Robert Galbraith – Kwaad bloed (Cormoran Strike deel 5)
In een bui van overmoed besloot ik op jeugdige leeftijd mijn tanden te zetten in Oorlog en Vrede van Lev Tolstoj, een meesterwerk volgens de literatuurgeleerden. Mijn leraar Nederlands had me al gewaarschuwd. En inderdaad, de deceptie was groot. Wat een pompeuze woordenbrij! Weg ermee. Dan Het bittere kruid van Marga Minco. Op de lijst gezet natuurlijk omdat het zo’n dun boekje was. Een openbaring. Ik heb er jaren later zelfs een exemplaar van aangeschaft. Datzelfde geldt voor Hella Haase met De verborgen bron. Meesterlijk.
Een lang intro om aan te geven dat het gigantisch aantal bladzijden van Kwaad bloed geen indicatie is voor de kwaliteit van de inhoud.
Het is goed om uw ongerustheid weg te nemen. J.K. Rowlings oftewel Robert Galbraith heeft een sublieme whodunit geschreven, een detective derhalve waarbij de nadruk ligt op het achterhalen van de dader(s) van de moord of misdaad. Rowlings is op de allereerste plaats een ijzersterke verteller die naadloos past in ht rijtje van Britse auteurs zoals Agatha Christie of Elizabeth George. Vlijmscherp en uitermate onderhoudend ook als het onderwerpen betreft die slechts zijdelings een rol spelen in het grove geweld waarmede moord en doodslag in het algemeen gepaard gaan. Zo kan de lezer na de beschrijving van de een en tachtig Dr. Grupta deze laffe arts uittekenen, zeker na de vergelijking met Gandhi op wie de man schijnt te lijken.
De hoofdrolspelers in dit vijfde avontuur zijn natuurlijk nog steeds de bullebak en zwaar getroffen oorlogsveteraan Cormoran Strike en zijn partner, de uiterst charmante Robin Ellacot, die het tot nu toe niet zo getroffen heeft in de liefde. Opmerkelijk èn van hoog humoristisch gehalte zijn de vileine granaten die Robin richting haar ex, Matthew, gooit als hij weer eens bezig is het beddengoed te vervangen, zogenaamd om de opdringende zoete lucht van haar parfum te wassen maar vooral natuurlijk om de sporen te wissen die gelekt waren uit de behoedzaam gebruikte condooms. Dan toch maar liever een flesje Fracas, Eau de Parfum Spray Woman, een moderne klassieker, ‘sexy maar volwassen, weet je wel!’
De zaak draait om de verdwenen Margaret Margot Bamborough die in 1974 verdwenen is, onderweg naar ‘The Three Kings’, voor een afspraak met haar vriendin om wat bij te praten onder het genot van een flinke pint. Zij zal er nooit aankomen. De veelheid aan personages en ontwikkelingen zouden kunnen leiden naar een kluwen aan ontwikkelingen waarbij de lezer de draad zou kunnen kwijtraken. Dat is niet het geval. De veelvuldige uitstapjes naar weer een verdachte en de bijhorende uitweidingen zijn veelvuldig gelardeerd met heerlijke, vileine humor die veelvuldig bitterscherp van toon is.
Een driewerf hoera voor de sublieme uitwerking door Sabine Mutsaers en Mireille Vroege, de vertaalsters, van een groots raadsel, subliem vertaald naar het Nederlands. Weergaloos inventief. Maar daar blijft het niet bij, het boek bevat een beperkt aantal tekeningen van Talbot die vol staan met cryptische omschrijvingen en toespelingen. Well done, ladies!
Samengevat: een dijk van een thriller voor heel veel uren leesplezier.
Vijf sterren.
Jac Claasen.
*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
Samenlezenisleuker 