Karin las: Vlinder van Altgarden-Sebastiaan Koen***1/2

Met dank aan Sebastiaan Koen voor het recensie-exemplaar.

Uitgever: Zilverspoor

Aantal pagina’s: 348

Genre: Fantasy / NUR 334

Verschijningsdatum: augustus 2023

Over de auteur:

Mysterie hoort bij ieder verhaal, vindt Sebastiaan Koen. Het brengt sfeer en diepgang. Die dingen zijn precies wat hij in Vlinder van Altgarden wilde verwerken. Hoe mysteries en verhaallijnen zich ontplooien, vindt hij het mooiste aspect van het schrijven. Zijn Verhalen van Aurucoreeks werd goed door het publiek ontvangen en spoorde hem aan zijn grenzen te verleggen naar andere genres.

Achterflap:

Creston Bronzeck leeft een rustig bestaan als uitvinder in Altgarden, de stad in de lucht. Ondanks zijn handicap verzint en ontwikkelt hij de meeste geniale apparaten, vaak ten goede van de stad.

Het leven is er goed, soms lijkt het zelfs te goed. Een terroristische beweging, de Vlinders van Altgarden, probeert te achterhalen wat er achter de schermen speelt. Daarbij knoeien ze met belangrijke technologie die de stad zwevende houdt en worden levens niet gespaard.

Creston wordt door de baron van Altgarden ingehuurd om te onderzoeken wat er precies met de technologie is gebeurd, maar raakt daardoor in een groter mysterie verzeild. De rechercheur, Archibald Vontutelen, moet hem in opdracht van de baron in de gaten houden. Hij en Creston zijn elkaars tegenpolen, maar komen voor problemen te staan waarbij ze elkaars leven in handen hebben. Zowel de Vlinders als de baron dwingen Creston tot het uiterste te gaan.

Keer op keer moet Creston een kant kiezen, maar dat is vrijwel onmogelijk wanneer andermans motieven onduidelijk zijn. Beide partijen gebruiken zijn familie als pressiemiddel, waardoor hem geen keuze meer gelaten wordt. Zijn familie komt voor alles. Creston moet en zal de waarheid boven tafel krijgen om de chaos in de stad tegen te gaan. De toekomst van Altgarden hangt ervan af.

Mening:

Na de Verhalen van Aurucoreeks ben ik op zeker fan en al ben ik over dit nieuwe boek dan misschien een tikkie minder jubelend, Vlinder van Altgarden mag de pret niet drukken!

Na de proloog volgt de sprong in de tijd en je zit er het gehele verhaal best lekker in. Best lekker, daar ligt ook een beetje het probleem. Het is absoluut onderhoudend, het weet me alleen niet het verhaal in te zuigen. Koen is zeer kundig met de pen maar toch doet de stijl soms ook wat stroever aan. De wijze van brengen om het beeldend te maken remt het voor mij zo her en der af. Dit had ik ook met de wereld an sich die geschetst wordt, het is zo klaar als een klontje dat de auteur die kraakhelder voor zich ziet. Het wordt met passie gebracht. Ik blijf als lezer echter even achter in de beeldvorming en moet soms echt even nadenken hoe dit er uit zou moeten zien.

De personages worden goed neergezet. De arm van Creston is dan misschien een klein onderdeel, het voegt dan weer juist ook een stukje extra toe. Ik doe er wat langer over om gevoel bij ze te ontwikkelen maar dat komt gedurende het lezen helemaal goed. Met name ook de ontwikkelingen tussen Creston en Archibald weten zich erg goed te ontvouwen. Koen weet op de juiste momenten spanning en sensatie te brengen en met name ook richting einde komt dit het verhaal ontzettend ten goede. Mooi ook weer hoe in een verhaal dat Fantasy ademt, de liefde voor gezin er vanaf spat.

Vlinder van Altgarden is zeker een aanrader voor de Fantasy liefhebber. Het leest nergens moeilijk, het brengt een aantal toffe wendingen, het is doorspekt met een tik humor en actie en de afronding is geweldig.

Maakt drie en halve sterren oftewel een 7/10.

Karin Meinen.

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 😀

Karin las: Volhouden, alles komt goed-Bart de Wolf*****

Met dank aan de auteur en Uitgeverij Books & Butterflies voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Bart de Wolf

Genre: Novelle, Sciencefiction, Fantasy / NUR 333

Aantal pagina’s: 24

Verschijningsdatum: oktober 2021

Over de auteur:

Bart de Wolf (Antwerpen, 1977) schrijft sinds 2015 verhalen over monsters en andere griezelfiguren. Zijn eerste korte verhaal De Bra-Ba-Bla behaalde een vijfde plek in de Fantastels Verhalenwedstrijd. In 2018 won hij de Harland Awards Debuutprijs met Een nieuwe route wordt berekend. Hij schrijft ook graag horrorgedichten en daar maakt zijn vader dan tekeningen bij. Zijn verhalen en gedichten werden al talrijk gepubliceerd in genre-bundels en tijdschriften als Ganymedes, SF-Terra, Fantastische Vertellingen, EdgeZero en Vonk Magazine. Tegenwoordig woont Bart met zijn gezin net over de grens in Nederland. Naast griezelschrijver is Bart ook dierenarts met een eigen praktijk in het polderdorpje Lepelstraat.

