Die bonus van 20 procent van vorig jaar is, vanwege het overdonderend succes, gecontinueerd. Dus geen top 10 maar een top 13 over 2019. De dertien beste en mooiste boeken die in 2019 op thrillergebied door ondergetekende gelezen zijn. Het mooie van dit lijstje is, dat er drie echte uitschieters zijn, waarvan twee van een debutante op de Nederlandse en Vlaamse markt. En dat zijn: De stilte van de witte stad en De riten van het water van Eva García Sáenz de Urturi en Perfecte resten van Helen Fields. De boeken hebben gemeen dat het debuutboeken zijn voor de Nederlandstalige markt, althans twee van de drie, zeer toegankelijk, spannend en uitermate goed geschreven zijn.
Deze boeken hebben dan wel de eerste drie plaatsen ingenomen op deze korte ranglijst, dat doet niets af aan het ongelooflijke leesplezier dat de rest van de ranglijst heeft opgeleverd. En dat zijn lang niet allemaal publicaties uit 2019. Wat te denken bijvoorbeeld van de harde reeks uit 2007 rond inspecteur Logan Macrae van de schrijver Stuart MacBride, een meer dan uitstekende reeks maar helemaal ondergesneeuwd in de onverbiddelijke jacht op al weer een derderangs schrijfsel. Het is van alle tijden; wij van Samenlezenisleuker doen ons best u zo goed mogelijk te informeren. Het aanbod is gigantisch en wij proberen de krenten uit het aanbod te pikken voor iedereen en vele doelgroepen. En soms komen die krenten wat later.
Overigens: de rangnummers van 4 tot en met 13 zijn willekeurig en hebben niets van doen met kwaliteit, plezier of beleving, het is maar dat u het weet.
1: De stilte van de witte stad – Eva García Sáenz de Urturi
De zeer toegankelijke schrijfstijl, met oog voor detail en emotie, cultuur en historie, couleur locale èn het fraaie scenario maken de 489 pagina’s tellende thriller tot een buitengewoon plezierige en aangename leeservaring. Uitzonderingsgewijs is de betiteling ‘Literaire thriller’ niet (geheel) misplaatst. Laat u daardoor niet afschrikken: het boek is uitermate leesbaar.
De stilte van de witte stad is het vierde boek dat van Eva op de markt gebracht wordt en het eerste in de Nederlandse taal. Plaats van handeling: het Spaanse Baskenland met name de stad Vitoria. De menselijke geest en ziel zijn de aanjagers tot de fatale misstappen bij de moordenaars. Tegen een veelal historische achtergrond. Het is vele keren geprobeerd om psychopaten te duiden in thrillers, het lukt slechts zelden zo overtuigend als bij deze auteur. Daar komt bij dat Eva formidabel kan schrijven. Misschien is De stilte van de witte stad van Eva García Sáenz de Urturi daarim wel dé verrassing van 2019.
2: De riten van het water – Eva García Sáens de Urturi
Ach,Eva trekt trekt probleemloos de lijn door van haar debuut in de Lage Landen met een overdonderend boek, een meeslepend verhaal waarin de zoektocht naar de waarheid, tijdlijnen overschrijdt en weer bij elkaar brengt. Eva kan schrijven hoor, in een verbazingwekkende tour de force mengt zij de zoektocht naar een psychopatische geest van de dader èn naar de dader zelf, met vele, gedegen onderzochte. historische achtergronden en boeiende zijlijnen. Het levert een topproduct op, misschien nog wel beter dan ‘De stilte van de witte stad’’.
3: Perfecte resten – Helen Fields
Perfecte resten, met als ondertitel : Eerst grijpt hij hen, dan breekt hij hen, is een kwalitatief bijzonder goede thriller, een ijzersterk debuut. Een van de beste thrillers van 2019 en misschien wel het beste debuut van 2019.
“Hij dorstte naar kennis zoals anderen hunkerden naar geld en dat maakte het moeilijk om iemand te vinden die zijns gelijke was. Dat was de reden waarom hij zich gedwongen zag te moorden.”
Ach, hebben we ooit een mooiere reden gehad om iemand de nek om te draaien? Ik kan het me niet herinneren. Er klopt natuurlijk helemaal niets van, maar Helen Fields geeft al op de derde bladzijde van het eerste hoofdstukje bloot dat we hier van doen hebben met een bijzonder exemplaar van de mensheid: een moordenaar met een groot intellect.
