Jac las: Middenwater – Arne Dahl *****

‘Er is op dit moment geen betere Scandinavische schrijver thrillerschrijver dan Arne Dahl’

staat achterop de laatste thriller van deze schrijver, Middenwater genaamd.
Aan ronkend taalgebruik nooit geen gebrek bij de uitgevers. Wie ben ik om dat te beoordelen? Maar het doet me wel deugd. Samen met Jo Nesbø en de in 2018 overleden Philip Kerr, behoort Dahl tot mijn favoriete auteurs. Niet toevallig zijn deze drie auteurs al twintig jaar of langer actief (geweest) met het schrijven van kwalitatief hoogwaardige thrillers. De Berger & Blom serie komt na de A-team en de Opcop reeksen. Middenwater is het derde en laatste deel uit deze reeks, na het fabelachtige Grensgebieden en Achterland, het tweede deel.

Middenwater staat voor de vervreemding bij het duiken als boven en onder, achter en voor, links en rechts niet meer bestaan en alles vloeibaar wordt en de juiste richting ontbreekt om weer veilig boven te komen. Sam Berger vraagt zich dat ook  regelmatig af, waarom hij juist uitgekozen is om een bepaalde klus te klaren, waarom hij zich op moet offeren om de waarheid boven tafel te toveren. Welke kant moet hij op? Wat is de waarheid in een wirwar van gebeurtenissen, waar allerlei inlichtingen-, veiligheids-  en opsporingsdiensten bij betrokken zijn?

 ‘De waarheid was iets tijdelijks geworden, iets wat voorbij ging, iets wat voortdurend kon verschuiven en veranderen.’

En dat is precies waar het in deze thriller om draait. Wie is te vertrouwen? Wie is de mol? Wat is de goede kant? Sam Berger heeft het moeilijk. Zijn partner Molly Blom ligt in coma in het ziekenhuis, en elke politieman in Zweden is op zoek naar Berger voor een moord die hij niet heeft begaan.

Het levert een zeer sterke thriller op, geschreven in de beklemmende op-de-huid schrijfstijl van Arne Dahl.  Al wat meer gezegd wordt gaat richting spoilers. Het levert in ieder geval een hoop spektakel op in een uiterst boeiende, intelligent geschreven thriller met een magnifiek plot.

Vijf dikverdiende sterren.

Jac Claasen.

De Top 12 van 2018 van: Jac

December, lijstjestijd. Heerlijk. Geen rampen, oorlogen, verloren wedstrijden of ander ongerief, maar een persoonlijke top tien van de allerbeste thrillers gelezen in 2018. Wat zeg ik, een top tien, echt niet, in de beste supermarkt tradities krijgt u er een bonus van 20% bij voor dezelfde lage prijs en maken we er een top twaalf van.

Hieronder een twaalftal titels met een korte omschrijving waarom zij op de lijst terecht gekomen zijn. Zoals u zult bemerken zijn het lang niet allemaal titels die in 2018 zijn uitgebracht. Laten we ons alsjeblieft niet leiden door de waan van de dag en de omzetcijfers van de uitgeverijen. Want die zeggen lang niet alles. Want waar blijven de vertalingen van de laatste twee van Jean Christophe Gangé : Congo Requiem en Lontano. Wie is er nu ziende blind?

Wat is het criterium geweest om op dit lijstje terecht te komen? Daar kunnen we heel moeilijk over doen, maar uiteindelijk telt slechts een aspect als we het boek neerleggen en de inhoud laten bezinken: leesplezier. En als net dat ene boek waar u zo ontzettend van genoten heeft er niet bij staat? Geen man of vrouw overboord. Het aanbod is gigantisch en de concurrentie is moordend. De kans is erg klein dat we dezelfde boeken lezen en dezelfde smaak hebben. Dit lijstje is niets anders dan de ‘allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie’ zoals onze dichter Kloos het uitdrukte. Het aantal zeperds is dit jaar gering geweest. Misschien komt het doordat ik dit jaar extra goed geluisterd heb naar de leesmaatjes in Samenlezenisleuker die met allerlei mooie titels aan komen zeulen en er best goed in zijn om iemand onder druk te zetten om juist die ene titel ter hand te nemen. En dat blijkt dan ook nog een schot in de roos te zijn. Dank u wel dames!!!

Kunnen we een conclusie trekken? Een goed thrillerjaar met nieuwe en veelbelovende auteurs zoals Dario Coretti, Niklas Natt och Dag, Geir Tangen, Sören Sveistrup en Bo Svernström. En ongetwijfeld nog vele andere debutanten, die ik gemist heb. Benieuwd hoeveel er nog schrijvende zijn over vijf jaar. Immers, continuïteit is zeldzaam in dit theater.

De volgorde is niet willekeurig.