Bron: http://www.hamleybooks.be

Achterflap:

Een ruimtemissie op zoek naar een leefbare planeet lijkt te mislukken na een desastreuze noodlanding. Al snel ontdekt Elo dat de plek waar hij terecht gekomen is niet veilig is. Maar hoe geraak je weg als je capsule herleid is tot schroot en je radio het niet meer doet? En wat is dat vreemde geluid dat steeds luider klinkt? De tijd dringt…

Mening:

Hoe krijg je me nieuwsgierig? Nou, zo. Een SF verhaal waarbij de e-reader maar 24 bladzijdes aangeeft en plus daar een voor mij nog onbekende auteur bij op. Kijk daar word ik leesgretig van.

Een boek schrijven is een ding, maar een kort verhaal of een novelle is op zeker óók geen makkie. Zie maar eens heel beperkt iets compleets neer te zetten. Het is een kunst op zich en Bart de Wolf laat met dit verhaal zien dat hij deze kunst tot in de puntjes beheerst.

Allekeizers, wat een fantastisch verhaal. Vanaf de eerste letter heeft dit me stevig te pakken. Het is vanaf de start spannend, avontuurlijk, en het roept direct allerlei vragen op. De aantrekkelijke stijl is helemaal mijn ding. Het is beeldend, no nonsens en je waant je in een film met  natuurlijk aanvoelende beelden die me eigenlijk vreemd zouden moeten zijn. Het is luchtig, grappig soms en toch ook bloedserieus. Love it.

Elo…gosman wat krijgt hij het voor de kneiter en petje af hoe emoties rauw en puur je gemoed in geslingerd worden. Onze held blijkt echter een groot karakter te bezitten en je leeft helemaal mee met zijn survival. Waarom, hoe en waar wordt daarnaast werkelijk prachtig uitgewerkt. Ook het denkwerk van Elo zelf en de impact van dit alles geven een extra dimensie en inzicht.

Het lijkt een heel reëel gebeuren in een surrealistische setting. De missie wordt duidelijk, de situatie wordt duidelijk en je volgt de acties en besluiten van Elo alsof je er naast staat. Menn dit wordt zó goed en tof gebracht. De Wolf komt tussendoor heel even met een mij net te bizarre omslag. Deze input blijkt gelukkig voor mij verder vrij onbeduidend al snap ik de intrede wel. Blij mee want het vervolgt zich vervolgens tot die uiteindelijke weergaloze afronding. Su-per origineel en de hel zeg hoe gaaf is dit, wat een eind!

Conclusie:

“Voor handhaving volk en vooruitgang…” Ow…My….God.

De volle bak! Vijf sterren voor Volhouden, alles komt goed.

Karin Meinen.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

*Blogtour* Karin las: Een vlam in de duisternis – Sebastiaan Koen****

Met dank aan Sebastiaan Koen voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Sebastiaan Koen

Serie: De verhalen van Auruco, deel 4 (finale)

Uitgever: Zilverbron

Aantal pagina’s: 377

Genre: Fantasy / NUR 334

Verschijningsdatum: oktober 2020

Over de auteur:

Sebastiaan Koen heeft van jongs af aan een talenknobbel gehad en las graag allerlei boeken. Gruwelijke en fantasierijke verhalen hebben hem altijd al geboeid. Dat weerspiegelt hij in zijn eigen verhaal. Ieder personage heeft te lijden.

Achterflap:

Felkon heeft de helden van Auruco in zijn greep.

Nadat Edilion en Dorvin achter de werkelijke gebeurtenis tijdens de grote overstroming zijn gekomen, krijgen ze ruzie. Dorvin begint zich meer tegen de groep af te zetten. Hierdoor komen de familiebanden en vriendschappen hevig onder druk te staan.

Op hun zoektocht naar de laatste bondgenoten en bijbehorende Heilige Objecten om hen te helpen tegen Felkons dreiging, reizen de gebroeders Staalhart naar het zuiden af. Daar worden ze door een verraderlijke familie opgewacht.

Elisia en Skjald proberen zich in het noorden vrij te vechten. Ze leiden het noordelijke leger naar de IJzeren Stad, maar niet zonder hindernissen. Een onverwachte bondgenoot sluit zich bij hen aan, klaar om hen naar Torfark te vergezellen.

Er is maar een manier om Felkon en zijn allesverwoestende leger te stoppen. Het is tijd voor de beslissende slag en iedereen zet alles op alles om hem te winnen.

Mening:

In januari 2018 las ik het eerste deel Een rijk in verval. Na deel twee en drie is hier dan nu deel vier, de finale! En wat voor één, dit is waarom ik van fantasy hou.

Het is direct thuiskomen want de schrijfstijl voelt allereerst weer vertrouwd aan. Koen vertelt beeldend en weet ook in dit laatste deel weer een opbouw af te leveren die je gretigheid om te lezen zo goed onderhoudt.

Het begint opzwepend en dan vloeit het af naar het middenstuk waarin uiteraard toegewerkt wordt naar het onvermijdelijke en beslissende gevecht. Soms ben ik zelf even het complete plaatje kwijt wat betreft objecten en bondgenoten maar toch had dit geen verdere invloed op het goed in het verhaal blijven. Het is dan even go with the flow, want het valt later weer op de plek. Het blijft ook in deze finale weer spannend en verrassend hoe de reizen verlopen, wie weet te overleven en waar de offers vallen. Dat maakt het extra spannend want wie ook bekend is met deze serie weet: niemand is in die zin veilig.

