*DuoWinactie gesloten* Win de thriller De vrouw in het raam van A.J.Finn!

En daar zijn we dan met de winnaars van deze meer dan gave actie en mijn hemel wat is ie vaak gedeeld, bijna 400 keer!!!Ongelofelijk gewoon!

De ePub is voor Kelly Alexandre en het fysieke exemplaar gaat naar Saskia Snijders. Whoooop van harte en geniet ervan! Wij zijn even moe van al de lootjes schrijven en dergelijke maar als jullie je email adres en/of je adres gegevens mailen naar:

Samenlezenisleuker@gmail.com

dan kunnen jullie het boek binnenkort verwachten! 📚🍾

Wij bedanken Uitgeverij Cargo voor deze topactie!

Joehoe daar zijn we weer…. het is ook in 2018 elke keer weer feest, want op 8 februari kwam bij Uitgeverij Cargo het debuut van A.J.Finn uit en wij, vette mazzelaars, lazen het vooruit zoals jullie misschien wel gezien hebben. Niet? Klik dan even deze link naar onze duo-recensie:

Duorecensie Karin

img_1333-2

En nu mogen wij gewoon één papieren exemplaar ennnn één ebook weg gaan geven!! Is dat tof of is dat tof? Wij vinden het in ieder geval heul cool, waarvoor een héle dikke dank aan Uitgeverij Cargo.

Wat moet je doen? Niet zo heel veel hè, want je kent ons nu wel een beetje, we houden van makkelijk.

1: Deel dit bericht openbaar op je tijdlijn. Delen kan heel gemakkelijk via het Facebook-icoontje onder dit bericht.

2: Reageer onder dit bericht in onze meer dan gezellige Facebookgroep dat je meedoet.
Nog geen lid? Klik dan even op deze link: Samenlezenisleuker

Whoohoo let’s do this!!

Wij zullen op woensdag 21 februari de twee gelukkige winnaars loten uit alle mensen die de twee stappen hebben volbracht 😀

Over De vrouw in het raam:

Anna Fox woont alleen, verlaat haar huis in New York bijna nooit en werkt als online psycholoog. Ze drinkt de hele dag door, ze kijkt oude films en bespioneert haar nieuwe buren. Op een nacht denkt Anna te zien hoe de buurvrouw wordt vermoord. Ze belt de politie, maar die vinden geen enkel bewijs. De twijfel slaat meteen toe: heeft ze het wel goed gezien? Wat is waar? Wat is verzonnen? Dreigt er gevaar?

Niets is wat het lijkt in deze verslavende en volkomen onvoorspelbare psychologische thriller die doet denken aan het beste van Alfred Hitchcock.

Jac las: Irene-Pierre Lemaitre*****

Irene

Over de schrijver:

Pierre Lemaitre ( 19 april 1951) is autodidact. Hij bracht zijn jeugd afwisselend door in Aubervilliers en Drancy. Hij studeerde psychologie en hield zich bezig met  beroepsonderwijs voor volwassenen, communicatie en algemene cultuur en literatuur voor bibliothecarissen. Lemaitre is vooral bekend om zijn thrillers met Commissaris Camille Verhoeven in de hoofdrol. Met zijn roman Tot ziens daarboven (Au revoir là-haut) verlaat hij het thrillergenre, maar blijft trouw aan de geest van de vroegere romans. Zijn romans zijn of worden vertaald in dertig talen.

Bronnen: http://sieplex.com/article/pierre-lemaitre en https://nl.wikipedia.org/wiki/Pierre_Lemaitre

Over het boek:

Camille Verhoeven is commandant bij de politie in Parijs. Hij is 145 cm groot. Zijn eindlengte als gevolg van foetale hypotrofie. Een bleke kopie van Toulouse Lautrec of een man die nooit af was? Zijn prachtige vrouw ‘Irène’, met wie hij een ontroerende, tedere en liefdevolle relatie onderhoudt, is gevallen voor Camille en Camille voor Irène. Getrouwd en wel is Irène in verwachting. Nog een paar weken resten er alvorens de bevalling zal plaatsvinden.

Zijn werkomgeving wordt raak getypeerd: van de legendarische krenterige Armand tot de 50-jarige rechter Madame Deschamps, slank, elegant, lelijk als de nacht en liefhebster van gouden sieraden.

Wat is er gebeurd?

In de rue Félix-Faure, nummer 17, in een monsterachtige grote bungalow in aanbouw, heeft een ware slachting plaats gevonden. De slachtoffers zijn twee vrouwen, twee blonde prostituees tussen de 20 en 30 jaar: Évelyne Rouvray en Josiane Debeuf, beiden voorzien van een flinke bos hout voor de deur. Dat was de eis van de klant die hen beiden had ingehuurd voor een hele nacht. Maar het rare van de situatie: de bloederige vingerafdruk op de muur was aangebracht met een rubberstempel èn bekend van een onopgeloste zaak uit 2001: de zaak Tremblay. De beschrijving van de patholoog over de martelingen en de daarbij gebruikte gereedschappen gaan het voorstellingsvermogen van een normaal mens te boven en getuigen van een absurde, pathologisch kwaadaardige geest.

Daar blijft het niet bij.

Conclusie:

Ach, wat is dit boek verontrustend scherp geschreven. Nu eens cynisch en sarcastisch, dan weer hoogdravend en bombastisch, naar gelang het Lemaitre zo uitkomt en de omstandigheden dit vereisen. En met veel humor, af en toe een tikje verborgen.
Een boek naar mijn hart, waarbij het zoeken naar ongerijmde elementen net zo belangrijk is als de speurtocht naar bekende elementen. Dus moordzaken met rafelrandjes, ongerijmde details die nergens mee sporen. Wat moet je bijvoorbeeld met een pooier met liefde voor zijn vak?

De gecompliceerde situatie wordt met inventief speurwerk op de rails gezet. En dan komt de verrassing voor iedereen die op de hoogte is van zijn klassiekers. Hoe aangenaam is het te ervaren dat het lezen van thrillers een nuttige functie heeft, zeker als het gaat om het oplossen van een reeks moorden waar in dit geval Camille en zijn brigade geen streep verder komen. Martin Beck komt te hulp. Een mooier eerbetoon aan Sjöwall en Wählöö kan moeilijk gerealiseerd worden.

Ingenieus, intelligent, frappant, gruwelijk en spannend.

Dit zijn de tref- en kernwoorden voor deze bijzondere thriller van Pieter Lemaître uit 2006, die eerst in 2014 op de markt gekomen is. De zorgvuldig gecreëerde, macabere en angstaanjagende settings hebben een bijzondere relatie met onze hobby, die als extra laag functioneert. Heel af en toe is er een thriller die uitstijgt boven hetgeen in de regel als goed of zeer goed wordt gekwalificeerd. Irène is zo’n uitzonderlijk juweeltje.

Chapeau monsieur Lemaître en een diepe buiging voor dit meesterstuk.

Vijf dik verdiende sterren.

Jac Claasen.

Wat lezen wij nu?

Karin leest:

Met dank aan Uitgeverij LetterRijn voor het recensie-exemplaar.

Meedogenloos

Over Meedogenloos:

Nadat hun ouders zijn vermoord, slaan de zusjes Mandy en Lisa Peeters op de vlucht. Het belastende bewijsmateriaal dat ze bij zich dragen, maakt dat ook zij moeten vrezen voor hun leven.

