De Australische journalist Michael Robotham (1960) reisde jarenlang de wereld rond en maakte reportages voor diverse kranten en tijdschriften. Van zijn hand verschenen zeer succesvolle thrillers als De verdenking en Leven of dood. Rond het duo Evie en Cyrus verschenen eerder Meisje zonder verleden en Meisje zonder leugens.
Twintig jaar geleden werd de familie van Cyrus Haven vermoord. Alleen hij en zijn broer Elias overleefden. Cyrus omdat hij zich verstopte, Elias omdat hij, zoals later bleek, de moordenaar was. Nu komt Elias vrij uit de gesloten psychiatrische inrichting waar hij was opgenomen, en forensisch psycholoog Cyrus moet besluiten of hij de man die hem zijn jeugd ontnam kan vergeven.
Ondertussen wordt Cyrus opgeroepen bij een zaak in Nottingham. Een man is vermoord en diens dochter Maya is ontvoerd. Even later wordt een tweede vrouw ontvoerd. De enige getuige is Evie Cormac, de getroebleerde tiener met een gave en een oude bekende van Cyrus. Om de twee vrouwen te vinden, zullen ze samen op zoek moeten naar antwoorden uit het verleden, en ze weten beiden dat dat nooit zonder gevaar is.
Mening:
Robotham trapt in dit derde deel fantastisch af. Deze terugblik vanuit Cyrus is zo vreselijk goed verwoord. Elias wordt opnieuw beoordeeld en zal dan bij Cyrus en dan ook Evie gaan wonen. Alleen dat al maakt van alles in je los. Wat een combinatie! De dialogen zijn sterk en je zit er dus ook gelijk helemaal in.
En dan Evie. Als toch ook één personage je weet te raken is zij het ook wel. Hoe ze denkt, hoe ze doet. Allekeizers, hilarisch ook want bij Evie zit er geen woord Chinees bij! Ze shockeert en pakt je daarnaast ook helemaal in. Haar verschrikkelijke verleden is natuurlijk absoluut een goed excuus en haar bedoelingen zijn altijd goed. Nu de uitvoering zo her en der nog, alhoewel. Elias wordt ook bijzonder sterk neergezet. Je wordt heen en weer geslingerd tussen complete afschuw en medeleven en het brengt zoveel twijfel en zorgen waar dit naar toe zal gaan. Bizar en bizar goed.
Rondom de personages wordt hier natuurlijk een spannend verhaal verteld. Welke link ligt er met betrekking tot de moorden en met welk motief? Hoe verder je komt, hoe sneller het wordt en op het laatst wordt uiteraard alles duidelijk. Klein minpuntje, het vliegt wel een beetje de bocht uit allemaal.
Cyrus & Evie, wat is dit een absoluut en dynamisch duo. Cyrus blijft deze keer een beetje in mysterie hangen en in dit deel miste ik de onderlinge connectie. Maar, zoals deze twee zijn is er geen ander, ik kan me nu alweer verheugen op een volgend deel.
Conclusie:
Schrijfstijl: 4.5
Originaliteit: 4
Spanning: 4
Leesplezier: 4
Psychologie: 4
Plot: 4
Maakt vier dikke sterren voor Meisje zonder hoop.
Karin Meinen.
Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
De Australische journalist Michael Robotham (1960) reisde jarenlang de wereld rond en maakte reportages voor diverse kranten en tijdschriften. Van zijn hand verschenen de zeer succesvolle thrillers rond Joe O’Loughlin en meest recent de thrillers Meisje zonder verleden en Meisje zonder leugens. Zijn werk is bekroond met de Gold Dagger en de Ned Kelly Award.
Langzaam sluit het net zich om haar heen. Maar wie manipuleert wie?
Philomena McCarthy heeft altijd moeten vechten om dat te worden wat ze het liefste wil: inspecteur bij de Metropolitan Police. Maar als dochter van een beruchte Londense gangster wordt haar integriteit continu in twijfel getrokken, ook al heeft ze alle banden met haar vader verbroken. Op een dag wordt ze opgeroepen bij een melding van huiselijk geweld en weet ze daar een jonge vrouw in veiligheid te brengen. Tempe Brown blijkt de vriendin te zijn van een zeer gewaardeerde en onderscheiden collegarechercheur die vreemd genoeg al met meerdere meldingen van huiselijk geweld is weggekomen.
Phil is vastbesloten om Tempe te helpen en er ontstaat een hechte vriendschap tussen de twee vrouwen. Maar is Tempe wel wie ze zegt dat ze is? En waarom duikt ze onverwachts steeds weer bij Phil in de buurt op?
Wanneer een journalist die onderzoek doet naar Phillys vader dood wordt gevonden in de Theems en Phil als verdachte op non-actief wordt gesteld, is er niets of niemand meer die ze kan vertrouwen.
Mening:
Oi oi oi Robotham, wat kom je weer met een dijk van een standalone! Hier wordt een steengoed verhaal helemaal compleet geserveerd en de leesroute van begin tot eind is zooo goed uitgezet. Wat een kunde en wat een leesplezier ten top.
Phil McCarthy komt als 11-jarig kind levend uit een levensgevaarlijke situatie en hoe dit ook beschreven wordt zeg. Wat een binnenkomer, de reden om bij de politie te willen wordt en is duidelijk, prachtig. Dat gaat niet zomaar, vaderlief is crimineel maar de aanhouder wint.
Of dit werkplezier en voldoening gaat brengen? Reken maar van yes en reken maar van niet. Kolere wat heb ik me tijdens het lezen zelf ook gefrustreerd gevoeld zeg. Onrecht, geweld, achterbaksheid en gericht saboteren. Er zijn personages die je met plezier even over de tafel zou trekken. Gelukkig staat Phil met karate haar mannetje en zorgt Robotham, zoals we dat ook van hem gewend zijn, voor ook de nodige portie humor. Er zit best veel privéleven in dit verhaal en dit gaat ergens wel een keer ten koste van pure spanning, maar zeker niet ten koste van kwaliteit. Juist deze uitwerking en uitdieping van de familie van Phil, van haar relatie, van haar werk bij de politie, is goud. Dit leidt dan onder andere ook weer tot bizarre ontwikkelingen met betrekking tot een Tempe en Alice. Djiezus wat een verhoudingen en gebeurtenissen.
Het leest vloeiend, het is filmisch en het brengt je op uiterst aangename wijze steeds verder een rottig verhaal in. Het is werkelijk briljant hoe goed en kwaad met elkaar versmolten worden. Voor een aantal collega’s van de politie is het woord klootzak nog véél te goed en zo ontwikkel je voor personages in het criminele circuit een grote sympathie.
Kan toch niettt, maar het gebeurt dus wel, fantastisch.