Dario Correnti – Heimwee naar bloed *****

Een intrigerende, scherp geschreven thriller met korte hoofdstukjes en vele, vele uitstekende dialogen. Uitermate boeiend  door de vele zijlijntjes. En het mooie duo Marco Besana, de vermoeide journalist en Ilaria Piatti , de klunzige, onhandige stagiaire, in paarse Hello Kitty laarsjes. Het is een geanimeerde thriller met veel humor, een hoge amusementswaarde. Ik heb het boek met  ontzettend veel plezier gelezen.

R.J. Ellory – Bekraste zielen *****

Een krankzinnig goed boek met  twee hoofdthema’s: het geweld en het lot, toeval of  bestemming. Het donkere gesternte zoals het wordt benoemd. Nooit gedacht dat hij  voorafgaande juweeltjes zoals Een stil geloof  in engelen, De helden van New York , Een mooie dag om te sterven en Een  volmaakte vendetta zou kunnen benaderen, laat staan evenaren.

Arne Dahl – Grensgebieden *****

Carpe motherfucking diem. Tot de grensgebieden. Nordic noir op z’n best. Het boek met de fameuze kanteling. Na bijna 20 jaar aan de top gestaan te hebben, wordt hij steeds beter. Dit is ongetwijfeld zijn beste boek tot nu toe.

Jan van der Cruijsse – Bling Bling 3 Toen was er nog maar één *****

Jan van der Cruijsse heeft met deze trilogie bestaande uit:

Bling Bling Diamantroof in Delhi

Bling Bling 2 De Zaventemmers

Bling Bling 3 Toen was er nog maar één

een fraaie serie thrillers van internationale allure neergezet. In dit spannende laatste deel van de trilogie  houdt van der Cruijsse alle ballen op  een onnavolgbare manier in de lucht. En dat mag best een prestatie heten, want er  zijn  nogal wat verhaallijnen.

Niklas Natt och Dag – 1793 *****

Een uiterst ongewone historische roman.

Niklas schetst een uitermate  boeiend beeld van  de onderklasse  in Stockholm op het einde van de achttiende eeuw,  de teringzooi waarin ze wonen, de stank die hen dag en nacht omringt en het brakke  putwater dat ze drinken. Evenals de smeerlapperij van de bovenlaag van de Zweedse  maatschappij.

Philip Kerr – Vergeven en vergeten. *****

Philip Kerr op z’n best in dit dertiende Bernie Gunther verhaal. De op 23 maart 2018  overleden auteur haalt weer alles uit de kast en laat zien waarom hij zo’n formidabele schrijver was. Geldzucht, gemakkelijk gewin, Alte Kameraden en ex-nazi’s, het blijft een rare  combinatie, maar legt wel de bodem onder de beste Bernie Gunther tot nu toe.

Jean-Christophe Grangé – Voorbij de zwarte lijn *****

Een lange weg, met talrijke, haast ontelbare, verontrustende, fascinerende en mooie  feiten, weetjes en zijlijntjes. Dat is de  zoektocht naar de waarheid, naar de weg van het  bloed, het donkere bloed, het zoete bloed,  ijzingwekkend en smerig.  Welk een enorme fantasie legt de auteur aan de dag voor het bereiken van dit doel. Ruim 500 bladzijden in de ban van Grangé, dat leidt onverbiddelijk naar 5 sterren. Wat tevens geldt voor De vlucht van de ooievaar en De bloedrode gletsjer, allebei toppers van de grootmeester uit Frankrijk.

Michael Robotham – De andere vrouw 4,5 *

Het boek is met veel empathie geschreven, zonder in goedkope dramatiek te vervallen. Het is bovenal intelligent geconstrueerd met fraaie zinnen en mooie quotes die je doen glimlachen of die je als lezer wat langer doen stil staan. En een goed plot met een bloedstollende actie scene. Michael Robotham is terug.

Geir Tangen – Meesterwerk 4,5*

Het boek kent een aantal zeer goed uitgewerkte zijlijnen. De dader vergelijkt de uitvoering van zijn moorden met de partituur van een requiem. In dit geval het requiem (zielenmis) van Wolfgang Amadeus Mozart –  Requiem, een mysterieus Meesterwerk (sic!), want het gaat over een reis naar de  ultieme bestemming: de dood.

Sören Sveistrup – Oktober 4,5*

 Oktober is een vrij spectaculaire thriller waarin de auteur in staat is gebleken het hele boek de spanning er in te houden. En dat is een hele prestatie, want het boek telt 542 bladzijden. De enorme spanning is het gehele boek door aanwezig, dankzij een werkelijk ingenieus plot  en dat vergoedt veel,  heel veel. Maar niet alles. Een loodzware publiciteitscampagne is losgebarsten om het boek te promoten. Niet nodig, weggegooid geld. Het is gewoon een van de betere thrillers van 2018.

