Jac las: De stille vriend-Charlie Gallagher

Met dank aan Uitgeverij HarperCollins Holland voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Charlie Gallagher

Serie: Deel één

Genre: Thriller

Aantal pagina’s: 432

Verschijningsdatum: 13 juli 2021

Over de auteur:

Charlie Gallagher werkt al ruim elf jaar als politieman in Engeland. In zijn loopbaan heeft hij op veel verschillende afdelingen gewerkt: van straatagent tot rechercheur Zware Criminaliteit. In zijn vrije tijd schrijft hij thrillers.

http://www.harpercollins.nl

Achterflap:

Eerste deel in een verslavende nieuwe serie voor fans van Harlan Coben en Angela Marsons.

Danny en Sharon Evans zijn wanhopig op zoek naar antwoorden nadat hun dochter een zelfmoordpoging heeft gedaan. Maar omdat ze nog altijd in coma ligt, blijven al hun vragen onbeantwoord. Wanneer Danny door iemand wordt benaderd die beweert dat het niet om een zelfmoord- maar om een moordpoging gaat en zelfs zegt te weten wie de dader is, staat Danny in tweestrijd: moet hij dit serieus nemen of neemt iemand hem in de maling?

Rechercheur Joel Norris realiseert zich direct dat het niet om een gewone zaak gaat. Al snel wordt het hem duidelijk dat er een manipulator aan het werk is, die een of andere zieke puzzeltocht voor hen heeft uitgezet. Er lijkt een gruwelijk spel aan de gang. Een spel dat niet alleen levens verandert, maar ook beëindigt…

Over De stille vriend

Dany Evans, aan het einde van zijn voetballoopbaan, is aan de drank en door z’n vrouw Sharon de straat op geschopt. Hij verblijft in een hotel en overleeft aan de bar. Zijn functie: coach bij Dover Athletic.

Callie, hun dochter, ligt op de Intensive Care, gemanipuleerd, gechanteerd en misbruikt middels online grooming. De zelfmoordpoging was haar ultieme uitvlucht. Zoon Jamie aanbidt zijn vader, het Beest van het voetbalveld werd ie genoemd. Dany is doodsbang van alles en iedereen, heeft een verpletterend schuldgevoel en zuipt zich klem elke avond aan de bar van het hotel.

Commissaris Debbie Marsden haalt Inspecteur Noël Norris van de verjaardag van zijn dochter vandaan. Hij kan overstappen, promotie maken. Van leider van een tactisch team naar inspecteur bij de recherche. Met de nodige twijfel, want kan hij dit wel aan?

Deze ingrediënten worden aangevuld met een lichaam, zonder hoofd, dat is aangespoeld bij Dover, op St. Margaret’s Beach. Later volgen er links en rechts nog wat onderdelen van het menselijk lichaam.

Conclusie

Dit is een sinistere, pikzwarte thriller. Er zit geen greintje humor in. De schrijver gebruikt een man om zijn angsten en pijn te beschrijven als hij vast komt te zitten tussen de onmenselijke druk en manipulatie van een privé speurder en zijn gezin.

Het is een verhaal met hallucinerende beelden, waarbij koel, fel licht, bloed, gesis en gepiep en vreemde geluiden de lezer bij de strot pakken. Is het spannend? Nou, boeiend is het zeker, deze verwrongen wereld van zieke geesten. Ik heb zo’n idee dat men dit een psychologische thriller pleegt te noemen. De schrijver stelt zich duidelijk in de persoon van bepaalde lieden en beschrijft hun gemoedstoestand bij, tijdens en na de diverse voorvallen die een normaal mens niet hoopt mee te maken. En dan hebben we het nog niet gehad over stalen kettingen en enkelklemmen, het betere smidswerk zogezegd.

De schrijfstijl is breedvoerig. Het boek had aan snelheid gewonnen bij het weglaten van een overvloed aan niet ter zake doende details. Maar laat ik eerlijk zijn, dit is mijn genre niet. Het boek is goed geschreven en voor de lezer die er in geïnteresseerd is, zeker drie of vier sterren waard.

Jac Claasen.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Jac las: Afdaling-Bernard Minier*****

Over Afdaling:

In deze adembenemende thriller gebruikt Bernard Minier een van zijn favoriete thema’s: de strijd van goed en kwaad, een strijd die zich afspeelt tot in de abdij van Hautsfroids, die totaal afgelegen ligt in het hart van de harde Pyreneeën. Hier wonen de  mannen die daar, geïsoleerd, in de naam van God, verblijven, bidden en werken èn geheimen hebben.

