*SuperMegaWinactie Gesloten* Verjaardagsvisite Dag Drie: Zes boeken van Uitgeverij Achtbaan!

Whoohooo op deze prachtige zaterdag mogen wij maar liefs ZES mensen blij maken! Jullie hebben massaal gereageerd en wij hebben onwijs genoten van alle reacties!

De winnaars van Hannelore zijn:

Mark van Dijk

Janette de Vries-Kuiper

Hilda Smit

De winnaars van De laatste getuige zijn:

Hannie Koekendal-Koster

Petra Ringenaldus

Sander van Kerkoerle

Van harte gefeliciteerd en als je ons even via Samenlezenisleuker@gmail.com je adresgegevens mailt dan regelen wij de rest en kun je lekker onder de brievenbus gaan liggen 👌

Nogmaals een hele dikke dank aan Uitgeverij Achtbaan voor het mogelijk maken van deze meer dan gave actie! 📚🥂🥂📚

———————————————————————————————————————————-Samenlezenisleuker viert haar vijfde verjaardag en OMG wie hebben we daar? Vandaag krijgen we Uitgeverij Achtbaan op visite met fantastische cadeaus whoohoooooo! Ons kent ons Frank Krake, loop maar achterom📚🎂🍰📚

Voor je verder leest, even voor het gemak want we houden van gemak: de blauwe linkjes zijn aanklikbaar dus maak daar vooral ook even gebruik van is het motto 👌

***Reageer in onze Facebookgroep Samenlezenisleuker onder deze actie welke van deze TWEE GESIGNEERDE boeken jij graag wil winnen. We mogen er in totaal ZES weggeven! Alleen daar reageren telt mee, gezellieeee 🥳

***Niet verplicht maar wel tof toch? Like de uitgever even:

Facebookpagina Uitgeverij Achtbaan

Hieronder nog even de achterflappen van deze geweldige boeken en een héle dikke dank voor deze pracht van een actie! Op zaterdag 20 maart maken we de zes gelukkige winnaars bekend. Succes allemaal! 📚🍀🥂📚

Over De laatste getuige van Frank Krake:

Liggend op het dak van een trein ontvlucht de twintigjarige Amsterdammer Wim Aloserij in 1943 de verplichte Arbeitseinsatz in Duitsland. Hij duikt onder bij een boer en slaapt maandenlang in een kist onder de grond. Toch wordt hij bij een razzia gepakt en opgesloten in de beruchte Gestapo-gevangenis aan de Euterpestraat. Hij belandt in Kamp Amersfoort en gaat enkele weken later op transport naar Noord Duitsland, waar hij acht maanden lang de dodelijke dwangarbeid in de concentratiekampen Husum en Neuengamme overleeft. Mede dankzij de harde lessen van zijn drinkende stiefvader.

Als de oorlog bijna ten einde is belandt Wim op het luxe cruiseschip Cap Arcona, dat voor anker ligt in de Lübeckerbocht. Terwijl op de wal de geallieerden Duitsland tot overgave dwingen, begaat de RAF boven water een dodelijke vergissing. Jachtvliegtuigen bombarderen meerdere schepen en in een waar inferno verongelukken 7.000 gevangenen. Samen met slechts enkele honderden opvarenden overleeft Wim Aloserij een van de grootste scheepsrampen aller tijden.

Op zijn vierennegentigste vertelt hij ons zijn verhaal. Als de laatste getuige.

Over Hannelore van Frank Krake:

Hannelore groeide vanaf haar derde op in de sekte ‘Gemeente Gods’, waar haar ouders actief lid van waren. Het leven speelde zich grotendeels af binnen de muren van een oud klooster in Nederland. Vijftien jaar lang werd ze gehersenspoeld en leefde ze in haar eigen wereld. De charismatische en zichzelf ‘Profeet ’noemende sekteleider Sipke Vrieswijk voerde met zijn partner Aagje een waar schrikbewind. Niemand was veilig.

Toen het einde nabij leek ‘ontvoerden’ ze Hannelore naar Israël, Zweden en Cyprus. Na jaren gevangenschap, drank en drugs bevrijdde de politie haar, tegen haar eigen wil. Een internationale klopjacht op Vrieswijk begon. Vanaf dat moment begon ook pas haar echte strijd. Het gevecht om opnieuw te leren leven, weer Hannelore te worden in een vrije wereld. Met vallen en opstaan wist ze die strijd uiteindelijk te winnen. Nu leidt Hannelore (42) een gelukkig leven met haar grote liefde en vier kinderen en hoopt ze een voorbeeld te mogen zijn voor velen.

Hannelores verhaal lijkt wellicht op een bizar incident, maar niets is minder waar. Anno 2020 zijn er alleen al in Nederland meer dan 80 sektes actief, met zo’n tienduizend volgelingen.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

De Top 12 van 2018 van: Corina

En daar zijn we weer met de lijstjes in december. Deden we vorig jaar nog een top vijf per zes maanden (oké met een beetje gesjoemel van mij en Jac), dit jaar doen we een Top12 aan het einde van het jaar. Twaalf maanden in een jaar dus een Top12. Goed idee leek het…. net als die Top5 van vorig jaar, tot je er voor gaat zitten. Man man man (of vrouw vrouw vrouw), wat een ellende toch weer elk jaar.