Bo Svernström – Wie zint op wraak  4,5 *

Een verrassende thriller die afwijkt van het doorsnee verhaal. Door een standpuntwisseling verschuift het perspectief in een klap  grotendeels naar de moordenaar. Zal de moordenaar slagen in zijn opzet?  Prima uitgewerkt.

Fred Vargas – De omgekeerde man *****

Fred Vargas geeft voor de zoveelste keer blijk van een unieke visie op het begrip thriller. Hoofdpersonen, setting en oplossing zijn niet onderhevig aan de normale wetten van de thrillerwereld. Voor de zoveelste keer heb ik genoten van unieke, dwarse mensen, die bepaald geen dwarsdoorsnede zijn van de normale bevolking, van het verhaal met dwarse dialogen vol humor en mooie zinnen.

Jac Claasen.

Jac las: Achterland – Arne Dahl *****

Over het boek.

Achterland is het tweede deel van de serie rond Molly Blom en Sam Berger.

Het eerste deel Grensgebieden eindigde met een geweldige cliff hanger.

Achterland opent mysterieus: iemand schrijft een brief aan Désiré Rosenkvist, een brief waar je geen touw aan vast kunt knopen.

Rosenkvist is waarnemend commissaris bij de NOA  ( Nationale Operationele Afdeling) van de Zweedse politie.

Grensgebieden  eindigt op zondag 1 november. Hoofdstuk twee van Achterland begint op 12 november. Wat is er in hemelsnaam in die tussenliggende periode gebeurd? Berger, Sam Berger is terecht gekomen in een instelling gelegen in een volstrekt lege en spierwitte wereld.

Tegelijkertijd blijkt dat er jacht op hem wordt gemaakt door de Säpo (Säkerhetspolisen is de Zweedse nationale veiligheidsdienst). Waarom gaan Roy Grahn en Kent Döös , beiden agenten van de Säpo, zo meedogenloos achter hem aan?

Sam en Molly houden zich schuil in een plaats die het verst van de beschaving gelegen is, het toppunt van  ontoegankelijkheid. Zij zijn ingehuurd door Rosenkvist, die een freelance contract voor hen geregeld heeft. Waarvoor ingehuurd? Rosenkvist stuurt ze naar de schrijfster van de brief, Jessica Johnsson genaamd, een ziekelijke bemoeial en relschopster. Het begin van een geweldige thriller.

Conclusie:

Arne Dahl is een ervaren auteur. Hij weet een verhaallijn kundig op te zetten en af te ronden. In een steeds claustrofobischere wereld moeten Molly Blom en Sam Berger het niet alleen opnemen tegen een hoogwaardige moordenaar, zij zelf worden ook gezocht. Binnen de context van dit gegeven ontwikkeld Dahl een ingewikkeld plot  in een wereld waar geheime parallelle onderzoeken niet ongewoon zijn. Het verhaal krijgt tegen het einde een beklemmend karakter. Dat jaagt het leestempo op. Of je nu wilt of niet
In het begin van het verhaal had ik het gevoel om Grensgebieden nog maar eens keertje opnieuw te lezen. Dat is niet nodig. Al vrij snel komt Dahl met een overzichtje waarin vele zaken goed toegelicht en samengevat worden.

Arne Dahl schrijft puntig en scherpzinnig. Het verhaal, met name de dialogen en verhoren zijn niet standaard. Het gaat over vertrouwen, verraad en bedrog, die een Bermuda driehoek vormen waarin alles verdwijnt.
Achterland is een waardige opvolger van Grensgebieden. De contouren waar de serie op uit draait worden langzaam zichtbaar. Of wordt de lezer wederom op het verkeerde been gezet?

En, eerlijk gezegd, een klavertjevier, kan mij voortaan gestolen worden, evenals vrouwen met een zwoel pagekapsel. En dat laatste is te betreuren en het enige minpuntje aan dit boek.

Vijf sterren.

Jac Claasen

 

Wat lezen wij nu?

Karin leest:

Met dank aan  Diana van Hal voor het recensie-exemplaar.

Over De Greenwood moordenaar :

Na jaren van terreur neemt DNA-analist Jennifer Rowley het heft in eigen handen en vecht terug tegen de psychopaat die zijn tanden in haar heeft gezet. Waarom moet de Greenwood moordenaar juist haar hebben? Wie waren zijn vorige slachtoffers en wat hadden zij gemeen met Jennifer? Dankzij hulp uit een onverwachte hoek stuit ze op een nieuwe aanwijzing. Maar dan verdwijnt ze…

In de zoektocht naar Jennifer kan het team, onder leiding van rechercheur Spencer Bennet, niemand vertrouwen. De afdeling moordzaken heeft een lek binnen zijn gelederen. Een nieuwe partner compliceert de zaak nog meer. Bennet is de wanhoop nabij en heeft al zijn kracht nodig om er niet zelf aan onderdoor te gaan.

