Sandra J. Paul is bijna niet meer weg te denken uit boekenland. Met haar thrillers en young adults verovert zij vele harten. Neem alleen al De duistere school, een plek waar je, als je er eenmaal bent, niet meer uitkomt.
Jong en oud is in de ban van dit verhaal en er werd dan ook massaal gevraagd of er alsjeblieft een vervolg zou komen. Gelukkig kan iedereen opgelucht ademhalen: deze verschijnt binnenkort.
Maar onlangs is er een heel ander boek van Sandra uitgekomen: de thriller Kwijt. Ook hierin verrast en trakteert zij haar fans weer op de nodige plotwendingen en een sterk psychologisch verhaal dat staat als een huis. De kritieken zijn veelal positief en jubelend.
Hoog tijd dus om deze bevlogen auteur en uitgever te bestoken met enkele vragen.
De rode draad in Kwijt is geheugenverlies. Hoe kwam jij op het idee om hier een thriller over te schrijven?
Enkele jaren geleden heb ik een documentaire gezien over een heel interessante vorm van geheugenverlies, niet veroorzaakt door fysische redenen, maar psychische. Dat is me zo bijgebleven dat ik toen de eerste hoofdstukken van Kwijt op papier heb gezet. En zo is het verhaal dan gegroeid.
Je hebt er dan ook psychologisch meteen een heel sterk verhaal van gemaakt. En een thriller element toegevoegd. Wat fascineert jou zo aan de psyche van de mens?
Eigenlijk alles! De interactie tussen mensen, de manier waarop mensen met elkaar omgaan in spannende situaties en vooral wat zij zouden doen in een extreme situatie als dit. Het hoofdpersonage Jim zoekt het hele boek door naar antwoorden op situaties die hij zich niet meer kan herinneren, maar niemand wil hem zeggen wat dat dan juist was, óf ze weten het gewoonweg niet. Dat maakt het dubbel interessant. Velen zijn niet op de hoogte, anderen wel maar kennen het hele verhaal niet. Door die situatie te creëren en vooral spanningen naar boven te halen tussen vader en zoon, maakt dat ik me echt heb kunnen uitleven.
Dat uitleven is je zeker gelukt! Er komen veel plotwendingen in voor. Geniet jij ervan lezers constant op het verkeerde been te zetten?
Zeker. Ik ben bij mijn lezers beroemd en berucht omwille van mijn plottwisten. 😁
Dat lijkt mij nog best moeilijk om alles kloppend te krijgen. Werk jij volgens een bepaald systeem?
Ik heb een zeer organische manier van schrijven. Ik zit maanden op een idee te broeden en zodra ik in mijn schrijversmodus schiet, dan ben ik daar dag en nacht mee bezig. Op het moment dat ik begin te dromen over het verhaal, weet ik dat ik een goed spoor heb. 😉 Maar ik werk ook met nota’s, ik gebruik OneNote om tijdlijnen en personages (leeftijd, uiterlijk..) bij te houden en zet dat altijd naast me open als ik bezig ben.
Weer even terug naar Kwijt. Naast geheugenverlies en stevige plotwendingen, draait een groot deel ook om geheimen. Zowel voor elkaar als voor zichzelf. Wat maakt, denk jij, schrijven en lezen over dit gegeven zo boeiend?
We zijn allemaal mensen en mensen hebben nu eenmaal geheimen, vaak ook voor hun eigen partners. Dat maakt ons eigen. Ik kan me niet voorstellen dat er iemand is die géén geheimen heeft. Het kan klein of zeer groot zijn, maar het kan ook iets zijn dat altijd aan je blijft knagen omdat je het aan niemand kwijt kan. Menselijk, normaal, en zeer interessant om iets mee te doen in een boek!
Jim is patissier en maakt de lekkerste taarten, cakes, etc. Had je niet ontzettend veel honger tijdens het schrijven?
Dat viel mee ;). Ik heb altijd groene thee bij me en dat stilt de honger. 😉
Dus geen lekkere recepten voor ons tijdens het lezen van Kwijt?
Nee, je kunt wel gewoon naar de lokale bakker gaan en een taart gaan kopen en daar dan van genieten tijdens het lezen. Een slagroomtaart bijvoorbeeld in de vorm van Captain America.
Over creativiteit gesproken: Azerty, je eerste thriller, heeft een nieuw jasje gekregen en zal het levenslicht zien op 27 november. Vertel!