En dan de ontwikkeling van bepaalde personages ook zeg. Dit weet me compleet te verrassen, jonges wat gebeurt hier? Dit blijft tot het einde toe een verloop dat ik echt niet gedacht had, wat ik gewoon een plaats moet geven ook en dan tot de conclusie kom: oké dan, dit is eigenlijk echt wel briljant gedaan.

Waar voor mij nog meer een grote verrassing lag, ja dat was toch echt ook de climax an sich. Heel bijzonder hoe je zelf al een plaatje hebt gevormd en het moment suprême er echt compléét anders uitziet en het compléét anders verloopt.

In het afsluitende gedeelte wordt dan op een hele fijne manier nog even de tijd genomen om dit hele verhaal af te ronden. Zoals de auteur zelf aangeeft: De lange reis eindigt hier….

Mijn lezersdank is groot want deze reis was prachtig.

Conclusie:

Schrijfstijl: 4

Originaliteit: 4

Leesplezier: 4

Spanning: 4

Plot: 4.5

Psychologie: 4.5

Vier hele dikke stralende sterren voor Een vlam in de duisternis en daarbij dus ook voor de hele serie.

Karin Meinen.

NB: Vergeet de landkaart voorin het boek en het Woordenboek Oude Taal achterin het boek niet. Kers op de taart!

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Karin las: Een ijzeren Vuist – Sebastiaan Koen ****

Met dank aan Sebastiaan Koen voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Sebastiaan Koen

Serie: De verhalen van Auruco, deel 3

Uitgever: Zilverbron

Aantal pagina’s: 312

Genre: Fantasy / NUR 334

Verschijningsdatum: november 2019

Over de auteur:

Sebastiaan Koen heeft van jongs af aan een talenknobbel gehad en las graag allerlei boeken. Gruwelijke en fantasierijke verhalen hebben hem altijd al geboeid. Dat weerspiegelt hij in zijn eigen verhaal. Ieder personage heeft te lijden.

Achterflap:

De koning is dood.

Edilion en Dorvin weten na het afzetten van de koning kort rust te vinden in de hoofdstad. Skjald is ontvoerd en er wacht de gebroeders Staalhart een nieuwe taak. Terwijl Elisia met Wargans kinderen achter Skjald aangaat, wordt de rest van het gezelschap naar de IJzeren Stad gestuurd. Daar is de familie IJzervuist in het nauw gedreven door Felkons handlanger. Ze krijgen meerdere aanvallen te verduren. Styrr stelt de inwoners een ultimatum.

Om de ondergang van de IJzeren Stad te voorkomen, verzamelen de gebroeders Staalhart een handjevol bondgenoten en zetten ze de tegenaanval in. Samen maken zij een vuist tegen Styrr. Ze belegeren de stad Istongyr en staan oog in oog met de Ziellozen. Ondertussen ontrafelen Elisia en Skjald in het noorden nieuwe geheimen en raken ze bij een andere strijd betrokken.

De oorlog woedt hevig in Auruco en neemt levens waar hij blieft.

Mening:

De eerste twee delen van deze serie vond ik erg goed en ik val lekker met de deur in huis: dit derde deel maakt me ook weer een gelukkig lezer. Op de vraag moet ik de eerste delen eerst lezen is het antwoord een dikke ja. Koen maakt weinig tot geen woorden vuil aan terugblikken. Dikke prima, want ik weet het zelf grotendeels met gemak terug te halen. De rode draad wordt zeker wel even teruggehaald. Denk dan bijvoorbeeld aan wat voorgeschiedenis en de te verzamelen voorwerpen die zo belangrijk zijn in deze oorlog tegen het kwaad: Felkon.

En och wat een sterk begin. Een stuk voorgeschiedenis wordt spannend en avontuurlijk neergezet en het geeft een extra dimensie aan de oom en vader van Edilion en Dorvin. Prachtig.

Er wordt secuur doorgeborduurd op voorgaande missies en waar de gevechten ronduit hard en bruut kunnen zijn, weet Koen in elementen als gevolgen van, en personages heel veel gevoel ook te leggen. Het trainen met magie en de avontuurlijke wijze waarop strijd beschreven wordt blijven favoriete onderdelen. Zo ook vijanden als de Borreks, om even wat te noemen want ze zijn afzichtelijk en je kan ze bijna ruiken ook. Het wordt qua lezen nergens moeilijk en de stijl is wederom zoals we van Koen gewend zijn. Beeldend, kundig, prettig lezend en herkenbaar. En wat we ondertussen ook gewend zijn en elke keer vrezen: gaat iedereen het redden? Het antwoord is nee, ja het is gloeiende gloeiende écht een nee en shocking is een understatement!

Dit deel weet zich verder zeker te onderscheiden van de voorgaande delen. Het tweede gedeelte is wat trager en er wordt duidelijk ergens naar toe gewerkt. Soms is het even peinzen met betrekking tot de namen om het geheel ook te kunnen blijven overzien, maar het blijft op zeker de aandacht pakken. Het genootschap splitst zich en elke lijn speelt zijn rol om het samen te kunnen winnen. Het mag van mij straks in elkaar geweven echt gaan knallen en ik ben benieuwd of dit in het volgende deel gaat gebeuren. Want het einde…..alle Keizers wat doe je ons aan!

Conclusie:

Vergeet de landkaart voorin het boek en het Woordenboek Oude Taal achterin het boek niet. Is echt tof.

