Wat lezen wij nu?

Karin leest:

Over Kamer 19 (Tom Babylon deel 2) :

Op het openingsevenement van de Berlinale zorgt een snuff-movie voor een massale schok. Ruim 1800 sterren en beroemdheden zien hoe een gruwelijke moord op camera is vastgelegd. Het slachtoffer is de dochter van burgemeester Otto Keller. De dader dreigt dat het niet bij deze moord zal blijven.

Rechercheur Tom Babylon en psychologe Sita Johanns staan met hun onderzoek naar de moord onder hoge druk. Maar een groep beroemdheden rond Otto Keller werkt hen tegen. De burgemeester heeft duidelijk iets te verbergen.

Op de plaats-delict ontmoet Babylon een angstige getuige: een meisje van elf jaar oud dat niet kan praten. Haar enorme gelijkenis met Toms vermiste zus Viola rijt oude wonden bij hem open.

Dan wordt de dochter van een andere Berlijnse beroemdheid ontvoerd. En plotseling realiseert Sita Johanns zich dat er een verband bestaat tussen haar en de slachtoffers: een vreselijke gebeurtenis in haar jeugd – en het getal negentien.

Riejanne leest:

Met dank aan Yvonne Sonke voor het recensie-exemplaar.

Over Wodka & Ranja :

Moeder Ria, 1970: ‘Mijn kinderen zijn mijn alles, ik doe mijn best om alles draaiende te houden, ook als ik koppijn heb en misselijk ben. Tussen de bedrijven door moet ik mijn kleine jongen bezoeken in het ziekenhuis. Ik hoop dat hij mee naar huis mag, hoewel de zorg voor me meissies al zwaar genoeg is. Als het me te veel wordt, ben ik blij dat Jacob er is. Me meissies, de liefde en de drank. Ik houd van hen alle drie … als er maar genoeg wodka en bier in huis is. ’

Jasmijn (6), 1972: ‘Mama heeft vaak hoofdpijn en soms moet ze spugen, dan help ik haar. Ik pas ook op mijn zusje. Dat kan ik best, als oom Jacob ons maar met rust laat. Mama drinkt biertjes met hem en dat andere, dat op water lijkt. Er komt weleens een mevrouw met ons praten. Mama zegt dat we haar moeten vertellen dat alles goed gaat. Mijn mama is de aller, allerliefste mama. Ik hoop dat ze een brood koopt, alles is op. Er is alleen nog ranja. Waar mijn papa is weet ik niet.’

Wodka & Ranja is gebaseerd op herinneringen uit de vroege jeugd van de auteur, aangevuld met fictie. Grotendeels waargebeurd, semi-autobiografisch en kan ook als non-fictie worden gezien.

Marie leest:

Met dank aan Uitgeverij Macc voor het recensie-exemplaar.

Over De Gigant van Eenoogeiland :

De Eilanden worden overschaduwd door het ijzige beleid van de gemaskerde Griseine. Eén voor één legt zij de sterkste Beschermers lam, terwijl haar sinistere Manheksen in het geheim een reusachtig Vuurvogelleger klaarstomen.

Zullen Okjo-Ri en Cleo – de jonge vertegenwoordigers van de oude volkeren – in staat zijn om Griseine te ontmaskeren en haar te stoppen voordat zij ongenaakbaar wordt?

Een spannend nieuw Fantasy avontuur van de Belgische schrijver Gerd Goris die zijn debuut beleefde met het sprookjesachtige Goedzo en de Zoeker.

Sandra leest:

Over De Das :

Elk jaar, in de nacht van 5 op 6 november, slaat hij toe, de Das. Een seriemoordenaar die inbreekt in de kelder van het huis van zijn prooi. Zijn slachtoffers worden de grond in gesleept en verdwijnen vervolgens spoorloos.

Op een dag vindt uitgever Annika Granlund voor de deur van haar kantoor een met modder besmeurd manuscript. De titel is De Das en het verhaal is een morbide biografie van een seriemoordenaar die ondergronds leeft. Annika ziet kans met dit manuscript haar noodlijdende uitgeverij te redden, die failliet zal gaan als ze niet snel een bestseller vindt.

Ze besluit het uit te geven, ook al is het een controversieel verhaal. Haar beslissing blijkt dramatische gevolgen te hebben en langzaam maar zeker raakt ze weer in de greep van de duistere krachten die ze als kind dacht te hebben overwonnen.

Wie is de Das? Wie schreef het boek? En wie of wat houdt zich schuil onder de grond?

Corina leest:

Met dank aan Uitgeverij Cargo voor het recensie-exemplaar.

Over De man zonder gezicht :

In de jaren zestig van de vorige eeuw is Nederland een broeinest van activiteiten en infiltraties door geheime diensten aan beide kanten van het IJzeren Gordijn. De Binnenlandse Veiligheidsdienst heeft handenvol werk aan het monitoren van vredesbewegingen, studenten, pacifisten, provo’s en jonge socialisten.


Markus Wolf, de op één na machtigste man van het Ministerium für Staatssicherheit, stuurt zijn topspion Alleman de grens over om een mol binnen de Stasi op te sporen. Er is maar één aanwijzing, de mol wordt vanuit Nederland aangestuurd door iemand met de codenaam Victor.


In Den Haag wordt een acteur op gruwelijke wijze vermoord. Bij de BVD gaan de alarmbellen af wanneer de naam Alleman opduikt in het onderzoek. Luuk Jonker, voormalig BVD’er, joeg na de oorlog op een dubbelspion van het communistische verzet met die naam. Hij heeft de zaak nooit kunnen laten rusten, en krijgt nu de opdracht om Alleman te ontmaskeren. Zijn zoektocht zal hem van het grimmige Oost-Berlijn naar het noorden van Italië leiden, waar hij een schokkende ontdekking doet die een bom zal leggen onder het wankele evenwicht van de Koude Oorlog.

Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Wat lezen wij nu?

Karin leest:

Over De perfecte moord (Emmy Dockery deel twee) :

Elke perfecte moord lijkt op een ongeluk, of is elk ongeluk een perfecte moord?

FBI-agent Emmy Dockery is niet te stoppen. Ze is jong en ambitieus en haar talent om verbanden te zien die voor anderen verborgen blijven, heeft haar een indrukwekkende staat van dienst opgeleverd.

Wanneer echter door het hele land verschillende moorden worden gepleegd, staat ze machteloos. De slachtoffers lijken allemaal te zijn verongelukt, en hebben niets met elkaar gemeen. Maar zo veel ongelukken tegelijkertijd, dat kan geen toeval zijn.

