Gastrecensie:
De auteur:
Anja Feliers is geboren op 31 augustus 1971 in Bilzen (Limburg). Ze groeide op in het dorpje Rekem (Lanaken). Daar woonde ze samen met haar vader en haar moeder, haar zes jaar oudere broer en met haar bomma en bompa.
In 2004 debuteerde zij met “Donkere kamers”. Een boek met een zeer persoonlijke insteek, waarin een ontroerend verhaal over het taboe “kanker” werd geschreven. Op 35-jarige leeftijd schreef ze een nieuwe psychologische roman “Littekens”, waarin ze opnieuw een pijnlijk onderwerp aansnijdt, en hierdoor ook bewijst dat ze geen ééndagsvlieg is.
In “Jaloers” legt ze de broosheid van een jarenlange vriendschap bloot.
Anja Feliers verstond toen al de kunst om tragiek suggestief via een omweggetje naar boven te laten komen. Toch schuwt Feliers de rechtstreekse confrontatie met de dramatiek niet, die dan meestal gepast sober wordt gehouden.
De cover:
Je ziet een jong meisjesgezicht waarop een groene schijn straalt. De titel werd in het rood bovenaan geplaatst. Het rode van de titel en de groene schijn op het meisjesgezicht, maakten dat ik de indruk had een zwaar verhaal tegemoet te gaan. Onderaan vind je dan, zeer subtiel geplaatst, de naam’ Anja Feliers’ in het groen staan, die precies vloeit uit het groen vanuit het meisjesgezicht. De cover is voor mij dan ook meer dan geslaagd.
De flaptekst:
Wanneer Sarah het prestigieuze modellencontract krijgt dat eigenlijk aan haar beste vriendin ‘Zoë’ beloofd was, lijkt daarmee een einde te komen aan hun jarenlange vriendschap. Maar na haar eerste woede en ontgoocheling, geeft Zoë haar vriendschap met Sarah een nieuwe kans. Dan beginnen er tal van zaken mis te lopen in het leven van Sarah. En of ze het nu wil of niet, als ze deze nachtmerrie wil laten eindigen, zal ze de vreselijke waarheid onder ogen moeten zien…
Beoordeling:
Het verhaal begint leuk en luchtig, precies zoals wij ons een vriendschap kunnen voorstellen, met zowel de mindere momenten als uitstekende samenzweringen. Bladzijde na bladzijde voel je de kracht van de personages groeien en nemen die u mee het verhaal in.
Zoë is iemand die nogal graag fuift, en dan ook wel regelmatig onder invloed van drank iemand meeneemt naar huis, het is te zeggen, naar het appartement van Sarah waar zij een kamer mag gebruiken bij zware uitgangsavonden, zodat ze niet in beschonken toestand naar huis moet zien te geraken. Sarah is zowat de moederlijke vriendin en Zoë de flierefluiter, op die manier lijken ze elkaar perfect aan te vullen.
Zoë werkt voor een modellenbureau en krijgt een aanzienlijk belangrijke fotoshoot te mogen doen, en dit zou voor haar wel eens de doorbraak kunnen zijn. In al haar enthousiasme neemt ze Sarah mee de fotostudio in, iets wat ze daarvoor nooit had gedaan, zo zeker is ze van haar stuk. Uiteindelijk blijkt Sarah het contract binnen te rijven. Zij begreep het niet zo goed en vroeg dan ook bedenktijd, dit had ze niet zien aankomen en ook nooit bij stil gestaan dat haar dit zou kunnen overkomen. Ze voelt zich dan ook zeer onwennig als ze deze mededeling onder de kiezen krijgt. Wat zal Zoë zeggen? Hoe gaat Zoë reageren? Zal ze Sarah kunnen vergeven als deze ‘ja’ zegt op het aanbod? Allemaal vragen die hun vriendschap op het spel kunnen zetten,en dat is wat Sarah betreft zeker niet de bedoeling.
