Wij lazen in 2017 de meer dan mooie De Erfwachter, en deze kreeg van Karin een meer dan mooie recensie… gemist? Klik dan even deze link:
Karin las: De Erfwachter-Atalanta Nèhmoura****1/2
Hoog tijd dus om even wat vragen te gaan stellen 😀
Het interview:
1: Wie is Atalanta en hoe ben je begonnen met schrijven?
Atalanta is de naam die ik mezelf al vanaf mijn kindertijd heb gegeven. Ze staat voor mijn dromerige, creatieve, avontuurlijke, nieuwsgierige en spirituele kant denk ik. In het gewone leven ben ik een hardwerkende ondernemer, die er van droomt meer tijd te krijgen voor schrijven, tekenen, schilderen en de natuur in trekken. Ik mag graag alles en iedereen observeren/ analyseren. Daarom heb ik destijds ook voor de analistenopleiding gekozen. Op mijn huidige werk (juwelier) ben ik de troubleshooter, de creatieve duizendpoot en observeer ik mijn klanten.
Tijdens mijn tienerjaren wilde ik eigenlijk gaan striptekenen, totdat ik gevraagd werd om illustraties voor de schoolkrant van de Amersfoortse laboratoriumschool te gaan maken. Omdat er weinig artikelen door de scholieren werden ingeleverd, eindigde dit met zelf ook maar artikelen schrijven, en toen was ik hooked, om maar zo te zeggen. Ik merkte dat ik in tekst meer en beter de emoties kwijt kon dan in tekeningen.
2: Waar komt je voorliefde voor Fantasy vandaan en waar moet Fantasy in jouw ogen echt aan voldoen?
Om eerlijk te zijn, las ik heel weinig Fantasy, ( alleen Tolkien), totdat ik met Aïn begon. Dit verhaal was nl. het begin van een hele serie synchrone gebeurtenissen, die mij in contact brachten met Tai Chi en een aantal mystieke dingen, waardoor ik spiritueel enorm gegroeid ben en dingen ervaar die anderen vaak voor onmogelijk en onbegrijpelijk houden. Ik besefte plots dat magie niet eens zo ver van ons af staat, maar slechts datgene is wat wij nog niet kunnen zien of kunnen begrijpen. Wat voor mij normaal is en “tastbaar” is , is voor een ander magie. Ik noem vaak als voorbeeld het volgende: Stel je belandt in de jungle bij een primitief volk dat nog nooit een moderne mens heeft gezien en je knipt je zaklamp aan. Voor hen is dat magie. Je schept licht met een klein glimmend stokje. Voor jou is het gewoon een zaklamp, batterijtje, ledlampje. Dus eigenlijk werd door mijn eigen ervaringen en het schrijven aan De kronieken van Ulriach de interesse in Fantasy gewekt. Ik was benieuwd naar hoe anderen hun fantasie vertalen en wat voor magie ze bedenken.
Fantasy moet niet alleen spannend zijn, maar liefst ook een gelaagde wereld hebben wil het realistisch overkomen. Onze wereld is ook enorm kleurrijk en niets is zwart/wit. Ik vind het schitterend als mensen een wereld kunnen creëren met een grote diversiteit aan volkeren en een uitgebreide dieren/ plantenwereld. Vaak vind ik verhalen te plat of laten ze te weinig van de omgeving zien. Maryson leerde mij hoe ik die sfeer in weinig woorden neer kan zetten, zonder de vaart uit het verhaal te halen, en waardoor de lezers lekker worden meegetrokken. Het is de kunst om in het kort net dat te vertellen wat de emoties en sfeer voldoende weergeeft. De rest kan de lezer wel bedenken. Kortom: goed uitgewerkte wereld, goede karakterontwikkeling, spannend, en ja er mogen ook een paar zijspoortjes in zitten die het verhaal lekker opsmukken, een beetje romantiek of erotiek is ook nooit weg. Het hoeven niet allemaal van die seksloze karakters te zijn.
3: Hoe kwam je op het idee om die hele mooie landkaart toe te voegen bij De Erfwachter?
Ik heb een goed richtingsgevoel, en meestal de kaart grotendeels in mijn hoofd. Ik ben ook altijd de “Navigator” in de auto. Maar als ik schrijf, wil ik weten welke kant mijn karakters op gaan, hoelang ze er over doen, wat waar ligt enz., dan wil ik bij het schrijven een kaart, zodat ik zeker weet dat ik mijn personages niet westwaarts stuur, terwijl ze eigenlijk oostwaarts moeten gaan. Mijn werelden zijn toch wel complex, en ik heb de kaart dan echt als steun nodig. Ook van de hele wereld van De kronieken van Ulriach heb ik kaarten getekend.