Marianne Bokhanowsky, ontvoerd in 2010, belt hem acht jaar later, midden in de nacht op. Vanuit Aiguesvives op de grens de Haute Garonne en de Hautes-Pyréneès, 4384 inwoners. Een dorpje in een vallei, omgeven door de donkere bergen van de Pyreneeën. Martin Servaz is gedegradeerd in functie,  geschorst en is in afwachting van een ondervraging door de tuchtraad. Hij is onzeker. Ondanks een lange  staat van dienst met overtuigende resultaten, zou zijn onconventionele manier van uitoefenen van zijn beroep hem wel eens de kop kunnen kosten. De dood van drie mannen en de stem van Marianne maken dat hij Irène Ziegler assisteert in een inmiddels door sneeuwverschuivingen van de buitenwereld afgesloten vallei.

Conclusie:

Bernard Minier zwaait  wederom moeiteloos van het ene onderwerp naar het andere in wat in feite een detective is, een onderzoek van een geschorste rechercheur naar moorden in een afgesloten omgeving. Maar het onderzoek naar de dader lijkt bijvangst, het gaat om de mogelijke terugkeer van Marianne.

Het gesprek tussen abt Adriel en de flamboyante psychiater Gabriela Dragoman in haar aan afwijkende vormen van seks gewijde betonnen heiligdom, is een van de hoogtepunten van het boek. De biecht van Vader Adriel ontaardt in een tweegesprek tussen de conservatieve abt en de eloquente Gabriela en ontspoort tenslotte in een flonkerend tweegesprek over de teloorgang van de Kerk.

Bernard Minier maakt van de gelegenheid gebruik om alle kwalen van onze huidige samenleving tegen het licht te houden: politieonrust, een volksopstand ( Gele hesjes in Frankrijk), de dominantie van het groepsdenken dat, in het bijzonder via sociale netwerken, prevaleert boven het individu. Gaat het Westen opnieuw Donkere Tijden tegemoet nu opgespoten, dikke lippen de zogenaamde wijsheid verkondigen op internet?

Minier schetst een heel donker beeld van  de maatschappij in het begin van de  21e eeuw, een samenleving op de rand van de ineenstorting, waarbij zelfs de jongste generatie, beïnvloedbaar als nooit tevoren, zijn steentje daar aan bijdraagt. Letterlijk. Deze situatie lijkt me overdreven en zeker niet van toepassing op Nederland of België.

Ik weet niet of het enige grond heeft maar ik heb dit boek als het laatste van een reeks ervaren, het einde van een fantastische cyclus die begon met Glacé ( Een kille rilling) en die, wat kwaliteit betreft, alleen De Millennium trilogie van Steig Larsson voor zich hoeft te dulden.

Vijf sterren.

Jac Claasen.

Ps. De titelvertaling nadert zijn totale gekte. De simpele Franse titel La Vallée  (De vallei) wordt vertaald  als Afdaling. Ik verzeker u, in het gehele boek komt geen afdaling voor. Ook niet in symbolische zin.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Jac las: De Zwarte Dahlia-James Ellroy*****

James Ellroy – De Zwarte Dahlia

Ergens had ik gelezen dat De Zwarte Dahlia een meesterwerk was. Bij aanvang overheerst de scepsis, na twee bladzijden komt de overtuiging dat er wel wat in zit en na twintig bladzijden is de conclusie duidelijk: het klopt! Er moeten dan nog drie honderd acht en dertig bladzijden volgen.

Het is opvallend hoe vaak uitgevers of liever gezegd hun literaire letterknechten heden ten dage het woordje rauw gebruiken in hun vertwijfelde aanprijzingen van nieuwe uitgaven in plaats van de gebruikelijke superlatieven als boeiend, leerzaam, interessant, geweldig of indrukwekkend. De gelijkenis met schoonmaakazijn ligt dan voor de hand. Een woord dat redelijk nieuw is in deze conservatieve sector en alles wegvaagt en schoon maakt wat tot dan toe gebruikelijk was om de nieuwe waren aan te prijzen. Echter de geoefende thrillerlezer weet wel beter. De schoonheid van het rauwe taalgebruik is in de wereld van de literaire roman zeker niet onbekend, het is toch eerder een uitzondering. James Ellroy voegt een nieuwe dimensie toe aan dit begrip. Wie de monumentale trilogie Underworld U.S.A. (1995-2009) gelezen heeft, is daarvan op de hoogte. Maar een paar jaar daarvoor, in 1987, kwam De Zwarte Dahlia op de markt.

‘Betty ging nogal losjes met mannen om en huwelijken stukmaken is mijn stijl niet.’

Deze uitspraak komt uit de mond van Russ Millard een van de onderzoeksleiders in de zoektocht naar de dader van de moord op Elizabeth Ann Short. Het naakte en in twee delen doormidden gesneden, verminkte lijk van Miss Short is 15 januari 1947 gevonden op een braakliggend terrein in Central L. A. Waarom Zwarte Dahlia? Simpel, ze droeg altijd zwarte, nauwsluitende jurken.