Schrijfstijl: 4

Originaliteit: 3.5

Leesplezier: 4

Spanning: 3.5

Plot: 4

Psychologie: 4

Maakt afgerond vier sterren voor Een ijzeren Vuist.

Karin Meinen.

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Karin las: De denkbeeldige vriend – Stephen Chbosky ***

Dank aan A.W. Bruna Uitgevers voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Stephen Chbosky

Oorspronkelijke titel: Imaginary Frend

Vertaling: Saskia Peterzon-Kotte

Aantal pagina’s: 779

Genre: Literaire Thriller / NUR 305

Verschijningsdatum: oktober 2019

Over de auteur:

Stephen Chbosky is een succesvol filmregisseur en de auteur van de internationale bestseller van De belevenissen van een muurbloem (The Perks of Being a Wallflower), waarvan wereldwijd miljoenen exemplaren over de toonbank gingen. In 2017 kwam hij weer in de belangstelling met zijn regie van de film Wonder, met in de hoofdrollen onder meer Julia Roberts en Owen Wilson.

( Bron: www.awbruna.nl )

Achterflap:

Christopher is zeven.

Christopher is de nieuweling.

Christopher heeft een denkbeeldige vriend.

Alleenstaande moeder Kate Reese is op de vlucht. Vastbesloten om het leven voor haar en haar zoon te verbeteren, ontsnapt ze midden in de nacht samen met Christopher aan een gewelddadige relatie. Samen belanden ze in de hechte gemeenschap van Mill Grove, Pennsylvania, ver van de bewoonde wereld. Slechts één snelweg leidt erheen en één snelweg eruit. Eerst lijkt het de ideale plek om eindelijk tot rust te komen. Maar dan verdwijnt Christopher. Zes afschuwelijke dagen lang kan niemand hem vinden. Totdat Christopher tevoorschijn komt uit het bos aan de rand van het dorp, ongedeerd maar niet onveranderd. Hij keert terug met een stem in zijn hoofd die alleen hij kan horen, met een missie die alleen hij kan volbrengen: hij moet voor kerst een boomhut in het bos bouwen, anders zullen zijn moeder en alle anderen in het dorp nooit meer hetzelfde zijn. Algauw raken Kate en Christopher verzeild in het gevecht van hun leven — een strijd tussen goed en kwaad, met hun dorp als het strijdtoneel.

Mening:

Op de kaft prijkt Thriller maar wie dit verwacht komt van een koude kermis thuis. Ja, dit heeft thrillerelementen. Nee, dit is toch echt geen thriller. Het is sprookjesachtig en vooral fantasy,  waar zo her en der tikken horror uitgedeeld worden. Wat het in ieder geval ook is: hartstikke origineel en weird. Weird maar goed!

Het begint allemaal geweldig. Christopher is samen met zijn moeder weer verhuisd en zowel de achtergronden als de komst op de nieuwe school worden mooi neergezet. Nieuwe vrienden en vijanden worden gemaakt, dyslectisch zijn krijgt op fantastische wijze een nieuwe dimensie. Op zijlijnen doen volwassen personages als Mary Katherine hun intrede en al is dit soms warrig, later zal dit allemaal stuk voor stuk compleet op de plek vallen. De stijl is makkelijk van aard en af en toe behoorlijk staccato. Waar staccato extra kracht toe kan voegen, haalt het hier de flow er wat mij betreft steeds uit tot zelfs het punt dat dit gaat irriteren. Verder is het wel heel beeldend en leest het gewoon fijn weg allemaal.

Maar dan. Waar Chbosky me allereerst volledig in weet te pakken met werkelijk prachtige personages als een Ambrosis, en met een spannend en werelds verhaal, verliest hij me gedurende deze 779 bladzijden steeds meer. Waar ik de onwerkelijke figuren, de onwerkelijke wereld met de meest onwerkelijke gebeurtenissen eerst volledig geloof, wordt dit alles me te langdradig en te warrig. Oei dit is traag, wat wordt dit gerekt zeg. De zin om het op de voet te blijven volgen ontgaat me daar en naar mijn mening had dit allemaal véél effectiever gekund. Goed versus kwaad is een mooi gegeven en er zitten zeker leuke verrassingen in maar DE plottwist is geen verrassing. Zo ook het einde zelf. Verrassend? Niet echt, maar gelukkig wel helemaal ‘tof’ en prima zo.

Conclusie:

Waar De denkbeeldige vriend voor mij als vijf sterren begon, eindigt deze uiteindelijk nog net als voldoende.

Drie sterren.

Karin Meinen.

 

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

*Blogtour* Karin las: Dissociatie – De Orde van de Poortwachters – Oli Veyn ****1/2

Met dank aan Godijn Publishing voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Oli Veyn

Serie: De Orde van de Poortwachters Deel ll

Aantal pagina’s: 386

Genre: Fictie 15+ / NUR 285

Verschijningsdatum: oktober 2019

Over de auteur:

Het eerste deel van De Orde van de Poortwachters Initiatie, is uitgegeven door Godijn Publishing.  Daarnaast heeft ze een bijdrage geleverd aan de verhalenbundels Brave New Love en Aangenaam en heeft ze een uitstapje gemaakt naar feelgood met de novella Wederzijds verlangen die ook bij Godijn Publishing en Storytel is uitgekomen. Dissociatie is deel 2 in de serie van De Orde van de Poortwachters.

