Over de auteur:
Koen Strobbe (52) had al een stevige carrière in de media achter de rug voor hij Vlaanderen de rug toekeerde en in 2003 een lap grond kocht in de buurt van het mooie stadje Uzès, niet ver van Avignon in Zuid-Frankrijk. Op domein Perdrix-Lasouche produceert hij jaarlijks zo’n 18.000 flessen rode wijn. Maar naast wijn verbouwen wilde Strobbe ook uittesten of hij schrijversbloed in zich had. Toen hij hoorde van de Pieter Aspe Award schreef hij in een impuls een kortverhaal en werd prompt genomineerd.
“Ik wilde geen politieverhaal schrijven zoals Aspe dat doet. Ik wilde een misdaadverhaal schrijven dat zich in deze streek afspeelde. De Provence en Avignon, een stad met een roemrijk verleden door de pausen die hier in de middeleeuwen een tijd hebben verbleven. Die geschiedenis moest zeker een rol spelen in mijn verhaal. Daarom keer ik in sommige hoofdstukken terug in de tijd”.
( Bron: http://www.winetasting.be/news/wijnmaker-koen-strobbe-wordt-misdaadauteur )
Over het boek:
Ik vertrek.
Bas en Isabel zouden zo maar de hoofdrol hebben kunnen spelen in de gelijknamige docusoap op de Nederlandse tv.
Want Bas en Isabel gaan Nederland verlaten. Ze zijn de hectiek beu en willen een restaurant beginnen in de Provence. Bas reist al vast vooruit om wat contacten te leggen en pandjes te bezichtigen. Maar als Isabel Sax in Avignon aankomt is Bas nergens te bekennen, sterker nog, haar vriendje lijkt compleet van de aardbodem verdwenen. Isabel raakt in paniek als zij de lakens van haar bed terugslaat en een professioneel gesealde zak met een op het eerste gezicht verschrikkelijke inhoud in haar bed ziet ziet liggen. Via via komt zij in contact met David Larroque, ex-flic en wijnbouwer. Samen gaan zij op zoek naar Bas Deelkens.
In de tweede verhaallijn speelt een zekere Karol Piunesku de hoofdrol. Een Roemeen van origine, die het vreemdelingenlegioen wordt uitgeschopt na wat gehannes en gegoochel met de ingewanden van een omvergeschoten Maretaniër. En dat is in strijd met de beroepsethiek van deze mannen met een verborgen verleden.
En waar er sprake is van twee verhaallijnen, zullen die elkaar op zeker moment kruisen. En hoe!
Conclusie:
Uitstekend gevonden en stijlvol dit motto:
Alles ademt er de leugen: de lucht, de aarde,
De huizen en vooral de slaapvertrekken.
Francesco Petrarca (1304-1374) over Avignon.
Strobbe, een geweldige naam voor een thrillerschrijver, levert een prima debuut af. De schrijfstijl, simpel en duidelijk in het begin, verbetert naar het einde toe. Goed geconstrueerde zinnen en stukjes tekst die je met genoegen leest, worden jammer genoeg afgewisseld met onnozele, boeketreeks-achtige zinnen. ( ‘ Je bent een hartenbreker.’ had hij gelachen. ‘ Dat meisje heeft de rest van de avond om jou gehuild.’).
Kruis en munt is een gematigde actiethriller, behoorlijk spannend, met een prima gestructureerd plot. Wel vol platte karakters en stereotiepen, in een rechtlijnig verhaal. En let er vooral op hoe fraai de titel in het boek terugkomt in het verhaal.
Ondanks deze bezwaren was het geheel sterker dan de afzonderlijke delen en ontstaat een bijzonder aardig boek met verrassend veel leesplezier. Dat komt mede door de treffend omschreven ‘couleur locale’ van Avignon en omgeving, de Provence.
Koen Strobbe’s debuut is veelbelovend.
3,5 sterren.
Jac Claasen.
Samenlezenisleuker 