Vier jaar eerder verdween de toen dertienjarige Californische India Johnston spoorloos. Ze duikt buiten het zicht van haar familie op in de gedwongen prostitutie in België. Dan is er een klant die zich haar lot aantrekt.

Tim Bosman en Suzanne Meyer hebben elkaar na het verbreken van hun relatie al ruim zeven jaar niet meer gezien. Tim heeft in de journalistiek te maken met uiteenlopende zaken, waarbij hij niet altijd vrienden maakt. Als de omstandigheden Tim en Suzanne weer bij elkaar brengen, staat hun leven op het punt voorgoed te veranderen.

Op het eerste gezicht lijken dit drie op zichzelf staande gebeurtenissen. Schijn bedriegt …

Myrtle ( 15 ) leest:

Lina

Over Koningslaan:

Na het tragische overlijden van haar overspelige man, verhuist de tweeëndertigjarige Charlie van Amerongen met haar twee dochtertjes terug naar haar geboortedorp. Een nieuwe baan, een nieuwe woning, een nieuwe start. Charlie heeft een zwaar jaar achter de rug, en heeft het nodig om het verleden achter zich te laten en opnieuw te beginnen. Alles lijkt goed te gaan. Haar huis aan de statige en populaire Koningslaan is prachtig, haar kinderen zijn blij, ze maakt vrienden, en haar werk – als juf van groep 3 op basisschool Koningsbos – bevalt haar goed. Het lukt haar zelfs om voorzichtig een nieuwe liefde toe te laten, de jonge Finn Bogers weet Charlie’s hart te veroveren. Voor het eerst sinds lange tijd durft ze weer gelukkig te zijn.

Helaas blijkt al snel dat niks is wat het lijkt en loopt alles mis. Haar nieuwe vrienden beginnen zich tegen haar te keren, ze raakt haar baan kwijt en haar huis voelt niet meer veilig. Zelfs haar eigen familie begint aan haar te twijfelen. Charlie dacht dat ze alles op de rit had, maar haar nieuwe start draait uit op een complete nachtmerrie.

Jac leest:

wolven

Over Het wolvenrijk:

Anna Heymes lijdt aan geheugenverlies. Ze herkent soms haar eigen man niet meer. Bovendien krijgt ze steeds sterker het gevoel iemand anders te zijn dan wie ze is.
Elders in Parijs start inspecteur Paul Nerteaux een onderzoek naar drie moorden op Turkse vrouwen. Hun gezichten zijn ernstig verminkt. Hij ontdekt dat de Grijze Wolven aan het moorden zijn geslagen. Maar waarom hebben ze het op vrouwen uit hun eigen gemeenschap voorzien? Anna’s zoektocht naar haar ware identiteit en de jacht op een moordenaarsbende komen op een overrompelende manier samen.

Corina leest:

Met dank aan Godijn Publishing voor het recensie-exemplaar.

Watjijnietweet

Over Wat jij niet weet:

‘Als twee werelden elkaar raken’

De veertienjarige Tess verhuist onverwachts met haar ouders naar Kenia. Ze belandt er tussen de inheemse Samburu-stam en moet noodgedwongen een nieuw leven opbouwen. Ze spreekt de taal niet, begrijpt niets van de cultuur en mist haar vriendinnen. Al snel blijkt dat er achter de ware reden van de verhuizing een groot geheim schuilgaat. Dit geheim zet haar leven nog verder op zijn kop, maar geeft ook antwoord op vragen. Dan gebeurt er iets afschuwelijks. Wordt haar leven ooit weer hoe het was?

In Wat jij niet weet gaat Cecile Korevaar geen enkele confrontatie met de werkelijkheid uit de weg. Ze laat zien wat de gevolgen zijn van eeuwenoude tradities en hoe diep deze verweven kunnen zitten in een cultuur. Hoe verbind je je als tiener aan een wereld die zo anders is dan je gewend bent?

Myrtle ( 15 ) las: Hot Mess-Lucy Vine*****

Auteur: Lucy Vine

Oorspronkelijke titel: Hot Mess

Vertaling: Monique Eggermont

Uitgever: A.W. Bruna

Aantal pagina’s: 317

Genre: Roman / NUR 302

Verschijningsdatum: oktober 2017

Over de auteur:

Lucy Vine werkt als freelance journalist in Londen. Ze schrijft regelmatig voor Grazia, Heat, Cosmo, Stylist en Marie Claire, en heeft een wekelijkse column op Grazia Daily. Omdat ze knettergek werd van alle mierzoete ‘ze leefden nog lang en gelukkig’-romcoms, besloot ze om zelf iets te schrijven. Hot Mess is het resultaat.

( www.awbruna.nl )

Cover:

Toen ik terugkwam van school en Hot Mess op de eettafel zag liggen vroeg ik gelijk aan mama of ik het boek mocht lezen. De cover past perfect bij het boek en is echt gaaf gemaakt. De grote roze letters met binnenin de witte stippen en dan de nepwimpers met diamanten, geweldig gedaan. Wat ik een leuk detail vind is dat er één wimperhaar niet meer vast zit, dat maakt het echt helemaal compleet. Ja, je zou zeker kunnen zeggen dat dit boek mijn aandacht trok.

De achterflap:

Hot Mess [zn.] – een aantrekkelijk persoon, die zich regelmatig in een staat van chaos bevindt.

Heb je weleens aan een zondagse brunch gezeten terwijl je nog rook naar zaterdagnacht? Regelmatig je bed, Netflix en pizza verkozen boven menselijk contact? Of nog steeds de huur van je muffe appartement niet opgezegd omdat hij zo lekker goedkoop is? Ontmoet je soulmate, Ellie Knight.

Haar leven… loopt niet bepaald zoals gepland. Ze haat haar baan, haar vrienden beginnen allemaal te settelen en zich voort te planten, en haar huisgenoten zijn ronduit bizar. Sommigen zullen Ellie omschrijven als een ‘hot mess’. Maar wie heeft wél alles perfect voor elkaar?

Hot Mess is een schaamteloos grappig verhaal met een heldin waar velen zich in zullen herkennen: Ellie – een moderne Carrie Bradshaw meets Bridget Jones.

Mijn mening:

De laatste tijd heb ik vooral spannende Young Adult boeken gelezen, wat ik erg leuk vind, maar wat zijn dit soort boeken toch ook echt leuk! Ik heb hardop gelachen en echt genoten, dat de grappen wat lomp waren soms vond ik echt geweldig. Vanaf de eerste bladzijde kon ik het boek al niet meer wegleggen, aan het begin van elk hoofdstuk omschrijft Ellie de locatie waar ze zich bevindt, en hoe ze dat doet vind ik gelijk al lollig.

Ellie houdt ontzettend veel van haar familie, ook van haar zus terwijl het best een kreng is. Ellie en haar vader zijn erg lief samen, ik vond het erg leuk om te lezen hoe zij voor elkaar zorgden en elkaar wouden helpen met alles. Wat ik grappig vond is hoe erg Ellie verschilde van haar zus, Jen, en hoeveel het dochtertje van Jen op Jen leek.

Ellie haat haar baan en haar collega Jackie, ook hoe ze daarmee omgaat is ontzettend grappig. Ze heeft ook een vriendin op haar werk, samen lachen ze om hun andere collega’s, de grapjes die gemaakt worden had ik zelf kunnen maken, dit is gewoon zo mijn humor!