Al ligt in deze thriller de nadruk niet op moord en doodslag of recherchewerk, het is er zeker wel. Je wordt absoluut ook getrakteerd op een stukje harde actie, narigheid, maar ook ontzettende twijfel. Die twijfel bleek ook terecht want het ging toch echt een heel andere kant op dan ik dacht en met het einde weet deze auteur weer een ongelofelijke indruk achter te laten. Mennn wat geniaal!
Conclusie:
Als je van mij bent wordt gedragen door personages waar je U tegen zegt. Dit is spannend, frustrerend en doorspekt met de juiste tik humor. Genieten dus. Een thriller die je op het linkerbeen zet, terwijl het de rechter moet zijn en je dus door het eind omver laat donderen. Dikke aanrader!
Schrijfstijl: 4.5
Spanning: 4
Psychologie: 5
Leesplezier: 5
Originaliteit: 4.5
Plot: 5
Maakt een dikke vier en halve sterren oftewel een 9/10.
Karin Meinen.
*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
Langzaam sluit het net zich om haar heen. Maar wie manipuleert wie?
Philomena McCarthy heeft altijd moeten vechten om dat te worden wat ze het liefste wil: inspecteur bij de Metropolitan Police. Maar als dochter van een beruchte Londense gangster wordt haar integriteit continu in twijfel getrokken, ook al heeft ze alle banden met haar vader verbroken. Op een dag wordt ze opgeroepen bij een melding van huiselijk geweld en weet ze daar een jonge vrouw in veiligheid te brengen. Tempe Brown blijkt de vriendin te zijn van een zeer gewaardeerde en onderscheiden collegarechercheur die vreemd genoeg al met meerdere meldingen van huiselijk geweld is weggekomen.
Phil is vastbesloten om Tempe te helpen en er ontstaat een hechte vriendschap tussen de twee vrouwen. Maar is Tempe wel wie ze zegt dat ze is? En waarom duikt ze onverwachts steeds weer bij Phil in de buurt op?
Wanneer een journalist die onderzoek doet naar Phillys vader dood wordt gevonden in de Theems en Phil als verdachte op non-actief wordt gesteld, is er niets of niemand meer die ze kan vertrouwen.
Het meisje ligt op de achterbank van de auto. Ze lijkt te slapen, maar er is iets vreemds aan haar houding. Iets onnatuurlijks. Het portier staat open. Er gaat een schok door Ella heen als ze ziet dat de polsen van het meisje vastgebonden zijn. Ze weet wie dit kind is: Demi Hulshof, vijf jaar oud.
Het terugvinden van de vermiste Demi vormt het startschot van een adembenemend kat-en-muisspel tussen een bende ontvoerders, de politie en een jonge vrouw die worstelt met haar verleden. Ze heeft gebroken met de Jehova’s getuigen en daardoor met al haar vrienden en familieleden. In De zonde waard komen relaties op scherp te staan, wordt afgerekend met knellende banden en blijft tot het laatst toe onduidelijk wie je kunt vertrouwen. Maar uiteindelijk kruipt het bloed waar het niet gaan kan… Hoever wil je gaan om trouw te blijven aan jezelf en om anderen te beschermen?
Aarde, tweeëntwintigste eeuw. Ruimtereizen en handel drijven met andere planeten behoren tot het alledaagse leven. Ingenieur en pilote Eavan is een afstammelinge van een meisje genaamd Wendy, dat meer dan drie eeuwen geleden door een vliegende jongen met een panfluit mee is genomen naar een prachtig eiland, waar je nooit volwassenen wordt.
Eavan is er heilig van overtuigd dat haar voorouder het hele verhaal, dat ze in een dagboek heeft opgeschreven, niet uit haar duim heeft gezogen. Samen met haar vriend Chris gaat ze op zoek naar de planeet waarvan zij vermoedt dat Wendy daar ooit terecht is gekomen met de vreemde jongen. Maar ze is niet voorbereid op wat ze daar werkelijk aantreft.
Jac leest:
Over Meisje zonder leugens (Evi Cormac deel twee):
Evie Cormac is een meisje zonder familie. Ze houdt haar identiteit al jarenlang geheim – alleen daardoor is ze veilig. Maar forensisch psycholoog Cyrus Haven is vastbesloten uit te vinden wie Evie is, en hoe ze zich verborgen hield in het huis waar een man werd doodgemarteld. Machtige mensen zijn al jaren op zoek naar Evie, de enige getuige van hun misdaden.
Evies gave om te zien wanneer iemand liegt, helpt Cyrus bij het oplossen van een onmogelijke zaak, maar hoe verder hij Evies verleden weet te ontrafelen, hoe meer hij haar blootstelt aan gevaar. Uiteindelijk zullen ze beiden moeten beslissen of het misschien beter is de monsters uit het verleden niet wakker te maken…
Sarah en Mats zijn op de vlucht voor de leugens en misdaden uit hun verleden. Samen met hun vrienden Jan en Joke voelen ze zich veilig in de luwte van de Ardense bossen. Toch worden ze ook daar opgeschrikt door de demonen uit hun vroegere leven. Jan merkt hun angst en graaft in hun herinneringen.
Ik kijk naar Joke en schrik als ook zij net haar ogen op mijn gezicht richt. We houden allebei een bedeesde lach in.
‘Jullie waren echt formidabel, daar in die bergen,’ mompelt ze gesmoord. Ze schudt haar hoofd.
Het voelt erg bijzonder wat ze zegt. Dat Sarah en ik formidabel waren in die bergen.
Rots is het zelfstandig leesbare vervolg op zijn misdaadromans IJs (2016) en Zand (2020). In elke roman figureert een bijzondere vakantiebestemming mee in het verhaal. Rots is het sluitstuk van de duistere reeks.
*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
Het maken van de beste 10 boeken was dit jaar niet zo moeilijk; 2020 was beslist geen jaar dat de Scandinavische auteurs een hoofdrol speelden in mijn lijstje. Die tijd lijkt voorbij dat onze vrienden uit het Hoge Noorden de ereplaatsen innemen in het jaaroverzicht, die afkalving vindt jammer genoeg al enige jaren plaats. Het was dit jaar wel erg mager, maar ik heb toch een boek gevonden om een bescheiden rol te spelen in mijn Top tien.
Want dat is het natuurlijk wel, het is een volstrekt subjectieve lijst. Maar vergis u niet, er bestaan nu eenmaal geen objectief samengestelde lijstjes in dit genre. Overigens, erg verheugend is de sterke opkomst van de Spaanse en Franse auteurs. Ik heb zo’n idee dat daar nog veel meer talent rondstruint dat het verdient om ontdekt te worden. Cristian Frascella is zo iemand. Na Sandrone Dazieri, Dario Correnti en Ilaria Tuti om maar eens wat te noemen, een mooie verrassing uit Italië. En wat te denken van Spanje? Dolores Redondo, Eva García Sáenz de Urturi of, zeer recent, Ibon Martín.
Tot slot: de lijst bevat gelezen thrillers in 2020, de releasedatum kan daar fors van afwijken.
