Karin las: De ijskring-Max Seeck****1/2

Met dank aan A.W. Bruna Uitgevers voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Max Seeck

Oorspronkelijke titel: Pahan verkko

Vertaling: Annemarie Raas

Genre: Literaire Thriller / NUR 305

Aantal pagina’s: 479

Verschijningsdatum: 4 januari 2022

Over de auteur:

Voor zijn debuutthriller werd Max Seeck bekroond met de Finse debutantenprijs. Hij leest dolgraag Scandinavische thrillers en luistert tijdens het lezen naar filmmuziek. Hij heeft een achtergrond in verkoop en marketing, spreekt vloeiend Engels en Duits en doet zelf ook veel aan de promotie van zijn boeken.

De ijskring is na De trouwe lezer de tweede thriller over de eigenzinnige rechercheur Jessica Niemi. Seecks boeken verschijnen in 40 landen en de filmrechten van het eerste deel, een New York Times-bestseller, werden verkocht in Hollywood – uniek voor een Finse thriller.

http://www.awbruna.nl

Achterflap:

Na een releaseparty verdwijnen twee jonge Finse influencers spoorloos. Niet lang daarna wordt er een vreemde foto gepost op hun beider Instagram-accounts. Het is een foto van een oude vuurtoren op een rotsachtig eiland midden in zee. Als bijschrift een gedicht. De tekst beschrijft hun dood…

Jessica onderzoekt de verdwijningen, maar elk spoor lijkt dood te lopen. Dan ontdekt ze dat de twee bloggers een geheim deelden waardoor ze betrokken raakten bij iets heel mystieks en duisters. De dader speelt een levensgevaarlijk spel en lijkt niet van plan te stoppen met spelen…

Mening:

De trouwe lezer vond ik een geweldig eerste deel. Dit tweede deel maakt ook weer al je thrillerdromen waar. Wat een ijzersterk verhaal en wat zit hier veel in!

Deze stijl is sowieso helemaal mijn ding. Seeck plaatst zijn wereld en personages zó natuurlijk en gemakkelijk als een film in je hoofd. Waar hij enerzijds een omgeving prachtig weet neer te zetten zonder te gedetailleerd te worden, weet hij ook de personages met zijn pen tot leven te toveren. Naast daders, slachtoffers komt het weer tot een kernteam waarin ook nieuwe karakters geïntroduceerd worden.

Jessica, Jusuf en Rasmus zijn stiekem mijn favorieten. De achtergronden en geheimen die ze met zich meedragen, geven nou precies die verdieping die dit zo extra goed maakt. Je leeft mee en je ergert je zo her en der ook kapot. Ge-wel-dig. Bij Nina en Harjula weet je het niet of je ze nu bij de kop of de kont hebt en zo ook met de nieuwe hoofdinspecteur Helena Lappi (Hellu). Sjongejonge die kan er ook wat van, dit lijkt op de verste verte niet op haar voorganger (ik mis je ook echt Erne) en dat maakt het ook juist weer zo leuk.

Ik hou ervan wanneer je twijfelt en hoopt hoe iemand gaat zijn en dit is echt fantastisch neergezet en uitgewerkt. Dit nieuwe team afdeling geweldsmisdrijven dat vanwege twee moord/vermissingszaken samengevoegd wordt, brengt je in ieder geval een flink scala aan variatie!

Seeck neemt de tijd om de onderzoeken/zaken neer te zetten en dit is ook nodig. Er is best een complex plot gebouwd maar door deze manier rol je er steeds verder in en blijft het duidelijk en overzichtelijk. De uitkomst is wat betreft thema niet heel verrassend, doch actueel. Wat ik dan wel verrassend vond was het stukje manga en kikkergif, dat moet gezegd worden.

Het is onderhoudend van begin tot eind en op de juiste momenten weet spanning op te vlammen. Meerdere malen denk ik te weten hoe het zit, maar zit ik mis en dat houdt je continu leesgretig. Een stuk gruwel of lompe actie wordt zeker niet uit de weg gegaan maar dat wordt humor ook niet. De dialogen en denkwijzen zijn zo af en toe hilarisch, dan is hardop lachen bij een thriller toch werkelijk een cadeautje.  

Er wordt weinig teruggegrepen naar het eerste deel, maar zeker de achtergrond van Jessica Niemi herinner ik me als de dag van gisteren. Niemi is Uniek 2.0 en ik ben echt ontzettend fan van haar. Verre van perfect, maar des te meer sterk en eigenzinnig. Vechtlustig en grappig. Vol emotie en net zo makkelijk ook afstandelijk. Dit is nu echt een personage dat bijblijft en je volledig inpakt. Met al haar eigenaardigheden dus eigenlijk toch wel perfect als hoofdpersoon.

Een boek als dit kan me eigenlijk nooit dik genoeg zijn. Het wordt allemaal afgerond, dus ik ben een gelukkig en voldaan lezer, maar ook weer op zo een wijze dat ik me nu alweer verheug op een vervolg. Deze personages wil je gewoon niet kwijt.

Conclusie:

Schrijfstijl: 4.5

Plot: 4.5

Spanning: 4

Originaliteit: 4

Psychologie: 5

Leesplezier: 4.5

Maakt vier en halve sterren oftewel een 9/10 voor De ijskring.

Karin Meinen.

Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Wat lezen wij nu?

Karin leest:

Over Steenkoud (Logan McRae deel één) :

De littekens op zijn romp zijn net moderne kunst, maar de steekpartij heeft hij overleefd. Het is zijn eerste werkdag na een lange afwezigheid en een slechter begin kan inspecteur Logan McRae zich niet wensen. In een zompige greppel wordt een kinderlijkje gevonden. Het kind is gewurgd, mishandeld en al een hele tijd dood. Het post mortemonderzoek is een stinkend, misselijkmakend karwei. De patholoog is de koele maar bloedmooie Isobel MacAlister, het ex-liefje van Logan, en dat maakt het niet makkelijker.