( Bron: https://oliveyn.nl/ )

Achterflap:

Dissociatie is het tweede deel in de serie De Orde van de Poortwachters en het spannende, romantische vervolg op Initiatie. In dit tweede deel raakt Nido nog dieper verstrikt in een web van macht, liefde en vriendschap.

Nido komt steeds meer te weten over de wrede wereld van de Orde en de verschillende dimensies als ze terugkeert naar Stonehenge. De gevaren en de problemen zijn alleen maar groter geworden en ze moet iets ondernemen om haar lot te veranderen. Terwijl Nido zich probeert staande te houden in een doolhof van politiek, religie en macht, komt alles wat ze lief heeft in gevaar. Ze moet keuzes maken om haar vrienden te beschermen, maar ze betaalt daarvoor een hoge prijs.

Mening:

En dan is het alweer twee jaar geleden dat ik het eerste deel las! Niet erg, er wordt gekozen voor een intro als opfrisser en ik weet gelijk weer waar Nido en consorten verder gaan met hun avonturen.

De oude bekenden voelen direct weer vertrouwd en nieuwe karakters weten eveneens indruk te maken. Het is echt fantastisch hoe Oli in deze onwerkelijke wereld met bijpassende gebeurtenissen ontzettend veel realiteit ook weet te brengen. Dat zit hem dan vooral in de onderlinge relaties en de gevoelens die opgewekt worden. Denk niet dat dit alleen maar mooie gevoelens gaan worden, maak wat dat betreft je borst maar nat.

Naast actie, gekonkel van meerderen waar je haren van overeind gaan staan ook, ligt in dit machtige verhaal zeker ook de nadruk op vriendschap en liefde. Komen we op Nido & Berger. Deze twee geven in dit grootse verhaal je aan de ene kant dat gevoel van feelgood waar je als lezer af en toe écht naar snakt. Maar dan die andere kant hè… Het kan niet altijd tegenzitten is een motto dat Oli echt tot op de spits weet te drijven. Dit is frustrerend en dit is eveneens ook echt ge-wel-dig.

Qua gemengde gevoelens verwerken zit je dus op de eerste rij en ook qua beeldend schrijven word je echt verwend. Mooie details van omgeving, van kleding, van uiterlijkheden. Het past prima in een avontuurlijk verhaal doorspekt met die (kloterige) toffe romantiek waar ik gewoon voor val als een blok. Plus daar een heul gaaf stukje techniek en krachtmetingen (letterlijk en figuurlijk) bij op want richting einde gaat het echt, maar dan ook echt los. OMG de gevechten en alles wat er op het spel staat; dit is bloedspannend!

Als dan het doek valt baal ik als een stekker. Je wil niet uit dit geweldige verhaal gerukt worden maar het is niet anders en je moet. We gaan met smart wachten op deel drie!

Conclusie:

Schrijfstijl: 4.5

Plot: 4

Leesplezier: 5

Spanning: 4

Originaliteit: 4

Psychologie: 4.5

Maakt afgerond een 9/10 oftewel vier en halve sterren voor Dissociatie.

Karin Meinen.

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

*Blogtour* Karin las: Schemerzone-J. Sharpe & Cocky van Dijk ****1/2

Met dank aan Uitgeverij Zilverspoor voor het recensie-exemplaar.

Auteurs: J. Sharpe, Cocky van Dijk

Uitgever: Zilverspoor

Aantal pagina’s: 280

Genre: Fictie 15+ / NUR 285

Verschijningsdatum: augustus 2019

Over de auteurs:

Cocky van Dijk zit al heel haar leven met haar neus in de boeken. Dit leidde ertoe dat ze beheerder werd van MagicTales.nl, ze de manuscriptenwedstrijd met Luitingh Fantasy mede organiseerde en jureerde, bij Fantastels heeft gejureerd en zelf is gaan schrijven. Diverse toneelwerken zijn bij toneeluitgeverij Vink uitgegeven en worden door heel het land opgevoerd.

J. Sharpe – pseudoniem van Joris van Leeuwen(1986) – heeft verschillende mysterieuze thrillers, fantasy boeken en korte spannende (horror, fantasy en magisch realistische) verhalen geschreven. Zijn werk wordt regelmatig vergeleken met de werken van auteurs zoals o.a Stephen King, Dean Koontz en Peter Straub.

( Bron: http://wp.zilverspoor.com/ )

Achterflap:

Zoë leeft voorbij de schemerzone, op het gedeelte van de wereld waar de orizon al in geen eeuwen meer heeft geschenen. Ze is een Afvallige, omdat ze het lichtgen mist.

Op haar zestiende verjaardag wordt ze uit het weeshuis gezet en moet ze voor zichzelf zorgen. Met gevaar voor eigen leven besluit ze naar de schemerzone te gaan om te jutten, zodat ze wat spulletjes heeft om te verkopen.

Als ze tijdens het jutten op een lijk stuit en een chip vindt, wordt haar wereld op zijn kop gezet. Op de chip staan filmpjes die de vrede tussen de donkere en de lichte kant van de planeet aan het wankelen brengt. Zoë wordt door de regering gedwongen om onderzoek te doen.

Doordat ze Christiaan ontmoet, een jongen van de lichte kant van de planeet, komt ze meer en meer in de problemen. Ze heeft geen idee hoe ze hier ongeschonden uit moet komen. Het leven van haar vrienden hangt als een molensteen om haar nek, net als het voortbestaan van haar land.

