit vrijgezel word ga ik dat nooit doen! Het was leuk hoor omdat het voor een ander doel is dan verliefd worden. Zou ook gek zijn met voornamelijk vrouwen aanwezig en de paar mannen die er waren hadden hun vriendinnetje mee. Frappant is wel dat je in die 90 seconden er best wat uitflapt waarvan je later denkt: Ow zei ik dat echt tegen een wildvreemde?

Daarna was het tijd voor kletsen en natuurlijk liet ik Noem het liefde even signeren voor m’n moatie… kijk eens aan Karin. En toen was het tijd om naar huis te gaan …. busje, trammetje …. zitten en Ka krijgt d’r boek pas als ik hem gelezen heb 😝

Uitgeverij De Bezige Bij onwijs bedankt voor het organiseren van deze liefdevolle avond in jullie prachtige pand!

Corina Nieuwenhuis.

De laatste getuige van Frank Krake:

En daar ging ik dan met da mams en de vriendinnen 😀 Even appen waar zijn jullie, joe we zijn er, en hopsa de rode loper ligt klaar…nice! (Hoezooo doet de autolader het niet en zie ik dat ik maar 20%geladen ben met mijn foon??? Mennn maar telefoons genoeg aanwezig, dit gaat goedkomen. Je bent een Waailap of niet hè)

Sowww. Prachtige grote opkomst. Volle bak! Dat is gaaf en even de rij in voor een bak koffie of thee. Goed veur mekaar weer 🙂

De zaal loopt vol en de spanning stijgt….ennn de eerste bekenden worden gespot! Hoiloooo 😀

Het is de eerste lezing na het overlijden van Wim Aloserij en uiteraard staan we met elkaar even stil bij dat moment. Dat komt binnen!

Frank Krake neemt ons met behulp van foto-en videomateriaal mee door het verhaal van De laatste getuige. Hoe Wim en Frank met elkaar in aanraking kwamen doordat Wim zijn boek Menthol kocht en liet signeren. Hier kwam wat los en dit groeide uit tot verder contact en het besef dat dit verhaal verteld moest worden, want het hele verhaal was nog nooit verteld. De research, de reizen die samen gemaakt zijn naar bijvoorbeeld de twee concentratiekampen… Een meer dan indrukwekkend uur volgt, het is muisstil en iedereen is onder de indruk en kijkt en luistert met volle aandacht. Wat een prachtige en ook heftige inkijk achter en in de schermen wordt hier van dit machtige boek gegeven zeg. Het is onwerkelijk en schokkend wat deze man meegemaakt heeft, en werkelijk bijzonder hoe positief hij daarna in het leven wist te staan. Hoe fantastisch is het dat Frank Krake dit op weergaloze wijze samen met Wim Aloserij nalaat in het boek!

Nadat een ieder de kans heeft gekregen vragen te stellen is daar dan het moment van De laatste getuige aanschaffen en signeren. Er waren Samenlezenisleukerds present en het was dan ook te gezellig om gauw even bij te kunnen kletsen whooppp.

En dan ben ik zelf aan de beurt! Kijk Crien, je exemplaar is gesigneerd gaaf hè! Tuurlijk nog even op de plaat met Tineke van The Read Shop en Frank himself. Ik glim ervan 😉

En dan is het zomaar half tien geweest en is het tijd om naar huis te gaan. Een diepe buiging voor Frank Krake en dat hij hier toch maar mooi even stond. Een dikke bedankt ook aan The Read Shop, geweldig gedaan! En een diep respect voor Wim Aloserij. We zullen u en het verhaal dankzij deze avond en De laatste getuige nooit vergeten.

Karin Meinen.

*Winactie Gesloten* Exclusief in samenwerking met Marlistories!

 

Op deze laatste dag in Mei hebben wij weer winnaars! Ga jij gezellig met de auteur in de leesclub belanden? Check it out!! En de winnaars zijn…….

Lieselotte Danneels

Katja van Laer

Claire Mesman

Mariska van Westen-Langhorst ennnnn

Nathalie Alie Bottinga

Als jullie ons jullie mail adres door geven via Samenlezenisleuker@gmail.com dan sturen wij het door naar Marieke. Zij zal jullie ook uitnodigen voor de speciale leesclub-groep.

We wensen jullie heel veel plezier en zijn heel benieuwd naar de post over De echo van de regenboog.

Marieke dikke dank voor deze gave actie!! 🙂

—————————————————————————————————————————————–

EXCLUSIEF voor Samenlezenisleuker organiseert Marlistories een toffe winactie!

Omdat het abonnement Dansen tot de zon komt op 1 juni uitkomt, geven we 6 (6!!) abonnementen op het zusterverhaal De echo van de regenboog gratis weg!

In De echo van de regenboog is een dorp net getroffen door mysterieuze en vooral levensgevaarlijke Toverij. Perrine zit daardoor tot haar middel vast in keiharde rotsgrond.

Al drie dagen.

Ze is vastbesloten dit te overleven, maar… Hoe?