Bovendien krijgt hij agente Jackie Watson, bijgenaamd?’de ballenbreekster’ toegewezen als assistente, en worden er meer lugubere vondsten van dode slachtoffertjes gedaan. De media ruiken bloed maar het is niet alleen de reputatie van de politie die op het spel staat. Wanneer de kleine roodharige Jamie McCreath wordt vermists, moet Logan alles op alles zetten om een volgende tragedie te voorkomen…

Riejanne leest:

Over De Das :

Elk jaar, in de nacht van 5 op 6 november, slaat hij toe, de Das. Een seriemoordenaar die inbreekt in de kelder van het huis van zijn prooi. Zijn slachtoffers worden de grond in gesleept en verdwijnen vervolgens spoorloos.

Op een dag vindt uitgever Annika Granlund voor de deur van haar kantoor een met modder besmeurd manuscript. De titel is De Das en het verhaal is een morbide biografie van een seriemoordenaar die ondergronds leeft. Annika ziet kans met dit manuscript haar noodlijdende uitgeverij te redden, die failliet zal gaan als ze niet snel een bestseller vindt.

Ze besluit het uit te geven, ook al is het een controversieel verhaal. Haar beslissing blijkt dramatische gevolgen te hebben en langzaam maar zeker raakt ze weer in de greep van de duistere krachten die ze als kind dacht te hebben overwonnen.

Wie is de Das? Wie schreef het boek? En wie of wat houdt zich schuil onder de grond?

Marie leest:

Over Het Bluebird geheim :

Het Bluebird geheim van Sharon Cameron is een beklemmende pageturner over Project Bluebird, dat echt bestaan heeft. Met dit project probeerde de CIA, door gebruik te maken van technieken die in de concentratiekampen waren ontwikkeld, het geheugen van mensen te resetten.

Vlak na de oorlog ontvlucht Eva het verwoeste Berlijn en reist af naar New York. Hier gaat ze op zoek naar de waarheid over haar afkomst en ontdekt ze welke gruwelijke praktijken haar vader tijdens de oorlog uitvoerde. Eva wil maar één ding: gerechtigheid.

Sandra leest:

Met dank aan Uitgeverij Cargo voor het recensie-exemplaar.

Over Stilte (zesde en tevens laatste deel Huldar & Freya) :

Op een koude dag in Reykjavik verdwijnt een baby uit een kinderwagen. Op haar plek vindt de vader het lijkje van een ander kind. Het onderzoek naar de vermiste baby leidt al snel naar de draagmoeder. De dader van de verdwijning wordt echter niet gevonden, en de baby blijft spoorloos.

Elf jaar later overlijdt een meisje aan het mazelenvirus. Haar vader gaat op zoek naar de drager van het virus om wraak te nemen voor de dood van zijn dochter. Ondertussen wordt in een ander deel van de stad in een verlaten auto het lichaam van een vrouw gevonden.

Politieagent Huldar en kinderpsycholoog Freyja worden geconfronteerd met drie heel verschillende zaken, die met een onzichtbare draad met elkaar verbonden lijken te zijn. En alle drie de zaken worden omringd door een hoge muur van stilte.

Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Karin las: Gezicht van het kwaad-Chris Carter****1/2

Dank aan Uitgeverij Harper Collins Holland voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Chris Carter

Oorspronkelijke titel: The Executioner

Serie: Robert Hunter deel twee

Vertaling: Henske Marsman

Genre: Literaire Thriller / NUR 305

Aantal pagina’s: 381

Verschijningsdatum: oktober 2021

Over de auteur:

Chris Carter is geboren in Brazilië en groeide op in de Verenigde Staten. Hij studeerde psychologie en bestudeerde in zijn baan als forensisch psycholoog geruime tijd het gedrag van criminelen. Tegenwoordig is hij fulltimeschrijver. Zijn reeks rondom profiler Robert Hunter wordt in meer dan twintig landen uitgegeven.

http://www.harpercollins.nl

Achterflap:

Op de traptreden van een kerkaltaar wordt het bloederige lichaam van een priester gevonden. Forensisch rechercheurs ontdekken dat in het bovenlijf van het slachtoffer het cijfer drie is gekerfd.

Eerst denkt profiler Robert Hunter dat het om een rituele moord gaat, maar als er meer toegetakelde lichamen worden gevonden, moet hij zijn mening bijstellen. De slachtoffers lijken te zijn geconfronteerd met hun ergste nachtmerries. Hoe kan de moordenaar zo precies weten welke dit zijn? In hun zoektocht om deze moordenaar te stoppen worden Robert Hunter en zijn sidekick Carlos Garcia zelf ook geconfronteerd met hun grootste angst…

Mening:

Eindelijk maar toch whoooo. Het tweede deel in de Robert Hunter reeks is een feit. Kanonnen, niet normaaaaaal wat hierin gebeurt hoor!

Het begin is direct thuiskomen in die makkelijk leesbare, maar ook mooie en goede schrijfstijl. Dit is hard, dit is ‘ Show No Mercy’ en het is, ik zou bijna zeggen helaas, ook heel beeldend. Bijna, want als doorgewinterde lezer van de thriller vind ik het echt bijzonder dat Carter me tot in het beenmerg weet te raken met deze manieren van killen. De details zijn lelijk en dit lijkt nog maar het begin van een aantal afschuwelijke moorden. Wel, dat vermoeden gaat op zeker bewaarheid worden. De ene plaats delict na de ander is reden voor agenten om kotsend naar buiten te komen en dan denk je echt: WTF is daar te zien daarbinnen?

Och jonges, de nachtmerries van de slachtoffers die waargemaakt worden laten je lezen met ogen als koplampen, en mijn liefde voor de open haard is voor eeuwig aan gort geholpen. Het goede nieuws: dit is nu precies wat ik geweldig vind in een thriller. Wanneer je denkt ik heb het allemaal wel zo’n beetje gehad en gezien, weet Carter met zoiets als DIT te komen.