Ondertussen houdt iemand Dockery in de gaten. Observerend, bestuderend, wachtend – tot het de juiste tijd is om toe te slaan.

Riejanne leest:

Met dank aan Marcella Kleine voor het recensie-exemplaar.

Over Zeemist :

Marit vindt zichzelf een gewone dertienjarige met lang bruin haar. Voor één ding is ze bang: de dood. Ze checkt elke nacht of iedereen nog leeft.

Haar rituelen moeten de dood buiten de deur houden: kleurpotloden mogen niet op elkaar liggen en haar voeten mogen niet op twee stoeptegels tegelijk staan. Toch gebeurt het ondenkbare: haar vader overlijdt plotseling. Marit vlucht in ontkenning en is tegelijkertijd intens verdrietig.

Ze probeert haar gevoelens verborgen te houden om haar moeder niet te belasten. Ook op school laat ze niets merken. Ze vertrouwt haar gevoelens alleen aan haar dagboek toe. Naarmate haar vader langer weg is, wordt het gemis van haar vader steeds groter. Zal Marit ooit over haar verdriet heen komen?

Zeemist is ook het verhaal van een gezin in rouw. Het verhaal is gebaseerd op waargebeurde dagboekfragmenten van een rouwende tiener en is geschreven voor lezers van 12 t/m 15 jaar, die ook iemand moeten missen.

Marie leest:

Over Amalia :

Ons eerste echte gesprek voeren we in de werkkamer van haar moeder. Zij op de donkerblauwe bank, ik in een dito fauteuil, onhandig krabbelend in het opschrijfboekje op mijn schoot. Het is een nieuwe Leuchtturm, zo’n chique met lijntjes en paginanummering, door deze schrijfwarenfetisjist speciaal voor dit doel aangeschaft. De bladzijden leeg, het omslag geel. ‘Waarom niet oranje?’ vraagt Amalia. Pas als ik haar aankijk, zie ik haar spottende blik.

Met Amalia zet Claudia de Breij de traditie voort die begon met Hella Haasse die een portret van Beatrix schreef (1955) en Renate Rubinstein die Willem-Alexander portretteerde in 1985 ter gelegenheid van hun achttiende verjaardag. De prinses heeft Claudia de Breij meegenomen naar plekken die voor haar belangrijk zijn, waaronder de Koninklijke Stallen, het strand en haar school.

Ze hebben gesprekken gevoerd over haar motivatie om af te zien van haar toelage, over zingen voor jezelf, cocktails maken, over hoe paardrijden helpt je hoofd leeg te maken en over de voor- en nadelen van sociale media. Ook kwam aan de orde wat het koningschap en haar toekomstige rol momenteel voor haar betekenen. Het boek laat zien wie Amalia nu is door de ogen van Claudia de Breij. Het boek bevat foto’s uit het privéarchief van de prinses.

Sandra leest:

Over IJs :

Sarah heeft het niet makkelijk om Mats te volgen naar de berghut op de flank van de Dent Blanche. Hij kijkt niet naar haar om en houdt een stevig tempo aan. Maar ze houdt vol. Boven wachten een schitterende zonsondergang en een romantische nacht in een verlaten berghut. Tot ze de deur van de zeshoekige hut openen.

Die zomer wordt het leven van twee dolverliefde mensen helemaal overhoopgegooid. Achttien jaar later worden ze opnieuw geconfronteerd met wat er toen gebeurde. Ze moeten terug naar de Dent Blanche.

Hij is niets veranderd. Alleen draagt hij nu een bril. En is hij vijftien jaar ouder geworden. ‘Hallo,’ zegt hij. ‘Je herkent me toch, hè.’ Ik zeg niets. Ik deins achteruit, voel mijn hart tekeergaan. Ik kan niets zeggen nu. Voor de tweede keer vandaag sta ik met mijn mond vol tanden. Maar dit is anders. Ik vind geen woorden. Ik open de deur, laat hem binnenkomen en ga hem zwijgend voor tot in de keuken.

Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Duorecensie Tanja & Brigitta: Geluk is een mindset-Frank Krake

Ingezonden gastrecensies n.a.v. onze actie Geluk is een mindset van Frank Krake met dank aan Uitgeverij Achtbaan voor de recensie-exemplaren.

Auteur: Frank Krake

Genre: Non-fictie informatief/professioneel algemeen / NUR 600

Aantal pagina’s: 246

Verschijningsdatum: november 2021

Over de auteur:

Frank Krake (1968) publiceerde bestsellers als Menthol, De laatste getuige en Hannelore. In Nederland werden meer dan 100.000 boeken verkocht en zijn werk verscheen in zeven talen.

http://www.uitgeverijachtbaan.nl

Achterflap:

Bepaal je eigen geluk

Even een schakelaar omzetten naar de modus geluk, succes of welbehagen en het leven lacht je toe. Het klinkt zo eenvoudig, maar is het dat ook?

Geluk is een mindset is vooral een praktisch boek, het bevat levenslessen en handvaten voor persoonlijk geluk en succes, die u als lezer zelf uit het verhaal kunt destilleren. Onderzoek wijst uit dat de inhoud op die manier veel beter in ons brein wordt verankerd dan bij het oplepelen van lijstjes met tips & tricks.

Bestsellerauteur Frank Krake schrijft in deze autobiografie over hoe om te gaan met tegenslagen, hoe negatieve gebeurtenissen om te buigen in positieve energie, hoe geluk af te dwingen in het streven naar succes en hoe simpelweg gelukkig te zijn. Hij concludeert dat geluk een mindset is, en dat de sleutel tot het bereiken van het ultieme geluk vooral bij jezelf ligt.

Meningen:

Tanja:

Dankzij Samenlezenisleuker had ik de kans dit toch wel interessante boek te lezen. Zodra je begint te lezen, heb je het gevoel in een roman terecht te komen, die zowel spanning opbouwt als meeslepend wordt. Gaandeweg kom je terecht in een waar levensverhaal van de schrijver en dit wekt zeker emoties op sommige momenten op.

Brigitta:

Buig tegenslag om in succes. Dit is een autobiografisch boek van Frank Krake. Het boek is echter geen zelfhulpboek maar een boek vol levenslessen en handvaten voor persoonlijk advies en succes. Een zeer sprekend en verhalend boek over wat Frank meemaakt, beginnend met een heftige gevangenneming door een knipmes. Hier krijgt men wijze lessen waarmee je praktisch aan de slag kunt.