LEESGROEP

De zes winnaars vormen samen een leesgroep rondom De echo van de regenboog. In zes weken tijd krijgen zij deze novelle in wekelijkse afleveringen in hun mail, met de daarbij behorende digitale ‘goodies’. In een speciale Facebookgroep kunnen zij hierover praten en nagenieten, SAMEN MET DE SCHRIJVER, en elke week wordt naar aanleiding daarvan ook een stukje gepost op Samenlezenisleuker. Want ja, SAMEN LEZEN IS LEUKER!

WAT MOET JE DOEN?

Like dit bericht in de gezellige Facebookgroep Samenlezenisleuker en geef in de commentaren aan dat je mee wilt doen met deze actie.

LEUK HOOR, IK STEUN DIT IDEE! MAAR IK WIL NIET WINNEN

Like het bericht en tag dan iemand die het wel leuk zou vinden 😀

Op donderdag 31 mei maken we de winnaars bekend whooppp!

MARLISTORIES…

…is een digitaal boekenboxabonnement. Dat betekent dat je iedere week een nieuwe aflevering van een verhaal in je mail krijgt (zoals een serie!) met daarbij leuke extraatjes. Denk aan muziek, afbeeldingen, filmpjes, linkjes en achtergronden bij het verhaal, tot recepten en spelletjes aan toe!

Met Dansen tot de zon komt gaat het vierde abonnement online. Fantasy, YA, korte verhalen, en wie weet wat de toekomst nog brengt!

*Super Winactie Gesloten* Win Pelgrim zonder God van Herman Vuijsje!

En daar zijn we dan op deze broeierige woensdag met de winnaars van deze mooie actie. De recensenten van Pelgrim zonder God zijnnnnn

Heleen van der Velde

Lieslotte Danneels 

Juanita Buseyne ennnnnn

Willem van Hartskamp

Als jullie ons een mailtje sturen met jullie adres gegevens naar Samenlezenisleuker@gmail.com dan regelen wij de rest en kunnen jullie geduldig gaan zitten wachten.

Wij bedanken Uitgeverij Elmar voor het mogelijk maken van deze actie en wensen de winnaars natuurlijk veel leesplezier!!

—————————————————————————————————————————————–

Whoopwhoop daar zijn we weer met een prachtige actie!! Namens Uitgeverij Elmar zoeken wij VIJF enthousiaste lezers die de klassieker Pelgrim zonder God van Herman Vuijsje willen lezen in ruil voor een eerlijke mening. Leuk of leuk?

Natuurlijk moet je daar een paar kleine dingetjes voor doen, niks moeilijks, je kent ons  dus let’s goooo! Neem de volgende stappen door en wie weet mag jij meedoen!

1: Like de Facebookpagina van Uitgeverij Elmar via deze link:

Uitgeverij Elmar

2: Laat in een reactie onder deze post in onze gezellige Facebookgroep Samenlezenisleuker  even weten dat je meedoet en dat je binnen drie weken na ontvangst een recensie stuurt naar Samenlezenisleuker@gmail.com

Dit stukje plaats je dan ook op bijvoorbeeld Bol.com, Hebban.nl, Libris.nl en je eigen blog/site, mocht je die hebben.

Und nummero 3: Deel dit bericht openbaar op je tijdlijn via het Facebook-icoontje onder dit bericht.

Piece of koekie toch weer fijne Samenlezenisleukerds? Let’s do this!

Op woensdag 30 mei zullen wij de gelukkige winnaars bekend maken 😀

Over Pelgrim zonder God :

Herman Vuijsje legde te voet de oude Sint-Jacobsroute af, maar niet op de traditionele manier. Hij maakte de tocht in zijn eentje en in omgekeerde richting: van Santiago de Compostela terug naar Amsterdam. Pelgrim zonder God is een klassieker in de Nederlandse pelgrimsliteratuur en verplichte kost voor iedere langeafstandswandelaar. Al hebben de pelgrims van nu vaak andere doelen dan vroeger, toch blijft de caminho een onvergetelijke ervaring. Voor deze editie schreef Herman Vuijsje een nieuwe, uitgebreide inleiding.

‘Een tijdlang voortstappen door de wereld, het landschap, het weer en de natuur, op jezelf teruggeworpen worden – ik geloof niet dat iemand daar onberoerd onder kan blijven.’ – Herman Vuijsje (2018)

Samen wachten op, om te recenseren

Oooooooow en daar zijn we alweer!! Want joehooeeee deze boeken mogen we ook gaan lezen binnenkort! Ow ow lucky us, het leven van een boekblogger is toch wel erg leuk hoor!!!

**Op 22 mei verschijnt bij Harper Collins de nieuwe thriller Laatste leugen van Mary Kubica. Ow wat lijkt ons dat een gaaf verhaal en hij lag dan ook al op de virtuele deurmat. Whoop whoop let’s gooo!

**Op 26 april verscheen bij Clavis Uitgevers de Young Adult Op het einde gaan ze allebei dood van Adam Silvera. Hij ligt in Aalsmeer op de stapel en alleen die titel al hè!! Zin innnnn.