4: Dood kalm – Stuart McBride
Een goede thriller doorstaat de tijd, nou ja, laten we het in dit geval maar houden op twaalf jaar. Dood kalm, de tweede politieroman van Stuart MacBride uit 2007, blijft fier overeind staan in de golf van policiers van de afgelopen decennia. MacBride is op zijn best in het beschrijven van toestanden, vol van een deprimerende sfeer, verval, rotting en verwaarlozing. En dat geldt voor de ronduit smerige stadsdelen, de tot op de draad versleten burelen en nog veel erger voor de personen die daar werken en de boeven die ze moeten vangen. De ijzeren, ironische humor trekt alles weer in evenwicht.
5: Metropolis – Philip Kerr
Metropolis is het laatste en 14e deel in de reeks rond Bernie Gunther van auteur Philip Kerr, de in maart 2018 overleden auteur. In zekere zin sluit met dit boek de cirkel. Het eerste deel van de reeks, Een Berlijnse kwestie, speelt zich af in 1936. Het tweede deel van de Berlijnse trilogie, Het handwerk van de beul, in 1938, de overige elf titels spelen zich allen af na WO II, waarbij er altijd wel een facet is dat de lezer meeneemt naar de donkere jaren van het Eeuwige Groot-Duitse Rijk. Het is een boek in de bekende Kerr stijl met al die typische kenmerken die zijn boeken tot een waar leesgenot maken. Gedetailleerd en grondig gedocumenteerd zijn de ontelbare verwijzingen naar personen, situaties en gebeurtenissen uit die tijd, de jaren twintig dertig en veertig van de 20ste eeuw.
In dit boek wordt de jonge Bernie Gunther neergezet in een welhaast, fascinerend tijdsdocument over het Berlijn in die roekeloze, decadente eind twintiger jaren. Het is een roman waarin talloze bekende en minder bekende figuranten uit die jaren figureren. De opkomst van de bruinhemden, het begin van eliminatie van de Joden uit het openbare leven, de enorme armoede, het flamboyante nachtleven, het leest als veel meer dan een simpele thriller.
6: De zigeunerbruid – Carmen Mola
De zigeunerbruid is het eerste deel van een trilogie. De opbouw van het verhaal is degelijk. Het boek heeft behoorlijk wat bladzijden nodig om op stoom te komen. Daarna wordt het boeiend, spannend, zeer spannend, nagelbijtend spannend. De privé verhaallijn van Elena en de zoektocht naar de moordenaar van de zigeunerbruidje(s) lopen mooi synchroon. De schrijfstijl is helder, krachtig en zeer toegankelijk. De draaiingen in het verhaaltje zijn ingenieus en niet te voorzien.
7: Het mes – Jo Nesbø
Het mes, deel 12 uit de reeks rond Harry Hole, is bij tijd en wijle een erg donker boek. Harry Hole zet vraagtekens bij de zin van zijn bestaan, waarin angst, pijn en onzekerheden omhoog komen, even zwart als de ontwenningsverschijnselen na een nacht heftig doordrinken. Hij neemt duidelijk revanche op zijn versie van Macbeth. Een zeer goede Harry Hole. Samen met Politie een uitschieter in deze toch al kwalitatief hoogstaande serie.
8: Dood de Koning – Sandrone Dazieri
Het barst van de markante koppen en uitgefreesde karakters, rauw en ongeciviliseerd. De veelheid aan personen en de spaghetti aan gebeurtenissen, inclusief mooie zijverhalen en wise cracks ( De waarheid wordt altijd overschat ) maken het een behoorlijk ingewikkelde thriller. En dat kunnen we alleen maar toejuichen. Veel, heel veel dialogen, bitter, vilein en humoristisch. En af en toe helemaal over de top. De Dood de Vader trilogie behoort tot de absolute top van wat er de laatste jaren op thrillergebied verschenen is. Een voltreffer.
De moraal van dit verhaal: let op voor mensen met een Ham-Brook-classic-wandelstok.
9: De kleuren van de brand – Pierre Lemaitre
Pierre Lemaitre die we vooral kennen van een viertal harde thrillers heeft veel meer geschreven dan thrillers. Het uitbundige Tot ziens daarboven uit 2013, handelend over de handel en zwendel met doodskisten op militaire begraafplaatsen en oorlogsmonumenten na WO I, wordt als zijn belangrijkste werk gezien.