Het mooie bij James Ellroy is dat elke bladzijde net zoveel ontwikkelingen bevat als de meeste thrillers van meer bedaagde auteurs in een heel boek. Met ijzersterke, harde ondervragingstechnieken waarvan opa Baantjer nog wat kan leren, trouwens de hele Nederlandse schrijvende goegemeente. Een zooitje totaal verknipte figuren, waarbij er nauwelijks onderscheid bestaat tussen de figuren aan deze en gene kant van de scheidslijn van wet en recht. Geweld gebruiken was de norm. Wie met de beoordeling ‘Onwillig om gepast geweld te gebruiken tegenover weerspannige delinquenten’ op zijn conto kreeg bijgeschreven werd als een ‘doetje’ beschouwd.
De schrijfstijl is erg direct, een inbraak is een inbraak, punt uit. De gesprekken en woordenwisseling zijn het hart van het boek. Ook direct, invoelbaar, to the point en veelal met een hele zwarte humoristische ondertoon. Ook letterlijk. Het is 1947 ten slotte.

James Ellroy heeft de gave om volkomen naturel te schrijven. Een verhoor wordt weergegeven zoals dat in de praktijk gebeurd, rauw, onverbloemd en heftig zoals dat in 1947 eraan toeging. Mexicanen en zwarte Amerikanen worden genoemd zoals ze genoemd werden in die tijd. Geen verhullende omschrijvingen maar de gebruikelijke recht voor zijn raap scheldnamen.

Vooral de recensie van de film getiteld Slavinnen uit de hel maakt indruk. Elke bladzijde is een apart verhaal. Wie Ellroy leest als detective, doet zichzelf tekort. Neem nou zo’n beschrijving van Toguana, de lezer weet nu ongeveer hoe Dante’s inferno er moet hebben uitgezien. Trouwens, Dante komen we regelmatig tegen, vooral in Mexico, in Ensenada, in club Satan waar het rariteitenkabinet zijn hoogtepunt bereikt. Of dat schilderij De man die lacht van Frederick Yannantuono, naar het boek van Victor Hugo. En Gwynplain, de hoofdfiguur. Denk maar aan The Joker, dan zit je een beetje in de richting. Een onbeduidend detail, de lezer heeft veel uit te zoeken. Zoals het begrip Comprachicos of Seersucker. Doe dat, anders mis je (te) veel.

Je herkent de taferelen van het zooitje persmuskieten die alles en iedereen in de weg lopen bij de moord op JFK en daarna bij Lee Harvey Oswald en de chaos die er op volgde. De ronduit chaotische toestanden op Amerikaanse politiebureaus, waar iedereen in de beste kapitalistisch tradities bezig is met scoren, zijn dankbaar voer voor James Ellroy. Ik weet nu ook waar een heleboel misdaadauteurs hun inspiratie vandaan hebben gehaald. Het is natuurlijk erg moeilijk om het origineel te benaderen of te evenaren, maar oefening baart kunst niet waar Philip Kerr, Stuart MacBride en talloze anderen?

De harde, sarcastische humor en het even ingewikkelde als fraaie scenario maken er een tijdloze, goudgerande vijf sterren klassieker van.

Jac Claasen.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Jac las: Hitlers vrede-Philip Kerr*****

Philip Kerr – Hitlers vrede

‘Professor Mayer, ik geloof niet dat ome Jozef je erg graag mag.’

Third boxcar, midnight train
Destination: Bangor, Maine

Waarom kom ik die stad toch regelmatig tegen in de boeken die ik lees. Nu ook weer. Overigens niet zo verwonderlijk want Kerr zet een groot offensief in om de lezer te verblijden met namen. Van mensen, schepen, geografische aanduidingen, karakters en gebeurtenissen, noem maar op. Het past wel perfect in deze grandioze thriller, waarin de auteur etaleert waarom het verschrikkelijk jammer is dat hij te vroeg is heengegaan.

Laten we meteen maar met de conclusie beginnen. Dit boek bevestigt wat de regelmatige lezer al lang weet: Kerr behoort tot het selecte groepje topauteurs die werkelijk een verhaal kunnen vertellen, een thriller kunnen schrijven waarin feiten en fictie op een onnavolgbare manier met elkaar verstrengeld worden.

Professor Mayer, 35, met Duitse roots en hoofddocent in Princeton heeft filosofie gestudeerd, dit tot grote teleurstelling van zijn vader, die geneigd is te denken ‘dat alle filosofen krankzinnige Duitse syfilislijders zijn die denken dat God dood is.’

