December, lijstjestijd. Heerlijk. Geen rampen, oorlogen, verloren wedstrijden of ander ongerief, maar een persoonlijke top tien van de allerbeste thrillers gelezen in 2018. Wat zeg ik, een top tien, echt niet, in de beste supermarkt tradities krijgt u er een bonus van 20% bij voor dezelfde lage prijs en maken we er een top twaalf van.
Hieronder een twaalftal titels met een korte omschrijving waarom zij op de lijst terecht gekomen zijn. Zoals u zult bemerken zijn het lang niet allemaal titels die in 2018 zijn uitgebracht. Laten we ons alsjeblieft niet leiden door de waan van de dag en de omzetcijfers van de uitgeverijen. Want die zeggen lang niet alles. Want waar blijven de vertalingen van de laatste twee van Jean Christophe Gangé : Congo Requiem en Lontano. Wie is er nu ziende blind?
Wat is het criterium geweest om op dit lijstje terecht te komen? Daar kunnen we heel moeilijk over doen, maar uiteindelijk telt slechts een aspect als we het boek neerleggen en de inhoud laten bezinken: leesplezier. En als net dat ene boek waar u zo ontzettend van genoten heeft er niet bij staat? Geen man of vrouw overboord. Het aanbod is gigantisch en de concurrentie is moordend. De kans is erg klein dat we dezelfde boeken lezen en dezelfde smaak hebben. Dit lijstje is niets anders dan de ‘allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie’ zoals onze dichter Kloos het uitdrukte. Het aantal zeperds is dit jaar gering geweest. Misschien komt het doordat ik dit jaar extra goed geluisterd heb naar de leesmaatjes in Samenlezenisleuker die met allerlei mooie titels aan komen zeulen en er best goed in zijn om iemand onder druk te zetten om juist die ene titel ter hand te nemen. En dat blijkt dan ook nog een schot in de roos te zijn. Dank u wel dames!!!
Kunnen we een conclusie trekken? Een goed thrillerjaar met nieuwe en veelbelovende auteurs zoals Dario Coretti, Niklas Natt och Dag, Geir Tangen, Sören Sveistrup en Bo Svernström. En ongetwijfeld nog vele andere debutanten, die ik gemist heb. Benieuwd hoeveel er nog schrijvende zijn over vijf jaar. Immers, continuïteit is zeldzaam in dit theater.
De volgorde is niet willekeurig.
Dario Correnti – Heimwee naar bloed *****
Een intrigerende, scherp geschreven thriller met korte hoofdstukjes en vele, vele uitstekende dialogen. Uitermate boeiend door de vele zijlijntjes. En het mooie duo Marco Besana, de vermoeide journalist en Ilaria Piatti , de klunzige, onhandige stagiaire, in paarse Hello Kitty laarsjes. Het is een geanimeerde thriller met veel humor, een hoge amusementswaarde. Ik heb het boek met ontzettend veel plezier gelezen.
R.J. Ellory – Bekraste zielen *****
Een krankzinnig goed boek met twee hoofdthema’s: het geweld en het lot, toeval of bestemming. Het donkere gesternte zoals het wordt benoemd. Nooit gedacht dat hij voorafgaande juweeltjes zoals Een stil geloof in engelen, De helden van New York , Een mooie dag om te sterven en Een volmaakte vendetta zou kunnen benaderen, laat staan evenaren.
Arne Dahl – Grensgebieden *****
Carpe motherfucking diem. Tot de grensgebieden. Nordic noir op z’n best. Het boek met de fameuze kanteling. Na bijna 20 jaar aan de top gestaan te hebben, wordt hij steeds beter. Dit is ongetwijfeld zijn beste boek tot nu toe.
Jan van der Cruijsse – Bling Bling 3 Toen was er nog maar één *****
Jan van der Cruijsse heeft met deze trilogie bestaande uit:
Bling Bling Diamantroof in Delhi
Bling Bling 2 De Zaventemmers
Bling Bling 3 Toen was er nog maar één
een fraaie serie thrillers van internationale allure neergezet. In dit spannende laatste deel van de trilogie houdt van der Cruijsse alle ballen op een onnavolgbare manier in de lucht. En dat mag best een prestatie heten, want er zijn nogal wat verhaallijnen.