Aanwijzingen lopen uit op niets. De tijd dringt. Ze vrezen terecht voor Jennifers leven. Waar is ze gebleven? En wat heeft haar verleden hiermee te maken? Na een bloedstollend en intensief onderzoek hebben ze een verdachte in hechtenis. Brengt hij ze dichter bij de oplossing voor het te laat is?

Myrtle (15) leest:

Met dank aan Uitgeverij De Fontein voor het recensie-exemplaar.

Over The Cruelty 2 – Hebzucht :

Gwen en haar vader zijn ondergedoken in Uruguay. Het leven is er zwaar: voortdurend over je schouder moeten kijken is killing. Wanneer haar vaders naam op een dodenlijst blijkt te staan, beseft Gwen dat afwachten geen optie meer is. Ze moet proberen hen beiden te redden, maar de tijd dringt. Met de hulp van haar vriend Terrance, stort een vastberaden Gwen zich in de wereld van geld, spionage en verraad. Daar wachten nieuwe én oude vijanden. En deze keer zijn ze niet van plan haar te laten ontsnappen.

Jac leest:

Over Achterland :

Voormalig rechercheur Sam Berger opent zijn ogen, en alles om hem heen is wit. Even duizelt het hem. Waar is hij? Dan ziet hij in elk geval één bekend gezicht: Molly Blom. Molly en Sam blijken allebei op de vlucht voor de Zweedse geheime dienst én de politie. En ondertussen moeten ze ook nog een moord oplossen. Een moord die ze weer op het spoor van een van Sams eerste zaken brengt. Is de juiste persoon toen ingerekend? Dit is Arne Dahl in topvorm, en dat betekent: Zweedse crime op zijn best.

Corina leest:

Met dank aan Ilyo Hansen voor het recensie-exemplaar:

Over De verlossing :

Ellen Ruythoorn werkt al zes jaar als verkoopster in een juwelierszaak. Op een avond in oktober stapt er vlak na sluitingstijd een jonge vrouw de winkel binnen. Ze draagt een pistool in haar hand en Ellen vreest voor haar leven. Ze sluit haar ogen en ziet haar moeder. Ze glimlacht. Dan pleegt de vrouw zelfmoord…

Samen lezen, de Top Vijf van het laatste half jaar 2017 door: Jac

Een top 5 maken van de boeken die je het tweede halfjaar van 2017 hebt verslonden, is ogenschijnlijk heel wat gemakkelijker dan het aanleveren van een top 5 aller tijden. Let wel, het betreft titels die gelezen zijn in de achter ons liggende maanden. Dit zegt niets over het jaar van publicatie.
Ogenschijnlijk, want de duivelse dilemma’s blijven opspelen. Welke criteria neem ik mee? Die schrijver die al zo al zo lang aan de top staat en kwalitatief de ene na de andere thriller uit zijn pen laat vloeien, of de debutant die een scherp boek neerzet? Laat ik humor ook meewegen of originaliteit?
Ik schenk een schrobbelèrke in. Dit soort nattigheid verlicht de geest en doet de ochtendnevelen verdwijnen.

Het ratelen van de inmiddels gesmeerde harde schijf geeft tenslotte na enige tijd de enig juiste uitkomst: het leesplezier. Zo simpel is het. Ik kan wel moeilijk gaan doen en allerlei objectieve factoren laten meewegen in mijn denkraam, maar hoe je het ook wendt of keert, het draait toch om het plezier dat je als lezer ervaart bij het tot je nemen van al die lettertjes, woorden, paragrafen, bladzijden en hoofdstukken.

Ik schenk nog eens in.

Het moeilijkste komt er aan. Een keuze maken uit 25 of 30 boeken. Ik tel nooit het aantal boeken dat ik lees. Het valt op dat er een paar schrijvers zijn van wie ik meerdere boeken gelezen heb. Ha, dan kan ik misschien wat sjoemelen. Dat vinden Karin en Corina vast niet erg. Een sjoemeltop5. Een mooi woord. Daar gaan we dan.

5. Fiona Cummins– De verzamelaar.

De verzamelaar, waarvan sprake is, verzamelt geen postzegels of sigarenbandjes maar een speciaal soort artefacten, die bij een normaal mens de wenkbrauwen zouden doen fronsen. Maar bij deze freak, die mestkevers houdt en gebruikt om zijn doelstellingen te bereiken, is niets normaal. Een extreme dader, een bottenbeheerder, met een hart van goud voor zijn zieke vrouw, zo leuk, die zo weggelopen kan zijn uit een roman van Charles Dickens. Het hele boek ademt het Victoriaanse tijdperk.
Een meer dan goed debuut.

4. Jean-Christophe Grangé – De passagier.

Het boek handelend over de identiteit of liever gezegd over het verlies van identiteit.
Een thriller van 636 bladzijden. Kan dat? En of dat kan!
Het is niet alleen een superspannend boek, door de veelheid aam zijlijntjes, door de grandioze schrijfstijl, de vele bizarre, humoristische en boeiende dialogen en de ontzettend grote fantasie van Grangé, heeft hij een overrompelende thriller gecreëerd.