Mening:

Mensen mensen wat hebben Cocky & Sharpe hier een spannend en geweldig avontuur neergezet!

Dit is beeldend, dit is pakkend en dit zijn personages die vanuit die fictieve wereld rasecht voor je worden. Wat is goed en wat is slecht? Tot hoe ver mag technologie gaan en in hoeverre is invloed van bovenaf nog acceptabel?

Zo gaaf hoe vragen als deze bij je boven komen tijdens dit grootse leesavontuur. Het is fantastisch hoe deze ver van mijn bed wereld neergezet wordt. De tweedeling, het hoe en waarom en het is elke keer weer spannend hoe Zoë een nieuwe situatie in moet rollen. Moet zien te overleven ook.

Daarbij worden vrienden en vijanden gemaakt en je leeft continue mee zonder ook maar een seconde iets te willen missen. Het brengt actie, vreugde, gezamenlijk optimisme en vechtlust. Daartegenover komen er in dit verhaal ook walgelijke praktijken boven water en worden er verliezen geleden. Goden, dat doet zeer…Maar wat een prachtige balans en het is hopen, hópen dat het toch naar die mogelijke feelgood door gaat slaan.

Met deze meer dan fijne snelheid blijft dit geheel zorgvuldig uitgewerkt en weeft dit duo een plot waar je U tegen zegt. Want ook het einde is gewoon prachtig gedaan en suddert nog even na.

Conclusie:

Wat een machtig avontuur met prachtpersonages. Ben je fan van The Hunger Games, Divergent of iets in die richting? Pak dan absoluut Schemerzone op, dikke aanrader!

Schrijfstijl: 4.5

Spanning: 4.5

Leesplezier: 5

Psychologie: 4.5

Originaliteit: 4

Plot: 4.5

9/10 oftewel vier en halve sterren.

Karin Meinen.

 

Help, I’m steppin’ into the twilight zone

Place is a madhouse, feels like being cold

My beacon’s been moved under moon and star

Where am I to go now that I’ve gone too far?

( Twilight Zone, Golden Earring )

 

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker

*Blogtour* Corina las: Donkere Herinneringen – J.Sharpe ****

Met dank aan J.Sharpe voor het recensie-exemplaar.

Auteur: J. Sharpe

Uitgever: Zilverspoor

Aantal pagina’s: 306

Genre: Verhalenbundel

Verschijningsdatum: augustus 2019

Over de auteur:

Sharpe (1986) is een Nederlands auteur van thriller-, horror- en fantasyboeken. Hij staat bekend om het feit dat hij verschillende genres met elkaar verweeft (hij beschrijft zijn genre altijd als “suspense”) en zijn werk wordt door recensenten steevast vergeleken met die van Stephen King, Dean Koontz en Peter Straub. Sommige noemen Sharpe de Meester van de Mindfucks. Zijn werk is meerdere keren genomineerd voor verschillende prijzen en wordt inmiddels vertaald naar o.a. het Engels, Spaans, Portugees en Italiaans. Via Dedicon zijn er ook luister- en brailleversies van een aantal van zijn boeken verkrijgbaar.

(Bron: http://www.jsharpebooks.com)

De achterflap:

Als Daniëlle wakker wordt, ligt er een onbekende man naast haar in bed. Hij feliciteert haar met hun vijfjarig huwelijk. Dan loopt haar overleden dochtertje de kamer binnen…

Op zijn achtste verjaardag geeft Jerry zichzelf een denkbeeldig vriendje cadeau…

Ella woont op een plek in Antarctica waar alles en iedereen uit ijs bestaat. Omdat haar lichaam spontaan in vlammen kan uitbarsten, wordt ze verbannen. Als ze in haar isolement Schots ontmoet, een uit ijs bestaande jongen die het altijd koud heeft, besluit ze samen met hem weg te lopen, met alle gevolgen van dien.

Op een vlucht van Amsterdam naar Madrid stort een vliegtuig tijdens de landing neer op het wolkendek. Gevangen op kilometers hoogte gebeuren de meest afgrijselijke dingen. Dan verdwijnt meer dan de helft van de passagiers…

Evert is vandaag zestig jaar geworden, maar niemand is langs geweest. Dat is meer dan prima. Hij heeft een hekel aan drukte. Hij is dan ook niet blij als er ‘s avonds opeens een onbekend meisje voor zijn deur staat. Ze vertelt hem dat ze hier voor het “feest” is en heeft wel een heel bijzonder presentje bij zich…

***In deze verhalenbundel lees je 18 ijzingwekkende spannende, emotionele, fantasierijke en magisch realistische verhalen van de auteur van o.a. Eden, Gebroken geheugen, Syndroom en Reflectie.

Mening:

Ik wil als allereerst gezegd hebben: wat een toffe bundel! Best wel een beetje buiten de comfortzone, maar wat genieten! Echt de schrijfstijl van Sharpe maakt gewoon dat je vergeet dat je dingen leest die “niet kunnen”. Je gelooft alles, van de eerste letter tot de laatste. 18 verhalen en alle 18 bijzonder, wat het nog even net iets bijzonderder maakte zijn de “voorafjes”. Te leuk om te lezen hoe of waarom een kort verhaal is ontstaan. En wat het betekent voor de auteur zelf.

Met het eerste verhaal Wisseling zet Sharpe gelijk de juiste toon, wat een pracht verhaal, zo herkenbaar op sommige vlakken. Ik was er een beetje bang voor, omdat ik mijn dochter ook verloor, maar het was nergens voor nodig. Ik denk dat dit mijn favoriete verhaal uit de bundel is.

