Guillaume Musso – 24 dagen ***
Guillome Musso.
Guillaume Musso (1974, Antibes) was als kind al vaak te vinden in de bibliotheek, die door zijn moeder bestierd werd. Als student begon hij te schrijven. Zijn fascinatie voor de Verenigde Staten leidde er toe dat hij, 19 jaren oud, naar New York verhuisde. Hij had diverse baantjes o.a. ijsverkoper en woonde en werkte samen met andere werknemers met verschillende culturele achtergronden. Daarna keerde hij terug naar Frankrijk, zijn hoofd vol met ideeën voor romans. Hij behaalde een graad in een economische studie en begon les te geven.
In 2004 publiceerde hij zijn eerste roman: Et après. Met dit boek vestigde hij zijn naam als schrijver. In Frankrijk werden meer dan 1 miljoen exemplaren van dit boek verkocht. Zijn boeken zijn vertaald in 36 talen.
( Bron: http://www.guillaumemusso.com/)
Plot.
Het motto van de proloog is duidelijk. Arthur Costello zit op de rand van de bovenste matras van de dubbeldekker en zijn vader, Frank, zegt hem te springen. Hij zal Arthur opvangen. Arthur springt en Frank Costello doet een stap achteruit. De kleine Arthur komt hard en pijnlijk op de houten vloer terecht. “Je moet niemand vertrouwen in dit leven” zegt Frank. “Niemand”. Het waarom wordt later duidelijk.
In 1991 erft Arthur Costello van zijn vader 24 Winds Lighthouse, een vuurtoren met een aangebouwde woning en de bijhorende grond op twee voorwaarden. Het onroerende goed mag nooit verkocht worden en moet altijd binnen de familie blijven. De tweede voorwaarde is mysterieuzer van aard. In de kelder bevindt zich een dichtgemetselde doorgang naar een andere ruimte. Deze doorgang mag niet opengebroken worden.
Het ligt voor de hand dat Arthur, zo gauw zijn vader uit de buurt is, begint te slopen. Hij stuit op een stalen deur. Op de deur een koperen plaat met een windroos met alle windstreken die in de oudheid bekend waren. Daaronder als waarschuwing een tekst in het Latijn “Postquam viginti quattor venti flverint, nhil jam erit”, “en”Na de vlaag van vierentwintig winden, zal niets overblijven.”
Dan begint een strijd met een vijand die niet te bestrijden valt: de tijd. Eenmaal terecht gekomen in de kelder naast de kelder is er geen ontkomen mogelijk aan de vloek. Je komt terecht in een labyrint met verregaande consequenties voor de komende 24 jaren van je leven en vooral na het einde van deze periode, overeenkomstig de spreuk op de koperen plaat.
Conclusie.
Dit is de eerste roman die ik lees van Guillaume Musso. Het bovennatuurlijke en mysterieuze is in beperkte mate aanwezig. De in de ik-vorm geschreven roman bevat nauwelijks horror of fantasy en wat er is heeft voornamelijk betrekking op tijdsprongen. Naast de ik-persoon van Arthur, komt ook de ik-persoon van Lisa aan het woord. Arthur en Lisa vormen de hoofdpersonen in de liefdesrelatie, een relatie die gedoemd lijkt door de vloek. Musso weet te overtuigen in het verhalen van de ups en downs. Hij zorgt in de laatste 100 bladzijden voor een duidelijke versnelling in de waardering van het boek , met name door de verhaallijn van het liefdesdrama dat zich aan het onttrekken is.
Musso is een fijne schrijver en weet veelvuldig de lezer te verrassen met op het oog simpele zinnen zoals bijv.
“Ik denk dat de vuurtoren een metafoor van het leven is. Een metafoor van het lot, beter gezegd. En tegen het lot kun je niet vechten”
“Om acht ’s morgens is elk leven in New York een roman”
“Door de aanslagen had ze een onlesbare honger naar het leven gekregen”
“Je kunt niet kiezen op wie je verliefd wordt”
Is dit een thriller? Maar zeer ten dele. De spanningsboog is latent aanwezig, maar overheerst niet. Er is nauwelijks sprake van een psychologische diepgang en uittekening van de karakters van de hoofdrolspelers. Toch leest het boek als een trein op stoom. De cover- een meisje dat over een houten brug naar een vuurtoren met aanbouw rent- is niet best wat kneuterig en doet onrecht aan de kwalitatieve inhoud van dit boek. De preoccupatie van de schrijver met de Verenigde Staten en met name New York is duidelijk merkbaar, met name beschrijvingen van straten, pleinen, winkels en mensen geven duidelijk sfeer aan het boek.
In het einde van het boek komt de gelaagdheid in dit boek naar voren. Let goed op de verschillende data in de kopjes om te begrijpen hoe het in elkaar zit. “De vloek van de vuurtoren” zou de ondertitel kunnen zijn, waarbij de relatie met fantasy en het mysterieuze zou worden aangegeven.
Drie sterren.
Jac Claasen.
Samenlezenisleuker 