1.Cristian Frascella – Het is te koud om te sterven
Barriera di Milano, Turijn, een wijk met mensen aan de onderkant van de sociale ladder, een hoge werkloosheid, belabberde huisvesting in smerige woontorens, vuile straten, de ‘ndrangheta is machtig. Marokkanen, Albanezen, Italianen en Afrikanen vormen er de rauwe multiraciale samenleving. In dit broeierige sfeertje zit de eerlijke loodgieter Driss Bouda (20) in de problemen. Hij heeft een schuld bij de Albanezen, maar is spoorloos verdwenen.
Contrera, een private eye en ex-politieman neemt de klus aan om Bouda op te sporen. Hij wordt ingehuurd door vrienden van Driss, die door hem ooms genoemd worden. Het is weer eens wat anders dan het jagen op overspelige echtgenoten met achttienjarige minnaressen in hotelletjes in de Corso Giulto. Het blijkt al spoedig dat er heel wat meer aan de hand is. Veel meer. Een hele mooie thriller volgt, in de beste tradities van schrijvers als Philip Kerr, Dashiell Hammett, en Philip Marlowe om maar eens wat namen te droppen.
Het is een uitermate cynisch boek.’De waarheid en het recht hebben niets meer met elkaar te maken. Het zijn twee lijnen die verschillende richtingen op gaan en elkaar nooit zullen kruisen. En het is maar de vraag of ze elkaar ooit hebben gekruist.’ De vele humor is van dezelfde soort. Ik heb werkelijk genoten van het erg goed geschreven, broeierige verhaal, tegen het literaire aan qua woordgebruik, zinsopbouw, karakters. Een klassieke whodunit met potentie: over vijftig jaar wordt de thriller nog gelezen, verwacht ik. Het wachten is op deel twee en drie met Contrera.
2. Jean-Christophe Grangé – Bloeddorstige driften
Het doek van Klimt, een lijkbleke vrouw in een blauwgroene jurk tegen een oranje achtergrond, het portret van Johanna Staude, gevangen in de eeuwigheid van … haar hart, raakt Jeanne, de hoofdrolspeelster. En Jeanne laat zich meevoeren naar de verwrongen schilderijen van Egon Schiele, een troost voor de moeilijke dagen van de psychiater. De scene is een van de bijzondere, grote zijlijnen in dit boek, met een bijzonder taalgebruik en uitleg als ware hij de kunstenaar zelf.
Maar Grangé zou Grangé niet zijn als er niet veel meer zaken besproken worden in het boek. Zoals autisme. Uitgebreid wordt ingegaan op het autistische universum. Autisme zou van alle psychiatrische stoornissen misschien wel de sterkste genetische component hebben. Het verband tussen autisme en prehistorie, primitiviteit en regressief gedrag. Geweldig interessante beschouwingen over autisme, agressiviteit en kannibalisme. En niet te vergeten, Totem und Tabu. Het werk van Freud waarin deze de evolutie van de menselijke soort vanuit zijn eigen discipline beschouwt, psychoanalyse – en van daaruit terecht komt bij het oedipuscomplex. De conclusies van Freud zijn onzinnige vertelsels. Hij slaat de plank compleet mis, het slaat als een tang op een varken.
Grangé is op de eerste plaats een schriftelijke verteller die met ongekende fantasie zijn warme en vreselijke verhalen vertelt. Lettergrepen, woorden, zinnen, verhalen uitspuwend zoals de trechter van een vulkaan zijn magma de hemel in slingert. Grangé maakt er weer een hele expeditie van. Van de ene stad maar de andere, landen, bergen, meren doorkruisend en overal de broodkruimels opsporend, die naar de volgende plaats leiden, waar weer iets op Jeanne wacht, een ding of menselijk wezen. Met weer een verhaal etcetera. Grangé is volstrekt uniek binnen de thrillerwereld, zijn taalgebruik, zijn welhaast mystieke, onvatbare verhalen en personen.
De moraal van het verhaal? Een reis verandert je, je identiteit. Jeanne had zich gewend tot Eros, liefde gezocht, maar vooral de dood gevonden, geweld, Thanatos in een infernaal einde. Maar wellicht ziet de individuele lezer dat anders. Prima. Blijft staan de waardering voor dit uiterst boeiende en verbijsterende boek.
3. Fred Vargas – De verdwijningen
Adamsberg en het Woeste Leger. Zo zou de titel ook hebben kunnen luiden. Het is op en top een verhaal van Fred Vargas. Over een eeuwenoude, smerige bende, die levenden met zich mee voert en ze dan laat verdwijnen. De kern van de aantrekkelijkheid van de thrillers van Fred Vargas is gelegen in de chaotische manier waarop Adamsberg zijn zaken, inclusief zijn tableau de la troupe, bestiert. Gelukkig komt daar geen woord Frans aan te pas. Nou ja, vooruit, een paar dan… Het maakt allemaal onderdeel uit van de razendknap beschreven symbiotische relatie tussen werkelijkheid en fantasie, sprookje, verzinsel, verdichtsel, orde en waanzin. Veel subtiele, onderhuidse humor en een aantal sprookjesachtige verhalen, wreed en niet altijd eindigend met een ‘Zij leefden nog lang en gelukkig’.
Het beste boek uit de reeks rond commissaris Adamsberg tot nu toe, ad rem, filosofisch, humoristisch, spannend en absurd zijn enkele onvermijdelijke kwalificaties na het lezen van deze verkwikkende thriller. Niet geschikt voor lezers die niet langs de lijntjes kunnen of willen lezen. Of lezers die heel vlug een boek uit willen hebben. Lees kalm, geniet van je calvados of schrobbelèrke en leg het schrijfsel op z’n tijd weg. Om het speurwerk te laten bezinken. En, geloof het of niet, het achterste voren lezen, valt best mee. Ne, fooleg teh fo tein, teh etsrethca nerov nezel, tlav tseb eem.
4. M.W. Craven – Zwarte zomer
M.W. Craven heeft een geraffineerde en bij wijle intelligente, zeer goed geschreven thriller geschreven. Deze schrijfstijl en opzet leiden, zeker in de eerste helft van het boek, tot veel leesplezier, met een doorwrocht plot dat iedereen regelmatig op het verkeerde been zet. De humor is van een hoog kaliber, met cynische grappen en opmerkingen en goede oneliners. Een uiterst goed gedoseerd verhaal derhalve met een klassiek einde. Het deed me beetje denken aan Ragdoll van Daniel Cole. Uitgeverij Luitingh-Sijthoff blundert door eerst deel twee uit te geven.
5. Angela Marsons – Stille schreeuw
Stille schreeuw is een klassieke whodunit, echter met een behoorlijk rauw, om niet te zeggen keihard rafelrandje, hard in de zin van hardvochtigheid en egoïsme, een triest verhaal met gitzwarte humor. Heel opmerkelijk, het boek bevat opmerkingen, wijsheden die de gebruikelijke platitudes overtreffen die in het genre gebruikelijk zijn, filosofisch getinte opmerkingen en gedachten die je niet verwacht bij een rauwdouwer, een analytische rechercheur met een gebrek aan sociale vaardigheden zoals Kim Stone. Goed scenario, zeer zeker, het is toch die stijl van schrijven die ’t hem doet: losjes, venijnig, goede korte scènes, gewoon verrukkelijk om te lezen.