De personages zijn gewoon ronduit tof. Robert Hunter en Carlos Garcia, wat een fantastisch duo en er wordt in het geheel een tikje privéleven meegepakt. Echt op de zijlijn, maar voldoende om ze heel levendig te maken. Ook de intrede van sidekick Hopkins, of van uiteraard de nieuwe leidinggevende Barbara Blake wordt echt heel goed neergezet. Het geeft de juiste schwung en deining in dit team dat deze beroerd makende moordzaken op moet zien te lossen. Plus daar een irritante en grensoverschrijdende journaliste of een meisje met wel heel kloppende visioenen bij op, en het spannende gedonder kan pas echt beginnen.

Al wordt het nergens moeilijk, het is aandachtpakkend tot en met en het zit allemaal echt perfect in elkaar. Op geweldige wijze worden hier twee hoofdlijnen in elkaar gesmeed en het blijft lang onduidelijk hoe het nu echt zit. De motieven worden langzaam aan duidelijk, en ook op dat punt weet Carter indruk achter te laten. Knap staaltje uitdieping achter een ziek brein en het stevent vervolgens af op een fantastische afronding van een fantastische thriller. Ik kan niet wachten op deel drie!

Conclusie:

Schrijfstijl: 4

Plot: 4.5

Originaliteit: 4.5

Psychologie: 4

Leesplezier: 5

Spanning: 4.5

Maakt vier en halve sterren oftewel een 9/10 voor Gezicht van het kwaad.

Karin Meinen.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Wat lezen wij nu?

Karin leest:

Met dank aan Uitgeverij Cargo voor het exemplaar.

Over De Nimfen :

Een obsessieve literaire thriller rond Griekse mythologie, psychologie en onopgeloste moordzaken

Edward Fosca is een moordenaar, dat weet psycholoog Mariana Andros zeker. Maar Fosca is ongenaakbaar. Hij is professor Grieks drama aan de universiteit van Cambridge, en zeer geliefd bij zowel collega’s als studenten. Hij heeft zelfs een mysterieuze groep vrouwelijke aanhangers, die zichzelf De Nimfen noemen.

Het nichtje van Mariana Andros roept de hulp in van haar briljante, maar ook getroebleerde tante als een van haar vriendinnen, die tot De Nimfen behoort, vermoord wordt. Al snel raakt Mariana geobsedeerd door Fosca. Is hij in staat om zijn studentes te vermoorden? En verklaart dat zijn passie voor Persephone en haar reis naar de onderwereld?

Als er nog een lichaam wordt gevonden, wil Mariana koste wat kost Fosca’s schuld bewijzen. Ze zet alles op het spel: haar geloofwaardigheid, haar vriendschappen, en zelfs haar leven.

Riejanne leest:

Over Het weekend :

In de weergaloze roman Het weekend van Charlotte Wood zijn Jude, Wendy, Adele en Sylvie al hun leven lang vriendinnen. Hun vriendschap is rotsvast, warmhartig en eerlijk, maar wanneer Sylvie overlijdt, lijkt de grond onder de voeten van de anderen weg te glijden. Zoals elk jaar komen de vriendinnen een weekend samen in Sylvies strandhuis, alleen dit keer niet om te feesten, maar om het op te ruimen voor de verkoop. Zonder de evenwichtige Sylvie komen er echter frustraties en pijn uit het verleden boven water. Opvliegende karakters, ongenode gasten, te veel wijn en een oude hond zorgen voor een explosieve situatie en de vriendschap dreigt voorgoed uit elkaar te spatten.

Het weekend van Charlotte Wood is een onvergetelijke roman over ouder worden, vriendschap, carrière en liefde. Charlotte Wood schrijft nietsontziend, met rake observaties en vlijmscherpe humor.

Marie leest:

Over Children of Blood and Bone (Legacy of Orisha deel één) :

Zélie lives in a world where magic has disappeared and magis, once revered, are targeted by a ruthless king. But at seventeen, Zélie has a chance to bring magic back to the land of Orïsha. In the face of danger, death, and a star-crossed romance, Zélie must grapple with the ramifications of bringing magic back to her people — and come to terms with her own powers.

Jac leest:

Over Wreed spel (D.I. Kim Stone deel twee) :

Wat als een slachtoffer de rollen omdraait? En wat als Kim Stone’s tragische verleden een wel heel grote rol inneemt in een moordonderzoek?

Een verkrachter heeft zijn gevangenisstraf uitgezeten. Niet lang na zijn vrijlating wordt hij verminkt en vermoord aangetroffen. Detective Kim Stone en haar team worden direct bij de zaak betrokken en onder druk gezet de moord zo snel mogelijk op te lossen. Als er steeds meer doden worden gevonden, die weliswaar geen onderling verband lijken te hebben, maar wel allemaal op wraakzuchtige wijze zijn omgebracht, krijgt de situatie een wel erg sinistere wending.

