Wij deden niet zo lang geleden mee aan de blogtour rondom Hart-Slag en waren erg enthousiast. En wat is er dan leuker om te doen dan de auteur een paar vragen te stellen? Niks toch? Blogtour gemist? Klik dan even deze link:
Blogtour – Karin las: Hart-Slag Joanne Carlton*****
Het interview:
1: Je schrijft zowel onder je eigen naam als onder een pseudoniem, waarom die keuze? En waarom ben je daar zo open over?
Ik schrijf niet onder mijn echte naam. Zowel Sandra J. Paul als Joanne Carlton zijn pseudoniemen. Sandra J. Paul ontstond in 2015, toen ik Het Eiland uitbracht, genoemd naar mijn peter en meter, die beiden overleden zijn. (Hij heette Paul, zij Johanna). Ik vond dit wel een mooi eerbetoon aan hen en ook een naam die je onthoudt.
Toen ik Engelstalig begon te schrijven, heb ik bewust gekozen om mijn alias te wijzigen, aangezien Amerikanen niet weten dat ik Belgische ben. Joanne komt uiteraard nog steeds van mijn meter, terwijl Carlton een variatie is op de achternaam van mijn partner. Het leek ons logisch om Joanne-vertalingen ook onder Joanne uit te brengen. In de toekomst zal alles wat eerst Engels wordt geschreven, onder Joanne verschijnen. Origineel NL-werk blijft onder Sandra verschijnen. Dit zal steeds een mix van de twee blijven.
1: You write your books under your own name as well as under a pseudonym. Why do you do this, and why are you so open about it?
I don’t write under my own pen name. Both Sandra J. Paul and Joanne Carton are pseudonyms. Sandra J. Paul first saw the light of day in 2015 when I released The Island (Het Eiland). The name was a hommage to my godmother and godfather, who both passed away. (His name was Paul, hers Johanna). It’s also a name that you remember easily. When I started writing and publishing in English, I deliberately chose to change my international pen name. Most Brits and Americans don’t know that I’m Belgian. Joanne still derives from my godmother’s name, while Carlton is a variation on the last name of my partner in life. Once we decided to translate Heart-Beat, we also decided to publish it under the same name. In the future, everything I’ve written originally in English, will be published under Joanne Carlton, while original Dutch work will remain under Sandra, so it will always stay a mix of both.
2: Je schrijft zowel thrillers als YA. Is er nog een ander genre waar je iets mee zou willen doen?
Nog veel! Ik ben een allesschrijver. Als je me morgen vraagt om een bepaald genre aan te pakken en het past binnen mijn mogelijkheden, doe ik dat wel. Zo komt er in februari een eerste jeugdthriller uit (vanaf 9+). Ik heb recent in het Engels een End of the World-verhaal geschreven dat je niet in een categorie kunt plaatsen, maar momenteel deelneemt aan een screenplay-wedstrijd.
Ik zou graag nog eens een historisch verhaal schrijven ook. Waar ik zeker vanaf blijf, is Fantasy genre Lord of the Rings of Game of Thrones. Daar begin ik niet aan. Respect voor zij die het kunnen! Ook zware horror is niet echt mijn ding, maar heb wel al eens wat korte verhalen in het genre geschreven. In YA kan je ook nog alle richtingen uit. Daar staat nog wel wat op het programma, van een dystopisch verhaal tot een high school shooting.
2: You write thrillers and YA, but is there another genre you would like to explore?
There are tons! I consider myself an allround writer. If you ask me tomorrow to tackle a certain genre and it fits within my possibilities and range of interests, I’ll probably do it. For example: we’ll publish my first thriller for kids (10-12 years) in February. I also recently wrote an English End of the World-short story that you can’t put into a certain category. It’s currently participating in a screenplay contest and I’ve been asked to write a full novel from the same topic, basically expanding on it.
I would also like to write historical fiction some day. The genre I will never touch is Fantasy, Lord of the Rings or Game of Thrones-like. I won’t even think of venturing into that area. Respect for those who can! Graphical horror also isn’t really my thing, even though I wrote some short stories as a challenge in this genre. YA can take you into all sort of directions. I have some things that I want to write there but haven’t touched so far: from dystopian to high school shootings.
