Stuart MacBride – Eindspel (Logan McRae deel zes)
Laten we maar beginnen met te stellen dat niet alles even politiek correct verwoord wordt in deel zes van de de reeks rond rechercheur Logan McRae. Om te beginnen is McRae zelf behoorlijk aan de sukkel. Hij heeft een drankprobleem, het is altijd te goed toeven in de Scheve Pruik. Dat is niets bijzonders, eerder een veel voorkomend euvel in deze branche. Hij kijkt wel eens de andere kant op. Dat is ook niets bijzonders. Maar enveloppen met inhoud zijn andere koek. Ook Steel is niet in vorm, ze is grofgebekter dan ooit, maar de situatie aan het thuisfront verklaart een hoop. Steel en haar vriendin voelen het moederhart steeds harder kloppen, het is moeilijk voor te stellen overigens, en willen een mooie, gezonde baby op de wereld zetten, edoch de potentiële donoren liggen niet voor ’t opscheppen. En dat is heel begrijpelijk wie Steel een beetje kent… Gelukkig is er dan Dr. Goulding in de buurt die alles recht praat wat krom is. Of het nu afgehakte hoofden zijn, dromen over pratende haaien of mensen die in kikkers veranderen. Of andersom. Maar ja daar is hij dan ook psycholoog voor.
De voorpagina van de Aberdeen Examiner wordt bijkans gevuld met de kop ‘SEKSBEEST STRIJKT IN NOORDOOSTEN NEER’ boven een wazige foto van een man in een slonzige camping outfit. Richard Knox, de man die een geloofssysteem aanhangt dat zijn levenskeuze rechtvaardigt. Of andersom. Knox een klein vuil, smerig stuk vreten die in twee dingen goed is. Boekhoudertje spelen bij Michael ‘Maffe Mickey’ Maitland, de Terreur van Tynesdale genaamd en als hij daar mee klaar is zich bezig houden met een hoogst eigenaardige hobby. Een hobby die deze rat heel wat jaren cel oplevert. Maar goed dat is hoofdzaak en bijzaak tegelijk.
En bijzaken zijn er meer dan genoeg in deze thriller. Zo is daar de onvergetelijke, inspirerende vergadering in de kamer naast Overlijdensdiensten waar Beattie zwaar onder de indruk van de blonde Suzanna met de rode lippen van Hare Majesteits Fiscus en Accijzen of zoiets, zijn plakkertjes laat rondvliegen, regelmatig onderbroken door vileine opmerkingen van Steel. Heerlijk, heerlijk. U begrijpt ’t al. Chaos alom. Om depri van te worden. Maar dat is buiten de waard gerekend. Stuart MacBride maakt er keiharde slapstick met spijkerharde, niets ontziende dialogen weer een heel spektakelstuk van. Vergeet niet, het boek is in de overdrive geschreven maar moet zeker niet in hetzelfde tempo geconsumeerd worden. Schrijven kan ie die MacBride, retegoed zelfs om in stijl te eindigen. En hoe loopt het met Richard Knox af? De bijbel is een hemels geschenk en voor velerlei doeleinden bruikbaar en inzetbaar. Laten we daar maar op houden.
Vier sterren.
Jac Claasen.
*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
Samenlezenisleuker 