**Op 22 mei verschijnt ook De buitenstaander van niemand minder dan Stephen King bij The House of Books Onze Karin is groot fan en deed dan ook echt een vreugdedansje toen ze hoorde dat hij naar Drenthe toekomt. Hopsa party-time!!

Over Laatste leugen :

Clara’s wereld stort in wanneer haar echtgenoot Nick en hun vierjarige dochtertje Maisie betrokken raken bij een botsing. Maisie overleeft het gelukkig, maar Nick overlijdt. Wanneer Maisie nachtmerries krijgt over een enge man en een zwarte auto begint Clara te vermoeden dat iemand het op Nick voorzien had. Volgens de politie is ze getraumatiseerd door het verlies van haar man, maar de wanhopige Clara kan haar gevoelens niet negeren en gaat zelf op onderzoek uit. Ze laat zich door niemand tegenhouden om achter de waarheid te komen, maar soms kun je maar beter niet alles willen weten…

Over Op het einde gaan ze allebei dood :

Iets na middernacht krijgt Mateo een telefoontje. Het is Death-Cast, de organisatie die mensen inlicht dat ze binnen 24 uur zullen sterven. Ook Rufus wordt gebeld. De twee kennen elkaar niet, maar sluiten vriendschap tijdens hun End Day. Ze beslissen samen nog een laatste avontuur te beleven, een onvergetelijke dag die hun beider levens voor altijd zal veranderen. Maar maak je geen illusies: op het einde gaan ze allebei dood.

Over De buitenstaander :

Wanneer het misbruikte en levenloze lichaam van een elfjarig jongetje wordt gevonden, wijzen ooggetuigen en forensisch materiaal onmiskenbaar in de richting van de populaire coach van het plaatselijke Little League-team. Maar de verdachte, die met groot machtsvertoon wordt gearresteerd, heeft een waterdicht alibi. Detective Ralph Anderson raakt na verder onderzoek ook overtuigd dat hij inderdaad buiten de stad was. Hoe kan hij dan tegelijkertijd op twee plekken zijn geweest?

Blogtour-Karin las: Confrontatie!-Esther van der Ham****

Met dank aan Droomvallei Uitgeverij voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Esther van der Ham

Serie: Deel 3 C-serie

Uitgever: Droomvallei

Aantal pagina’s: 255

Genre: Psychologische Roman

Verschijningsdatum: april 2018

 

Over de auteur:

Esther van der Ham schrijft en illustreert kinderboeken, richtte Droomvallei Uitgeverij op en verzorgt creatieve workshops voor kinderen en volwassenen. Zij schrijft met Confrontatie! Een zinderende derde deel in de C-serie. Het vervolg op Controle! en Contact!.

( http://www.droomvalleiuitgeverij.nl )

Achterflap:

Na een traumatische ervaring in Spanje tijdens een weekje vakantie met de familie, probeert Annabel thuis de draad weer op te pakken. Er wordt haar hulp aangeboden. Dit gaat helemaal mis. Annabel heeft bijna geen grip meer op de werkelijkheid. Het contact met de familie verslechtert, en dan wordt ze ook nog beschuldigd op haar werk. Kan de ondersteuning uit onverwachte hoek haar helpen?

Krijgt Annabel haar leven weer op de rit? Je leest het in Confrontatie!, deel drie van de C-serie.

Mening:

Allereerst is het erg leuk hoe je na Contact! doorrolt naar de volgende generatie in Confrontatie! In dit verhaal zit op mooie wijze het vorige boek verweven en het voelt gelijk ook als thuiskomen in een echte Van der Ham. Dit derde boek van de C-serie is er duidelijk weer één met de grote C van Calamiteiten, en hoe!

Dit verhaal, gevuld met zware onderwerpen als verslaving, prostitutie, (verkrachtings)drugs, wordt weer zó neergezet dat je leestempo opgevoerd wordt naar bovengemiddeld. Het wordt nergens moeilijk en daartegenover wil je gewoon maar doorlezen en doorlezen. De personages staan als een huis en waar je het ene moment begrip voor Annabel kunt opbrengen, medeleven voelt, denk je het volgende moment: ow come onnnn.

Toch is daar tevens het besef dat dit ook in het echte leven gebeurt en de achtergronden geven goede redenen voor beslissingen die gemaakt worden. Het is verklaarbaar maar niet minder frustrerend en heftig.

In dit naargeestige gebeuren, waarbij spanning continue op een bepaald pitje aanwezig is, zorgen familie en onverwachte hulp van buitenaf voor het gloren van hoop aan de horizon. Kan en gaat dit allemaal nog goed aflopen is de vraag en het is wat je hoopt tot het einde aan toe. Dat einde volgt uiteraard, wederom met een afsluiter die geeft wat je wil weten, en daarnaast volop de ruimte geeft voor een vervolg.

Conclusie:

Ben je op zoek naar een boek met zwaardere onderwerpen maar wat dan weer niet zwaar geschreven is?

Pak dan Confrontatie! op. Aanrader!

Vier sterren.

Karin Meinen.

 

Hekkensluiter van deze Blogtour is Wendy Wenning! Haar recensie vind je op 22 mei op:

Passie voor Boeken