De kleuren van de brand (2018) is het vervolg hierop. Deel twee uit wat wel de Interbellum trilogie wordt genoemd. Deel drie moet nog geschreven worden. Beide romans spelen in het interbellum, de periode tussen WO I en WO II. Deze periode wordt politiek gezien, gekenmerkt door de verschrikkelijke gevolgen van WO I, revanchistische gevoelens, de economische crisis en de opkomst van het fascisme. Deze thema’s komen ook in dit boek terug.
10: Dodenlijst – Martin Österdahl
Martin Österdahl met studies over de Russische taal, economie en Oost-Europese culturen in z’n rugzak, maakt ruimschoots gebruik van de opgedane kennis. Dat biedt boeiende uitstapjes over bijvoorbeeld symbolen in verschillende culturen. Het boek, net als het debuut Vraag niet om genade, is buitengewoon intelligent geschreven, vol barokke details, die later op hun plaats vallen, vol ook met fraaie, hier en daar welhaast literaire zinnen met bittere humor. Veel personen en situaties, tijdslijnen in 2000, 1996, 1943 en 1945, het is een complex verhaal: neonazi’s, Russische agenten, koude oorlog dreigementen, complottheorieën, maar ook de blootlegging van een stukje Zweeds, duister verleden. Het is een boek, 512 blz. lang, zoals ik graag geschreven zie worden.
Martin Österdahl heeft nu twee werkelijk uitstekende thrillers afgeleverd, en is daarmee een van de betere recente auteurs uit het Hoge Noorden, en zeker de moeite waard om gevolgd te worden.
11: Middenwater – Arne Dahl
Middenwater staat voor de vervreemding bij het duiken als boven en onder, achter en voor, links en rechts niet meer bestaan en alles vloeibaar wordt en de juiste richting ontbreekt om weer veilig boven te komen. Sam Berger vraagt zich dat ook regelmatig af, waarom hij juist uitgekozen is om een bepaalde klus te klaren, waarom hij zich op moet offeren om de waarheid boven tafel te toveren. Welke kant moet hij op? Wat is de waarheid in een wirwar van gebeurtenissen, waar allerlei inlichtingen-, veiligheids- en opsporingsdiensten bij betrokken zijn? Arne Dahl op z’n best.
12: Weerzin – Bernard Minier
Vanaf Een kille rilling acteert Bernard Minier op een hoog niveau. Het zijn een aantal factoren die maken dat deze auteur boven de meeste van zijn collega’s uitsteekt. In de boeiende schrijfstijl van een groot verteller, wisselen duistere hoofdpersonen af met de apocalyptische dreiging die uitgaat van de Pyreneeën met zijn donkere hoge bergen, kliffen en rotsen, de vries- en sneeuwkou, de huilende koude wind. Maar ook de vele dialogen, reflecties, beschouwingen, verhandelingen en meningen over tal van zaken die niet direct met de oplossing van het onderzoek te maken hebben, maar duidelijk het leesplezier aanmerkelijk verhogen.
13: Godenstemmen – Jean-Christophe Grangé
Grangé voert de lezer mee. Op een reis naar de waanzin. Geen enkele indicatie, geen enkele hint naar de bestemming. De reis op zich is het uiteindelijke doel, niet de bestemming. En dat is ook het patroon wat in praktisch elk boek van Grangé terugkomt: de reis naar de waarheid voert langs talloze, aan de geweldige fantasierijke geest van de schrijver ontsproten tussenstations. In dit boek ontspint zich een waanzinnig verhaal rond kinderen in traditionele Bayerische Tracht met lederhosen en groene hoedjes met veren, waanzinnige chirurgen en meer van dat soort volk die zich uitleefden op het voetvolk tegen de achtergrond van de geopolitieke verhoudingen in de tachtiger en negentiger jaren van de vorige eeuw. En de wedergeboorte van het kwaad in Parijs en Frankrijk.
Grangé gaat in deze macabere mix van thriller en een vleugje horror wel erg te keer en scheert langs de donkerte en duisternis van de afgronden van de menselijke geest èn lichaam, waar nauwelijks grenzen lijken te zijn aan het verderf en rottingsproces van een tot op het bot verdorven homo erectus. De donkere kijk van Grangé op de mensheid bevat geen grijstinten meer, maar is zwart, pikzwart.
Een goede gezondheid en veel leesplezier in 2020!!!!
Jac Claasen.
**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
Samenlezenisleuker 