Mijn nummer één had ik eigenlijk gelijk wel in mijn hoofd, en als je naar de collage kijkt kan je het wel raden misschien ook. Maar oké mijn absolute nummer één van het jaar 2018 isssss

De laatste getuige van Frank Krake! 

Wat heeft dat boek een indruk op mij gemaakt en wat vind ik het nog steeds zonde dat ik meneer Aloserij niet heb kunnen ontmoeten bij een signeersessie. Wat een man en wat een verhaal! Echt met stip op één!!

Recensie gemist? Klik even hier:

Corina las: De laatste getuige-Frank Krake*****

Maar dit gezegd te hebben begint dus de thriller van het jaar in Aalsmeer, want nu moet ik nog elf plekken vergeven. Natuurlijk pak ik mijn recensies erbij, maar waarom ga ik de ene vijf sterren recensie op nummer twee zetten en de andere op bijvoorbeeld vier? Het is weer een duivels dilemma. Geloof me patat bakken is makkelijker. Maar oké here we go….

Op twee zet ik dan Het verdriet van Wilhelmina van onze meesterverteller van eigen bodem Tomas Ross. Faction ten top en gewoon kei goed!

Recensie gemist: Klik even hier:

Corina las: Het verdriet van Wilhelmina-Tomas Ross*****

Op nummertje drie komt dan de meer dan mooie roman Kinderen van de rivier van Lisa Wingate. Ik quote uit mijn recensie: “Een verhaal dat zeker verteld moest worden! Geromantiseerd? Ja natuurlijk, maar dat doet geen afbreuk aan de triestheid van het verleden en het mooie van wat sommige mensen voor elkaar over hebben. Toen en nu.” 

Recensie gemist: Klik even hier:

Corina las: Kinderen van de rivier-Lisa Wingate*****

Op vier komt dan weer een roman, namelijk De tatoeëerder van Auschwitz van Heather Morris. Dit soort verhalen blijven me raken, hoeveel ik er ook over lees. Altijd weer is er kippenvel en ongeloof, en ook bewondering voor de drang van overleven.

Recensie gemist: Klik even hier:

Corina las: De tatoeëerder van Auschwitz-Heather Morris*****

Op numero vijf komt dan echt de beste thriller van 2018. Want OMG wat was Oktober van Søren Sveistrup toch een keigoede thriller. Ongelooflijk goed in elkaar/ bij elkaar geschreven. Keihard en gruwelijk, maar alles met de juiste dosis.

Recensie gemist: Klik even hier:

Corina las: Oktober-Søren Sveistrup*****

Op nummer zes komt ook een thriller, en dit was ook een vijf sterren recensie. Hierna zijn de vijf sterren recensies op, wat natuurlijk niet wil zeggen dat er van de laatste zes niet genoten is (anders stonden ze natuurlijk ook niet in de Top12), maar oké nummertje zes dus….. Dat is het debuut Het meisje in het ijs van Robert Bryndza. Ik vond het echt een ijzersterk debuut!

Recensie gemist: Klik even hier:

Corina las: Het meisje in het ijs-Robert Bryndza*****

En dan hebben we nog te gaan de nummers zeven tot en met twaalf, ja het is allemaal wat hé! Het wordt er niet makkelijker op en jullie krijgen wel een hele lap tekst voor geschoteld. Excuses daarvoor :-p Maar we gaan dus nog even verder…

Op zeven komt, Persona van Soraya Vink, echt een prachtig debuut uit ons eigen koude kikkerlandje. “Joder” wat een knaller!

Op acht komt alweer een boek van eigen bodem, namelijk De man van Venus van Daniël Meyer. Een razendsnelle actiethriller met een originele invalshoek.

Vanuit ons buurland België verschijnt op nummer negen de bijzondere thriller De tragische eindes van Boris Bastarache van Koen Strobbe. Niet nagelbijtend spannend, maar toch bijzonder moeilijk weg te leggen.

En dan op tien komt Stalker in de nacht. Dit is het tweede deel in de Erika Foster serie, en al werd er van genoten hij haalde net niet hetzelfde hoge niveau als van deel één. 

Nummertje elf wordt dan Op het spel van Karen Rose. Wat heerlijk schrijven doet deze auteur. Spanning met de juiste dosis romantiek er door geweven, I love it!!

En dan last but not least nummer twaalf, en dat is Het donkerste water van Sharon Bolton. Het was mijn eerste kennismaking met deze serie, maar wat was het genieten! Ik kijk dan ook erg uit naar het vervolg!

2019 here we come, want ook dan is Samenlezenleuker!!

Corina Nieuwenhuis.

Samen praten met: Frank Krake van het indrukwekkende “De laatste getuige”

Zoals jullie weten las Corina het meer dan indrukwekkende De laatste getuige geschreven door Frank Krake in samenwerking met meneer Aloserij. Helaas is meneer Aloserij sinds begin deze maand niet meer onder ons, maar wat heeft deze man een indruk achtergelaten op velen door zijn verhaal alsnog te vertellen. Wij zijn dan ook heel blij dat Frank de tijd heeft willen nemen om een klein interview met ons te doen.

Recensie gemist? Klik dan deze link:

Corina las: De laatste getuige-Frank Krake*****

Het interview:

1: Wie is Frank en waarom schrijft hij?

