Met dank aan A.W. Bruna Uitgevers voor het recensie-exemplaar.
Auteur: Katrine Engberg
Oorspronkelijke titel: Isola
Vertaling: Corry van Bree
Serie: Bureau Kopenhagen deel 4
Genre: Literaire Thriller / NUR 305
Aantal pagina’s: 350
Verschijningsdatum: augustus 2022
Over de auteur:
Katrine Engberg (1975) was in Denemarken reeds bekend als danser en choreograaf toen ze in 2006 haar schrijfdebuut maakte met een non-fictieboek. Sinds 2017 schrijft ze fulltime. Haar thrillers over Jeppe Kørner en Anette Werner belanden steevast in de top 3 van de Deense bestsellerlijst, en ook is har ster nu internationaal rijzende.
Achterflap:
Een man wordt wakker van het weerzinwekkende geluid van een kettingzaag. Hij is vastgebonden, kan zich niet bewegen en hij kan niets anders dan toezien hoe het blad dichterbij komt.
Jeppe Kørner is met verlof van de politie en houdt zich tijdens de winter schuil op het eiland Bornholm. Wanneer hij een helpende hand biedt bij de zagerij op het eiland, belandt hij onbedoeld midden in een sinister mysterie.
Hij zal opnieuw met Anette Werner en Esther de Laurenti moeten samenwerken als ze de geheimen van het eiland willen onthullen en de moordenaar willen stoppen voor hij opnieuw toeslaat.
Mening:
Wintereiland is het vierde vertaalde boek wat ik lees van Katrine Engberg. Hiervoor heb ik de andere delen gelezen van deze Bureau Kopenhagen serie. Voor Wintereiland zijn verschenen: De krokodilvogel, Glazen vleugels en Dodenmasker.
Het vierde deel begint ontzettend sterk. Zowel op de achterflap als waar het boek mee begint, is de moord bijna te gruwelijk om je voor te stellen en lijkt heel wat te beloven. Je leest het boek vanuit Jeppe, Esther en Anette, waarbij tussendoor brieven worden beschreven die Esther te lezen krijgt. De brieven geven me eerst een vraagteken met wat ze toevoegen aan het verhaal, maar uiteindelijk geven ze de lezer achtergrondinformatie die ervoor zorgt dat je verderop in het boek verbindingen gaat leggen en connecties gaat zien.
Algauw mis ik de fijne en humorvolle samenwerking tussen Anette en Jeppe, dit doordat Jeppe met verlof is van de politie om gebeurtenissen uit het verleden te verwerken. Terwijl hij in de bossen van Bornholm bomen zaagt voor de lokale houtzagerij, komt de verantwoordelijkheid van het onderzoek op Anette haar schouders terecht. Door het lot blijkt Jeppe toch niet zo alleen te zijn op het vreemde eiland als hij had verwacht en kruizen zijn paden onverwacht die van Esther de Laurenti en die van Anette. Ze zeggen wel eens bloed kruipt waar het niet gaan kan, voor Jeppe in dit geval letterlijk en algauw wordt hij ongewild betrokken bij het moordonderzoek.
Daar waar het boek erg sterk, spannend en bijna gruwelijk begint, zakt het naar mijn gevoel al vrij snel daarna in. De goed uitgewerkte personages maken echter een hoop goed waardoor het lezen zeker niet gaat vervelen en algauw is de oude buurman van Jeppe, genaamd Orla, mijn nieuwe favoriete personage. De beschrijvingen van de omgevingen en natuur geven je het gevoel of je er zelf bij bent, wat dat betreft echt een Scandinavische thriller. Toch blijft het gebrek aan spanning gedurende het verhaal aan me knagen en kabbelt het boek verder als een beekje door het bos van Bornholm. Het einde echter is net als een winterstorm, het blaast je omver en het kabbelende beekje is veranderd in een kolkende rivier waarin je wordt meegesleurd….
Conclusie:
Jeppe en Anette zijn denk ik wel één van mijn favoriete duo’s in de Scandinavische thrillers.
Het was dan ook even wennen om het verhaal te lezen terwijl eigenlijk ieder zijn en haar eigen weg ging. Gelukkig is Katrine Engberg de lezer goed gezind en heeft ze het lot laten bepalen dat hun wegen elkaar toch zullen kruizen gedurende het verhaal. Bureau Kopenhagen is een geweldige serie, waarbij ik kan aanraden om de vertaalde delen op volgorde te lezen.
Wintereiland zit zeker goed in elkaar, de verhalen vanuit de diverse personages zijn mooi met elkaar verweven en werken goed naar het einde toe en zoals ik van deze auteur gewend ben is ook dit deel weer zeer beeldend beschreven.
Het blijven kabbelen gedurende het verhaal was voor mij toch wel een groot minpunt, de spanningsboog kan natuurlijk niet altijd gespannen zijn, maar het bevindt zich voor mij vooral aan het begin en het einde van het boek. Tussendoor moest ik me er soms echt even toe zetten om het boek door te lezen, wat op het einde zeker de moeite waard bleek. Daar waar ik de overige delen vier sterren heb gegeven, haalt dit deel dat voor mij niet. Maar als je me vraagt: zou je het volgende deel ook willen lezen, zal ik volmondig JA roepen!
Jeppe en Anette zijn gewoon een top duo en het gedeeltelijk verbreken van dit duo heeft voor mij niet zo goed uitgepakt. Ik hoop zeker op nog een deel waarbij hun samenwerking weer in nauw verband zal staan. In dit duo zit nog veel meer en aangezien ik in Anette een lotgenoot heb gevonden betreft de liefde voor Chocolademelk, heeft zij bij mij al een streepje voor op alle andere vrouwelijke rechercheurs in andere thrillers. Ook hoop ik stiekem dat er in het volgende deel nog een plekje zal zijn voor de oude Orla, want die man heeft toch wel een plekje in mijn lezershart veroverd hoor!
Alles meegenomen en afgewogen geef ik dit deel toch een ruime voldoende met drie en halve sterren voor Wintereiland en kijk ik zeker uit naar het vervolg.
Marie Quickboots.
Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
Samenlezenisleuker 