Met dank aan Futuro Uitgevers voor het recensie-exemplaar.
Auteur: Yvonne Franssen
Uitgever: Futuro
Aantal pagina’s: 217
Genre: Literaire Thriller / NUR 305
Verschijningsdatum: augustus 2018
Over de auteur:
Yvonne Franssen heeft een grote liefde voor taal. Al sinds ze kan lezen, schrijft ze korte verhalen en versjes. Ze schreef jarenlang maandelijks een column voor een website en wist bij schrijfwedstrijden met haar verhalen diverse prijzen en publicaties in de wacht te slepen. In 2011 verscheen haar eerste thriller Talio, een jaar later gevolgd door De genius. In 2013 schreef ze ter gelegenheid van de Limburgse Avond van het Spannende Boek de minithriller Mysterie aan de Maas. In 2017 maakte Yvonne met de versjesbundel #omazegt een uitstapje buiten het thrillergenre, waarin ze nu terugkeert met haar vierde thriller Schaduwen.
Achterflap:
Ellen Groenenboom wordt als veertienjarig meisje door een onbekende man verkracht. Als volwassen vrouw leidt ze samen met haar drie honden een teruggetrokken bestaan op een oude boerderij, weg van de bewoonde wereld. Als ze op een dag een anonieme dreigmail ontvangt, concludeert ze dat er sprake moet zijn van spam.
Maar dan volgen er meer dreigmailtjes, en wordt een van haar honden tijdens een boswandeling door een wildvreemde doodgeschoten. Als deze vreemdeling enkele dagen later zelf vermist blijkt te zijn, wordt Ellen bang. Bestaat er een samenhang tussen deze gebeurtenissen, en welke rol speelt Ellen zelf in het geheel?
In haar zoektocht naar de waarheid, stuit ze op geheimen uit haar eigen verleden, die haar leven veranderen in een ware hel. Wie kan ze nog vertrouwen, en wie is haar vijand? Zal ze een uitweg vinden uit deze nachtmerrie?
Mening:
Franssen trapt in de ik-vorm af met Norbert en dit voorstukje uit 1994 laat je direct de tenen al opkrullen, want één ding is zeker; Norbert is foute boel. Vervolgens ga je vanuit verschillende personages naar 2016 en 2017 en rol je een hele mysterieuze en eigen sfeer in. Het is beeldend, spannend en er is actie. Er valt (uiteraard) een dode en dan beginnen de intriges pas echt.
De ik-vorm is in deze geweldig gekozen en uitgevoerd. Het zorgt ervoor dat de personages steengoed worden neergezet en langzaam maar zeker haakt het ene in in het ander. Kom je steeds een stukje verder want er gebeuren hele rare dingen en hoe zit dit in elkaar en hoe is dit aan elkaar gelinkt? Naast deze hersenkraker is het doorspekt met relationele ontwikkelingen die het geheel leuker en zeker niet altijd duidelijker maken. Prachtig gedaan en ook op de zijlijn komen er steeds meer geheimen boven water. Geheimen die je niet aan zag komen en daar houden we van! Al vind ik het her en der wat vergezocht, vind ik de keuzes van de dader soms onlogisch, het drukt de pret niet. Alles wordt namelijk prima onderbouwd en het geheel is gewoon af waarbij alles klopt.
Wat een prima plot en wat een fantastisch eind. Het zál toch niet man! Wanneer je nog even zo in spanning zit en vervolgens ook nog door de laatste zin in lachen uit kan barsten, ja dat is de bekende kers op de taart.
Conclusie:
Knappe, filmische thriller met een eigen, mooie mysterieuze sfeer en voorzien van personages die weten te intrigeren.
Schrijfstijl: 4
Spanning: 3.5
Originaliteit: 4
Psychologie: 4.5
Leesplezier: 4
Plot: 4
Vier sterren voor Schaduwen.
Karin Meinen.
Samenlezenisleuker 