3: Hart-Slag verscheen eerst in het Engels en is daarna vertaald. Hoe kwam het dat het zo liep?
Ik schrijf al jaren Engelstalige korte verhalen. Met Heart-Beat voelde ik dat de tijd rijp was om dit eerst in het Engels uit te brengen. Het was een uitdaging naar mezelf toe en een droom die eindelijk waarheid werd. Het voelde ook natuurlijk aan omdat het verhaal zich deels in de States en deels in Londen afspeelt, waardoor ik ook echt mijn ding kon doen daarmee. De vertaling naar Hart-Slag leek dan ook het logische vervolg. Heart-Beat werd samen met Kill Me Again, mijn tweede Engelse boek, uitgekozen voor The London Book Fair 2018, waar het werd voorgesteld aan talrijke bezoekers.
Daarnaast bereikte Kill Me Again ook de jaarlijkse Author Club Anthology selectie, waar het samen met twee andere boeken werd voorgesteld. Ik ben dan ook in april naar Londen getrokken om de beurs bij te wonen, wat een geweldige ervaring was. Ik blijf dus zeker ook in het Engels pennen. Mijn volgende thriller zal simultaan in het Engels en Nederlands uitgebracht worden.
3: Hart-Slag appeared in English first and was translated later on, how did that happen?
I’ve been writing English short stories for years. Heart-Beat just felt like the right story to write and publish in English first. It was a challenge for me and a dream that finally came true. It also felt natural since the story plays out partially in the US and partially in London, which gave me a lot of freedom. The translation towards Hart-Slag seemed like the logical thing to do, especially since it was a hommage to my father and sister, who of course were Belgian. Heart-Beat, as well as the YA-thriller Kill Me Again, were selected for the The London Book Fair 2018, where they were introduced to a large audience.
Besides that, Kill Me Again was selected for the annual Author Club Anthology, alongside two other novels. I went to London in April as a guest at the Book Fair, which was an amazing experience. As said before, I will continue to write in English. My next thriller is currently being edited and will most likely be published simultaneously in Dutch and English.
4: Als je schrijft hoe doe je dat dan? In complete stilte of?
Haha nee, met drie zonen in huis bestaat absolute stilte hier niet. Ik kan eigenlijk in alle omstandigheden schrijven, maar liefst van al zet ik mijn hoofdtelefoon op en luister ik naar ambient of film muziek. Ik heb vaste Spotify playlists en gebruik die naargelang mijn mood. Soms zijn mijn kids TV aan het kijken en kijk ik gewoon mee terwijl ik schrijf. Ik kan niet werken in volledige stilte.
4: When you write, how do you do it? In complete silence, or?
No ;), with three sons, absolute silence does not exist in my home. I can write in all sorts of circumstances, but I prefer to write with my headset on, while listening to ambient or film music. I have set up Spotify Playlists that I select depending on the setting of the book or my mood. Sometimes my kids are watching television and I’ll be watching while writing. I can’t work in complete silence.
5: Welk boek las je zelf pas geleden welke je van de sokken blies? Heb je een favoriet genre?
Goh, er zijn er zoveel. Stephen King is voor mij een idool, nog altijd. Geweldige auteur, jarenlang. Christine is en blijft een persoonlijke favoriet. Zijn boek rond Kennedy is gewoon machtig. Jodi Picoults 19 Minutes is ook zo eentje dat me altijd bij zal blijven. Jodi draag ik een warm hart toe, haar boeken zijn nog steeds toppers.
Raar maar waar, ik ben ook grote fan van het spionage-genre. De auteur Vince Flynn, die het personage Mitch Rapp in het leven riep, stierf een aantal jaar geleden. Kyle Mills, een auteur die door de familie werd aangesproken om de reeks verder te zetten, doet dit fantastisch en heeft de reeks een nieuw leven gegeven. Zijn recente boek Red War is een van de beste uit de reeks. Mijn persoonlijke favoriet uit de hele reeks is Consent To Kill.
5: Which book did you recently read that blew your mind? Do you have a favourite genre?