Hierna begint dan de helse strijd tussen 2 hartsvriendinnen. Slagen ze erin om hun vriendschap na de eerste storm terug verder te zetten, of is er meer aan de hand dan enkel het modellencontract?
“De waarheid over een vrouw hoort men vaak van haar beste
Vriendin of van haar grootste vijand en vaak is dat
Dezelfde persoon.” – V. De Sica –
De personages worden dermate uitgewerkt, dat de voeling met Sarah en Zoë precies tastbaar wordt. De diepgang van de personages laat ons toe om volledig zonder enige vraag hun gangen mee te bewandelen. Je kent ze binnen en buiten, en toch is er meer dan ruimte genoeg om ons alsnog te verbazen met bepaalde karaktertrekken en handelingen.
Geert, de nieuwe casting-director wordt dan niet echt uitgediept, wat geen enkel gevolg heeft in het verloop van het verhaal, ondanks dat hij een belangrijke rol speelt. Hij stapt het leven van de vriendinnen binnen, en waar Zoë overtuigd is van zijn woelige leven wat vrouwen betreft, krijgt Sarah precies een andere Geert te zien. Speelt hij een spelletje met Sarah of is het hem bittere ernst wat het modellencontract betreft
“ Te weten wat men weet en te weten wat men niet weet, dat is
Kennis.” – Confensius –
Door de ganse heisa wat het modellencontract betreft, wordt het voor Sarah ook heel moeilijk op het werk waar ze werkt als redactrice bij het tijdschrift “Look”. Door haar toedoen kreeg Zoë een baantje als telefoniste aangeboden, zodat Zoë ook een vast inkomen zou hebben, want met haar modellenwerk alleen kan ze het niet rooien. Blijkbaar denkt Zoë hier niet aan als ze haar giftige tong laat rollen. De collega’s mijden dan ook Sarah, met uitzondering van 1 iemand, waaraan Sarah toch wat steun heeft en ze haar verhaal eens kan vertellen. Op een gegeven moment moet Sarah voor de redactie een artikel schrijven over het interview met een heel gekend iemand, maar het bestand op haar computer blijkt leeg te zijn. Ze kan nergens haar notities van het interview terugvinden. Gelukkig heeft ze nog de vragen die ze gesteld heeft, en kan ze aan de hand daarvan toch het artikel schrijven. Wat overkomt haar toch allemaal? Ze riskeert ook haar job als redactrice te verliezen door haar onvrijwillige slordigheden.
“De aanleiding van woede is vaak veel minder erg dan haar
gevolgen.” – Marcus Aurelius –
De schrijfstijl van dit boek is wel goed. Er wordt vanuit de “ik” persoon geschreven, en dat maakt dat je volledig met Sarah meeleeft en precies zelf alles ondergaat. Ook de korte hoofdstukken maken het lezen aangenaam. Deze schrijfstijl is ook de stijl die Anja Feliers verder heeft ontwikkeld, en die haar succes voor haar psychologische thrillers heeft bepaald. Er werd heel subtiel naar het plot toe gewerkt, waarvan ik aanvankelijk dacht dat het op een zachte manier zou uitdeinen tot een slot, maar niets was minder waar. Er wordt je nog een zware pil aangeboden om door te slikken.
Het verhaal was echt wel boeiend en las zeer vlot en aangenaam. Het verhaal is dan ook niet zomaar verzonnen, het is een reële problematiek die door Anja Feliers op een goeie manier naar voor werd gebracht. Het specifieke aan dit boek is dat bij ieder hoofdstuk een prachtig gezegde wordt meegegeven, en dit maakt dat het boek hierdoor toch een hogere dimensie krijgt.
Naar mijn bescheiden mening is hier duidelijk dat de auteur een prachtige pen hanteert, en dat heeft ze ons al laten merken in haar thrillers.
Spanning 4
Plot 4
Leesplezier 4
Schrijfstijl 4
Originaliteit 4
Psychologie 4
Katrien Baert
Samenlezenisleuker 