
Dank aan Ambo|Anthos uitgevers voor het recensie-exemplaar.
Auteurs: Nicci French
Oorspronkelijke titel: The Unheard
Vertaling: Ambo|Anthos uitgevers, Amsterdam en Eefje Bosch, Mechteld Jansen en Elise Kuip
Genre: Literaire Thriller
Aantal pagina’s: 432
Verschijningsdatum: 7 april 2021
Over de auteurs:
Achter de naam Nicci French gaat het Britse echtpaar Nicci Gerrard en Sean French schuil. Dit duo is wereldberoemd om hun thrillers en korte verhalen.
Achterflap:
Tess deelt met haar ex Jason de zorg voor hun dochtertje Poppy. Ze moet nog wennen aan de nieuwe situatie, maar is blij met de hulp die ze van haar vrienden krijgt. Jason is inmiddels getrouwd, maar daar probeert ze zich overheen te zetten. Zelf is ze ook weer aan het daten en ze is best gelukkig, houdt ze zich voor.
Totdat haar dochtertje Poppy vreemde taal begint uit te slaan en een tekening maakt met zwart wascokrijt – een tekening waarop een figuur te zien is die van een toren valt. Tess raakt ervan overtuigd dat Poppy getuige is geweest van een misdrijf. Ze stapt naar de politie, maar daar wordt ze niet geloofd. Dan besluit ze zelf op onderzoek uit te gaan…
Wie niet horen wil is een thriller vol onderhuidse spanning, over vertrouwen en je instincten volgen.
Mening:
Het was best alweer een tijd geleden voor mij, een Nicci French. Maar dit was direct weer thuiskomen in die prachtige beeldende en zo typerende stijl, dit is lezen als een mes door de warme boter.
Het is geweldig hoe je steeds maar weer aan het twijfelen wordt gebracht. Hoe reëel zijn de tekeningen en het gedrag van Poppy? Tess neemt het in ieder geval heel serieus en duikt zich zonder remmingen in deze materie. Dit brengt een flinke dot spanning met zich mee.
De acties die Tess onderneemt zijn begrijpelijk en voelen daarnaast ook ongemakkelijk, want ze gaat zo langzamerhand behoorlijk te ver. Daar in verweven zit ook steeds je twijfel. Ja, dit gaat te ver, maar dat moet ook eigenlijk wel toch? Zit ze met haar moedergevoel goed of worden hier vreselijke missers gemaakt? Bepaalde verdenkingen klinken sowieso heel logisch maar worden vervolgens eigenlijk toch ook weer weerlegd. Shit zeg en hier zit natuurlijk ook weer de kracht van French. Het houdt de spanning er continu in, het verschuift en het voelt heel zorgelijk.
De personages en situaties worden erg goed neergezet. Zo ook de relaties, het doet heel natuurlijk aan en het komt moeiteloos tot leven. En toch voelt het richting einde dan net niet helemaal afgewerkt. Ik werd niet echt verrast, en dat wat Poppy aangeeft sluit gevoelsmatig toch wat lastig aan bij de daden en motieven. Het totale verhaal en het gegeven Poppy an sich vind ik gewoon steengoed en het einde zelf doet me breed laten grijnzen. Daar dacht ik dus: dit gaat ze anders doen. Al met al een geweldig boek en Nicci French brengt met Wie niet horen wil wederom een dijk van een psychologische thriller!
Conclusie:
Schrijfstijl: 4.5
Originaliteit: 4
Spanning: 4
Leesplezier: 4.5
Plot: 4
Psychologie: 4.5
Een dikke vier sterren oftewel een 8/10 voor Wie niet horen wil.
Karin Meinen.
*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