Karin las: Diepe gronden-Nicolet Steemers***1/2

Dank aan Uitgeverij Volt voor het recensie-exemplaar.

Genre: Spannende roman

Aantal pagina’s: 287

Verschijningsdatum: februari 2023

Over de auteur:

Nicolet Steemers schreef eerder de spannende romans Zachte heelmeesters en Tweedracht, en meerdere succesvolle audioseries voor Storytel. In 2022 maakte ze met Wat niet deert een comeback naar het papieren boek.

http://www.singeluitgeverijen.nl/volt/

Over Diepe gronden :

Als Laura na achttien jaar weer contact krijgt met haar Roemeense jeugdvriendin Gabi is ze opgetogen, en ze gaat dan ook graag in op haar uitnodiging om die zomer langs te komen in Roemenië. Het idee is om onder andere een paar dagen te wandelen in het ruige berggebied van de Karpaten, en Gabi heeft er geen bezwaar tegen als een vrouw uit Laura’s vriendenkring, Martine, ook meegaat.

De eerste dag en avond verlopen volgens plan, maar de volgende ochtend is Gabi ineens spoorloos verdwenen. Is ze uit vrije wil zonder een woord vertrokken? Of is er iets met haar gebeurd?

Al snel blijkt dat Laura en Martine op eigen houtje de bewoonde wereld moeten zien te bereiken, maar helaas is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Ze krijgen te maken met voedsel- en watertekort en onaangename ontmoetingen in de wildernis. Gaandeweg raken ze lelijk de weg kwijt, en niet alleen in letterlijke zin…

Mening:

Lang geleden dat ik een boek van Nicolet Steemers las. Ik was toen prettig verrast en ook met Diepe gronden weet Steemers een prima boek neer te zetten!

Centraal staat Laura en met een eenvoudig doch fijne schrijfstijl blijft dit avontuur, gevuld met flink gekonkel en gemieter, onderhoudend van begin tot eind.

De natuur wordt prachtig beschreven en je waant je midden in deze ruige en geweldige omgeving. Wat betreft de onderlinge banden en verhoudingen komt er steeds weer een extra stukje geheim naar boven. Daarnaast weet Steemers sterke thema’s als PTSS  ten gevolge van verschrikkingen in Afghanistan kundig te verweven in de karakters. Dat maakt personages die extra schwung met zich meebrengen. Lof it.

Het is onderhoudend en af en toe mis ik dan toch wat extra spanning. Wat laat in het verhaal komen thriller elementen de bocht om en daar hou ik van. Het wordt sneller en er volgt meer actie, lekker!  Echter vliegt het voor mij hiermee toch ook over de kop. De moorden, de uitkomst; het is tof om te lezen maar ik stel er tegelijkertijd, al grijnzend, grote vraagtekens bij. Het is soms wat herhalend en de dialogen en vraagstellingen weten me niet volledig te overtuigen.

Maar dannn. Het plot op zichzelf is geweldig bedacht en uitgewerkt. Is het einde verrassend? Eén personage had ik toch echt verkeerd ingeschat. Hoe het afloopt zag ik wel aankomen maar dat maakt het niet minder zuur en stiekem ook hilarisch. Wat een fantastische afronding!

Conclusie:

Schrijfstijl: 3.5

Spanning: 3

Originaliteit: 4

Plot: 4

Leesplezier: 3.5

Psychologie: 3.5

Maakt drie en halve sterren oftewel een 7/10 voor Diepe gronden.

Karin Meinen.

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 😀

Marie las: Giftig-Suzanna Esther****

Dank aan Poseidon Uitgevers en Suzanna Esther voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Suzanna Esther

Genre: Spannende boeken algemeen / NUR 330

Aantal pagina’s: 308

Verschijningsdatum: 22 oktober 2021

Over de auteur: 

Suzanna Esther (1966) studeerde Literatuurwetenschap en Psychologie. In 2017 verscheen haar debuut Wervelstof, in 2018 de psychologische thriller De stem, gevolgd door de reeks 2020 Kamp Alpha – de pest meester en 2021 Kamp Apha – de nieuwe wereld.

http://www.suzannaesther.nl

Achterflap:

Na een heftige periode grijpt verandermanager en psycholoog Mara van den Berghe met beide handen een tijdelijke klus aan.

In opdracht van de eigenaar van een psychologisch onderzoeksbureau, verblijft Mara een maand intern op landgoed Huis ten Have te Veenbrug in Groningen. Het landgoed heeft een rijke geschiedenis en diende van 1885 tot 1940 als psychiatrische kliniek voor vrouwen.