Als ik zo vrij mag zijn mij even voor te stellen. Mijn naam is Frank Krake, vader van 3 pubers en al ruim 20 jaar gelukkig getrouwd. Rasechte Tukker met bijbehorend accent en daar ook trots op.

Naast (creatief) ondernemer, voetbalfan en reisfanaat schrijf ik graag non-fictie boeken. Gewoon omdat ik daar ontzettend veel plezier aan beleef. Daarbij is het schrijfproces een uitvloeisel van heel veel research, interviews met betrokkenen en ook denkwerk. Terwijl ik midden in het schrijfproces zit denk ik vaak al na over het andere traject dat ik ook met ontzettend veel plezier bewandel, dat van uitgever. Ik ben dus een zogenaamde self-publisher. Met de uitgeefpet op probeer ik datgene wat ik geschreven heb ook tot een mooi en waardig boek te maken en succesvol onder de aandacht van de lezers te brengen. Daar beleef ik net zo veel plezier aan als het schrijven zelf. Met mijn achtergrond en opleiding (Master in strategische marketing) kan ik mij lekker uitleven op het succesvol maken van het boek. Dat is vrij ongebruikelijk in de schrijverswereld en daar onderscheid ik mij in. Reden is dat als je een kwaliteitsboek maakt waar ontzettend veel tijd en energie in zit, ik ook graag wil dat er net zo veel aandacht in het uitgeeftraject wordt gestopt. Een traditionele uitgever is vaak heel goed in wat ze doen, maar moet zijn aandacht over meerdere boeken per week verdelen. En de week daarna verschijnen er al weer een aantal nieuwe boeken. Iedere week opnieuw. Zelf kan ik mij maandenlang focussen op één boek, dat is het verschil.          

 2: De laatste getuige kwam binnen op nummer drie van de Bestseller Top 60. Hoe bijzonder is dat en wat doet dat met je?

Wim en ik waren als een kind zo blij. We hebben de dag dat het bekend werd gemaakt gebak gegeten en het samen gevierd. Daaruit blijkt wel dat het heel bijzonder was en dat we er ook van genoten hebben. Zo fijn dat Wim dit nog mee heeft mogen maken. Zeker als self-publisher is het heel uitzonderlijk dat je überhaupt in de Bestseller60 komt, laat staan in de top 10. Nu staat het boek al voor de vierde week in die top 10, op plek 4 en nog altijd geniet ik daar van, al is het nu dan zonder Wim.

 3: De laatste getuige is een prachtig indrukwekkend verhaal. Hoe kwam je aan dit verhaal? Wie heeft wie benaderd?

Ik gaf een lezing over een van mijn vorige boeken, MENTHOL (over de zwarte man die Nederland leerde tandenpoetsen) op de jaarlijkse contactdag voor de Stichting Vriendenkring Neuengamme. Menthol heeft twee weken in Kamp Schoorl vastgezeten en zij wilden graag dat luchtige verhaal horen als afsluiting van een zware en emotionele dag. Na afloop kwam er een man op leeftijd naar mij toe die erg geïnteresseerd was in mijn boek, een exemplaar kocht en door mij liet signeren. Een jaar later kon hij zijn eigen boek signeren. Dat was dus Wim Aloserij…!

 4: Hoelang heb je gedaan over het schrijven van De laatste getuige? Zijn er dingen uit gelaten?

Vanaf de eerste afspraak waarin we inhoudelijk over het verhaal van Wim gesproken hebben en het moment dat het boek naar de drukker ging, helemaal klaar en pagina voor pagina opgemaakt, zat exact negen maanden. Dat is dus gekkenwerk, maar het mooiste gekkenwerk dat ik ooit heb gedaan en meegemaakt. Ik heb al mijn andere werk aan de kant geschoven en me vol gestort op dit project. Twaalf tot zestien uur per dag en zeven dagen in de week. Vanwege de hoogbejaarde leeftijd van Wim moest en zou het boek in april 2018 klaar en op de markt. Gelukkig maar. Daardoor is het helemaal compleet geworden en staat er alles in dat Wim maar kon herinneren. Met de wetenschap van nu ben ik natuurlijk ontzettend blij dat ik het niet over twee jaar heb uitgesmeerd, wat gezien de hoeveelheid werk heel normaal was geweest.

Ik heb slechts één zinnetje in het boek gewijd aan het feit dat het commando om met Typhoon jachtvliegtuigen de Cap Arcona aan te vallen van Nederlandse bodem kwam, van het Twentse Delden. De piloten stegen op van een vliegveld net over de grens, op 25 km van waar ik woon. Ik ben als onderdeel van mijn onderzoek maanden bezig geweest om exact uit te zoeken hoe dit in zijn werk is gegaan en heb allerlei bewijzen gevonden. Ook ben ik met Wim zelf naar het vliegveld geweest waar vandaan die jachtvliegtuigen zijn opgestegen en hem op die boot hebben gebombardeerd. Heel speciaal om daar op die plek te staan. Vooral voor hemzelf natuurlijk, maar toch ook voor mij.

Dit hele verhaal was een enorme scoop en heeft knalgroot op de voorpagina en op liefst drie pagina’s in de regionale krant gestaan. Vreemd genoeg is het niet in het landelijke nieuws gekomen.

Ik had hier een heel hoofdstuk over kunnen schrijven in het boek, maar heb besloten dat niet te doen. Het zou te veel afleiden van de rode draad in het verhaal en het was een uiterst interessant zijpad, maar niet in het kader van het levensverhaal van Wim. Wellicht doe ik er ooit nog iets mee.