4: Karin vond De Erfwachter in al zijn facetten een geweldig boek. Favoriet werd onder andere, naast Paladin de draak, ook de Araaf. Hoe werd dit ‘wezen’ geboren?
In de kronieken komen o.a. Harka’s voor, gevleugelde wezens. In De Erfwachter zocht ik een tegenhanger, een wezen dat er misschien gevaarlijk uit zou zien, maar eigenlijk een “Good Guy” zou zijn. Ik zat te denken aan een genezer, vandaar de slangen uit het symbool van de esculaap, het teken van de geneeskunde. De slang is ( ondanks dat veel mensen denken dat het een slecht en eng wezen is), ook het symbool voor wijsheid. Daarmee kwam iets van een gevleugeld Medusa-achtig wezen met geneeskrachtige gaven bij mij boven. Aan de ene kant gevaarlijk met klauwvoeten en slangen, en in tegenstelling tot de Harka, gevederde vleugels i.p.v. vleermuisvleugels. Aan de andere kant met een enorme energetisch hoge trillingsfrequentie, waardoor ze normaal gesproken onzichtbaar zijn en helende gaven bezitten. De Araaf is als het ware de tegenhanger van Raaf, de Boodschapper van de Dood.
5: Lees je zelf ook Fantasy? Zo ja, heb je een favoriet?
In mijn tienertijd was ik erg nieuwsgierig naar dinosauriërs, evolutie en dat soort dingen, daarna kwamen de indianenverhalen van Karl May en vervolgens SF van Jack Vance, Harry Harrison, Wim Gijssen, enz. Ergens tussendoor heb ik Tolkien gelezen, daarna verzandde het en heb ik veel over spirituele ontwikkeling gelezen. Door mijn werk aan het manuscript van De kronieken van Ulriach de Waanzinnige, werd ik nieuwsgieriger naar andere Fantasy schrijvers, zoals Raymond Feist en Maggie Furey, en later J.K. Rowling. Nu probeer ik van collegaschrijvers te lezen, maar veelal ontbreekt mij daarvoor de tijd. De serie van Patty van Delft, Drägan Duma vond ik een lekkere ontspanning. Recentelijk heb ik Gerechtigheid van mijn collega Nimisa-auteur Mark van Dijk gelezen. Geen Fantasy, maar wel een heerlijk verhaal.
Mijn favoriet blijft toch Jack Vance.
6: Heb je een lievelings-schrijfplekje? En mogen we weten welke dat is?
Op de camping. Buiten voor de caravan, in de schaduw van een grote boom of in de voortent. Ergens aan de Weser, in het land van filosofen en sprookjesschrijvers. (Geheimpje: niet ver van het echte slot van Doornroosje.)
7: Zit er al een nieuw verhaal in de pen? No pressure 😉
“Zweet, zweet” Zit vol ongeduld te wachten tot het manuscript van Het teken van Drie, het 6e deel van De kronieken van Ulriach de Waanzinnige terug is van de eindredacteur. Hopelijk is het boek met Elfia klaar. Daarna … zit ik nog een beetje te twijfelen. Ik heb een kleine opdracht liggen, waar ik nog niets over mag zeggen (kort verhaal),verder zit ik te dubben over Midwinterverhalen waarin ik een aantal legenden en verhalen uit de kronieken nader wil uitleggen, zoals het verhaal over Zenya en Ghynahr (lezers van de serie weten gelijk wie ik bedoel), of toch lekker verder schrijven aan deel 7. Het hangt denk ik ook grotendeels af van hoeveel tijd ik krijg om te schrijven en of er eindelijk iets in mijn werk gaat veranderen, waardoor ik parttime kan gaan werken.
Tipje van de sluier: ja er komen in de toekomst ook nog minimaal twee boeken die in de wereld van Kay en Lameira spelen, en ik wil de zweefwerelden van Yllidrian uitwerken, maar eerst de kronieken.
8: And last but not least…we proosten graag met je mee op het succes van je prachtige boek. Met welk drankje gaan we dit doen?
Een prachtige robuuste Silkonse wijn. Regio Tarn, noordelijke helling van de Silkon ehh… nou ja. In de kronieken worden regelmatig de wijnen uit Silkon geroemd en … Ik heb een grote druivenrank langs mijn dakterras en maak mijn eigen biologische wijn. Meestal zo’n 10 liter per jaar. Tijdens Elfia 2016 heb ik een kleine wijnproeverij gehouden en het viel goed in de smaak. Dus: we kunnen toosten met een Rose of Tarn.
Karin en Corina veel succes met Samenlezenisleuker,
Liefs Atalanta.
Wij bedanken Atalanta voor haar tijd en antwoorden, te gaaf en cheersssss!!!!
Samenlezenisleuker 