Over de schrijver:
Arne Dahl
Jan Lennart Arnald – geboren 11 januari 1963 in Stockholm Sollentuna -is sinds 1995 afgestudeerd literatuurwetenschapper. Hij is recent gescheiden van zijn tweede vrouw en heeft twee volwassen dochters. Hij werkt o.m. voor de Zweedse Academie, die jaarlijks de Nobelprijs uitreikt. Hij heeft drie boeken onder zijn eigen naam gepubliceerd bij uitgeverij Bonniers. Hij publiceert in de tijdschriften Artes en Aeolus en werkt als literair criticus bij een krant: Göteborgs-Posten.
Arne Dahl is een internationaal erkende en bekroonde misdaadauteur. Onder het pseudoniem Arne Dahl brak hij in 1998 door met de misdaadserie over de zogenaamde A-groep, een speciaal onderzoeksteam van de Zweedse politie. De serie is in vele talen vertaald en verfilmd. Dahl had 10 delen gepland voor deze serie. Het zijn er elf geworden.
In 2011 begon Dahl met de Opcop serie, een nieuwe serie over een geheim team van rechercheurs van Europol, een soort Europese FBI, een directe voortzetting van de zogenaamde A-groep. De serie bestaat uit vier delen: Hebzucht, Woede ,Amsterdam-Stockholm en Haat.
Grensgebieden is de eerste titel uit een nieuwe reeks rond Sam Berger en Molly Blom.
Over het boek:
Ellen Savinger, 15 jaar, wordt ontvoerd als zij na de laatste les het schoolgebouw in Östetmalm verlaat.
Sam Berger wordt op deze zaak gezet. Sam is een verre van sympathieke politie inspecteur. Zijn chef, Allan Gudmondsson, is een sociaal democraat van het oude stempel, die het s-woord niet wenst te horen. Berg trekt er zich niets van aan en benoemt het onbenoembare: seriemoordenaar.
Berg ontdekt wat hij eigenlijk niet wil ontdekken. De moordenaar heeft sporen achtergelaten, speciaal bestemd voor Sam Berger. Die sporen leiden terug naar zijn jeugd. Dat kan niet anders. Er ontstaat een concessieloze thriller. De naam van de dader is vrij snel bekend, hem achter de tralies krijgen is punt twee
Conclusie:
Wat een wow thriller. Iedereen kent het gevoel als er plots na het lezen van een paar bladzijden, de mening postvat: ik heb iets speciaals in mijn handen. Dat had ik bij Dood de vader van Sandrone Dazieri, Ragdoll van Daniel Cole , Een kille rilling van Bernard Minier of De passagier van Jean-Christophe Grangé om maar eens een paar voorbeelden te noemen. Ieder heeft zo z’n eigen lijstje.
Waarom is dit een wow thriller?
Op de eerste plaats heeft Arne Dahl, wiens boeken ik al vijftien jaar blind koop, een ge-wel-dig ingenieus plot geconstrueerd. En wat nog belangrijker is, binnen dit excellente plot, vindt er een nu reeds fameuze kanteling plaats. Je gelooft je ogen niet. En daar blijft het niet bij. Van wie zijn die mooie blonde haren bijvoorbeeld waar hij achter aan rent in de proloog?
Arne Dahl is een geweldige verteller. Zijn sterke punt ligt bij de boeiende intelligente dialogen. Er vinden in dit boek een paar verhoren plaats, waarbij je als lezer op het puntje van je stoel zit. En benieuwd bent wat het antwoord van de tegenpartij is. Maar ook anderszins zijn het nooit rechttoe rechtaan dialogen, die je van te voren al kunt invullen.Aan de andere kant, er is het hele boek door sprake van actie. Daar opent het boek mee. Het verhaal speelt zich af in absurd donkere nachten. En het regent. Het regent trouwens het hele boek door. Ook overdag. Ook overdag is het meestal donker. Maar dit boek is gelukkig geen actiethriller. Integendeel.
Het psychologische gevecht tussen Sam Berg en Natalie Fredén ( ‘Geloof me, je wilt echt niet weten wie ik ben’) is weergaloos beschreven. Ik zie beelden in zwart-wit daarvan op mijn harde schijf terecht komen. Nordic noir op z’n best. Ook Sam Berg wordt psychologisch gefileerd. Wat is er met die vent aan de hand? Is hij een vrouwenhater met de neiging tot mishandeling? Die regelmatig zijn handjes laat wapperen tegenover vrouwen? Is macho Sam Berger, de laffe reïncarnatie van het kwaad? Niks is zwart-wit. Alles heeft nuances. Dat geldt ook voor Molly Blom.
Carpe motherfucking diem. Tot de grensgebieden.
De beste thriller van Arne Dahl tot nu toe. In de volgende delen zullen zeker wat zaken toegelicht gaan worden. Een zeer spannende thriller uit de buitencategorie met een duivelse cliffhanger. Dit worden vijf dikverdiende sterren.
*****
Jac Claasen.
PS: Dit boek schreeuwt om verfilming. Het wipneusje? Scarlett Johansson natuurlijk.
Samenlezenisleuker 
Goh normaal gezien hou ik er niet zo van als de identiteit zo snel bekend is, ik hou van de zoektocht maar deze keer denk ik dat het toch nog interessant kan zijn.. ik hou wel van een psychologisch steekspel en ben nu al benieuwd hoe ze hem uiteindelijk toch kunnen klissen.. Ja zeker geïnteresseerd :-). Ik lees dat het het eerste deel is maar is het ok om met deze dan ook echt te beginnen, zonder kennis van de achtergrond van de hoofdpersonages? Bedankt voor de review vol passie!
LikeGeliked door 1 persoon