 5: Hoe moeilijk was het om bepaalde feiten te checken? De Duitsers waren natuurlijk erg van de administratie, maar er is ook veel verloren gegaan aan het einde van de oorlog?

Helaas is de hele kampadministratie van Neuengamme in het eindstadium van de oorlog in opdracht van de nazi’s vernietigd. Maar er bleek na lang graven en spitten nog heel veel te vinden op andere locaties en archieven. Het gemeentearchief van Amsterdam bleek een gouden bron. Maar ook het NIOD, het Nederlandse Rode Kruis, Kamp Amersfoort en de International Tracing Service in Bad Arolsen bleken over belangrijke documenten en informatie te beschikken. Daarnaast heb ik veel met historische verenigingen, heemkunde verenigingen, historische kringen e.d. in Nederland samen gewerkt en veel info boven water gekregen. Voor al die instellingen gold dat de medewerkers er ontzettend behulpzaam en vriendelijk waren.

 6: Jullie deden veel lezingen door het hele land, hoe bijzonder was dat om te doen met meneer Aloserij?

Samen met Wim heb ik een stuk of tien lezingen mogen verzorgen. Die zullen mij altijd bij blijven. Wim kon mensen in een uur tijd enorm inspireren en motiveren. Met zijn vergevingsgezindheid, relativeringsvermogen, humor en zijn grote hart wist hij werkelijk iedereen voor zich te winnen. De allereerste keer kreeg hij een staande ovatie van ruim 300 boekhandelaren op de Libris inspiratiedag. Dat overviel hem en raakte hem. Wim was een hele goede verteller. De mensen hingen aan zijn lippen en de verhalen bleven maar komen. Ik probeerde de presentaties te sturen en ook op de tijd te letten, maar we liepen standaard uit en dan moest de signeersessie nog beginnen.

Nu sta ik er alleen voor. Donderdag 17 mei was de eerste lezing zonder Wim. Een heel gemis. Maar ik ga door met waar Wim geëindigd is,met het vertellen van zijn (oorlogs)verhaal dat niet vergeten mag worden.

 7: Over welk onderwerp zou je nog eens een boek willen schrijven?

Over een sportheld.    

 8:  Wij proosten altijd graag met de auteur op zijn (of haar) mooie boek, met welk drankje mogen we met jou proosten?

Dat wordt een biertje. Standaard is dat Grolsch, maar bij een speciale gelegenheid als deze graag een Australische Foster’s.

Een hele dikke dank Frank en op 17 mei ( vraag 6 ) waren we erbij!

Het Fotoverslag van deze lezing vind je in deze link:

Samen uit in Drenthe en Noord-Holland! Fotoverslag “Noem het liefde” en “De laatste getuige”

Samen uit in Drenthe en Noord-Holland! Fotoverslag “Noem het liefde” en “De laatste getuige”

Normaal gaan Ka & Co samen op boekenuitje maar dit keer gingen we apart. *Huilie* Omgekeerde wereld! Want Karin las Noem het liefde en werd van de klompen geblazen:

Karin las: Noem het liefde-Daan Heerma van Voss*****

En Corina las De laatste getuige en ook dat werd een sterrenregen:

Corina las: De laatste getuige-Frank Krake*****

Vorige week woensdag was Co dus bij het Bloggers-event omtrent Noem het liefde en ging Ka op de donderdag naar de lezing over De laatste getuige in de prachtige boekhandel The Read Shop Pet te Hoogeveen.

Hieronder dan de fotoverslagen van beide mooie avonden!

Noem het liefde van Daan Heerma van Voss:

Vanuit Drenthe ging ik op tijd terug naar het mooie Amsterdam, want om 17 uur ging het Bloggers-event zo ongeveer van start. Buiten zag ik al een bekend gezicht en eenmaal binnen trof ik collegablogger Truusje Truffel. (Oké oké zij herkende mij want ik ben en blijf een waailap in gezichten herkennen) Even een drankje pakken, wat kletsen en toen ging het van start.

Er werd begonnen met twee liefdesliedjes dankzij Bent en zijn ukelele.

Daan gaf een uitleg van de avond en daarna arriveerden Daan Boom en Stijn van Vliet. Een mooi gesprek volgde over verliefd zijn, liefdesverdriet en het je willen verliezen in de liefde.

Daarna was het tijd voor een potje speeddaten…. laat ik dit zeggen als ik ooit vrijgezel word ga ik dat nooit doen! Het was leuk hoor omdat het voor een ander doel is dan verliefd worden. Zou ook gek zijn met voornamelijk vrouwen aanwezig en de paar mannen die er waren hadden hun vriendinnetje mee. Frappant is wel dat je in die 90 seconden er best wat uitflapt waarvan je later denkt: Ow zei ik dat echt tegen een wildvreemde?

Daarna was het tijd voor kletsen en natuurlijk liet ik Noem het liefde even signeren voor m’n moatie… kijk eens aan Karin. En toen was het tijd om naar huis te gaan …. busje, trammetje …. zitten en Ka krijgt d’r boek pas als ik hem gelezen heb 😝

Uitgeverij De Bezige Bij onwijs bedankt voor het organiseren van deze liefdevolle avond in jullie prachtige pand!