Ah ja. Azerty is een boek dat ik vier jaar geleden schreef vlak na mijn Young Adult-debuut. Ik was laureate van de allereerste Aspe Award, een kortverhalenwedstrijd die dus vernoemd werd naar Pieter Aspe. Het kortverhaal viel zo op dat ik vervolgens door mijn uitgever gevraagd werd om een eerste thriller te schrijven, en dat resulteerde in Azerty. Achteraf gezien, door de zeer korte tijdspanne waarin alles gebeurde, had ik altijd het gevoel dat ik nog meer wilde doen met dit boek. Het werd ook niet in de winkel aangeboden (enkel op bestelling). Toen ik mijn rechten terug kreeg, besloot ik om ooit een heruitgave van Azerty te maken en dat resulteerde dus in een extended edition waar ik mijn volledig ei kwijt kon, met een nieuwe, ultracoole cover die de geheimzinnigheid van het boek ook beter beschrijft. Zij die het boek indertijd lazen, vonden dat het een Agatha Christie-achtig sfeertje had en dat wilde ik dan ook benadrukken in de cover. Oorspronkelijk was het plan niet om dit boek in de winkels te krijgen, maar meer als een limited edition te verkopen. En toen zagen de inkopers het en zij waren laaiend enthousiast, dus nu komt het wel in alle boekhandels terecht, waar ik heel blij om ben! Het boek voelt nu zeer compleet aan en ik ben er trots op.
De cover is dan ook prachtig en mysterieus!
Je zegt een Agatha Christie-achtig sfeertje. Ben jij ook één van de lezers die haar boeken verslonden heeft?
Absoluut, ik ben ermee opgegroeid. Agatha Christie, Stephen King en Sir Arthur Conan Doyle waren de auteurs waar ik als kind al enorm naar opkeek. Ik heb altijd van dat mysterieuze gehouden en dat is in mij gebleven.
Wat dat mysterieuze ook bevat is De duistere school en binnenkort verschijnt de opvolger. Wat maakt het zo leuk om voor kinderen te schrijven (ook al zijn er genoeg volwassenen die ook van dit boek smullen)?
Kinderen zijn een zeer fijn publiek om voor te schrijven. Zij zijn ook dankbaar, houden van spanning en het mag allemaal nog wat griezeliger zijn dan jij denkt dat ze aankunnen. Ik heb heel veel kinderen blij weten te maken met School en heb van verschillende ouders zelfs foto’s! gekregen waarin ze hun lezende kinderen tonen. Dat doet me enorm veel plezier. Zo zat ik gisteren op de boekenbeurs en komen er ouders met School naar me toe, waarbij de kinderen dat boek zo vastklampen alsof het een schat is. Dat vind ik het geweldigste gevoel.
Toevallig had ik het daar van de week met een vriendin over: dat boeken voor kinderen best heel gruwelijk mogen zijn. De sprookjes van nu eindigden vroeger bijvoorbeeld op zijn zachtst gezegd macaber. Geloof jij dat dat eigenlijk heel goed voor de ontwikkeling van een kind is?
Kinderen kunnen nog perfect griezelen zonder dat dit een impact op hen heeft. Volwassenen trouwens ook, er zijn miljoenen griezelfans die doodnormale mensen met een zacht hartje zijn in het echte leven :). Sprookjes zijn per definitie best wel gruwelijk, ik denk niet dat dit een probleem is.
Wat was de engste gedachte of wezen die jou als kind uit je slaap hield?
Ik heb ooit – per ongeluk – de film The Thing gezien als achtjarige. Ik heb een oudere broer die het leuk vond die film te huren. Ik heb toen weken niet geslapen. 😉 Vooral de scène met de buik is me altijd bijgebleven! Als kind was ik ook heel bang voor de dood. Intussen niet meer.
Wat heeft jouw angst doen omslaan?
Mijn moeder zegt altijd: er zijn twee dingen in het leven die je niet kunt veranderen, je geboorte en je dood. Maar wat je daartussen doet, bepaal je zelf. Dat is mijn filosofie geworden. En ja, er zijn onvermijdelijke gebeurtenissen maar ik probeer mijn leven zo goed mogelijk te leiden. Daardoor ben ik ook niet langer bang.
Naast auteur ben je ook uitgever (Hamley Books). Hoe is dat zo gekomen?
Lang verhaal kort: ik ben in het dagelijks leven ondernemer en heb twee activiteiten naast mijn boeken. Ik speelde al enige tijd met het idee om zelf iets te gaan doen rond boeken. In 2017, toen Heart-Beat, een van mijn Engelstalige werken, uitkwam, hebben we dit als een testcase uitgeprobeerd. In 2018 werd het echt officieel toen de vertaling van Heart-Beat (Hart-Slag) er kwam. Ik zat op dat moment in dubio wat ik met dat boek ging doen en heb toen mijn stoute schoenen aangetrokken en heb zo de beslissing genomen om dit zelf uit te brengen. Dat bleek een groot succes. Het vervolg groeide organisch. Begin 2019 begon ik ‘officieel’ ook met andere auteurs te werken en nu zijn we elf boeken verder, waar ik héél blij mee ben!
*** Interview by Eva Krap.
**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
Sandra J. Paul of Hamley Books volgen? Doe het, echt heel gaaf. En dat kan via onderstaande links:
Samenlezenisleuker 