Willard Mayer wordt door president Roosevelt ontboden en gevraagd een onderzoek te doen naar de massamoord bij Karyn in Oost Polen. Vier- tot vijfduizend Poolse officieren zijn daar vermoord in de periode april – mei 1940, in opdracht van Jozef Stalin. Alleen wisten de Amerikanen dat toen nog niet. De Duitsers waren daar al wel van op de hoogte. Mayer werkt voor het Central Office of Information in Washington als analist Duitse Inlichtingen vanwege zijn grondige kennis van de Duitse taal.

Dat is ook de reden dat hij door FDR wordt gevraagd om later in het jaar als vertaler te fungeren bij de besprekingen in Teheran. De conferentie van Teheran was een bijeenkomst tussen Jozef Stalin, Franklin Roosevelt en Winston Churchill die werd gehouden in de Sovjetambassade in Teheran, de hoofdstad van Iran, van 28 november tot 1 december 1943. Het was de eerste oorlogsconferentie waarbij Stalin aanwezig was. Belangrijkste punt van bespreking was de noodzaak een tweede front te openen in West-Europa. Kerr laat zijn hoofdrolspelers echter hun rol spelen in een groots drama, waarin feiten, Wahrheit und Dichtung, op een formidabele manier door elkander gehusseld worden. Vermengd met de bittere, cynische humor die je bij Kerr om de oren vliegt: Hitler werd een Tweede Klasse IJzeren Kruis opgespeld; “de meeste eersteklas medailles werden toegekend aan mannen op begraafplaatsen.” De buikdanseres Taheya Carioca is zelfs nog zingend op YouTube te bewonderen, weliswaar niet erg stemvast, maar ik heb begrepen dat dit in dit vak geen minpunten oplevert.

Kerr heeft zich uitmuntend gedocumenteerd. Vele feiten, weetjes en beweringen zijn waar mogelijk nagetrokken. Het barst van de details en ook, niet zo verrassend, van bepaalde filosofische getinte stukjes tekst. Achterin in het boek geeft de auteur in een appendix nog wat passages weer van Willard Mayer en tevens wat obscure gebeurtenissen uit het boek die werkelijk gebeurd zijn. Toch ben ik er niet achter gekomen of Hitler op zondagen onder het diner zijn tafelgasten vermoeide met ellenlange redeneringen, dat is best mogelijk, immers de soep werd regelmatig koud, maar of hij toen de stelling poneerde “dat een vrede nooit langer dan vijfentwintig jaren mag duren – volkeren hebben bij tijd en wijle een aderlating nodig om te regenereren – “ is mij onbekend.

Is dit werk het magnum opus van Philip Kerr? Zeker, het werk van Kerr, de veertien thrillers met Bernie Gunther, behoren tot de top van het genre, trillers die zich afspelen voor, tijdens en na W.O. II. Sinds eind jaren tachtig verschijnen er met zekere onregelmatige regelmaat de thrillers met in de hoofdrol Bernie Gunther. Maar deze stand alone uit 2005 springt eruit. Het is zeker smullen voor lezers met wat meer achtergrondkennis over WO II, want Kerr (1956-2018) heeft een fantastisch soort geschiedvervalsing gefabriceerd.

De vertaling van Jan Pott is uitstekend te noemen.

Vijf sterren.

Jac Claasen.

Voor de echte fans verwijs ik naar de volgende site.https://berniegunther.com/

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Jac las: De getalenteerde meneer Ripley-Patricia Highsmith****

Het boek

Tom Ripley is een getalenteerde leugenaar. Er komt altijd wel iets opdagen. Dat is Tom’s levenswijsheid. En nu is meneer Greenleaf komen opdagen. Zijn 25-jarige zoon Richard  (“Dickie”) vertikt het om terug te komen uit Mongibello. Dat zal Tom wel voor elkaar krijgen. Maar er lonkt meer aan de horizon…

Conclusie

Dat een thriller uit 1955 in 2021, in een gereviseerde vertaling weliswaar, opnieuw op de markt wordt gebracht duidt op een bijzonder fenomeen. Of een kostbare vergissing van de uitgever. Dat laatste is zeker niet het geval.  Immers de hamvraag is of het 66 jaar oude moorddadige verhaal zich staande weet te  houden in dit tijdsgewricht waarin de meeste hoofdstukken een lengte van drie bladzijden hebben, de seriemoordenaars van beider kunnen hun gang gaan en sadistische elementen regelmatig, maar gelukkig lang niet altijd de overhand hebben. Laat ik u gerust stellen. Het is smullen in deze rechttoe, rechtaan geschreven thriller met een donkere, psychische toonzetting. De perfecte moord is zeker gepleegd. Alleen weet de buitenwereld dat niet. Immers, dan zou het geen perfecte moord meer zijn. Dan zou het een gewone niet opgeloste moord zijn.