6. Michael Robotham – Meisje zonder leugens
De Australische auteur dondert door met het tweede deel uit deze nieuwe reeks. Michael Robotham geeft wederom blijk van talentvol meesterschap.
Het is een hard boek, een koude thriller met fascinerende ontwikkelingen. En mooie zinnen als: ‘Ze tapt agressief een biertje voor me; ze grijpt het houten handvat vast alsof het de hendel van een valluik is waardoor ze ons kan laten verdwijnen.’ , waardoor mijn dag weer goed is. Uitspraak van de vrouw achter de tap. Kijk, van zo’n uitspraak word ik erg vrolijk van. Een vrouw met ballen. Het is een scherp geschreven boek, met de nodige onderhuidse humor en vele rake oneliners. Philip Kerr herleeft af en toen. De trein dondert door, er zijn geen inzinkingen. Goede karakters, flitsend geschreven, korte hoofdstukjes, met beschadigde mensen van allerlei slag en vlugge scènewisselingen. Gelukkig lopen er ook nog ’normale’ lieden in rond. Maar ja, wat is ‘normaal’? En wat is de waarheid in een wereld vol extreme opportunisten, egoïsten en smerige profiteurs?
¿por Dios!
7. Donald Ray Pollock – De hemelse tafel
Het is september 1917 op de grens van Georgia en Alabama, alwaar vader Pearl Jewett met zijn drie zoons Cane, Cob en Chimney een ellendig bestaan leidt in grenzeloze armoede; knechten zijn ze in een soort onderhorig bestaan op het eindeloze Amerikaanse platteland, wonend in een huisje, liever gezegd vuil krot dat toebehoort aan Thaddeus Tardwellwer. Als Pearl onverwacht sterft trekken de drie zoons, eigenlijk onnozelaars, na de begrafenis de wijde wereld in na Tardwellwer de kop te hebben ingeslagen en zich zijn paarden te hebben toegeëigend.
Al die mooie strips (Blueberry), boeken (Winnetou en Old Shatterhand) en films (Once upon a time in the West) over het Wilde Westen worden in dit boek genadeloos omvergekegeld. Wat overblijft is een smeuïge drek van geweld, hoererij, stront, corruptie, armoede en verschrikkelijke hardheid, maar ook van een hartverwarmende, sociale cohesie.
Het is een ruig boek, een vuig geschrift met een groot aantal freaks en misvormde maatschappelijke verhoudingen. Maar ook een boek met veel bizarre humor Pollock is een auteur die een product aflevert met een stempel, dat moge duidelijk zijn. De vele figuranten in zijn boek zijn geen lege poppen, maar, allemaal hoe klein of gering ook, mensen met inhoud en gevoel. Prima.
8. Helen Fields – Perfecte prooi
Het boek van 474 bladzijden is ingedeeld in twee flinke delen. In het eerste deel worden het gestumper en gestuntel van de politie beschreven, die er maar nauwelijks in slaagt een vinger achter de merkwaardige, doelloze moorden te krijgen. In deel II komen de achtergronden aan de beurt. En dan met name de taakomschrijving van de Moderator, heerlijk gewoon hoe Helen Fields zijn ‘werkzaamheden’ omschrijft. Dat draaiboek, dat verzin je toch niet. De inventieve Fields dus wel, die en passant de naam Sem Culpa, Zonder Schuld, introduceert, een van de vele cynische grappen in dit verhaal.
Een ijzersterke thriller, waarin, traditioneel bijna, weer veel in wordt gegromd en geschreeuwd, met scherpzinnige, spannende, prima gedoseerde verhaallijn(en), goed gekarakteriseerde hoofdpersonen en een scherpe, vileine, katterige stijl van schrijven, waardoor iedereen snel op z’n plaats gezet wordt en daar niet meer vandaan komt. Amusement van de bovenste plank.
9. Sandrine Destombes – De kinderen van het klooster
De eerste kennismaking met Sandrine Destombes was Het dubbele geheim van de familie Lessage, uit 2018. Na een aarzelend begin ontpopte zich een goede vier sterren whodunit. In De kinderen van het klooster, helaas een misplaatste vertaling van Le prieuré de Crest (De priorij van Crest), gaat Sandrine in een hogere versnelling verder. Zowel in de opzet en uitwerking van het verhaal als in de manier waarop zij een en ander heeft beschreven. Het boek is erg goed geschreven. Woord na woord, zin na zin zijn goed geconstrueerd en vallen op hun plaats, zeker in de analyses van het politieteam. Destombe schrijft functioneel; er ontstaat een opmerkelijk goede whodunit. Met een zeer boeiend plot met tal van onverwachte en zeer boeiende zijwegen. Dat zijn we wel meer tegengekomen. De auteur onderscheidt zich echter, door het gebruik van een wel zeer onderkoelde humor in fonkelende, voortreffelijke dialogen.
Het is een erg vrouwelijk boek, in die zin dat verreweg de meeste rollen en zeker de hoofdrollen in de dramatische scènes worden gespeeld door vrouwen. Met het solidaire, vrouwelijke front is niets mis en het mannelijk geslacht wordt buitengesloten. Een lichtvoetige thriller, uitermate leesbaar, met veel humor. Geschikt voor alle vakanties. Met heel veel plezier heb ik het werkje gelezen. Ik denk dat ik fan word van Sandrine Destombes. Nou vooruit, ik kom maar uit de kast, ik ben het al. Fan dus.
10. Kim Faber & Janni Pedersen – Winterland
Winterland is het mooie vijf-sterren debuut van Kim Faber en Janni Pedersen, een schrijversechtpaar. De achterkant van het boek geeft een indruk waar het boek om draait: een gruwelijke bomaanslag in hartje Kopenhagen, op 23 december, op de kerstmarkt nabij het Gerechtsgebouw, waarbij 19 doden vallen. Zou het hierbij blijven, dan zou de lezer opgescheept zitten met een middelmatige thriller over de zoveelste terroristische aanslag met dramatische gevolgen. Gelukkig is dat niet het geval. Faber en Pedersen tillen het boek ver uit boven de grauwe middelmaat door een kunstgreep, eigen aan de Scandi-auteurs, toe te passen: de privé gebeurtenissen in het leven van Martin Junckersen en Signe vormen een geïntegreerd onderdeel van het verhaal. En het gekke is, in de loop van het boek zijn de gebeurtenissen op dit vlak, zich net zo boeiend gaan ontwikkelen als de jacht op de aanslagplegers. Het boek past naadloos in de traditie van Sjöwall & Wahlöö (Martin Beck), Henning Mankell (Kurt Wallander) en Steig Larsson (Millenniumtrilogie) waarbij een maatschappijkritische ondertoon altijd en overal aanwezig is.
