Agustina Bazterrica – Schitterend lichaam
Bij het laatste bezoek aan de bieb op het tafeltje met de nieuwe uitgaven, lag een klein boekje te wachten op een nieuwe lezer. Een vreemde cover: een half vrouwengezicht voorzien van een dierlijke hoofdbedekking met, nog net voor het oog zichtbaar, een koeienoor en een majestueuze hoorn. Een thriller? Neen, een dystopische roman over een walgelijke toekomst. Dystopische romans lees ik zelden of nooit, om de eenvoudige reden dat het veelal donkere tot zeer donkere beelden betreft van een genadeloze, zwarte, toekomstige aarde. Of zoals de uitgever het weergeeft in ronkende uitgeverstaal: ‘… Agustina zet een genadeloos kritisch en huiveringwekkend beeld neer van een moreel failliete maatschappij’.
Laten we maar met compliment beginnen. Schitterend lichaam is een goed geschreven boek; de uitwerking van de achtergrondinfo wijst op een grondige documentatie. En dat is prijzenswaardig. Maar dan… De inhoud is te bizar voor woorden, aan alle kanten spettert de overdrijving er af en valt met dikke, zwarte druppels op een ijskoude bodem. Waar gaat het dan over? In een koude, kille wereld zonder empathie, is er het leven vóór het virus en het leven daarna, als het dierenvlees niet langer eetbaar is. Toch wordt er geslacht en vlees gegeten: het speciale vlees. Ik vraag me nog steeds af wat de schrijfster wil zeggen met deze inktzwarte weergave van een pikzwarte toekomst. Ja, kritiek op de verrotte vleeswereld, dat moge duidelijk zijn. En een bizar pleidooi om te stoppen met het eten van vlees? Uit ervaring is mij bekend dat de vleeswereld een bedrijfstak met vele misstanden is. Maar verder? Het waarom en hoe, de achtergronden, van de precaire toestand van deze dystopische wereld worden niet toegelicht. Maar, het boek doet me niks en dat is vreemd; in het recente verleden nog heb ik een thriller met moeite uitgelezen door bepaalde martelpraktijken. De vraag is of een boek een dergelijke impact kan hebben op het menselijk gedrag dat het eten van vlees stopgezet wordt. Is dit de ultieme dystopische roman, die alle reeds geschreven romans en alle nog te schrijven verhalen in dit genre overbodig maakt? Ik ben geneigd om ja te zeggen.
De ontluisterende hardheid en onverschilligheid van de mens(heid) zullen gelukkig nooit bewaarheid worden. Tegenkrachten zullen dit nooit toestaan. Daar neem ik gif op in en zoveel vertrouwen heb ik wel in de mensen om mij heen.
Voor meer info, zie het interview van 7 mei 2020 op: https://pushkinpress.com/hes-eating-a-baby-a-qa-with-agustina-bazterrica/
NB. Het boek is niet uitgelezen. Mijn visuele instelling laat dit niet toe.
Jac Claasen.
*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
Samenlezenisleuker 