We zien de moord voor onze ogen gebeuren, we zien de ultieme bad boy sociopaat, zoals zo mooi op de voorpagina staat, de dans ontspringen, hebben we de indruk. Maar is dat ook zo? De kern van het boek is de indringende manier waarop Patricia Highsmith de psyche, de geestesgesteldheid van deze sociopaat beschrijft. Vanaf pagina een is duidelijk dat we hier te maken met een verwrongen geest, die geen enkele vorm van empathie kent. Alles lukt, tegenslagen zijn er om te overwinnen maar van binnen woedt de ene storm na de andere. Is er wat op aan te merken? De humor ontbreekt, er zijn geen zijlijntjes  en natuurlijk is er hier en daar sprake van ouderwets taalgebruik. Wie gebruikt er nog een uitdrukking als “kleinsteeds provincialisme” maar het doet niets af aan het fraaie verhaal met een boeiende en ingenieuze opbouw, zonder een greintje sleet.

Waarom is dit verhaal zo bijzonder? Er zijn twee  redenen voor. Highsmith is de eerste auteur die schrijft vanuit het hoofd van Ripley. En Ripley op zijn beurt is de good guy die de bad guy netjes moet brengen naar waar hij thuis hoort. Maar dat loopt wat anders in dit boek, revolutionair anders. De lezer kruipt in het hoofd van de schurk, die Ripley al snel wordt. En als lezer wil je maar een ding: dat de schurk het er goed af brengt. Een totale omkering van het gebruikelijke patroon. En daarna veelvuldig toegepast door vele, vele andere  auteurs.

Vier sterren.

Jac Claasen.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Jac las: Eindspel-Stuart MacBride****

Stuart MacBride – Eindspel (Logan McRae deel zes)

Laten we maar beginnen met te stellen dat niet alles even politiek correct verwoord wordt in deel zes van de de reeks rond rechercheur Logan McRae. Om te beginnen is McRae zelf behoorlijk aan de sukkel. Hij heeft een drankprobleem, het is altijd te goed toeven in de Scheve Pruik. Dat is niets bijzonders, eerder een veel voorkomend euvel in deze branche. Hij kijkt wel eens de andere kant op. Dat is ook niets bijzonders. Maar enveloppen met inhoud zijn andere koek. Ook Steel is niet in vorm, ze is grofgebekter dan ooit, maar de situatie aan het thuisfront verklaart een hoop. Steel en haar vriendin voelen het moederhart steeds harder kloppen, het is moeilijk voor te stellen overigens, en willen een mooie, gezonde baby op de wereld zetten, edoch de potentiële donoren liggen niet voor ’t opscheppen. En dat is heel begrijpelijk wie Steel een beetje kent… Gelukkig is er dan Dr. Goulding in de buurt die alles recht praat wat krom is. Of het nu afgehakte hoofden zijn, dromen over pratende haaien of mensen die in kikkers veranderen. Of andersom. Maar ja daar is hij dan ook psycholoog voor.

De voorpagina van de Aberdeen Examiner wordt bijkans gevuld met de kop ‘SEKSBEEST STRIJKT IN NOORDOOSTEN NEER’ boven een wazige foto van een man in een slonzige camping outfit. Richard Knox, de man die een geloofssysteem aanhangt dat zijn levenskeuze rechtvaardigt. Of andersom. Knox een klein vuil, smerig stuk vreten die in twee dingen goed is. Boekhoudertje spelen bij Michael ‘Maffe Mickey’ Maitland, de Terreur van Tynesdale genaamd en als hij daar mee klaar is zich bezig houden met een hoogst eigenaardige hobby. Een hobby die deze rat heel wat jaren cel oplevert. Maar goed dat is hoofdzaak en bijzaak tegelijk.

En bijzaken zijn er meer dan genoeg in deze thriller. Zo is daar de onvergetelijke, inspirerende vergadering in de kamer naast Overlijdensdiensten waar Beattie zwaar onder de indruk van de blonde Suzanna met de rode lippen van Hare Majesteits Fiscus en Accijzen of zoiets, zijn plakkertjes laat rondvliegen, regelmatig onderbroken door vileine opmerkingen van Steel. Heerlijk, heerlijk. U begrijpt ’t al. Chaos alom. Om depri van te worden. Maar dat is buiten de waard gerekend. Stuart MacBride maakt er keiharde slapstick met spijkerharde, niets ontziende dialogen weer een heel spektakelstuk van. Vergeet niet, het boek is in de overdrive geschreven maar moet zeker niet in hetzelfde tempo geconsumeerd worden. Schrijven kan ie die MacBride, retegoed zelfs om in stijl te eindigen. En hoe loopt het met Richard Knox af? De bijbel is een hemels geschenk en voor velerlei doeleinden bruikbaar en inzetbaar. Laten we daar maar op houden.