Terwijl ze zich steeds steviger vastbijt in de zaak, begint Kim te vermoeden dat een kwaadaardige mastermind bezig is met een pervers experiment, waarbij slachtoffers van misdrijven worden aangemoedigd de rollen om te draaien. Bovendien lijkt het erop dat de dader zijn aandacht heeft verlegd naar Kim zelf, als uitverkoren toeschouwer van zijn verwrongen genialiteit, en dat hij al haar zwakke punten kent en haar volgende stap steeds lijkt te kunnen voorspellen. Kim zal heel diep moeten graven om de waarheid boven tafel te krijgen, een zoektocht die ook haar eigen kwetsbaarheid bloot dreigt te leggen.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Karin las: Poolnacht-Ragnar Jónasson****

Dank aan A.W. Bruna Uitgevers voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Ragnar Jónasson

Serie: Duister IJsland / Ari Thór Arason deel drie

Oorspronkelijke titel: Rof

Vertaling: Willemien Werkman

Genre: Literaire Thriller / NUR 305

Aantal pagina’s: 320

Verschijningsdatum: 7 april 2021

Over de auteur:

Ragnar Jónasson is de bekroonde internationale bestsellerauteur van een tiental thrillers. Wereldwijd verkocht hij tot dusver meer dan 1 miljoen boeken in 21 talen. Zijn werk werd bekroond met onder meer de Mörda Dead Good Reader Award en ontving wereldwijd lovende kritieken. Ragnar woont met zijn gezin in Reykjavík en geeft daar les aan de rechtenfaculteit van de universiteit. Hij groeide op in Siglufjörður, waar zijn thrillers zich afspelen.

In Nederland verschenen inmiddels de boeken Sneeuwblind en Inktzwart. Poolnacht is het derde deel uit de Duister IJsland serie.

http://www.awbruna.nl

Achterflap:

In Poolnacht bevinden we ons in een geïsoleerd dorp gelegen in noordelijk IJsland, Siglufjörður. Hier wil niemand de waarheid kennen en zijn geheimen een levenswijze.

Het is 1955, twee jonge stellen verhuizen naar de onbewoonde en geïsoleerde fjord. Hun verblijf eindigt abrupt wanneer een van de vrouwen onder mysterieuze omstandigheden om het leven komt. De zaak wordt nooit opgelost. Vijftig jaar na deze gebeurtenis duikt er een oude foto op, waaruit duidelijk wordt dat de stellen wellicht helemaal niet de enige bewoners van de fjord waren.

In het boek volgen we de jonge rechercheur Ari Thór die probeert te achterhalen wat er die noodlottige avond gebeurde. De zaken nemen een sinistere wending. Een kind raakt vermist, een stalker is op de vlucht en Siglufjörður is in quarantaine. Het lijkt erop dat het verleden hen achtervolgt.

Mening:

Poolnacht is het derde deel uit de Duister IJsland serie en vanaf Sneeuwblind gaat dit van goed naar beterr, naar ik ben fan!

De kracht zit hem allereerst  in de originele en eigen stijl van schrijven. Wat een mooie en beeldende wijze van brengen en wat een bijzondere sfeer geeft dit!  Je waant je in IJsland en naast een stuk duisterheid zit er ook zeker hoop en een stuk geluk in verhaallijnen verweven, prachtcombinatie vind ik dit.

De manier van opbouwen is ook weer echt Jónasson. De lijnen van het heden en verleden worden zorgvuldig neergezet en het duurt echt wel even voordat dit elkaar weer gaat raken. Go with the flow want je wéét dat het wel op de plek gaat vallen, de vraag is alleen hoe en die blijft heerlijk lang onbeantwoord.

Het is fantastisch hoe rechercheur Ari Thór zich vastbijt in de cold case en het is fantastisch hoe hij stukje bij beetje verder komt. Wat een verhaal komt daar laag na laag naar boven zeg. Geheimen worden blootgelegd en hoe. Het houdt je continu getriggerd en juist ook deze lijn brengt die typerende sfeer met zich mee. Zijn contact met journaliste Isrún blijft eigenlijk ontzettend oppervlakkig nog, maar dat is haar rol zeker niet.  Ook Isrún weet in het heden een hoofdrol te pakken en ik vind haar alleen maar leuker en leuker worden ook.  Deze lijn is qua onderzoek weer heel anders, echt thriller en weer erg goed uitgewerkt met altijd ook weer dat verrassende element.

Geen mindere puntjes om aan te stippen? In die zin wel, het gedeelte Siglufjörður in quarantaine had voor mij echt geen meerwaarde, het gaf me als lezer geen extra beleving. Dat doen de personages an sich absoluut wel. Waar ik het verlies van een personage uit Inktzwart toch nog een beetje aan het verwerken ben, en dat extra spanning geeft want niks is zeker dan, geniet ik hoe de privéperikelen van Tómas, Isrún en uiteraard Ari zich prachtig door deze thriller heen ontwikkelen. Naast onderzoek, wraak, spanning, geheimen en de nodige beweegredenen brengt deze uitdieping naast shit ook echt een stuk feelgood. Je wil heel simpel, tenslotte toch echt gewoon ook weten of bijvoorbeeld Ari en Kristín nog nader tot elkaar weten te komen.

Daarom alleen al zou ik zeggen, doe net als ik en begin met Sneeuwblind want juist deze achtergrondverhalen zijn echt te goed om te missen. Het is niet heel snel maar dat hoeft ook niet. Het is op zeker pakkend en intrigerend. Ik verheug me nu al ontzettend op een volgend deel. De lat gaat alleen maar verder en verder omhoog en ik ga er eigenlijk al vanuit dat Ragnar Jónasson dit gewoon wéér waar gaat maken!

Conclusie:

Schrijfstijl: 4.5

Spanning: 3.5

Originaliteit: 4.5

Leesplezier: 4

Psychologie: 5

Plot: 4.5

Maakt een gemiddelde van vier héle dikke sterren voor Poolnacht.

Karin Meinen.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Wat lezen wij nu?

Karin leest:

Over Toevluchtsoord:

De jonge journalist Sandrine heeft haar grootmoeder nooit gekend. Als ze hoort dat de vrouw is overleden, wil ze graag de plaats bezoeken waar haar grootmoeder vrijwel haar hele leven heeft gewoond: een eiland voor de Franse kust. Sandrine reist af naar het koude, grijze eiland en maakt kennis met de bewoners. Die zijn daar, net als haar grootmoeder, in 1946 komen wonen en er nooit meer weggegaan.