Niklas Natt och Dag – 1793 *****
Een uiterst ongewone historische roman.
Niklas schetst een uitermate boeiend beeld van de onderklasse in Stockholm op het einde van de achttiende eeuw, de teringzooi waarin ze wonen, de stank die hen dag en nacht omringt en het brakke putwater dat ze drinken. Evenals de smeerlapperij van de bovenlaag van de Zweedse maatschappij.
Philip Kerr – Vergeven en vergeten. *****
Philip Kerr op z’n best in dit dertiende Bernie Gunther verhaal. De op 23 maart 2018 overleden auteur haalt weer alles uit de kast en laat zien waarom hij zo’n formidabele schrijver was. Geldzucht, gemakkelijk gewin, Alte Kameraden en ex-nazi’s, het blijft een rare combinatie, maar legt wel de bodem onder de beste Bernie Gunther tot nu toe.
Jean-Christophe Grangé – Voorbij de zwarte lijn *****
Een lange weg, met talrijke, haast ontelbare, verontrustende, fascinerende en mooie feiten, weetjes en zijlijntjes. Dat is de zoektocht naar de waarheid, naar de weg van het bloed, het donkere bloed, het zoete bloed, ijzingwekkend en smerig. Welk een enorme fantasie legt de auteur aan de dag voor het bereiken van dit doel. Ruim 500 bladzijden in de ban van Grangé, dat leidt onverbiddelijk naar 5 sterren. Wat tevens geldt voor De vlucht van de ooievaar en De bloedrode gletsjer, allebei toppers van de grootmeester uit Frankrijk.
Michael Robotham – De andere vrouw 4,5 *
Het boek is met veel empathie geschreven, zonder in goedkope dramatiek te vervallen. Het is bovenal intelligent geconstrueerd met fraaie zinnen en mooie quotes die je doen glimlachen of die je als lezer wat langer doen stil staan. En een goed plot met een bloedstollende actie scene. Michael Robotham is terug.
Geir Tangen – Meesterwerk 4,5*
Het boek kent een aantal zeer goed uitgewerkte zijlijnen. De dader vergelijkt de uitvoering van zijn moorden met de partituur van een requiem. In dit geval het requiem (zielenmis) van Wolfgang Amadeus Mozart – Requiem, een mysterieus Meesterwerk (sic!), want het gaat over een reis naar de ultieme bestemming: de dood.
Sören Sveistrup – Oktober 4,5*
Oktober is een vrij spectaculaire thriller waarin de auteur in staat is gebleken het hele boek de spanning er in te houden. En dat is een hele prestatie, want het boek telt 542 bladzijden. De enorme spanning is het gehele boek door aanwezig, dankzij een werkelijk ingenieus plot en dat vergoedt veel, heel veel. Maar niet alles. Een loodzware publiciteitscampagne is losgebarsten om het boek te promoten. Niet nodig, weggegooid geld. Het is gewoon een van de betere thrillers van 2018.
Bo Svernström – Wie zint op wraak 4,5 *
Een verrassende thriller die afwijkt van het doorsnee verhaal. Door een standpuntwisseling verschuift het perspectief in een klap grotendeels naar de moordenaar. Zal de moordenaar slagen in zijn opzet? Prima uitgewerkt.
Fred Vargas – De omgekeerde man *****
Fred Vargas geeft voor de zoveelste keer blijk van een unieke visie op het begrip thriller. Hoofdpersonen, setting en oplossing zijn niet onderhevig aan de normale wetten van de thrillerwereld. Voor de zoveelste keer heb ik genoten van unieke, dwarse mensen, die bepaald geen dwarsdoorsnede zijn van de normale bevolking, van het verhaal met dwarse dialogen vol humor en mooie zinnen.
Jac Claasen.
Samenlezenisleuker 