Vier sterren.

Jac Claasen.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Jac las: Geiger – Gustaf Skördeman****1/2

Gustaf Skördeman – Geiger

Tegen de achtergrond van een politiek neutraal Zweden schetst Skördeman in een spannend verhaal in een gecompliceerd scenario de nasleep van een stukje Koude Oorlog thematiek. Daarnaast en een even grote plaats opeisend, wordt een rotte wereld van kinderverkrachters, hoerenlopers en andere uitwassen van een westerse consumptiemaatschappij beschreven.

Het verhaal kent als hoofdpersoon Sara Nowak, die verbonden is aan de zedenpolitie en vooral op de klanten van de hoeren jaagt. De verbetenheid die ze hierbij aan de dag legt, is niet bevorderlijk voor het gezins- en huwelijksleven. Sara is de dochter van een Poolse moeder die begin jaren zeventig naar Zweden is gevlucht en moeizaam een bestaan heeft opgebouwd onder de bescherming van Stellan en Agneta Broman. De ijdele ‘Ome’ Stellan is in die jaren zeventig, tachtig een nationale figuur geworden, de teddybeer van het Zweedse tv-wereldje. Tevens heeft hij nauwe contacten aangeknoopt met vele vooraanstaande Oost-Duitsers; in een tijd dat vele Zweden koketteerden met het socialisme was dat niets bijzonders. Sara groeit op samen met Lotta en Malin, de beide twee dochters van de Bromans.

Het verhaal begint als Agneta Broman, na een telefoontje, een kogel door het hoofd jaagt van haar man Stellan. En meteen verdwijnt. Zweden is in shock. De zoektocht naar de dader(s) en de achtergronden van de schokkende moord nemen een aanvang.

Conclusie.

Ik kan me niet voorstellen dat Gustaf Skördeman zich niet gelaafd heeft aan het werk van John le Carré, de in 2020 overleden auteur van, in eerste instantie, spionageromans.  Le Carré, de tegenpool van Ian Fleming (James Bond), was de begenadigd auteur van spannende spionageromans met weinig heldhaftige spionnen, veeleer wankele, falende pantoffelhelden in een niet altijd even goed functionerende, verbureaucratiseerde omgeving.

Het persoonlijke, relationele aspect en met name in dit geval de omgang met man en kinderen kennen we uit de Scandi-thrillers en komt goed naar voren in deze thriller, want Sara mag dan wel een verbeten rechercheur zijn, zij heeft haar rafelrandjes. De aandacht voor haar werk heeft duidelijk een maatschappelijke achtergrond.

Een veelbelovend debuut met een zinderend slot. Ik ga de auteur zeker volgen.

Vier en halve sterren.

Jac Claasen.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Jac las: Donkerdrif-Deon Meyer*****

• 

Stellenbosch oftewel Volvoville, in de Paradyskloof, zo’n beetje het Wassenaar van Zuid-Afrika, doet wat dorps aan. De op een na oudste plaats van Zuid-Afrika ademt rust, sfeer en klasse uit, oud en vooral wit geld domineert. Maar het kan haast niet anders of er zit een adder onder het gras. En die adder heet Jasper Boonstra, de extravagante financiële manipulator uit de hors categorie, een psychopaat, de meest gehate man van de stad. Hij wil Donkerdrif verkopen, in de Banhoekvallei, een majestueus landgoed, tweehonderd acht en dertig hectare groot met negentig hectare wijngaard. Bekroonde wijnen, topkwaliteit. Onder strikte geheimhouding natuurlijk. Sandra Steenberg, makelaar bij Benson International Real Estate, lijkt in de prijzen te vallen. De courtage heeft ze keihard nodig. Er is een minpuntje aan de opdracht: Boonstra heeft zijn (te) oude vrouw genadeloos af geserveerd en hangt de playboy uit.

In de tweede verhaallijn komen we de bekende troep Valken weer tegen. Bennie Griessel met zijn maat Vaugn Cupido hebben nog iets te goed uit het laatste, belabberd afgelopen avontuur. In negatieve zin. Degradatie, terug in rang en overplaatsing naar een boerengat, naar Lainsburg, voor zes maanden. De ontvoering van Calvyn ‘Callie’ de Bruin, een stille raadselachtige jongen, zorgt er voor dat ze toch in Stellenbosch terecht komen.