3. Jo Nesbo– De dorst & Arne Dahl – De grensgebieden.

Beide schrijvers hebben gemeen dat zij beiden al gedurende 20 jaar of langer een geweldig oeuvre hebben neergezet van spannende thrillers. Beiden hebben een monument verdiend.

Jo Nesbø heeft een uiterst spannende en boeiende thriller geschreven, geheel in de tradities van de Harry Hole serie, een thriller zoals te doen gebruikelijk bij Nesbo met meerwaarde. Wees gerust, Harry Hole staat nog steeds als een huis.

Grensgebieden van Arne Dahl is een wow thriller van het zuiverste water. Waarom? Een excellent plot met een fameuze kanteling. En wat te denken van die verhoren, waarbij je als lezer op het puntje van je stoel zit. En benieuwd bent wat het antwoord van de tegenpartij is.

2. Jan van der Cruysse – Bling Bling 1.

De verrassing van het jaar komt uit Vlaanderen. Inmiddels staat deel 3 er aan te komen. Ik weet het, ik loop wat achter, af en toe.
In een luchtige schrijfstijl heeft van der Cruysse een uiterst amusante schelmenroman geproduceerd. Een boek met enorm veel leesplezier.
Deel 2 heb ik inmiddels in huis.

1. Bernard Minier – Schemering en Huivering.

Bernard Minier, de beste thrillerauteur van dit moment, zit in een productieve fase van zijn leven. Hij slaagt er in om jaarlijks met een thriller van kwalitatief hoog niveau en grote omvang naar buiten te komen.

Dit was de slotalinea uit de recensie uit Schemering, de laatste thriller over de strijd tussen Servaz en Hirtmann, tussen goed en kwaad.
‘Deze thriller is een voortzetting van de vorige drie delen. In een uitstekende, intelligente schrijfstijl zet Bernard Minier de lezer een boeiend, superspannend boek voor. De strijd van goed tegen kwaad woedt voort. Met wederom in de hoofdrol de Pyreneeën, waar het sneeuwt, koud is, mistig en bovenal onheilspellend is. En het weer net zo veranderlijk is als Julian Hirtmann, de seriemoordenaar.
Bloedstollende ontwikkelingen, een fraaie tekening van de hoofdpersonen, vele mooie en boeiende zijlijntjes, en voor het eerst ook een dampende liefdesscene. De cliffhanger zorgt voor kippenvel en een kille rilling !’
Schemering is deel vier.

Ik realiseer me dat Dolores Rodendo – Beschermengel niet vermeld is. ‘El guardián invisible’, is het eerste deel van de Baztán-trilogie.
Maar niet getreurd.
‘Dit alles zal ik je geven’ komt er aan.
In 2018 zal Dolores Rodendo beslist figureren in deze top 5, die overigens in elke willekeurige volgorde geplaatst kan worden.

Hoog tijd voor een beloning.
Proost.

Jac Claasen.

Jac las: Grensgebieden-Arne Dahl*****

Over de schrijver:

Arne Dahl

Jan  Lennart Arnald – geboren 11 januari 1963 in Stockholm Sollentuna -is sinds 1995 afgestudeerd literatuurwetenschapper. Hij is recent gescheiden van zijn tweede vrouw en heeft twee volwassen dochters. Hij werkt o.m. voor de Zweedse Academie, die jaarlijks de Nobelprijs uitreikt. Hij heeft drie boeken onder zijn eigen naam gepubliceerd bij uitgeverij  Bonniers. Hij publiceert in de tijdschriften  Artes en Aeolus en werkt als literair criticus bij een krant: Göteborgs-Posten.

Arne Dahl is een internationaal erkende en bekroonde misdaadauteur. Onder het pseudoniem Arne Dahl brak hij in 1998 door met de misdaadserie over de zogenaamde A-groep, een speciaal onderzoeksteam van de Zweedse politie. De serie is in vele talen vertaald en verfilmd. Dahl had 10 delen gepland voor deze serie. Het zijn er elf geworden.

In 2011 begon Dahl met de Opcop serie, een nieuwe serie over een geheim team van rechercheurs van Europol, een soort Europese FBI, een directe voortzetting van de zogenaamde A-groep. De serie bestaat uit vier delen: Hebzucht, Woede ,Amsterdam-Stockholm en Haat.

Grensgebieden is de eerste titel uit een nieuwe reeks rond Sam Berger en Molly Blom.

Over het boek:

Ellen Savinger, 15 jaar, wordt ontvoerd als zij na  de laatste les het schoolgebouw in Östetmalm verlaat.

Sam Berger wordt op deze zaak gezet. Sam is een verre van sympathieke politie inspecteur. Zijn chef, Allan Gudmondsson, is een sociaal democraat van het oude stempel, die het s-woord niet wenst te horen. Berg trekt er zich niets van aan en benoemt het onbenoembare: seriemoordenaar.