Wanneer ze thuiskomt wordt alles niet beter, want ze woont in een vreselijk huis met een vreselijke kerel, waar ze zich op een of andere vreemde manier toch tot aangetrokken voelt, dit leidt ook weer tot hilarische momenten.

En dan als laatst heb je haar beste vriendin en vriend Sophie en Thomas, wat een bende van ellende zijn zij met z’n drieën, dat je denkt, dit kan niet goed gaan.

Kortom een ontzettend grappig en vooral leuk boek die ik je zeker zou aanraden!

Vijf sterren voor Hot Mess.

Myrtle Meinen.

Samen praten met: Monique Hoolt!

Monique Hoolt interview

Alweer even geleden lazen wij dankzij Futuro Uitgevers de prachtige oorlogsroman Tamar van Monique Hoolt. Wil je je geheugen even opfrissen? Klik dan even deze link naar onze recensie:

Corina las: Tamar-Monique Hoolt****

En ja dan willen wij natuurlijk wel even wat meer weten over de auteur en hoe dit prachtboek tot stand kwam. Tijd dus voor een vragenvuurtje!

Het interview:

1: Kun je ons in drie steekwoorden vertellen wie Monique is?

Nieuwsgierige creatieve dierenliefhebster.

2: Tamar was je debuut. (en wat voor één) Waar kwam dit verhaal
vandaan? Waarom juist over deze periode en met deze insteek?

Als kind werd ik geïnspireerd door de verhalen die mijn opa en oma over de oorlog vertelden. De keuzes die mensen maken in oorlogstijd hebben mij altijd geboeid. Waarom is de een verrader, zonder een pistool op zijn hoofd, en waarom is de ander een held? Als 16-jarig meisje heb ik de Neurenberg-processen bestudeerd omdat ik wilde weten wie de mensen waren die het brein achter de holocaust vormden. Wat bezielde hen? Hadden ze nu spijt? Maar ook de mensen die het mogelijk maakten en de uitvoerders, vond ik interessant.

Trouwens na een lezing in Hengelo en interviews bij RTV Oost en een krant, kreeg ik reacties van mensen die in de buurt van mijn grootouders woonden. Veel van mijn herinneringen die ik had gebruikt voor Tamar, gebaseerd op de verhalen van mijn opa en oma, bleken te kloppen.

3: Schrijven is schrappen horen wij vaak. Hoeveel moest jij schrappen uit je oorspronkelijke manuscript?

Ik ben eigenlijk kort van stof. Een eerste versie telt hooguit 40.000 woorden (een gemiddeld boek bestaat uit 60.000 woorden). In het begin dacht ik bij Tamar na 20.000 woorden al dat ik was uitverteld. Vervolgens ging ik uitbouwen en herschrijven. Bijvoorbeeld het perspectief van Anna kwam er pas later bij en dat had natuurlijk gevolgen voor de rest van het verhaal. Ik schrap wel maar dan gaat het vooral om het strakker maken van de stijl zoals het schrappen van bijvoeglijke naamwoorden of van andere overbodigheden in woordgebruik.

4: Kunnen we uitkijken naar een nieuwe roman? Zo ja, kun je voor ons al een tipje van de sluier oplichten?

Ik heb enkele opzetjes liggen, onder meer voor een roman en een thriller. Op dit moment ben ik bezig met een verhaal dat weer vanuit drie perspectieven wordt verteld, waaronder een joodse vrouw. Het zijn andere  perspectieven dan in Tamar maar sommige personages komen wel terug en die krijg je vanuit een andere invalshoek te zien. De basis van het verhaal is dat vijf willekeurige mannen tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers worden doodgeschoten op het marktplein. Een wraakactie nadat een NSB’er was vermoord door het verzet (zie ook de aanslag in Tamar). Een van de slachtoffers is de vader van de tienjarige Maartje. Zij is een van de drie vertelperspectieven, als kind en als volwassene. In mijn verbeelding is Maartje qua karakter een combinatie van Pippi Langkous, Saga van The Bridge en Amélie. Een meisje naar mijn hart: sterk, stoer, lekker eigenwijs en een beetje gek. Ontzettend leuk om te schrijven.

5: Hoe lang heb je je adem ingehouden voor je de eerste recensie van Tamar durfde te lezen?

Hahaha, dat was inderdaad doodeng. Maar in mijn geval het beste wat me kon overkomen. Ik had namelijk aan de recensente Hanneke Tinor-Centi gevraagd of ze mijn manuscript wilde lezen. Daarover was zij zo enthousiast dat ze zelfs een recensie schreef en publiceerde. Dat was mijn allereerste en een positieve waar ik heel blij mee was. De recensie werd opgemerkt door Futuro Uitgevers en zij namen vervolgens contact met mij op.

6: Lees je zelf ook veel en wat lees je dan het liefst qua genre?

Ik lees in de zomer meer dan in de winter, door vakanties en lekker in de tuin zitten met een boek. Verder lees ik iedere avond in bed. Helaas valt mijn boek regelmatig na twee bladzijden al op de grond. En dat ligt niet aan het verhaal. Daardoor lees ik geen e-books meer want ik heb al twee iPads met een versplinterd scherm. Romans en thrillers zijn mijn favoriete genres. Af en toe lees ik non-fictie of een biografie als het over een uitzonderlijk persoon gaat zoals Obama of Mandela.

7: Hoe loopt een schrijfproces voor jou? In complete stilte of juist
ergens in een cafeetje met een drankje en achtergrondgeluiden?

Soms zit ik in een café met een notitieboekje en schrijf dan losse flodders en ideeën. Maar geconcentreerd schrijven kan ik alleen in stilte. Ik zet alle stoorzenders als social media, mail en mijn telefoon uit. Zodra een van mijn honden een kop op mijn knie legt, weet ik dat ik uren achter elkaar heb geschreven en het tijd wordt voor een pauze. Dan pak ik een kop koffie en loop met de beestenboel naar buiten. Ik heb wel altijd klassieke muziek aanstaan tijdens het schrijven. Daardoor vervagen de achtergrondgeluiden die me afleiden en word ik rustiger. Het ritme van barokmuziek zou zelfs het creatieve brein stimuleren. In mijn dankwoord achterin Tamar staat: ’Ook ben ik dank verschuldigd aan enkele mensen die ik niet persoonlijk ken: Mozart, Bach, Corelli en Vivaldi. Tijdens hun prachtige vioolconcerten kon ik geconcentreerd schrijven en me verplaatsen in een andere wereld.’

8: We kunnen het niet laten…. Met welk drankje gaan we met je
proosten op het succes van Tamar?

Prosecco! Komen jullie gezellig naar Italië? Dan proosten we met een ijskoude prosecco in onze tuin, in gezelschap van drie honden en zes katten, met uitzicht op het glooiende landschap van Le Marche en de Apennijnen. Klinkt dat goed? ☺

Monique, een hele dikke dank voor je tijd, en whaaa dat zou pas gaaf zijn, count us in!!

 

Karin las: De Krijtman-C.J. Tudor****1/2

Krijtman

Met dank aan A.W. Bruna Uitgevers voor het recensie-exemplaar.

