In eerste instantie draait het in dit boek om twee verhaallijnen.
Vic Marchal, beginnend inspecteur, wordt op een grote zaak gezet. Annabelle Leroy, een luxe hoer, wordt op een gruwelijke manier vermoord. Vic heeft het moeilijk. Hij wordt gepest door zijn collega’s, zijn bang aangelegde vrouw is in verwachting en vindt het maar niets in Parijs, en bovendien zit er geen schot in de oplossing van de moord. Hij vindt wel een ingang: Juliette Poncelet, actrice en pornosterretje in de SM scene is lesbisch en heeft een kunsthand. Zij heeft iets met Annabelle Leroy die blijkt te vallen op invaliden.
Stéphane Kismet is maker van maskers en decors voor horrorfilms. Hij wordt achtervolgd door morbide dromen. Die dromen blijken op een gegeven moment voorspellende waarde te hebben. Hij kan de verschrikkelijke toekomst niet veranderen. Lijkt het. Hij zit gevangen in een grote lus, de ring van Möbius. Vic en Stéphane vinden elkaar na verloop van tijd, en gaan de strijd aan met de ring van Möbius. Het begin van een complex avontuur.
Conclusie:
In het boek is sprake van een groot aantal moorden, waarbij met extreem zwaar geweld mensen om het leven worden gebracht. Thilliez heeft zich bepaald niet ingehouden met bloed en wat er zoal meer uit een lichaam naar buiten komt rollen als het mes er in wordt gezet. Het vinden van de moordenaar wordt bemoeilijkt door de voorspellende dromen. Het dilemma is het volgende : het verhinderen van gebeurtenissen uit de dromen leidt tot de realisatie van de werkelijkheid.
Thilliez heeft wel deus ex machina nodig om er uit te komen. In het algemeen duidt dat op een gebrek aan geloofwaardigheid. Toch is dat in dit verhaal niet het geval. De thriller is boeiend van het begin tot het einde. Veel spanning en morbide scènes, echter van horror is geen sprake. De multiversum problematiek is op een bepaald moment wel een dissonant.
Tot slot. Er is een zeer opvallende overeenkomst op één echt essentieel onderdeel in dit boek met de twee jaar eerder gepubliceerde Millennium-triologie. Geen spoilers op deze plaats, de lezer mag dit zelf uitzoeken.
Vier sterren.
Jac Claasen.
Samenlezenisleuker 