De andere 17 verhalen hebben allemaal diezelfde top schrijfstijl die Sharpe kenmerkt, maar vooral Jouw leven is van mij en Perspectief verdienen in mijn ogen een beetje extra aandacht. Jouw leven is van mij is kort en bondig maar zo geniaal bedacht. Perspectief is natuurlijk anders, maar terwijl ik normaal denk “dat kan helemaal niet” lag ik nu in bed en dacht oeps wat als dat nou kan? Dat zou toch bizar zijn?

Als laatste verhaal komt Donkere Herinneringen en door het voorafje ben je helemaal kei nieuwsgierig waar dat heen gaat. Sharpe herleest dit verhaal zelf niet graag terug schrijft hij. Wat een prachtverhaal.

In alle verhalen zit genoeg van alles qua uitwerking, spanning en originaliteit. Vond ik alles my cup of coffee, nee niet per se, maar het was geen straf om te lezen zeker door de manier van schrijven en het overbrengen van de emoties.

Conclusie:

Wat een heerlijke verhalenbundel, misschien moet ik langzaam toch maar toe gaan geven dat ook dit genre mij heel goed kan bevallen. Zeker als het van de hand van Sharpe is.

Overall vier sterren.

Corina Nieuwenhuis.

 

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 😀

Karin las: 1000 nachten – Sophia Drenth ****1/2

Met dank aan Sophia Drenth voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Sophia Drenth

Uitgever: Staaldruk

Aantal pagina’s: 268

Genre: Fantasy / NUR 334

Verschijningsdatum: 23 april 2019

Over de auteur:

Het eerste boek van Sophia Drenths Bloedwetten, Bloedwetten: Vonnis, werd genomineerd voor de Hebban Award 2015 en won de Bastaard Fantasy Award. Het vervolg Verlossing verscheen in april 2017. Ook dit deel won de Bastaard Fantasy Award en sleepte The Indie Award voor beste boek in de wacht. Luitingh-Sijthoff publiceerde haar verhaal Gedichten van licht en schaduw in de bundel Halloween Horror Verhalen en bij Quasis Uitgevers verscheen Zwart hart, een afzonderlijk leesbare Bloedwetten-bronvertelling. Na Kleine moordenaar volgt nu de derde bronvertelling: 1000 nachten.

( www.bloedwetten.com )

 Achterflap:

De mooiste vrouw van het noordelijk halfrond is onderweg naar een nieuw leven. Op een continent waar de gebruiken haar vreemd zijn, zal zij in het huwelijk treden met een man die ze nog nooit heeft ontmoet.

Wanneer haar karavaan wordt overvallen, valt zij in handen van een geheimzinnige bloedcultus. Vanaf dat moment zwaait een zwarte koningin de scepter over haar leven. Deze meedogenloze heerseres geeft haar de keus om na duizend nachten dienen te sterven of het eeuwige leven te omarmen.

Zij legt zich niet bij haar noodlot neer en smeedt een plan om te ontsnappen. Tot haar verbazing lijkt dat te werken, maar ze verliest twee natuurkrachten uit het oog: de dood en de liefde.

1000 nachten vertelt hoe Katine LaSoeur, de femme fatale onder de Ath’vacii, in naam van de liefde haar menselijkheid opoffert.

Mening:

En ja hoor, Sophia Drenth doet het weer. Met een onvoorstelbaar goed verhaal weet ze me weer onvoorstelbaar compleet in te pakken met 1000 nachten.

Dit is Fantasy op zijn best. Een bekend fenomeen; bloedlust, is je ineens onbekend in deze wereld die Drenth creëert. De schrijfstijl is fantastisch; kundig, zwaar soms bijna, en toch luchtig genoeg. Dit is origineel zijn ten top en als lezer groei je elke bladzijde mee het verhaal in. Hoe is deze wereld, met wie heb je te maken, hoe werkt dit en hoe zal dit gaan? Stukje bij beetje bewandel je de weg naar duidelijkheid over dit alles, ontvouwt zich de film in je hoofd hoe dit bizarre plaatje eruit ziet. Het zuigt je al denkend totaal dit vreemde gebeuren in dat je al groeiend nog eigen wordt ook, hoe knap gebracht wil je het hebben?

Katine, Madame, Ka’ahtin, wat ben je groots en uniek. De situaties waar ze in belandt (en denk dan ook echt aan de meest vreselijke) laten je gruwelen en hopen. Totale opoffering, ontberingen die je laten sidderen en die je verstand voorbij weten te gaan. En dan de liefde. Nog nooit las ik een verhaal gevuld met een liefde als dit. Het is verschrikkelijk en prachtig tegelijk. Wat betreft genade leer je als lezer vormen kennen waarvan je het bestaan niet wist, en ook richting jezelf is Sophia knap genadeloos. Genadeloos in de zin dat het zo onvoorspelbaar is ook, want niks is zeker. Het einde zelf is verrassend en magnifiek. Ik las nu twee van de drie bronvertellingen en het moge duidelijk zijn dat het lezen van Bloedwetten nu torenhoge prioriteit geniet!

Conclusie:

Schrijfstijl: 4.5

Originaliteit: 5

Leesplezier: 5

Psychologie: 4.5

Plot: 4.5

Spanning: 4.5

9/10 oftewel vier en halve sterren voor 1000 nachten.

