Met dank aan Godijn Publishing voor de recensie-exemplaren.
Auteur: Jolanda Zuydgeest
Uitgever: Godijn Publishing
Aantal pagina’s: 232
Genre: Roman
Verschijningsdatum: 9 december 2017
Over de auteur:
Jolanda Zuydgeest-Prina (1962), groeit op in een gezin met negen kinderen. Als kind is ze al druk , veel lezen, lekker schrijven en creatief bezig zijn. Na een onbezorgde jeugd trouwt ze met Alex, en samen krijgen ze drie fijne dochters.
(Bron: www.godijnpublishing.nl.)
De cover:
Ouderwets…… heerlijk gewoon, dat nodigt uit.
De achterflap:
‘Ik heb een gouden gezin.’ Het zijn de laatste woorden van mijn vader voor hij overlijdt. Met hulp van haar negen kinderen lukt het mijn moeder om verder te gaan met haar leven. Tot er opnieuw tegenslag is. Ze wordt depressief en probeert zichzelf van het leven te beroven. De zorg voor haar neemt toe, waardoor ook de spanning tussen de kinderen oploopt. Externe hulp komt moeizaam op gang.
De laatste twee jaar van mijn moeders leven zijn zwaar. De druk van de mantelzorg veroorzaakt een breuk in het gezin. Mijn moeder voelt zich tot last.
‘We hadden haar graag nog gelukkig gezien.’
Judith
Mening:
Jolanda zet met dit boek een indringend, pijnlijk en toch ook mooi verhaal neer. Door de pakkende schrijfstijl wil je het niet weg leggen, ondanks dat je soms bijna met tranen in de ogen zit en op andere momenten van verontwaardiging het boek wil dichtklappen.
In drie delen beschrijft ze het leven van Nelis en Renate en de kinderen, en hoe en waar het uiteindelijk zo fout ging dat het gouden gezin niet meer bestaat. Gevoelens van alle personages worden zo beschreven dat je met een ieder meeleeft en je op elk personage wel een kritiekpuntje kan hebben, maar toch ook op andere vlakken sympathie kan voelen.
Door persoonlijke gebeurtenissen raakte dit verhaal mij op meerdere vlakken, maar waar ik daar normaal wel eens moeite mee heb, wilde ik nu alleen maar doorlezen omdat ik eindelijk het gevoel heb “I am not alone, dit gebeurt ook bij andere gezinnen.”
Conclusie:
Een mooi aangrijpend verhaal. Krachtig en toch gevoelig geschreven. In dit genre een meer dan verdiende vier sterren.
Corina Nieuwenhuis.