Auteur: C.J. Tudor

Uitgever: A.W. Bruna

Oorspronkelijke titel: The Chalk Man

Vertaler: Edzard Knol

Aantal pagina’s: 326

Genre: Thriller / NUR 332

Verschijningsdatum:  30 januari 2018

 

Over de auteur:

C.J. Tudor werd geboren in Salisbury en groeide op in Nottingham, waar ze nog steeds woont met haar partner en dochtertje. Ze stopte op haar zestiende met school en had daarna diverse baantjes, waaronder winkelbediende, junior-verslaggever, radio-tekstschrijver, copywriter en voice-over. Ook had ze haar eigen hondenuitlaatservice.

De Krijtman is haar debuut. Het boek was reeds voor verschijnen een internationale sensatie: de vertaalrechten werden binnen een paar weken aan maar liefst 39 landen verkocht.

( www.awbruna.nl )

Cover:

Niet alleen de cover, maar de hele uitvoering van dit boek is gewoon heel gaaf. Het moment dat ik het zag trok het acuut mijn aandacht. Ik las de achterflap en was verkocht, dit wil ik lezen!

Achterflap:

Het probleem was, we werden het nooit eens over het precieze begin. Was het toen we voor het eerst de krijtmannetjes tekenden, of toen ze opeens uit zichzelf verschenen?  Was het dat afschuwelijke ongeluk? Of toen ze het eerste lichaam vonden?

Achteraf begon het allemaal op de dag dat op de kermis het verschrikkelijke ongeluk plaatsvond. Toen de twaalfjarige Eddie de Krijtman voor het eerst ontmoette. Het was de Krijtman die Eddie op het idee bracht van de tekeningen: een manier voor hun vriendengroep om geheime boodschappen in krijt voor elkaar achter te laten. En het was leuk, in het begin, totdat de tekeningen hen leidden naar een lichaam van een meisje.  Het grootste deel ervan, althans.

Dat was dertig jaar geleden en Eddie dacht dat het verleden achter hem lag. Dan ontvangt hij post. In de envelop bevinden zich twee dingen: een krijtje en een tekening van een stokmannetje. De geschiedenis herhaalt zich, en Eddie realiseert zich dat het spel nooit echt voorbij is geweest…

Mening:

Om maar met de deur in huis te vallen: dit is zó mijn ding! Dat komt in dit geval vooral ook door de fantastische en eigenaardige personages, en de soms best gecompliceerde vriendschap onderling. Man wat wordt dit goed neergezet en uitgediept, het hield me vanaf de eerste bladzijde compleet in de ban.

Over de eerste bladzijde gesproken, de proloog is gewoon geweldig. De schrijfstijl is beeldend, de woordkeuze prachtig en de factor gruwel doet hier zijn intrede. Vanuit Eddie ‘Munster’ wordt dit bijzondere en gelaagde verhaal verteld vanuit de ik-vorm. Dit gebeurt zowel in het heden als het verleden wat maakt dat je een ieder van dichtbij meemaakt en de vragen stapelen zich op. Is de spanning om te snijden? Dat niet, maar je wordt het verhaal ingezogen en het ontrafelen van de geheimen, van de geheime rollen, is een leesfeest an sich. Waar Tudor je het ene moment trakteert op een tik humor, weet ze je op andere momenten tot echt afgrijzen te krijgen en ik hou daar zo van. De directe stijl is beschrijvend, voorzien van detail en Tudor weet dit zo te doen dat je eigen beeldvorming de rest kan doen. Ik heb het gevoel in een Kingfilm te zitten en mennn, dat voelt goed zeg.

Richting einde neigt het her en der even naar warrig, maar zoals Tudor zelf al schrijft: er zijn nog plotgaten die gedicht moeten worden en dat wordt vervolgens uiteraard ook gedaan! Briljant. Het einde zelf had in mijn ogen niet beter gekund. Waar ik het ene moment een geheim zelf al wist te ontrafelen, weet Tudor me in de laatste zinnen zó te verrassen dat ik met open mond en de handen voor de ogen het boek dichtsla. OMG.

Diepe buiging en petje af, wat een grandioos debuut! Tudor heeft er, naast al velen op de wereld, een absolute fan bij.

Conclusie:

Schrijfstijl: 4.5

Plot: 5

Psychologie: 5

Spanning: 3

Originaliteit: 4.5

Leesplezier: 4.5

Vier en halve sterren voor De Krijtman.

Karin Meinen.

Samen wachten op, om te recenseren…

Samen wachten feb 2018

** Alweer twee jaar geleden verscheen bij Uitgeverij Zilverbron de Fantasy Luotisade- Schaduwen der verdoemenis ( deel 1 ) van Natascha van Limpt. Natascha benaderde ons met de vraag of wij het een recensie wilden geven en héy, in het kader van in 2018 gaan we ook buiten onze comfortzone, gaat het in Aalsmeer bij Corina op de mat vallen… Whoop!

** Bij Ambo|Anthos uitgevers verschijnt deze maand nog de aangrijpende roman Kinderen van de rivier van  Lisa Wingate. Een verhaal wat gebaseerd is op waargebeurde feiten… In Drenthe gaat hij in de brievenbus van Karin vallen, hoe gaaf is dat, so stay tuned!

** Op 1 maart verschijnt bij De Crime Compagnie de nieuwste thriller van Marelle Boersma. Chateau de Provence is de eerste thriller in de “Ik vertrek-reeks” en ook deze mogen wij van een recensie gaan voorzien… En mooi laten signeren natuurlijk want jullie weten het hè! We gaan 1 maart samen uit met Marelle Boersma naar Deventer! We mogen Marelle interviewen dus we rekenen op support 😛

Bekijk het evenement via deze link en geef je op, gezellig!

 

Over Luotisade-Schaduwen der verdoemenis:

Aan het sterfbed van haar moeder krijgt Eleanor te horen dat ze nog een broer heeft. Tijd om vragen te stellen is er niet: het dorp wordt aangevallen door trollen en met de grond gelijk gemaakt. De jonge vrouw vlucht weg en bijt zich vast in de zoektocht naar haar broer.Kilometers bij haar vandaan ontdekt de piraat Brian dat hij een mysterieus medaillon bezit, waarover hij van zijn kapitein niet mag spreken. Toch kan hij het geheim maar moeilijk naast zich neerleggen. Wanneer hij aan land gaat om Luotisade te verkennen, gebeuren er dingen die hij niet had voorzien. Zijn leven verandert voorgoed.Eleanor en Brian worden beiden gedwongen de gevreesde Verdoemenis in te trekken, een vergeten streek waar afschuwelijke wezens wonen en de dood constant op de loer ligt. Met gevaar voor eigen leven proberen ze de geheimen te ontrafelen en het verleden en de toekomst aan elkaar te knopen.

Over Kinderen van de rivier:

In Kinderen van de rivier volgen we de twaalfjarige Rill Foss die een zorgeloos leven leidt met haar broertje en zusjes op een woonboot aan de Mississippi. Terwijl haar ouders op een dag weg zijn, worden de kinderen ontvoerd en komen zij terecht in een weeshuis. Daar zijn ze overgeleverd aan de grillen van een wrede directrice. De jonge Rill moet alles op alles zetten om haar broertje en zusjes bij elkaar te houden.

Kinderen van de rivier is gebaseerd op waargebeurde feiten en heeft in de VS al vele lezers gevonden. Journalist en auteur Lisa Wingate heeft op kundige wijze een aangrijpend en toegankelijk verhaal geschreven.