Tanja:

Na verloop van tijd heb je als lezer begrepen dat de inhoud leidt naar de boodschap die in de titel verweven is. Elke tegenslag die het hoofdpersonage op zijn professionele levensweg tegenkomt, wordt aanvaard zonder drama, en geeft stof tot nadenken. Dit alles leidt uiteindelijk tot kracht en zelfinzicht, die maken dat elke negatieve situatie, omgebogen kan worden tot een beter perspectief en slaagkans op de toekomst.

Brigitta:

Achterin het boek is ook plaats voor aantekeningen zodat je zelf kunt opschrijven wat voor jou belangrijk is en waar je aan wilt werken. Frank werkt zich op tot directeur bij Unimeta, een fabriek in tuinstoelen in Enschede. Van hieruit neemt hij je mee in zijn verhaal met de nodige zelfspot. Met veel ups en downs, tot faillissement aan toe neemt Frank je mee en laat hij zien dat je zelf keuzes kan maken zodat je verder kunt. Met behulp van zijn vrouw en kinderen redt hij het om toch overeind te blijven. Zijn vertrouwen in zichzelf en zijn medewerkers maken dat hij door blijft gaan. Niet bij de pakken neer gaan zitten maar doorpakken. Uiteindelijk is Frank eigenaar geworden van Uitgeverij Achtbaan en dit geeft hem de mogelijkheid om zo zijn verhalen op papier te zetten wat hem dan ook heel goed afgaat.

Conclusies:

Tanja Niesten:

Ondanks het feit dat het boek van buitenaf niet echt een meeslepend uiterlijk heeft of aanspreekt tot luchtigheid, is het een sterk geschreven meeslepend verhaal dat maakt dat je zelf je eigen kansen en mogelijkheden onder de loep gaat nemen, om de geschreven boodschap in praktijk te zetten. Een aanrader voor mensen die inhoud boven uiterlijk plaatsen.

Brigitta Dielman-Bleeker:

Ik heb het boek met veel plezier gelezen en maakt dat de wereld niet alleen maar zwart/wit is. Ben ook nieuwsgierig geworden naar zijn boeken. Echt een aanrader.

Ik bedank Uitgeverij Achtbaan, Samenlezenisleuker en Frank Krake dat ik dit boek mocht lezen, ik heb ervan genoten! ****

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Corina las: Geluk is een mindset – Frank Krake

Ingezonden gastrecensie n.a.v. onze actie Geluk is een mindset van Frank Krake met dank aan Uitgeverij Achtbaan voor de recensie-exemplaren.

Auteur: Frank Krake

Genre: Non-fictie informatief/professioneel algemeen / NUR 600

Aantal pagina’s: 246

Verschijningsdatum: november 2021

Over de auteur:

Frank Krake (1968) publiceerde bestsellers als Menthol, De laatste getuige en Hannelore. In Nederland werden meer dan 100.000 boeken verkocht en zijn werk verscheen in zeven talen.

http://www.uitgeverijachtbaan.nl

Achterflap:

Bepaal je eigen geluk

Even een schakelaar omzetten naar de modus geluk, succes of welbehagen en het leven lacht je toe. Het klinkt zo eenvoudig, maar is het dat ook?

Geluk is een mindset is vooral een praktisch boek, het bevat levenslessen en handvaten voor persoonlijk geluk en succes, die u als lezer zelf uit het verhaal kunt destilleren. Onderzoek wijst uit dat de inhoud op die manier veel beter in ons brein wordt verankerd dan bij het oplepelen van lijstjes met tips & tricks.

Bestsellerauteur Frank Krake schrijft in deze autobiografie over hoe om te gaan met tegenslagen, hoe negatieve gebeurtenissen om te buigen in positieve energie, hoe geluk af te dwingen in het streven naar succes en hoe simpelweg gelukkig te zijn. Hij concludeert dat geluk een mindset is, en dat de sleutel tot het bereiken van het ultieme geluk vooral bij jezelf ligt.

Mening:

Ten eerste super tof om weer eens een recensie boek te mogen lezen. En helemaal van Frank, want wat heb ik genoten van De laatste getuige en Hannelore. Die verhalen wist Frank zo integer en boeiend te beschrijven en ik ben dan ook heel benieuwd naar zijn eigen verhaal, hoe leuk om meer te weten te komen over hem als persoon en hoe hij met tegenslag om is gegaan. De titel is in ieder geval pakkend, maar is het verhaal dat ook?

En tja daar zit ik dan nu met een duivels dilemma, want ja het verhaal an sich is interessant. De manier waarop Frank met tegenslag omgaat is bewonderenswaardig. Leest het verhaal fijn? Nee voor mij niet.  Ik kom er op de één of andere manier niet in, op de één of andere manier komt het niet binnen. Al vind ik de humor die er in zit wel heerlijk. Dus het is zeker niet op alle vlakken een straf om te lezen.

Er zullen vast mensen zijn die uit dit verhaal handvatten kunnen halen en er wel voor 100 % van kunnen genieten. Helaas was het voor mij net anders. Niet slecht begrijp me niet verkeerd, maar net niet mijn ding. Pak ik een volgend boek van Frank weer op? Dat is een hele dikke JA.

Corina Nieuwenhuis.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Berendina las: Geluk is een mindset-Frank Krake

Ingezonden gastrecensie n.a.v. onze actie Geluk is een mindset van Frank Krake met dank aan Uitgeverij Achtbaan voor de recensie-exemplaren.

Auteur: Frank Krake

Genre: Non-fictie informatief/professioneel algemeen / NUR 600

Aantal pagina’s: 246

Verschijningsdatum: november 2021

Over de auteur:

Frank Krake (1968) publiceerde bestsellers als Menthol, De laatste getuige en Hannelore. In Nederland werden meer dan 100.000 boeken verkocht en zijn werk verscheen in zeven talen.

http://www.uitgeverijachtbaan.nl

Achterflap:

Bepaal je eigen geluk

Even een schakelaar omzetten naar de modus geluk, succes of welbehagen en het leven lacht je toe. Het klinkt zo eenvoudig, maar is het dat ook?

Geluk is een mindset is vooral een praktisch boek, het bevat levenslessen en handvaten voor persoonlijk geluk en succes, die u als lezer zelf uit het verhaal kunt destilleren. Onderzoek wijst uit dat de inhoud op die manier veel beter in ons brein wordt verankerd dan bij het oplepelen van lijstjes met tips & tricks.