Geniet van deze mooie dagen met en bij elkaar. Langs deze weg al vast een stevige wens voor een mooi en gezond 2021, want dat zit er aan te komen.
Groetjes,
Jac Claasen.
*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
Robotham kennen we vooral van de reeks rond Joe O’Loughlin & Vincent Ruiz. Joe is psychiater van beroep en Vincent is een politieagent in ruste. De reeks rond deze twee vrienden behoort tot de betere misdaadseries van de laatste 15 jaar. De serie wordt gedragen door de karakters van beide hoofdrolspelers die door Robotham weergaloos neergezet zijn.
Wanneer Michael Robotham een nieuwe serie begint betekent het dat de lezers attent moeten zijn. Hoofdpersoon in de nieuwe reeks is psycholoog Cyrus Haven. Cyrus heeft nogal wat voor z’n kiezen gehad. Zijn broer is veroordeeld voor de moord op zijn vader, moeder en zus en zit voor de rest van z’n leven waarschijnlijk opgesloten in een psychiatrische inrichting,
In Meisjezonderverleden, een broddelvertaling van GoodGirl, BadGirl, draait het om de zaak Jodie Sheehan. Jodie is vermoord teruggevonden in het water naast een bruggetje. Zij is waarschijnlijk eerst vermoord en daarna in het water geduwd. Maar het kan ook andersom geweest zijn. Jodie was een aanstormend talent bij het kunstschaatsen. Inspecteur Lenny (Leonora) Parvel krijgt de leiding over het onderzoek. Zij roept de hulp in van de jonge Dr. Cyrus Haven, die het grootouderlijk huis bewoont, een woning als laatste schakel met zijn verleden. De derde en laatste centrale figuur is Evie Cormac, een waarheidstovenaarster, asociaal en agressief. Engelengezicht kwam tevoorschijn, een kind van 14 of 18 jaar dat te klein was om haar eigen levensloop te kunnen bevatten. Een meisje met een onbekend verleden.
De speurtocht naar de waarheid is fascinerend en niet om de voor de hand liggende reden. Het politiële verloop van Lenny is uitstekend te volgen maar waar het om draait zijn toch de belevenissen van vooral Cyrus Haven en Evie Cormac, die in meer of mindere mate als outcasts door het leven gaan, vooral Evie Cormac. Evie wordt gaandeweg het verhaal steeds meer de spil in dat verhaal. Het mysterie van haar afkomst is groot. Geen geboorteakte, geen naam. En daarbij het vermogen om te herkennen of iemand liegt. Cyrus komt er niet achter wat er met Evie is gebeurd. De verhouding die zich tussen hen ontwikkelt, maakt het boek dubbel zo interessant.
In de slotwoorden wordt Joe O’Loughlin aangehaald, één van docenten van Cyrus Haven op de universiteit van Nothingham. O’Loughlin stelde dat een psycholoog pas echt effect heeft als hij zich ten volste inzet, als hij de duisternis besteedt om iemand er uit te halen. ‘Als een mens dreigt te verdrinken, moet iemand een nat pak halen’, zei hij. Al met al een overdonderend begin van deze nieuwe serie van Michael Robotham. De basis is gelegd, veel is onduidelijk en zo hoort ’t ook. Als Robotham de spannende, ingehouden, haast literaire schrijfstijl weet te handhaven, dan kan de lezer nieuwsgierig uitzien naar de volgende delen.
Vijf sterren.
Jac Claasen.
**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier:Samenlezenisleuker📚🥂
December, lijstjestijd. Heerlijk. Geen rampen, oorlogen, verloren wedstrijden of ander ongerief, maar een persoonlijke top tien van de allerbeste thrillers gelezen in 2018. Wat zeg ik, een top tien, echt niet, in de beste supermarkt tradities krijgt u er een bonus van 20% bij voor dezelfde lage prijs en maken we er een top twaalf van.
Hieronder een twaalftal titels met een korte omschrijving waarom zij op de lijst terecht gekomen zijn. Zoals u zult bemerken zijn het lang niet allemaal titels die in 2018 zijn uitgebracht. Laten we ons alsjeblieft niet leiden door de waan van de dag en de omzetcijfers van de uitgeverijen. Want die zeggen lang niet alles. Want waar blijven de vertalingen van de laatste twee van Jean Christophe Gangé : Congo Requiem en Lontano. Wie is er nu ziende blind?
Wat is het criterium geweest om op dit lijstje terecht te komen? Daar kunnen we heel moeilijk over doen, maar uiteindelijk telt slechts een aspect als we het boek neerleggen en de inhoud laten bezinken: leesplezier. En als net dat ene boek waar u zo ontzettend van genoten heeft er niet bij staat? Geen man of vrouw overboord. Het aanbod is gigantisch en de concurrentie is moordend. De kans is erg klein dat we dezelfde boeken lezen en dezelfde smaak hebben. Dit lijstje is niets anders dan de ‘allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie’ zoals onze dichter Kloos het uitdrukte. Het aantal zeperds is dit jaar gering geweest. Misschien komt het doordat ik dit jaar extra goed geluisterd heb naar de leesmaatjes in Samenlezenisleuker die met allerlei mooie titels aan komen zeulen en er best goed in zijn om iemand onder druk te zetten om juist die ene titel ter hand te nemen. En dat blijkt dan ook nog een schot in de roos te zijn. Dank u wel dames!!!
Kunnen we een conclusie trekken? Een goed thrillerjaar met nieuwe en veelbelovende auteurs zoals Dario Coretti, Niklas Natt och Dag, Geir Tangen, Sören Sveistrup en Bo Svernström. En ongetwijfeld nog vele andere debutanten, die ik gemist heb. Benieuwd hoeveel er nog schrijvende zijn over vijf jaar. Immers, continuïteit is zeldzaam in dit theater.
Een intrigerende, scherp geschreven thriller met korte hoofdstukjes en vele, vele uitstekende dialogen. Uitermate boeiend door de vele zijlijntjes. En het mooie duo Marco Besana, de vermoeide journalist en Ilaria Piatti , de klunzige, onhandige stagiaire, in paarse Hello Kitty laarsjes. Het is een geanimeerde thriller met veel humor, een hoge amusementswaarde. Ik heb het boek met ontzettend veel plezier gelezen.
Een krankzinnig goed boek met twee hoofdthema’s: het geweld en het lot, toeval of bestemming. Het donkere gesternte zoals het wordt benoemd. Nooit gedacht dat hij voorafgaande juweeltjes zoals Een stil geloof in engelen, De helden van New York , Een mooie dag om te sterven en Een volmaakte vendetta zou kunnen benaderen, laat staan evenaren.