Over Chateau de Provence:

Na een moeilijke periode in hun huwelijk willen Julia en haar man Luuc een nieuwe start maken. Als Luuc een Frans kasteel met een grote olijvenboomgaard kan kopen, vertrekken ze naar de Provence. Hun droom om beautyvakanties te gaan organiseren wordt werkelijkheid. Als Julia korte tijd na Luuc arriveert is de plaatselijke bevolking in mineur: de geliefde kunstenares Cherie is vermist. Dan wordt in het kasteel een lijk van een jonge vrouw ontdekt…

Samen praten met: Marcella Kleine!

Wij lazen de nieuwste roman van Marcella Kleine, te weten Binnenwereld en hebben er van genoten. Dat wekte natuurlijk ook onze nieuwsgierigheid naar de auteur zelf, dus hoog tijd om wat vragen te stellen. Recensie gemist?? Klik even deze link:

Karin las: Binnenwereld-Marcella Kleine***1/2

Het interview:

1: Wie is Marcella in vijf woorden?

Die vraag klinkt simpel, maar ik ben nu al tien minuten bezig om iets op te schrijven. Eerst wilde ik mijn karaktereigenschappen noemen, maar sommige dingen riepen zelfs bij mij de vraag op: ‘Is dat wel zo?’ Laat ik het dan maar concreet houden:

Partner, moeder, dierenliefhebster, cliëntvertrouwenspersoon, schrijfster.

2: Aan het eind van 2017 kwam Binnenwereld uit. Heb je al schrijfplannen voor 2018? Alleen of met….?

Ik ben al behoorlijk op dreef met een nieuwe thriller! Het is zo’n fijn proces om de personages steeds beter te leren kennen. Het grappige is dat ze daardoor ook steeds meer bezit van mij nemen en in mijn hoofd echte personen zijn geworden. Haha, dat klinkt wel gek, maar ze horen nu gewoon bij mijn dagelijkse leven. Maar bij mij werkt het ook zo dat ze direct weer vertrekken als ze in boekvorm zijn verschenen.

3: Waar of door wat / wie kreeg je inspiratie voor Binnenwereld?

In mijn roman Binnenwereld – met spanning, volgens lezers – spelen twee verhaallijnen. Eén daarvan gaat over Lynnette, die een aantal jaren na het verliezen van haar man weer openstaat voor een nieuwe liefde. Michel, de man op wie ze verliefd wordt, is gebaseerd op de ervaring van iemand die haar zoektocht naar de liefde met mij deelde. Natuurlijk kreeg ik toestemming om haar verhaal te verwerken in Binnenwereld.
De andere verhaallijn gaat over de agressieve Jordy, een jongen die door de rechter jeugd-Tbs opgelegd heeft gekregen en gedwongen behandeld wordt in een gesloten, beveiligde kliniek. Dit personage en wat hij meemaakt is fictief, maar het verhaal geeft lezers wel een inkijkje in zo’n kliniek. Zelf werk ik drie dagen per week binnen de muren van zo’n beveiligde setting als cliëntvertrouwenspersoon voor onder andere mensen met een Tbs-maatregel.

4: Als je moest kiezen tussen een Young Adult of een Fantasy schrijven, welk genre zou dan je voorkeur hebben?

Young Adult, daar kan ik me iets bij voorstellen en ik zou het ook best wel leuk vinden om YA uit te proberen. Fantasy heb ik nog nooit gelezen, maar ik denk dat het schrijven van dit genre niets voor mij is. Gelukkig zijn er veel auteurs bij wie dat wel past en die veel lezers hebben.

5: Welk boek dat je zelf las in 2017 is volgens jou echt een aanrader?

Het eerste boek dat in me opkomt is Voor wie ik heb liefgehad van Marcel Vaarmeijer. De titel is al prachtig, maar het verhaal is ook zeker een aanrader.

6: Hoe lang heeft het gehele schrijfproces van Binnenwereld geduurd?

Moeilijk te zeggen, want ik schrijf natuurlijk niet continu. Ik kan me niet herinneren wanneer ik eraan begonnen ben, maar de meeste boeken schrijf ik in gemiddeld 5 maanden. Maar dan is het nog niet klaar; mijn proeflezers lezen het manuscript kritisch, waarna ik hun opmerkingen en adviezen doorneem en grotendeels verwerk. Na dit traject laat ik het manuscript liggen, om het na een tijdje weer opnieuw te lezen en toch nog wat wijzigingen aan te brengen.

7: Je raadt het vast al, als laatste…. met welk drankje mogen we met je proosten op Binnenwereld en alles wat nog komen gaat?

Met droge, witte wijn. Gewoon de Zuid-Afrikaanse van het huismerk van AH, die vind ik prima. In een restaurant kies ik voor Chardonnay omdat dit zo mooi klinkt, in tegenstelling tot Sauvignon. Het is duidelijk: ik ben geen wijnkenner! Wanneer gaan we proosten?

Wij bedanken Marcella voor haar tijd en antwoorden en wij lopen vast naar de AH, roep jij een datum Marcella? Cheers!!!

Jac en Tal lazen: Zielsgeheim-Sharon Bolton*****

img_1341

Duorecensie Sharon Bolton – Zielsgeheim*****

Over de schrijver:

Sharon werd geboren in 1961 en groeide op in Lancashire. Ze was een dromerig meisje wat graag en veel las. Als kind wilde ze actrice worden. Ze zat op ballet en tapdansen. Later ging ze drama studeren aan de universiteit. Ze heeft zelfs enkele kleine rolletjes in toneelstukken gespeeld, maar uiteindelijk kon ze geen werk meer vinden en solliciteerde ze op alles wat op haar weg kwam. Ze kreeg zij een baan als junior marketingassistente.

Sharon Bolton heeft later een MBA-opleiding gevolgd en had een carrière in de marketing en communicatie. Ze werkte in Londen stad in de public relations. Ze was in de dertig toen ze een journalist sprak die 15.000 pond verdiend had met een boek. Dit zette haar aan het denken. Met 15.000 pond kon ze de lening die ze had afgesloten om haar studie te betalen aflossen. Toen ze die avond thuiskwam had ze al een verhaal in haar hoofd. Ze liep direct naar haar laptop en begon met schrijven. Ze kon er niet meer mee stoppen en schreef de hele nacht door. Haar eerste boek, de psychologische thriller Offerande werd geboren. Sharon ging op zoek naar een uitgever. De J. in haar naam staat nergens voor. Haar uitgeverij vond het een goed idee wanneer ze haar boeken uitgaf met initialen. Twee vond ze beter staan dan één. Sharon heeft maar één voornaam dus de J. werd verzonnen om aan de S. toe te voegen.

Sharon werd altijd al gefascineerd door griezelige verhalen en horror, dus haar keuze voor thrillers was niet toevallig. Haar ervaring met toneel en drama is waarschijnlijk verantwoordelijk voor haar duidelijke visuele verteltrant. Sharon is getrouwd met Andrew, die ze leerde kennen tijdens haar MBA-studie en samen hebben ze een zoon en een hond.

( Bron: https://kunst-en-cultuur.infonu.nl/mensen/102242-sharon-bolton-thrillerschrijfster.html )

Over het boek:

Ons beider eerste kennismaking met een thriller van Sharon Bolton, tevens ook het eerste deel rond rechercheur Lacey Flint.

Wie is Lacey Flint?