Pfew, there are so many. Stephen King will always remain my idol. He’s a fantastic author and has been for years; I grew up with the man. Christine is and remains a personal favorite of mine. His Kennedy-book is just phenomenal. Jodi Picoult’s 19 Minutes is also one of those books that has stuck with me for a long time. I’m very fond of Jodi; her books are still massive.
Strange but true, I’m also a fan of the spy-genre. The author Vince Flynn, who created the character of Mitch Rapp, died a couple of years ago. Kyle Mills, an author who was selected by Vince’s family to continue the series, is doing a wonderful job continuing the series. I even got to interview the man recently, which was fantastic. His recent book Red War is one of the best in the series, while Consent to Kill remains my alltime favorite.
6: Heb je in Hart-Slag zelf een favoriet personage?
Aanvankelijk was mijn favoriet Jasper, maar toen ik met Sam aan het spelen was begon zij bijna een eigen leven te leiden en eindigde ik met een enorm zwak voor haar. Laat me niet kiezen tussen Sam en Jasper.
Ook Max en Jonathan zijn twee mannen die me nauw aan het hart liggen. Ik wilde geen cliché-homokoppel in het boek, maar twee mannen met een sterke relatie en een uitgesproken mening. Daar ben ik (hoop ik toch!) wel in geslaagd. Beiden spelen op hun manier het geweten van Jasper en Sam. Maar evengoed hou ik ontzettend veel van Jaspers ouders en Sarah, Sams pleegmoeder. Hun rollen zijn kleiner maar uiterst belangrijk in het verhaal. Eigenlijk hou ik van hen allemaal ..
6: Do you have a favourite character in Hart-Slag?
At first, Jasper was undoubtedly my favorite, but when I started experimenting with Sam’s character and behavior, she basically started leading her own life. I ended up with a huge weakness for her. Don’t make me choose between the two of them; I love them both.
Max and Jonathan are two men that I’m very fond of too. I didn’t want a cliché gay couple in the book, but two men with outspoken opinions and a very strong, steady relationship. I think (I hope!) that I have succeeded in doing that. They basically represent Jasper’s and Sam’s conscious, making them question their often very emotional actions. But I love Jasper’s parents and Sarah’s foster mom too.. Their parts are smaller in the book, but still quite significant for the story. To be honest, I love them all ;).
7: Hoe moeilijk of fijn was het om Hart-Slag te schrijven?
Hart-Slag was het mooiste én het moeilijkste dat ik ooit heb geschreven. Mooi in de zin van: ik wilde absoluut een boodschap overbrengen en de vele reviews bewijzen me dat ik daarin geslaagd ben.
Toen mijn vader en zus overleden, heb ik een moeilijke tijd doorgemaakt. Er was niet alleen die situatie, maar ook alles wat er zich nog meer afspeelde in mijn leven, wat ik hier liever niet vertel. Een jaar of zo nadien, besefte ik dat ik al veel te lang mijn eigen dromen had uitgesteld om alsmaar te werken. Onze levens leken alleen maar uit werken te bestaan, en ik had altijd excuses om niets te doen rond mijn boeken, verhalen, schrijven. Ik was er te bang voor, had teveel werk, te weinig tijd, enz. enz. Tot mijn partner me netjes op de feiten drukte en zei : NU is het je moment en dat was ook zo. Ik begon opnieuw te schrijven en het voelde gewoon goed aan, alsof mijn leven eindelijk compleet was.
Ik schreef de eerste ruwe versie van Hart-Slag nadat Het Eiland, mijn debuut, uitkwam en deed er niets mee. Dan herwerkte ik het weer. En weer. En dan bleef het weer liggen. Ik wist waarom, ik was te emotioneel om veel over dit boek te praten en wist dat als iemand het niet goed zou vinden en me dat ook zou zeggen, ik dit moeilijk zou kunnen verwerken. Toen Heart-Beat er eindelijk was, viel alles netjes als een puzzel in elkaar. Toen wist ik dat ik klaar was om de confrontatie met de buitenwereld aan te gaan.
