De Top 12 van 2018 van: Jac

December, lijstjestijd. Heerlijk. Geen rampen, oorlogen, verloren wedstrijden of ander ongerief, maar een persoonlijke top tien van de allerbeste thrillers gelezen in 2018. Wat zeg ik, een top tien, echt niet, in de beste supermarkt tradities krijgt u er een bonus van 20% bij voor dezelfde lage prijs en maken we er een top twaalf van.

Hieronder een twaalftal titels met een korte omschrijving waarom zij op de lijst terecht gekomen zijn. Zoals u zult bemerken zijn het lang niet allemaal titels die in 2018 zijn uitgebracht. Laten we ons alsjeblieft niet leiden door de waan van de dag en de omzetcijfers van de uitgeverijen. Want die zeggen lang niet alles. Want waar blijven de vertalingen van de laatste twee van Jean Christophe Gangé : Congo Requiem en Lontano. Wie is er nu ziende blind?

Wat is het criterium geweest om op dit lijstje terecht te komen? Daar kunnen we heel moeilijk over doen, maar uiteindelijk telt slechts een aspect als we het boek neerleggen en de inhoud laten bezinken: leesplezier. En als net dat ene boek waar u zo ontzettend van genoten heeft er niet bij staat? Geen man of vrouw overboord. Het aanbod is gigantisch en de concurrentie is moordend. De kans is erg klein dat we dezelfde boeken lezen en dezelfde smaak hebben. Dit lijstje is niets anders dan de ‘allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie’ zoals onze dichter Kloos het uitdrukte. Het aantal zeperds is dit jaar gering geweest. Misschien komt het doordat ik dit jaar extra goed geluisterd heb naar de leesmaatjes in Samenlezenisleuker die met allerlei mooie titels aan komen zeulen en er best goed in zijn om iemand onder druk te zetten om juist die ene titel ter hand te nemen. En dat blijkt dan ook nog een schot in de roos te zijn. Dank u wel dames!!!

Kunnen we een conclusie trekken? Een goed thrillerjaar met nieuwe en veelbelovende auteurs zoals Dario Coretti, Niklas Natt och Dag, Geir Tangen, Sören Sveistrup en Bo Svernström. En ongetwijfeld nog vele andere debutanten, die ik gemist heb. Benieuwd hoeveel er nog schrijvende zijn over vijf jaar. Immers, continuïteit is zeldzaam in dit theater.

De volgorde is niet willekeurig.

Dario Correnti – Heimwee naar bloed *****

Een intrigerende, scherp geschreven thriller met korte hoofdstukjes en vele, vele uitstekende dialogen. Uitermate boeiend  door de vele zijlijntjes. En het mooie duo Marco Besana, de vermoeide journalist en Ilaria Piatti , de klunzige, onhandige stagiaire, in paarse Hello Kitty laarsjes. Het is een geanimeerde thriller met veel humor, een hoge amusementswaarde. Ik heb het boek met  ontzettend veel plezier gelezen.

R.J. Ellory – Bekraste zielen *****

Een krankzinnig goed boek met  twee hoofdthema’s: het geweld en het lot, toeval of  bestemming. Het donkere gesternte zoals het wordt benoemd. Nooit gedacht dat hij  voorafgaande juweeltjes zoals Een stil geloof  in engelen, De helden van New York , Een mooie dag om te sterven en Een  volmaakte vendetta zou kunnen benaderen, laat staan evenaren.

Arne Dahl – Grensgebieden *****

Carpe motherfucking diem. Tot de grensgebieden. Nordic noir op z’n best. Het boek met de fameuze kanteling. Na bijna 20 jaar aan de top gestaan te hebben, wordt hij steeds beter. Dit is ongetwijfeld zijn beste boek tot nu toe.

Jan van der Cruijsse – Bling Bling 3 Toen was er nog maar één *****

Jan van der Cruijsse heeft met deze trilogie bestaande uit:

Bling Bling Diamantroof in Delhi

Bling Bling 2 De Zaventemmers

Bling Bling 3 Toen was er nog maar één

een fraaie serie thrillers van internationale allure neergezet. In dit spannende laatste deel van de trilogie  houdt van der Cruijsse alle ballen op  een onnavolgbare manier in de lucht. En dat mag best een prestatie heten, want er  zijn  nogal wat verhaallijnen.

Niklas Natt och Dag – 1793 *****

Een uiterst ongewone historische roman.

Niklas schetst een uitermate  boeiend beeld van  de onderklasse  in Stockholm op het einde van de achttiende eeuw,  de teringzooi waarin ze wonen, de stank die hen dag en nacht omringt en het brakke  putwater dat ze drinken. Evenals de smeerlapperij van de bovenlaag van de Zweedse  maatschappij.

Philip Kerr – Vergeven en vergeten. *****

Philip Kerr op z’n best in dit dertiende Bernie Gunther verhaal. De op 23 maart 2018  overleden auteur haalt weer alles uit de kast en laat zien waarom hij zo’n formidabele schrijver was. Geldzucht, gemakkelijk gewin, Alte Kameraden en ex-nazi’s, het blijft een rare  combinatie, maar legt wel de bodem onder de beste Bernie Gunther tot nu toe.