Bestsellerauteur Frank Krake schrijft in deze autobiografie over hoe om te gaan met tegenslagen, hoe negatieve gebeurtenissen om te buigen in positieve energie, hoe geluk af te dwingen in het streven naar succes en hoe simpelweg gelukkig te zijn. Hij concludeert dat geluk een mindset is, en dat de sleutel tot het bereiken van het ultieme geluk vooral bij jezelf ligt.

Mijn mening:

Geluk is een mindset – buig tegenslag om in succes.

Pakkende titel en mijn nieuwsgierigheid is meteen gewekt. In deze autobiografie schrijft Frank Krake over hoe je geluk kunt afdwingen, hoe je om moet gaan met teleurstellingen en hoe je negatieve gebeurtenissen om kan zetten naar iets positiefs.

Het boek begint net na zijn studententijd als hij in Amerika in een gevangenis belandt voor het in bezit hebben van een knipmes. Daarna gaat het boek verder over de jaren die hij als ondernemer heeft geleefd. Dit is niet altijd van een leien dakje gegaan maar met vele obstakels. Het verhaal over zijn ondernemende leven laat zien dat je door vallen en opstaan er toch sterker uit kan komen. En bij tegenslag niet de moed moet laten zakken maar kijken naar wat je mogelijkheden zijn. Het boek geeft geen structurele oplossingen maar laat je wel zien dat je tegenslag kan ombuigen in succes. Interessant, en ik denk dat er voor iedere lezer wel herkenbare dingen in staan en ook dingen waar je wat aan hebt. Humor ontbreekt ook niet in dit boek.

Het boek heeft een aangename schrijfstijl waardoor het vlot leest en blijft boeien. Achterin het boek is ruimte om aantekeningen te maken voor persoonlijk geluk. Inspirerend en interessant boek!

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Wat lezen wij nu?

Karin leest:

Met dank aan Uitgeverij Achtbaan voor het recensie-exemplaar.

Over Geluk is een mindset :

Bepaal je eigen geluk

Even een schakelaar omzetten naar de modus geluk, succes of welbehagen en het leven lacht je toe. Het klinkt zo eenvoudig, maar is het dat ook?

Geluk is een mindset is vooral een praktisch boek, het bevat levenslessen en handvaten voor persoonlijk geluk en succes, die u als lezer zelf uit het verhaal kunt destilleren. Onderzoek wijst uit dat de inhoud op die manier veel beter in ons brein wordt verankerd dan bij het oplepelen van lijstjes met tips & tricks.

Bestsellerauteur Frank Krake schrijft in deze autobiografie over hoe om te gaan met tegenslagen, hoe negatieve gebeurtenissen om te buigen in positieve energie, hoe geluk af te dwingen in het streven naar succes en hoe simpelweg gelukkig te zijn. Hij concludeert dat geluk een mindset is, en dat de sleutel tot het bereiken van het ultieme geluk vooral bij jezelf ligt.

Riejanne leest:

Met dank aan Uitgeverij Prometheus voor het recensie-exemplaar.

Over De zonde waard :

Het meisje ligt op de achterbank van de auto. Ze lijkt te slapen, maar er is iets vreemds aan haar houding. Iets onnatuurlijks. Het portier staat open. Er gaat een schok door Ella heen als ze ziet dat de polsen van het meisje vastgebonden zijn. Ze weet wie dit kind is: Demi Hulshof, vijf jaar oud.

Het terugvinden van de vermiste Demi vormt het startschot van een adembenemend kat-en-muisspel tussen een bende ontvoerders, de politie en een jonge vrouw die worstelt met haar verleden. Ze heeft gebroken met de Jehova’s getuigen en daardoor met al haar vrienden en familieleden.
In De zonde waard komen relaties op scherp te staan, wordt afgerekend met knellende banden en blijft tot het laatst toe onduidelijk wie je kunt vertrouwen. Maar uiteindelijk kruipt het bloed waar het niet gaan kan… Hoever wil je gaan om trouw te blijven aan jezelf en om anderen te beschermen?

Marie leest:

Over Gezicht van het kwaad (Robert Hunter deel twee) :

Op de traptreden van een kerkaltaar wordt het bloederige lichaam van een priester gevonden. Forensisch rechercheurs ontdekken dat in het bovenlijf van het slachtoffer het cijfer drie is gekerfd.

Eerst denkt profiler Robert Hunter dat het om een rituele moord gaat, maar als er meer lichamen worden gevonden, moet hij zijn mening bijstellen. Ieder slachtoffer is geconfronteerd met zijn of haar ergste nachtmerrie, die werkelijkheid is geworden. Hoe kan de moordenaar dit zo precies weten? Robert Hunter en zijn sidekick Carlos Garcia worden zelf ook geconfronteerd met hun grootste angst in hun zoektocht om deze moordenaar te stoppen…

Jac leest:

Over Verloren meisjes (D.I. Kim Stone deel drie) :

Twee meisjes verdwijnen, maar slechts een van hen zal overleven

Kim Stone is een briljante rechercheur met een prachtige carrière, al zorgt haar eigengereide werkwijze geregeld voor problemen met haar superieuren. Ook haar moeilijke verleden maakt haar soms kwetsbaar, maar ze laat zich door niets of niemand tegenhouden – Kim geeft het woord ‘koppig’ een geheel nieuwe betekenis.

Twee negenjarige meisjes, Charlie en Amy, verdwijnen. Hun families belanden in een nachtmerrie. Een bericht bevestigt hun ergste vermoedens: de twee zijn ontvoerd. Tussen de twee gezinnen ontspint zich een strijd op leven en dood. Welk spoor Kim Stone ook onderzoekt, de dader lijkt haar steeds een stap voor te zijn. Ze begint te vrezen dat deze intelligente en genadeloze misdadiger haar te slim af zal zijn. Zal een van de kinderen de ultieme prijs voor haar falen moeten betalen?

Sandra leest:

Met dank aan Uitgeverij LetterRijn voor het recensie-exemplaar.

Over Rots :

Sarah en Mats zijn op de vlucht voor de leugens en misdaden uit hun verleden. Samen met hun vrienden Jan en Joke voelen ze zich veilig in de luwte van de Ardense bossen. Toch worden ze ook daar opgeschrikt door de demonen uit hun vroegere leven. Jan merkt hun angst en graaft in hun herinneringen.

Ik kijk naar Joke en schrik als ook zij net haar ogen op mijn gezicht richt. We houden allebei een bedeesde lach in.

‘Jullie waren echt formidabel, daar in die bergen,’ mompelt ze gesmoord. Ze schudt haar hoofd.