Daarnaast was het verhaal ook het moeilijkste, omdat ik regelmatig diep in mijn eigen emoties moest gaan graven. Er zijn een paar ontzettend belangrijke scènes op het einde van het boek (die ik hier niet kan vertellen) die ik echt al huilend heb geschreven. Mijn allerlaatste hoofdstuk schreef ik op een zondagochtend om zeven uur, toen mijn gezin nog in bed lag. Ik had dagenlang aan dit boek gewerkt om de laatste versie af te werken en sliep er zelfs niet van. Toen het laatste deel eraan kwam, zat ik dus te wenen voor mijn laptop, maar het voelde aan als de perfecte afsluiter van alles wat er gebeurd was.
Toen ik de Nederlandse versie afwerkte, heb ik weer een potje gehuild. Zelfs als ik nu aan die scènes denk, staan de tranen in mijn ogen, maar op een goeie manier. De tumor die Jasper in zijn hart heeft, is een combinatie van de hartaanval die mijn zus kreeg en de kanker van mijn vader. Dat moest er zo in. Daarom is mijn motto nu: Live your dreams. Doe je ding en zoek geen excuses. Zorg dat je gelukkig bent met wat je doet en geniet ervan!
7: How hard or nice was it to write Hart-Slag?
Hart-Slag/Heat-Beat was the most beautiful and at the same time the most difficult story I’ve ever written. Beautiful in the sense that I wanted to bring a message. The many comments and reviews prove that I succeeded in doing just that.
When my father and sister passed away, I went through a difficult time. There wasn’t just that situation, but also everything that played out in my life at the same time, which I’d rather not share. A year or so later, I realized that I had been postponing my dreams for way too long. I was working all the time, but not loving. Our lives consisted only of work and I always found excuses not to write stories or books. I was too scared, had too much work, too little time, … Until my partner in life told me bluntly that this was my time and I had to do it NOW, which was true. So I started writing again and it felt good, as if my life was now complete.
I wrote the first rough draft of Hart-Slag after Het Eiland was published and did nothing with it. Then I rewrote it a couple of times and kept it aside again. I knew why of course: I was still way too emotional to even talk about the book. I also knew that if someone told me that it sucked, I would have a hard time dealing with it. When Heart-Beat finally came, everything fell together like the pieces of a puzzle. I was ready to confront any comments and deal with harsh criticism, should that come.
Apart from that, the story was also the most difficult thing to write, because I had to dig deep into my own emotions all the time. There are a few very important scenes towards the end of the book (which I can’t share here) that I wrote crying. My very last chapter was written on a Sunday morning at seven a.m., while my family was still asleep. I had been working for days in a row to finish this book’s final version and didn’t sleep because of it. When the last part arrived, I sat down crying in front of my laptop, but it felt like the perfect closure.
When I finished the Dutch version, I repeated that again ;). Even when I think about those scenes now, I have tears in my eyes, but in a good way. The tumor in Jasper’s heart comes from a combination of the heart attack that killed my sister and my father’s cancer. This had to go in like that. My motto in life is now: Live your dreams. Do your own thing and stop looking for excuses. Make sure that you’re happy with everything that you do in life and enjoy it!
8: De recensies voor Hart-Slag zijn overwegend zeer lovend. Met welk drankje gaan we proosten op dit succes?
Met een kopje groene thee. Ik ben geen wijndrinker of champagnedrinker.
Tea, Cats and Books, dat is mijn motto in het leven. Dat, en gewoonweg genieten van elke dag, met de mensen waar je om geeft. Een cliché, maar wel een waar we in onze huidige maatschappij te weinig aandacht aan besteden.
8: The reviews of Hart-Slag have been very praising. With what kind of drink will we celebrate this success?
With a cup of green tea ;). I don’t drink wine or champagne.
Tea, Cats and Books: that’s my motto in life. That, and simply enjoy every single day with the people you care about. A cliché, but one that gets too little attention in our society these days. We’re all so busy doing, that we often forget how to live.
That’s the message I want to give to anyone reading Heart-Beat/Hart-Slag.
Wij bedanken Sandra/Joanne voor de leuke en uitgebreide antwoorden en kijken zeker uit naar een volgend boek. Onder welke pseudoniem dan ook!
**Vinden jullie het leuk ons op Facebook te volgen?
Like dan onze pagina Samenlezenisleuker en word om mee te kletsen over boeken lid van onze echte gezellige boekengroep! En dat kan hier: Samenlezenisleuker 😀
Samenlezenisleuker 