Berg ontdekt wat hij eigenlijk niet wil ontdekken. De moordenaar heeft sporen achtergelaten, speciaal bestemd voor Sam Berger. Die sporen leiden terug naar zijn jeugd. Dat kan niet anders. Er ontstaat een concessieloze thriller. De naam van de dader is vrij snel bekend, hem achter de tralies krijgen is punt twee

Conclusie:

Wat een wow thriller. Iedereen kent het gevoel als er plots na het lezen van een paar bladzijden, de mening postvat: ik heb iets speciaals in mijn handen. Dat had ik bij Dood de vader van Sandrone Dazieri, Ragdoll van Daniel Cole , Een kille rilling van Bernard Minier  of  De passagier van Jean-Christophe Grangé om maar eens een paar voorbeelden te noemen. Ieder heeft zo z’n eigen lijstje.

Waarom is dit een wow thriller?

Op de eerste plaats heeft Arne Dahl, wiens boeken ik al vijftien jaar blind koop, een ge-wel-dig ingenieus plot geconstrueerd. En wat nog belangrijker is, binnen dit excellente plot, vindt er een nu reeds fameuze kanteling plaats. Je gelooft je ogen niet. En daar blijft het niet bij. Van wie zijn die mooie blonde haren bijvoorbeeld waar hij achter aan rent in de proloog?

Arne Dahl is een geweldige verteller. Zijn sterke punt ligt bij de boeiende intelligente dialogen. Er vinden in dit boek een paar verhoren plaats, waarbij je als lezer op het puntje van je stoel zit. En benieuwd bent wat het antwoord van de tegenpartij is. Maar ook anderszins zijn het nooit rechttoe rechtaan dialogen, die je van te voren al kunt invullen.Aan de andere kant, er is het hele boek door sprake van actie. Daar opent het boek mee. Het verhaal speelt zich af in absurd donkere nachten. En het regent. Het regent trouwens het hele boek door. Ook overdag. Ook overdag is het meestal donker. Maar dit boek is gelukkig geen actiethriller. Integendeel.

Het psychologische gevecht tussen Sam Berg en Natalie Fredén ( ‘Geloof me, je wilt echt niet weten wie ik ben’)  is weergaloos beschreven.  Ik zie beelden in zwart-wit daarvan op mijn harde schijf terecht komen. Nordic noir op z’n best. Ook Sam Berg wordt psychologisch gefileerd. Wat is er met die vent aan de hand? Is hij een vrouwenhater met de neiging tot mishandeling? Die regelmatig zijn handjes laat wapperen tegenover vrouwen? Is macho Sam Berger, de laffe reïncarnatie van het kwaad? Niks is zwart-wit. Alles heeft nuances. Dat geldt ook voor Molly Blom.

Carpe motherfucking diem. Tot de grensgebieden.

De beste thriller van Arne Dahl tot nu toe. In de volgende delen zullen zeker wat zaken toegelicht gaan worden. Een zeer spannende thriller uit de buitencategorie met een duivelse cliffhanger. Dit worden vijf dikverdiende sterren.

*****

Jac Claasen.

PS: Dit boek schreeuwt om verfilming. Het wipneusje? Scarlett Johansson natuurlijk.

Wat lezen wij nu?

Karin leest:

Met dank aan LetterRijn Uitgeverij voor het recensie-exemplaar.

Over Dwaalspoor:

Als Alex De Klerck, een ex-agent van de geheime Europese antiterreureenheid OPERATIONS, een onheilspellend en mysterieus bericht ontvangt, reist hij in allerijl naar Brussel. Op hetzelfde moment komt er dertienduizend kilometer verderop een roestige oude dieseltrein in beweging, waarvan zowel de lading als de bestemming onbekend zijn.

Eenmaal in de Europese hoofdstad gearriveerd, lijkt voor Alex alles veranderd. Zijn oude werkgever keert zich tegen hem en als hij daarna ook wordt geconfronteerd met een brand met dodelijke afloop, neemt de voormalig geheimagent noodgedwongen contact op met zijn enige en laatste bondgenoot: computerexpert en oude vriendin Suzanne Boyle.

In een ultieme poging het bericht te ontcijferen, vraagt hij haar alle geschreven en ongeschreven regels te overtreden. Wat hij niet weet, is dat daarmee de poort naar Europa wagenwijd wordt opengezet. Een monsterlijk kwaad stroomt het continent binnen.

Dwaalspoor verschijnt op 21 oktober.

Corina leest:

Met dank aan Uitgeverij De Bezige Bij / Cargo voor het recensie-exemplaar.