Het voelt erg bijzonder wat ze zegt. Dat Sarah en ik formidabel waren in die bergen.

Rots is het zelfstandig leesbare vervolg op zijn misdaadromans IJs (2016) en Zand (2020). In elke roman figureert een bijzondere vakantiebestemming mee in het verhaal. Rots is het sluitstuk van de duistere reeks.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Wat lezen wij nu?

Karin leest:

Over Inktzwart ( Duister IJsland deel twee ) :

Op een heldere zomeravond, aan de oever van een stille fjord in Noord-IJsland, wordt een man op brute wijze doodgeslagen. Als een vulkaanuitbarsting een aswolk veroorzaakt die het heldere midzomerlicht verduistert, verlaat een jonge verslaggever Reykjavík om op onderzoek uit te gaan. Ze is zich er niet van bewust dat het leven van een onschuldig persoon op het spel staat.

Ari Thór Arason en zijn collega’s van het piepkleine politieteam van Siglufjörður worstelen met de complexe zaak, terwijl ze ook kampen met hun eigen sores. Welke geheimen had de dode man? En wat verbergt de jonge verslaggever? Onuitgesproken verschrikkingen uit het verleden hangen als een donkere wolk boven alle betrokkenen en intussen moet Ari Thór alles op alles zetten om de zaak op te lossen voordat er nog meer doden vallen.

Riejanne leest:

Over Oorlogsvader – een herinnering :

Als Catherine Keyl tijdens een spelletje ontdekt dat geen van de aanwezige jongeren weet wat of wie ‘een nazi’ is, reageert ze verbijsterd.

Catherine duikt, na dat gesprek met de onwetende jongeren, in haar verleden in na-oorlogs Den Haag. De nazi’s en alles wat met de Tweede Wereldoorlog te maken had, tekenden haar jeugd. Haar vader keerde in 1945 terug uit concentratiekamp Sachsenhausen. Zijn leven daarna was getekend door zijn oorlogstrauma’s. Hoe was het om in zo’n gezin op te groeien?

Catherine ontdekt tijdens haar zoektocht opzienbarende dingen. Haar vader werd, dankzij zijn valse persoonsbewijs, nooit als jood opgepakt. Het was zijn werk in het ondergrondse verzet dat hem in de gevangenis deed belanden. Ze komt erachter dat haar vader heldendaden verrichtte. Waarom had hij zijn gezin hierover nooit verteld? Stukje bij beetje komt Catherine achter de waarheid.

Catherine Keyl schreef een ontroerend en persoonlijk boek, om met een brok in de keel te lezen. In deze aangrijpende terugblik haalt ze niet alleen herinneringen aan haar Haagse jeugd op, maar vertelt ze ook over haar zoektocht naar de emoties van haar vader. Voor Catherine zal altijd gelden: ‘the show must go on’. Geheel in de stijl van haar heldhaftige vader. Op het moment dat hij op sterven ligt, verwelkomt Catherine Keyl glimlachend haar gasten in de studio: ‘Wat ben ik blij dat u bent gekomen.’

Jac leest:

Over Tiergarten Strasse :

‘Verreweg Larsons beste en boeiendste werk van narratieve non-fictie.’ – New York Times

Berlijn 1933. William E. Dodd wordt de eerste Amerikaanse ambassadeur in het Duitsland van Adolf Hitler, in het jaar dat een keerpunt in de moderne geschiedenis zou blijken.

Dodd, een kalme professor uit Chicago, neemt zijn vrouw, zijn zoon en zijn flamboyante dochter Marthe mee. In eerste instantie is Marthe erg onder de indruk van de pracht en praal, de feesten en de knappe politici en officieren van het Derde Rijk. Hun grenzeloze enthousiasme voor dit ‘nieuwe Duitsland’ is aanstekelijk en ze heeft ene affaire na de andere, onder meer met het eerste hoofd van de later zo gevreesde Gestapo, Rudolf Diels.

Maar als bewijs van de Jodenvervolging zich begint op te stapelen en ooggetuigen schokkende verklaringen afleggen, begint William Dodd berichten naar de VS te sturen waarin hij zijn zorgen uit. Het State Department reageert echter grotendeels met onverschilligheid.

Gedurende 1933 wordt de situatie steeds grimmiger en komt het leven van de ambassadeursfamilie in een storm terecht, vol intrige, romantiek en uiteindelijk afgrijzen als Hitler zijn ware gezicht laat zien met een uitbarsting van schokkend geweld tijdesn de Kristallnacht.

Doordrenkt van de gespannen sfeer van deze periodeen vol indrukwekkende portretten van de bizarre Göring en de charmante maar zeer sinistere Goebbels geeft Tiergarten Strasse een ooggetuigenverslag van de gebeurtenissen zoals die elkaar in hoog tempo opvolgen.

Tiergarten Strasse is een indrukwekkend boek over een grote dreiging die iedereen pas veel te laat heeft zien aankomen waarmee het ook een actueel en noodzakelijk boek is.

*Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Eva vraagt door: Annemieke de Schepper van De stille oorlog van mijn vader

portret annemieke marcel cloo

Annemieke de Schepper heeft met De stille oorlog van mijn vader een prachtig debuut geschreven. In de eerste plaats is het een oorlogsroman, maar het verhaal gaat bovenal om menselijkheid.
De stille oorlog van mijn vader is een boek over de vergeten Slag om de Schelde en de invloed die deze traumatische gebeurtenis heeft op een alledaags gezin in Biervliet. In het jaar 2000 gaat Anna met de as van haar overleden vader in zijn oude tabaksdoos naar Zeeuws-Vlaanderen. In de dichte mist blijft de veerpont midden op de Westerschelde stilliggen en in de uren die passeren ontmoet ze haar tante Lieve die het verhaal over haar familie vertelt. Anna’s beeld van haar vader gaat hierdoor kantelen. Eenmaal aan de overkant bezoekt ze de plaatsen van haar vaders jeugd en ervaart ze hoe hij zich een buitenstaander heeft gevoeld. De oorlog heeft op ieder van het gezin zijn sporen nagelaten, ook op haar vader bij wie de dramatische gebeurtenis niet bijgeschreven stond in zijn persoonlijke levensgeschiedenis.

Een boek over een vergeten oorlog in een vergeten gebied. Over grote strategische beslissingen en de kleinmenselijke ervaringen die daarvan het gevolg zijn. Over de menselijke behoefte om gekend en geliefd te worden door je naasten.
Met haar vloeiende pen heeft zij dit verhaal tot leven weten te brengen en de reacties liegen er dan ook niet om. Hoog tijd dus om deze auteur enkele vragen te stellen.