Het doel is een negenjarig meisje met gedragsproblemen, Annabelle van Haeften, te observeren, te diagnosticeren en een behandelplan op te stellen. Maar waar is Annabelles vader en wat is er met haar moeder? Waarom ligt het bewaard gebleven archief nog niet in het museum van Veenbrug? Welke geheimen worden er door de familie van Haeften en het personeel verzwegen of zelfs toegedekt?

Algauw vermoedt Mara dat de oorzaak van Annabelles problematiek weleens in de geheimzinnige en verstoorde familiedynamiek is te vinden. Samen met Thomas van Willingen, zoon van de huishoudster en student Psychologie, gaat Mara op onderzoek.

Als er een moord wordt gepleegd, is het einde nabij…

Mening:

‘Kutwijven!’ 

Ze klauwde wanhopig in de bast, houtsplinters drongen in het zachte vlees onder haar nagels, het snoer sneed in haar polsen. De prop vervormde haar schreeuw tot schor gerochel. Lieve God, ik doe alles, alles. Laat me leven.

Deze zinnen waren mijn allereerste kennismaking met de auteur Suzanna Esther. Drie keer heb ik dit stukje gelezen, waarna ik niet wist hoe snel ik aan het boek moest beginnen.

Het verhaal speelt zich af op het landgoed van Huis ten Have.
Als Mara de opdracht krijgt om Annabelle te bestuderen en te diagnosticeren zonder dat dit opvalt, belandt de lezer samen met haar in een wereld van mysterie, bedrog, romantiek, geschiedenis, familieruzies, familiegeheimen en slachtoffers.

Het oude huis en vooral een archief vol met verborgen leed van vrouwen die daar vroeger in behandeling waren, geven het huis een duister en interessant tintje. Waarom wordt dit archief al die jaren voor de buitenwereld verborgen gehouden? Mijn nieuwsgierigheid naar wat zich daar allemaal heeft afgespeeld toen dit een psychiatrische kliniek voor vrouwen was wordt gewekt, maar naar mijn gevoel had hier nog wat dieper op ingegaan mogen worden en blijft dat iets te oppervlakkig.

Tijdens Mara’s verblijf in Huis ten Have maakt ze kennis met de familieleden en het personeel. Deze personages worden goed geïntroduceerd en hebben duidelijk iets te maken met de goed bewaarde geheimen van het landgoed. Daar waar de negenjarige Annabel al gauw mijn hart weet te stelen en ik haar wil helpen, weet de koelbloedige Mamére met haar houding het bloed onder mijn nagels vandaan te halen.

Door de manier van schrijven is de ongemakkelijke sfeer die er op het landgoed hangt goed voelbaar voor de lezer en zou ik op sommige momenten zelf wel door mijn stoel willen zakken van ongemak. Zeker een compliment waard.

Wanneer Mara in haar zoektocht naar antwoorden hulp krijgt van Thomas van Willingen, vallen voor haar de puzzelstukjes steeds meer op hun plek. Zelfs voor Thomas komen er nieuwe dingen aan het licht en voor de lezer wordt het beetje bij beetje duidelijk wat er zich allemaal heeft afgespeeld in dit mysterieuze huis met zijn geheimzinnige bewoners. 

Voor je het weet ben je als lezer onderdeel van het geheim van Huis ten Have en is er geen weg meer terug…

Conclusie:

Een goede en leuke eerste kennismaking met Suzanna Esther. Met haar prettige en vlotte schrijfstijl is dit boek heerlijk om te lezen. Het einde was voor mij wat voorspelbaar en hier en daar zijn er nog wat losse eindjes. Dit kan wat onaf aanvoelen maar prikkelt ook je eigen fantasie om dit zelf in te vullen. 

Een mooie combinatie tussen een roman, mysterie en een thriller. Met een verweven boodschap over de positie van vrouwen vroeger, maar ook over de positie van vrouwen hedendaags.

Deze eerste kennismaking verdient van mij vier sterren!