Carpe motherfucking diem. Tot de grensgebieden. Nordic noir op z’n best. Het boek met de fameuze kanteling. Na bijna 20 jaar aan de top gestaan te hebben, wordt hij steeds beter. Dit is ongetwijfeld zijn beste boek tot nu toe.
Jan van der Cruijsse heeft met deze trilogie bestaande uit:
Bling Bling Diamantroof in Delhi
Bling Bling 2 De Zaventemmers
Bling Bling 3 Toen was er nog maar één
een fraaie serie thrillers van internationale allure neergezet. In dit spannende laatste deel van de trilogie houdt van der Cruijsse alle ballen op een onnavolgbare manier in de lucht. En dat mag best een prestatie heten, want er zijn nogal wat verhaallijnen.
Niklas schetst een uitermate boeiend beeld van de onderklasse in Stockholm op het einde van de achttiende eeuw, de teringzooi waarin ze wonen, de stank die hen dag en nacht omringt en het brakke putwater dat ze drinken. Evenals de smeerlapperij van de bovenlaag van de Zweedse maatschappij.
Philip Kerr op z’n best in dit dertiende Bernie Gunther verhaal. De op 23 maart 2018 overleden auteur haalt weer alles uit de kast en laat zien waarom hij zo’n formidabele schrijver was. Geldzucht, gemakkelijk gewin, Alte Kameraden en ex-nazi’s, het blijft een rare combinatie, maar legt wel de bodem onder de beste Bernie Gunther tot nu toe.
Een lange weg, met talrijke, haast ontelbare, verontrustende, fascinerende en mooie feiten, weetjes en zijlijntjes. Dat is de zoektocht naar de waarheid, naar de weg van het bloed, het donkere bloed, het zoete bloed, ijzingwekkend en smerig. Welk een enorme fantasie legt de auteur aan de dag voor het bereiken van dit doel. Ruim 500 bladzijden in de ban van Grangé, dat leidt onverbiddelijk naar 5 sterren. Wat tevens geldt voor De vlucht van de ooievaar en De bloedrode gletsjer, allebei toppers van de grootmeester uit Frankrijk.
Het boek is met veel empathie geschreven, zonder in goedkope dramatiek te vervallen. Het is bovenal intelligent geconstrueerd met fraaie zinnen en mooie quotes die je doen glimlachen of die je als lezer wat langer doen stil staan. En een goed plot met een bloedstollende actie scene. Michael Robotham is terug.
Het boek kent een aantal zeer goed uitgewerkte zijlijnen. De dader vergelijkt de uitvoering van zijn moorden met de partituur van een requiem. In dit geval het requiem (zielenmis) van Wolfgang Amadeus Mozart – Requiem, een mysterieus Meesterwerk (sic!), want het gaat over een reis naar de ultieme bestemming: de dood.
Oktober is een vrij spectaculaire thriller waarin de auteur in staat is gebleken het hele boek de spanning er in te houden. En dat is een hele prestatie, want het boek telt 542 bladzijden. De enorme spanning is het gehele boek door aanwezig, dankzij een werkelijk ingenieus plot en dat vergoedt veel, heel veel. Maar niet alles. Een loodzware publiciteitscampagne is losgebarsten om het boek te promoten. Niet nodig, weggegooid geld. Het is gewoon een van de betere thrillers van 2018.
Een verrassende thriller die afwijkt van het doorsnee verhaal. Door een standpuntwisseling verschuift het perspectief in een klap grotendeels naar de moordenaar. Zal de moordenaar slagen in zijn opzet? Prima uitgewerkt.
Fred Vargas – De omgekeerde man *****
Fred Vargas geeft voor de zoveelste keer blijk van een unieke visie op het begrip thriller. Hoofdpersonen, setting en oplossing zijn niet onderhevig aan de normale wetten van de thrillerwereld. Voor de zoveelste keer heb ik genoten van unieke, dwarse mensen, die bepaald geen dwarsdoorsnede zijn van de normale bevolking, van het verhaal met dwarse dialogen vol humor en mooie zinnen.
Met dank aan Uitgeverij Cargo voor het recensie-exemplaar van Corina.
Auteur: Michael Robotham
Uitgever: Cargo
Originele titel: The other wife
Vertaler: Danielle Stensen
Aantal pagina’s: 366
Genre: Thriller
Verschijningsdatum: 11 oktober 2018
Over de auteur:
De Australische journalist Michael Robotham (1960) schreef eerder de zeer succesvolle thrillers De verdenking, Het verlies, Nachtboot, Gebroken, Zeg dat het je spijt, Door mijn ogen, Leven of dood en Sluit je ogen. Zijn werk is bekroond met de Ned Kelly Award.
William en Mary zijn al zestig jaar getrouwd. William is een gerenommeerd chirurg, Mary zijn liefdevolle echtgenote. Ze geloven beiden dat je de wereld in goed of slecht kan indelen. William en Olivia zijn al twintig jaar samen. William is een gerenommeerd chirurg, Olivia een oud-tennisspeelster. Ze maken samen prachtige reizen en zijn getrouwd op Bali. Klinisch psycholoog Joe O’Loughlin kent maar een van deze twee verhalen, maar als hij zijn vader bezoekt in het ziekenhuis komt zijn leven op de kop te staan. Wie is de mysterieuze vrouw die aan Williams bed zit te huilen? Een vriendin, een maîtresse, een leugenaar, of een moordenaar?
Over het boek:
Jac:
God’s Persoonlijke Lijfarts, professor in de heelkunde en volksgezondheid, adviseur van diverse regeringen, oprichter van het International Trauma Research Center, docent, schrijver en filantroop, heeft een maîtresse, een tweede vrouw met wie hij zelfs getrouwd is?
William O ‘Loughlin, de vader van Joe, wordt in zijn tweede huis in Londen, in het huis waar zijn andere vrouw woont, aangevallen en met een hard voorwerp zodanig geslagen dat hij opgenomen moet worden op de afdeling traumachirurgie van het St. Mary’s. Hij komt in een levensbedreigende coma terecht, en wordt als een kasplantje in leven gehouden. Bij aankomst van Joe in het ziekenhuis zit een vrouw, Olivia Blackmore, aan het ziekbed van zijn vader. Zij stelt zich voor als zijn andere vrouw. De ontreddering is groot. William is al twintig jaar samen met deze Olivia en tegelijkertijd al zestig jaar getrouwd met zijn geliefde Mary. Wat is er gebeurd? Is er sprake van een dief die gestoord is bij zijn inbraak of een geplande aanslag op het leven van William? Waarom en wie? Dat zijn de vragen die inspecteur Stuart Macdermid moet oplossen. Tegelijkertijd moeten Mary en haar kinderen, Joe en zijn drie zussen, de strijd aan met die Olivia.
De derde verhaallijn vertelt hoe Joe omgaat met het opvoeden van zijn kinderen Emma, 12 jaar, intelligent en licht autistisch lijkt het wel, en Charlie, die inmiddels uit huis is en studeert. Psychologie. En dat valt niet altijd mee, zoals alle ouders weten.