Al snel realiseert Sandrine zich dat de bewoners een gruwelijk geheim bewaren. Er is destijds iets vreselijks gebeurd, want de bewoners zijn na al die jaren nog steeds doodsbang. Iets weerhoudt ze ervan het eiland te verlaten, alsof ze gevangenen zijn… Steeds sterker vermoedt Sandrine dat ook zijzelf door iets of iemand in de gaten wordt gehouden. Iemand die misschien ook een rol heeft gespeeld in de onfortuinlijke dood van haar grootmoeder.

Wanneer inspecteur Damien Bouchard te horen krijgt dat er een jonge vrouw op het strand is aangetroffen, treft hij haar zwaar getraumatiseerd en onder het bloed aan. De vrouw, die Sandrine heet, beweert een vreselijke ontdekking te hebben gedaan op een eiland niet ver van de Franse kust.

Het probleem? Niemand heeft ooit van dat eiland gehoord.

Jac leest:

Over De vermisten en de doden (Logan McRae (9) :

Als je een gestoorde moordenaar vangt, zou dat toch op z’n minst beloond moeten worden. Niet voor brigadier Logan McRae. Hij mag ‘zich verder ontwikkelen’ bij de regiopolitie, waar hij – terug in uniform – achter drugsdealers, winkeldieven en soms zelfs ontsnapt vee aan moet. Totdat in het slaapstadje Banff het lichaam van een jong meisje aanspoelt. Hoofdinspecteur Steele wil McRae terug bij Moordzaken, maar Logan heeft zijn handen vol aan zijn eigen B-divisie. Terwijl zijn oud-collega’s het platteland afstruinen, raakt hij toch in het onderzoek verstrikt. Eén ding is algauw duidelijk: de provincie herbergt allerlei gevaarlijke criminelen – en niet iedereen zal levend naar de stad terugkeren…

Riejanne leest:

• 

Over Alex B. :

Arjan Alberts werkt al jarenlang voor het ministerie van Veiligheid en Justitie. Zijn kennis van zaken gecombineerd met zijn schrijftalent resulteren in zenuwslopend spannende thrillers, waarin feit en ?ctie ontzettend dicht bij elkaar liggen.

In Alex B. volgen we drie personages die zonder dat ze het weten een belangrijke rol spelen in de ontmaskering van een grote doofpotaffaire op het ministerie van Justitie. Als hooggeplaatste ambtenaren alles op alles zetten om zichzelf te redden, een hyperintelligente psychopaat op wraak zint en oude vrienden elkaar de hand boven het hoofd houden, kan dat alleen maar uitmonden in het meest gruwelijke scenario…

Met Alex B. brengt Alberts de schokkende opvolger van Natan Z.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Karin las: Spiegelman-Lars Kepler****

Met dank aan Uitgeverij Cargo voor het recensie-exemplaar.

Serie: Joona Linna deel 8

Auteur: Lars Kepler

Genre: Thriller / NUR 305

Aantal pagina’s: 539

Verschijningsdatum: november 2020

Over de auteur:

Lars Kepler is het pseudoniem van het Zweedse schrijversechtpaar Ahndoril. Met hun bloedstollende thrillers rond Joona Linna veroverden ze de wereld. Inmiddels zijn er van hun boeken in Nederland meer dan 600.000 exemplaren verkocht.

Achterflap:

Vijf jaar geleden verdween ze, nu wordt haar lichaam gevonden.

Wie was de man die ze zag in het raam?

Wie is Spiegelman?

Op weg van school naar huis wordt de zestienjarige Jenny ontvoerd, waarna ze van de aardbodem lijkt te zijn verdwenen. Joona Linna herkent haar gezicht echter direct als haar lichaam vijf jaar later wordt gevonden op een speelplaats,opgehangen aan een klimrek.

Op camerabeelden ziet hij een voorbijganger die minutenlang naar de speelplaats staart, op het moment dat het meisje daar moet zijn geweest met haar moordenaar. Maar de man is warrigen getraumatiseerd, en weet niet meer precies wat hij gezien heeft. Joona Linna roept de hulp in van hypnotiseur Erik Maria Bark, zodat de man onder hypnose zijn herinneringen weer kan oproepen.

Mening:

Jaaaa na twee jaren wachten is daar dan Spiegelman. Ik las de hele serie en waar ik Lazarus heel anders vond dan voorgaande delen, vind ik deze nieuwe beukerd weer beduidend anders dan Lazarus.

De schrijfstijl is alvast weer geweldig. Mijn voorkeur ligt bij in de verleden tijd lezen maar het maakt niet uit welke vorm Kepler hanteert, tegenwoordige tijd it is zonder dat je het doorhebt en ik zat direct midden in de film. Er wordt niet zo heel veel teruggegrepen en ik moet dan echt even in mijn geheugen graven. Spiegelman sluit in die zin niet lekker aan bij het einde van Lazarus en daar ligt voor mij wel een stukje teleurstelling. Er zit daarnaast ook weinig tot geen ontwikkeling in de personages dit keer, en dat mis ik. Tot zover de lichte teleurstelling.

Kepler bouwt het geheel zorgvuldig op. Nieuwe personages doen hun intrede, maken dit verhaal en met elementen als ontvoering, psychische aandoeningen en martelingen krijg je het thrillergevoel doorspekt met gruwel al snel te pakken. De verhouding Joona met de vaste personages blijft dus achter of is nauwelijks aanwezig maar mennnn hij weet het verhaal wel weer te dragen hoor. Linna staat altijd garant voor vette actie en het is en blijft je held.

Het verhaal an sich is groots. Is zwaar qua onderbuikgevoel want het verhaal dat achter de ontvoerde Jenny vandaan komt kan het daglicht gewoon niet verdragen. Dat enorme element wordt echt meer dan goed neergezet en uitgewerkt met een totaal aan plot die klinkt als een klok. Het gebeurt, het bestaat en dit is in deze geweldig goed doordacht en verzonnen. Wordt het allemaal helemaal geloofwaardig neergezet? Nou nee, gelukkig niet zeg ik in dit geval, daarvoor lees ik dit genre juist ook zo graag. Personages die dan net even dat extra zijn, erover zijn, ik hou er zo van. Al zag ik de ontknoping al een beetje aankomen, het maakt de oplossing niet minder spectaculair! Het einde is geen vette cliffhanger, ook wel eens lekker maar laat je zeker weer verheugen op het volgende deel.