Marie Quickboots.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Marie las: Paniek-Sandra J. Paul****1/2

Dank aan Uitgeverij Hamley Books voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Sandra J. Paul

Genre: Thriller, Spannende boeken algemeen / NUR 330

Aantal pagina’s: 221

Verschijningsdatum: 23 augustus 2021

Over de auteur:

Sandra J. Paul is een veelzijdig genre-overschrijdend auteur die vooral bekend staat om haar spannende jeugdboeken, paranormale Young Adult en psychologische thrillers. Zij debuteerde met Azerty, gevolgd door Moordspel, Kwijt en Mijn Waarheid. Paniek is haar vijfde thriller. Ook haar jeugdboeken, waaronder De Duistere School, Het Verlaten Huis en De Vergeten Tuin, zijn zeer populair bij een ruim publiek.

http://www.hamleybooks.be

Achterflap:

Willem

De eerste knallen lijken op voetzoekers, tot het schreeuwen begint. Verborgen in een schuilplaats met vijf anderen luistert Willem wanhopig naar de kreten om hulp. Ze zitten in the middle of nowhere, niemand komt hen helpen. Hoelang zal het duren voor de schutters hun schuilplaats ontdekken?

Jake

Jake staart verward naar de feestelijk uitgedoste gasten die in paniek de trap oprennen, en te laat beseffen dat er geen uitweg voor hen is. Schoten weergalmen door het gebouw, hij ziet de schutters op zich afkomen. Hij beseft dat enkel de dood op hem wacht als hij niet meteen reageert.

Willem en Jake nemen een drastisch besluit. Wachten op de dood is geen optie. Paniek ook niet.

Mening:

De cover is weer zoals ik steeds van de Hamley Books covers zeg: Prachtig! Ook dit exemplaar wil je weer in je kast hebben staan en als je het boek in handen hebt lijkt de grote bloedvlek op de cover gewoon echt door het glimmende effect.

Een groot kasteel, een groot feest, gezelligheid en veel feestgangers. Wat een vrolijke avond had moeten worden, wordt abrupt afgebroken met de komst van schutters en klinken er meerdere knallen. Het ideale recept voor Sandra J. Paul om de lezer mee te nemen in deze achtbaan van spanning, hectiek en emoties.

Ik vond het erg verfrissend om als lezer een keer niet te beginnen met een rustige opbouw van het verhaal, maar voor mijn gevoel stapte ik zo in mijn gala jurk het kasteel binnen en belandde midden in alle chaos.

Het verhaal begint vanuit het oogpunt van Willem, een groot hoe en waarom dringen zich aan me op, wie zijn deze schutters en wat is hun motief om tot zulke vreselijke daden te komen. Gaandeweg het verhaal wordt de rol van Willem en de overige gasten duidelijk maar laat Sandra de lezer nog even in spanning over het waarom samen met een mega plottwist.

Het verhaal wordt daarna verteld vanuit het oogpunt van Jake. Zijn beleving van die avond voelt absoluut niet als herhaling van die van Willem. Met een compleet andere draai wordt mij het motief van deze avond duidelijk en vloeit alles samen.

Conclusie:

Hoewel het boek ruim 200 bladzijden vol spanning telt en na het verhaal van Willem het verhaal vanuit Jake volgt, had het van mij iets langer gemogen. Waar het verhaal van Willem stopte was dat voor mijn gevoel iets te abrupt en voelde het voor mij nog niet helemaal af.

Bovenstaande is ook het enige puntje wat mij betreft, ik vind het echt een waar kunstwerk hoe beide verhalen totaal verschillend beleefd worden, maar toch samen komen tot een oorzaak en gevolg waarin de spanningsboog vrijwel het gehele boek  gespannen en hoog blijft.

De zwarte pagina’s die verspreid door het boek zitten geven me even een momentje om alles wat er gebeurd te verwerken en weer te ademen.

Haar unieke schrijfstijl en diversiteit maakt Sandra J. Paul tot één van mijn meest favoriete auteurs. Ook in dit boek maakt ze mijn verwachtingen weer waar en kan ik hem vele die van spanning houden zeker aanraden.

Wat er ook gebeurt, Paniek is geen optie… nou probeer die paniek maar eens niet te voelen als je dit boek leest!

Een dikke vier en halve sterren oftewel een 9/10 voor Paniek.

Marie Quickboots.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Wat lezen wij nu?

Karin leest:

Dank aan Uitgeverij Boekerij / Best of Historische Romans voor het recensie-exemplaar.

Over Het geheime kistje van Elle ( verschijnt op 19 februari) :

Voor de lezers van De nachtegaal van Kristin Hannah, Bloemen voor mijn dochter van Sarah Jio en Het familieportret van Jenna Blum.