Jean-Christophe Grangé – Voorbij de zwarte lijn *****

Een lange weg, met talrijke, haast ontelbare, verontrustende, fascinerende en mooie  feiten, weetjes en zijlijntjes. Dat is de  zoektocht naar de waarheid, naar de weg van het  bloed, het donkere bloed, het zoete bloed,  ijzingwekkend en smerig.  Welk een enorme fantasie legt de auteur aan de dag voor het bereiken van dit doel. Ruim 500 bladzijden in de ban van Grangé, dat leidt onverbiddelijk naar 5 sterren. Wat tevens geldt voor De vlucht van de ooievaar en De bloedrode gletsjer, allebei toppers van de grootmeester uit Frankrijk.

Michael Robotham – De andere vrouw 4,5 *

Het boek is met veel empathie geschreven, zonder in goedkope dramatiek te vervallen. Het is bovenal intelligent geconstrueerd met fraaie zinnen en mooie quotes die je doen glimlachen of die je als lezer wat langer doen stil staan. En een goed plot met een bloedstollende actie scene. Michael Robotham is terug.

Geir Tangen – Meesterwerk 4,5*

Het boek kent een aantal zeer goed uitgewerkte zijlijnen. De dader vergelijkt de uitvoering van zijn moorden met de partituur van een requiem. In dit geval het requiem (zielenmis) van Wolfgang Amadeus Mozart –  Requiem, een mysterieus Meesterwerk (sic!), want het gaat over een reis naar de  ultieme bestemming: de dood.

Sören Sveistrup – Oktober 4,5*

 Oktober is een vrij spectaculaire thriller waarin de auteur in staat is gebleken het hele boek de spanning er in te houden. En dat is een hele prestatie, want het boek telt 542 bladzijden. De enorme spanning is het gehele boek door aanwezig, dankzij een werkelijk ingenieus plot  en dat vergoedt veel,  heel veel. Maar niet alles. Een loodzware publiciteitscampagne is losgebarsten om het boek te promoten. Niet nodig, weggegooid geld. Het is gewoon een van de betere thrillers van 2018.

Bo Svernström – Wie zint op wraak  4,5 *

Een verrassende thriller die afwijkt van het doorsnee verhaal. Door een standpuntwisseling verschuift het perspectief in een klap  grotendeels naar de moordenaar. Zal de moordenaar slagen in zijn opzet?  Prima uitgewerkt.

Fred Vargas – De omgekeerde man *****

Fred Vargas geeft voor de zoveelste keer blijk van een unieke visie op het begrip thriller. Hoofdpersonen, setting en oplossing zijn niet onderhevig aan de normale wetten van de thrillerwereld. Voor de zoveelste keer heb ik genoten van unieke, dwarse mensen, die bepaald geen dwarsdoorsnede zijn van de normale bevolking, van het verhaal met dwarse dialogen vol humor en mooie zinnen.

Jac Claasen.

Jac las: Vergeven en vergeten-Philip Kerr*****

Over het boek:

1957.
Onder de naam Cristof Ganz heeft Bernie Günther een baan als nachtportier en beheerder van het  mortuarium in het Schwabinger Krankenhaus in München gevonden. Een mortuarium is natuurlijk een te bescheiden plaats voor een echt goede rechercheur die voor de oorlog op het bureau aan de Alexanderplatz werkte.

Schramma, een door en door corrupte politieagent, wil hem voor een karretje spannen voor moord en beroving, maar Bernie Gunther is hem te slim af en weet zichzelf en Max Merten, een oude bekende – een voormalig officier van justitie van voor de oorlog – te redden. Als dank voor de bewezen dienst zorgt Merten er voor dat Bernie in dienst kan treden bij Munich Re, een grote verzekeraar, als claimonderzoeker. Eigenlijk een voortzetting van zijn werk als rechercheur: het ontmaskeren van oplichters en bedriegers. Dat Munich Re alle concentratiekampen van de nazi’s had verzekerd tegen brand, diefstal en andere risico’s was voor Bernie niet van belang.

Cristof Ganz doet zo goed zijn werk, dat hij naar Griekenland wordt gestuurd om de claim van een Duitser te onderzoeken, wiens schip is gezonken. Er vallen links en rechts wat slachtoffers, en de zaak heeft meer kwalijke kanten dan gedacht. Duitsers liggen in 1957 niet zo goed in de markt in Griekenland. De zaak stinkt  steeds erger en Ganz komt zwaar onder vuur te liggen.

Conclusie:

Philip Kerr op z’n best in dit dertiende Bernie Gunther verhaal. De op 23 maart 2018 overleden auteur haalt weer alles uit de kast en laat zien waarom hij zo’n formidabele schrijver was. In het zoals altijd extreem goed gedocumenteerde boek, legt Kerr dit keer sterk de nadruk op het ingewikkelde morele dilemma tussen goed en kwaad. Iedereen in het naoorlogse Duitsland heeft boter op z’n  hoofd. De scheidslijn tussen de goeden en de slechten is niet altijd even duidelijk te trekken. Niet alleen de nazi’s waren fout.