Conclusie:

Al was ik liever in de stijl en lijn van Lazarus gebleven, ook Spiegelman is gewoon weer een hele goede thriller!

Schrijfstijl: 4.5

Plot: 4.5

Spanning: 3.5

Psychologie: 4

Leesplezier: 4

Originaliteit: 4

Vier sterren voor Spiegelman.

Karin Meinen.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Wat lezen wij nu?

Jac leest:

Over De hemelse tafel:

Het is 1917, op de grens van Georgia en Alabama. De broers Cane, Cob en Chimney Jewett leven in diepe armoede en worden onder de duim gehouden door hun tirannieke en godvrezende vader Pearl. Als hij onverwacht sterft trekken ze, geïnspireerd door een pulpromannetje, eropuit om rijk en beroemd te worden. Het loopt vrijwel meteen verschrikkelijk uit de hand, en allerhande wilde verhalen beginnen de ronde te doen. De broers zouden moordenaars zijn en bankrovers, de succesvolste uit de geschiedenis. Achtervolgd door de autoriteiten en premiejagers laten ze een spoor van moord en verderf achter op weg naar een vreedzaam stadje in het zuiden van Ohio.

De hemelse tafel is rauw, gewelddadig en staat bol van de sardonische humor. Het bewijst eens te meer het unieke talent van Donald Ray Pollock, en zijn plek tussen de beste Amerikaanse schrijvers van dit moment.

Karin leest:

Met dank aan Uitgeverij Cargo voor het recensie-exemplaar.

Over Spiegelman (Joona Linna deel 8):

Vijf jaar geleden verdween ze, nu wordt haar lichaam gevonden.
Wie was de man die ze zag in het raam?
Wie is Spiegelman?

Vijf jaar na haar verdwijning wordt het levenloze lichaam gevonden van een jonge vrouw. De enige ooggetuige van de moord is een warrige man, die niet zeker weet wat hij gezien heeft. Joona Linna roept de hulp in van hypnotiseur Erik Maria Bark, zodat de man onder hypnose zijn herinneringen weer kan oproepen.

Riejanne leest:

Over De dagen samen:

Er wordt vaak gedacht dat tweelingen hun hele leven close blijven, omdat ze niet alleen vanbuiten maar ook vanbinnen op elkaar lijken. Dat is een tragische denkfout.

Wanneer Regi door zijn tweelingbroer Duncan wordt meegevraagd op roadtrip door de VS, kan hij zijn ver­bazing nauwelijks verbergen. Sinds de dood van hun vader zijn ze volledig uit elkaar gegroeid. Toch gaat hij mee. In de te krappe camper wordt al snel duidelijk dat Duncan hem iets moet vertellen. Of vragen?

De dagen samen is een warme roman over vriendschap, broeder­schap en over hoe je gevormd wordt door je afkomst en noodlot­tige gebeurtenissen uit het verleden.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?*

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Eva vraagt door: Mariska Overman van de nieuwe Het geheim van Grace!

Mariska Overman is bekend van haar beklemmende thrillers met Isabel Dieudonné in de hoofdrol. In 2017 debuteerde zij met Hoofdzaak, gevolgd door Voltooid (2018) en Verdoemd (2019). In deze reeks is de dood een terugkerend thema. Onder andere postmortale zorg, zelfmoord en euthanasie spelen een grote rol. Dat is niet verwonderlijk, Mariska is eigenaar van het bureau MORBidee dat de dood bespreekbaar maakt. Ook schrijft zij columns over dit onderwerp.

Sinds kort heeft Mariska echter een heel ander boek op de markt gebracht, namelijk Het geheim van Grace. Een verhaal dat meteen pakt, maar vooral een feelgoodmysterie is. Wat het extra bijzonder maakt, is dat het verhaal als Kobo Original op de markt is verschenen. Ze neemt de lezer mee naar het prachtige Ierland, de ideale setting om de lezer op het puntje van de stoel te brengen. Vol ongeduld stond ik dan ook te trappelen om Mariska enkele vragen te stellen over het hoe en waarom.

Gefeliciteerd met je Kobo Original! Om meteen met de deur in huis te vallen: hoe is het zo gekomen dat jij Het geheim van Grace in deze vorm uit mocht geven?

Vorig jaar heb ik een kort verhaal geschreven voor tijdschrift Flair. Dat verhaal ging over Maud in Ierland en het witte huis dat ze van haar tante erfde. Mijn uitgever, Ilse, vond het verhaal zo leuk dat ze vroeg of ik er niet een heel boek over kon schrijven. En ze dacht dat het een mooi idee was om te kijken of we het als Kobo Original in de markt konden zetten (en later alsnog als paperback). Dat leek mij super, omdat ik op die manier hopelijk ook weer nieuw publiek bereik. Gelukkig was Kobo ook enthousiast. En zo ontstond Het geheim van Grace… 🙂

Het verhaal is heel anders dan de thrillers die je geschreven hebt. Folklore, mythen en feelgood zijn enkele aspecten van Het geheim van Grace. Wat heeft je doen besluiten om deze weg in te slaan?

Na Verdoemd, waar zelfdoding het thema is, had ik behoefte aan een ‘luchtiger’ verhaal. Ik had al langer de wens om iets te schrijven dat meer richting feelgood gaat, maar wel met wat mysterie, en geschiedenis. Toen ik een kort verhaal voor de Flair mocht schrijven leek me dat een mooi moment om een verhaal als dit te schrijven. En dat beviel zo goed, zowel voor mezelf als voor de uitgever, dat het dus een heel boek is geworden. Met het boek dat ik nu schrijf zet ik de combinatie mysterie, tikkeltje feelgood, en geschiedenis, verder.