Wit-Rusland, 1941. Tijdens een razzia in haar geboortedorp is de Joodse Ella getuige van de moord op haar familie. Ze weet zelf te ontkomen en vlucht het bos in, waar ze wordt opgenomen door een groep verzetsstrijders die zich daar schuilhoudt. In hun midden wordt Ella onverwacht weer gelukkig, maar helaas is dat van korte duur. Na de bevrijding krijgt Ella, die niets meer te verliezen heeft, valse papieren met de naam Elle. Ze reist verder naar Parijs om informatie door te geven over voortvluchtige nazi’s. Over haar afkomst en haar verleden zwijgt ze als het graf.

Nederland, 2013. Janna maakt een moeilijke tijd door nadat haar man haar heeft verlaten. Als haar oma Elle in diezelfde periode overlijdt, helpt Janna haar moeder met het uitruimen van oma’s huis. Ze vindt een versleten kistje op zolder waar spullen in zitten die ze niet kan plaatsen: een davidster, een oud identiteitsbewijs in een onleesbare taal, en een gladde metalen ring. Had haar stille, gesloten oma een geheim verleden? Janna gaat op zoek naar de waarheid, een reis die haar via Parijs en Wit-Rusland terugbrengt naar haarzelf.

Riejanne leest:

Over Toevluchtsoord:

De jonge journalist Sandrine heeft haar grootmoeder nooit gekend. Als ze hoort dat de vrouw is overleden, wil ze graag de plaats bezoeken waar haar grootmoeder vrijwel haar hele leven heeft gewoond: een eiland voor de Franse kust. Sandrine reist af naar het koude, grijze eiland en maakt kennis met de bewoners. Die zijn daar, net als haar grootmoeder, in 1946 komen wonen en er nooit meer weggegaan.

Al snel realiseert Sandrine zich dat de bewoners een gruwelijk geheim bewaren. Er is destijds iets vreselijks gebeurd, want de bewoners zijn na al die jaren nog steeds doodsbang. Iets weerhoudt ze ervan het eiland te verlaten, alsof ze gevangenen zijn… Steeds sterker vermoedt Sandrine dat ook zijzelf door iets of iemand in de gaten wordt gehouden. Iemand die misschien ook een rol heeft gespeeld in de onfortuinlijke dood van haar grootmoeder.

Wanneer inspecteur Damien Bouchard te horen krijgt dat er een jonge vrouw op het strand is aangetroffen, treft hij haar zwaar getraumatiseerd en onder het bloed aan. De vrouw, die Sandrine heet, beweert een vreselijke ontdekking te hebben gedaan op een eiland niet ver van de Franse kust.

Het probleem? Niemand heeft ooit van dat eiland gehoord.

Jac leest:

Over Hotel Solitude:

‘Liegen kan je nog niet, vrees ik. Liegen is een van de meest complexe menselijke vaardigheden. De dag dat je consequent kan liegen en de leugen handhaven, verklaar ik je voor genezen.’

Voor Max Costa, een redacteur bij een prestigieuze Franse uitgeverij, is de onstuimige auteur Makarov een hindernis te veel in zijn leven. Makarov heeft zijn lezerspubliek al lang veroverd en voelt niet dezelfde druk als Costa om snel een nieuwe roman te publiceren. Na veel toegevingen slaagt Costa er toch in de oude schrijver opnieuw aan het werk te zetten, maar wanneer de roman eindelijk zijn voltooiing nadert, sterft de auteur onder verdachte omstandigheden en gaat het manuscript verloren. Het is aan Costa om duidelijkheid te scheppen over Makarov, het manuscript en zichzelf. Koen Strobbe schreef een roman waarin schuld, lijden en liegen even alomtegenwoordig als relatief zijn. Zeer langzaam komt de lezer erachter wie het meest de weg kwijt is: hijzelf of het hoofdpersonage.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Blogtour-Karin las: Zielenmenners-Terrence Lauerhohn****

Met dank aan Terrence Lauerhohn voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Terrence Lauerhohn

Uitgever: Ambilicious

Aantal pagina’s: 289

Genre: Fantasy / NUR 334-330

Verschijningsdatum: november 2018

Over de auteur:

Terrence Lauerhohn is geboren op 31 mei 1960, en lag in een Brabantse wieg te ’s Hertogenbosch. Pas op zijn 51-jarige leeftijd is hij gaan schrijven. Met zijn donkere pen weet hij thriller-en fantasylezers tot de laatste punt geboeid te houden.

