*Winactie gesloten* Liefde met gebruiksaanwijzing / Interview met Aline van Wijnen!

En daar zijn we dan met de winnaar van de feelgood “Liefde met gebruiksaanwijzing”

Ook deze zaterdag kan er maar één de winnaar zijn en dat is……

Miriam Koen Dubbeldam-Druijff Dubbeldam!!

Whoop van harte gefeliciteerd! 🎈

Als je ons je adres gegevens stuurt naar Samenlezenisleuker@gmail.com dan regelen wij de rest.
Boek ontvangen? Een foto vinden we leuk!!

Uitgeverij Zomer & Keuning en Aline van Wijnen een hele dikke dank voor het interview en deze prachtactie.

Wij van Samenlezenisleuker mochten Liefde met gebruiksaanwijzing lezen ter recensie…. en wat was dat leuk! Recensie gemist? Klik even deze link dan…..

Blogtour-Karin las: Liefde met gebruiksaanwijzing-Aline van Wijnen****

Vervolgens mogen we deze meer dan aardige auteur nog een paar vragen stellen ennnnnnn als je doorleest maak je óók nog eens kans op haar nieuwste Feelgood; Liefde met gebruiksaanwijzing. Jiehoooo wie wil dat nou niet?

Over Aline van Wijnen:

Liefde met gebruiksaanwijzing is de tweede feelgoodroman van Aline van Wijnen, die debuteerde met Halsoverkop na het winnen van de Vriendin-schrijfwedstrijd.

( www.zomerenkeuning.nl )

Het interview:

1: Wie is Aline en hoe kwam je tot je eerste schrijven?

Aline is een Bourgondisch ingestelde boekenwurm met Carpe Diem als levensmotto.

Alles in mijn leven draait om boeken, dat is altijd zo geweest. In mijn ouderlijk huis stonden overal boekenkasten, van het halletje tot de keuken. Mijn oma gaf literatuurles op school en mijn moeder werkte in de bibliotheek. Het kon niet anders dan dat ik als kind al boeken verslond.

In het lezen vond ik altijd een uitvlucht, ik kon me volledig verliezen in de verzonnen werelden. Het schrijven bood zelfs meer: ik kon andere werelden zelf scheppen. Mijn eerste geschreven stukjes waren boekverslagen op school, daar was ik heel goed in, vond ik echt leuk om te doen ook. Het schrijven van boeken begon dus met het schrijven over boeken.

2: Je schrijft feelgood, lees je dat zelf ook graag?

Heel graag. Afwisselend met thrillers en literaire romans. Meestal lees ik een paar boeken door elkaar: ik begin de avond met een thriller om die uiteindelijk in te wisselen voor een feelgood. Het woord zegt het al: je krijgt een fijn gevoel van die boeken en dat is mij veel waard. Het idee dat mijn boeken de lezeressen ook dat fijne gevoel geven is waanzinnig en ongelofelijk motiverend.

3: In Liefde met gebruiksaanwijzing zit toch ook wel veel ernst. Waarom die keuze?

Ik schrijf wat ik zelf graag zou willen lezen. En dat zijn realistische verhalen. Ik hou niet van boeken die alleen komisch zijn of alleen dramatisch. Ik probeer daar balans in te vinden. Ik wil graag dat mijn boek de lezer vermaakt maar af en toe ook aan het denken zet of een traantje laat wegpinken. En dat de lezer uiteindelijk met een goed gevoel mijn boek dichtslaat.

4: Op je auteurspagina lazen we in een blog dat je na een writersblock vanaf 2013 zoveel mogelijk schreef. Toch hield je toen je schrijfsels voor jezelf. Wat was de trigger om toch openbaar te gaan met je schrijfsels?

In het begin heb ik veel verhalen geschreven voor mezelf. Bij wijze van therapie, denk ik. Ik heb mijn personages met dingen opgezadeld waar ik zelf mee zat en ze het allemaal uiteraard laten overwinnen. Toen pas kon ik luchtige verhalen schrijven met compleet verzonnen personages zoals in Halsoverkop.

Tijdens het schrijven van Halsoverkop, leefde ik zo mee met de personages dat ze mijn beste vriendinnen werden. Ik vond ze zulke leuke meiden, wilde dat iedereen kennis met de zou kunnen maken. Een boek uitgeven was de manier. Toen kwam de schrijfwedstrijd van Zomer & Keuning en het tijdschrift Vriendin op mijn pad en de rest is geschiedenis.

5: Na het winnen van een schrijfwedstrijd kwam daar Halsoverkop en moest je je verhaal loslaten in de grote boze boekenwereld. Is het nu bij de tweede keer minder eng?