Over München 1938:

September 1938. Hugh Legat maakt carrière bij de Britse diplomatieke dienst; hij werkt op 10 Downing Street als privésecretaris voor premier Neville Chamberlain. In een laatste poging om de wereldvrede te redden, vliegen de Britten naar München om daar tijdens een cruciale conferentie te onderhandelen met Hitler, Mussolini en de Franse premier Daladier. Tien jaar daarvoor was Hugh tijdens zijn studie in Oxford goed bevriend met een jonge Duitser. Hugh weet niet dat Paul von Hartmann tegenwoordig voor het Ministerie van Buitenlandse Zaken in Berlijn werkt en dat hij in het diepste geheim lid is van het verzet tegen Hitler. Hugh en Paul hebben al jaren geen contact gehad, maar in de volgende vier dagen zullen hun levens elkaar kruisen, met dramatische gevolgen voor de toekomst van Europa.

Myrtle leest:

Met dank aan A.W. Bruna Uitgevers voor het recensie-exemplaar.

Over Hot Mess:

Hot Mess [zn.] – een aantrekkelijk persoon, die zich regelmatig in een staat van chaos bevindt.

Heb je weleens aan een zondagse brunch gezeten terwijl je nog rook naar zaterdagnacht? Regelmatig je bed, Netflix en pizza verkozen boven menselijk contact? Of nog steeds de huur van je muffe appartement niet opgezegd omdat hij zo lekker goedkoop is?

Ontmoet je soulmate, Ellie Knight.

Haar leven… loopt niet bepaald zoals gepland. Ze haat haar baan, haar vrienden beginnen allemaal te settelen en zich voort te planten, en haar huisgenoten zijn ronduit bizar. Sommigen zullen Ellie omschrijven als een ‘hot mess’. Maar wie heeft wél alles perfect voor elkaar? Hot mess is een schaamteloos grappig verhaal met een heldin waar velen zich in zullen herkennen: Ellie – een moderne Carrie Bradshaw meets Bridget Jones.

Jac leest:

Over Grensgebieden:

Wanneer de vijftienjarige Ellen spoorloos verdwijnt, vermoedt Sam Berger van de Stockholmse politie dat er een seriemoordenaar aan het werk is. Niemand deelt zijn vermoeden; Sam ziet zich genoodzaakt alleen op onderzoek uit te gaan. En dan ontdekt hij sporen – sporen die speciaal voor hem bedoeld lijken te zijn.

Jac las: Haat-Arne Dahl*****

Arne Dahl-Haat

Jan  Lennart Arnald – geboren 11 januari 1963 in Stockholm Sollentuna -is sinds 1995 afgestudeerd literatuurwetenschapper. Hij is recent gescheiden van zijn tweede vrouw en heeft twee volwassen dochters. Hij werkt onder meer voor de Zweedse Academie, die jaarlijks de Nobelprijs uitreikt. Hij heeft drie boeken onder zijn eigen naam gepubliceerd bij uitgeverij  Bonniers. Hij publiceert in de tijdschriften  Artes en Aeolus en werkt als literair criticus bij een krant: Göteborgs-Posten.

Arne Dahl is een internationaal erkende en bekroonde misdaadauteur. Onder het pseudoniem Arne Dahl brak hij in 1998 door met de misdaadserie over de zogenaamde A-groep, een speciaal onderzoeksteam van de Zweedse politie. De serie is in vele talen vertaald en verfilmd. Dahl had 10 delen gepland voor deze serie. Het zijn er elf geworden.

In 2011 begon Dahl met de Opcop serie, een nieuwe serie over een geheim team van rechercheurs van Europol, een soort Europese FBI, een directe voortzetting van de zogenaamde A-groep. De serie bestaat uit vier delen: Hebzucht, Woede, Amsterdam-Stockholm en Haat. De laatste reeks Sam Berger und Molly Blom , twee delen verschenen tot nu toe, is nog niet vertaald.

( Bron: https://de.wikipedia.org/wiki/Arne_Dahl) en Arne Dahl zelf.

Hij zegt over zijn A-team het volgende:

Niet alle lezers zullen even gecharmeerd zijn van de speelse highbrow-conversaties van deze geïdealiseerde groep misdaadbestrijders. En de optelsom van het droomteam met de realistisch opgetekende, intensief geresearchte misdaden die zij ontrafelen, maakt de boeken van Dahl een beetje ongrijpbaar. Een effect dat Dahl bewust nastreeft. ‘Ik wilde het team slimmer maken dan de doorsnee politieagent. Anders zouden ze niet in staat zijn om de misdaden die op hun pad komen, op te lossen. Het gevecht tussen het team en de misdadigers moet ook een intellectuele strijd zijn, tussen twee even slimme entiteiten.’

(Bron: https://www.vn.nl/arne-dahl-misdaadverhalen-onthullen-een-waarheid/)

 

Over Haat

Haat is het laatste deel uit de Opcop serie. Alles wat vooraf is gegaan in Hebzucht, Woede, Amsterdam-Stockholm wordt zonder losse eindjes afgesloten.