Wat een prachtige debuutroman heb je geschreven! Met welke insteek besloot jij om dit verhaal op te schrijven?

Dank je :-). Ik was al lang van plan om een roman te schrijven maar na een eerste poging tot een geheel fictief verhaal kwam ik toch terug bij een meer autobiografische insteek. Het Zeeuws-Vlaamse land uit mijn jeugd, de verstilde sfeer en de beklemming daar, het water als natuurlijke grens; dat alles had mij al eerder geïnspireerd tot een kort verhaal. Toen die fictieve roman na zo’n 25.000 woorden in de la bleef liggen, heb ik dat autobiografische werk opgepakt. Daar zat kennelijk meer energie op. Eén van mijn eerdere korte verhalen, ‘De laatste boot’,  ging ook al over mijn vader en zijn Zeeuwse roots. Dat verhaal was genomineerd bij de Arnhemse schrijfwedstrijd en dit heb ik als kaderverhaal gebruikt voor mijn roman. Ik had sterk het gevoel dat ik hier veel meer mee kon. (Het thema was toen ‘grensgeval’ en ook in dat verhaal is een dochter al op zoek naar wie haar vader eigenlijk was).

In grote lijn gaat het verhaal om de littekens die zijn ontstaan tijdens de slag om de Schelde, een vaak vergeten deel van de oorlog. Hoe was het voor jou om in deze geschiedenis te duiken?

Bizar! Ik wist haast niets over deze ‘vergeten’ slag. Ik wist ook niet wat er precies met mijn familie gebeurd was. Het enige wat ik wist was dat mijn vader geobsedeerd was door de Tweede Wereldoorlog. Hij las er alles over. En hij zei wel eens: ‘Er is heel hard gevochten hier in West-Zeeuws-Vlaanderen, Annemieke. Maar dat weet haast niemand.’ Maar hij zweeg over wat er precies was gebeurd met hem en met hun gezin. Toen ik twee tantes en een oom sprak en zij wel het hele verhaal aan me vertelden, maakte dat enorme indruk op me. Het was heftig. En het voelde bizar en vervreemdend dat ik dat nooit uit mijn vaders mond had gehoord. Dat intrigeerde me enorm. Dat ‘zwijgen’ en het ‘waarom daarachter’ is ook eigenlijk het belangrijkste thema van mijn roman geworden.

Wat dat betreft is het ook een ode aan je vader, vind ik, en alle mensen die het hebben meegemaakt. Wat vond jij het meest beangstigend om te horen/ontdekken? 

Klopt! Tja, het hele verhaal van mijn opa en oma die met hun tien kinderen tussen de 4 jaar en 18 jaar, waaronder één met Down Syndroom, uit hun brandende huis vluchten, is heftig. Maar doordat het over mijn familie gaat ging ik me echt voorstellen hoe het zou zijn als ik dit zelf had meegemaakt met mijn drie kinderen: ondergedoken zitten in de kelder onder je huis met je gezin en een heleboel buren. In paniek je huis uitvluchten. Op straat middenin het vuurgevecht tussen Duitsers en Canadezen terechtkomen. De paniek, de angst om je kinderen die je dan hebt. Ik kan natuurlijk nooit echt weten hoe dat voor mijn opa en oma voelde, maar het is wel een stuk dichterbij gekomen.

Zou je gewild hebben dat je al deze verhalen over je familie eerder geweten had, zodat je er misschien met ze over had kunnen praten?

Nee, het leven loopt zoals het loopt. Het is goed zo. Voor alles is een tijd. Ik had het eerder niet gedurfd om mijn nog levende familie hiernaar te vragen. En wellicht hadden zij er eerder ook niet over kunnen praten. Ik voelde heel sterk dat het nu het juiste moment was.

Hoe voelde het voor jou om het verhaal op te schrijven? Het lijkt mij een behoorlijk emotionele achtbaan. 

Een boek schrijven is sowieso een emotionele achtbaan ;-). Niet alleen vanwege het onderwerp. Het hele proces heeft allerlei fases waarin euforie, onzekerheid, en onrust elkaar afwisselen. Het verhaal over de oorlog was wel heftig maar de echte emotie zat hem bij mij vooral in het terugblikken op de band die ik met mijn vader had. Die herinneringen werden steeds sterker tijdens het schrijfproces. Er waren wel nachten dat ik zo onrustig was dat ik door het huis liep te banjeren omdat er allerlei beelden van mijn vader door mijn hoofd spookten. Met schrijven lijkt het alsof er steeds meer luikjes in je hoofd opengaan waardoor je vergeten beelden ineens weer terug kunt halen.

Lijkt mij ook heel bijzonder, dat je op dat moment heel dicht bij je vader stond. Heb je ook het gevoel dat hij jou in dit proces bijstond? 

Nou, dat is wel erg spiritueel… ik weet het niet. Ik vind het mooi om te denken dat het zo is, maar ik realiseer me dat het wel echt mijn eigen proces was. Of hij vanuit de hemel met me heeft meegekeken? Misschien wel.

Dit is je debuut. Smaakt het naar meer?

Jazeker! Ik krijg zoveel mooie reacties van mensen op mijn boek. Ook zijn er mensen die aangaven dat ik echt een volgend boek moet gaan schrijven en veel mensen vragen of ik al bezig ben. Dat stimuleert! Ik ben er nu nog niet klaar voor. Mijn hoofd zit nog te vol met dit boek en met de promotie eromheen. Maar ik verlang wel al af en toe weer naar het verstilde proces van het schrijven.

Heb je al een concept in je hoofd voor een volgend verhaal?

Nee, zeker geen heel concept. Wel weet ik dat het dit keer een minder autobiografisch verhaal gaat worden. Geen familiegeschiedenis dus zoals nu. Misschien pak ik wel het romanidee weer op waar ik al een heel eind mee was gevorderd. Dat speelt zich af in een klooster waar twee mensen die elkaar niet kennen allebei een weekend doorbrengen. De man wil juist contact leggen en zijn verhaal doen, de vrouw wil op zichzelf zijn. Dat botst. Maar omdat ze in dat klooster elkaar niet echt kunnen ontlopen, ontstaat er toch contact wat tot bijzondere inzichten en ontwikkelingen leidt. Dat gegeven, dat mensen op een bijzondere plek tot elkaar veroordeeld zijn, dat trekt me. In De stille oorlog van mijn vader speelt dat natuurlijk ook: de veerpont komt in de dichte mist midden op de Westerschelde stil te liggen, wat maakt dat de passagiers niet weg kunnen. Dat zet van alles in gang bij Anna en haar tante.