( http://www.123website.nl/lauerhohn/ www.ambilicious.nl )

Achterflap:

De ooievaar brengt volgens onze folklore de kinderen. Dit volksgeloof verklaart niks meer dan dat. De mythe heeft echter een duistere, diepere oorsprong. Het woord ooievaar is een verbastering van het Proto-Germaanse woord auda-bara-, dat letterlijk ‘schatdrager’ betekent. Hij draagt inderdaad een grote schat, de kinderziel. De ziel van het kind komt uit de Andere of Onderwereld. Deze wereld  is onder meer via een waterbron te bereiken.

Suzan Maryot is een ervaren politierechercheur in Manhattan. Zij en haar partner Bill jagen op twee seriemoordenaars die allebei  bovennatuurlijke krachten schijnen te bezitten. Suzan is vastbesloten om de waarheid over deze twee moordenaars te achterhalen. Wat ze ontdekt is een waarheid die voor gewone mensen beter geheim kan blijven.

… Niet elke mens heeft een menselijke ziel …

Mening:

Om maar met de deur in huis te vallen; wat een bijzonder en indrukwekkend boek zet Terrence hier neer met Zielenmenners. Allereerst bevind je je nog redelijk in de realiteit. De schrijfstijl voelt direct als een dikke yes, dit is weer thuiskomen in de wereld van Lauerhohn. De moorden zijn grof en bruut, en je hebt al snel in de gaten dat realiteit, zoals wij die kennen, in ieder geval geen stand gaat houden. Toby wordt fantastisch neergezet, zijn drijfveer, zijn krachten, dit is prachtig en dit is tevens niet best.

Zo ook de foute chemie tussen hem en Suzan. Deze foute aantrekkingskracht slingert je heen en weer want je keurt het af, maar het intrigeert des te meer.

Van de echte wereld vlieg je vervolgens regelrecht de met horror doorspekte fantasy in en hoe! Ik absorbeer elk woord, vertraag het leestempo, want hier wordt op een heel eigen, beschrijvende, en niet altijd makkelijke wijze, het geheel aan personages/wezens en gebeurtenissen in een bizarre wereld neergezet. Het zal daardoor voor een ieder niet altijd even toegankelijk zijn, maar manman dit is wel wat je noemt een vet potje schrijven! En no worries, de snelheid komt er met regelmaat zeker weer in d.m.v. de dialogen en de gevechten die ook ruimschoots aanwezig zijn. Goed vs. Kwaad en denk niet dat dit zwart/wit is want je waant je zo af en toe ook even flink in dat grijze schemergebied. Dat zijn spannende stukken en de personages weten te raken. Je verafschuwt ze, en je houdt van ze.

De spanningsboog wordt steeds meer en prachtig aangetrokken en het blijft zó de vraag hoe dit gaat aflopen. En dan is daar de laatste bladzijde, BAM zo recht je hart binnen en dan zet het te denken. Moet het bezinken.

Om vervolgens tot de conclusie te komen: Damn, dit is niet altijd makkelijk maar wel steengoed!

Conclusie:

Vier sterren voor Zielenmenners.

Karin Meinen.

Karin las: De Zonde-Ilyo Hansen***

Met dank aan Ilyo Hansen voor het recensie-exemplaar.

Auteur: Ilyo Hansen

Uitgever: Maalstroom

Aantal pagina’s: 284

Genre: Spannende boeken algemeen / NUR 330

Verschijningsdatum: oktober 2018

Over de auteur:

Ilyo Hansen (1966) studeerde af aan de kunstacademie en werkt al vijfentwintig jaar als filiaalmanager bij Choice, een juwelenzaak in Sint-Niklaas. In haar verhalen vertelt ze vaak hoe een ogenschijnlijk eenvoudige ergernis of gebeurtenis kan leiden tot fatalistische handelingen met catastrofale afloop. Ze schreef eerder Het Project en De Verlossing.

Achterflap:

De ouders van Tom Van Bellingen waren hippies en van het principe dat een kind geen sturing nodig heeft en volledig zijn eigen weg moet volgen.  Daardoor weet Tom, als hij de volwassen leeftijd heeft bereikt, nog steeds niet wat hij met zijn leven moet aanvangen. Tot hij Lena leert kennen. Haar verhalen over haar schizofrene moeder inspireren hem om een jeugdboek te schrijven. Daarna gaat het Tom voor de wind en gooit hij bepaalde normen en waarden overboord. Hij maakt fouten die hij al eerder maakte en is zich amper bewust van de schade die hij aanricht. Lena verdwijnt van de ene dag op de andere en Tom gaat wanhopig naar haar op zoek. Zes jaar later zoekt hij nog steeds. Zijn leven is doordrongen van spijt. Een gevoel dat zijn doen en laten zal bepalen als plots een onbekende jongeman hem, compleet uit het niets, komt beschuldigen van de moord op zijn moeder.