Lacey Flint is 29 jaar, ongehuwd en rechercheur bij bureau Southwark. Ze heeft een rot jeugd achter de rug, is verslaafd geweest en heeft acht maanden op straat geleefd. Wat haar liefdesleven betreft, gaat ze op zoek naar mannenvlees, als de hulpmiddelen niet meer toereikend zijn. Zij is bepaald niet op haar mondje gevallen. Zij is werkzaam bij de Metropolitan Police en houdt zich vooral bezig met seksuele delicten, m.n. groepsverkrachtingen. Zij heeft een grote fascinatie: seriemoordenaars, met name sadistische psychopaten. Jack de Ripper is haar favoriet.

Vrijdag 31 augustus

Een dode vrouw leunde tegen mijn auto.

Dit zijn de eerste woorden uit het boek. 31 augustus, de avond dat Geraldine Jones was vermoord, was de dag van de eerste onweerlegbare Rippermoord 120 jaar geleden. Emma Boston, een alternatieve journaliste, ontvangt een brief. Zodra de woorden Saucy Jack vallen, weet Lacey dat er iets meer aan de hand is. Een copycat?

Zij wordt toegevoegd aan Tullochs onderzoeksteam dat de moord op Geraldine Jones onderzoekt. Met haar collega, hoofdrechercheur Mark Joesbury, revaliderend en werkzaam bij Schotland Yard, bij S010, Special Operations oftewel Geheime Operaties, onderhoudt ze een moeizame relatie. Dat is wederzijds. Zij vindt hem een klootzak. Er is min of meer sprake van een haat-liefde relatie tussen de twee. Dat geeft het verhaal een extra dimensie. Er volgen meer daden en feiten die wijzen op een navolger van Jack the Ripper. De kennis van Lacey komt van pas. De jacht op de moordenaar begint.

Conclusie:

Sharon Bolton heeft een bijzonder goed gestructureerde thriller neergezet. Bij het voor een tweede keer doorbladeren van het boek blijkt pas goed hoe intelligent het plot in elkaar zit.

Het is een thriller, pageturner zoals we die graag zien: angstaanjagend spannend, met gruwelijke moorden en een groot aantal verrassingen. Er zit, midden in het boek, een zekere oase van rust. Daarna pakt Bolton de draad weer op en dendert de moordtrein door. Tijdens het lezen, zit je regelmatig op het puntje van je stoel en wil je niet meer stoppen met lezen.

De scherpe kantjes van het verhaal worden regelmatig gerelativeerd door de vileine dialogen tussen Flint en Joesbury. Karakterologisch worden beiden behoorlijk uitgediept evenals Hoofd rechercheur Diana Tulloch, dit zorgt er alleen al voor dat je ook de volgende delen van Flint persé wil lezen. Al met al redenen genoeg om Lacey Flint toe te voegen aan het standaardrepertoire.

Waarderingen:

Tal Plantaz: 5 sterren

Jac Claasen: 4,5 sterren.

*Winactie gesloten* Samen praten met: Geir Tangen inclusief Winactie-Win de thriller Het meesterwerk!

En daar zijn we dan met de winnaar van dit brute debuut! Na alles na te hebben gekeken en van alle deelnemers die alles goed gedaan hadden hun naam op een lootje te hebben geschreven, is daar dan één naam uit de grote bus gekomen en dat is…..

Tineke Moget-Klomp!

Van harte met dit heerlijke boek. Wil je ons je adresgegevens mailen naar Samenlezenisleuker@gmail.com dan regelen wij de rest en kan jij vol ongeduld op de postbezorger gaan zitten wachten!!!

Nogmaals dikke dank aan Geir Tangen voor zijn tijd en Uitgeverij The House of Books / Overamstel Uitgevers voor deze prachtactie!

Wij waren één van de gelukkigen die Het meesterwerk ( Maestro ) al mochten lezen voor dat hij daadwerkelijk verscheen en om een quote uit de recensie te pakken:

“Wat een bruut debuut!”

Kijk dat zegt toch al genoeg? Recensie gemist? Klik dan even deze link:

Karin las: Het meesterwerk-Geir Tangen*****

Via Twitter kwamen wij zomaar in contact met deze auteur. Wij trokken onze stoute klompen en slippers aan en vroegen of wij hem een beetje mochten uithoren…. Ennnn dat mocht! Gaaf of gaaf? Lees met ons mee, want wat een geweldige antwoorden ennn

Last but not least… Na het interview volgt een Winactie, dus je kan Het meesterwerk ook nog winnen! Waarvoor een hele dikke aan Uitgeverij The House of Books / Overamstel uitgevers.

GeirTangenInterview

Het interview:

1: Wie is Geir Tangen?

1: Who is Geir Tangen?

Ik ben 48 jaar oud en ik werk als leraar Noors en Maatschappijleer. Maar wie ik ben…? Nou, ik zou kunnen zeggen dat ik een dromer ben die nooit opgegroeid is. In mijn hoofd ben ik nog steeds de gekke tiener die denkt dat hij alles aan kan als hij zich er toe zet. Ik denk nog steeds dat ik een popster, een olympisch atleet of… een bekende misdaadauteur kan worden. Er zijn geen grenzen, of kettingen die me weerhouden. Maar natuurlijk… deze dromen zijn er alleen in mijn kinderlijke gedachten als ik alleen in de auto zit of als ik alleen in het appartement ben. In het echt ben ik best wel saai eigenlijk. Een vader en opa, een man en een vriend. Een leraar en een schrijver.

I am 48 years old and my proffesion is as a teacher in Norwegian and Social Science. But who am I ….? Well, I might say that I am a dreamer who never grew up. In my head I am still this crazy teenager who thinks that he can manage everything if he puts his mind to it. I still think that I can be a pop star, an olympic athlet or … a famous crime author. There are no borders, and no strings that is holding me. But of course … These dreams are only in my childish head when I am all alone in my car or have the appartement all by my self. In real life I am pretty boring, actually. A father and a grandfather, a husband and a friend. A teacher and a writer.

2: Hoe en wanneer werd je een boekblogger?

2: How and when did you become a bookblogger?

Ik begon in 2012 toen mijn vrouw bijna haar eerste boek publiceerde en ik zocht toen naar plekken op het internet waar mensen over literatuur schreven. Plotseling vond ik deze groep boekenbloggers en toen dacht ik… Hey, dat kan ik ook. Dus toen ging ik schrijven over crimefictie. Dit genre heeft altijd dichtbij mijn hart gestaan. Ik schreef recensies over de boeken die ik las en over misdaadfictie in het algemeen. Het blog werd razendsnel bekend en voordat ik het wist kende iedereen die misdaadfictieverhalen schreef in Noorwegen mijn blog. Ik kreeg elk jaar meer en meer volgers en in 2017 passeerde de site 350.000 bezoekers. Ik ben vorig jaar gestopt met de recensies, omdat ik de andere auteurs goed kende, en het voelde niet meer fijn om kritiek te geven of heel positief te zijn over hun boeken. Deze auteurs waren mijn vrienden geworden en ik vond het moeilijker om objectief te blijven.

I started up in 2012 when my wife was about to publish her first novel, and I was looking for places on the internet were people wrote about literature. Suddenly I found this community of book bloggers, and I thought …. Hey, I can do this as well. So I started up writing about crime fiction. The genre that always had been close to my heart. I wrote reviews of the books that I read and about crime fiction in general. The blog took of like a rocket, and before I knew it everybody who wrote crime fiction stories in Norway knew my blog. I had more and more followers every year, and the site passed 350.000 visitors in 2017. I stopped doing reviews last year because I knew the other authors well, and it felt unpleasant being to critical or to positive to their books. These authors had become my friends, and I found it harder to be objective in my view.