Corina Nieuwenhuis.

De laatste getuige van Frank Krake:

En daar ging ik dan met da mams en de vriendinnen 😀 Even appen waar zijn jullie, joe we zijn er, en hopsa de rode loper ligt klaar…nice! (Hoezooo doet de autolader het niet en zie ik dat ik maar 20%geladen ben met mijn foon??? Mennn maar telefoons genoeg aanwezig, dit gaat goedkomen. Je bent een Waailap of niet hè)

Sowww. Prachtige grote opkomst. Volle bak! Dat is gaaf en even de rij in voor een bak koffie of thee. Goed veur mekaar weer 🙂

De zaal loopt vol en de spanning stijgt….ennn de eerste bekenden worden gespot! Hoiloooo 😀

Het is de eerste lezing na het overlijden van Wim Aloserij en uiteraard staan we met elkaar even stil bij dat moment. Dat komt binnen!

Frank Krake neemt ons met behulp van foto-en videomateriaal mee door het verhaal van De laatste getuige. Hoe Wim en Frank met elkaar in aanraking kwamen doordat Wim zijn boek Menthol kocht en liet signeren. Hier kwam wat los en dit groeide uit tot verder contact en het besef dat dit verhaal verteld moest worden, want het hele verhaal was nog nooit verteld. De research, de reizen die samen gemaakt zijn naar bijvoorbeeld de twee concentratiekampen… Een meer dan indrukwekkend uur volgt, het is muisstil en iedereen is onder de indruk en kijkt en luistert met volle aandacht. Wat een prachtige en ook heftige inkijk achter en in de schermen wordt hier van dit machtige boek gegeven zeg. Het is onwerkelijk en schokkend wat deze man meegemaakt heeft, en werkelijk bijzonder hoe positief hij daarna in het leven wist te staan. Hoe fantastisch is het dat Frank Krake dit op weergaloze wijze samen met Wim Aloserij nalaat in het boek!

Nadat een ieder de kans heeft gekregen vragen te stellen is daar dan het moment van De laatste getuige aanschaffen en signeren. Er waren Samenlezenisleukerds present en het was dan ook te gezellig om gauw even bij te kunnen kletsen whooppp.

En dan ben ik zelf aan de beurt! Kijk Crien, je exemplaar is gesigneerd gaaf hè! Tuurlijk nog even op de plaat met Tineke van The Read Shop en Frank himself. Ik glim ervan 😉

En dan is het zomaar half tien geweest en is het tijd om naar huis te gaan. Een diepe buiging voor Frank Krake en dat hij hier toch maar mooi even stond. Een dikke bedankt ook aan The Read Shop, geweldig gedaan! En een diep respect voor Wim Aloserij. We zullen u en het verhaal dankzij deze avond en De laatste getuige nooit vergeten.

Karin Meinen.

Samen uit…..De laatste getuige

Wij gaan zo af en toe samen uit. Deze maand zouden wij naar de boekpresentatie van het meer dan indrukwekkende De laatste getuige. Het bijzondere levensverhaal van Wim Aloserij geschreven door Frank Krake.

We hadden een meer dan enthousiast item gemaakt over hoe bijzonder we het vonden dat we deze bijzondere man en Frank zouden ontmoeten. Helaas mag het niet zo zijn. Meneer Aloserij is in zijn slaap overleden. Onze gedachten gaan uit naar zijn familie en naasten.

Ka & Co gaan elkaar nog steeds ontmoeten op 15 mei maar het zal toch net even anders zijn….

Corina las: De laatste getuige-Frank Krake*****

Met dank aan Uitgeverij Achtbaan voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Frank Krake

Uitgever: Achtbaan

Aantal pagina’s: 382 (inclusief foto’s)

Genre: Roman

Verschijningsdatum: 4 april 2018

Over de auteur:

Schrijver en ondernemer Frank Krake (1968) heeft een fascinatie voor bijzondere levensverhalen. Hij ontmoette Wim Alosery bij de presentatie van zijn boek Menthol, en werd gegrepen door zijn survival story.

Krake studeerde en publiceerde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij geeft veel lezingen en geeft zijn werk met succes uit in eigen beheer met Uitgeverij Achtbaan. Van zijn boek Menthol (2016), over de man die Nederland leerde tandenpoetsen, werden 20.000 exemplaren verkocht. Ook schreef hij Rood Bloed, over voormalig FC Twente-voorzitter Joop Munsterman (Overamstel, 2017) en De Rampondernemer (Pearson,
2013)

(www.uitgeverijachtbaan.nl )

De cover:

Prachtig gewoon, die ogen zeggen alles!

De achterflap:

Wim Aloserij (1923) zwerft als kleine jongen door de straten van Kattenburg in Amsterdam om uit de handen van zijn drinkende stiefvader te blijven. Daar leert hij te overleven en ontwikkelt hij eigenschappen die tien jaar later zijn leven zullen redden.

Liggend op het dak van een rijdende trein ontvlucht hij de verplichte Arbeitseinsatz in Duitsland. Hij duikt onder bij een boer in West-Friesland en schuilt maandenlang in een kist onder de grond, tot hij bij een razzia wordt opgepakt. Na een verblijf in het beruchte Gestapo-hoofdkwartier in de Euterpestraat en het Huis van Bewaring aan de Weteringschans, wordt hij opgesloten in Kamp Amersfoort. Na enkele weken gaat hij op transport naar een relatief onbekend concentratiekamp in Duitsland: Neuengamme, bij Hamburg. Hij weet te overleven door zijn inventiviteit, levenskracht en wat hij op Kattenburg leerde.