Conclusie

Bennie Griessel, eind veertig, heeft een drankprobleem achter de rug en ondertussen vele kilometers op de teller. Het lijkt allemaal niet erg origineel. Het zijn de andere factoren die Bennie interessant maken. Op de eerste plaats zijn vriendin Alexa natuurlijk, eigenaresse van de Afrisound Studios maar het is vooral de bevreemdende omgeving van een land dat in alles anders is dan de steriele witte omgeving waarin de Scandi auteurs hun verhalen zich laten afspelen.

Tegen de achtergrond van de duistere machtsverhoudingen in een ongekend mooi land met vele groeistuipen ontwikkelt Donderdrif zich als een topthriller met een enerverend slot. De persoonlijke verhoudingen en spanningen zijn niet van de lucht, maar doen zich minder gelden. Dit geldt ook voor de oorlog van Bennie tegen de fles. Het verhaal zit steengoed in elkaar en zorgt keer op keer voor turbulente wendingen. Tussen de regels door vlamt regelmatig de kritiek op. Wat blijft, is de aanklacht, de beschrijving van het verval in Zuid-Afrika, de als maar voortdurende staatskaping*, waardoor van het optimisme ten tijde van de vrijlating van Nelson Mandela weinig meer over is.

Het boek bevat een aantal mooie zijsprongen. Deon Meyer kent z’n klassiekers. In Dashiell Hammett’s roman The Maltese Falcon en in de Warner Bros film uit 1941, wordt Sam Spade’s partner Miles Archer, doodgeschoten met een Webley-Fosbery Automatic Revolver en het is niet toevallig dat deze zeldzame revolver een belangrijke rol speelt in het verhaal. Meyer heeft zich volledig gerevancheerd voor ‘Prooi’.

Vijf sterren.

Jac Claasen.

*Staatskaping: Een diep in het staatsbestel geïntegreerde vorm van corruptie, in alle mogelijke vormen. In feite komt het neer op het leegroven van de staatskas van een land zoals we in Zuid-Afrika gezien hebben. Misdaad die door de staat derhalve wordt gesanctioneerd.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Jac las: Kwaad bloed-Robert Galbraith*****

Robert Galbraith – Kwaad bloed (Cormoran Strike deel 5)

In een bui van overmoed besloot ik op jeugdige leeftijd mijn tanden te zetten in Oorlog en Vrede van Lev Tolstoj, een meesterwerk volgens de literatuurgeleerden. Mijn leraar Nederlands had me al gewaarschuwd. En inderdaad, de deceptie was groot. Wat een pompeuze woordenbrij! Weg ermee. Dan Het bittere kruid van Marga Minco. Op de lijst gezet natuurlijk omdat het zo’n dun boekje was. Een openbaring. Ik heb er jaren later zelfs  een exemplaar van aangeschaft. Datzelfde geldt voor Hella Haase met De verborgen bron. Meesterlijk.

Een lang intro om aan te geven dat het gigantisch aantal bladzijden van Kwaad bloed geen indicatie is voor de kwaliteit van de inhoud.

Het is goed om uw ongerustheid weg te nemen. J.K. Rowlings oftewel Robert Galbraith heeft een sublieme whodunit geschreven, een detective derhalve waarbij de nadruk ligt op het achterhalen van de dader(s) van de moord of misdaad. Rowlings is op de allereerste plaats een ijzersterke verteller die naadloos past in ht rijtje van Britse auteurs zoals Agatha Christie of Elizabeth George. Vlijmscherp en uitermate onderhoudend ook als het onderwerpen betreft die slechts zijdelings een rol spelen in het grove geweld waarmede moord en doodslag in het algemeen gepaard gaan. Zo kan de lezer na de beschrijving van de een en tachtig Dr. Grupta deze laffe arts uittekenen, zeker na de vergelijking  met Gandhi op wie de man schijnt te lijken.

De hoofdrolspelers in dit vijfde  avontuur zijn natuurlijk nog steeds de bullebak en zwaar getroffen oorlogsveteraan Cormoran Strike en zijn partner, de uiterst charmante Robin Ellacot, die het tot nu toe niet zo getroffen heeft in de liefde. Opmerkelijk èn van hoog humoristisch gehalte zijn de vileine granaten die Robin richting haar ex, Matthew, gooit als hij weer eens bezig is het beddengoed te vervangen, zogenaamd om de opdringende zoete lucht van haar parfum te wassen maar vooral natuurlijk om de sporen te wissen die gelekt waren uit de behoedzaam gebruikte condooms. Dan toch maar liever een flesje Fracas, Eau de Parfum Spray Woman, een moderne klassieker, ‘sexy maar volwassen, weet je wel!’