3: Hoe kwam je vervolgens op het idee zelf een boek te gaan schrijven en waarom dit genre?

3: How did you get the idea to write a book yourself and why this genre?

He he … 😊 Ik was ongeveer 8 jaar oud of zo? Ik weet het niet – het is altijd een droom geweest om schrijver te worden – en er was geen twijfel toen ik voor het eerst koos om iets te gaan schrijven. Ik heb altijd een sterke voorkeur gehad voor zenuwslopende verhalen waardoor mijn oogballen uit mijn hoofd vallen. Toen ik jong was las ik elk Hardy-boys verhaal die gepubliceerd was, en in mijn pubertijd las ik alles van de fantastische thrillerauteurs Alistar McClean, Desmond Bagley en Ken Follet. Daarna werden de Noorse en Zweedse misdaadfictie mijn favorieten. Onder andere Gunnar Staalesen, Jan Guilio, Stieg Larsson, Anne Holt en Karin Fossum. Het idee om te beginnen met schrijven was eigenlijk een beslissing van mijn vrouw en ik toen we in 2010 op zomervakantie waren. We hadden allebei een droom om als baan boeken te schrijven, en we besloten om al het andere aan de kant te gooien. Vrienden, hobby’s, TV, voetbal, het huishouden…(!) We gingen zitten en we gebruikten elk beetje vrije tijd om onze boeken te schrijven. Het lukte haar om twee boeken te publiceren voordat mijn eerste (Het Meesterwerk) uitkwam in 2016. Nu zijn we allebei bekende auteurs bij de grootste uitgeverij in Noorwegen, Gyldendal, terwijl we misdaadficties schrijven. Het is een sprookje dat uit komt.

He he … 🙂 Maybe I was about 8 years old or something? I don’t know – it has always been a dream to me to become a writer – and there were no doubts on what to write when I first decided to do that. It had to be crime fiction. I have always felt strongly for nerve wrecking stories that made my eyeballs fall out of the head. When I was young I read every Hardy-boys story that was published, and in my teens I read everything from the fantastic thriller authors Alistar McClean, Desmond Bagley and Ken Follet. Then the Norwegian and the Swedish crime fiction and thriller writers became my favorites. Like Gunnar Staalesen, Jan Guillio, Stieg Larsson, Anne Holt and Karin Fossum. The idea of starting to write was actually a decision my wife and I took on a summer holiday in 2010. We both had a dream of writing novels as a profession, and we decided to put everything else at side, friends, hobbies, TV, football, housekeeping …. (!) We sat down and used every spare time we had on writing on our novels. She actually managed to publish two books before my first (Het Meesterwerk) came out in 2016. Now we both are well known authors at the biggest publishing house in Norway, Gyldendal writing crime stories. It is a fairytale come true.

4: Wie of wat gaf je inspiratie voor het personage Viljar Ravn Gudmundsson?

4: Who or what gave you inspiration for your character, Viljar Ravn Gudmundsson?

Oh Viljar… nou ja, ik heb de voornaam van een van mijn beste vrienden genomen, maar dat is het dan ook. Al het andere van Viljar is een mix van verschillende personen uit Nordic noir. Hij is de perfecte antiheld met al zijn problemen, zijn antisociale gedrag, zijn verslaving, zijn angst, zijn duistere vorm van humor en het talent om overal in benarde situaties terecht te komen. Je zou kunnen zeggen dat hij een cliché is, en dat is hij… maar niet op een negatieve manier. Je kan niet anders dan van de man houden, maar tegelijkertijd wil je hem een schop onder zijn kont geven. Ik wilde een personage creëren die veel geheimen en problemen heeft, maar tegelijk toch dapper is en dingen waardeert die wij zouden liefhebben. Ik heb gewerkt bij de krant waar Viljar werkt in deze drie boeken, en je vindt er misschien iets dat je herkent. 😉 Zijn extreme verslaving aan nicotine ben ik helemaal trouwens 🙂

Oh Viljar … Well I stole the first name from one of my best friends, but that’s all. Everything else with Viljar is a mix of different characters from Nordic noir. He is the perfect anti-hero with all his problems, his anti social behavior, his addiction-problems, his anxiety, his low-life sense of humor and this talent for walking into trouble. You might say that he is a cliche, and he is … but not in a negative way. You can’t help falling in love with the man, but at the same time you want to kick his butt. I wanted to create a charachter that has al lot of secrets and a lot of issues, but at the same time had a sense of bravery and values that we would cherish. I have worked at the newspaper were Viljar is working in these three books, and you might find something there that you would recognise. 😉 His extreme addiction to nicotine is all me, by the way 🙂

5: Het meesterwerk blies ons echt van de stoel. Wat een fantastisch debuut! Had je van tevoren al een serie in gedachten met een bepaald aantal delen?

5: Het meesterwerk just blew us away. What a fantastic debut! Were you planning on making a series with a certain amount of parts?

Ja. Dit is een trilogie, en The House of Books heeft alle drie boeken gekocht voor Nederland, dus ik hoop dat je de volgende twee delen binnenkort in de boekenwinkels hebt liggen. Ik zet nu de puntjes op de i in boek 3 terwijl ik dit schrijf. Het tweede boek Heartbreaker was in mei 2017 gepubliceerd, en Dead men dancing zal in Noorwegen uitkomen in de herfst. Drie boeken is trouwens genoeg. Ik heb bijna de helft van de personages vermoord in het eerste boek zoals je weet 😉

Yes. This is a trilogy, and The House of Books has bought all three books for Holland, so I hope that you will find the two next chapters in bookstores soon. I’m putting the last hand on book 3 as we speak. The second book Heartbreaker was published in Norway in may 2017, and Dead men dancing will be out here in Norway in the fall. Three books is enough by the way. I almost killed half of the character gallery in the first book as you know 😉

6: Hoe lang heb je over Het meesterwerk gedaan?

6: How long did it take to finish Maestro?

Nou… zoals ik al zei… Ik begon met schrijven in 2010, maar het verhaal dat ik schreef tot en met de zomer van 2012 was heel slecht eigenlijk. Ik schreef zonder een plan, en ik begreep plots dat ik niet eens wist hoe het uiteindelijk samen moest komen op het eind, en ik geloofde zelf geen woord van het verhaal dus ik heb het gewoon verwijderd. (!) Toen… dezelfde dag nog, bracht ik mijn kind Daniel naar zijn moeder en toen hoorde ik een Noors nummer met de naam “Maestro” op de radio. Ik luisterde voor het eerst naar de tekst van het liedje, stopte de auto, rookte een sigaret – en begreep dat de tekst me zojuist een fantastisch misdaadverhaal gaf dat ik wilde schrijven. Dus dat deed ik 😊Het duurde 3,5 jaar vanaf het eerste woord op het scherm totdat het gepubliceerd werd in januari in 2016. Vooral omdat ik niet genoeg tijd kon vinden om te schrijven omdat ik 2 kinderen had en fulltime werkte als leraar, maar ook omdat het verhaal vier keer opnieuw geschreven is voordat iemand interesse ging tonen om met me te werken aan dit boekproject.