Enkele dagen voor de bevrijding komt hij na een gruwelijke tocht met zevenduizend medegevangenen op de luxe oceaanstomer Cap Arcona terecht, in de baai van Lübeck en op twee kilometer van de kust. De bevrijding is nabij. Terwijl de geallieerden het Duitse leger op de wal tot overgave dwingen voeren jachtvliegtuigen van de RAF bombardementen uit op de schepen die in de baai voor anker liggen.

Op wonderbaarlijke wijze weet Wim het inferno te ontvluchten. Met niet meer dan vierhonderd andere gevangenen overleeft hij één van de grootste scheepsrampen aller tijden.

Op 94-jarige leeftijd is Wim de laatste overlevende die dit nog kan navertellen.

Mening:

Waar moet ik beginnen met het beschrijven van mijn mening van dit bizarre, meeslepende en toch ook mooie verhaal? Krake heeft een prachtige schrijfstijl, en neemt je op een heldere manier mee door het leven van Wim, van de jaren voor de oorlog tot de gruwelijkheden in de oorlog.

Je leert het Amsterdam van voor de oorlog kennen, en je geniet met Wim mee van zijn zwerftochten door de stad en zijn liefde voor zijn zus. De stiefvader zit je tijdens het lezen te vervloeken, maar je voelt door het verhaal dat hij Wim er niet onder krijgt. Als de oorlog uitbreekt hebben Wim en zijn familie er in eerste instantie weinig last van. En als Wim opgeroepen wordt voor de Arbeitseinsatz, gaat hij in eerste instantie vol goede moed naar Duitsland, maar het wordt steeds zwaarder, en uiteindelijk vlucht hij en duikt onder. Als hij uiteindelijk opgepakt wordt dan begint de ellende, en jemig dat is echt niet te bevatten.

Ik las al veel over de oorlog, maar de meeste verhalen gaan over Auschwitz en dergelijke, Neuengamme en Husse waren mij redelijk onbekend, maar mijn hemel wat een ontberingen en wat een hel op aarde was ook dat. Wim zijn overlevingstactiek doet je verwonderen, en ja daar zou je bijna de stiefvader voor bedanken.

Krake beschrijft de vreselijke gebeurtenissen op een integere manier, maar schuwt geen details en ik zit regelmatig kokhalsend te lezen. De agressie van zowel de SS-ers, maar ook de kapo’s, vorarbeiters, blockälteste, doen je de rillingen over je rug lopen, en Krake beschrijft heel duidelijk hoe een oorlog en ontberingen het slechtste in een mens naar boven kan halen. Maar ook hoe verbeten je kan zijn om vooral niet zo te worden, en er alles aan doen om te overleven en je mens te blijven voelen in omstandigheden waar we nu niet bij kunnen met onze gedachten.

De naoorlogse situatie en de reden waarom Wim jaren niet heeft gepraat over zijn maanden in Neuengamme en Husse en de dagen op het schip, zijn zo begrijpelijk geschreven en komen ZO binnen. Dit was zeker een verhaal wat verteld moest worden, want mensen wat hebben wij het anno 2018 toch maar goed in Nederland.

Vijf sterren voor De laatste getuige.

Corina Nieuwenhuis.

Wat lezen wij nu?

Karin leest:

Met dank aan Uitgeverij Cargo voor het recensie-exemplaar.

Over De zaak tegen Alex Cross :

Alex Cross stond nog nooit aan de verkeerde kant van de wet. Maar nu hij beschuldigd is van het neerschieten van de handlangers van zijn aartsvijand Soneji, wordt hij als voorbeeld gesteld voor alle schietgrage agenten. Cross weet dat het zelfverdediging was, maar zal de jury hem in het gelijk stellen?

Terwijl Cross vecht voor zijn vrijheid, laat zijn voormalige partner John Sampson hem een video zien die aanwijzingen bevat rond de vermissing van een aantal jonge meisjes. Ondanks zijn schorsing gaat Cross toch op onderzoek uit en hij belandt in de donkerste hoeken van het internet, waar moord slechts een vorm van ontspanning is.

Myrtle (15) leest:

Over Dr. Jekyll and Mr. Hyde :

The story of respectable Dr Jekyll’s strange association with ‘damnable young man’ Edward Hyde; the hunt through fog-bound London for a killer; and the final revelation of Hyde’s true identity is a chilling exploration of humanity’s basest capacity for evil.

Jac leest:

Over Papa :

Axel Steen, voormalig commissaris bij de politie in Kopenhagen, werkt voor de Deense inlichtingendienst en wordt ingezet bij een internationale undercoveroperatie die is bedoeld om de Russische maffiabaas Grigor Grigovich, ook bekend als Papa, op te pakken.

Steen infiltreert in het Amsterdamse criminele milieu en legt via hun contacten met de Russische maffia. Het lukt Steen om onder grootste geheimhouding een afspraak met Papa te maken in Kopenhagen.
Papa wil grote hoeveelheden cocaïne kopen in ruil voor wapens die naar Syrië getransporteerd zullen worden. Maar als Steen en Papa elkaar eindelijk in Kopenhagen ontmoeten heeft Papa zijn eisenpakket aangepast en stelt hij nieuwe voorwaarden. Wat volgt is een bloedstollende race tegen de klok waarbij de internationale inlichtingendiensten er alles aan doen om de Russische maffiabaas in handen te krijgen. Daarbij is Steen zijn leven niet zeker.

