
Met dank aan Uitgeverij Cargo voor het recensie-exemplaar.
Auteur: Yrsa Sigurdardóttir
Serie: Zesde en laatste deel Huldar & Freya
Vertaling: Willemien Werkman
Genre: Literaire thriller / NUR 305
Aantal pagina’s: 442
Verschijningsdatum: 4 januari 2022
Over de auteur:
Yrsa Sigurdardóttir (1963) is een veelvoudig bekroonde IJslandse bestsellerauteur. Sinds haar debuut in 2005 schreef ze meer dan tien thrillers, die in ruim dertig landen in vertaling zijn verschenen. Sigurdardóttir woont met haar man en twee kinderen in Reykjavik.
Bron: https://www.uitgeverijcargo.nl/
Achterflap:
Op een koude dag in Reykjavik verdwijnt een baby uit een kinderwagen. Op haar plek vindt de vader het lijkje van een ander kind. Het onderzoek naar de vermiste baby leidt al snel naar de draagmoeder. De dader van de verdwijning wordt echter niet gevonden, en de baby blijft spoorloos.
Elf jaar later overlijdt een meisje aan het mazelenvirus. Haar vader gaat op zoek naar de drager van het virus om wraak te nemen voor de dood van zijn dochter. Ondertussen wordt in een ander deel van de stad in een verlaten auto het lichaam van een vrouw gevonden.
Politieagent Huldar en kinderpsycholoog Freyja worden geconfronteerd met drie heel verschillende zaken, die met een onzichtbare draad met elkaar verbonden lijken te zijn. En alle drie de zaken worden omringd door een hoge muur van stilte.
Mening:
Wat was ik blij dat ik, als groot fan van Huldar en Freya, dit zesde en tevens laatste deel mocht lezen en recenseren. Het verhaal begint meteen heftig. Een terugblik naar elf jaar geleden. Baby Mia wordt gestolen uit de kinderwagen waarin zij ligt te slapen. Er wordt een dode baby voor in de plaats gelegd. Dat roept voor de lezer meteen een aantal vragen op: wie heeft het meisje meegenomen? Wat was de rol van de draagmoeder? Leeft het meisje nog?
Dan een volgende terugblik, nu naar vijf maanden geleden. Een meisje overlijdt als gevolg van de mazelen. De ouders zijn kapot van verdriet, vader wil wraak op degene die zijn dochter besmet heeft en dus verantwoordelijk is voor de dood van zijn dochter. Hij begint een indringende zoektocht en schuwt daarbij geen enkele methode.
Dan komen we in het heden. Daar zijn de oude bekenden Huldar en Freya. Sinds Freya weg is bij het Kinderhuis en deel uitmaakt van het politieteam van chef Erla, werken ze heel nauw samen en ook privé kunnen ze het inmiddels erg goed met elkaar vinden. Erla is nog altijd lekker onvriendelijk en onsympathiek. Ze is hoogzwanger, maar praat er niet over en niemand vraagt (durft er naar te vragen) er naar of weet wie de vader is. Erla is, net als Huldar en Freya, zo’n goed uitgewerkt personage. Onder haar leiding moeten ze een ingewikkelde moordzaak zien op te lossen. Huldar en Erla gaan op onderzoek bij een achtergelaten auto. Daarin vinden ze het in stukken gezaagde lichaam van een vrouw.
Dat zijn drie vrij belangrijke verhaallijnen in één boek. Toch weet Sigurdardóttir de verhaallijnen goed uit elkaar te houden en raak je als lezer nooit in verwarring over om wie en welk verhaal het gaat. Alle drie de verhalen zijn spannend, af en toe echt gruwelijk zoals we van deze auteur gewend zijn, alleen is het bij tijd en wijle langdradig en zakt de spanning een beetje in. Dat wordt ruimschoots goedgemaakt als de verhaallijnen uiteindelijk bij elkaar komen en blijkt dat niets is zoals gedacht en net als ik denk: nu is het klaar en weet ik hoe het zit, komt er nog een plotwending die ik echt nooit had kunnen bedenken en daar word ik dan zo blij van hè!
Stilte is het laatste deel van de serie. Jammer? Nee, ik vind van niet. De auteur heeft deze serie heel mooi afgesloten. Huldar en Freya, tja daar ga ik niets over zeggen, maar ik vond het goed zo. En Erla? Nou, onze vreselijk onvriendelijke, onsympathieke haaibaai van een politiechef, die had als kers op de taart nog even een grote verrassing voor zowel de andere hoofdpersonages als voor de lezer in petto. Wauw, dat bedenk je toch niet?
Ik heb echt zo genoten van dit verhaal. Alle personages, niet alleen de hoofdpersonages, zijn zo goed neergezet. De vaders, de verdachten, de kinderen. Elk met hun eigen verhaal, hun geheimen en motieven. Petje af voor de auteur die een serie van zes, naar mijn mening hele goede serie, zo sterk en waardig heeft afgesloten.
Vijf stralende sterren.
Sandra Remmig.
Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