Je bent zelf ook naar Ierland afgereisd. Heb jij dat nodig om je verhaal te schrijven?

Ik denk dat als je het echt goed wilt doen, dat de locaties waarover je schrijft bezoeken, nodig is. Helaas is dat niet altijd mogelijk, maar ik probeer het zoveel mogelijk te doen. Via boeken en internet is gelukkig veel informatie te vinden, maar daarmee mis je altijd de beleving. Je mist de mensen, de geuren, de kleuren, details op straat of in woningen. En ter plekke ontstaan altijd weer ideeën die het boek beter maken.

In Het geheim van Grace komt ook het nodige bijgeloof van de bewoners van Ierland naar voren. Heb jij, toen je daar was, daar ook over gesproken met de mensen die daar wonen?

Ik heb vooral veel gelezen daarover. Ierland heeft een rijke historie aan spookverhalen, waar ik me in verdiept heb. En als je er zelf loopt, over de kliffen terwijl het mistig is, dan is het niet moeilijk om het ook te geloven…

Heb je zelf ook iets meegemaakt op dat gebied?

In Ierland niet, maar ik heb meerdere malen in mijn leven dingen meegemaakt die niet verklaarbaar waren. Dat betekent niet dat er niet toch een logische verklaring voor is, maar het zijn soms ook prettige voorvallen die ik graag aanneem voor waar. Sommige hebben te maken met mijn overleden broertje, en de gedachte dat iets een teken van hem was, is prettiger dan het afdoen als verbeelding of iets dergelijks. Niet alles valt te begrijpen, en dat is prima volgens mij.

In je boeken komt het thema overlijden vaak aan bod. Naast schrijven ben je een groot onderdeel van MORBidee, een bureau dat de dood bespreekbaar maakt. Hoe zijn jij en je partner Rob Bruntink op dit idee gekomen?

Ik werkte als projectleider opleidingen bij een uitvaartonderneming, en Rob als journalist gespecialiseerd in palliatieve zorg. Vanuit dat werk (en persoonlijke ervaringen) merkten we beiden hoe lastig het onderwerp dood is. Samen kwamen we op het idee om op creatieve manieren te proberen het praten over de dood voor mensen eenvoudiger te maken. In ons werk konden we dat niet kwijt, dus zo ontstond Bureau MORBidee (MO zijn mijn initialen, RB zijn Robs initialen, plus de toevoeging ‘idee’…. Met een knipoog naar het woord morbide… 😉 ).

Op welke manier merk jij dat er behoefte is om de dood voor mensen eenvoudiger te maken?

In de zorg ligt de focus op genezing en behandeling. Terwijl er elk jaar ongeveer 80.000 mensen doodgaan aan o.a. kanker en orgaanfalen. In zorgopleidingen is niet of nauwelijks ruimte voor praten over het levenseinde, waardoor die 80.000 mensen niet altijd de goede zorg krijgen die bij doodgaan hoort, en niet een afscheid waar naasten mee verder kunnen. In ons werk en in contacten met zorgpersoneel merken we dat iedere keer opnieuw. En in het dagelijks leven eveneens. Als het woord dood valt wuiven mensen het veelal weg: dat is een naar onderwerp, daar kun je het beter niet over hebben. Terwijl wel met elkaar praten mensen verbindt, en zorgt voor een beter afscheid van elkaar als de tijd gekomen is.

Je schrijft nu, qua boeken, fictie. Ben je van plan om ooit een non-fictie over dit onderwerp te schrijven?

We hebben vorig jaar een boekje (56 pagina’s) uitgebracht voor professionals: Levenseindegesprekken. Met daarin allerlei praktische tips om de dood in het werk bespreekbaar te maken. En er zijn plannen voor een soortgelijk boek, maar dan voor het grote publiek, niet de professional.

Ik kom even terug op het boek dat je nu aan het schrijven bent. Het bevat, zei je, de combinatie mysterie, tikkeltje feelgood, en geschiedenis. Kan je hier meer over vertellen?

Uiteraard! Het is een historisch mysterie, dat gaat over de raadselachtige verdwijning van de schedel van de Duitse dichter/filosoof Friedrich Schiller (gestorven 1805). Het is gebaseerd op historische feiten: in 2008 wees DNA-onderzoek uit dat de schedel van Schiller die in de sarcofaag in Weimar ligt (naast Goethe), niet van hem is. Waar de echte schedel is, weet niemand. Ik heb het boek opgedeeld in twee tijdlijnen: 2008 en 1805 (met terugblikken naar 1788 en 1789). In de lijn van 2008 gaat hoofdpersoon Johnny, journaliste, op zoek naar de schedel van Schiller. Dit doet ze samen met een jonge Duitse journalist, Noud. In de lijn rond 1805 gaat het over de driehoeksverhouding tussen Schiller en twee zussen, Charlotte en Caroline, waarvan er een zijn vrouw wordt. Het is een combinatie van een mysterie en een historische roman, waarbij beide tijdlijnen uiteraard met elkaar te maken hebben. En het is bovenal een verhaal over liefde. Ik werk er nu twee jaar aan, en heb ontzettend veel research gedaan, zowel in literatuur als ter plekke (Weimar en Rudolstadt in Duitsland). Inmiddels denk ik dat ik een expert ben als het over het leven van Schiller gaat… ;-).

Wat interessant! Wat trekt jou zo aan als het gaat om mysteries uit het verleden?