Corina leest:

Met dank aan Uitgeverij Achtbaan voor het recensie-exemplaar.

Over De laatste getuige :

Wim Aloserij (1923) zwerft als kleine jongen door de straten van Kattenburg in Amsterdam om uit de handen van zijn drinkende stiefvader te blijven. Daar leert hij te overleven en ontwikkelt hij eigenschappen die tien jaar later zijn leven zullen redden.

Liggend op het dak van een rijdende trein ontvlucht hij de verplichte Arbeitseinsatz in Duitsland. Hij duikt onder bij een boer in West-Friesland en schuilt maandenlang in een kist onder de grond, tot hij bij een razzia wordt opgepakt. Na een verblijf in het beruchte Gestapo-hoofdkwartier in de Euterpestraat en het Huis van Bewaring aan de Weteringschans, wordt hij opgesloten in Kamp Amersfoort. Na enkele weken gaat hij op transport naar een relatief onbekend concentratiekamp in Duitsland: Neuengamme, bij Hamburg. Hij weet te overleven door zijn inventiviteit, levenskracht en wat hij op Kattenburg leerde.

Enkele dagen voor de bevrijding komt hij na een gruwelijke tocht met zevenduizend medegevangenen op de luxe oceaanstomer Cap Arcona terecht, in de baai van Lübeck en op twee kilometer van de kust. De bevrijding is nabij. Terwijl de geallieerden het Duitse leger op de wal tot overgave dwingen voeren jachtvliegtuigen van de RAF bombardementen uit op de schepen die in de baai voor anker liggen.

Op wonderbaarlijke wijze weet Wim het inferno te ontvluchten. Met niet meer dan vierhonderd andere gevangenen overleeft hij één van de grootste scheepsrampen aller tijden.

Op 94-jarige leeftijd is Wim de laatste overlevende die dit nog kan navertellen.

Samen wachten op, om te recenseren…

Ow ow ow wat komen er weer mooie boeken ter recensie op de stapel!! Heerlijk toch allemaal, wij zijn weer super blij!! Lezen jullie mee?

** Op 4 april verschijnt bij Uitgeverij Achtbaan het indrukwekkende verhaal van Wim Aloserij, De laatste getuige. Zijn verhaal is opgetekend door Frank Krake en ligt als nummer één op de nog te lezen stapel in Noord-Holland. En wat mooi al die persoonlijke foto’s erbij 🙂

** Op 14 april verschijnt bij Uitgeverij LetterRijn de nieuwste thriller van Bianca Nederlof met de titel Ondenkbaar. Karin vond Ongrijpbaar erg goed en kijkt dan ook vanuit Drenthe zeer uit naar dit boek!

**Op 8 maart verscheen De rode magneet van Bertina Mulder en daar zit een gave Blogtour met Winactie aan vast. Whoop en wij doen mee samen met negen andere collega bloggers. In de week van 16 april mag onze recensie online, so stay tuned!!

Over De laatste getuige :

Wim Aloserij (1923) zwerft als kleine jongen door de straten van Kattenburg in Amsterdam om uit de handen van zijn drinkende stiefvader te blijven. Daar leert hij te overleven en ontwikkelt hij eigenschappen die tien jaar later zijn leven zullen redden.

Liggend op het dak van een rijdende trein ontvlucht hij de verplichte Arbeitseinsatz in Duitsland. Hij duikt onder bij een boer in West-Friesland en schuilt maandenlang in een kist onder de grond, tot hij bij een razzia wordt opgepakt. Na een verblijf in het beruchte Gestapo-hoofdkwartier in de Euterpestraat en het Huis van Bewaring aan de Weteringschans, wordt hij opgesloten in Kamp Amersfoort. Na enkele weken gaat hij op transport naar een relatief onbekend concentratiekamp in Duitsland: Neuengamme, bij Hamburg. Hij weet te overleven door zijn inventiviteit, levenskracht en wat hij op Kattenburg leerde.

Enkele dagen voor de bevrijding komt hij na een gruwelijke tocht met zevenduizend medegevangenen op de luxe oceaanstomer Cap Arcona terecht, in de baai van Lübeck en op twee kilometer van de kust. De bevrijding is nabij. Terwijl de geallieerden het Duitse leger op de wal tot overgave dwingen voeren jachtvliegtuigen van de RAF bombardementen uit op de schepen die in de baai voor anker liggen.

Op wonderbaarlijke wijze weet Wim het inferno te ontvluchten. Met niet meer dan vierhonderd andere gevangenen overleeft hij één van de grootste scheepsrampen aller tijden.

Op 94-jarige leeftijd is Wim de laatste overlevende die dit nog kan navertellen.

Over De rode magneet :

Vier astronauten, twee mannen en twee vrouwen, die naar Mars vertrekken om een nieuwe kolonie te starten. De mensen op aarde volgen de ontwikkelingen via het commerciële tv-programma ‘De Rode Magneet’, maar de beelden worden gemanipuleerd om de kijkcijfers hoog te houden. Wat is echt en wat niet? Voor- en tegenstanders van de kolonisatie roeren zich. Zijn de problemen die zich voordoen tijdens de reis een onfortuinlijk gevolg van de voorziene risico’s? Of worden ze opzettelijk veroorzaakt door een persoon, een organisatie of een land?