Ik denk ook dat daar uiteindelijk de mooiste contacten uit voortkomen. Je idee klinkt dan ook heel bijzonder! Wat trekt jou zo aan in dat menselijke, het elkaar echt tot in de kern zien voor wie hij of zij is?

Het intrigeert mij altijd al hoe mensen vaak net niet echt met elkaar contact maken. Er lijkt een soort onvermogen van mensen om echt tot de kern te komen, of te durven komen. Terwijl we tegelijkertijd allemaal ernaar hunkeren om echt gekend te worden, of zoals jij zegt ‘gezien te worden voor wie je echt bent.’ Dat schuurt en die wrijving boeit me. Dat laat ik hopelijk ook in mijn boek voelen. Zeker bij Anna en haar tante op de boot, die onmacht van beide kanten. Dat menselijk onvermogen boeit me, het hindert me en tegelijk heb ik er compassie voor.

Dat heb je zeker, het komt heel duidelijk naar voren. Wat is het mooiste compliment dat je tot nu toe ontvangen hebt op je boek?

Ik heb heel veel mooie reacties gekregen. Maar wat ik erg fijn vind is dat veel lezers mijn schrijfstijl beeldend vinden. Iemand noemde die beeldend en krachtig, dat vind ik een compliment omdat ik zelf de stijl in een boek ook erg belangrijk vind. Daarnaast is het mooiste compliment dat lezers echt geraakt worden door mijn boek. Mensen gaven aan dat ze het met liefde en warmte geschreven vonden. Dat ze zowel moesten huilen als lachen om scènes in mijn boek. Dat is zo ongelooflijk mooi, daar doe je het voor als schrijver. Zinnen als die van jou: ‘Zelden heeft een boek mij zo weten te raken op niet alleen emotioneel vlak, maar vooral op het menselijke aspect.’ En: ‘Je proeft de liefde voor elk woord, de betrokkenheid (…) maar bovenal de empathische vermogens van de auteur.’ Ja, daar ga ik van glimlachen en blozen. Dat vind ik super: dat je zo je best doet om treffend, beeldend, en bondig te schrijven in de hoop dat het raakt. En dat dat dan lukt. Gaaf.

signeersessie Goes

Dat is het zeker! Is dat voor jou als auteur ook meteen de grootste uitdaging om dat voor elkaar te krijgen of zijn er andere aspecten aan het schrijven waar je dat meer mee hebt?

Dat er kennelijk warmte in mijn schrijven zit en empathie dat gaat vanzelf, daar doe ik niets aan op bewust niveau. Het beeldende daar ben ik me wel bewust van. Ik werk graag vanuit een sterk beeld dat me treft. Zo’n eerste versie schrijf ik meestal in een flow. Als de scène dan in grote lijnen op papier staat dan voel ik in mijn lijf ‘ja, dit is goed’. Daarna ga ik schaven en schrappen op woordniveau. Dubbele woorden eruit, een beter synoniem vinden, afwisseling lange en korte zinnen vergroten, zinsopbouw krachtiger maken, overbodige woorden schrappen. Dat is hard werken.

Naast boeken schrijf je ook wel eens liedteksten voor het theatraal dameskoor Uit volle borsten waar je deel van uitmaakt. Wat is het grote verschil tussen een liedtekst en een roman?

Een roman heeft een grote spanningsboog, een liedtekst een heel korte. Ook heeft een liedtekst een vastere vorm dan een roman. Het heeft minstens een paar coupletten met een bepaald rijmschema en een refrein dat de centrale boodschap weergeeft. Soms een bridge waarin je een wending in het verhaal maakt. Dat alles maakt het voor mij makkelijker. Tegelijk moet je strak in het ritme van de melodie kunnen schrijven. Maar dat vind ik alleen maar leuk. Het moet strak en soepel zingen. Geen lettergreep te veel of te weinig. Dat vind ik de uitdaging :).

Als je moest kiezen tussen deze twee: welke doe je dan het liefst?

Dan kies ik absoluut voor een roman schrijven. Daar kan ik veel meer van mezelf in kwijt. En omdat de vorm niet zo vast ligt, kun je er alle kanten mee op. Dat maakt het lastiger en daarmee ook boeiender om te doen.

Laatste vraag: wat is jouw ultieme droom op schrijfgebied?

Mijn droom was om een roman te schrijven. Dat heb ik gedaan. Ik heb nu geen ultiem doel. Wat ik hoop te gaan doen is op een rustiger manier aan een tweede boek werken. Zonder die druk om het af te maken. Gewoon gaan en kijken wat er uitkomt. Ik heb veel geleerd van het schrijven van mijn eerste roman, op allerlei vlakken: van het schrijven zelf, maar ook van het durven ervoor te gaan en erachter te staan. Je werk de wereld in te gooien, de kwetsbaarheid daarvan te verdragen en mezelf te blijven voorhouden: ‘het is goed genoeg’.

 

***Interview by Eva Krap.

 

**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?

Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 📚🥂

Annemieke zelf volgen? Dat kan. Klik dan HIER

Mieke las: Kruimels zijn ook brood-Marelle en Joop Boersma*****

Kruimels 2

Gastrecensie:

Titel: Kruimels zijn ook brood

Auteurs: Marelle Boersma en Joop Boersma

Genre: Autobiografische roman

Uitgeverij: Droomvallei

Verschijningsdatum: 21 juni 2017

Paperback – 231 bladzijden

ISBN: 978 – 94 – 91886 – 76 – 8

 

Over de auteurs:

Marelle Boersma (1957) heeft inmiddels elf thrillers op haar naam staan, waaronder: Ik volg jeNobody en de bestseller Vals Alarm. Haar nieuwste thriller Blind Date is in januari 2017 verschenen. Ze won verschillende prijzen met haar boeken.

Ze schrijft boeken over actuele misstanden, vaak gebaseerd op waargebeurde verhalen van slachtoffers. Zelf zegt ze hierover: “Het is goed dat dit verborgen leed zichtbaar gemaakt wordt. Op deze manier draag ik hopelijk een klein steentje bij aan het oplossen van deze misstanden, zodat meer mensen weer rust in hun leven gaan ervaren.”

Verder geeft ze al enige jaren (online) schrijftrainingen en organiseert schrijfvakanties.

