Myrtle (15) las: Hebzucht-Scott Bergstrom****

Met dank aan Uitgeverij De Fontein voor het recensie-exemplaar.

Serie: The Cruelty deel 2

Oorspronkelijke titel: The Greed

Auteur: Scott Bergstrom

Vertaling: Marie-Louise van Dongen

Uitgever: De Fontein

Aantal pagina’s: 413

Genre: Young Adult, NUR 285/302

Verschijningsdatum: mei 2018

Over de auteur:

Scott Bergstrom woont in Denver (Amerika) met zijn vrouw en dochters. Voordat hij boeken schreef, maakte hij reclame voor van alles: van pizza’s tot politieke partijen. Hij wilde iets heel anders doen en stortte zich op het schrijven van boeken. Inmiddels is hij wereldberoemd met zijn spannende YoungAdultserie The Cruelty. Naast schrijven is Scott dol op reizen, fotograferen en het kijken van kattenvideo’s.

( Bron: http://www.uitgeverijdefontein.nl )

Cover:

De cover lijkt veel op die van het vorige boek die ik ook gelezen heb, Meedogenloos, alleen is deze groen met geel. Ik vind het net als die, een hele gave cover, die gelijk mijn aandacht trekt. Ik kan niet wachten om te beginnen.

Achterflap:

Gwen en haar vader zijn ondergedoken in Uruguay. Het leven is er zwaar: voortdurend over je schouder moeten kijken is killing. Wanneer haar vaders naam op een dodenlijst blijkt te staan, beseft Gwen dat afwachten geen optie meer is. Ze móet proberen hen beiden te redden en de tijd dringt. Met de hulp van haar vriend Terrance stort de vastberaden Gwen zich in de wereld van geld, spionage en verraad. Daar wachten nieuwe én oude vijanden. En dit keer laten ze haar niet ontsnappen.

Mijn mening:

Meedogenloos vond ik een geweldig boek, misschien zelfs wel een van mijn favorieten. Dus toen dit boek uitkwam begrijp je vast wel dat ik niet kon wachten om te beginnen met lezen. Het verhaal van Hebzucht is heel anders en ook wat ingewikkelder dan het eerste deel, soms kon ik het niet goed volgen, maar dan werd het later duidelijk. Toch was ik soms even in de war en dacht ik huh, heb ik iets gemist? Ik kan me daar niet aan ergeren als ik dan aan de schrijfstijl denk, echt waar, wat kan Scott goed dingen beschrijven. Als je dan eenmaal in het verhaal zit, dan ben jij zelf Gwen geworden en ben jij degene die moet vechten voor je leven. Ik blijf Gwen ook gewoon zó cool vinden, dat vond ik in het eerste boek al en dat vind ik nog steeds, de verandering waar Gwen doorheen gaat vanaf het begin van deel één tot en met het einde van deel twee, is niet normaal. De dingen die ze meemaakt, en waar ze zich dan gewoon elke keer weer doorheen slaat, ook al is het ècht niet makkelijk, vind ik echt badass.

Conclusie:

Vier sterren voor Hebzucht.

Myrtle Meinen.

Wat lezen wij nu?

Karin leest:

Met dank aan Kevin Deckers voor het recensie-exemplaar.

Over De duistere oorlog Boek 2 – Tocht der schaduwen :

Eindelijk is het moment daar. De Bloedmaan is opgekomen. De Tocht der Tochten zal gereden worden. Een tocht langs alle planeten. Voor de één een reis door het leven, voor de ander een reis naar de dood. Eén ding is zeker: de Dacan zal op de proef worden gesteld. De Bloedmaan kondigt een dertig dagen durende nacht aan, waarin de connectie met de Goden wegvalt. Om dit te herstellen, moeten Rayon en zijn metgezellen de Tocht der Schaduwen afleggen en op alle Planeten van het Licht de Godenpoort openen. Haast is geboden: als dit hen niet binnen een maand lukt, worden alle werelden aan de macht van de Duistere onderworpen. Zonder bijstand van de Goden zal niets de Duistere meer kunnen stoppen.

Myrtle (15) leest:

Met dank aan Uitgeverij De Fontein voor het recensie-exemplaar.

Over The Cruelty 2 – Hebzucht :

Gwen en haar vader zijn ondergedoken in Uruguay. Het leven is er zwaar: voortdurend over je schouder moeten kijken is killing. Wanneer haar vaders naam op een dodenlijst blijkt te staan, beseft Gwen dat afwachten geen optie meer is. Ze moet proberen hen beiden te redden, maar de tijd dringt. Met de hulp van haar vriend Terrance, stort een vastberaden Gwen zich in de wereld van geld, spionage en verraad. Daar wachten nieuwe én oude vijanden. En deze keer zijn ze niet van plan haar te laten ontsnappen.

Jac leest:

Over Vergeven en vergeten :

München, 1957. Na verschillende carrières in de loop der jaren werkt Bernie Gunther nu voor een verzekeringskantoor. Het is een logische stap: zowel politieagenten als verzekeraars zijn erbij gebaat leugenaars te ontmaskeren, en Bernie Gunther kan wat dat betreft bogen op een schat aan ervaring.

Bernie wordt naar Athene gestuurd om een claim voor een gezonken schip van een Duitser te onderzoeken. Als hij ontdekt dat het schip in kwestie ooit toebehoorde aan een Griekse Jood die werd gedeporteerd naar Auschwitz, is hij ervan overtuigd dat dit geen ongeluk was, maar wraak. Dan wordt de Duitser dood gevonden, vermoord. De Griekse politie haalt Bernie over om te assisteren bij het moordonderzoek en hij wordt wederom meegezogen in de zwarte geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog en de deportatie van de Joden van Thessaloniki. Europa is bereid om de vijandschap met Duitsland aan de kant te zetten, maar minstens één persoon in Griekenland lijkt daar niet klaar voor te zijn…

Corina leest:

Met dank aan Standaard Uitgeverij / Manteau voor het recensie-exemplaar.

Over De tragische eindes van Boris Bastarache :

Wanneer de elfjarige Boris Bastarache met zijn vrienden in de zomer van 1943 “verzet” speelt, leidt dat tot een geheim dat te allen prijze bewaard moet worden. Wat volgt is een reeks van gebeurtenissen in het Frankrijk van de jaren vijftig tot nu, in het kielzog van een gevaarlijke psychopaat. Een adembenemend verhaal in de traditie van de betere roadmovies.