Corina:
Daar kom je dan bij je vader in het ziekenhuis en zit daar een andere vrouw aan zijn bed. Joe wil en kan niet geloven dat wat zij vertelt waar is. Hij kent zijn vader toch het beste? En al voelt hij misschien geen liefde, ontzag ja dat heeft hij wel, maar dat ontzag begint te wankelen. Dit eerste mysterieuze gedeelte van het verhaal, brengt je gelijk ook in het privéleven van Joe die worstelt met het opvoeden van Emma, zijn gesloten ietwat vreemde (?) dochter en brengt hem weer in contact met zijn vriend Vincent. Al is hij een rechercheur in ruste, hij bijt zich vast in de zaak.
Daarnaast loopt nog een andere verhaallijn en je vraagt je lange tijd af hoe Michael dat nu ooit bij elkaar gaat brengen!
Mening:
Jac:
Robotham beschrijft feilloos het milieu van een typische upperclassfamilie in de Engelse standenmaatschappij, waar deugden als tucht en emotieloze emotie belangrijk zijn. De verhoudingen tussen William en Mary, en de kinderen Joe, Lucy, Patricia en Rebecca, de opvoeding , de relatie van Joe met zijn vader, worden genadeloos beschreven en uitgebeend. William, hoofd van een gezin, ‘ waar kinderlijke gehoorzaamheid een gebod was en persoonlijk geluk genotzucht’. Joe voelt zich verraden, vernederd en verlaten door zijn vader, die door ‘ The Times’ beschreven wordt als een ‘ baanbrekend chirurg’ en ‘ medisch filantroop’. Liefde voor zijn vader? Neen, wel ontzag.
Corina:
Vanaf regel één is het weer thuiskomen met de schrijfstijl van Michael. Vlot, beeldend en met een mooie dosis humor. Wat kan ik genieten van zijn gesprekjes met dochter Emma en de dialogen met bijvoorbeeld Vincent. Dat is de extra kers op het taartje! Ik las niet alle delen met Joe als hoofdpersoon, maar heb geen enkel moment het gevoel dat ik iets mis. Michael pakt subtiel af en toe terug op het verleden. De emoties van alle betrokkenen komen goed over en laten je medelijden voelen, maar ook geven ze je bij tijd en wijle het gevoel van kom op nou gast!
Jac:
In de fijne schrijfstijl van Robotham worden vileine dialogen afgewisseld met briljante beschouwingen en hilarische scènes, zoals met de schoolcounselor meneer Carmine, maar vooral veel sprankelende, lichtvoetige zinsneden, zoals over de relatie ‘ Jongere vrouw — oudere man’. De opname in het ziekenhuis is het begin van de ontmanteling van het fort, het bastion dat William en Mary schijnbaar hadden opgetrokken. Het thema van de in scherven vallende façade is niet onbekend in de literatuur en film.
Corina:
De andere vrouw is geen keiharde bloedstollende thriller, maar de spanning is wel degelijk aanwezig. Door kleine speldenprikjes blijf je geïntrigeerd en wil je weten hoe wat en waar! Michael geeft ook de side-kicks allemaal net dat extra waardoor je van iedereen wil weten wat ze beweegt en hoe het af gaat lopen.
Jac:
Het boek is met veel empathie geschreven, zonder in goedkope dramatiek te vervallen. Het is bovenal intelligent geconstrueerd met fraaie zinnen en mooie quotes die je doen glimlachen of die je als lezer wat langer doen stil staan. En een goed plot met een bloedstollende actiescène. Vertaalster Danielle Stensen heeft goed werk afgeleverd. Voor zover dat beoordeeld kan worden. Robotham is terug op zijn oude niveau.
Corina:
Als de ontknoping nadert wordt het nog wel even echt spannend en zit ik toch nog even een mooi aantal bladzijdes op het puntje van mijn stoel. Heerlijk! Dit is Michael Robotham ten voeten uit. Onverwacht, maar kloppend tot de laatste punt.
Conclusie:
Jac:
Het was een genoegen dit boek te lezen. Het is geen thriller die je ’s nachts doorleest, omdat de ontknoping bekend moet zijn voor de zon opkomt, het is wat zo mooi genoemd wordt door de uitgevers een boek ‘op het snijvlak van roman en thriller’. En daar tendeert Michael Robotham steeds meer naar. En daar kunnen we blij om zijn. U begrijpt De andere vrouw is niet alleen door de thrillerbril bekeken.
Corina:
Schrijfstijl: 5
Leesplezier: 5
Originaliteit: 4
Spanning: 4
Plot: 4.5
Psychologie: 4.5
Dat maakt unaniem vierenhalve sterren voor De andere vrouw!
Jac Claasen en Corina Nieuwenhuis.
NB: Extra info over de schrijver:
Dit is het dertiende deel uit de Joe O’Loughlin en Vincent Ruiz reeks. De schrijver zegt in zijn dankwoord daarover het volgende : “Toen ik professor Joe O’Loughlin introduceerde in De verdenking, had ik er nog geen idee van dat hij mijn langst blijvende en geliefdste personage zou worden… een briljante psycholoog met een enorm inzicht in het beste en het slechtste van de mens.”
“Joe (Joseph) O’ Loughlin, klinisch psycholoog van professie, heeft mijn hart gestolen. Simpel, omdat deze briljante psycholoog ook maar een mens is en dus afschuwelijke blunders maakt. ‘Hij is geniaal in het oppikken van kleine incidentele details, patronen die anderen niet zien, constateert afwijkingen en onvoorspelbare handelingen die uitschieters zijn en de grenzen van het menselijk gedrag vormen.”
“Vincent Ruiz, is in dit boek al met pensioen, maar blijft de keiharde politieagent die maar een ding verkeerd doet. Hij kiest altijd de verkeerde vrouwen. Wellicht kiezen de verkeerde vrouwen hem. Of zou het dan toch zo zijn dat de vrouw altijd kiest en de man blij is met wat hij kan krijgen?”
Daar zijn we dan met de winnaars van het meer dan gave boek De andere vrouw!!
Jeetje wat een reacties weer, echt ongelooflijk! Dus Ka & Co hebben weer de pen ter hand genomen en alle namen op een papiertje geschreven, alles gehusseld en hoppa daar waren dan drie winnaars! En dat zijn………
Angelique Haker
Jeanine Feunekes-Both ennnnnn
Sissy Hilfrink
Dames allemaal van harte! Als jullie even een mailtje sturen naar Samenlezenisleuker@gmail.com met jullie adres gegevens, dan regelen wij de rest en kan je binnenkort heerlijk genieten van deze pracht thriller.
Natuurlijk nogmaals een dikke dank aan Uitgeverij Cargo voor deze pracht van een actie!
—————————————————————————————————————————————–
Whoooooohooooo daar zijn we weer met een keigave winactie!
