Karin Fossum – De moord op Harriet Krohn
Het boek opent met een brief aan Julie en eindigt met een brief aan de dochter van Charlo Torp. Een mooie symmetrie, echter de brieven geven een wereld van verschil te zien qua toonzetting en inhoud.
De tijdsspanne tussen de twee brieven wordt door Karin Fossum beschreven in enerzijds een monologue intérieur ( de niet uitgesproken gedachtegang) van de hoofdpersoon Charles Olav Torp, en anderzijds een paar lange verhoorsessies.
Dat is waar inspecteur Konrad Sejer om de hoek komt kijken. Het boek handelt over de persoon van Charlo Top, een man die weggezakt is door een explosief mengsel van obsessief gokgedrag en liegen alsof het gedrukt staat. En een oplossing zoekt voor de betaling van zijn schulden, maar wat veel belangrijker is, hij wil zijn dochter Julie weer recht in de ogen durven te kijken
Conclusie
Het boek valt in twee delen uiteen. Het doen en laten van Torp enerzijds, aan de andere kant de verhoren van inspectuer Konrad Sejer, die eerst op blz. 163 zijn intrede doet in het verhaal. Daarvoor is Karin Fossum vooral bezig geweest met het beschrijven van de angsten, demonen en emoties van Torp. Het drie, vier, vijf keer verwoorden, met telkens een andere woordkeuze van een bepaalde emotie is op den duur een beetje teveel van het goede. Dat een auteur in de huid wil kruipen van een bepaalde persoon is prima, maar het kan ook teveel worden.
Het bijzondere van dit verhaal is gelegen in de knappe schrijfstijl van Fossum die de lezer uiterst geraffineerd manipuleert en hem laat meeleven en meevoelen met een moordenaar.
Het boek schat ik toch wat lager in dan gebruikelijk van Fossum gewend. Dit ligt hoofdzakelijk aan de beschrijvende stijl die gehanteerd is en simpele verhoortechniek, welke boeiend beschreven wordt maar op den duur voorspelbaar overkomt.
Drie sterren.
Jac Claasen.