Karin Meinen.

 

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker

Duorecensie Sandra & Karin: Verlichting – Stephen King ****

Met dank aan Overamstel uitgevers / The House of Books voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Stephen King

Uitgever: The House of Books

Originele titel: Elevation

Vertaling: Nathaly Schrijnder

Aantal pagina’s: 128

Genre: Novelle, NUR 332

Verschijningsdatum: 12 maart 2019

Over de auteur:

Meesterverteller Stephen King heeft meer dan vijftig romans op zijn naam staan en tientallen korte verhalen. Hij schreef spanning, horror, fantasy, bovennatuurlijk, en in welk genre hij zich ook waagt, steeds weet hij wereldwijd miljoenen lezers aan zijn boeken gekluisterd te houden.

(Bron: www.overamsteluitgevers.nl)

Achterflap:

Scott Carey blijft gewicht verliezen zonder dat zijn uiterlijk verandert, en zo gebeuren er wel meer vreemde dingen. In het plaatsje Castle Rock belandt hij midden in een escalerende ruzie met zijn lesbische buren. Een van hen is vriendelijk, de andere cold as ice. De vrouwen willen een restaurant openen maar de inwoners willen niets weten van een lesbisch koppel. Als Scott inziet met wat voor vooroordelen zij, en hijzelf, te maken hebben, besluit hij te helpen. Onverwachte verbonden, de jaarlijkse hardloopwedstrijd en Scotts mysterieuze aandoening brengen het beste in mensen naar boven.

Mening:

Sandra:

Toen ik begon met lezen was er meteen weer dat gevoel dat ik eigenlijk altijd wel bij heb bij de verhalen van King: ik bevind mij op dat moment in dat andere universum: Het King universum. Het lijkt op onze ‘gewone’ wereld, maar het is er toch net even anders. Niet altijd eng of spannend, maar wel mysterieus.

Karin:

Ik ben een rasechte King fan en het aantal bladzijdes voelt als een teleurstelling. Ik hoopte zó op weer eens een dikke beukert, maar King weet in een beperkt aantal pagina’s weer een fantastisch en compleet verhaal neer te zetten. We maken van teleurstelling direct bere-enthousiast nu!

Sandra:

In Verlichting bevinden we ons in het stadje Castle Rock, waar meerdere verhalen van King zich afspelen. We maken kennis met Scott Carey, een veertiger met, hoe herkenbaar, overgewicht. De weegschaal vermijdt hij dan ook het liefst. Maar er is iets vreemds aan de hand. Scott verliest gewicht, elke dag en met kilo’s tegelijk. Zijn omvang blijft echter hetzelfde. Hij ziet eruit als iemand van rond de 110 kilo, maar weegt rond de 95 kilo en elke dag wordt dit minder. Ondertussen heeft hij niet zo’n geweldige relatie met zijn buurvrouwen. Een lesbisch stel, bovendien nog getrouwd ook, wordt door de bewoners niet bepaald met open armen ontvangen. Ze hebben een restaurant geopend, maar door de vooroordelen die in het stadje overheersen, loopt het er niet bepaald storm.

Karin:

Wat is het toch een leesfeest hoe dit verhaal weer verteld wordt. Het gegeven an sich is sowieso briljant. Hoe verzin je het en hoe gaat en kan dit aflopen? Dit is pakkend, beeldend. King neemt de tijd zonder dat het ook maar ergens saai wordt, geeft stukje bij beetje steeds meer info en het beperkte aantal personages wordt al snel heel eigen. Naast bizarre gebeurtenissen brengt dit verhaal een heerlijke tik humor, zijn de dialogen om te smullen, wordt drama in fantasy subliem omgezet naar een goed humeur en feelgood ten top. De vooroordelen, de relationele ontwikkelingen, oude en nieuwe vriendschappen; het wordt in korte tijd prachtig uitgediept.

Sandra:

Scott wil niets liever dan een goede relatie met zijn buren en bedenkt een plannetje om hen te helpen. Hij schrijft zich in voor de jaarlijkse hardloopwedstrijd, waar één van de buurvrouwen ook aan meedoet. Dit en zijn bijzondere aandoening zijn de ingrediënten voor een mysterieus, bijzonder verhaal met meerdere lagen. Een tik naar Trump (we weten inmiddels hoe anti-Trump Stephen King is), vooroordelen en onverwachte vriendschappen. Knap hoe King in zo weinig pagina’s een compleet en afgerond verhaal weet te vertellen.

Karin:

Het einde is prachtig, het ontroert ook. Je krijgt wat de achterflap belooft en nog zoveel meer. Ik heb echt zo genoten van deze parel en ga weer fris en fruitig verder met hopen op een volgend (heel dik) boek.

Conclusie:

Sandra:

Schrijfstijl: 4

Spanning: 3,5

Psychologie: 4

Leesplezier: 4

Plot: 4

Originaliteit: 4

Karin:

Kleinigheidje hou je toch: de NUR 332 oftewel thriller vind ik minder goed gekozen. Ik zie hier echt geen thriller in. Desalnietteplus, wat een prachtverhaal.

Schrijfstijl: 4.5

Spanning: 3

Psychologie: 4

Leesplezier: 5

Plot: 4.5

Originaliteit: 4.5

Maakt unaniem vier stralende sterren voor Verlichting.

Sandra Remmig & Karin Meinen.