De zaak draait om de verdwenen Margaret Margot Bamborough die in 1974 verdwenen is, onderweg naar ‘The Three Kings’, voor een afspraak met haar vriendin om wat bij te praten onder het genot van een flinke pint. Zij zal er nooit aankomen. De veelheid aan personages en ontwikkelingen zouden kunnen leiden naar een kluwen aan ontwikkelingen waarbij de lezer de draad zou kunnen kwijtraken. Dat is niet het geval. De veelvuldige uitstapjes naar weer een verdachte en de bijhorende uitweidingen zijn veelvuldig gelardeerd met heerlijke, vileine humor die veelvuldig bitterscherp van toon is.

Een driewerf hoera voor de sublieme uitwerking  door Sabine Mutsaers en Mireille Vroege, de vertaalsters, van een groots raadsel, subliem vertaald naar het Nederlands. Weergaloos inventief. Maar daar blijft het niet bij, het boek bevat een beperkt aantal tekeningen van Talbot die vol staan met cryptische omschrijvingen en toespelingen. Well done, ladies!

Samengevat: een dijk van een thriller voor heel veel uren leesplezier.

Vijf sterren.

Jac Claasen.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Jac las: Graf 521-Franziska Weissenbacher***

Met dank aan Uitgeverij LetterRijn voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Franziska Weissenbacher

Genre: Thriller

Verschijningsdatum: 26 februari 2021

Over de auteur:

Zout op de friet? Het is een vraag die Franziska Weissenbacher al honderden keren heeft gesteld. Ze is allround medewerkster in een frietzaak/automatiek. In haar vrije tijd schrijft ze misdaadverhalen. Ze is getrouwd, moeder van twee dochters en vier zonen en oma van een groeiend aantal kleinkinderen.

http://www.letterrijn.nl

Achterflap:

Nadat rechercheurs Laura Mandemaker en Hans Dijkma ternauwernood aan de dood zijn ontsnapt, vinden zij een nieuwe standplaats. Daar worden ze vrijwel direct geconfronteerd met een totaal onverklaarbare zaak. In de vloer van een kathedraal worden twee verse lijken gevonden. Het team waarvan beide rechercheurs deel uitmaken, start een uitgebreid onderzoek naar de identiteit van de slachtoffers en de dader(s). Voordat ze zich de zaak eigen hebben gemaakt, dient zich een volgende dode aan.

Laverend tussen spanningen binnen het team, henzelf en het onderzoek, naderen Laura en Hans de bizarre ontknoping.

Mening:

Laura Mandemaker en Hans Dijkma zijn twee hooggeplaatste bobo’s bij de Amsterdamse politie. Zij verhuizen naar ’s Hertogenbosch, ook wel Klein Amsterdam genoemd door de inwoners van de hoofdstad. Het hoe en waarom van deze demotie is niet helemaal duidelijk. Eerst in de loop van het verhaal komt de aap enigszins uit de bekende mouw.

Zij worden meteen aan het werk gezet als in de Sint-Janskathedraal een dubbelgraf ontdekt wordt. Twee restaurateurs stuiten bij werkzaamheden in het liturgisch centrum op een lugubere vondst, de restanten van twee mannen, zoals weldra blijkt. En dat terwijl er sinds 1829 niemand meer begraven is in de Sint-Jan. De 520 graven zijn al lang geruimd en de grafplaten gerestaureerd. Derhalve is de conclusie duidelijk: moord.

Een dubbelgraf in Sint-Jan? Internet explodeert, zoals dat heet, als er meer dan twee berichtjes over hetzelfde onderwerp worden gepubliceerd. Twee mannen, een homofiele relatie? Mandemaker en Dijkma worden aan het werk gezet en met behulp van hun Bossche collega’s wordt getracht de moord te ontrafelen.

Franziska Weissenbacher heeft een who-dit-it geproduceerd, opgebouwd volgens de klassieke lijnen van het genre. De rechercheurs worden stap voor stap gevolgd in het oplossen van de zaak. De achtergronden worden uiteengezet, gelardeerd met vele interessante details over de Sint-Jan die mij als frequent bezoeker niet bekend waren.

De schrijfstijl is veelal beschrijvend, de dialogen zijn wel aan de erg softe kant. In het hele boek valt nauwelijks een onvertogen woord. Ik heb de indruk dat het er bij het echte politiewerk in de praktijk wat harder aan toe gaat en zeker ook in de policiers die we normaliter verorberen maar ja ’s Hertogenbosch en niet Den Bosch) is geen Stockholm, Londen of Parijs. Tot slot, het dubbele einde was niet te voorzien, een verrassing derhalve. Het tweede einde geeft de indruk dat de auteur het niet kon nalaten er een feel-good-thriller van te maken. Mocht dat genre niet bestaan, dan wordt het bij deze geïntroduceerd.

Drie sterren.

Jac Claasen.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