Namens Uitgeverij Cargo mogen wij DRIE (ja u leest het goed drie!!) exemplaren weggeven van de nieuwste thriller van Michael Robotham! Dus De andere vrouw kan zomaar bij jou op de mat gaan vallen. Daar moet je natuurlijk wel iets voor doen, want voor niets gaat de zon op bladieblabla…. Dus *oplet modus aan* 😀
Daar gaat ie dan….
1: Als echte boekenliefhebber heb je het vast al gedaan, maar mocht je het toch nog niet gedaan hebben… Like dan via de onderstaande link de Facebookpagina van de uitgever:
Reageer onder deze post op onze pagina met een gezellige leesfoto.
4: Wacht geduldig (of ongeduldig) tot maandag 29 oktober want dan maken we de drie mazzelaars bekend! Delen is lief, maar geen moetje 🙂
Heel veel succes allemaal en wij bedanken uiteraard Uitgeverij Cargo voor deze pracht van een winactie. Stay tuned, onze recensie van De andere vrouw volgt zo snel mogelijk!
Over De andere vrouw:
Een geheim leven. Een geheim huwelijk.
Een moordenaar die je geheimen kent.
William en Mary zijn al zestig jaar getrouwd. William is een gerenommeerd chirurg, Mary zijn liefdevolle echtgenote. Ze geloven beiden dat je de wereld in goed of slecht kan indelen. William en Olivia zijn al twintig jaar samen. William is een gerenommeerd chirurg, Olivia een oud-tennisspeelster. Ze maken samen prachtige reizen en zijn getrouwd op Bali. Klinisch psycholoog Joe O’Loughlin kent maar een van deze twee verhalen, maar als hij zijn vader bezoekt in het ziekenhuis komt zijn leven op de kop te staan. Wie is de mysterieuze vrouw die aan Williams bed zit te huilen? Een vriendin, een maîtresse, een leugenaar, of een moordenaar?
**Hou je ook zo van kletsen over boeken en ben je nog geen lid van onze echt gezellige Facebookgroep?
Een geheim leven. Een geheim huwelijk.
Een moordenaar die je geheimen kent.
William en Mary zijn al zestig jaar getrouwd. William is een gerenommeerd chirurg, Mary zijn liefdevolle echtgenote. Ze geloven beiden dat je de wereld in goed of slecht kan indelen. William en Olivia zijn al twintig jaar samen. William is een gerenommeerd chirurg, Olivia een oud-tennisspeelster. Ze maken samen prachtige reizen en zijn getrouwd op Bali. Klinisch psycholoog Joe O’Loughlin kent maar een van deze twee verhalen, maar als hij zijn vader bezoekt in het ziekenhuis komt zijn leven op de kop te staan. Wie is de mysterieuze vrouw die aan Williams bed zit te huilen? Een vriendin, een maîtresse, een leugenaar, of een moordenaar?
Myrtle (16) leest:
Over Op het einde gaan ze allebei dood :
Een intrigerende roman over de laatste dag van twee Amerikaanse jongens. Een New York Times-bestseller voor young adults.
Iets na middernacht krijgt Mateo een telefoontje. Het is Death-Cast, de organisatie die mensen inlicht dat ze binnen 24 uur zullen sterven. Ook Rufus wordt gebeld. De twee kennen elkaar niet, maar sluiten vriendschap tijdens hun End Day. Ze beslissen samen nog een laatste avontuur te beleven, een onvergetelijke dag die hun beider levens voor altijd zal veranderen. Maar maak je geen illusies: op het einde gaan ze allebei dood.
Jac leest:
Over De jongen in de sneeuw :
In De jongen in de sneeuw van Samuel Bjørk, het ijzingwekkende vervolg op Ik reis alleen en De doodsvogel, keert het beroemde rechercheteam Holger Munch en Mia Krüger terug!
In een bergmeer wordt een 21-jarige ballerina gevonden, bruut vermoord. De politie vindt in het bos vlakbij een camera op een statief, precies gericht op de plaats delict. Het nummer “4′ is in de lens gekrast. Inspecteur Holger Munch is met verlof om te zorgen voor zijn dochter, maar besluit om terug te komen voor het onderzoek naar de ballerina. Mia Krüger, net ontslagen uit een afkickkliniek, is op weg naar een welverdiende vakantie in de Cariben wanneer Munch opduikt en haar vraagt om zich over de zaak te buigen. Ze besluit haar vakantie uit te stellen en te helpen met het onderzoek. Als Mia ook nog een van corruptie verdachte collega in de gaten moet houden, komt alles in een levensgevaarlijke stroomversnelling…
Franks geluk is op. Als trouwe boef onder maffiabaas Marcello leerde hij dat iedereen vervangbaar is. Nu is hij aan de beurt: hij weet iets over de moord op J.F. Kennedy en Marcello ziet hem liever dood dan levend. Het is dus tijd om te vluchten.
Charlotte is achtentwintig en moeder van twee dochtertjes. Haar man is een goedzak, maar ook een hopeloze zuipschuit en hun leven samen zit op een dood spoor. Ze wil ervandoor.
Zo ontmoeten twee vreemden elkaar onderweg. Voor Frank is Charlotte de perfecte dekmantel. Voor Charlotte is Frank haar ticket naar een nieuw leven. Charlotte ziet dat hij sterk en lief is. Frank ontdekt dat zij slim en grappig is. Ze vinden elkaar en voor het eerst wil Frank meer dan alleen overleven. Hij wil leven. Iedereen is vervangbaar behalve de vrouw van wie hij houdt. En dat kan hun beiden het leven kosten…
**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker😀
Op 11 oktober verscheen bij Uitgeverij Cargode nieuwste thriller van Michael Robotham, namelijk De andere vrouw! En hij ligt op dit moment al bij Samenlezenisleuker opengeslagen ter recensie. Heerlijk want een Robotham is eigenlijk altijd een feestje om te lezen! Dus stay tuned, recensie volgt zo snel mogelijk en dan kan het niet anders dan ook op jullie mega korte lijstje belanden 😀
Over De andere vrouw :
Een geheim leven. Een geheim huwelijk.
Een moordenaar die je geheimen kent.
William en Mary zijn al zestig jaar getrouwd. William is een gerenommeerd chirurg, Mary zijn liefdevolle echtgenote. Ze geloven beiden dat je de wereld in goed of slecht kan indelen. William en Olivia zijn al twintig jaar samen. William is een gerenommeerd chirurg, Olivia een oud-tennisspeelster. Ze maken samen prachtige reizen en zijn getrouwd op Bali. Klinisch psycholoog Joe O’Loughlin kent maar een van deze twee verhalen, maar als hij zijn vader bezoekt in het ziekenhuis komt zijn leven op de kop te staan. Wie is de mysterieuze vrouw die aan Williams bed zit te huilen? Een vriendin, een maîtresse, een leugenaar, of een moordenaar?
**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 😀
Samenlezenisleuker 