Mening:

Moedigt vergeving de zonde aan… Een begin wat direct te denken zet, wat een prachtzin ook!

Tom is aanwezig op de jaarlijkse barbecue van het maandblad Hamer. Mede hoofdpersonages met als voorbeeld collega journalist Clara doen hun intrede en de ditjes en datjes zijn onderhoudend tot daar de onverwachte aanval van de rossige jongen dan komt. Het lijkt allemaal zeer spannend te gaan worden wanneer een gewelddadige inval volgt en je je afvraagt waarom gebeurt dit? Hoe zit het met de verdwenen Lena en de vermoorde Sonja? Ik moet eerlijk bekennen dat de werkelijke clou uiteindelijk toch grotendeels aan me voorbij is gegaan.

Ik raak niet helemaal goed in dit verhaal. Waar ik het ene moment compleet meegesleept word in prachtige flashbacks en je als lezer achtergronden duidelijk worden, ben ik het volgende moment het spoor weer een beetje bijster. De (spirituele) termen, lezen voor mij niet gemakkelijk weg en dat geldt ook voor de connecties met het boek van Tom. Ik blader even terug naar het begin: De macht van de Bakroe en dan valt het kwartje wel weer. Met de personages zelf krijg ik weinig feeling en denk ik soms wie was jij ook alweer, maar er gebeuren tussendoor weer een aantal spannende dingen die de aandacht dan weer weten te grijpen.

Ilyo hanteert een kundige en beeldende pen en het Vlaams zet me tot extra goed lezen. De Zonde is zeker een bijzonder boek te noemen, met een tof en bijzonder einde. Het gaf mij vanwege bovengenoemde zaken alleen dan niet het leesplezier dat ik bij het voorgaande boek wel had.

Conclusie:

Schrijfstijl: 3.5

Originaliteit: 4

Plot: 3

Psychologie: 3

Leesplezier: 3

Spanning: 2.5

Drie sterren voor De Zonde.

Karin Meinen.

Blogtour: Reflectie van J. Sharpe!

Joehoe we doen weer eens mee aan een blogtour en wát voor één! Onze Karin is toch wel een beetje boel fan van J. Sharpe dus die was al aan het stuiteren voor het boek ook maar gedrukt was! Weten waarom? Lees wat eerdere recensies over de boeken van deze auteur via deze links:

Karin las: Eden-J.Sharpe****

Blogtour-Karin las: Syndroom-J. Sharpe****1/2

Ook lazen wij samen zijn duo-boek met Melissa Skaye en die recensie vind je onder deze link:

Duorecensie Karin & Corina: Meedogenloos-Sharpe & Skaye****1/2

Maar nu is daar dus Reflectie. Onze Karin is al begonnen en is gelijk weer enthousiast! Weer zó anders, maar weer zó goed schreef ze al in de Facebookgroep dus dat belooft wat!! 17 september mag ze haar mening gaan delen en daarna mogen wij nog een spervuur aan vragen afvuren op deze top auteur ennnnnn 😛 Hou ons in de gaten want er volgt iets heul gaafs!

Over Reflectie :

Het idee was simpel: we zouden een filmpje maken voor ons YouTube-kanaal. Ik zou levend begraven worden. We zouden alles filmen en zo spectaculaire content maken voor onze kijkers.

Jezus, het is allemaal zo misgegaan. Nu zitten we vast. Om onverklaarbare redenen is de zeespiegel met bijna zeventienhonderd meter gestegen. Op vier andere bergtoppen na, staat verdomme heel het eiland – misschien zelfs wel de rest van de wereld – onder water!
We hebben hier vrijwel niets. Er is geen eten, drinken of stroom en we kunnen geen contact maken met de buitenwereld.

Er gebeuren hier afgrijselijke dingen, met name in het hotel. En ik heb het gevoel dat het niet zal stoppen voordat we allemaal de waarheid onder ogen hebben gezien. Iets speelt met ons en zorgt ervoor dat we langzaam gek worden. We worden in de gaten gehouden, ik weet het zeker.

De mysterieuze thrillers van J. Sharpe ademen de sfeer en suspense uit van de boeken van Stephen King en Peter Straub. Zijn werk wordt vertaald naar het Engels, Spaans, Portugees, Italiaans en Duits en is meerdere keren genomineerd voor verschillende prijzen.