Ik ben gek op geschiedenis, vroeger wilde ik een tijdje lerares geschiedenis worden. En als kind las ik veel sagen en legenden, heerlijk vond ik dat. Over weerwolven, zeemeerminnen, witte wieven, spoken en andere spannende mythes. In het verleden barst het van de mysteries, en daar met een hedendaagse bril naar kijken levert mooie verhalen op. Juist het mysterie geeft ruimte om als schrijver een verhaal om heen te bouwen. Want tenslotte weet niemand hoe het écht zit. De zelfbedachte theorie die achter het verdwijnen van de schedel van Schiller zit, zoals ik die in mijn Schillerboek beschrijf, zou dus zomaar echt gebeurd kunnen zijn…

Ik krijg nu al zin om het te lezen! Over weerwolven, zeemeerminnen en andere mythische wezens gesproken: denk je dat je daar ooit nog een boek over gaat schrijven?

Dat lijkt me wel erg leuk! Wat weerwolven betreft, heb ik wel een ideetje… Maar wanneer ik daar tijd voor heb? In ieder geval komt er in de winterbundel die in november uitkomt van de Crime Compagnie een kortverhaal van mij met iets over Witte Wieven…

Laatste vraag: wie bewonder jij op schrijfgebied?

Wie bewonder ik… Ik heb de hele negentiende eeuwse Russische bibliotheek gelezen, ik bewonder bijna alle auteurs van die tijd, met name Dostojewski. Maar ik bewonder ook iemand als Liane Moriarty, die naar mijn mening erg ingenieuze boeken kan schrijven. En David Mitchell, misschien bewonder ik hem wel het meest, wat een schrijver! Niet alleen qua plot, maar ook stilistisch.

 

*** Interview by Eva Krap.

 

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Mariska Overman zelf volgen? Duhhh en dat kan hierrrrr 😀

Auteurspagina Mariska Overman

* Blogtour* Karin las: KING lll – Achter gesloten deuren van Olivia Lewis ****1/2

Dank aan Uitgeverij Ellessy voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Olivia Lewis

Serie: King deel 3

Aantal pagina’s: 325

Genre: Erotische Roman

Verschijningsdatum: oktober 2019

Over de auteur:

Olivia Lewis is het pseudoniem van een Nederlandse schrijfster. Zij schreef deze erotische roman tijdens haar verblijf in het buitenland. Het boek is niet autobiografisch, maar Olivia Lewis baseerde haar kennis van luxueuze hotels wel op eigen ervaringen. Zij werkte zelf in één van Nederlands meest dure hotels aan de kust. King lll – Achter gesloten deuren is het derde deel van een vierdelige serie. In 2017 verscheen King l – Spelen met vuur en in 2018 verscheen King ll – Affaire.

( http://www.ellessy.nl )

Achterflap:

Benjamin en Luci halen Josh op uit Frankrijk en hoe gelukkig Luci ook is dat Josh zijn thuis heeft gevonden bij hen, het idee dat hij zomaar kan weglopen staat haar niet aan. Sinterklaasavond volgt snel, een plotselinge aanslag laat het gezin hevig schrikken. Wie zit hier achter en waarom? Dan breekt het nieuwe jaar aan, dat chaotisch begint. De geheimen van de familie King worden ontrafeld, stukje bij beetje komt er naar boven dat er jarenlang een schijnvertoning is opgevoerd. De jeugd van zowel Josh als Benjamin is niet best geweest, Eveline King komt met verbazingwekkende onthullingen over haar gezin en haar huwelijk. Niet veel later komt Luci achter Benjamins leugen, haar wereld stort in. Met behulp van Josh weet ze er weer bovenop te komen. Samen staan ze voor nieuwe uitdagingen, haar plannen voor een eigen hotel lijken werkelijkheid te worden en de relatie met Benjamin komt in rustiger vaarwater. Ondanks de tegenslagen lacht het leven Luci en Josh toe. Of niet?

Mening:

Olivia Lewis. Wat doe je ons weer aan met dit geweldige derde deel in deze King-serie en dan zelf in de rol van Queen of the cliffhanger!

Het start met een terugblik, even een opfrisser en je pakt het verhaal dan ook meteen weer op, echt fijn is dat. Met elk boek word ik meer fan van deze serie want het is snel, het is sexy en er gebeurt gewoon zo lekker veel. Er prijkt niet voor niets erotische roman op de cover en natuurlijk bevat dit verhaal dan ook weer pikante scènes tussen Josh en Luci. Wel, met pikant bedoel ik ook pikant maar het mooie is dat er zeker ook flink op het gevoel gespeeld wordt en daar hou ik van.

Waar ik ook van hou is dat er echt steeds weer ontwikkeling in de personages zit. Vanaf boek één zie je ze veranderen, zie je ze groeien en wat ze meemaken ook zeg. Het gaat allemaal ver maar dat maakt het lezen ook zo heerlijk. Niet nadenken en meegenomen worden in een avontuur waar Goede Tijden, slechte tijden niks bij is. In de eigen no nonsens / recht voor de raap stijl worden grenzen op allerlei fronten veelvuldig over gegaan.

De acties, het taalgebruik, het is af en toe echt ook om te gieren. Om vervolgens hardop lachend toch weer serieuze zaken ingetrokken te worden en de geheimen die dan boven water komen brengen nogal wat gevolgen en plotwendingen met zich mee. Hier land je dus ook in een bed van liefde voor elkaar, in er staan voor elkaar, en deze gelaagdheid maakt dit tot die ware pageturner.

En nu? Nu gaan we weer aftellen want je verlangen naar het slotstuk evenaart het verlangen in deze goddelijke King serie. Want ja, het eind is eigenlijk gewoon een hele grote rotstreek. Dat rotstreken op deze manier zo welkom kunnen zijn dan hè?

Conclusie:

Geheimen, bedrog. Seks, liefde, vertrouwen. Chantage, gevechten, wraak, familie, gezin. King lll has it all!

Wat weer een leesgenot. 9/10 oftewel vier en halve sterren voor Achter gesloten deuren.

Karin Meinen.

 

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