Joop Boersma (1926) heeft na zijn carrière als reumatoloog de pen opgepakt, en schreef o.a. de roman Nachtregenboog, de dichtbundels Zielenvogels, In het begin het eind, Mijn caleidoscoop en het biografische verhaal: Het op hol geslagen vale paard.

Joop volgde in 1995 cursussen aan de schrijversvakschool in Amsterdam Tevens schildert en  fotografeert hij, en heeft diverse bestuurs- en organisatorische activiteiten.

Over de cover:

Deze is zacht groen, waarom voor deze kleur gekozen is werd mij duidelijk tijdens het lezen van dit boek. Bovenaan staat een prachtige familiefoto van heel lang geleden, daar waar het verhaal van Joop begint. De titel: Kruimels zijn ook brood is treffend voor de inhoud van deze roman. Sublieme combinatie van titel en cover.

Achterflap:

Bijna een eeuw leven vat je niet in één gesprek samen. Toch is dat precies wat Marelle wil: met haar negentigjarige vader praten over wezenlijke zaken, over ervaringen van vroeger. Tijdens een wandeling door Arnhem komen ze tot de kern van het leven. Wat heeft je gemaakt tot wie je nu bent? Zijn dat de genen? Of wordt het leven op een andere manier doorgegeven van ouder op kind?
Eerst komen er wat aarzelende ontboezemingen, over de armoede in Joops jeugd, het onderduiken in de oorlog. Daarna delen ze diepe emoties met elkaar, die ze altijd voor elkaar verborgen hebben gehouden.

Over de inhoud en mijn mening:

Wat zou jij nog aan je ouders willen vragen?

Vraag dieper dan je ooit eerder ging, voordat de tijd verstreken is.

Een vraag die tot nadenken zet!

Zomer 2016: Marelle en Joop hebben afgesproken op de natuurbegraafplaats in Doetinchem waar veel groen is en een oase van rust heerst. Joop wil zijn dochter laten zien waar hij begraven wil worden. Waarom hij voor deze plaats heeft gekozen omschrijft hij zelf als volgt: De natuur accepteert iedereen, daarom spreekt deze plek mij aan.Alhier spreken ze af waar het gesprek tussen vader en dochter zal plaatsvinden: een wandeling door Sonsbeek in Arnhem, daar waar zich het grootste deel van hun gemeenschappelijke leven zich heeft afgespeeld.

Ze beginnen hun wandeling aan de rand van de parkeerplaats, met als doel later op de dag te eindigen aan de Rijn. Al wandelend komen de verhalen van Joop die beginnen in 1871 in Drenthe, waar zijn grootouders woonden en hij als kind graag de zomervakantie doorbracht. Daarna vervolgt hij zijn verhalen o.a. over de armoe, oorlog, gelijke kansen voor jongens en meisjes, studie, sporten, vriendschap, stil zijn, natuur, kennis willen vergaren, buitenbeentje zijn en het gezin waarin hij opgroeide.

Ook Marelle vertelt haar verhaal dat in 1976 begint in Rozendaal tijdens haar examenjaar VWO. Geen gemakkelijke tijd, en met het luisteren naar muziek probeert ze haar emoties in de hand te houden. Bij het waterpolo kan ze haar agressie kwijt. Ze vertelt o.a. over de warme en intense vriendschap die ze had met haar overleden zusje Christine, beroepskeuze en haar werk.

Telkens als Joop of Marelle hun ziel hebben blootgegeven, hun hart gelucht en diepste gevoelens uitgesproken zijn, wordt er door beiden over nagedacht, gepraat, (door)gevraagd en komt er steeds meer wederzijds begrip.

Observeren is meer dan kijken, het is je verhaal vertellen zonder te spreken.

Een 90 jarige man die geleerd heeft dat zwijgen beter is, kan lastig tot praten komen.  Toch lukt het Joop en Marelle om diepgaande, openhartige en emotionele gesprekken te voeren. Onthullingen te doen. Moeilijke onderwerpen bespreekbaar te maken, en te filosoferen over dilemma’s waar ze ooit mee te maken kregen. Wederzijds begrip, respect, waardering, vertrouwen en genegenheid zijn in deze belangrijke pijlers geweest.

Ondanks hun leeftijdsverschil en verleden, blijkt al pratend dat Marelle en Joop dezelfde drive hebben, zijn de paralellen van leven duidelijk zichtbaar, en hun verschillen ook veel overeenkomsten te bevatten. Er zit maar één gedachte in het hoofd van Marelle: “We lijken op elkaar, misschien wel meer dan we weten”. Veel herinneringen komen bovendrijven, soms met een lach, soms verdrietig, maar dit alles heeft hun gevormd tot de personen die ze nu zijn.

Joop schreef: De mens is overgeleverd aan het toeval en het lot. Maar het toeval kan ook heel fijne ervaringen met zich meebrengen, het hangt ervan af hoe je met het lot omgaat.                                                                                                              

Het boek leest als een trein en heeft korte hoofdstukken. Is toegankelijk, vlot, ontroerend en met humor geschreven. De warmte en respect waarmee dit verhaal is verwoord straalt ervan af. Had tijdens het lezen het gevoel alsof ik naast Marelle en Joop liep, zo dichtbij kwamen zij en beroerde hun woorden mijn emoties. Mooi is het om te lezen dat Kruimels zijn ook brood op verschillende manieren wordt uitgelegd en van toepassing zijn in dit verhaal.

Heb dit boeiende, liefdevolle verhaal met veel genoegen gelezen, er veel van opgestoken, mede door de enorme wijsheden en overpeinzingen die beschreven worden. Joop vertelt prachtig over de groene natuur, vogeltjes en geschiedenis van Sonsbeek, wat maakte dat ik mij hier een duidelijke voorstelling van kon maken en de vogeltjes bij wijze van spreken kon horen. Daarnaast staan er enkele mooie gedichten van Joop in het boek. Dit alles maakt deze roman compleet.

Veel respect en waardering voor Marelle en Joop dat zij het aandurfden hun levensverhaal, waarbij ze geen enkele emotie uit de weg gaan en zich daarmee kwetsbaar opstelden, met ons lezers wilden delen. Daarmee hopelijk velen een aanzet geven om eindelijk dat gesprek aan te gaan voor het te laat is. Heel bijzonder!

Zonder verleden, geen heden.

Afscheid nemen is als een dal tussen bergen, je moet erdoorheen wil je verder komen.

5*****

Mieke Wijnants.