Over Ondenkbaar :

Amsterdam Pride, hartje zomer. Drie aanslagen, zesentwintig doden, tientallen gewonden. Ontelbaar veel levens zullen nooit meer hetzelfde zijn.

Een halfjaar later. Evelien probeert de band te herstellen met haar tweelingbroer, die sinds de aanslagen niet meer is wie hij was. Ondertussen voelt ze zich steeds meer in het nauw gedreven door een onbekende, die haar grimmige berichten stuurt. Wanneer er iets vreselijk gebeurt met een collega, vermoedt Evelien dat er iets niet klopt en ze is vastbesloten erachter te komen wat dat is.

Maar dan is het te laat en ze wordt voor een onmogelijke keuze gesteld.

*SuperWinactie Gesloten* Samen recenseren, pak je kans en doe mee!

Wow wat een aanmeldingen in onze mailbox, daar word je toch weer helemaal blij van en dank daarvoor!

Nogmaals uiteraard ook een hele dikke dank aan Uitgeverij Achtbaan voor deze pracht van een Recensie-actie.

Hier zijn we dan met de twintig gelukkige lezers die De laatste getuige mogen ontvangen en recenseren:

Eva Krap
Heleen van der Velde
Willem van Hartskamp
Chantal Hofmeester
Silvia van Elzelingen
Dini van Heumen
Wemmie Wolf
Diane Kooistra
Shana Rasschaert
Hans Groenewold
Marco Westrik
Sandra van Bommel
Marjo Jacobs-Nijssen
Jetske Ottens
Hannie van Grol
Gerda van Drunen
Nel Crea
Elsa Bakker
Tea van Lierop
Hasso Hofstede

Jullie namen en mailadressen worden doorgezet naar de uitgever. Jullie zullen dan een brief ontvangen met uitleg over het verdere verloop 😀

Iedereen een dikke gefeliciteerd en alvast heel veel leesplezier!

—————————————————————————————————————————————–

In april verschijnt het indrukwekkende boek De laatste getuige. Het levensverhaal van Wim Aloserij geschreven door Frank Krake. En namens Uitgeverij Achtbaan zoeken wij twintig serieuze recensenten die dit boek willen ontvangen en binnen drie weken willen voorzien van een recensie op Bol.com, Bruna.nl, Libris.nl en als jullie die hebben op jullie eigen blog/website. Geweldig toch?

Wil jij dit bijzondere waargebeurde levensverhaal lezen en recenseren? Onderneem dan de onderstaande twee stappen en wie weet ben jij één van de twintig mazzelaars!

1: Like de Facebookpagina van Uitgeverij Achtbaan via onderstaande link:

Uitgeverij Achtbaan

2: Stuur een mailtje naar Samenlezenisleuker@gmail.com en vertel ons waarom je dit boek graag wil voorzien van je mening en waar je je recensie gaat plaatsen.

Nou dat was dat. Het is allemaal zo moeilijk niet. Mocht je één van de twintig gelukkigen zijn dan krijg je via de uitgever een begeleidende brief in je mailbox met de spelregels omtrent de recensie.

Nog geen lid van onze te gezellige Facebookgroep? Tja dat kan gebeuren hè, maar mocht je dit willen klik dan even de link hieronder:

Samenlezenisleuker

Over De laatste getuige:

Via deze link een prachtige sneak preview op YouTube: Sneak Preview De laatste getuige

Wim Aloserij (1923) zwerft als kleine jongen door de straten van Kattenburg in Amsterdam om uit de handen van zijn drinkende stiefvader te blijven. Daar leert hij te overleven en ontwikkelt hij eigenschappen die tien jaar later zijn leven zullen redden.

Liggend op het dak van een rijdende trein ontvlucht hij de verplichte Arbeitseinsatz in Duitsland. Hij duikt onder bij een boer in West-Friesland en schuilt maandenlang in een kist onder de grond, tot hij bij een razzia wordt opgepakt. Na een verblijf in het beruchte Gestapo-hoofdkwartier in de Euterpestraat en het Huis van Bewaring aan de Weteringschans, wordt hij opgesloten in Kamp Amersfoort. Na enkele weken gaat hij op transport naar een relatief onbekend concentratiekamp in Duitsland: Neuengamme, bij Hamburg. Hij weet te overleven door zijn inventiviteit, levenskracht en wat hij op Kattenburg leerde.

Enkele dagen voor de bevrijding komt hij na een gruwelijke tocht met zevenduizend medegevangenen op de luxe oceaanstomer Cap Arcona terecht, in de baai van Lübeck en op twee kilometer van de kust. De bevrijding is nabij. Terwijl de geallieerden het Duitse leger op de wal tot overgave dwingen voeren jachtvliegtuigen van de RAF bombardementen uit op de schepen die in de baai voor anker liggen.

Op wonderbaarlijke wijze weet Wim het inferno te ontvluchten. Met niet meer dan vierhonderd andere gevangenen overleeft hij één van de grootste scheepsrampen aller tijden.

Op 94-jarige leeftijd is Wim de laatste overlevende die dit nog kan navertellen.