Well … As I said … I started out writing in 2010, but the story that I wrote until the summer of 2012 was rubbish, actually. I wrote without a plan, and suddenly I understood that I didn’t even know how it all would come together in the end, and I didn’t believe a word of the story myself, so I just deleted it. (!) Then … The same day, actually, I drove my kid Daniel to his mother, and I heard a Norwegian song on the radio called “Maestro”. I listened to the lyrics for the first time, stopped the car, had a cigarette – and understood that the lyrics just gave me a fantastic crime fiction story that I wanted to write. So I did 🙂 It took my 3,5 years from the first word on the screen until it was published in january 2016. Mostly because I couldn’t find time enough writing with two kids and a full job as a teacher, but also because the story was re-written four times before anyone became interested in working with me on the book project.

7: Het meesterwerk kent meerdere briljante verhaallijnen en personages. Hoe puzzel je dat tijdens het schrijven in elkaar tot een uiteindelijk kloppend totaal plot? Heb je daar een muur vol post-its voor, of houd je dat in je hoofd bij?

7: Het meesterwerk has multiple briljant storylines and characters. How do you puzzle those together to make a finished, correct plot? Do you have a wall full of post-its, or do you remember everything in your head?

Ik ben een planner. Ik heb een idee en ik begin met het schrijven van kleine paragrafen, eentje voor elke scène in het boek. Meestal heeft een misdaadverhaal rond de 80 scènes, en ik ga tot het uitertse ze één voor één in te plannen voordat ik begin met schrijven. Tijdens het schrijven voeg ik kleine hints en draadjes toe in de scènes,  en die noteer ik zodat ik ze op het eind kan gebruiken. Ik wil de lezer altijd in veel (verkeerde) richtingen sturen voordat ik ze de juiste richting op stuur. Ik wil ze gedurende het lezen ook minstens drie shockerende momenten brengen. Momenten waar de lezer denkt… What de f*** is er zojuist gebeurd??? Ik doe dit expres, en ja dit is een deel van het plan 😊

I am a planner. I have an idea, and I start to write small paragraphs, one for each scene in the book. Usually a crime fiction story has about 80 scenes, and I go all the way planning each and everyone of them before I start writing. On the way small clues or threads are being placed in the scenes, and I always mark them so I can loose them up in the end. I always want to take the reader in many (wrong) directions before I lead them the right way. I also want to give them at least three shocking moments on the way. Places where the reader thinks … What the fxxx just happened??? I do this on purpose, and yes it is a part of a plan 🙂

8: Er worden onverwacht personages “opgeofferd”. Het gaf ons als lezer echt de OMG momenten. Hoe lastig of leuk is die opoffering als schrijver?

8: Characters are being unexpectedly ‘sacrificed’. It gave us as a reader some real OMG-moments. How hard or fun is that sacrifice as a writer?

Zoals ik al zei in mijn vorige antwoord… ja, er zijn wat onverwachtige twisten in dit verhaal, en ook in mijn andere twee boeken. Dit is een vriendelijk gebaar naar een van mijn grootste idolen in de misdaadfictie, Jo Nesbo. Hij deed dit meerdere keren in zijn eerste boeken in de Harry Hole-serie, en wanneer mensen me vragen waarom hij zo populair is, is mijn antwoord heel simpel. Als lezer kun je hem niet vertrouwen. Je weet nooit wanneer hij wat gaat doen met je favoriete personages. Dit maakt zijn boeken ( natuurlijk ) een nagelbijtende ervaring, elke keer weer, omdat je nooit weet of je favorieten het zullen overleven. Het is moeilijk om deze opofferingen te doen. Als een auteur ga je je personages echt leuk vinden. In mijn hoofd leven ze echt nog wel. Toen ik Het meesterwerk schreef moest ik meerdere keren huilen tijdens het schrijven. Vooral twee van de moorden waren echt heel erg voor me. Maar ik denk ook dat die twee scènes juist mijn beste schrijfwerk ooit zijn. De woorden lijken sterker te zijn als ze me pijn doen.

As I said in the last question … Yes, there are some unexpected twists in this story, and in my two other books as well. This is a friendly bow to one of my biggest idols in crime fiction, Jo Nesbo. He did this several times in his first books in the Harry Hole-series, and when people ask me why he is so popular, my answer is very simple. As a reader you can’t trust him. You never know what he might do to the characters that you love. This (of course) makes his books to a nail biting experience every time, because you don’t know if your beloved ones will survive. It is hard to do these offers. As an author you become very fund of your characters. In my head they are very much alive and kicking. When I wrote Het meesterwerk I cried several times while I was writing. Especially two of the killings were pretty awful to me personally. But, I think those two scenes are my best writing ever. The words seems to be stronger when I am hurting.

9: Als boekblogger heb je zelf waarschijnlijk al vele auteurs beoordeeld op hun werk. Hoe spannend waren de eerste reacties op je eigen boek?

9: As a book blogger you probably already judged a lot of authors on their work. How exciting were the first reactions on your own book?

Het was een geweldige ervaring, en ook overdonderend. Ik kon de reacties van kranten, tijdschriften, bloggers en lezers niet geloven. Ik had dit nooit verwacht. Ik was namelijk maar een zelf gepubliceerd debuut met niemand om reclame te maken voor mijn boek, maar de lezers deden het werk voor me, en ineens hing iedereen aan mijn lippen. Toen kwamen de eerste recensies en ik was ongelooflijk bang. De verrassing dat elke recensie positief was, was zoals ik al zei… een sprookje.

It was a stunning experience, and overwhelming as well. I couldn’t believe the reactions from newspapers, magazines, bloggers and readers. I did not expect it at all. After all I was a self published debut with no one who could advertise for the book, but the readers did the job for me, and suddenly the book was on everybody’s lips. Then came the first reviews and I was terrified. The surprise when every single review was positive … Well, as I said, it was a fairytale.

10: And last but not least: we proosten graag met je mee op het succes van Het meesterwerk. Met welk drankje gaan we dit doen?

10: And last but not least: We’ll gladly toast with you on the success of Het meesterwerk. What kind of drink do you choose? 😉

Ik voel me in mijn hart nog jong dus ik zou het geweldig vinden om jullie allemaal blij te maken met vodka, Red Bull en ijs. Dat zal ons vast de hele nacht wel op houden denk ik 😉

I am still young-hearted so I would love to cheer you all up with vodka, Red Bull and ice. That would keep us going through the night, I suppose 😉

We want to sent a big thank you to Geir Tangen for his time and the great answers he gave us!

Ben jij nu nieuwsgierig geworden en wil je Het meesterwerkwinnen? ( duhh)

Doe dan even dit:

1: Deel dit bericht openbaar op je tijdlijn via het Facebook-icoontje onder deze post.

2: Laat in reactie onder dit bericht in onze Facebookgroep weten dat je meedoet.

Nog geen lid? No worries, via deze link kan dat zo geregeld worden…. Samenlezenisleuker

Is dat een makkie of is dat een makkie? Whoohoooo let’s do this!  Wij maken op donderdag 15 februari de gelukkige winnaar bekend 😀

Over Het meesterwerk:

Journalist Viljar Ravn Gudmundsson ontvangt een mail van iemand die aankondigt als scherprechter het leven van een vrouw op zal eisen. Als de vrouw de volgende dag vermoord wordt aangetroffen, realiseert Viljar zich dat het bloedserieus was.

Zeker als hij na door de politie ondervraagd te zijn weer een aankondiging ontvangt. Inspecteur Lotte Skeisvoll moet op jacht naar een achteloze seriemoordenaar die eropuit lijkt de politie te willen tergen. Maar is hij wel zo achteloos?