De documentatie is weer groots en indrukwekkend. Op een bladzijde worden aangehaald: Irma Grease – ‘ das Biest von Belsen’ -, Timothy Q. Mouse, Jekyll and Hyde en Shakespeare’ s Jago die Othello voor de gek houdt. Alles klopt. Van het Shalamir parfum tot Sydney Hughes Greenstreet  en Drene shampoo, maar vooral Alois Brunner. En zelfs de gimlet van Philip Marlowe komt voorbij. Voor de fact checkers is het feest.

Zoals we weten is de relatie van Bernie met vrouwen geen succesverhaal. In dit boek leidt de ontmoeting met de uit Grieks marmer gebeitelde voluptueuze Elli Panstoniou, juriste op het ministerie van Economische Coördinatie, tot lyrische ontboezemingen , zowaar zelfs tot enige positieve beschouwingen over de mensheid. Maar laat u niet misleiden. Bernie blijft Bernie, en zijn opmerkingen al dan niet uitgesproken, staan bol van het sarcasme en ironie. De lezer moet bij de les blijven: het grote aantal personen – een fraaie mix van fantasie en realiteit-  en gebeurtenissen wordt intelligent geweven tot een fraaie thriller, niet spannend overigens, met als resultaat vele uren leesplezier op hoog niveau voor de lezer.

Geldzucht, gemakkelijk gewin, Alte Kameraden en ex-nazi’s, het blijft een rare combinatie, maar legt wel de bodem onder de beste Bernie Gunther tot nu toe.

Vijf sterren.

Jac Claasen.

Wat lezen wij nu?

Karin leest:

Met dank aan Kevin Deckers voor het recensie-exemplaar.

Over De duistere oorlog Boek 2 – Tocht der schaduwen :

Eindelijk is het moment daar. De Bloedmaan is opgekomen. De Tocht der Tochten zal gereden worden. Een tocht langs alle planeten. Voor de één een reis door het leven, voor de ander een reis naar de dood. Eén ding is zeker: de Dacan zal op de proef worden gesteld. De Bloedmaan kondigt een dertig dagen durende nacht aan, waarin de connectie met de Goden wegvalt. Om dit te herstellen, moeten Rayon en zijn metgezellen de Tocht der Schaduwen afleggen en op alle Planeten van het Licht de Godenpoort openen. Haast is geboden: als dit hen niet binnen een maand lukt, worden alle werelden aan de macht van de Duistere onderworpen. Zonder bijstand van de Goden zal niets de Duistere meer kunnen stoppen.

Myrtle (15) leest:

Met dank aan Uitgeverij De Fontein voor het recensie-exemplaar.

Over The Cruelty 2 – Hebzucht :

Gwen en haar vader zijn ondergedoken in Uruguay. Het leven is er zwaar: voortdurend over je schouder moeten kijken is killing. Wanneer haar vaders naam op een dodenlijst blijkt te staan, beseft Gwen dat afwachten geen optie meer is. Ze moet proberen hen beiden te redden, maar de tijd dringt. Met de hulp van haar vriend Terrance, stort een vastberaden Gwen zich in de wereld van geld, spionage en verraad. Daar wachten nieuwe én oude vijanden. En deze keer zijn ze niet van plan haar te laten ontsnappen.

Jac leest:

Over Vergeven en vergeten :

München, 1957. Na verschillende carrières in de loop der jaren werkt Bernie Gunther nu voor een verzekeringskantoor. Het is een logische stap: zowel politieagenten als verzekeraars zijn erbij gebaat leugenaars te ontmaskeren, en Bernie Gunther kan wat dat betreft bogen op een schat aan ervaring.

Bernie wordt naar Athene gestuurd om een claim voor een gezonken schip van een Duitser te onderzoeken. Als hij ontdekt dat het schip in kwestie ooit toebehoorde aan een Griekse Jood die werd gedeporteerd naar Auschwitz, is hij ervan overtuigd dat dit geen ongeluk was, maar wraak. Dan wordt de Duitser dood gevonden, vermoord. De Griekse politie haalt Bernie over om te assisteren bij het moordonderzoek en hij wordt wederom meegezogen in de zwarte geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog en de deportatie van de Joden van Thessaloniki. Europa is bereid om de vijandschap met Duitsland aan de kant te zetten, maar minstens één persoon in Griekenland lijkt daar niet klaar voor te zijn…

Corina leest:

Met dank aan Standaard Uitgeverij / Manteau voor het recensie-exemplaar.

Over De tragische eindes van Boris Bastarache :

Wanneer de elfjarige Boris Bastarache met zijn vrienden in de zomer van 1943 “verzet” speelt, leidt dat tot een geheim dat te allen prijze bewaard moet worden. Wat volgt is een reeks van gebeurtenissen in het Frankrijk van de jaren vijftig tot nu, in het kielzog van een gevaarlijke psychopaat. Een adembenemend verhaal in de traditie van de betere roadmovies.