Haat is de grandioze afsluiting van de serie van vier misdaadverhalen. De globalisering van de misdaad wordt getracht vorm te geven door een aantal partijen te laten samenwerken, om aldus een wereldomvattend misdaadsyndicaat te genereren.

Gustaf Horn, een vakantiemedewerker, ontdekt een inbraak in een ultrageheim laboratorium van Bionova AB, een cyberinbraak wel te verstaan, vermoedelijk gepleegd door Volksbevrijdingsleger, vanuit een flat in Shanghai. Twee medewerkers, Marek Kowalewski en Corinne Bouhaddi, gaan naar Shanghai waar een aantal partijen elkaar in de gaten houdt.

In Madrid loopt Felipe Navarro, op vakantie met vrouw en kind, temidden van de chaos van de marsen der verontwaardigden, tegen iets aan. Hij heeft geen idee wat, maar hij weet dat het belangrijk is. Jorge Chavez en Salvatore Esposito worden naar Italië, naar Calabrië gestuurd. Op zoek naar Fabio Tebaldi en Lavinia Potorac, waarschijnlijk niet omgekomen in een explosie, maar gevangen gehouden door de maffia.

Het thema maffia wordt door Dahl uitermate boeiend behandeld. Hij schetst een fascinerend beeld over het ontstaan van de maffia, over de maffiaoorlogen tussen de vernieuwers en de conservatieven,  de ongekende vormen van wreedheid en geweld die samenhangen met de instandhouding en uitbreiding van de diverse families. We maken kennis met Il Ricurvo en Il Sorridente en ander tuig van de richel. In een aantal getuigenverklaringen wordt in de loop van het verhaal duidelijk wie aan het woord is. Het maffiaverhaal is slechts een onderdeel van een groot aantal verhaallijnen. Het gaat ook en vooral over designerdrugs en genenmanipulatie, maar op een andere manier dan u wellicht als lezer denkt. Op een gegeven moment is iedereen op pad, en volgen we Paul Hjelm in zijn gesprekken met Ruth, de zeer ervaren politiepsycholoog. Zijn relatie met Kerstin Holm staat onder druk.

Maak u niet druk om het grote aantal namen, feiten en gebeurtenissen, Dahl heeft dit zelf ook wel beseft en laat regelmatig door Opcop-rechercheurs een samenvatting produceren. Bovendien heeft de lezer steun aan de introductie van het Opcop,  in het begin van het boek, waarin alle leden van deze club maar ook de mensen in de periferie worden voorgesteld. De indeling van het boek is een mooie. ‘Het eerste paar slachtoffers’, ‘Het tweede paar slachtoffers’ etc. wordt  afgewisseld met ‘De eerste getuigenverklaring’,’ de tweede getuigenverklaring’ etc.

Arne Dahl knoopt alles zorgvuldig aan elkaar. De weg naar het punt waar alle verhaallijnen bijeenkomen en waar de vragen een afdoend antwoord vinden, is boeiender dan de ontknoping zelf. Frappant is de zorgvuldige en uiterst boeiende opbouw van het verhaal, met uitgebreid de overwegingen die ten grondslag liggen voor Paul Hjelm om het ene pad te kiezen en het andere spoor te laten liggen, en waarom andere theorieën aan de kant worden geschoven. Dahl laat zich in dit boek in een felle tirade uiterst kritisch uit over de globalisering en het roofkapitalisme dat volgt in haar kielzog. Zoals wij  dat ook in Nederland kennen bij de V&D en de Volkskrant. De Occupy Wallstreet beweging, als reactie op de steeds groter wordende kloof  tussen rijk en arm, maar ook de marsen der verontwaardigden in Spanje, spelen een (kleine) rol en worden zorgvuldig ingebed in het verhaal.

Dahl is een meester in het schrijven van intelligente,  boeiende en bovendien uitstekend gedocumenteerde misdaadverhalen. En daar houden we van. Zijn achtergrond als literair wetenschapper komt regelmatig naar boven. Hij verwijst regelmatig naar de grote humanisten als Erasmus van Rotterdam. Motieven en teksten van Erasmus worden gebruikt in mooie dialogen, en die geven o.a. de meerwaarde aan in deze thriller, naast de veelheid aan verhaallijnen , in een intelligente filmische schrijfstijl, die maakt dat van de lezer meer oplettendheid gevraagd wordt dan gewoonlijk. Het boek is losstaand te lezen, echter het verdient aanbeveling eerst de drie voorafgaande  boeken uit deze serie te lezen.

Waar auteurs komen en gaan, blijft Arne Dahl sinds 1998 een constante factor in de productie van kwalitatief hoogwaardige en kritische thrillers. Jammer dat de Nederlandse uitgever zo treuzelt en zo ver achterloopt met de publicatie van zijn boeken.

Vijf sterren.

Jac Claasen.