Met de titel De spiegel van ons verdriet voltooit Pierre Lemaitre zijn Interbellum trilogie. Met interbellum wordt in het algemeen de periode geduid tussen de Eerste en de Tweede Wereldoorlog. De trilogie bestaat uit de volgende delen:
1. Tot ziens daarboven. (2013)
2. De kleuren van de brand. (2018)
3. De spiegel van ons verdriet. (2020)
Het centrale thema in de drie boeken is het leven van gewone mensen, die geteisterd door oorlogen en de daarmee gepaard gaande ellende hun plaats weer trachten in te nemen in de maatschappij. Dat gaat veelal gepaard met een zekere mate van diefstal, bedrog, fraude en oplichting, op kleine tot exorbitant grote schaal.
In De spiegel van ons verdriet is het niet anders. Aan de hand van drie interessante verhaallijnen wordt een fraai beeld geschetst van een Frankrijk in verval tussen 6 april 1940 en 13 juni 1940. In 54 korte hoofdstukjes worden een aantal mensen gevolgd die in deze vijf weken terecht komen in een maalstroom van krankzinnige gebeurtenissen die hun levens op de kop zetten. Zoals korporaal-chef Raoul Landrade, elektricien, sjoemelaar, rommelaar, behendige exploitant van roerende maar vooral duistere zaken waar een luchtje aan zit. Of de schelm, het buitensporige personage met de vele identiteiten, Désiré Migault genaamd, waarover bijna niets bekend is en die alles overleeft. Ach en maakt het dan wat uit of niet met zekerheid te zeggen is of het de schelm is die samen met generaal de Gaulle op 26 augustus 1944 over de Champs-Elysées defileert?
De drie op zichzelf staande romans verschillen onderling nogal in kwaliteit. Het opmerkelijke is dat de De spiegel van ons verdriet me het minst heeft geboeid. Ondanks de mooie verhaallijnen, de innemende schrijfstijl, de vele humor waarmee gestrooid wordt en de bizarre gebeurtenissen die beschreven worden. Genoeg body en drama derhalve maar waar blijft de stoom die uit je oren dient komen, de versnelling die maakt dat je je boek niet weg kunt leggen? De dramatische zoektocht naar op drift geraakte relaties aan het begin van WOII kon me op de een of andere manier niet bovenmatig boeien. Daartoe bevatte het verhaal veel te veel feelgood elementen en keukenmeidenromatiek.
Drie sterren.
Jac Claasen.
*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂
Samenlezenisleuker 