Het verhaal loslaten is nog steeds niet makkelijk. Deze keer had ik alleen iets meer tijd om aan dat idee te wennen. Met Halsoverkop ging het letterlijk halsoverkop: vier maanden na het winnen van de schrijfwedstrijd was er een boek. Ik wist niet wat me overkwam. Nu had ik niet alleen veel meer voorbereidingstijd, ik wist al een beetje wat mij allemaal te wachten stond. Het blijft spannend hoe je boek wordt ontvangen, maar dat is het, denk ik, altijd, zelfs na je vijfde of tiende boek. En het kan niet bij iedereen in de smaak vallen. Omgaan met kritiek gaat gelukkig ook steeds beter. Ik weet van wie de mening belangrijk voor me is en ben graag bereid om te leren van opbouwend commentaar.

6: Heb je een favoriet schrijfplekje?

Het liefst schrijf ik in mijn pyjama in bed, met thee en koekjes onder handbereik en de poes knorrend naast me opgekruld. Helaas zijn er maar weinig dagen waarop dat kan dus schrijf ik meestal in de trein naar mijn werk en in de lunchpauze op zolder van ons kantoor, tussen de stellages met archief. In de zomer is het daar snikheet, in de winter stervenskoud. Toch heb ik op die zolder inmiddels duizenden woorden geschreven.

7: Zijn er al ideeën voor een derde boek? Of zijn er stiekem zelfs al stukjes van geschreven?

Beter nog: ik heb een manuscript dat ligt te ‘rijpen’, wachtend tot ik het weer oppak. Als ik op die manier wat afstand heb gecreëerd tussen mij en het verhaal, kan ik na het herlezen besluiten of ik het nog steeds een boekwaardig verhaal vind. Er dwalen ook meerdere nieuwe verhalen door mijn hoofd, waarvoor ik af en toe wat ideeën noteer. Ik weet nog niet welk verhaal ‘wint’ en zich als eerste laat opschrijven.

8: Zijn er auteurs die jou inspireren? Of zijn het eerder mensen uit je omgeving die je inspireren tot het schrijven?

Het leven zelf is al inspirerend genoeg. Er gebeurt zo veel om me heen dat mij aan het denken zet. ‘Wat als?’ is de vraag die ik mezelf continu stel. Het nadenken over die vraag levert de leukste verhaallijnen op.

En mensen in mijn omgeving die mij inspireren? Die zijn er zeker. Ilse Ruijters is de naam die als eerste bij me opkomt. Iedereen kent haar als een succesvol thrillerschrijfster. Ik heb haar leren kennen als columniste voor de Almeerse krant. Haar columns zijn zo eerlijk, zo pakkend. Eerlijk zijn in het schrijven − dat raakt lezers, dat blijft ze bij. Deze wijsheid heb ik aan Ilse te danken.

En als ik mezelf op het zeuren betrap dat ik zo weinig vrije tijd heb om te schrijven, denk ik aan Gaby Rasters en Wendy Brokers. Ze hebben een baan, een huishouden en respectievelijk drie en vijf kinderen. En ze schrijven vol overgave, in verschillende genres ook nog. Ik heb geen kids, wel een man die mij alle ruimte geeft om te schrijven. Get cracking, zeg ik dan tegen mezelf. En dat werkt.

9: En als afsluiter, we kunnen het niet laten: Wijn of thee?

Ik hoop dat ik niet echt hoef te kiezen, haha. Want zoals ik niet zonder lezen en schrijven kan, kan ik ook niet zonder deze drankjes. Thee begeleidt mij de hele dag door en tijdens het schrijven is het ook onmisbaar. En als ik ’s avonds met een boek en een glas wijn op de bank zit, dan is het het toppunt van de dag, een oplaadmoment. Dus allebei graag!

Wij geven natuurlijk een dikke dank aan Aline voor haar antwoorden en tijd en dan nu….

**Hoe kun jij haar Liefde met gebruiksaanwijzing winnen?**

It’s so simple……. Like haar Facebookpagina via deze link:

Aline van Wijnen

En  vertel ons in een reactie op deze post in Samenlezenisleuker wat jouw ‘leukste gebruiksaanwijzing’ is…..

Zaterdag 28 oktober maken we de winnaar bekend! Heel veel succes allemaal 😀

Over Liefde met gebruiksaanwijzing:

Romantische relaties hebben Robin nog niets behalve verdriet gebracht, daar gaat ze niet meer aan beginnen. Toch wankelt haar vastbeslotenheid een beetje als ze Max ontmoet. Deze aantrekkelijke fotograaf heeft duidelijk evenveel interesse in haar als zij in hem, maar ze wil haar hart niet voor hem openstellen. Ze laat haar verstand spreken in plaats van haar gevoel, dat heeft ze met zichzelf afgesproken. Lichamelijk vermaak daarentegen? Dat kan best!

Vanaf dat moment is Robin naarstig op zoek naar een gebruiksaanwijzing. Voor Max, voor zichzelf, voor datgene wat hun verhouding is geworden. Waarom is er geen lieve helpdeskmedewerker die haar stapsgewijs kan vertellen wat ze moet doen? Haar moeder kan ze niet om raad vragen. Evenmin kan ze rekenen op haar egoïstische beste vriendin. Er is nog maar één optie: luisteren naar haar gevoel-al heeft ze nog zo duidelijk met zichzelf afgesproken dat ze dat niet wil.