Karin las: De Krijtman-C.J. Tudor****1/2

Met dank aan A.W. Bruna Uitgevers voor het recensie-exemplaar.

Auteur: C.J. Tudor

Uitgever: A.W. Bruna

Oorspronkelijke titel: The Chalk Man

Vertaler: Edzard Knol

Aantal pagina’s: 326

Genre: Thriller / NUR 332

Verschijningsdatum:  30 januari 2018

 

Over de auteur:

C.J. Tudor werd geboren in Salisbury en groeide op in Nottingham, waar ze nog steeds woont met haar partner en dochtertje. Ze stopte op haar zestiende met school en had daarna diverse baantjes, waaronder winkelbediende, junior-verslaggever, radio-tekstschrijver, copywriter en voice-over. Ook had ze haar eigen hondenuitlaatservice.

De Krijtman is haar debuut. Het boek was reeds voor verschijnen een internationale sensatie: de vertaalrechten werden binnen een paar weken aan maar liefst 39 landen verkocht.

( www.awbruna.nl )

Cover:

Niet alleen de cover, maar de hele uitvoering van dit boek is gewoon heel gaaf. Het moment dat ik het zag trok het acuut mijn aandacht. Ik las de achterflap en was verkocht, dit wil ik lezen!

Achterflap:

Het probleem was, we werden het nooit eens over het precieze begin. Was het toen we voor het eerst de krijtmannetjes tekenden, of toen ze opeens uit zichzelf verschenen?  Was het dat afschuwelijke ongeluk? Of toen ze het eerste lichaam vonden?

Achteraf begon het allemaal op de dag dat op de kermis het verschrikkelijke ongeluk plaatsvond. Toen de twaalfjarige Eddie de Krijtman voor het eerst ontmoette. Het was de Krijtman die Eddie op het idee bracht van de tekeningen: een manier voor hun vriendengroep om geheime boodschappen in krijt voor elkaar achter te laten. En het was leuk, in het begin, totdat de tekeningen hen leidden naar een lichaam van een meisje.  Het grootste deel ervan, althans.

Dat was dertig jaar geleden en Eddie dacht dat het verleden achter hem lag. Dan ontvangt hij post. In de envelop bevinden zich twee dingen: een krijtje en een tekening van een stokmannetje. De geschiedenis herhaalt zich, en Eddie realiseert zich dat het spel nooit echt voorbij is geweest…

Mening:

Om maar met de deur in huis te vallen: dit is zó mijn ding! Dat komt in dit geval vooral ook door de fantastische en eigenaardige personages, en de soms best gecompliceerde vriendschap onderling. Man wat wordt dit goed neergezet en uitgediept, het hield me vanaf de eerste bladzijde compleet in de ban.

Over de eerste bladzijde gesproken, de proloog is gewoon geweldig. De schrijfstijl is beeldend, de woordkeuze prachtig en de factor gruwel doet hier zijn intrede. Vanuit Eddie ‘Munster’ wordt dit bijzondere en gelaagde verhaal verteld vanuit de ik-vorm. Dit gebeurt zowel in het heden als het verleden wat maakt dat je een ieder van dichtbij meemaakt en de vragen stapelen zich op. Is de spanning om te snijden? Dat niet, maar je wordt het verhaal ingezogen en het ontrafelen van de geheimen, van de geheime rollen, is een leesfeest an sich. Waar Tudor je het ene moment trakteert op een tik humor, weet ze je op andere momenten tot echt afgrijzen te krijgen en ik hou daar zo van. De directe stijl is beschrijvend, voorzien van detail en Tudor weet dit zo te doen dat je eigen beeldvorming de rest kan doen. Ik heb het gevoel in een Kingfilm te zitten en mennn, dat voelt goed zeg.

Richting einde neigt het her en der even naar warrig, maar zoals Tudor zelf al schrijft: er zijn nog plotgaten die gedicht moeten worden en dat wordt vervolgens uiteraard ook gedaan! Briljant. Het einde zelf had in mijn ogen niet beter gekund. Waar ik het ene moment een geheim zelf al wist te ontrafelen, weet Tudor me in de laatste zinnen zó te verrassen dat ik met open mond en de handen voor de ogen het boek dichtsla. OMG.

Diepe buiging en petje af, wat een grandioos debuut! Tudor heeft er, naast al velen op de wereld, een absolute fan bij.

Conclusie:

Schrijfstijl: 4.5

Plot: 5

Psychologie: 5

Spanning: 3

Originaliteit: 4.5

Leesplezier: 4.5

Vier en halve sterren voor De Krijtman.

Karin Meinen.